Sadece bişeyler yazmak istiyorum, çünkü dün vazgeçtim çoğu şeyden. Son demlerimi döküyorum. Geçtiğimiz dönem üniversiteyi bitirdim. Aileme olan sevgimi her zaman ama her zaman korumaya çalıştım. Hatta öyle ki küçük yaşlarımda bile maddi yetersizliğimizi fark edip çalışmak istemiştim. Yine de yaz ayları bile çalıştırmazlardı beni. Her zaman çok sevdim ailemi. Tek sevdiğim yönleri benimle sürekli dalga geçmeleriydi. Katlanırım dedim, geçer dedim, bırakırlar bu huylarını dedim. Olmadı. Her seferinde daha çok dalga geçtiler, bağırdılar, kızdılar, aşağıladılar. İçime kapandım ortaokul dönemimde. Aileme hiçbirşeyimi anlatamamaya başladım. Evin içinde yaşayan bir sessizlik gibi günden güne gülüşlerim de söndü. Kimse umursamıyordu artık. Herkese normal geliyordu benim sessiz oluşum. Liseye geçtim, okulda aktif bir hayatım vardı. Köşe bucak saklanıp ağladığımı kimse bilmezdi ama. Bilenler neşeli eğlenceli bilirdi. Evde yüzüm bile gülmezdi. Ailemden biri beni okulda gülerken görseydi belki sorgulayabilirlerdi neyin var diye. Ama okula gelen sadece abim olmuştu, o da lafta benim için en sevdiğim hocayı dövmeye... Lise 3 ten sonra okulda da söndüm. Hiçkimseyle konuşmadım, beni neredeyse tüm okul tanırdı, çevrem genişti. Her gören selam veriyordu ama duymuyordum desem yeridir. Hepsinin selamı havada kaldı. Lise 3 dönüm noktam oldu. Öyle bir dönüm noktası ki, okulda durduk yere sinir krizlerine giriyordum. Duygularımı anlayamıyordum. Dersin ortasında hiç sebep yokken gözlerim yaşarıyor ağlıyordum. Ağladığım yerde soruyordum kendime "neden ağlıyorsun şimdi ne oldu?" diye ama hiçbir fikrim yoktu. Liseyi böyle böyle geçirdim. Lise hayatımın son aylarında bir ilişkim oldu. Aklıma hakim olamıyordum o ana kadar. Onu görünce içimdeki sonsuz karanlıkta bir mum yanmış gibi oldu. Bilmeliydim bu işin de bana sağlam yaralar açacağını. Geç oldu fark etmem. O yanan mum ışığı birkaç ayda güçlenmişti, beni canşandırdı ve dik durmamı sağladı. Ama öyle şeyler gördüm ki içimde sevgi kalmadı. Bunları açıklamamı isteyeceksiniz belki. Ama yapamam. Artık dile dökmek dahi istemiyorum. Sonuç olarak öğrendiğim şeyler henüz üniversitenin ilk yılının ilk dönemindeyken beni sınav öncesi bahçede yere yıkıp ağlattı. O gün bitmiştim ben. Hayattan zevk alma kısmım orada son buldu. Artık hayattan bir tad alıyorsam bile kırıntı olarak kaldı hep. Böyle böyle ilk yılımı bitirdim. İkinci yılımda kan kustum herkese. O ilişkimi bitirdim ailemi karşıma aldım. Onların gönderdiği parayı almadım işe girip kendi kazandığımı kullandım. İkinci yılımın büyük kısmı da böyle geçti. Üniversiteyi 2 yıl okuyup bitirdikten sonra aile evine tekrar döndüm ve babamı dinledim. Ona hak vermek istedim. Onun istekleri doğrultusunda ilerlemeye çalıştım. Hiçbir şekilde kimseye güvenim yok ama yinede istedikleri olsun diye uğraştım. İşin sonu dertlerimi anlatmadığım için azar işitmeye kadar gitti. Bu süreçte bitirdiğim ilişkime tekrar başladım. Herşeyi unutup devam etmek istedim. Şimdilerde hâlâ bunun savaşını veriyorum. Ben unutmaya çalıştıkça sürekli hatırlatan konuşmalar oluyor. Aileme karşı alttan aldıkça yine hor görülen ben oluyorum. Dün vazgeçtim. Uğraşmaktan vazgeçtim. Kimsenin kendini düzelttiği falan yok arkadaşlar. Herkes kafasına göre yaşıyor ve haksız olma ihtimalleri akıllarının ucundan bile geçmiyor. Ben bu ihtimali düşünerek defalarca denemiş olmama rağmen yıktılar beni. Benim inancım bugün yeniden söndü. Sırf iyi görünmek için sırf böyle istedikleri için onlara gülmekten yeniden vazgeçiyorum. Artık yanıma yaklaşan karanlığımı da tadacak. Her türlü üzülecen biz olacaksak ve aynı zamanda kimse de yaptıklarımızdan memnun kalmayacaksa sikerim böyle ızdırabı. Benden mutluluk bekleyen benimle muhattap olmasın. Aksi halde kimseye huzur vermeyeceğim. Özellikle bu şarkıya yazdım bunları. Çünkü olabileceğim en mutlu anımda bile bana yıkıldığım günleri hatırlatan bir şarkıydı bu. Her dinlediğimde o karmaşamı dizginliyor. Ben dile dökünce daha çok yakıyor canımı ama bir şarkı dile dökünce herşeyi dizginliyor. Yorum yapmanızı istemiyorum. Sadece ve sadece her 1 yıl dolduğunda hatırlatın bana bu şarkıyı. Olurda unutmaya kalkarsam o günleri, burası hatırlatsın bana dünyadan birşey beklenilmeyeceğini..
"Birine sahip olmak istiyorsan ona kelepçe değil, kanat olacaksın.Uçabildiği halde hala senin yanındaysa senindir" dediler bende öyle yaptım.Ve sen şimdi gökyüzüne aitsin.😔 27'02
Bu şarkıyı ne zaman dinlesem içimden bir şeyler kopuyor, gözlerimi kapatıp kendimi şarkının güzelliğine hapsediyorum. Öyle güzel ki kendimden geçiyorum. Şu yaşıma kadar en sevdiğim şarkıyı soran olmadı umarım biri sorar çünkü tebessüm ederek bu şarkıyı söylemeyi deli gibi istiyorum.
_geçen sene yaz aylarıydı gününü tam hatırlamıyorum, akşam üstü saatleriydi güneş yoktu ama hava kararmamıştı. Sıcak bi rüzgar dolaşıyo tenimde, yorgunum halsizim. Bi caddede müzik dinleyip yürüyorum. Adımlarım sakin, acelem yok, telaşım yok, bir yerlere koşuşturmuyorum. O an gözlerimin dolduğunu hissettim. Bi kaç adım daha attım ve ağlamaya başladım. Ağladıkça artan bir ağlama isteği doğar insanın içine bilirsiniz, o an yere hiç bir şey düşünmüyordum, nereye gidicem, neredeyim, evimin sokağını geçtim mi diye hiç bir şey düşünmeden sadece ağlıyorum. Sonra birden hızlı bi nefes aldım sanki bir denizin altında dakikalardır nefessiz kalmışım da kafamı sudan çıkarınca derin bir nefes almışım gibi. O an etrafıma baktım, insanlar vardı sağımdan ve solumdan geçiyolardı, sokak lambaları yanmış, arkama dönüp baktım bu kadar yolu ne zaman yürüdüm onu da hatırlamıyorum. Ağlarken uyuşmuştum resmen bir an kendime geldim yolun ortasında öylece kaldım etrafa baktım bir kaç dakika, sonra hep yaptığım gibi kafamı gök yüzüne çevirdim. derin derin nefes alıp verdim. Şimdi o an aklıma gelince ben neden dışardaydım, neden ağladım, ne birikmişti içimde de yolun ortasında bile ağlıyordum... kendime sorduğum soruların cenaplarını hatırlamıyorum ama o an telefonumda bu şarkı vardı onu biliyorum, kulaklığımda bu şarkı çalışıyordu. Bu şarkı gözyaşlarımı öğrendi, kendime geldiğimde bu şarkı dönüyordu kafamın içinde yani bu şarkı benim yaralarımın yerini ezbere biliyo. O günden sonra bu şarkıyı çok az dinledim. belki sadece bir kaç kez. Çünkü her duygumda bunu dinleseydim bir süre sonra bıkardım, bir özelliği kalmazdı. Şimdi ise benim en acıyan tarafının şarkısı bu_
sen bu şarkıyı çok severdin belki dinlerken ben aklına bile gelmiyodum ama senden kalan tek şey bu şarkı sanırım bana sana yazmaya cesaretim olmadığı için buraya yazıyorum seni çok özledim elimde hiçbişey yok biliyorum hiç sarılamadım bile sana eğer ben çabalasam olacak bişeydi belki ama ben korktum kaçtım hep çok yanlış bişeydi belkide beraber olmamız kafam çok karışıktı özür dilerim şimdi ben aklına bile gelmiyorumdur belki ama sen aklımdan çıkmıyosun sanki bende eksik olan herşeyin tamamı senmişsin gibi çok saçma belki kokusunu bile bilmediğim birine nasıl bu kadar bağlanabildim bilmiyorum ama gerçektende herşeyden biraz sen kalıyorsun bocalıyorum
2. Yorumumu atıyorum çünkü bir şey anlatmak istedim hayır derdimi dökmek istiyorum. Enes birgün burda karşılaşırsak lütfen boş geçme yorum at. Seni seviyorum sanmıştım ama meğer takıntı haline getirmişim her sabah erkenden kalkıp senin bindiğin otobüse binerdim sırf birkaç kere göz göze gelelim diye... Okuldan sonra 1 saat belki 2 saat oyalanırdım seni beklerdim sokağın başında seni gördüğümde saklanırdım sen önüme geçince arkandan yürür adımlarını izlerdim. Yürürken elin cebinde olurdu hep ve kulaklığın da takılı. Kıvırcık saçların öyle güzel gelirdiki bana dokunmak isterdim sürekli. Hep temizdin beyaz ayakkabılarını 1 kere bile pisli görmedim. Çekik gözlerin.. ah o çekik gözlerin. Saatlerce izleyebilirdim bıkmadan usanmadan. Aslında seni izleyerek o kadar çok şey ezberledim ki ama karakterini tam anlamıyla tanıma fırsatım olmadı buna yanarım. Dedim ya takıntı haline getirmiştim diye ilk zamanlar seni seviyodum sonra günler geçtikçe takıntı haline dönüştü kendimden korkmaya başladığım zamanlar bile oldu. Belki merak edersiniz 4 sene önce Enes komşum olan bi kızla beraberdi sanırım 1 sene çıktılar Enes hâlâ onu unutamamış :) bunu bile bile yangına kapılmaya çalıştım. Enes hayatımı az da olsa güzelleştirdin teşekkür ederim.
oy orjinali göremeyince aklım gitti...
Sadece bişeyler yazmak istiyorum, çünkü dün vazgeçtim çoğu şeyden. Son demlerimi döküyorum.
Geçtiğimiz dönem üniversiteyi bitirdim. Aileme olan sevgimi her zaman ama her zaman korumaya çalıştım. Hatta öyle ki küçük yaşlarımda bile maddi yetersizliğimizi fark edip çalışmak istemiştim. Yine de yaz ayları bile çalıştırmazlardı beni. Her zaman çok sevdim ailemi. Tek sevdiğim yönleri benimle sürekli dalga geçmeleriydi. Katlanırım dedim, geçer dedim, bırakırlar bu huylarını dedim. Olmadı. Her seferinde daha çok dalga geçtiler, bağırdılar, kızdılar, aşağıladılar. İçime kapandım ortaokul dönemimde. Aileme hiçbirşeyimi anlatamamaya başladım. Evin içinde yaşayan bir sessizlik gibi günden güne gülüşlerim de söndü. Kimse umursamıyordu artık. Herkese normal geliyordu benim sessiz oluşum. Liseye geçtim, okulda aktif bir hayatım vardı. Köşe bucak saklanıp ağladığımı kimse bilmezdi ama. Bilenler neşeli eğlenceli bilirdi. Evde yüzüm bile gülmezdi. Ailemden biri beni okulda gülerken görseydi belki sorgulayabilirlerdi neyin var diye. Ama okula gelen sadece abim olmuştu, o da lafta benim için en sevdiğim hocayı dövmeye... Lise 3 ten sonra okulda da söndüm. Hiçkimseyle konuşmadım, beni neredeyse tüm okul tanırdı, çevrem genişti. Her gören selam veriyordu ama duymuyordum desem yeridir. Hepsinin selamı havada kaldı. Lise 3 dönüm noktam oldu. Öyle bir dönüm noktası ki, okulda durduk yere sinir krizlerine giriyordum. Duygularımı anlayamıyordum. Dersin ortasında hiç sebep yokken gözlerim yaşarıyor ağlıyordum. Ağladığım yerde soruyordum kendime "neden ağlıyorsun şimdi ne oldu?" diye ama hiçbir fikrim yoktu. Liseyi böyle böyle geçirdim. Lise hayatımın son aylarında bir ilişkim oldu. Aklıma hakim olamıyordum o ana kadar. Onu görünce içimdeki sonsuz karanlıkta bir mum yanmış gibi oldu. Bilmeliydim bu işin de bana sağlam yaralar açacağını. Geç oldu fark etmem. O yanan mum ışığı birkaç ayda güçlenmişti, beni canşandırdı ve dik durmamı sağladı. Ama öyle şeyler gördüm ki içimde sevgi kalmadı. Bunları açıklamamı isteyeceksiniz belki. Ama yapamam. Artık dile dökmek dahi istemiyorum. Sonuç olarak öğrendiğim şeyler henüz üniversitenin ilk yılının ilk dönemindeyken beni sınav öncesi bahçede yere yıkıp ağlattı. O gün bitmiştim ben. Hayattan zevk alma kısmım orada son buldu. Artık hayattan bir tad alıyorsam bile kırıntı olarak kaldı hep. Böyle böyle ilk yılımı bitirdim. İkinci yılımda kan kustum herkese. O ilişkimi bitirdim ailemi karşıma aldım. Onların gönderdiği parayı almadım işe girip kendi kazandığımı kullandım. İkinci yılımın büyük kısmı da böyle geçti. Üniversiteyi 2 yıl okuyup bitirdikten sonra aile evine tekrar döndüm ve babamı dinledim. Ona hak vermek istedim. Onun istekleri doğrultusunda ilerlemeye çalıştım. Hiçbir şekilde kimseye güvenim yok ama yinede istedikleri olsun diye uğraştım. İşin sonu dertlerimi anlatmadığım için azar işitmeye kadar gitti. Bu süreçte bitirdiğim ilişkime tekrar başladım. Herşeyi unutup devam etmek istedim. Şimdilerde hâlâ bunun savaşını veriyorum. Ben unutmaya çalıştıkça sürekli hatırlatan konuşmalar oluyor. Aileme karşı alttan aldıkça yine hor görülen ben oluyorum. Dün vazgeçtim. Uğraşmaktan vazgeçtim. Kimsenin kendini düzelttiği falan yok arkadaşlar. Herkes kafasına göre yaşıyor ve haksız olma ihtimalleri akıllarının ucundan bile geçmiyor. Ben bu ihtimali düşünerek defalarca denemiş olmama rağmen yıktılar beni. Benim inancım bugün yeniden söndü. Sırf iyi görünmek için sırf böyle istedikleri için onlara gülmekten yeniden vazgeçiyorum. Artık yanıma yaklaşan karanlığımı da tadacak. Her türlü üzülecen biz olacaksak ve aynı zamanda kimse de yaptıklarımızdan memnun kalmayacaksa sikerim böyle ızdırabı. Benden mutluluk bekleyen benimle muhattap olmasın. Aksi halde kimseye huzur vermeyeceğim.
Özellikle bu şarkıya yazdım bunları. Çünkü olabileceğim en mutlu anımda bile bana yıkıldığım günleri hatırlatan bir şarkıydı bu. Her dinlediğimde o karmaşamı dizginliyor. Ben dile dökünce daha çok yakıyor canımı ama bir şarkı dile dökünce herşeyi dizginliyor.
Yorum yapmanızı istemiyorum. Sadece ve sadece her 1 yıl dolduğunda hatırlatın bana bu şarkıyı. Olurda unutmaya kalkarsam o günleri, burası hatırlatsın bana dünyadan birşey beklenilmeyeceğini..
Knk 1 ay kaldı 1 yıla gel dinle
özet gec aq bune
1 sene geçti, fakat şunu bilmeni isterim ki bu hayattaki en güzel şey dünyanın şahidi olmaktır.
1 yil dolmus
Umarim su an hayatinin cok daha iyi bir donemindesindir, her biri tecrube olarak kalmistir ,her seye ragmen devam edebiliyorsundur
şimdi nasıl oldun?
nolur eskisi gibi bu şarkı yayınlansın nolur Allah'ını seven bu durumu düzeltsin 2020 felaketlerinden birisi de bu oldu resmen.
"Birine sahip olmak istiyorsan ona kelepçe değil, kanat olacaksın.Uçabildiği halde hala senin yanındaysa senindir" dediler bende öyle yaptım.Ve sen şimdi gökyüzüne aitsin.😔 27'02
Ayy çok çok teşekkür ederiimm bulamayacağım diye ödüm koptu
Bu şarkıyı ne zaman dinlesem içimden bir şeyler kopuyor, gözlerimi kapatıp kendimi şarkının güzelliğine hapsediyorum. Öyle güzel ki kendimden geçiyorum. Şu yaşıma kadar en sevdiğim şarkıyı soran olmadı umarım biri sorar çünkü tebessüm ederek bu şarkıyı söylemeyi deli gibi istiyorum.
Allahını seven Spotify a geri getirsin
telif yedigi icin kaldirilmis galiba
ya sen Allah’ın bir lütfusun... o kadar aradım ki bu versiyonunu. teşekkür ederim 🖤
_geçen sene yaz aylarıydı gününü tam hatırlamıyorum, akşam üstü saatleriydi güneş yoktu ama hava kararmamıştı. Sıcak bi rüzgar dolaşıyo tenimde, yorgunum halsizim. Bi caddede müzik dinleyip yürüyorum. Adımlarım sakin, acelem yok, telaşım yok, bir yerlere koşuşturmuyorum. O an gözlerimin dolduğunu hissettim. Bi kaç adım daha attım ve ağlamaya başladım. Ağladıkça artan bir ağlama isteği doğar insanın içine bilirsiniz, o an yere hiç bir şey düşünmüyordum, nereye gidicem, neredeyim, evimin sokağını geçtim mi diye hiç bir şey düşünmeden sadece ağlıyorum. Sonra birden hızlı bi nefes aldım sanki bir denizin altında dakikalardır nefessiz kalmışım da kafamı sudan çıkarınca derin bir nefes almışım gibi. O an etrafıma baktım, insanlar vardı sağımdan ve solumdan geçiyolardı, sokak lambaları yanmış, arkama dönüp baktım bu kadar yolu ne zaman yürüdüm onu da hatırlamıyorum. Ağlarken uyuşmuştum resmen bir an kendime geldim yolun ortasında öylece kaldım etrafa baktım bir kaç dakika, sonra hep yaptığım gibi kafamı gök yüzüne çevirdim. derin derin nefes alıp verdim. Şimdi o an aklıma gelince ben neden dışardaydım, neden ağladım, ne birikmişti içimde de yolun ortasında bile ağlıyordum... kendime sorduğum soruların cenaplarını hatırlamıyorum ama o an telefonumda bu şarkı vardı onu biliyorum, kulaklığımda bu şarkı çalışıyordu. Bu şarkı gözyaşlarımı öğrendi, kendime geldiğimde bu şarkı dönüyordu kafamın içinde yani bu şarkı benim yaralarımın yerini ezbere biliyo. O günden sonra bu şarkıyı çok az dinledim. belki sadece bir kaç kez. Çünkü her duygumda bunu dinleseydim bir süre sonra bıkardım, bir özelliği kalmazdı. Şimdi ise benim en acıyan tarafının şarkısı bu_
bari sevdigim bi sarki kaldırılmasaydı..
“Git” diyorsun da
Olmuyor işte git demekle,
Her şeye rağmen gidemiyor insan.
Bende sana “sev” diyorum mesela.
Sevebiliyor musun? - Cemal Süreya
kendinle aynı müzik zevkinde bi manit bulmak mı... Nasip olar mı
Bana nasip oldu :) umarım hayallerin gerçekleşir🤎🙏🏼
@@fahraturkay ay allah ayırmasın 👉🏼👈🏼 umarımmm
@@ssssss-tv4nz amin,teşekkür ederim. :)
4 sene öncesinde manyak gibi dinlerdim beee
her dinlediğimde ciğerimi bırakmam normal mi
Ayseller bitmez Bu şarkı youtubeden gitmez : D
Aysel gitti şarkı bitti🚬
Kaptırmışım kendimi öyle rüzgarına birden..
nolr spotifya atın şunu ya ::(
Her gece uyumadan önce insanı düşündüren şarkı :’)
Bi şiiri böyle güzel yorumlanamaz yaa aşık oldum ❤️
Aysel bunu beğendi 😃😃
İndirin sağdan soldan stokda dursun şarkı
Şiirden bestelenen şarkılara bayılıyorum
nolur biri spotifye podcast koysuuuun
Aysel git başımdan
Seni seviyorum
Bir an bulamayınca aklım çıktı
Günde 10 doz alıyorum bu şarkıdan
aklım cıktı aklım🥺
kaptırmışım kendimi rüzgarına....
Boş yataklar , boş vücutlar doldu taştı her yere. İnsan olmaya hiç halim yok...
Tekrar yüklediğiniz icin, teşekkürler.
Aysel doğum günün kutlu olsun 💚
Bari sevdiğimiz şarkı bizle kalsın awsu biri şunu podcast olarak ekleyebilir mi lütfeen
her şeyden biraz sen kalıyorsun bocalıyorum :)
Bu videoyu silme telif yedikçe paylaş 😀
sen bu şarkıyı çok severdin belki dinlerken ben aklına bile gelmiyodum ama senden kalan tek şey bu şarkı sanırım bana sana yazmaya cesaretim olmadığı için buraya yazıyorum seni çok özledim elimde hiçbişey yok biliyorum hiç sarılamadım bile sana eğer ben çabalasam olacak bişeydi belki ama ben korktum kaçtım hep çok yanlış bişeydi belkide beraber olmamız kafam çok karışıktı özür dilerim şimdi ben aklına bile gelmiyorumdur belki ama sen aklımdan çıkmıyosun sanki bende eksik olan herşeyin tamamı senmişsin gibi çok saçma belki kokusunu bile bilmediğim birine nasıl bu kadar bağlanabildim bilmiyorum ama gerçektende herşeyden biraz sen kalıyorsun bocalıyorum
:(
O kadar cok sordum ki bu sarkiyi aciklama getirdiler tesekkurler bagzilari
bayadır dinlemiyordum açayım dedim orijinalini göremeyince korktum be oh
Allah razı olsun reis ya
Çirkin olmama rağmen gitmesini istemiyordum, belki de haksızlık yapıyordum.
2. Yorumumu atıyorum çünkü bir şey anlatmak istedim hayır derdimi dökmek istiyorum. Enes birgün burda karşılaşırsak lütfen boş geçme yorum at. Seni seviyorum sanmıştım ama meğer takıntı haline getirmişim her sabah erkenden kalkıp senin bindiğin otobüse binerdim sırf birkaç kere göz göze gelelim diye... Okuldan sonra 1 saat belki 2 saat oyalanırdım seni beklerdim sokağın başında seni gördüğümde saklanırdım sen önüme geçince arkandan yürür adımlarını izlerdim. Yürürken elin cebinde olurdu hep ve kulaklığın da takılı. Kıvırcık saçların öyle güzel gelirdiki bana dokunmak isterdim sürekli. Hep temizdin beyaz ayakkabılarını 1 kere bile pisli görmedim. Çekik gözlerin.. ah o çekik gözlerin. Saatlerce izleyebilirdim bıkmadan usanmadan. Aslında seni izleyerek o kadar çok şey ezberledim ki ama karakterini tam anlamıyla tanıma fırsatım olmadı buna yanarım. Dedim ya takıntı haline getirmiştim diye ilk zamanlar seni seviyodum sonra günler geçtikçe takıntı haline dönüştü kendimden korkmaya başladığım zamanlar bile oldu. Belki merak edersiniz 4 sene önce Enes komşum olan bi kızla beraberdi sanırım 1 sene çıktılar Enes hâlâ onu unutamamış :) bunu bile bile yangına kapılmaya çalıştım. Enes hayatımı az da olsa güzelleştirdin teşekkür ederim.
@Feride Taş sanırım manyağım..
@Feride Taş yapmıyorum artık bıraktımmm
Leyla ile Mecnun 1. Sezon 6. Bölüm 16:09
@@apreslapluie3789 Netflix*
Artık yolumuz ayrı yöne kuzum umarım bazı şeylerin farkına varırsın ve her şey değişir
Lanet şarkı neden spotide yok deliricem
Among lucky ones... İyiyim ... Güzel buralar..
Ayseeeeelll git başımdaaannn
Bunu kaldiran insan degil
Gitme diyebilmeyi çok isterdim...
Lan en sevdiğim şarkıyı bile kaldırıyonuz amacınız ne
Ah atilla ilhan
Nolur Spotify atın ya
aysel git başımdan
bunu da kaldırtmazlar umarım....
Niye kaldırdınız ya daha Spotify anahtarlığını yaptıracaktım
şarkıyı yeni keşfettim ama orijinali neden kaldırıldı? neden yok
Spotify da neden yok
Çok teşekkür ederim
Evet,bana göre değildin ve gittim...
aysel!?
Çok teşekkürler 😊
içim eahatladı
Aysel diye yazılır...
o diye okunur:/
lütfen bırı podcast atsın lütfeeeen
hem kötüyüm karanlığım ben.
türkce calısıyodum buraya nasıl geldim sormayin..
Neden kaldırılıyor anlamadım orijinal videosuna kendi motivasyon konuşmamı yazmıştım girip kendimi gazliyip çıkıyordum
Ah be Atilla İlhan beni nerde gördünde yazdın bu şiiri ?
Bi hocam vardı bu şiiri söylüyordu aklıma o geldiği için şarkının tadını çıkartamıyorum aq
Bunu da kaldırmazsınız
Yazık kafamıza..
eyvallah kral
Evdeki herkes bugün dinliyor ve
bu şarkıya da telif atmazsın
Öndere Gelsin
🖒
Niye silindi
Atilla ilhanın ailesi telif atmış. :(
@@baranayhan2219 ohaa yaa sacmalik
@@cansucan8179 aynen öyle ama yapacak bişey yook
.
aysel git basımdan
elif git basimdan
ben sana göre değiliiiim...
adamsın