Norm Ender - Son Uyku

Anne: Sana, daha iyi bir çocukluk yaşatmayı dilerdim.
Çocuk: Seni hayal kırıklığına uğratmayacağım.
Bir çığlık bulsam, hiç susmayan.
Veya bir cümlede beni anlatan.
Gittin gideli, sonsuz bir acı.
Ölümün önüne geçemedim, yok ilacı.
İlk ve son nefes, ürkek bu beden.
Nedensizim, sana yakışmaz kefen.
Sormaya korktum, meleğim nerede?
Tanrım hesap ver, şimdi sıra sende!
Hicran bu kesik, eksik kalbim.
Her gece sancı, odamda hayalin.
Külleri üfle, ama ben yandım.
Günlerim hezeyan, sensiz kaldım.
Sen düş ve gülüşlerime umuttun.
Çiviler çaktılar, sanki kalbe.
Yeryüzünde bak, bir hayat unuttun.
Bu çocuk sensiz, yapamadı anne.
Nakarat (x2)
Dünya bir film, açılır perden.
Mutlu son da yok, kaçar hep senden.
Nefret edersin, seyircilerden.
Sahnesi gerçek, tek oyun ölümdür.
Solgun her sürat, yalanla boyanır.
Rüya biter kul, gerçeğe uyanır.
Sonbaharı sevmiyor, hiç bir yaprak.
Söz geçer mi kadere, bu kara toprak?
Sövdümse beden, zamanla gelişir.
Güldümse neden, sanma ki değişir.
Derdi bilmeden, sözler avutmaz.
Göz yaşı aksın, bu gönül unutmaz.
Durgunum artık, suçumu ararken.
Bakan bir kör var, seçimi yaparken.
Hayatı oynar, amacı biçimsiz.
Sarhoştur acım, sonucu geçimsiz.
Aynı hüzündür, sendeki duygu.
Ölüme sözümdür, bendeki uyku.
Anlamı yok, doğan her güne lanet.
Bu çocuk sensiz, yapamadı affet.
Nakarat (x4)
Dünya bir film, açılır perden.
Mutlu son da yok, kaçar hep senden.
Nefret edersin, seyircilerden.
Sahnesi gerçek, tek oyun ölümdür.
Kötü…
Bir erkek kadar kötü…
Ve acı kadar gerçek…
Ama sen, annen gibisin.
Bu yaşanmaz dünya için, fazlasıyla zekisin.