Doświadczyłam w relacji specyficznego stanu który też za przemoc emocjonalną uważam: dostawałam lub próbowano mnie obdarowywać ( oczywiście w formie emocjonalnej a nie przedmiotowej) CZYMŚ O CO NIE PROSIŁAM I NIE OCZEKIWAŁAM a permanentnie ignorowano to O CO PROSIŁAM I NA CZYM MI ZALEŻAŁO. W tle było właśnie to, jak wiele dostaję choć dla mnie było to jak "betonowe koło ratunkowe". Natomiast bliskość emocjonalna, intymność , partnerska rozmowa faktycznie nie istniały. Odeszłam
@@dzigit4680 o Rany też tak mam ale nie potrafię odejść na dodatek są też dzieci i to On utrzymuje rodzinę a tej przemocy doświadczam już od dziecka tez od swoich rodziców i też pewnie Jestem toksyczna w stosunku do innych jedna pani psycholog mi powiedział a,że Ja mogę to przerwać ale nie wiem jak???
@@izaszymanska5788 ja to samo. Też toksyczna matka podcinajaca skrzydla, ojciec niezrownowazony... Ja natomiast jestem najprawdopodobniej autystyczna. Jak słucham kobiet zdiagnozowanych w wieku 30 lat jak opowiadaja na jakiej podstawie sa zdiagnozowane to wypisz wymaluj jestem ja
@@dzigit4680u Mnie najpierw rodzice a potem mąż mi te skrzydła podcinał a więc doskonale Cię rozumiem.... trzeba mieć nadzieję,że będzie dobrze chociaż to nie łatwe :-)
@@izaszymanska5788 jestem w podobnej sytuacji, jedno Dziecko. Dla mnie takim impulsem by się odważyć zacząć jakieś kroki robić była diagnoza podejrzenie czerniaka oraz problem z chodzeniem ze stresu. A on totalnie to miał gdzieś. Wtedy coś we mnie pękło. Znalazłam pracę i założyłam mu NK i dążę do szczęśliwego życia z dzieckiem bez jego przemocy.
Witam wszyskich serdecznie ! Żyłam 10 lat w związku z partnerem toksycznym i znęcającym się emocjonalnie. Nie wierzyłam w siebie, nie miałam żadnych marzeń, nie widziałam sensu życia .... zawsze musiałam robić tylko tak jak on chciał i zawsze byłam wszystkiemu winna, nic nie umiałam zrobić i do niczego się nie nadawalam no i oczywiście ciagle go "zdradzałam" chociaż nigdy nawet w myślach tego nie zrobiłam. Aż przyszedł taki dzień, ze coś we mnie pękło, przełamało się ! Powiedział mi ze umrę w samotności, w biedzie, skomląc za kromka chleba na ulicy, bo do niczego nie doszłam, jestem totalnych pechowcem i przynoszę jeszcze jemu pecha. Jestem osoba wykształcona, mój pierwszy mąż zginął w wypadku ,zostałam sama z dzieckiem 5 letnim, wyjechałam z synem do USA mając 300$ na początek. Dałam radę .... czemu mam teraz nie dać? O ty sobie nigdy z niczym nie dasz rady, nie odejdziesz ode mnie nigdy, bo jesteś ode mnie uzależniona finansowo, nic ci nie dam przy rozwodzie. I to dało mi nadzieje .... Poszłam do sadu złożyłam pozew o rozwód bez orzekania winy, nic od niego nie chciałam, Do samego końca nie wierzył, mówił- to żart , wróci na kolanach prosząc o łaskę. W sadzie sędzina pytała mnie 3 krotnie czy wiem co robię , bo jak opuszczę sale, nie będę mogła wnioskować o alimenty. Tak, byłam pewna ze nic nie chce, tylko spokoju i swoje osobiste rzeczy. Wiem to Ameryka, trochę inne możliwości, ale po 24 latach od śmierci mojego pierwszego męża, znowu zostałam z 300$ na koncie - tyle ze syn dorosły i na swoim. W pół roku kupiłam mieszkanie (które muszę spłacać oczywiście, ale jest moje), poszłam do kolejnej szkoły, zrobiłam licencje, zaczęłam nowa prace. Moje życie zamieniło się w cudowna kolorowa wyspę! MIeszkam sama w swoim mieszkaniu, mam kochające dwa pieski, pracuje, dalej się dokształcam, mam mnóstwo znajomych, nigdy się nie nudzę. Zwiedziłam mnóstwo pięknych miejsc z 3 koleżankami, które tez wyszły z toksycznych związków. Nie jestem bogata, ale spełniam swoje marzenia, cieszę się życiem i dobrym zdrowiem, schudłam, wszyscy mówią ze odmłodniałam od 20 lat, a moje oczy nabrały blasku i chęci do życia. Mam 53 lata a czuje się jakby mi kamień z pleców ktoś zdjął a ja odzyskałam młodość! Jestem 4 lata po rozwodzie, chodzę do psychologa, bo mam dużo problemów ze stawianiem granic, ale uczę się tego i widzę tego dobre rezultaty. Życzę wszystkim żeby zastanowili się nad sobą, nad swoją sytuacja i mieli sile podjąć dobra decyzje dla siebie, swojego ciała i duszy!
Czytając twój wpis,jak bym czytała o sobie,tez pękłam przy ostatnim razie gdy usłyszałam czego mi tak naprawdę życzy na przyszłość a przy tym wyzwiska na moją zmarła mame(gdzie nigdy jej nie poznal),na mojego syna który radzi sobie bardzo dobrze w zyciu itp.,to już było za wiele tego wszystkiego i postanowiłam po dwóch próbach odejścia od niego(gdzie sama wracalam),wniosłam sprawę na policję,która jest w toku,ale spokoj jaki mam dzięki ochronie policji jest niewyobrażalny.Wiem,że jeszcze to nie koniec ale nabieram sił i w końcu jestem szczesliwa
Dziękuję za wspaniały filmik. Ja rozpoznałam od razu trzy osoby do trzech typów przemocy. Ojciec, mąż i koleżanka. Obecnie mam straszny problem z mężem, bo nie chce o niczym rozmawiać, żeby poprawić sytuację. Wszystko jest moja wina( np. źle pojechał bo rozmawiałam jak nawigacja informowała jak pojechać a w tym czasie rozmawiał ktoś inny), nic nie pojmuję, nie umiem postępować z ludźmi, nikogo nie lubię, mam ze WSZYSTKIM PROBLEM ( np.bo się spytałam co sądzi o tym, którą trasą jechać w dane miejsce, do miejscowości w której pracuje i zna prawie wszystkie ulice - zawsze mi chętnie pomagał bo czuł się ważny) twierdzi że mi nic nie smakuje, że jestem wiecznie niezadowolona ( bo np. stwierdzam że słońce świeci, ) ignoruje mnie jak do niego mówię a jak pytam czemu nie odpowiada to słyszę odpowiedź: a muszę, albo że mu się nie chce, wychodzi bez słowa do toalety gdy coś do niego mówię i krzyczy na mnie że tego nie rozumiem, w towarzystwie robi złośliwe żarty w moim kierunku ( wyniesione z domu) i krytykuje że się nie znam na żartach, wyśmiewa się ze mnie i opowiada jak to sobie z niczym nie daję rady. Znajomi już zauważyli , że mnie prowokuje ,żebym się zdenerwowała ( bo patrzcie jaka ona jest a ja jestem idealny i mam taki ciężki żywot z nią) oraz że atmosfera rozmowy jest przyjemna i wystarczy że tylko otworzę buzię to jest do mnie agresywny. Taka sytuacja trwa już od ponad roku i czuję że jest na mnie zły ale nie chce powiedzieć o co chodzi i widzę że się na mnie mści. Dobry humor ma tylko przy znajomych a wystarczy że wyjdą za drzwi to mnie ignoruje wzrokiem albo rzuca mi wredne spojrzenia ( wykrzywiona twarz, bruzda między oczami) .Dodam do tego ,że leczę się od wielu lat na depresję i mam stres pourazowy wyniesiony z dzieciństwa i po związku z poprzednim partnerem. Jestem teraz od dwóch lat na zwolnieniu lekarskim przez kolejny mobbing w pracy co mi wykrzyczał jako jedyny że to też moja wina ( mieszkam w Niemczech i koleżanki miały problem mnie zaakceptować a szczególnie po tym jak awansowałam na wysokie stanowisko) . Teraz po latach zauważyłam, że nie mam od niego żadnego w sparcia, a do awantur dochodzi w najtrudniejszych sytuacjach mojego życia ( w dniu kiedy zmarł mój ojciec, wściekł się na mnie nie wiem o co, rzucił ze złości przedmiotem a na próbę porozumienia, wygarnął mi wszystko co było do tej pory zrzucając na mnie winę za błędu w jego życiu) albo gdy się śmieję ( ucisza mnie ) i jestem zadowolona. Mogłabym pisać jeszcze więcej ale nie mam siły dodam tylko że to odbywa się cyklicznie, po atakach wściekłości jest spokój jeśli nic nie mówię ( nie mam o nic pretensji) . Przepraszam,że tak dużo napisałam, ale może komuś tym pomogę ❤ pozdrawiam serdecznie 🙋♀️
Po 1 współczuję, a po 2 podziwiam, że tyle jest Pani w stanie wytrzymać. To nie jest zdrowa atmosfera, sama mam taką niestety, tylko i mnie bardziej brak rozmów I obojętnośc. Ciężko tak żyć zwłaszcza gdy mamy 3 dzieci i mało jakościowego czasu razem. Uważam, że potrzebna jest nam przerwa,bo obecny jest głównie fizycznie, a takie oddalenie od siebie i monolog wykańcza psychicznie. Pozdrawiam i ściskam mocno.
Dziękuję za doskonale rozpracowany temat przemocy emocjonalnej. Edukujmy się i brońmy się przed każda formą przemocy. Nie pozwalajmy się wykorzystywać i nie pozwalajmy aby inni nas niszczyli.
Bardzo chciałabym, byś opowiedział coś więcej na temat odbudowy siebie po doświadczaniu takiej przemocy. Wyszłam z narcystycznego związku, zrozumiałam też, że moją mamę cechowało wiele zachowań, o których tutaj opowiadałeś. Czuję ogromną ulgę - tak, jakbym obudziła się w nowej rzeczywistości... jestem też jednak strasznie zagubiona. Nie potrafię robić nic sama dla siebie, nie lubię siebie - bo nauczyłam się, żeby robić coś, aby unikać przemocy i zadowalać innych. Nie mam motywacji, dopóki nie wiszą nade mną jakieś złe konsekwencje. Nie wiem, jak czerpie się radość i chęć do życia w "normalny" sposób. Proszę, doradź coś więcej, jak pracować nad swoją pewnością siebie, jak pokochać samego siebie, kiedy już udało się przetrwać najgorsze. Jak nie podążać już złymi wzorcami i wypracować nowe. Dziękuję
Też tak mam zero motywacji, dopóki czegoś nie zbroje a potem bardzo żałuje ,tyle że jest już za późno. W ogóle nie uczę się na błędach. Mam rozkminę na chwilę. I wiem że nie powinniśmy zwalać na przeszłość ale niestety jak się przebywało od dziecka do wieku dorosłego w rodzinie dysfunkcyjnej czyli DDA to potem wychodzą same potwory. Uczęszczam na terapie ale mam wrażenie że ona nic nie daje. Ale za krótki czas na proces który może długo potrwać.
Tak ,taka osoba oczekuję, że będziemy spełniać jej oczekiwania i wykonywać dla niej zadania, bo jak nie to zaczyna się piekło w domu. Dla świętego spokoju trzeba podporządkować swoje życie pod jej dyktando, niejednokrotnie rezygnując z siebie , ze swojego życia. Brzmi strasznie .
Dziękuję za Pana filmiki, to są bardzo ważne tematy.A Pan te tematy przekazuje w bardzo zrozumiały isposób oraz daje rozwiązania.Wiem to z własnego doświadczenia. Wszystkiego co dobre 😄💚❤
🏵️🏵️🏵️ DZIĘKUJĘ za nagranie i podjęty temat. Znam to... Niestety... Pewnego dnia, gdy już trwałam w głębokim kryzysie psychicznym, usłyszałam słowa z nagranej konferencji, czym jest, a czym nie jest miłość. A konkretnie: "Kobieto, broń się! Miłość nie jest naiwnością!" -- to był moment zwrotny w moim życiu. Odkryłam, że złość - to moja cudowna koleżanka, która pomaga mi chronić moje granice. Teraz jest zupełnie inaczej! Pozdrawiam! 😊
Dziękuję za kolejny wartościowy materiał 👍🍀💚szczerze to ja współczuję ludziom którzy żyją z takimi osobami, jak tak słucham to utwierdzam się w tym że wolę być sama mówię to już bardzo świadomie, po tych toksykach i tzw gosthingach nie chce związku, jakoś tak trudno zaufać ponownie drugiej osobie, związek to zaufanie, szacunek i kompromisy, dla mnie to też rozmowa, dialog jak nie ma dialogu to nie ma relacji to moje zdanie, bycie singielka jest też ciekawe i fajne, ale każdy wybiera to na co się odważy 😉
@@kiziamizia7106 to prawda, ludzie nie potrafią rozmawiać, można zauważyć to podczas spotkań czy to towarzyskich czy typu święta, nosy w smartfonach i nic, kiedyś było inaczej spotykało się z ludźmi, czy to przy ognisku, czy na trzepaku po prostu był to czas rozmów, przykre jak widzi się młodych ludzi i nie tylko w autobusach czy pociągach z telefonami w ręku , mówisz dzień dobry coś tam odpowiedzą i na tym dialog się kończy 😉😂próbowałam raz zagadać podtrzymać jaki kolwiek dialog nic z tego odpuściłam szkoda czasu i energii 😉
"Typy nieznośnie idealne " zdarzają się najczęściej, a efektem ich strategii jest zakompleksiony partner /dziecko i ich własny komfort oraz przerośnięte ego. Temat ważny bo ideałów w realu nie ma i najlepiej to szybko sobie uświadomić.
Wypominałem żonie kontrolę i że kontrola nie doprowadza do niczego dobrego, to dostawałem zwrotkę: "ja nigdy nie kontrolowałam swoich partnerów, to Ty i Twoje czyny mnie do tego popchnęły, zapomnij o mojej kontroli a ja zapomnę o tym jak mnie krzywdziłeś na początku związku" ( wypominanie win sprzed paru lat - które są dźwignią do całej kontroli ). Przepraszane kilkanaście razy. Nigdy nie wybaczone i nigdy nie zapomniane wątpliwe winy. Kontrola na każdym kroku jest niezwykle bolesna. A później podczas jednej kontroli w ciągu dnia jeszcze się chwali że:" widzisz jak mało Cię kontroluję? Dzisiaj tylko raz dzwoniłam do Ciebie" szkoda gadać
To po co krzywdziłeś? Tutaj jedynie rozstanie jest rozwiązaniem. Ona nigdy nie zapomni i zawsze będzie cie kontrolować. Pogódź sie z tym albo to zakoncz.
Kiedy robisz coś dla siebie normalnego, a dla niej jest krzywdzące to nie wiesz o tym że to jest krzywdzące dopuki Ci tego nie powie. Później się zmieniasz bo nie chcesz krzywdzisz. Takie jest docieranie związku. A przepraszanie za to w koło bo żona ma wybiórczą pamięć jeśli chodzi o przeprosiny to inna sprawa. Szczególnie dziwne jak dane "przewinienie" jest niezwykle błahe nawet dla samej pokrzywdzonej.
Świetny film naprawdę świetna robota z jaką to pasja robisz😊 i jak smutne jest to życie z taka osobą. NAPEWNO OTWORZYSZ NIE JEDNEGO CZLOWIEKA KTORY TKWI W NAIWNOSCI SWOJEJ .
Bardzo trudno zdać sobie sprawę, że jesteś z toksyczną osobą, tłumaczysz sobie na różne sposoby toksyka,nawet trwa to wiele lat i to jest przerażające.
Dzięki za odcinek,byłabym zainteresowana tematem przemocy emocjonalnej i manipulacjami w pracy w relacji szef-pracownik,trochę co prawda się pokrywa z tym co jest w związku,ale chyba nie wszystko
Czyli jak przemocowiec (partner-ka, szef, rodzeństwo, rodzic, kolega-żanka) musi czuć się lepszy, to oprócz przemocy emocjonalnej, może robić wszystko żeby jego ofiara była od niego gorsza. Wmawiać jej że jest do niczego i niszczć jej plany, rzeczy fizycznie. ( np. nawet weki po cichu pootwierać żeby pokazać że ofierze nie wyszło, żeby zniechęcić do robienia weków. Dbasz o kondycję fizyczną bo chcesz moc uwodzić i uprawiać sex 🤦♀️ W pracy wykonana pracę ośmieszać, zawstydzać przy innych, że jesteś nieprzyzwoita-głupia, a potem zakonserwatywna 🔁 ;), rozpuszczać plotki, zostawiać brud za sobą na złość i mówić że to Ty zostawiłeś... 🤦♀️🙅🏼♀️ Najbardziej rażące dla mnie jest to oczekiwanie że masz się dostosować do oczekiwań, zawstydzanie, że coś nie tak robisz i masz się zmienić czyli obniżyć swoje loty, przestać się rozwijać, dbać o siebie, przestać dbać o otoczenie, żeby mógł powiedzieć że nic nie robisz, nawet jak mówisz weź się odp... ode mnie i kropka. Albo jak zareagujesz to... jesteś w jego grze, sałatce słownej, wtedy ma pole do popisu... 🤯🎡🎢🎠. Ja się boję takich osób, bo mogą posunąć się do wszystkiego, żeby postawić na swoim. Też to niszczenie rzeczy prywatnych ofiary, ja mam wrażenie (tego nie rozumiem jeszcze) że oni nadają sobie prawo do niszczenia czyiś rzeczy, mają usprawiedliwienie, mają argument, z taką złośliwością to robią. Zdarzyła mi się dwa razy obrzydliwa sytuacja :oskarżyła mie taka osoba o kradzież, ale tylko po to żeby usprawiedliwić już wcześniejsze swoje grzebanie w moich rzeczach. 😳☹️🙏 Końcówka wyjaśniła mi mój odwieczny problem, dlaczego ktoś mści się na mnie jak mu nic nie zrobiłam. Np. najoma w pracy (obca baba) której nie wielbiłam jak oczekiwała i się nie kolegowałam bo byłam pochłonięta swoimi problemami, zrobiła kampanię oszczerstw przez którą prawie straciłam życie. Współlokator (obcy człek) mści się niszcząc mi rzeczy, jedzenie, robi kampanię oszczerstw bo, znowu żyje swoimi sprawami a on pewnie zaplanował sobie że będę mu może gotowała, sprzątała, sponsorowała... nie wiem, nie rozumiem tego. . Bo o ile od bliskich (np. siostra) można wymagać że powinna/powinnam to obcy ludzie??? zachowują się jak hipopotam co nas chce przysiąść, żeby zrobić z nas ketchup.
Karanie cisza, udawanie ze sie nie slyszy, robienie glosniej tv/muzyki po oskarzeniu drugiej osoby i uniemozliwieniu wytlumaczenia sie jej jest bardzo bolesne i chyba tez jest przemoca emocjonalna.
Świetny materiał. Ja jestem akurat po drugiej stronie. Jestem dawcą zachowań negatywnych. Może materiał jak sobie z tym radzić aby nie krzywdzić partnerki/partnera
ratunku .... co robić .. facet mnie prześladuje .. emocjonalnie .. wyzwiska , grożenie mnie i rodzinie .. Grozi gdy odejdę .. będzie emocjonalnie prześladował moją rodzinę . Więc tkwię w tej relacji ze strachu o bliskich . ratunku ... Zgłosiłam Policji .. więc ustąpił z grożenia rodzinie , gdy sprawę wycofam . Niestety uległam . Zresztą policja .. stwierdziła ,że to tylko słowa . Z bezradności .. zostałam .. w całym spektrum związku . Ale wiem ..że to związek ze strachu .
Rozpoznaję cechy przemocy emocjonalnej z poprzedniego związku w jakim byłam. Moje pytanie; jak z tym walczyć? Jak pomóc takiej osobie uświadomić sobie co robi i zmienić te zachowania?
Panie Patryku, a jak przestać krzywdzić emocjonalnie tych, których kocham? Jest kilka rzeczy, że czuję się jak by Pan rozmawiał o mnie, jednak na szczęście nie w każdej kwestii
Panie Patryku , czy mógłby Pan wypowiedzieć się na temat takiego zachowania , które przedstawię po krotce.Mężczyzna , którego nie znam , ma wykonać dla mnie usługę . W trakcie jej wykonywania adoruje mnie , lecz kontroluje siebie i swoje zachowanie , stara się to robić z wyczuciem ,. Po zakończeniu powierzonego zadania związanego z zamówioną usługą przystępuje do niepohamowanej adoracji . Zaczyna być natarczywie ,,zalotny ,, Mocno zaznacza że gotów jest wejść w intymną relację i to natychmiast . Staje się nieco natarczywy , oczekuje szybkiej reakcji i niezwłocznego działania z mojej strony . Wylew pożądania jest przytłaczający. Co to za rodzaj zaburzenia ÷?Dlaczego niektórzy mężczyżni tak okazują swoje zainteresowanie. W przypadku nieodwzajemnienia tej propozycji obrażają się . Nie ma mowy o rozmowie lub wyjaśnieniach . Co się dzieje z takim mężczyzną ?Jaki jest to rodzaj zaburzenia ?
To pan 1 ocinku o mojim zyciu zwiazane zemna i rodzina mama presie wymusza Demnie niepełnosprawnym kasa ponizanie mnie wmawianie wyrzuci z domu mam huśtawki emocji mam adhd depresjie przesto
Życie z pijawką to gehenna,zarówno w pracy jak i gdziekolwiek indziej,szczególnie w związku,i tak po równo jest tyle samo kobiet jak i mezczyzn toksyków.
Czy jest przemocą jak: mieszkanie do wynajęcia 3 facetów i jedna kobieta. Kobieta do nich mówi że któryś z nich zapchał umywalkę, od tygodnia jest zapchana, i pyta czy ona ma odepchać umywalkę. Jeden z nich, który jest umówiony z właścicielem że jest odpowiedzialny za zgłaszanie różnych domowych spraw odpowiada : mówilem ci że robię się bardzo nerwowy jak robisz insynuacje, robię się agresywny. Patrząc na kobietę, do drugiego stojącego obok mówi : patrz jak się nieprzyzwoicie zachowuje. ( kobieta tylko stoi) Kobieta pyta jaka insynuacja a on: bo to może ty zapchałaś. Umywalka pozostaje zapchana, chyba że kobieta odepcha. Powiedzcie mi bo nie kumam.
Jesteś pewna, że to mężczyźni, a nie dzieci? O ile jesteś ich matką, to faktycznie za dużo wymagasz od małych bezsilnych istotek. Skoro do tej pory wszystko robiło się samo, to nic dziwnego, że są zdumieni, że trzeba sobie rączki ubrudzić. Daj im się usamodzielnić i wyprowadź się. Skoro umywalka nie przepchana, to niech sobie tupią nóżkami, może się sama odepcha. I tak Twoja wina będzie... a potem kilka kolejnych... Nie wiem, czy to przemoc, czy brak wychowania, czy brak przystosowania do codzienności wyniesione z domu rodzinnego... Też nie kumam takich akcji. Spychologia stosowana. Pakuj walizki i spuść te małpki na drzewo. Szkoda życia na przekomarzanki z przedszkolakami w ciałach dużych chłopców.
Czyli to, że mąż ciągle zrzuca winę za swoje zachowania i uczucia ("zobacz, jak ja się teraz czuję i co mi zrobiłaś") na mnie, to to jest...przemoc? I że nie chce być odpowiedzialny za swoje zachowania i złe traktowanie mnie, chociaż nawet obcy ludzie mu już to mówią? Nie wiedziałam, że to....przemoc....
Przemoc to jest taka jak facet każe żonie rozbierać się do kamery i pokazywać wszystko nawet jak leży i karmi dziecko nagusienka to jest poniżenie kobiety a ona jeszcze się z tego cieszy
@@Psychologianawynos nie ma sprawy. Często odsłuchuję Pana podcastów po kilka razy bo ciągle cos nowego dostrzegam. Jestem na bieżąco. Co jakiś czas postaram się wrzucić grosik. Ten kanał to pomoc dla wielu empatycznych duszyczek 👻. Uściski 🤗
Doświadczyłam w relacji specyficznego stanu który też za przemoc emocjonalną uważam: dostawałam lub próbowano mnie obdarowywać ( oczywiście w formie emocjonalnej a nie przedmiotowej) CZYMŚ O CO NIE PROSIŁAM I NIE OCZEKIWAŁAM a permanentnie ignorowano to O CO PROSIŁAM I NA CZYM MI ZALEŻAŁO. W tle było właśnie to, jak wiele dostaję choć dla mnie było to jak "betonowe koło ratunkowe". Natomiast bliskość emocjonalna, intymność , partnerska rozmowa faktycznie nie istniały. Odeszłam
tyle Ci dał a Ty jeszcze taka niewdzięczna, nie umiesz docenić. Też to słyszałam
@@dzigit4680 o Rany też tak mam ale nie potrafię odejść na dodatek są też dzieci i to On utrzymuje rodzinę a tej przemocy doświadczam już od dziecka tez od swoich rodziców i też pewnie Jestem toksyczna w stosunku do innych jedna pani psycholog mi powiedział a,że Ja mogę to przerwać ale nie wiem jak???
@@izaszymanska5788 ja to samo. Też toksyczna matka podcinajaca skrzydla, ojciec niezrownowazony... Ja natomiast jestem najprawdopodobniej autystyczna. Jak słucham kobiet zdiagnozowanych w wieku 30 lat jak opowiadaja na jakiej podstawie sa zdiagnozowane to wypisz wymaluj jestem ja
@@dzigit4680u Mnie najpierw rodzice a potem mąż mi te skrzydła podcinał a więc doskonale Cię rozumiem.... trzeba mieć nadzieję,że będzie dobrze chociaż to nie łatwe :-)
@@izaszymanska5788 jestem w podobnej sytuacji, jedno Dziecko. Dla mnie takim impulsem by się odważyć zacząć jakieś kroki robić była diagnoza podejrzenie czerniaka oraz problem z chodzeniem ze stresu. A on totalnie to miał gdzieś. Wtedy coś we mnie pękło. Znalazłam pracę i założyłam mu NK i dążę do szczęśliwego życia z dzieckiem bez jego przemocy.
ROBISZ WSPANIAŁĄ ROBOTĘ!
Nie .9
Mmm...o
Witam wszyskich serdecznie !
Żyłam 10 lat w związku z partnerem toksycznym i znęcającym się emocjonalnie. Nie wierzyłam w siebie, nie miałam żadnych marzeń, nie widziałam sensu życia .... zawsze musiałam robić tylko tak jak on chciał i zawsze byłam wszystkiemu winna, nic nie umiałam zrobić i do niczego się nie nadawalam no i oczywiście ciagle go "zdradzałam" chociaż nigdy nawet w myślach tego nie zrobiłam. Aż przyszedł taki dzień, ze coś we mnie pękło, przełamało się ! Powiedział mi ze umrę w samotności, w biedzie, skomląc za kromka chleba na ulicy, bo do niczego nie doszłam, jestem totalnych pechowcem i przynoszę jeszcze jemu pecha.
Jestem osoba wykształcona, mój pierwszy mąż zginął w wypadku ,zostałam sama z dzieckiem 5 letnim, wyjechałam z synem do USA mając 300$ na początek. Dałam radę .... czemu mam teraz nie dać?
O ty sobie nigdy z niczym nie dasz rady, nie odejdziesz ode mnie nigdy, bo jesteś ode mnie uzależniona finansowo, nic ci nie dam przy rozwodzie.
I to dało mi nadzieje .... Poszłam do sadu złożyłam pozew o rozwód bez orzekania winy, nic od niego nie chciałam,
Do samego końca nie wierzył, mówił- to żart , wróci na kolanach prosząc o łaskę. W sadzie sędzina pytała mnie 3 krotnie czy wiem co robię , bo jak opuszczę sale, nie będę mogła wnioskować o alimenty. Tak, byłam pewna ze nic nie chce, tylko spokoju i swoje osobiste rzeczy.
Wiem to Ameryka, trochę inne możliwości, ale po 24 latach od śmierci mojego pierwszego męża, znowu zostałam z 300$ na koncie - tyle ze syn dorosły i na swoim.
W pół roku kupiłam mieszkanie (które muszę spłacać oczywiście, ale jest moje), poszłam do kolejnej szkoły, zrobiłam licencje, zaczęłam nowa prace. Moje życie zamieniło się w cudowna kolorowa wyspę! MIeszkam sama w swoim mieszkaniu, mam kochające dwa pieski, pracuje, dalej się dokształcam, mam mnóstwo znajomych, nigdy się nie nudzę. Zwiedziłam mnóstwo pięknych miejsc z 3 koleżankami, które tez wyszły z toksycznych związków.
Nie jestem bogata, ale spełniam swoje marzenia, cieszę się życiem i dobrym zdrowiem, schudłam, wszyscy mówią ze odmłodniałam od 20 lat, a moje oczy nabrały blasku i chęci do życia. Mam 53 lata a czuje się jakby mi kamień z pleców ktoś zdjął a ja odzyskałam młodość!
Jestem 4 lata po rozwodzie, chodzę do psychologa, bo mam dużo problemów ze stawianiem granic, ale uczę się tego i widzę tego dobre rezultaty. Życzę wszystkim żeby zastanowili się nad sobą, nad swoją sytuacja i mieli sile podjąć dobra decyzje dla siebie, swojego ciała i duszy!
Wspaniale, że się Pani udało👍👍👍 odzyskała Pani siebie i swoje życie. Gratuluję 🍀🌹🌹
bardzo Pani gratuluję, kobiety są silne, faceci to wiedzą...ich to przeraża, że tak jest i dlatego umniejszają wciąż swoim kobietom.
Czytając twój wpis,jak bym czytała o sobie,tez pękłam przy ostatnim razie gdy usłyszałam czego mi tak naprawdę życzy na przyszłość a przy tym wyzwiska na moją zmarła mame(gdzie nigdy jej nie poznal),na mojego syna który radzi sobie bardzo dobrze w zyciu itp.,to już było za wiele tego wszystkiego i postanowiłam po dwóch próbach odejścia od niego(gdzie sama wracalam),wniosłam sprawę na policję,która jest w toku,ale spokoj jaki mam dzięki ochronie policji jest niewyobrażalny.Wiem,że jeszcze to nie koniec ale nabieram sił i w końcu jestem szczesliwa
Dziękuję za wspaniały filmik. Ja rozpoznałam od razu trzy osoby do trzech typów przemocy. Ojciec, mąż i koleżanka. Obecnie mam straszny problem z mężem, bo nie chce o niczym rozmawiać, żeby poprawić sytuację. Wszystko jest moja wina( np. źle pojechał bo rozmawiałam jak nawigacja informowała jak pojechać a w tym czasie rozmawiał ktoś inny), nic nie pojmuję, nie umiem postępować z ludźmi, nikogo nie lubię, mam ze WSZYSTKIM PROBLEM ( np.bo się spytałam co sądzi o tym, którą trasą jechać w dane miejsce, do miejscowości w której pracuje i zna prawie wszystkie ulice - zawsze mi chętnie pomagał bo czuł się ważny) twierdzi że mi nic nie smakuje, że jestem wiecznie niezadowolona ( bo np. stwierdzam że słońce świeci, ) ignoruje mnie jak do niego mówię a jak pytam czemu nie odpowiada to słyszę odpowiedź: a muszę, albo że mu się nie chce, wychodzi bez słowa do toalety gdy coś do niego mówię i krzyczy na mnie że tego nie rozumiem, w towarzystwie robi złośliwe żarty w moim kierunku ( wyniesione z domu) i krytykuje że się nie znam na żartach, wyśmiewa się ze mnie i opowiada jak to sobie z niczym nie daję rady. Znajomi już zauważyli , że mnie prowokuje ,żebym się zdenerwowała ( bo patrzcie jaka ona jest a ja jestem idealny i mam taki ciężki żywot z nią) oraz że atmosfera rozmowy jest przyjemna i wystarczy że tylko otworzę buzię to jest do mnie agresywny. Taka sytuacja trwa już od ponad roku i czuję że jest na mnie zły ale nie chce powiedzieć o co chodzi i widzę że się na mnie mści. Dobry humor ma tylko przy znajomych a wystarczy że wyjdą za drzwi to mnie ignoruje wzrokiem albo rzuca mi wredne spojrzenia ( wykrzywiona twarz, bruzda między oczami) .Dodam do tego ,że leczę się od wielu lat na depresję i mam stres pourazowy wyniesiony z dzieciństwa i po związku z poprzednim partnerem. Jestem teraz od dwóch lat na zwolnieniu lekarskim przez kolejny mobbing w pracy co mi wykrzyczał jako jedyny że to też moja wina ( mieszkam w Niemczech i koleżanki miały problem mnie zaakceptować a szczególnie po tym jak awansowałam na wysokie stanowisko) . Teraz po latach zauważyłam, że nie mam od niego żadnego w sparcia, a do awantur dochodzi w najtrudniejszych sytuacjach mojego życia ( w dniu kiedy zmarł mój ojciec, wściekł się na mnie nie wiem o co, rzucił ze złości przedmiotem a na próbę porozumienia, wygarnął mi wszystko co było do tej pory zrzucając na mnie winę za błędu w jego życiu) albo gdy się śmieję ( ucisza mnie ) i jestem zadowolona. Mogłabym pisać jeszcze więcej ale nie mam siły dodam tylko że to odbywa się cyklicznie, po atakach wściekłości jest spokój jeśli nic nie mówię ( nie mam o nic pretensji) . Przepraszam,że tak dużo napisałam, ale może komuś tym pomogę ❤ pozdrawiam serdecznie 🙋♀️
Ignorowanie ,wyśmiewanie ,poniżanie ,to bardzo źle wygląda , twój mąż znęca się nad tobą psychicznie
@@magestrella3654 dziękuję za odpowiedź
Rozumiem każde słowo ... 🖤
@@annakicinska126 To współczuję pani 🤗❤🌻 powodzenia
Po 1 współczuję, a po 2 podziwiam, że tyle jest Pani w stanie wytrzymać.
To nie jest zdrowa atmosfera, sama mam taką niestety, tylko i mnie bardziej brak rozmów I obojętnośc.
Ciężko tak żyć zwłaszcza gdy mamy 3 dzieci i mało jakościowego czasu razem.
Uważam, że potrzebna jest nam przerwa,bo obecny jest głównie fizycznie, a takie oddalenie od siebie i monolog wykańcza psychicznie. Pozdrawiam i ściskam mocno.
Dziękuję za doskonale rozpracowany temat przemocy emocjonalnej. Edukujmy się i brońmy się przed każda formą przemocy. Nie pozwalajmy się wykorzystywać i nie pozwalajmy aby inni nas niszczyli.
Bardzo chciałabym, byś opowiedział coś więcej na temat odbudowy siebie po doświadczaniu takiej przemocy. Wyszłam z narcystycznego związku, zrozumiałam też, że moją mamę cechowało wiele zachowań, o których tutaj opowiadałeś. Czuję ogromną ulgę - tak, jakbym obudziła się w nowej rzeczywistości... jestem też jednak strasznie zagubiona. Nie potrafię robić nic sama dla siebie, nie lubię siebie - bo nauczyłam się, żeby robić coś, aby unikać przemocy i zadowalać innych. Nie mam motywacji, dopóki nie wiszą nade mną jakieś złe konsekwencje. Nie wiem, jak czerpie się radość i chęć do życia w "normalny" sposób. Proszę, doradź coś więcej, jak pracować nad swoją pewnością siebie, jak pokochać samego siebie, kiedy już udało się przetrwać najgorsze. Jak nie podążać już złymi wzorcami i wypracować nowe. Dziękuję
Mam podobnie :)
Też tak mam zero motywacji, dopóki czegoś nie zbroje a potem bardzo żałuje ,tyle że jest już za późno. W ogóle nie uczę się na błędach. Mam rozkminę na chwilę. I wiem że nie powinniśmy zwalać na przeszłość ale niestety jak się przebywało od dziecka do wieku dorosłego w rodzinie dysfunkcyjnej czyli DDA to potem wychodzą same potwory. Uczęszczam na terapie ale mam wrażenie że ona nic nie daje. Ale za krótki czas na proces który może długo potrwać.
Tak ,taka osoba oczekuję, że będziemy spełniać jej oczekiwania i wykonywać dla niej zadania, bo jak nie to zaczyna się piekło w domu. Dla świętego spokoju trzeba podporządkować swoje życie pod jej dyktando, niejednokrotnie rezygnując z siebie , ze swojego życia. Brzmi strasznie .
Hej ☺ wspaniałego dnia dla Pana i wszystkich słuchaczy ☺ 😉
Dziękuję za kolejny ciekawy materiał
Dziękuję za Pana filmiki, to są bardzo ważne tematy.A Pan te tematy przekazuje w bardzo zrozumiały isposób oraz daje rozwiązania.Wiem to z własnego doświadczenia. Wszystkiego co dobre 😄💚❤
🏵️🏵️🏵️ DZIĘKUJĘ za nagranie i podjęty temat. Znam to... Niestety... Pewnego dnia, gdy już trwałam w głębokim kryzysie psychicznym, usłyszałam słowa z nagranej konferencji, czym jest, a czym nie jest miłość. A konkretnie: "Kobieto, broń się! Miłość nie jest naiwnością!" -- to był moment zwrotny w moim życiu. Odkryłam, że złość - to moja cudowna koleżanka, która pomaga mi chronić moje granice. Teraz jest zupełnie inaczej! Pozdrawiam! 😊
Dziękuję za kolejny wartościowy materiał 👍🍀💚szczerze to ja współczuję ludziom którzy żyją z takimi osobami, jak tak słucham to utwierdzam się w tym że wolę być sama mówię to już bardzo świadomie, po tych toksykach i tzw gosthingach nie chce związku, jakoś tak trudno zaufać ponownie drugiej osobie, związek to zaufanie, szacunek i kompromisy, dla mnie to też rozmowa, dialog jak nie ma dialogu to nie ma relacji to moje zdanie, bycie singielka jest też ciekawe i fajne, ale każdy wybiera to na co się odważy 😉
Zauważyłam, że dialog ogólnie zanika, także w relacjach. Nie wiem, dlaczego, ale ludzie nie widzą w tym żadnego problemu.🤔
@@kiziamizia7106 to prawda, ludzie nie potrafią rozmawiać, można zauważyć to podczas spotkań czy to towarzyskich czy typu święta, nosy w smartfonach i nic, kiedyś było inaczej spotykało się z ludźmi, czy to przy ognisku, czy na trzepaku po prostu był to czas rozmów, przykre jak widzi się młodych ludzi i nie tylko w autobusach czy pociągach z telefonami w ręku , mówisz dzień dobry coś tam odpowiedzą i na tym dialog się kończy 😉😂próbowałam raz zagadać podtrzymać jaki kolwiek dialog nic z tego odpuściłam szkoda czasu i energii 😉
Cudowny kanał 🥰.
"Typy nieznośnie idealne " zdarzają się najczęściej, a efektem ich strategii jest zakompleksiony partner /dziecko i ich własny komfort oraz przerośnięte ego.
Temat ważny bo ideałów w realu nie ma i najlepiej to szybko sobie uświadomić.
Jak trudno zyc z takim czlowiekiem
Dziekuje swietny wyklad 👍
Dziekuje bardzo za dzisiejszy wyklad ❤️
Dziękuję.
Bardzo pomagasz ludziom !
To jest wspaniałe
Dziękuję ❤
Witam serdecznie. Dołączam się do prośby o filmł na temat przemocy emocjonalnej, która pochodzi od rodziców, dziadków. Świetny materiał.Dziekuję.
Wypominałem żonie kontrolę i że kontrola nie doprowadza do niczego dobrego, to dostawałem zwrotkę: "ja nigdy nie kontrolowałam swoich partnerów, to Ty i Twoje czyny mnie do tego popchnęły, zapomnij o mojej kontroli a ja zapomnę o tym jak mnie krzywdziłeś na początku związku" ( wypominanie win sprzed paru lat - które są dźwignią do całej kontroli ). Przepraszane kilkanaście razy. Nigdy nie wybaczone i nigdy nie zapomniane wątpliwe winy. Kontrola na każdym kroku jest niezwykle bolesna. A później podczas jednej kontroli w ciągu dnia jeszcze się chwali że:" widzisz jak mało Cię kontroluję? Dzisiaj tylko raz dzwoniłam do Ciebie" szkoda gadać
To po co krzywdziłeś? Tutaj jedynie rozstanie jest rozwiązaniem. Ona nigdy nie zapomni i zawsze będzie cie kontrolować. Pogódź sie z tym albo to zakoncz.
Kiedy robisz coś dla siebie normalnego, a dla niej jest krzywdzące to nie wiesz o tym że to jest krzywdzące dopuki Ci tego nie powie. Później się zmieniasz bo nie chcesz krzywdzisz. Takie jest docieranie związku.
A przepraszanie za to w koło bo żona ma wybiórczą pamięć jeśli chodzi o przeprosiny to inna sprawa.
Szczególnie dziwne jak dane "przewinienie" jest niezwykle błahe nawet dla samej pokrzywdzonej.
Bardzo lubię słuchać Pana. Pozdrawiam serdecznie 🙂⚘️
Dziękuję za Pana kanał. Porusza Pan bardzo ważne tematy. Pozdrawiam Serdecznie.. 😊
Perfektní video 👍 skvělé vysvětleno díky
Świetny film naprawdę świetna robota z jaką to pasja robisz😊 i jak smutne jest to życie z taka osobą. NAPEWNO OTWORZYSZ NIE JEDNEGO CZLOWIEKA KTORY TKWI W NAIWNOSCI SWOJEJ .
Dziękujemy.
Dziękuję za wsparcie :)
Bardzo trudno zdać sobie sprawę, że jesteś z toksyczną osobą, tłumaczysz sobie na różne sposoby toksyka,nawet trwa to wiele lat i to jest przerażające.
Dzięki za odcinek,byłabym zainteresowana tematem przemocy emocjonalnej i manipulacjami w pracy w relacji szef-pracownik,trochę co prawda się pokrywa z tym co jest w związku,ale chyba nie wszystko
Jestem teraz w takiej relacji, ale ja to kocham ,to jest trudne
Czyli jak przemocowiec (partner-ka, szef, rodzeństwo, rodzic, kolega-żanka) musi czuć się lepszy, to oprócz przemocy emocjonalnej, może robić wszystko żeby jego ofiara była od niego gorsza. Wmawiać jej że jest do niczego i niszczć jej plany, rzeczy fizycznie. ( np. nawet weki po cichu pootwierać żeby pokazać że ofierze nie wyszło, żeby zniechęcić do robienia weków. Dbasz o kondycję fizyczną bo chcesz moc uwodzić i uprawiać sex 🤦♀️ W pracy wykonana pracę ośmieszać, zawstydzać przy innych, że jesteś nieprzyzwoita-głupia, a potem zakonserwatywna 🔁 ;), rozpuszczać plotki, zostawiać brud za sobą na złość i mówić że to Ty zostawiłeś... 🤦♀️🙅🏼♀️ Najbardziej rażące dla mnie jest to oczekiwanie że masz się dostosować do oczekiwań, zawstydzanie, że coś nie tak robisz i masz się zmienić czyli obniżyć swoje loty, przestać się rozwijać, dbać o siebie, przestać dbać o otoczenie, żeby mógł powiedzieć że nic nie robisz, nawet jak mówisz weź się odp... ode mnie i kropka. Albo jak zareagujesz to... jesteś w jego grze, sałatce słownej, wtedy ma pole do popisu... 🤯🎡🎢🎠. Ja się boję takich osób, bo mogą posunąć się do wszystkiego, żeby postawić na swoim. Też to niszczenie rzeczy prywatnych ofiary, ja mam wrażenie (tego nie rozumiem jeszcze) że oni nadają sobie prawo do niszczenia czyiś rzeczy, mają usprawiedliwienie, mają argument, z taką złośliwością to robią. Zdarzyła mi się dwa razy obrzydliwa sytuacja :oskarżyła mie taka osoba o kradzież, ale tylko po to żeby usprawiedliwić już wcześniejsze swoje grzebanie w moich rzeczach. 😳☹️🙏 Końcówka wyjaśniła mi mój odwieczny problem, dlaczego ktoś mści się na mnie jak mu nic nie zrobiłam. Np. najoma w pracy (obca baba) której nie wielbiłam jak oczekiwała i się nie kolegowałam bo byłam pochłonięta swoimi problemami, zrobiła kampanię oszczerstw przez którą prawie straciłam życie. Współlokator (obcy człek) mści się niszcząc mi rzeczy, jedzenie, robi kampanię oszczerstw bo, znowu żyje swoimi sprawami a on pewnie zaplanował sobie że będę mu może gotowała, sprzątała, sponsorowała... nie wiem, nie rozumiem tego. . Bo o ile od bliskich (np. siostra) można wymagać że powinna/powinnam to obcy ludzie??? zachowują się jak hipopotam co nas chce przysiąść, żeby zrobić z nas ketchup.
Karanie cisza, udawanie ze sie nie slyszy, robienie glosniej tv/muzyki po oskarzeniu drugiej osoby i uniemozliwieniu wytlumaczenia sie jej jest bardzo bolesne i chyba tez jest przemoca emocjonalna.
Świetny materiał. Ja jestem akurat po drugiej stronie. Jestem dawcą zachowań negatywnych. Może materiał jak sobie z tym radzić aby nie krzywdzić partnerki/partnera
Oj chyba tych form przemocy emocjonalnej jest dużo więcej. Poza tym są też formy mniej wyraziste, które łatwo zbagatelizować, a też są przemocowe.
Cała prawda
Pytanie ,jak zyc po zwiazku z przemoca ,jak sie odnalesc ,I wybudowac nowy bez bolu
ratunku .... co robić .. facet mnie prześladuje .. emocjonalnie .. wyzwiska , grożenie mnie i rodzinie ..
Grozi gdy odejdę .. będzie emocjonalnie prześladował moją rodzinę .
Więc tkwię w tej relacji ze strachu o bliskich .
ratunku ...
Zgłosiłam Policji .. więc ustąpił z grożenia rodzinie , gdy sprawę wycofam .
Niestety uległam .
Zresztą policja .. stwierdziła ,że to tylko słowa .
Z bezradności .. zostałam .. w całym spektrum związku .
Ale wiem ..że to związek ze strachu .
Rozpoznaję cechy przemocy emocjonalnej z poprzedniego związku w jakim byłam. Moje pytanie; jak z tym walczyć? Jak pomóc takiej osobie uświadomić sobie co robi i zmienić te zachowania?
A co jeśli partner nie jest w porządku, manipuluje i wzbudza zazdrość, nie trzyma się ustaleń i celowo krzywdzi?
Panie Patryku, a jak przestać krzywdzić emocjonalnie tych, których kocham?
Jest kilka rzeczy, że czuję się jak by Pan rozmawiał o mnie, jednak na szczęście nie w każdej kwestii
Jak można się do pana umówić na spotkanie?
Co dzieje się z człowiekiem który przez wiele długich lat doświadczał przemocy emocjonalnej. Jak uwierzyć we własne siły, intuicję, rozum?🙄🤔
Jak można się do pana umówić?
Panie Patryku , czy mógłby Pan wypowiedzieć się na temat takiego zachowania , które przedstawię po krotce.Mężczyzna , którego nie znam , ma wykonać dla mnie usługę . W trakcie jej wykonywania adoruje mnie , lecz kontroluje siebie i swoje zachowanie , stara się to robić z wyczuciem ,. Po zakończeniu powierzonego zadania związanego z zamówioną usługą przystępuje do niepohamowanej adoracji . Zaczyna być natarczywie ,,zalotny ,, Mocno zaznacza że gotów jest wejść w intymną relację i to natychmiast . Staje się nieco natarczywy , oczekuje szybkiej reakcji i niezwłocznego działania z mojej strony . Wylew pożądania jest przytłaczający. Co to za rodzaj zaburzenia ÷?Dlaczego niektórzy mężczyżni tak okazują swoje zainteresowanie. W przypadku nieodwzajemnienia tej propozycji obrażają się . Nie ma mowy o rozmowie lub wyjaśnieniach . Co się dzieje z takim mężczyzną ?Jaki jest to rodzaj zaburzenia ?
Narcyzm
To pan 1 ocinku o mojim zyciu zwiazane zemna i rodzina mama presie wymusza Demnie niepełnosprawnym kasa ponizanie mnie wmawianie wyrzuci z domu mam huśtawki emocji mam adhd depresjie przesto
Życie z pijawką to gehenna,zarówno w pracy jak i gdziekolwiek indziej,szczególnie w związku,i tak po równo jest tyle samo kobiet jak i mezczyzn toksyków.
O rany słuchając tego to mam wrażenie jak by Pan miał kamerę u mnie w domu,wszystko dosłownie wszystko to przeżyłam,to jest koszmar
Czy jest przemocą jak: mieszkanie do wynajęcia 3 facetów i jedna kobieta. Kobieta do nich mówi że któryś z nich zapchał umywalkę, od tygodnia jest zapchana, i pyta czy ona ma odepchać umywalkę. Jeden z nich, który jest umówiony z właścicielem że jest odpowiedzialny za zgłaszanie różnych domowych spraw odpowiada : mówilem ci że robię się bardzo nerwowy jak robisz insynuacje, robię się agresywny.
Patrząc na kobietę, do drugiego stojącego obok mówi : patrz jak się nieprzyzwoicie zachowuje. ( kobieta tylko stoi)
Kobieta pyta jaka insynuacja a on: bo to może ty zapchałaś. Umywalka pozostaje zapchana, chyba że kobieta odepcha.
Powiedzcie mi bo nie kumam.
Jesteś pewna, że to mężczyźni, a nie dzieci? O ile jesteś ich matką, to faktycznie za dużo wymagasz od małych bezsilnych istotek. Skoro do tej pory wszystko robiło się samo, to nic dziwnego, że są zdumieni, że trzeba sobie rączki ubrudzić. Daj im się usamodzielnić i wyprowadź się. Skoro umywalka nie przepchana, to niech sobie tupią nóżkami, może się sama odepcha. I tak Twoja wina będzie... a potem kilka kolejnych... Nie wiem, czy to przemoc, czy brak wychowania, czy brak przystosowania do codzienności wyniesione z domu rodzinnego... Też nie kumam takich akcji. Spychologia stosowana. Pakuj walizki i spuść te małpki na drzewo. Szkoda życia na przekomarzanki z przedszkolakami w ciałach dużych chłopców.
@@Renia.Z dziękuję, czasem jak się jest w środku akcji to się zastanawiać człowiek zaczyna czy coś robi nie tak ;) a to trzeba omijać i iść dalej.
Pierwsza moja reakcja: ładnie sobie Ciebie owinęli wokół palca. Mówię o tvch dzieciach bo to nie mężczyźni.
a to przykład chyba najbardziej wyrafinowanej przemocy prawnie chronionej w rodzinie: ruclips.net/video/276tEnxkLIE/видео.html
Czyli to, że mąż ciągle zrzuca winę za swoje zachowania i uczucia ("zobacz, jak ja się teraz czuję i co mi zrobiłaś") na mnie, to to jest...przemoc? I że nie chce być odpowiedzialny za swoje zachowania i złe traktowanie mnie, chociaż nawet obcy ludzie mu już to mówią? Nie wiedziałam, że to....przemoc....
Wypisz wymaluj moja matka 💔😱
Przemoc to jest taka jak facet każe żonie rozbierać się do kamery i pokazywać wszystko nawet jak leży i karmi dziecko nagusienka to jest poniżenie kobiety a ona jeszcze się z tego cieszy
Jak się cieszy- to nie jest przemoc.
I znowu o związkach, zamiast o domach...
to nie kanał budowlany
@@dzigit4680 A pustak się znalazł...
@@janiktinny tez sie zatanawiam co tu robisz
@@dzigit4680 idiocie sens życia daję, jak widać
W domu, kochani są nie tylko partnerzy. Ten wykład, to doskonały opis mojej relacji z dorosłym dzieckiem...
Dziękujemy.
Dziękuję :)
@@Psychologianawynos nie ma sprawy. Często odsłuchuję Pana podcastów po kilka razy bo ciągle cos nowego dostrzegam. Jestem na bieżąco.
Co jakiś czas postaram się wrzucić grosik. Ten kanał to pomoc dla wielu empatycznych duszyczek 👻. Uściski 🤗