Τα Σάββατα - Αντώνης Ρέμος (Στην υγειά μας Alpha) {24/12/2014}
HTML-код
- Опубликовано: 23 дек 2014
- Στην υγειά μας ρε παιδιά Παραμονή Χριστουγέννων Αντώνης Ρέμος, Γιάννης Ζουγανέλης και Μελίνα Ασλανίδου 24-12-2014
Τα Σάββατα
Στίχοι: Νίκος Μωραΐτης
Μουσική: Βασίλης Γαβριηλίδης
1. Αντώνης Ρέμος
Κάτι αλλάζει όπως πέφτουνε τα φώτα
των φαναριών στην Πειραιώς, στην Κηφισίας,
κάτι αλλάζει τέτοια μέρα σαν και πρώτα,
ψάχνει η πόλη μια σταγόνα ευτυχίας...
Την πόρτα κράτα να περάσει το φεγγάρι,
να κάνει βόλτα στο δωμάτιο και να φύγει,
αυτός ο κόσμος όλο λέει αλλού να πάει
κι όλο στα μάτια σου επάνω καταλήγει...
Σου λέω κοίτα με, μου λες δε θέλω...
Μα πώς μπορείς να μη πιστεύεις πια στα θαύματα;..
Τις άλλες μέρες το καταλαβαίνω...
Μα πώς μπορείς να μη με αγαπάς τα Σάββατα;..
Πες μου πως γίνεται να μη με αγαπάς τα Σάββατα...
Κορμιά δεμένα επιμένουν στην αγάπη...
στα σινεμά, σε μια αγκαλιά, σε δυο αστεία.
Αυτή τη μέρα μ’ ό,τι αντέχει να υπάρχει,
ψάχνει η πόλη μια χαμένη ευκαιρία... 
Видеоклипы
Τόσος καρός πέρασε...Αυτό το τραγούδι ...έροτας μεγάλος, υπέρχη περίοδος της ζωής μου..
Τις άλλες μέρες το καταλαβαίνω... ❤️
Υπεροχος ψυχουλα μου ειμαι φανς σας απο λευκωσια.
Υπέροχος!!!!! Απλά μοναδικός!!!!
Σχολή Ρέμος με τις μπαλάντες του μεγαλώσαμε..
Πολλες φορες δεν ειναι μονο το κομματι αλλα και η εκτέλεση.. και η συγκεκριμένη σηκωνει την τριχα
Christmas 🎄 Eve, beautiful 🥰
Και Σάββατο σε αγαπήσα ❤❤❤
Ζούμε μόνο για να σε ακούμε....
Μα πως μπορεί να μην με αγαπάς τα Σάββατα!!!!!!!!!!!
λεγεε ρε καθηγητη!!
Αγγιγμα ψυχης.....Σπουδαιος "ΕΡΜΗΝΕΥΤΗΣ"....
Σαγγα που σα πολύ
Αφιερωμένο σε εσένα
❤❤❤❤❤
❤❤❤
Aw god !!
Koja nebesa su tebi krajnja granica?
Μα πώς μπορείς::::
Albanais
ας μου εξηγησει καποιος ρε παιδια τ εννοει στ ρεφραιν .... γτ δε βγαζω κανενα νοημα.
+ marios diakantonis Μπορώ να μιλήσω για τα «Σάββατα». Έτσι όπως δεν θα μπορούσα να μιλήσω για ένα άλλο τραγούδι μου. Κι αυτό γιατί τα «Σάββατα» είναι… δικά μου και δικά τους.
Συνήθως η έμπνευση χτυπάει στο κεφάλι. Εδώ, όλα ξεκίνησαν από τα μάτια. Ήμουν φοιτητής στη Νομική. Στο τελευταίο έτος πρέπει να ήταν, το 1995, όταν είδα σε ένα έδρανο τη φράση «Δευτέρα ok, αλλά Σάββατο; Γίνεται να μη μ’ αγαπάς Σάββατο;». Δεν ξέρω πότε γράφτηκε για πρώτη φορά, αλλά ήταν γενναία φράση. Λίγο μετά φίλοι την είδαν στη Φιλοσοφική. Έγινε φοιτητικός ψίθυρος. Αργότερα γράφτηκε σε τοίχο στα Εξάρχεια. Και από εκεί σε «τοίχο» στο facebook.
Πριν από μερικούς μήνες, σκεπτόμενος αν αυτή η τσακισμένη χώρα έχει πια Σάββατα ή τα ρούφηξε η κρίση, άρχισαν να μου βγαίνουν τα πρώτα λόγια:
«Κάτι αλλάζει όπως πέφτουνε τα φώτα
των φαναριών στην Πειραιώς, στην Κηφισίας
κάτι αλλάζει τέτοια μέρα σαν και πρώτα
ψάχνει η πόλη μια σταγόνα ευτυχίας»
Κι ύστερα:
«Σου λέω κοίτα με, μου λες δε θέλω
μα πώς μπορείς να μην πιστεύεις πια στα θαύματα
τις άλλες μέρες το καταλαβαίνω
μα πώς μπορείς να μη με αγαπάς τα Σάββατα»
Μουσική έβαλε ο συνθέτης Βασίλης Γαβριηλίδης και ο παραγωγός Γίωργος Κυβέλος έστειλε τον Αντώνη Ρέμο κατευθείαν στο στούντιο. Από την πρώτη στιγμή συνέβη αυτό το περίεργο που συμβαίνει όταν μία φωνή γίνεται ηχείο της πόλης. Το τραγούδι πέτυχε μερικά μετρήσιμα αποτελέσματα, όπως το να είναι από τις αρχές Οκτωβρίου, που κυκλοφόρησε, μέχρι σήμερα πρώτο σε μεταδόσεις - η πρώτη ελληνική μπαλάντα ύστερα από χρόνια που το πέτυχε. Από εκεί και πέρα ξεκινάει η μυθολογία. Ουρές στο κέντρο του Ρέμου, απ’ έξω πωλητές με σουβλάκια σαν σε πανηγύρι, δημοσιεύματα για το αν αυτή είναι μία πρέπουσα εικόνα μέσα στην κρίση, κάποιες ιντερνετικές αντιδικίες περί της πατρότητας του δίστιχου αφού δημοσιογράφος το δημοσίευσε σε βιβλίο της (το 2003 όμως), άνθρωποι που δεν καταλαβαίνουν ακόμα «τι θέλει να πει ο ποιητής» (δεν είναι όλα για όλους). Όπως και να ‘χει, την αφετηρία την ξέρει η πόλη. Και με υπερβαίνει ως στιχουργό του τραγουδιού, ακριβώς όπως ξεπερνάει σε ένταση κάθε δημιουργό αυτό που γέννησε κάπου, κάποια στιγμή, μες στην οδύνη του, ένα «ανώνυμο» μυαλό. Σαν δημοτικό δίστιχο.
Σήμερα γράφουν στα παγκάκια, στα γήπεδα και στα θρανία των σχολείων στίχους από «Τα Σάββατα του Ρέμου». Έγινε ο κύκλος. Αυτό που ξεκίνησε από γωνιές της πόλης έγινε τραγούδι, ο τραγουδιστής έγινε μεγεθυντικός φακός, η κοινωνία πήρε τη δόνηση πίσω. Φυσικά «Τα Σάββατα» δεν είναι κοινωνικό τραγούδι. Είναι βαθιά μοναχικό. Δε νομίζω όμως ότι θα λειτουργούσε τόσο καταιγιστικά χωρίς την κρίση. Έχει μέσα του το σκηνικό της κρίσης. Είναι ρημαγμένοι οι τοίχοι στους οποίους γράφονται «Τα Σάββατα». Από κάτω υπάρχει η κουβέρτα ενός άστεγου ή το τενεκεδάκι. Είναι σπασμένα τα θρανία στα οποία γράφονται τα Σάββατα, με κενά καθηγητών και μαθητές που κρυώνουν. Αν κάτι μπορώ να σκεφτώ και να ψευτοχαμογελάσω είναι ότι οι τοίχοι, τα θρανία, τα παγκάκια σε αυτή την πόλη μιλάνε ακόμα.
τι εννοεις στις φρασεις δικοι σου στιχοι ?
αφου μωραιτης το εγραψε
Giorgos Temoyr Re aderfe me trollareis twra???Sou ekana epikolisi etsi opos to vrika sto google xD...
Les na to ixa grapsei ego tetoia tragoudara???
χαχα με τετοιους τρελους που τριγυρνανε εδω μεσα ολα τα περιμενω
Ioannis Fotiadis τρομερος