Düşen Yaprak ve Rüzgâr Hikâyesi Masalı Öyküsü

Bir sonbahar sabahıydı. Altın sarısı yapraklar, ağaç dallarından tek tek düşmeye başlamıştı. Ormanın ortasında devasa bir meşe ağacı yükseliyordu. Bu ağacın dallarından biri, en parlak yaprağını hâlâ tutuyordu. Diğer yapraklar çoktan düşmüş, toprakla buluşmuştu. Ama bu yaprak inatla dalına sıkı sıkıya tutunmuştu.
Bu yaprak, kendini diğerlerinden farklı hissediyordu. "Ben diğer yapraklardan daha güzelim. Hiçbir güç beni bu daldan ayıramaz," diye düşünüyordu. Ağaç, onun gururunu fark etmişti ama onu uyarmayı gerekli görmedi. "Her yaprağın zamanı gelir," diye mırıldandı.
O gün hafif bir rüzgâr esti. Yaprak, rüzgârın dansını hissetti. Rüzgâr nazikçe yaprağa dokundu.
"Haydi, birlikte dans edelim," dedi rüzgâr yumuşak bir sesle.
Yaprak ise hışımla cevap verdi: "Ben yerimden kıpırdamam. Neden dalımı bırakayım ki? Burada güven içindeyim ve muhteşemim."