พระนางสามาวดี | ผู้ห้ามลูกศรของพระเจ้าอุเทน | บุพกรรมร่วมกับนางขุชชุตตรา และพระนางมาคันทิยา
HTML-код
- Опубликовано: 16 сен 2024
- เรื่องราวในวันนี้ เป็นเรื่องราวของนางสามาวดีอุบาสิกา ผู้ที่ได้รับการแต่งตั้งจากพระบรมศาสดาให้เป็นยอดของอุบาสิกาทั้งหลายผู้มีปกติอยู่ด้วยเมตตา ทั้งนี้ก็โดยเหตุ ๒ ประการ คือ ๑ ตามเหตุที่เกิดขึ้น ดังเรื่องที่พระนางแผ่เมตตาห้ามลูกธนูของพระราชา ซึ่งพระพุทธองค์ได้ทรงนำมาเป็นอัตถุปปัตติเหตุ และ ๒ ตามที่ได้สั่งสมบุญมาในอดีตชาติ ซึ่งพระนางได้ตั้งความปรารถนานี้ไว้และสร้างสมบุญมาตลอดแสนกัป เพื่อบรรลุความปรารถณานั้น
เรื่องราวของนางสามาวดีอุบาสิกานั้น จะเป็นอย่างไร ขอทุกท่านโปรดรับฟังกันครับ
_________________________________
ติดตามรับฟังรับชมธรรมะได้ที่
RUclips @ธรรมไม่ยาก หรือ
FB: dhammaiyak
ชอบช่องนี้มากมากค่ะ อนุโมทนาสาธุ🙏🙏🙏
ขออนุโมทนาบุญด้วยคะ
ขออนุโมทนาที่ท่านนำเรื่องราวในสมัยพุทธกาลมาเล่าให้พวกเราได้ฟังเป็นอุทาหรณ์ เป็นความรู้และทำให้เราได้ซาบซึ้งถึงพุทธานุภาพของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
สาธุ
😢ชอบฟังเรื่องราว ของสมัยพระพุทธเจ้า ขอบพระคุณมากไปค่ะ
กราบสาธุ สาธุ สาธุ
❤fc ❤มารายงานตัวคับ🎉🎉
สาธุ ๆ
เสียงคนเล่าเรื่องได้ไพเราะมาก ขอบคุณมากที่เอาเรื่องราวในสมัยพุทธกาลมาเล่าให้ฟังค่ะ มีอีกมากมายหลายเรื่องใหพุทกาลที่เราไม่รู้ ขอบคุณๆๆๆ
ในพุทธกาลค่ะไม่ใช่ใหพุทกาล❤❤❤
ขออนุโมทนาบุญด้วยค่ะสาธุสาธุค่ะ
สาธุ สาธุ สาธุ
สวัสดีค่ะรอมาหลายวัน
ชอบฟังมากค่ะ
สาธุ.สาธุ.สาธุ.ค่ะ🎉🎉🎉
อนุโมทนา สาธุ ค่ะ🤍🙏🙏🙏
“แพ้ด้วยธรรมะ ดีกว่าชนะด้วยอธรรม”
ตถตา เป็นเช่นเอง ชัยชนะที่ยิ่งใหญ่
คือ ธรรมวิชัย(การชนะใจตน)
สาธุ ค่ะ😇😊🤍🙏🙏🙏
สาธุๆๆค่ะ🙏🏻🙏🏻🙏🏻🌼🌼🌼💞💞💞
สาธุๆๆค่ะชอบค่ะ
ขอบคุณสาธุๆๆค่ะ
❤❤❤
ขอกราบขอบพระคุณมากค่ะ
❤
ชอบพังค่ะ
ขอบพระคุณ
❤❤❤
💖💖💖
ธรรมเพียง.น้อยนิด.แต่ยากนัก.ที่คนจะปฏิบัติได้.รู้แต่ก็ทำไม่ได้
ขอบคุณที่นำเรื่องมาเล่าให้ฟังทำให้อยากนำไปอ่านให้เด็กที่มีปัญหาทางสายตาค่ะ
ในพระไตรปิฎกมีหลายเรื่อง
❤❤❤❤❤😊😊😊😊😊❤❤❤❤❤
❤❤❤❤❤❤❤🙏🙏🇹🇭
ทำไมเป็นนางขุชชตราครับ เป็นถึงพระธิดาของพระเจ้าจันทปัตโชต หรือพิมพ์ตกครับ ทั้ง3 เป็นที่อัครมเหสีหมดด้วย
13:54
ขอบคุณค้ะฟังแล้วจดจำในการเล่ามีประโยชน์มากๆๆค้ะเสียงชวนผู้เล่าชวนจำไว้ค้ะ❤❤❤❤❤😊
เป็นกรรมของนางสามาวดีเมื่อชาติที่แล้วที่เคยทำแก่พระปัจเจพระพุทธเจ้าโดยการเผาพระปัจเจพระพึทธเจ้ากรรมนั้นถึงตามมาทันในชาตินี้
เรื่องนี้อยู่ในหนังสือธรรมบทภาค2หน้าที่27