یادی از شادروان

یادی از شادروان #سعید_هرمزی
(5)
در این جا، سعید هرمزی، نکته ای بسیار ظریف و دلنشین میگوید؛ این که تزئینات و ظرائف نوازندگی، وقتی به درستی اجرا میشوند که نوازنده، در حالت ناخودآگاه، در میانه ی اجرای موسیقی، آنها را به کار گیرد؛
آن گاه که از محیط پیرامون خود، گسسته و غرق در حال و هوای نواها و نغمه های ساز خویش است.
از این روی است که وقتی مصاحبش از او میخواهد که مالشهای مورد نظرش را روی تک نوتها بر سه تار اجرا کند، او نمیتواند.
گویی موسیقی برای او، در قالب یک کل واحد، ظاهر میشود و نمیتوان اجزایش را از هم جدا کرد.
نکته ی دیگر، این است که سعید هرمزی، افزودن سیم چهارم بر #سه_تار و سیم ششم بر #تار را به استادش #غلامحسین_درویش یا #درویش_خان نسبت میدهد.
این نسبت، درباره ی تار، درست است؛ اما درباره ی سه تار، قول معروف این است که سیم چهارم، به دست #مشتاق_علیشاه کرمانی، در اوائل دوره ی قاجار، اضافه شد. به همین روی، به "سیم مشتاق" معروف است.
در حقیقت، درویش خان، به پی روی از مشتاق علیشاه، یک سیم به تار نیز برافزود.
#حسین_نیستان
@hosseinneyestan
t.me/HosseinNe...