Bir stoacı bencillikten uzak hareket eder.Empati yeteneği yüksektir.Kendisine yapılmasını istemediğini hiç kimseye yapmaz.Adalet ve ölçülülükle hareket eder.Teşekkürler güzel anlatım.
'Taş uzaktan gelmez insana...'demişti gençliğimde bir adam..Anlamamıştım..Yaşadıkça,yaş aldıkça anlamıştım ne demek istediğini..Bizi yaralayanlar en yakınımızdır aslında..Çünkü değer vermediğimiz kişilerin yaptıklarını umursamayız.En yakınlarımız yumuşak karnımızı en iyi bilenlerdir ve bazen tam isabet...İnsan kırıla kırıla kırmayı öğreniyor sanırım.Sonra bakıyorsun ki Önceliğin kendin olmadığında kimsenin de önceliği sen olmuyorsun..
Bu videonun gerçekliği beni hayatımın en büyük "U" dönüşünü yaptığım zamanlara götürdü... Bazen bizim için en zararlı olanı o kadar dibimizde bitebiliyor ki bunu farketmek çok zaman alabiliyor. Duygusal şiddete maruz kalanlardan biriyim ben de. Bu konuda yaşadıklarımı anlatmak isterim: Tam olarak videoda betimlendiği gibi olan bir arkadaşım vardı, en zor zamanlarımda yanımda olmuştur ama kendisine bağlamaya ve o anki duygusallığımdan yararlanmaya çalıştığını hissediyordum. Bu sebepten ötürü içimdeki bu felsefenin dediğine uyarak kendi hayatıma odaklanmaya başladım yaptıklarını alttan aldım farketmesini sağlamak için. Kendimden bahsedecek olursam bir üniversite öğrencisiydim o zamanlar, ve herkesin meşguliyeti vardı ancak bu meşguliyetin sonunda mezun olunca bazılarıyla yüzgöz olacağımı iliklerime kadar hissediyordum ve öyle de oldu. Bu meşguliyetten ötürü, o kişiyle iletişimimiz mezun olana kadar zayıfladı. O her seferinde biryerlerde gezinirken ben en zor zamanlarımı yaşadım, canımı dişime takıp bir öğretmen olabilmek için çok çalıştım, hedeflerim vardı çoğu kez kaybettim, ölümler yaşandı hayatımda, aile içi şiddete maruz kaldım ve hepsini en sonunda tek başına bilmediği bir şehirde eve çıkmış ve ev nasıl geçindirilir bilmeyen bi öğrenci olarak atlatmaya çalışıyordum. Bir süre sonra iletişimimiz zayıflayınca farkettim ki sadece ben meşgulken halimi hatrımı sorardı, sanki bunun farkındaymış ve hayatımda neler oluyor bitiyor öğrenmek istermiş gibi. Önemli sınavlarım yaklaşırken, kazanmışmıyım kazanmamışmıyım öğrenmek için ve içini rahatlatmak için... (atanamadım malesef) ya da doğum günlerim yaklaşırken kimlerleyim ne yapacağım öğrenmek için. Çok iyi hatırlıyorum normalde arkadaşlarımdan uzakta başka şehirde tek başıma kutlardım doğum günümü ve o bunu çok iyi bilirdi, ancak bir doğum günümü kendi şehrimde arkadaşlarımla kutlarken, dünyanın en kötü arkadaşıymışım ama kutlamak zorundaymış gibi bir mesaj atarak günümü zehir etmişti veya ilk defa eve çıktığımı öğrenince diğer doğum günümde evime hediye gönderme bahanesiyle adresimi öğrenip patavatsızca ziyarete gelip kalma planları yapmak için. (Evet yaşandı) Bu konuşmaların ardı kesilmedi ben alttan aldığım için. Fakat mezun olduk, tekrardan hayatımı öğrenmek istediği bir konuşma başlattı. İlk başta meşgul olduğumu, projelerle ilgilendiğimi söyledim ve yaptığım projeler üstüne konuşup beni insanlarla beraber olduğum için kötü hissettirmeye çalıştı. Çünkü herkes boşken ben meşguldüm, kendim için iyi şeyler yapıyordum. Bunun kötü bir yanı olamazdı. Başım ağrımazdı. Ben de kendimle alakalı konuşmak istemediğim için sen nasılsın diye sordum ve bana tıpkı videoda denildiği gibi "gerçekten merak etsen bana sorardın" diyip devamında daha önce yaşadığı travmalardan konuştu. Çevresindeki her insanı kafasına takmıştı ve onların onda bıraktığı travmaları onlarla yüzleşerek aşacağından bahsetmeye başladı. O kadar boştu ki günün sonunda artık kafayı yedi insanlarla diye düşünüyordum. Sanki dünyanın en kötü şeylerini yaşayan biriymiş gibi içimi baydı ve hiçbir önerime kulak asmadı, başkalarının dediklerini söyledi ve onların doğru olduğunu yüzüme çarptı, benim söylediklerim işe yaramıyormuş gibi reddetti. Sanki ne dersem diyim yardım edemiyorum gibi hissettirdi. Ben ise ne için enerji sarfettiğimi sorgular oldum. Her bahsettiği travmalarında "sıra sana da gelecek senden de hesap soracağım" der gibi imalarda bulunurdu. Her insanlar hakkında yakındığında sanki benim için de yakınıyormuş gibiydi. Ben de haksızlığa uğradığımı düşünüp daha fazla dayanamadım ve gerçekleri yüzüne söyledim. İstediği zaman hayatıma girip çıkmasının ve insanlarla teker teker yüzleşmesinin adil olmadığını söyledim. Bazı insanlar vardır ki (örneğin ben) kendisi için zararlı olan şeyden uzlaşmadan uzaklaşmak ister çünkü daha önce yaşanan tartışmaların sonuna gelinmemiştir. Bu yüzden daha fazla uzatmanın karşı taraf için adil olmadığını söylemek istedim. Çünkü başkaları üzerinden konuyu bana getireceğini hissettim. Sonrasında ise tüm bu travmalarının sadece boş kaldığında ortaya çıktığını ve ben müsait değilken bunları bana dayatmasının ve dediklerimi kabul etmeyecekse anlatmasının da hoş olmadığını söyledim. O da bana " hakkında çok şey bildiğim birinin birgün ölsem hakkımda hiçbirşey bilmeyeceğinden korkuyorum ben" dedi, ben ise ona onun hakkında çok şey bildiğimi, asıl onun benim hakkımda birşey bilmediğini söyledim. Çoğu zor zamanlarımı tek başıma hasta halde atlatmak zorunda kaldığımı ve bunları yaşarken kimsenin yanımda olmadığını söyledim. Malesef ki kabul etmedi. Ben de bu felsefeye ayak uydurmaya yenik düşüp beni kötü etkilediğini, ona kırgın olduğumu ve bunun geçmediğini ve artık sınırlarıma saygı duyup benden uzak durması gerektiğini söyledim. Biliyorum bu felsefeden biraz uzakta bu hareketim ancak sinirden ağlar oldum çünkü yaşadığım duruma anlam veremiyordum. Sanki duygusal olarak zorbalanıyor gibiydim ancak bunu anlayamıyordum. Her yaptığım yetersiz gibi hissettiriyordu, beni bir gün hediyelere boğarken bir gün yok oluyordu, bir gün desteklerken bir gün gizli gizli kötü hissettirmeye çalışıyordu. İşin en kötüsü "Sınırlarına saygı duyuyorum, seni yalnız bırakacağım ve herkese senden parıl parıl bi insan olduğundan bahsedeceğim. Umarım istediğin herşeye sahip olursun." diyerek konuşmayı sonlandırdı. Bunu deme gereği duyması da demekki kötü bahsedecek olmasından kaynaklı sanırım... Ya da istediğim herşeyde gözü olmasından kaynaklı... Ne trajikomik ama değil mi? Bunu çok geç farkettim arkadaşlar ve bu kişiyle toplam 7 senem gitti. Çünkü hep iyiliğimi isteyen en yakın arkadaşım olduğunu düşündüm. Bazen kendimi suçladım çok mu toksik biriyim niye bana bu kadar iyi olan birinin arkasından böyle düşünüyorum diye. Ancak işler öyle değildi. Neden bunları yazdım inanın bilmiyorum ama videodaki her dakika tam olarak yaşadığım durumu özetledi ve bu beni derinden etkiledi. Belki gerçek hayattan kanıt duymak isteyenler okuyabilir bunu. Bilmiyorum... Tek bildiğim, yaptığım doğru da olsa, yanlış da olsa gerçekten şuan ne kadar huzurlu hissettiğim... İçinizde biryerlerde rahatsız olduğunuz çoğu şeyden sessizce uzaklaşın geç olmadan... Muhtemelen iç sesiniz doğru söylüyordur.
Merhaba, deneyimlerinizi paylaştığınız ve kanalımıza zenginlik kattığınız için teşekkür ederim. Ne yazık ki, bir insanı 10 yıldır tanıyor olsak da, gerçek şu ki, asla tanımış sayılmayız. Seneca'nın bir sözü var, der ki: "Bir insanı güvenilir sayarsan, güvenilir yaparsın."
" Bize en yakın olanlarda dahı ,yani Ailemiz arkadaşlarımız sevdiklerimiz vb farkinda olmadan duygusal kontrol ağlqrı örebilirler Niyetleri saftir Sevgileri gerçektir ama.., yöntemleri sinsidir .Gerçek sevgi kontrolde değil ; Karşılıkli saygı ,açik iletişim ve tereddütsüz kendini kabulun verimli topraklarında gelışir..." vb.tüm maddeler IZarif ve GERÇEKÇİ ..Teşekkürler 👌🙏🤍
her yayında muazzam bir aydınlanma geliyor ve durumla karşılaşınca,burdan gelen bir bilişle yavaş yavaş koruma sistemleri oluşturmaya başlıyor zihnimiz, iyi ki bu yayınları yapıyorsunuz,sonsuz teşekkürler sunarım❤
Bir stoacı bencillikten uzak hareket eder.Empati yeteneği yüksektir.Kendisine yapılmasını istemediğini hiç kimseye yapmaz.Adalet ve ölçülülükle hareket eder.Teşekkürler güzel anlatım.
'Taş uzaktan gelmez insana...'demişti gençliğimde bir adam..Anlamamıştım..Yaşadıkça,yaş aldıkça anlamıştım ne demek istediğini..Bizi yaralayanlar en yakınımızdır aslında..Çünkü değer vermediğimiz kişilerin yaptıklarını umursamayız.En yakınlarımız yumuşak karnımızı en iyi bilenlerdir ve bazen tam isabet...İnsan kırıla kırıla kırmayı öğreniyor sanırım.Sonra bakıyorsun ki Önceliğin kendin olmadığında kimsenin de önceliği sen olmuyorsun..
Bu videonun gerçekliği beni hayatımın en büyük "U" dönüşünü yaptığım zamanlara götürdü... Bazen bizim için en zararlı olanı o kadar dibimizde bitebiliyor ki bunu farketmek çok zaman alabiliyor. Duygusal şiddete maruz kalanlardan biriyim ben de. Bu konuda yaşadıklarımı anlatmak isterim:
Tam olarak videoda betimlendiği gibi olan bir arkadaşım vardı, en zor zamanlarımda yanımda olmuştur ama kendisine bağlamaya ve o anki duygusallığımdan yararlanmaya çalıştığını hissediyordum. Bu sebepten ötürü içimdeki bu felsefenin dediğine uyarak kendi hayatıma odaklanmaya başladım yaptıklarını alttan aldım farketmesini sağlamak için. Kendimden bahsedecek olursam bir üniversite öğrencisiydim o zamanlar, ve herkesin meşguliyeti vardı ancak bu meşguliyetin sonunda mezun olunca bazılarıyla yüzgöz olacağımı iliklerime kadar hissediyordum ve öyle de oldu. Bu meşguliyetten ötürü, o kişiyle iletişimimiz mezun olana kadar zayıfladı. O her seferinde biryerlerde gezinirken ben en zor zamanlarımı yaşadım, canımı dişime takıp bir öğretmen olabilmek için çok çalıştım, hedeflerim vardı çoğu kez kaybettim, ölümler yaşandı hayatımda, aile içi şiddete maruz kaldım ve hepsini en sonunda tek başına bilmediği bir şehirde eve çıkmış ve ev nasıl geçindirilir bilmeyen bi öğrenci olarak atlatmaya çalışıyordum. Bir süre sonra iletişimimiz zayıflayınca farkettim ki sadece ben meşgulken halimi hatrımı sorardı, sanki bunun farkındaymış ve hayatımda neler oluyor bitiyor öğrenmek istermiş gibi. Önemli sınavlarım yaklaşırken, kazanmışmıyım kazanmamışmıyım öğrenmek için ve içini rahatlatmak için... (atanamadım malesef) ya da doğum günlerim yaklaşırken kimlerleyim ne yapacağım öğrenmek için. Çok iyi hatırlıyorum normalde arkadaşlarımdan uzakta başka şehirde tek başıma kutlardım doğum günümü ve o bunu çok iyi bilirdi, ancak bir doğum günümü kendi şehrimde arkadaşlarımla kutlarken, dünyanın en kötü arkadaşıymışım ama kutlamak zorundaymış gibi bir mesaj atarak günümü zehir etmişti veya ilk defa eve çıktığımı öğrenince diğer doğum günümde evime hediye gönderme bahanesiyle adresimi öğrenip patavatsızca ziyarete gelip kalma planları yapmak için. (Evet yaşandı) Bu konuşmaların ardı kesilmedi ben alttan aldığım için. Fakat mezun olduk, tekrardan hayatımı öğrenmek istediği bir konuşma başlattı. İlk başta meşgul olduğumu, projelerle ilgilendiğimi söyledim ve yaptığım projeler üstüne konuşup beni insanlarla beraber olduğum için kötü hissettirmeye çalıştı. Çünkü herkes boşken ben meşguldüm, kendim için iyi şeyler yapıyordum. Bunun kötü bir yanı olamazdı. Başım ağrımazdı. Ben de kendimle alakalı konuşmak istemediğim için sen nasılsın diye sordum ve bana tıpkı videoda denildiği gibi "gerçekten merak etsen bana sorardın" diyip devamında daha önce yaşadığı travmalardan konuştu. Çevresindeki her insanı kafasına takmıştı ve onların onda bıraktığı travmaları onlarla yüzleşerek aşacağından bahsetmeye başladı. O kadar boştu ki günün sonunda artık kafayı yedi insanlarla diye düşünüyordum. Sanki dünyanın en kötü şeylerini yaşayan biriymiş gibi içimi baydı ve hiçbir önerime kulak asmadı, başkalarının dediklerini söyledi ve onların doğru olduğunu yüzüme çarptı, benim söylediklerim işe yaramıyormuş gibi reddetti. Sanki ne dersem diyim yardım edemiyorum gibi hissettirdi. Ben ise ne için enerji sarfettiğimi sorgular oldum. Her bahsettiği travmalarında "sıra sana da gelecek senden de hesap soracağım" der gibi imalarda bulunurdu. Her insanlar hakkında yakındığında sanki benim için de yakınıyormuş gibiydi. Ben de haksızlığa uğradığımı düşünüp daha fazla dayanamadım ve gerçekleri yüzüne söyledim. İstediği zaman hayatıma girip çıkmasının ve insanlarla teker teker yüzleşmesinin adil olmadığını söyledim. Bazı insanlar vardır ki (örneğin ben) kendisi için zararlı olan şeyden uzlaşmadan uzaklaşmak ister çünkü daha önce yaşanan tartışmaların sonuna gelinmemiştir. Bu yüzden daha fazla uzatmanın karşı taraf için adil olmadığını söylemek istedim. Çünkü başkaları üzerinden konuyu bana getireceğini hissettim. Sonrasında ise tüm bu travmalarının sadece boş kaldığında ortaya çıktığını ve ben müsait değilken bunları bana dayatmasının ve dediklerimi kabul etmeyecekse anlatmasının da hoş olmadığını söyledim. O da bana " hakkında çok şey bildiğim birinin birgün ölsem hakkımda hiçbirşey bilmeyeceğinden korkuyorum ben" dedi, ben ise ona onun hakkında çok şey bildiğimi, asıl onun benim hakkımda birşey bilmediğini söyledim. Çoğu zor zamanlarımı tek başıma hasta halde atlatmak zorunda kaldığımı ve bunları yaşarken kimsenin yanımda olmadığını söyledim. Malesef ki kabul etmedi. Ben de bu felsefeye ayak uydurmaya yenik düşüp beni kötü etkilediğini, ona kırgın olduğumu ve bunun geçmediğini ve artık sınırlarıma saygı duyup benden uzak durması gerektiğini söyledim. Biliyorum bu felsefeden biraz uzakta bu hareketim ancak sinirden ağlar oldum çünkü yaşadığım duruma anlam veremiyordum. Sanki duygusal olarak zorbalanıyor gibiydim ancak bunu anlayamıyordum. Her yaptığım yetersiz gibi hissettiriyordu, beni bir gün hediyelere boğarken bir gün yok oluyordu, bir gün desteklerken bir gün gizli gizli kötü hissettirmeye çalışıyordu. İşin en kötüsü "Sınırlarına saygı duyuyorum, seni yalnız bırakacağım ve herkese senden parıl parıl bi insan olduğundan bahsedeceğim. Umarım istediğin herşeye sahip olursun." diyerek konuşmayı sonlandırdı. Bunu deme gereği duyması da demekki kötü bahsedecek olmasından kaynaklı sanırım... Ya da istediğim herşeyde gözü olmasından kaynaklı... Ne trajikomik ama değil mi?
Bunu çok geç farkettim arkadaşlar ve bu kişiyle toplam 7 senem gitti. Çünkü hep iyiliğimi isteyen en yakın arkadaşım olduğunu düşündüm. Bazen kendimi suçladım çok mu toksik biriyim niye bana bu kadar iyi olan birinin arkasından böyle düşünüyorum diye. Ancak işler öyle değildi. Neden bunları yazdım inanın bilmiyorum ama videodaki her dakika tam olarak yaşadığım durumu özetledi ve bu beni derinden etkiledi. Belki gerçek hayattan kanıt duymak isteyenler okuyabilir bunu. Bilmiyorum... Tek bildiğim, yaptığım doğru da olsa, yanlış da olsa gerçekten şuan ne kadar huzurlu hissettiğim...
İçinizde biryerlerde rahatsız olduğunuz çoğu şeyden sessizce uzaklaşın geç olmadan... Muhtemelen iç sesiniz doğru söylüyordur.
Merhaba, deneyimlerinizi paylaştığınız ve kanalımıza zenginlik kattığınız için teşekkür ederim. Ne yazık ki, bir insanı 10 yıldır tanıyor olsak da, gerçek şu ki, asla tanımış sayılmayız. Seneca'nın bir sözü var, der ki: "Bir insanı güvenilir sayarsan, güvenilir yaparsın."
@@stoacifilozof Ben teşekkür ederim, böyle bir video için. Herkesin farkına varması dileğiyle...
" Bize en yakın olanlarda dahı ,yani Ailemiz arkadaşlarımız sevdiklerimiz vb farkinda olmadan duygusal kontrol ağlqrı örebilirler Niyetleri saftir Sevgileri gerçektir ama.., yöntemleri sinsidir .Gerçek sevgi kontrolde değil ; Karşılıkli saygı ,açik iletişim ve tereddütsüz kendini kabulun verimli topraklarında gelışir..." vb.tüm maddeler IZarif ve GERÇEKÇİ ..Teşekkürler 👌🙏🤍
Ben teşekkür ederim, umarım faydalı bulmuşsunuzdur.
her yayında muazzam bir aydınlanma geliyor ve durumla karşılaşınca,burdan gelen bir bilişle yavaş yavaş koruma sistemleri oluşturmaya başlıyor zihnimiz, iyi ki bu yayınları yapıyorsunuz,sonsuz teşekkürler sunarım❤
Çok güzel bir konu seçmiş siniz
Teşekkürler Tebrikler
Emeğinize sağlık,daim olması dileğiyle 💙
Emeğinize sağlık Fransa'dan selamlar 🙂
Merhaba spotify a da yüklüyor musunuz videoları?
Merhaba, henüz oraya yüklemeler yapmadım. İlerleyen dönemlerde düşündüğüm bir konu. Teşekkürler
❤❤🙏🙏
👍🏻