Ένας γιατρός μου το 'πενε που έχει μεγάλη φημή απώς η πληγή που μ'άνοιξενε αγιάτρευτη θα μείνει Επήγα σε ένα πρακτικό γιατρό να με γιατρέψει μα που να το σκεφτεί κι αυτός κοντά τζη να με πέψει Εκάμανε συμβούλιο όλοι οι γιατροί τσ'Ελλάδος εβγήκε πάλι παμψηφεί αρχίατρος ο Χάρος Πάρε γιατρέ τα φάρμακα τα χάπια με τσι στάλες μα 'γω ελπίδες εις τη ζωή δε περιμένω άλλες Η επιστήμη δε μπορεί να μου προσφέρει πράμα και με τσ'αγίους έπεσα και περιμένω θάμα Ήθελα να 'μαι χριστιανός συγχώρεσε με Θεέ μου δεν με 'φηκε η αγάπη τζη να σε σκεφτώ ποτέ μου Εγώ 'μαι Θεέ μου χριστιανός στην χάρη Σου αμνόγω κι όμως αυτή στη σκέψη μου έχει τον πρώτο λόγο Ω Θεέ μου που την έπλασες και τση δίδες τα κάλλη εγώ 'θελα τη πρωτοδώ για να γραντίσω πάλι Εντάκαρε και τη 'γαπά κι ο Θειός και τση ζηλεύγει ώφου σκληρός αντίπαλος και ποιος Τονε παλεύγει Έκαμα και τον Θειό εχθρό μα δε θα του περάσει καλιά νεκρός παρά να δω άλλο να τη ΄γκαλιάσει Μόνο 'πο υποχρέωση θα 'ρθει εις τον θανατό μου και δε θα 'πει πως ήτονε έτσα το τυχερό μου Στον θάνατο μου ανέ φανείς στο κλάημα μη σε βγάλει γιατί για δεύτερη φορά θα με προδώσεις πάλι Μόνο μια χάρη τση ζητώ όσο αυτή θα ζήσει λουλούδια να 'ρθει μια φορά στον τάφο μου ν'αφήσει Πόβγαλετε την άνε 'ρθει τη σκύλα σα ποθάνω δεν τηνε θέλω να σταθεί στο φέρετρο μου απάνω Μην έρθεις στη κηδεία μου πήγαινε σ'άλλο τόπο γιατί θα παίξεις θέατρο στα μάθια των αθρώπω Κερά μου τη κηδεία μου μην την ακολουθήσεις γιατί στενούς μου συγγενείς πολλούς θα συναντήσεις Αν έρθεις στη κηδεία μου εσύ να προσπεράσεις θέλω τον δίσκο να κρατείς τον κόσμο να κεράσεις Κερά μου τη κηδεία μου μην τηνε συνοδέψεις η τη μακαρία του νεκρού με φίλη σου να πέψεις Άμα ποθάνω και σε δουν στο κλάμα μη σε βγάλει γιατί για δεύτερη φορά θα με προδόσεις πάλι Όταν θα στεφανώνεται εμένα θα κηδένε άλλη γι'αυτή θα χαίρονται άλλη για με θα κλαίνε Όποιο κι αν βάλεις στον μπαξέ βιόλα μετά 'πο μένα πες του τα πρωτολούλουδα πως τα 'χω εγώ κομμένα Η βιόλα τζη εξεράθηκε εμένα εδά φουντώνει σ'ένα τσικάλι πήγαινε σαφή και μεγαλώνει Ήθελα να 'μαι βιόλα τζη να με 'χει εις τσι σκάλες κι ας ήμουνα πιο δεύτερη και πιο μικιή που τσ'άλλες Δεν έχει η μάνα σου ενοχή όλα τα φταίει η φύση που σου 'δωκε την ομορφιά να με προβληματίσει Η ομορφιά τζη ξεπερνά το όριο που 'χει η φύση και μισερές πολλές καρδιές φοβούμαι πως θ'αφήσει Τα πάντα αναστατώνονται όντε θα βγει σεργιάνι ω τη παντέρμη ομορφιά συγκέντρωση την κάνει Ω τη παντέρμη ομορφιά πως τηνε συγκεντρώνει και όταν θα κάνει στο χωριό βόλιτα αναστατώνει
Αρχοντικά λόγια ...από έναν άρχοντα!!!
Ένας γιατρός μου το 'πενε
που έχει μεγάλη φημή
απώς η πληγή που μ'άνοιξενε
αγιάτρευτη θα μείνει
Επήγα σε ένα πρακτικό
γιατρό να με γιατρέψει
μα που να το σκεφτεί κι αυτός
κοντά τζη να με πέψει
Εκάμανε συμβούλιο
όλοι οι γιατροί τσ'Ελλάδος
εβγήκε πάλι παμψηφεί
αρχίατρος ο Χάρος
Πάρε γιατρέ τα φάρμακα
τα χάπια με τσι στάλες
μα 'γω ελπίδες εις τη ζωή
δε περιμένω άλλες
Η επιστήμη δε μπορεί
να μου προσφέρει πράμα
και με τσ'αγίους έπεσα
και περιμένω θάμα
Ήθελα να 'μαι χριστιανός
συγχώρεσε με Θεέ μου
δεν με 'φηκε η αγάπη τζη
να σε σκεφτώ ποτέ μου
Εγώ 'μαι Θεέ μου χριστιανός
στην χάρη Σου αμνόγω
κι όμως αυτή στη σκέψη μου
έχει τον πρώτο λόγο
Ω Θεέ μου που την έπλασες
και τση δίδες τα κάλλη
εγώ 'θελα τη πρωτοδώ
για να γραντίσω πάλι
Εντάκαρε και τη 'γαπά
κι ο Θειός και τση ζηλεύγει
ώφου σκληρός αντίπαλος
και ποιος Τονε παλεύγει
Έκαμα και τον Θειό εχθρό
μα δε θα του περάσει
καλιά νεκρός παρά να δω
άλλο να τη ΄γκαλιάσει
Μόνο 'πο υποχρέωση
θα 'ρθει εις τον θανατό μου
και δε θα 'πει πως ήτονε
έτσα το τυχερό μου
Στον θάνατο μου ανέ φανείς
στο κλάημα μη σε βγάλει
γιατί για δεύτερη φορά
θα με προδώσεις πάλι
Μόνο μια χάρη τση ζητώ
όσο αυτή θα ζήσει
λουλούδια να 'ρθει μια φορά
στον τάφο μου ν'αφήσει
Πόβγαλετε την άνε 'ρθει
τη σκύλα σα ποθάνω
δεν τηνε θέλω να σταθεί
στο φέρετρο μου απάνω
Μην έρθεις στη κηδεία μου
πήγαινε σ'άλλο τόπο
γιατί θα παίξεις θέατρο
στα μάθια των αθρώπω
Κερά μου τη κηδεία μου
μην την ακολουθήσεις
γιατί στενούς μου συγγενείς
πολλούς θα συναντήσεις
Αν έρθεις στη κηδεία μου
εσύ να προσπεράσεις
θέλω τον δίσκο να κρατείς
τον κόσμο να κεράσεις
Κερά μου τη κηδεία μου
μην τηνε συνοδέψεις
η τη μακαρία του νεκρού
με φίλη σου να πέψεις
Άμα ποθάνω και σε δουν
στο κλάμα μη σε βγάλει
γιατί για δεύτερη φορά
θα με προδόσεις πάλι
Όταν θα στεφανώνεται
εμένα θα κηδένε
άλλη γι'αυτή θα χαίρονται
άλλη για με θα κλαίνε
Όποιο κι αν βάλεις στον μπαξέ
βιόλα μετά 'πο μένα
πες του τα πρωτολούλουδα
πως τα 'χω εγώ κομμένα
Η βιόλα τζη εξεράθηκε
εμένα εδά φουντώνει
σ'ένα τσικάλι πήγαινε
σαφή και μεγαλώνει
Ήθελα να 'μαι βιόλα τζη
να με 'χει εις τσι σκάλες
κι ας ήμουνα πιο δεύτερη
και πιο μικιή που τσ'άλλες
Δεν έχει η μάνα σου ενοχή
όλα τα φταίει η φύση
που σου 'δωκε την ομορφιά
να με προβληματίσει
Η ομορφιά τζη ξεπερνά
το όριο που 'χει η φύση
και μισερές πολλές καρδιές
φοβούμαι πως θ'αφήσει
Τα πάντα αναστατώνονται
όντε θα βγει σεργιάνι
ω τη παντέρμη ομορφιά
συγκέντρωση την κάνει
Ω τη παντέρμη ομορφιά
πως τηνε συγκεντρώνει
και όταν θα κάνει στο χωριό
βόλιτα αναστατώνει
Είσαι άρχοντας
@@ΜερακλώνωμόνομεΘώδη Να 'σαι καλά
@@kostasxristofis και συ καλύτερα! Χριστός ανέστη!!
@@ΜερακλώνωμόνομεΘώδη Αληθώς ο Κύριος