4 sene önce çıkmış olduğum yurtdışı deneyimimde yaşadığım, tecrübelediğim iyisi kötüsü herşeyiyle, herşeye dokunmuşsunuz. Muazzam tespitler, hayatımda ilk defa bunalıma yurtdışında girdim, başka bir dilde kendimi anlatma imkanına 2 sene sonunda büyük emekler sonrası ulaştım. Arkadaş, dost, aile dediğimiz kavramların ne kadar önemli olduğunu gördüm, en önemlisi de anlaşılabilme istenci. Bu olmayınca hayat asla asla anlam bulmuyor. Elinizde bir dolu altın olsun paylaşamazsanız bir anlamı yok. En çok da aile fertlerinin sizden uzakta yaşlanıyor oluşu en çok vurucu durum oluyor, hiçbir zaman aileci olmadım ama bunlarında önem sırası yaş aldıkça epey değişiyormuş… sevgiler. Son olarak birşey söylemek istiyorum, bizim ülkemiz harika, insanları dışında. Avrupada’ki en düşük seviye insanı izledim tecrübeledim 3/10 veririm, ama bizim ülkemizde bu seviye 0’lara dahi inebiliyor. Yere tükürmek, trafik kuralları, birbirinin hayatına, özgürlüklerine saygı, yolda gülümsemek selamlaşmak, çöpleri ayrıştırmak, eğitim seviyesi vs vs gider. Bu insan seviyesinin ülkenin en az %25’inden oluştuğunu görünce ülke çekilmez oluyor. Üzgünüm. Sevgiler ❤
19 aydır Almanyadaydım ve geri dönüyorum çünkü beni ben yapan herşey türkiyedeymiş .. gezmeyi çok seviyorum ama uzun vadeli gitmek beni çok yordu . Bence gittiğin ülke de çok önemli , ırkçılık , göçmen olarak görülmek , misafirsin olduğun hissi hep birşey eksik . Sonuç olarak ben değmez kararına varıp dönüyorum . İklim , dil , ortam herşey normale dönsün istiyorum . Bana göre değilmiş . Belki 1 sene en fazla .. ama inşallah gerek olmaz , hayırlısı . Çok güzel anlatmışsınız ağzınıza sağlık Göç büyük bir travma , beynin ikili çalışıyor hatta geçmiş, gelecek iki ülkeye ait zihin ruh için yorucu , güneşin eksikliği , güven eksikliği , özlem , 7-24 devam eden bir süreç .. alışmak adapte olmam gerektiğini anladığım anda ülkeme dönmeye karar verdim . Gün sayıyorum . ❤ birçok insan deli gibi gitmek istiyor tıpkı benim gibi bir zamanlar .. çok önemli bir deneyim ama tavsiye etmiyorum ..
Cok haklisiniz. Ben 20+ yil once tasindim, Ingilizce biliyordum o yuzden dil problemim olmadi. Disardan baksan hersey yerli yerinde, ama disi seni yakar ici beni durumu. Sonucta ne kadar basarili olursan ol yabancisin. Genelde diger yabancilar disinda anlasabilmek zor. Arkadaslik kolay degil cunku hep kucuk bir gruptan secmek zorunda kaliyorsun, dogal bir konusma bile gerceklesmiyor. Istanbul'da sokakta, kasapta, dukkanda hic dusunmeden sohbet edebilirsin, burada tek konu hava durumu ve cocuklar. Cok sig bir hayat. Hele calisan biriysen is arkadaslari ortami hic bizdeki gibi degil, genel olarak arkadaslik kavrami cok farkli. Ben de bir gun donmeyi umid ediyorum bakalim.
Harika bir içerik olmuş. 11 yıldır birçok ülkede yaşadım ve hala yurtdışında yaşıyorum. Bende olup ne olduğunu tarifleyip anlamlandıramadığım pek çok konuya değinilmiş. Kendimle ilgili birçok durumu tarif etmemi sağladı.
Neredeyse ana dil yeterliliğinde İngilizcem olmasına rağmen mizah ve argo konusuna çok katılıyorum, her söylediğinize katılıyorum ama bu en çok hissettiğim kısım olabilir. İtalyadayım asla Türk yemeği vs. yok, hayatımda mutfağa girmeyen bir insan olarak burada hünkar beğendi ve karnıyarık yapmaya başladım deli gibi. Bu kadar etkileneceğimi düşünmezdim.
Bu süreçleri yaşamış biri olarak, konunun bu kadar derinlikli anlatılmasından hem büyük keyif aldım hemde bu sohbet yaşadıklarımı daha geniş bir şekilde çerçevelememe yardımcı oldu. Bu incelikli sohbetiniz ve paylaşımlarınız için teşekkür ederim.
Bir de keşke "yaşadığı ülkeye " yabancılaşan insanlarımız halini anlatsanız, yurtdışı gitmedik yurtdışı bize geldi. Çok acı çok...ülkemize yabancılastirildik
7 senedir Avustralya’da yaşayan beyaz yaka cocuklu bir çift olarak söylediklerinize 100% katılıyorum.özellikle cocuktan sonra heder olma ve kendi dilimizde espri yapmaya özlem duyma konularinda. Her videonuzu izliyorum teşekkürler.
Merhaba Gülcan hanım, harika bir sohbet olmuş. Keşke 15 sene önce izleseydim bu videoyu başıma neler gelecek bir fikrim olurdu :) sohbetteki herşeyi birebir yaşadım. iyisiyle kötüsüyle dolu dolu bir yolculuk… İnsanın bir mentorunun olması ve bilgi aktarımı çok değerli ve önemli bu süreçte. Dolayısı ile videolarınızı çok değerli buluyorum. Ben ülkemizden kaçmayarak okul için çıkanlardan ama bir türlü dönmek isteyip dönemeyenlerdenim. Komşuluk ilişkilerinin hayalini kurarken tozlu evde yaşamaya da alıştım. O bahsettiğiniz sağlıklı orta yolu bulma hali ve o dengeyi sabitleyebilenler heryerde geçinip gidiyor. İyi hayatlar dilerim herkese
Çocuklar , yüksek bir oranda çocuklar için gidenler var . Gülcan hanım videolar için kendi adıma teşekkür ederim ( bu fırsatla söylemiş oldum ) . Her şey ve herkes mahrecine rucu eder ve bunun fiziksel olarak gerçekleşmesine gerek yoktur . Kıyaslama gidenlerin kaçınması gereken bir tuzaktır. Gittiğin yere geldiğin yeri taşımaya çalışmadığın sürece yaşam pratikleri kolaylaşıyor . Yas bence ağır bir terim çünkü yas ve cenaze ritüeli kalanların idrakı için fayda sağlıyor , yaşam mücadelesi kadar muhteşem bir şey yoktur . İyi yaşamak değil hayatın kendisi olmak tam böyle bir şeyDİR . Demir almak vakti gelmişse zaman ve diyardan ……. ❤❤❤
Sizi tebrik ediyorum Gülcan Hn.Çok gerekli idi bu konunun konuşulması.Ailede iki abimin de ABD de okuması nedeniyle yakından da yaşamış biri olarak doğru irdelediniz.Abimin tüm saçları döküldü okulu bitirmek uğruna o kadar söyleyeyim.O zamanlar uzaktan terapi de olmadığı için çok zorlandı.Zaten buraya döndü ve asla tekrar dönmedi.Tabii herkesin kendi yolculuğu.Gençlerimize kolay gelsin,işleri zor cidden.
7 senedir yurtdışında yaşıyoruz.ne buralı ne oralıyız artık gibi hissediyorum.vatanım yok gibi,aitsizlik hissi içimde bi hüzün.özlem hiç bitmiyo.ailem,arkadaşlarım.aklımda hep ne zaman döneriz sorusu?dönersek mutlu olacak mıyız?annem babam yaş aldı.nasıl onları yalnız bıraktık.kalsan ayrı gitsen ayrı😢
Tam 1 sene önce yurtdışına gelmiş biri olarak dediklerinize çok katılıyorum ancak gidilen ülkeden ülkeye de yaşanan tecrübe değişiklik gösterebilir. Ben şahsen ilk amaç olarak eğitim ve kariyer için geldim ama ikinci neden ise yalnız kalmaktı. Herkesin korktuğu kendisiyle vakit geçiremediği zamanda yalnız başıma bir ülkeye gelip okul okuyup çalışmak istedim ve tam bir sene zorluğun sonunda bazı şeyler oturmaya başladı. İnsanın kendini gerçekten tanıması için üretmesi için yalnız kalması gerekiyor bu kesin. Yalnızlıktan kastım şu değil kimsesiz gibi olmak tabiki de her yerde türk kominitesi var arkadaş ediniyosun ama akşam eve geldiğinde kimseye hesap vermeden hiç bi endişe duymadan telefonu her şeyi kenara bırakıp yapmak istediğin şeye odaklanmak için yalnız olman gerekiyor ve bence bu da en iyi yurtdışında tecrübe ediniyosun. Eğer yurtdışına gitmeyi düşünen ama yalnız kalcağından korktuğu için uyum sağlayamıcağını düşündüğü için çekinen var ise onlara şunu söylemek isterim eğer bir planınız var ise gerçek bir plan örneğin bir okul okuyup o konuda bir iş bulmak ve buna inanıyosanız hiçbi şekilde korkmayın ve deneyin. Yapamazsam diye kormayın sonuç değil süreç önemlidir burda yaşadığınız şeylerin hiçbirini kendi doğduğunuz ülkede tecrübe edemezsiniz bana kalırsa.
Ablamin ailesi basta olmak üzere yakım ailemin tamami yurtdisina tasindi. Yas sürecini sadece gidenler değil de geride kalanlarin yoğun bir yaşadıgı bir süreç olduğunu söyleyebilirim.
Ben Yabancıyım , Kocam Turk bir sene oldu evlendigime , Türkiye'yi seviyorum , ama benim icin adaptasyon cok zoor oldu, simdi de kendi yasimi tutuyorum , kendimi kayıp ettim , ne istiyordum , hayalim neydi hatırlayamıyorum , kendimden şüpheleniyorum, ruhsal sağlığım gitti , piskolojik gitti , şimdi de 25 gun oldu Mamleketime geldim , biraz dinlendim , Kocam geri çabuk gelmemi istiyor , ama ben geri dönmek istemiyorum , seni seviyorum dedikçe daha da cok zoor durumda kalıyorum, ben de onu seviyorum , ama onu sevmek yaninda olmak, kendinden vaz geçmek oluyormuş , ben ordan olmuştum , yavaş yavaş olmustum , Kocama zaaten hep dedim benim içimde bişeyler yanip kul oldu , kendimi ölü gibi hissediyorum diye , ama benim içimi bilemez.
Bizim ev hayatimiz yabanci ulkelerdeki yasam tarzina pek uymuyor. Evler, temizlik, yemek bizim icin cok onemli, yabanci ulkelerde genelde konu bile degil. Oyle olunca bos zamanin buyuk kismi ev isleriyle geciyor. Bir ekmek almak icin arabayla bir yere gitmek zorunda olmak hayati zorlastiriyor.
6.dk civarı için bir ekleme yapmak istiyorum: isminle bile vedalaşması gerekebiliyor göç eden kişinin, adının ait olduğu dili konuşmayan insanlar tarafından telaffuz edilemediği için.
Yabancısı çok bol bir yerde yaşıyorum ve o kadar zor ki pis bir evde ağırlanmak içim kabil etmiyor arabanın dağınıklığı evin pisliği çocukların bakımsızlığı . Herseyi bıraksam bu temizliği bırakamam gibi geliyor. Ev dediğin temiz eşya dediğin ütülü olacak her akşam da bir çeşitte olsa ev yemeği pişecek yemeklere zeytinyağı konacak doğal beslenmeye özen gösterilecek ana baba iyisiyle kötüsüyle en az ayda bir ziyaret edilecek. Gerçekten gidip bunları değiştirebilsinlere hayret ediyorum. Yabancı arkadaşların evine gittiğimde içinden bütün evi temizlemek geliyor ki kendim çok yapamam yardımcı ablamız var saolsun. Ekstradan da ülkemi milletimi çok seviyorum ❤
Ay aynen ben de oyle. Temizle temizle bitmiyor ki ben mutfakta bulasik varken uyuyamayanlardan degilim. Evler bin yillik zaten, ne yaparsan yap temizlenmiyor. Temizlik ve duzenin hayatimin en buyuk problemleri olacagini hic dusunmezdim. Soyle tertemiz bir ortamda bulunmayi ozledim.
İnsanımız gitmiyor. Söylenene kanıyor çok çabuk. Genelde bir gazla gidip 2-4 yıl arası yaşayıp koşa koşa geri dönüyor. Herşeye rağmen skainleyip yurt dışında tahammül etmesi ve uyması gereken daha zor bir hayat olduğunu anlayıp bir heves metropole taşınıp tekrar geri dönen kişi hesabı dönüyor. ❤
Keşke ilk üniversiteyi bitirince gidebilseydim.. 20 senedir çok pişmanım, herşeyin önü kapalı. Dil ögrenirdim,daha laik bir ortamda olurdum... Ben ülkemi çok seviyorum ama gelecek umudum yok... Ortalık suriyeli,dolu.Ekonomimiz çok kötü. Çok çalışabilen biriyim ama Türkiye de dayın yoksa hiçbir şey olmuyor... Kolay gelsin...💐💯
Son 10 yilda goc eden grupta dil ogrenme konusunda kimlik kaybi endisesinden kaynaklanan bir direnc yok ki. 30 yasindan sonra yeni bir dil ogrenmeniz gerekiyor, destek alamayan bir ebeveynsiniz ve is yerinizde Ingilizce konusuluyor. Yani ne zamaniniz ne de enerjiniz var. Okudugunu anlayacak kadar ogrenmenin otesine gececek bir motivasyonunuz da olmuyor cunku hicbir zaman onlarin esprileri size komik gelmiyor, hicbir zaman derin bir sohbete girip kendinizi o dilde Turkce'deki seviyenizde ifade edemeyeceginiz gercegiyle yuzlesiyorsunuz. Asimilasyon ve entegrasyon farkli seyler . Otuz yasina kadar Turkiyede yasamis ve kurumsal bir ortamda calismis gocmeni asimile edebilmen icin gel sen bir sene gunde sekiz saat Hollandaca egitim al , okul sonrasi Hollandaca konusulan aktiviteler zorunlu katil deyip anadilinden koparman lazim. Buradaki devlet yapisinin boyle bir butcesi yok derdi de yok. Onlarin derdi egitimsiz gocmene toplumsall kuraĺlari anlatip bunlara uyarak yasamayi benimsetmek. Siz Turkiye'de yasayan egitimli gocmenlerin konustugu Turkceyi duymadiniz mi hic? Surekli icinizden duzeltiyorsunuz ve bir cocugun konusmayi ogrenirken gosterdiginiz sabirla onu dinliyorsunuz. O adamlar entegre mi entegre, buradaki egitimli gocmen de entegre. Toplumsal kurallari benimsiyor ( ki o kurallar icin buraya geliniyor), cocugun okulundaki tum Hristiyan inanci kokenli aktivitilerinin gerekliliklerini yerine getiriyor kendisi icin bir anlam ifade etmedigi halde (hatta bunun kokeni ne deyip arastiriyor adamlarin kendisinin haberi yok neyi kutladiklarindan), cocuklarinin Hollandacayi anadil seviyesinde konusmasi icin caba gosteriyor. Evet hala annemizin evinde pisen, bildigimiz yemekleri pisiriyoruz cunku seviyoruz. Ayrica cok daha saglikli. Gunde bir ogun sicak yemek yenir onun disinda peynir ekmek ekmege surulen bir sey yenir anlayisini benimsersek mi entegre olacagiz? 60larda 70 lerde gelen gocmenler ile 2000ler sonrasi gelen gocmenlerin ayni perspektifle degerlendirilmesi hatali bir degerlendirmeyle sonuclaniyor. Yasadiklari cok zormus internet yok Ingilizce yok egitim yok. Gettolasmaktan baska care yok. Ama bugunki Turkiye'ye gercekci bir bakis acisi da yok. Ucuncu jenerasyon asimile oluyor ve olmasi da beklenen bir sonuc.Ama farkli kimliklaerinden gurur duyabiliyor mu, herhangi bir caba gostermeden iki dilli uc dilli olabiliyor mu ? Benim gozlemim hayir. Konustuklari Turkce anlasilmiyor. Saglikli olan entegre olmak , kulturel zenginliklerini toplumsal duzeni bozmadan koruyabilmek ve Turkce, Ingilizce ve yasanilan ulkenin dilini anadil seviyesinde konusabilmek. Bunu da egitimli gocmenlerin ikinci jenerasyonunda bu farkindaliga sahip ailelerin cocuklari yapabilecek. Ama yine de ABD gibi kulturel bazli bir millet anlayisi olmayan Avrupa ulkelerinde derin devlet onlari muhtemelen hep yabanci olarak konumlandiracak. Bizim kimsenin yasam bicimini benimseyip ona uyma zorunlulugumuz yok. Kendimize karsi kisisel sorumlulugumuz icsel dengeyi saglayip iyilik halimiz icin caba gostermek. Bu arada bir raki sofrasina oturmakla yakalaniyorsa ya da buradan beslenilebiliyorsa ne ala. Toplumsal olarak da kurallara uyup vergimizi odemek. Bunun otesi bir caba abes ve komik kaciyor zaten. Keza ayni sekilde bunun otesinde bir caba gostermedigimiz icin elestirel bir bakis acisina tabii birakilmamiz da.
Peki biz niye boyleyiz? Neden pert oluyoruz da onlar sabah 6da yola cikip date ile bitiriyor?? Hizmet bagimlisiyiz demisti bir arkadasim, acaba bundan mi?
Ben sabah kalkip kahvalti hazirliyorum, bu bile en az 30 dakika ekliyor. Zaten kendin yemek yapiyorsan (ki Amerika'da calisanlarin yemek yaptigi pek olmaz) alisverisi, hazirlamasi, temizligi derken saatler gidiyor. Oyle olunca aksam date biraz zor. Bizim islerimiz bitmez:)
Turkiyede sozde cok cok buyuk uluslararasi kurumsal sirkette is hayatina basladim. Takimda yurtdisi operasyonlari bendeydi 2 senede cok yol kat etmistim. Baska bir departmanin mudurunun karisina (yes, no duzeyinde ingilizcesi vardi) yaptigim isleri kendi yapmis gibi ust pozisyon verdiler. Bu ulkenin neyini seveyim. O olaydan sonra yurtdisina calismaya ciktim 8 sene oldu. Bir an olsun pismanligim olmadi. Mesai yok, 30 gun yillik izin, mudurun senden 3-5 kat fazla maas alamaz esitligi getiriyor bu. Disari cikariz bir seyler iceriz. Ofiste resmiyete doneriz. Keske daha once gelseydim. Hic korkmayin kendinizi gelistirdiyseniz Avrupa sizi odullendirir. Buradaki Turklerin en zorlandigi sey ustten bakma, ego, satafat yaparsaniz hic bir arkadasiniz olmaz toplum bunu cezalandirir. Gelenlerin bir cogu bunu asamiyor bu tarz insansaniz en fazla 1-2 sene yasar donersiniz.
![Blox Fruits Dragon Rework Update [Full Stream]](http://i.ytimg.com/vi/EqDAp8udhm0/mqdefault.jpg)
4 sene önce çıkmış olduğum yurtdışı deneyimimde yaşadığım, tecrübelediğim iyisi kötüsü herşeyiyle, herşeye dokunmuşsunuz. Muazzam tespitler, hayatımda ilk defa bunalıma yurtdışında girdim, başka bir dilde kendimi anlatma imkanına 2 sene sonunda büyük emekler sonrası ulaştım. Arkadaş, dost, aile dediğimiz kavramların ne kadar önemli olduğunu gördüm, en önemlisi de anlaşılabilme istenci. Bu olmayınca hayat asla asla anlam bulmuyor. Elinizde bir dolu altın olsun paylaşamazsanız bir anlamı yok. En çok da aile fertlerinin sizden uzakta yaşlanıyor oluşu en çok vurucu durum oluyor, hiçbir zaman aileci olmadım ama bunlarında önem sırası yaş aldıkça epey değişiyormuş… sevgiler. Son olarak birşey söylemek istiyorum, bizim ülkemiz harika, insanları dışında. Avrupada’ki en düşük seviye insanı izledim tecrübeledim 3/10 veririm, ama bizim ülkemizde bu seviye 0’lara dahi inebiliyor. Yere tükürmek, trafik kuralları, birbirinin hayatına, özgürlüklerine saygı, yolda gülümsemek selamlaşmak, çöpleri ayrıştırmak, eğitim seviyesi vs vs gider. Bu insan seviyesinin ülkenin en az %25’inden oluştuğunu görünce ülke çekilmez oluyor. Üzgünüm. Sevgiler ❤
Bahsettiklerinizden yola çıkarak başka bir ülkede hayatıma devam etme kararımın ne kadar doğru olduğunu anladım. Ağzınıza sağlık :)
19 aydır Almanyadaydım ve geri dönüyorum çünkü beni ben yapan herşey türkiyedeymiş .. gezmeyi çok seviyorum ama uzun vadeli gitmek beni çok yordu . Bence gittiğin ülke de çok önemli , ırkçılık , göçmen olarak görülmek , misafirsin olduğun hissi hep birşey eksik . Sonuç olarak ben değmez kararına varıp dönüyorum . İklim , dil , ortam herşey normale dönsün istiyorum . Bana göre değilmiş . Belki 1 sene en fazla .. ama inşallah gerek olmaz , hayırlısı . Çok güzel anlatmışsınız ağzınıza sağlık
Göç büyük bir travma , beynin ikili çalışıyor hatta geçmiş, gelecek iki ülkeye ait zihin ruh için yorucu , güneşin eksikliği , güven eksikliği , özlem , 7-24 devam eden bir süreç .. alışmak adapte olmam gerektiğini anladığım anda ülkeme dönmeye karar verdim . Gün sayıyorum . ❤ birçok insan deli gibi gitmek istiyor tıpkı benim gibi bir zamanlar .. çok önemli bir deneyim ama tavsiye etmiyorum ..
Cok haklisiniz. Ben 20+ yil once tasindim, Ingilizce biliyordum o yuzden dil problemim olmadi. Disardan baksan hersey yerli yerinde, ama disi seni yakar ici beni durumu. Sonucta ne kadar basarili olursan ol yabancisin. Genelde diger yabancilar disinda anlasabilmek zor. Arkadaslik kolay degil cunku hep kucuk bir gruptan secmek zorunda kaliyorsun, dogal bir konusma bile gerceklesmiyor. Istanbul'da sokakta, kasapta, dukkanda hic dusunmeden sohbet edebilirsin, burada tek konu hava durumu ve cocuklar. Cok sig bir hayat. Hele calisan biriysen is arkadaslari ortami hic bizdeki gibi degil, genel olarak arkadaslik kavrami cok farkli. Ben de bir gun donmeyi umid ediyorum bakalim.
Harika bir içerik olmuş. 11 yıldır birçok ülkede yaşadım ve hala yurtdışında yaşıyorum. Bende olup ne olduğunu tarifleyip anlamlandıramadığım pek çok konuya değinilmiş. Kendimle ilgili birçok durumu tarif etmemi sağladı.
Çok güzel noktalara değişmişsiniz . Yaşadığım her aşamayı dinledim ve ozumsedim sayenizde
Neredeyse ana dil yeterliliğinde İngilizcem olmasına rağmen mizah ve argo konusuna çok katılıyorum, her söylediğinize katılıyorum ama bu en çok hissettiğim kısım olabilir. İtalyadayım asla Türk yemeği vs. yok, hayatımda mutfağa girmeyen bir insan olarak burada hünkar beğendi ve karnıyarık yapmaya başladım deli gibi. Bu kadar etkileneceğimi düşünmezdim.
Bu süreçleri yaşamış biri olarak, konunun bu kadar derinlikli anlatılmasından hem büyük keyif aldım hemde bu sohbet yaşadıklarımı daha geniş bir şekilde çerçevelememe yardımcı oldu. Bu incelikli sohbetiniz ve paylaşımlarınız için teşekkür ederim.
Ne sahane bir sohbetti. Keske bu konu uzerine derinlesilse...
Bir de keşke "yaşadığı ülkeye " yabancılaşan insanlarımız halini anlatsanız, yurtdışı gitmedik yurtdışı bize geldi. Çok acı çok...ülkemize yabancılastirildik
Her saniyesi çok kıymetli, yurtdışında yaşıyorum. Kendimden ve çevremdeki herkesten birer kesit bulabildim, emeğinize sağlık 🌸
7 senedir Avustralya’da yaşayan beyaz yaka cocuklu bir çift olarak söylediklerinize 100% katılıyorum.özellikle cocuktan sonra heder olma ve kendi dilimizde espri yapmaya özlem duyma konularinda. Her videonuzu izliyorum teşekkürler.
Yeterince alistiginizda. Ogrendiginiz dilde de sizi mutlu edebilecek durumlarla karsilasabilirsiniz. Dilerim hersey sizin icin daha iyi olur
Cocuk olunca "heder" olma konusunda yalniz olmadigimizi bilmek rahatlatti. Cok guzel bir sohbetti emeginize saglik😊
Sahane olmuş,ağzınıza sağlık
Merhaba Gülcan hanım, harika bir sohbet olmuş. Keşke 15 sene önce izleseydim bu videoyu başıma neler gelecek bir fikrim olurdu :) sohbetteki herşeyi birebir yaşadım. iyisiyle kötüsüyle dolu dolu bir yolculuk… İnsanın bir mentorunun olması ve bilgi aktarımı çok değerli ve önemli bu süreçte. Dolayısı ile videolarınızı çok değerli buluyorum. Ben ülkemizden kaçmayarak okul için çıkanlardan ama bir türlü dönmek isteyip dönemeyenlerdenim. Komşuluk ilişkilerinin hayalini kurarken tozlu evde yaşamaya da alıştım. O bahsettiğiniz sağlıklı orta yolu bulma hali ve o dengeyi sabitleyebilenler heryerde geçinip gidiyor. İyi hayatlar dilerim herkese
Daha çok video lütfen Gülcan hanım, sizi çok özlüyoruz. Konuşma tarzınıza hayranım
Çocuklar , yüksek bir oranda çocuklar için gidenler var . Gülcan hanım videolar için kendi adıma teşekkür ederim ( bu fırsatla söylemiş oldum ) . Her şey ve herkes mahrecine rucu eder ve bunun fiziksel olarak gerçekleşmesine gerek yoktur . Kıyaslama gidenlerin kaçınması gereken bir tuzaktır. Gittiğin yere geldiğin yeri taşımaya çalışmadığın sürece yaşam pratikleri kolaylaşıyor . Yas bence ağır bir terim çünkü yas ve cenaze ritüeli kalanların idrakı için fayda sağlıyor , yaşam mücadelesi kadar muhteşem bir şey yoktur . İyi yaşamak değil hayatın kendisi olmak tam böyle bir şeyDİR . Demir almak vakti gelmişse zaman ve diyardan ……. ❤❤❤
Sizi tebrik ediyorum Gülcan Hn.Çok gerekli idi bu konunun konuşulması.Ailede iki abimin de ABD de okuması nedeniyle yakından da yaşamış biri olarak doğru irdelediniz.Abimin tüm saçları döküldü okulu bitirmek uğruna o kadar söyleyeyim.O zamanlar uzaktan terapi de olmadığı için çok zorlandı.Zaten buraya döndü ve asla tekrar dönmedi.Tabii herkesin kendi yolculuğu.Gençlerimize kolay gelsin,işleri zor cidden.
Ne kadar onemli bir konuyu ele almissiniz. Tum anlattiklarinizi yasadik/yasiyoruz. Ben sanirim sadece kimliklerimi ozluyorum 😊
7 senedir yurtdışında yaşıyoruz.ne buralı ne oralıyız artık gibi hissediyorum.vatanım yok gibi,aitsizlik hissi içimde bi hüzün.özlem hiç bitmiyo.ailem,arkadaşlarım.aklımda hep ne zaman döneriz sorusu?dönersek mutlu olacak mıyız?annem babam yaş aldı.nasıl onları yalnız bıraktık.kalsan ayrı gitsen ayrı😢
İnanılmaz, o kadar çok şey yaşamışım ki. Adaptasyon eğrini bilerek gitmiştim ama o ayrıntıları çok güzel yakalamışsınız.
Tam 1 sene önce yurtdışına gelmiş biri olarak dediklerinize çok katılıyorum ancak gidilen ülkeden ülkeye de yaşanan tecrübe değişiklik gösterebilir. Ben şahsen ilk amaç olarak eğitim ve kariyer için geldim ama ikinci neden ise yalnız kalmaktı. Herkesin korktuğu kendisiyle vakit geçiremediği zamanda yalnız başıma bir ülkeye gelip okul okuyup çalışmak istedim ve tam bir sene zorluğun sonunda bazı şeyler oturmaya başladı. İnsanın kendini gerçekten tanıması için üretmesi için yalnız kalması gerekiyor bu kesin. Yalnızlıktan kastım şu değil kimsesiz gibi olmak tabiki de her yerde türk kominitesi var arkadaş ediniyosun ama akşam eve geldiğinde kimseye hesap vermeden hiç bi endişe duymadan telefonu her şeyi kenara bırakıp yapmak istediğin şeye odaklanmak için yalnız olman gerekiyor ve bence bu da en iyi yurtdışında tecrübe ediniyosun. Eğer yurtdışına gitmeyi düşünen ama yalnız kalcağından korktuğu için uyum sağlayamıcağını düşündüğü için çekinen var ise onlara şunu söylemek isterim eğer bir planınız var ise gerçek bir plan örneğin bir okul okuyup o konuda bir iş bulmak ve buna inanıyosanız hiçbi şekilde korkmayın ve deneyin. Yapamazsam diye kormayın sonuç değil süreç önemlidir burda yaşadığınız şeylerin hiçbirini kendi doğduğunuz ülkede tecrübe edemezsiniz bana kalırsa.
Kesinlikle katiliyorum! Kendi tam potansiyeline erişmek için yalnız kalabilmek neredeyse şart gibi bisey bence.
Merhaba Gülcan Hanım. Yabancı evlilikler ilgili de bir video yapabilir misiniz? Bu sebeple göç eden de çok fazla kişi var.
Popüler bir konuyu çok güzel özetlemiş siniz.
Ciftlerle ilgili tespitler cok dogru. İçgörülerle dolu bir video
Detayli bir analiz olmus, tebrikler
Ablamin ailesi basta olmak üzere yakım ailemin tamami yurtdisina tasindi. Yas sürecini sadece gidenler değil de geride kalanlarin yoğun bir yaşadıgı bir süreç olduğunu söyleyebilirim.
Niye gittiler?
@@mucellakaradibek bu sanirim bizim kendi özelimizde bir konu.
Anladığım şu oldu ki, öyle de olmuyor, böyle de olmuyor 😅🎉
evet kisaca bu!
Çok güzel bir söyleşi olmuş, teşekkürler.
Gülcan hanım çok güzel bir konu ,cok iyi anlatmiśsiniz❤muthis❤️
Ben Yabancıyım , Kocam Turk bir sene oldu evlendigime , Türkiye'yi seviyorum , ama benim icin adaptasyon cok zoor oldu, simdi de kendi yasimi tutuyorum , kendimi kayıp ettim , ne istiyordum , hayalim neydi hatırlayamıyorum , kendimden şüpheleniyorum, ruhsal sağlığım gitti , piskolojik gitti , şimdi de 25 gun oldu Mamleketime geldim , biraz dinlendim , Kocam geri çabuk gelmemi istiyor , ama ben geri dönmek istemiyorum , seni seviyorum dedikçe daha da cok zoor durumda kalıyorum, ben de onu seviyorum , ama onu sevmek yaninda olmak, kendinden vaz geçmek oluyormuş , ben ordan olmuştum , yavaş yavaş olmustum , Kocama zaaten hep dedim benim içimde bişeyler yanip kul oldu , kendimi ölü gibi hissediyorum diye , ama benim içimi bilemez.
Bizim ev hayatimiz yabanci ulkelerdeki yasam tarzina pek uymuyor. Evler, temizlik, yemek bizim icin cok onemli, yabanci ulkelerde genelde konu bile degil. Oyle olunca bos zamanin buyuk kismi ev isleriyle geciyor. Bir ekmek almak icin arabayla bir yere gitmek zorunda olmak hayati zorlastiriyor.
mukemmel bir videoydu, cok cok tesekkur ederim
6.dk civarı için bir ekleme yapmak istiyorum: isminle bile vedalaşması gerekebiliyor göç eden kişinin, adının ait olduğu dili konuşmayan insanlar tarafından telaffuz edilemediği için.
Çok teşekkür ediyorum😊
Yabancısı çok bol bir yerde yaşıyorum ve o kadar zor ki pis bir evde ağırlanmak içim kabil etmiyor arabanın dağınıklığı evin pisliği çocukların bakımsızlığı . Herseyi bıraksam bu temizliği bırakamam gibi geliyor. Ev dediğin temiz eşya dediğin ütülü olacak her akşam da bir çeşitte olsa ev yemeği pişecek yemeklere zeytinyağı konacak doğal beslenmeye özen gösterilecek ana baba iyisiyle kötüsüyle en az ayda bir ziyaret edilecek. Gerçekten gidip bunları değiştirebilsinlere hayret ediyorum. Yabancı arkadaşların evine gittiğimde içinden bütün evi temizlemek geliyor ki kendim çok yapamam yardımcı ablamız var saolsun. Ekstradan da ülkemi milletimi çok seviyorum ❤
Ay aynen ben de oyle. Temizle temizle bitmiyor ki ben mutfakta bulasik varken uyuyamayanlardan degilim. Evler bin yillik zaten, ne yaparsan yap temizlenmiyor. Temizlik ve duzenin hayatimin en buyuk problemleri olacagini hic dusunmezdim. Soyle tertemiz bir ortamda bulunmayi ozledim.
Ezgi hanım yurtdışında yaşayıp sonra geri dönenlerin de psikolojisini konuşsaydınız iyi olurdu
İnsanımız gitmiyor. Söylenene kanıyor çok çabuk. Genelde bir gazla gidip 2-4 yıl arası yaşayıp koşa koşa geri dönüyor. Herşeye rağmen skainleyip yurt dışında tahammül etmesi ve uyması gereken daha zor bir hayat olduğunu anlayıp bir heves metropole taşınıp tekrar geri dönen kişi hesabı dönüyor. ❤
Keşke ilk üniversiteyi bitirince gidebilseydim..
20 senedir çok pişmanım, herşeyin önü kapalı.
Dil ögrenirdim,daha laik bir ortamda olurdum...
Ben ülkemi çok seviyorum ama gelecek umudum yok...
Ortalık suriyeli,dolu.Ekonomimiz çok kötü.
Çok çalışabilen biriyim ama Türkiye de dayın yoksa hiçbir şey olmuyor...
Kolay gelsin...💐💯
Gittigin ulkede insanlarda aynisini søyluyor: Ortalik yabanci dolu, ne kural ne kaide biliyorlar.
Son 10 yilda goc eden grupta dil ogrenme konusunda kimlik kaybi endisesinden kaynaklanan bir direnc yok ki. 30 yasindan sonra yeni bir dil ogrenmeniz gerekiyor, destek alamayan bir ebeveynsiniz ve is yerinizde Ingilizce konusuluyor. Yani ne zamaniniz ne de enerjiniz var. Okudugunu anlayacak kadar ogrenmenin otesine gececek bir motivasyonunuz da olmuyor cunku hicbir zaman onlarin esprileri size komik gelmiyor, hicbir zaman derin bir sohbete girip kendinizi o dilde Turkce'deki seviyenizde ifade edemeyeceginiz gercegiyle yuzlesiyorsunuz.
Asimilasyon ve entegrasyon farkli seyler . Otuz yasina kadar Turkiyede yasamis ve kurumsal bir ortamda calismis gocmeni asimile edebilmen icin gel sen bir sene gunde sekiz saat Hollandaca egitim al , okul sonrasi Hollandaca konusulan aktiviteler zorunlu katil deyip anadilinden koparman lazim. Buradaki devlet yapisinin boyle bir butcesi yok derdi de yok. Onlarin derdi egitimsiz gocmene toplumsall kuraĺlari anlatip bunlara uyarak yasamayi benimsetmek. Siz Turkiye'de yasayan egitimli gocmenlerin konustugu Turkceyi duymadiniz mi hic? Surekli icinizden duzeltiyorsunuz ve bir cocugun konusmayi ogrenirken gosterdiginiz sabirla onu dinliyorsunuz. O adamlar entegre mi entegre, buradaki egitimli gocmen de entegre. Toplumsal kurallari benimsiyor ( ki o kurallar icin buraya geliniyor), cocugun okulundaki tum Hristiyan inanci kokenli aktivitilerinin gerekliliklerini yerine getiriyor kendisi icin bir anlam ifade etmedigi halde (hatta bunun kokeni ne deyip arastiriyor adamlarin kendisinin haberi yok neyi kutladiklarindan), cocuklarinin Hollandacayi anadil seviyesinde konusmasi icin caba gosteriyor. Evet hala annemizin evinde pisen, bildigimiz yemekleri pisiriyoruz cunku seviyoruz. Ayrica cok daha saglikli. Gunde bir ogun sicak yemek yenir onun disinda peynir ekmek ekmege surulen bir sey yenir anlayisini benimsersek mi entegre olacagiz?
60larda 70 lerde gelen gocmenler ile 2000ler sonrasi gelen gocmenlerin ayni perspektifle degerlendirilmesi hatali bir degerlendirmeyle sonuclaniyor. Yasadiklari cok zormus internet yok Ingilizce yok egitim yok. Gettolasmaktan baska care yok. Ama bugunki Turkiye'ye gercekci bir bakis acisi da yok. Ucuncu jenerasyon asimile oluyor ve olmasi da beklenen bir sonuc.Ama farkli kimliklaerinden gurur duyabiliyor mu, herhangi bir caba gostermeden iki dilli uc dilli olabiliyor mu ? Benim gozlemim hayir. Konustuklari Turkce anlasilmiyor. Saglikli olan entegre olmak , kulturel zenginliklerini toplumsal duzeni bozmadan koruyabilmek ve Turkce, Ingilizce ve yasanilan ulkenin dilini anadil seviyesinde konusabilmek. Bunu da egitimli gocmenlerin ikinci jenerasyonunda bu farkindaliga sahip ailelerin cocuklari yapabilecek. Ama yine de ABD gibi kulturel bazli bir millet anlayisi olmayan Avrupa ulkelerinde derin devlet onlari muhtemelen hep yabanci olarak konumlandiracak.
Bizim kimsenin yasam bicimini benimseyip ona uyma zorunlulugumuz yok. Kendimize karsi kisisel sorumlulugumuz icsel dengeyi saglayip iyilik halimiz icin caba gostermek. Bu arada bir raki sofrasina oturmakla yakalaniyorsa ya da buradan beslenilebiliyorsa ne ala. Toplumsal olarak da kurallara uyup vergimizi odemek. Bunun otesi bir caba abes ve komik kaciyor zaten. Keza ayni sekilde bunun otesinde bir caba gostermedigimiz icin elestirel bir bakis acisina tabii birakilmamiz da.
Peki biz niye boyleyiz? Neden pert oluyoruz da onlar sabah 6da yola cikip date ile bitiriyor?? Hizmet bagimlisiyiz demisti bir arkadasim, acaba bundan mi?
Ben sabah kalkip kahvalti hazirliyorum, bu bile en az 30 dakika ekliyor. Zaten kendin yemek yapiyorsan (ki Amerika'da calisanlarin yemek yaptigi pek olmaz) alisverisi, hazirlamasi, temizligi derken saatler gidiyor. Oyle olunca aksam date biraz zor. Bizim islerimiz bitmez:)
Turkiyede sozde cok cok buyuk uluslararasi kurumsal sirkette is hayatina basladim. Takimda yurtdisi operasyonlari bendeydi 2 senede cok yol kat etmistim. Baska bir departmanin mudurunun karisina (yes, no duzeyinde ingilizcesi vardi) yaptigim isleri kendi yapmis gibi ust pozisyon verdiler. Bu ulkenin neyini seveyim. O olaydan sonra yurtdisina calismaya ciktim 8 sene oldu. Bir an olsun pismanligim olmadi. Mesai yok, 30 gun yillik izin, mudurun senden 3-5 kat fazla maas alamaz esitligi getiriyor bu. Disari cikariz bir seyler iceriz. Ofiste resmiyete doneriz.
Keske daha once gelseydim. Hic korkmayin kendinizi gelistirdiyseniz Avrupa sizi odullendirir.
Buradaki Turklerin en zorlandigi sey ustten bakma, ego, satafat yaparsaniz hic bir arkadasiniz olmaz toplum bunu cezalandirir. Gelenlerin bir cogu bunu asamiyor bu tarz insansaniz en fazla 1-2 sene yasar donersiniz.
Bu gidişle her fırsattını bulan ülke dışı göç eder.
Doktor gidip kendi mesleğini yapıyor. Sebepler şunlar sağlıkta şiddet, ağır çalışma şartları ve maaş düşüklüğü.
bu kadinin bakislari beni korkutuyor (gulcan hn )