De commune van Parijs

150 jaar geleden.
Op 18 maart 1871 nam het volk van Parijs de macht in handen. Deze opstand ging de geschiedenis in als de Commune van Parijs. Vandaag herdenken we deze volksopstand, maar we herdenken ook de herdenking.
De Commune leeft: ‘Le Temps des Cerises’, de Rode Vlag, het beeld van de Marianne op de barricades ... bij velen roept de Commune deze romantisch-nostalgische associaties op. In onze herinnering heeft de Droom het gewonnen van de Daad.
Maar de werkelijkheid was minder romantisch. De Commune was een genadeloze burgeroorlog. Begonnen op 18 maart eindigde ze op 28 mei, na nauwelijks twee maanden, met de massaexecutie van de laatste opstandelingen door het Franse leger.
De Commune vond plaats op een moment dat de nieuwe industriële wereld geconfronteerd werd met een eerste opstoot van socialistisch verzet. Organisatie of directe actie, dat was de centrale vraag binnen die jonge beweging. De Commune wekte wereldwijd hoop aan iedereen die met geweld de bestaande orde omver wilde werpen. Maar het mislukken van de opstand sterkte uiteindelijk de voorstanders van de weg van de geleidelijkheid in hun gelijk. Die tegenstelling werd evengoed de inzet van de strijd om de herdenking.