@@zorbik9833 bu hale gelmemizin nedeni başkaları için yaşıyor olmamız, eğer umursamaz olmayı başarır ve özümüzü kesfedersek her şey bambaşka olacak, ne yapacak olursak kendimiz için yapmalıyız, herkesten önce kendimizi sevmeliyiz, kimse bize inanmıyor olsa bile biz kenidimize inanmalı ve kendimizden emin bir şekilde hareket etmeliyiz.. bizim tek bir hayatımız var onu da başkalarının ne dediğini düşünerek yaşamamalıyız son olarak geçmişi düşünüp pişmanlık yaşamayı veya geleceği düşünüp kaygılanmayı bırakmalıyız çünkü bu bizi sadece depresyona sokmaktan başka hiç bir işe yaramaz Anda kalmayı öğrenmeliyiz :))
Keşke 13 yaşımda herşeyin farkında olabilseydim yaşım şu an 30 bir gün beni de dinlemek istersen yakın zamanda bir hayat hikayesi de benden gelebilir bana göre yeni gelecek nesile en büyük iyilik kendinin farkına var deli değilsin 😊🫶🙏
hayatta ne yapmak istediğini en iyi sen bilebilirsin. Bence bu konularda video aramak insanı çok yoruyo ve zaman kaybettiriyo. Gönlünü eline al da bi sor, neyi seviyor, neye heyecanlanıyor. bak bakalım gözünün içine neye parlıyor😊😊🌸
22 yaşındayım ve geriye dönüp baktigimda birçok arkadasimin aksine bende dost kazigi yemedim bende hic aldatilmadim. Sırf yanlış insanlari sever, gereginden fazla deger veririm ve hak ettiğim değerin karşılığını alamam diye insanlara karsi cok seçici ve cekingen davrandım. Bircok kadinin aksine 21 yasina kadar hic sevgilim olmadı mesela ve bunun gibi birçok örnek verebilirim. Üniversite hayatim dolu dolu geçer ve bir sürü insanla tanisirim bir suru arkadasim olur diye düşünürken bu da öyle olmadı. Yurtta kalmanin avantaji olarak benim için fazla olacak sayida insanla tanistim ama aynı şehval abla gibi her zaman mesafeli ve duvarli olduğum icin yurtta tanıştığım arkadaslarimin hicbiriyle arkadasligim devam etmiyor. Hayatimin şu döneminde kendimi eski kendimle kiyaslayacak olursam üniversitenin bir artısı olarak daha kolay iletisim kurabiliyorum ama güven mevzusu bambaşka bir sey kimseye güvenemiyorum ailem de dahil ve bunu nasil aşıcaz bilmiyorum. Olmasi gereken belki de budur diye düşünüyorum zaman zaman ama bazen de yasamayi ciddiye almiyormusum gibi hissediyorum. Sonucta yasam denen sey de mutluluk, huzur, aşk, sevgi oldugu gibi kötü duygular da var ve bu duygular olmadan gelisemeyecegimi de biliyorum. Ama uygulama kismi o kadar da kolay degil ne yazık ki. Güven duygumuzu nasil gelistirebiliriz, insanlara nasil guvenebiliriz bunu birlikte öğrenebiliriz bence şehval abla lütfen bu konu üzerine video cekmeye devam et🩷🩷
Katılıyorum size tamamen ben çok sosyalim hem danal hem real her ortamda kendimi sevdireniliyorum arkadaslarimin ailelerine bile ama yakın olduğum kimse yok yakın olduğumu saydıklarım var
Benimde hiç sevgilim olmadı daha dogrusu hiç uğraşmadım , İkili sohbetlerde iyi olduğumu gördüm ama grup sohbetlerinde aşırı sessizim sebebi ne bilmiyorum. İlk kez üni ortamında dostluklar kurmak istedim tabii ki ilk kez satıldım ve fazlalık görüldüm . Yeni dönemde napacağımı bilmiyorum , satanları görmek istemiyorum. Onlarla arkadaşlığı zihnimde bitirdim...
sana katılıyorum bende var olan bu duygularımdan ötürü kendimi kötü hissediyordum. 21 yaşına kadar sevgilim olmadı . insanlarla mesela konuşurum ama o sohbet ileri gitmez çok nadir nedense o insanları hayatıma dahil etmek istemiyorum ya da o insanlara kendimi açmaktan korkuyorum farklı yargılarlar diye samimiyet kurmak için sır vermekten korkuyordum açıkçası
20 yaşıma yeni yeni girmiş bir genç kız olarak söylediklerin o kadar anlamlıydı ki ablammışsın gibi hisettim video boyunca aynı şeyleri yaşıyorum tam olarak ve hala deneyimleme aşamasındayım çok kolay arkadaş edinirim istisnasız gittiğim her ortamda ama kimseyi kalbime tam anlamıyla alamam hep bir ama vardır bir şüphe vardır gerçekten anlattıklarının çoğu o kadar bendiki bir şeyleri farketmemi sağladın acaba diyorum ki bu kadar mükemmel olmaya neden çalısıyoruz mükemmellik sadece Allah'ıma mahsusken :) bir nevi mükemmelliyetçiliklede bağlantılı çünkü hep bir koruma hep en iyisi olma ve başımıza asla kötü bir şeyin gelmemesini sağlıyoruz oysaki kötü diye adlandırdığımız her şey bize tecrübe olarak dönüyor ve hayatta olduğumuzu hissettiriyor sanki belki bunun hakkındada video gelir fikir olur senin içinde keyifli bir videoydu önce Rabbime teşekkür ederim seni karşıma çıkardığı için sonrada sana teşekkür ederim böyle videoları çekmeye devam et çünkü abla tavsiyesi gibi oluyor ve bu paha biçilemez birinin tecrübe ettiği şeyleri yaşca küçükken öğrenmek çok güzel bir şey..💗
Seni bizim için Allahın gönderdiğine çok inanıyorum. Ne zaman bir konu hakkında düşünsem hep o konu hakkında ya reels atıyorsun, ya bi mesaj ya da bi video paylaşıyorsun. 19 yaşımda bu aydınlanmanı yaşamam çok iyi oldu, çok rahat iletişim kurarım, çok insanla konuşurum, arkadaş olurum ama en küçük bi şeylerini gördüğümde uzaklaşırım, çok kalp kırıcı konuşurum asla kalbimdekileri söylemem. Şimdi nedenini anladım. Artık her ilişkimde ister dostluk isterse de başka ilişkilerimde tam güvenmeye çalışıcam, eğer bi şey olucaksa zaten olur, önüne geçemem. Her şey için teşekkürler, sadece harikasın, yoluma ve yolumuza işık tutuyorsun❤
Ördüğüm duvarın o kadar çok gerisindeyim ki umudumu kaybediyorum. Kendime yabancılaşıyorum ve en acı yanı da kendimi unutuyorum. Senin de dediğin gibi yalniz hissediyorum. Bu evrende bir başıma yaşıyormuşum gibi. Ama inanıyorum bu duvarı aşabilirim. Şuan bu inancın varlığını sen gösterdin.İyiki varsın...
Ben de kendimi hiç bulmamışım gibi hissediyorum. En azından duygularını anlayabilmeli insan. Ben pek başaramıyorum bunu. Çok gülen bir insanım neşeliyim cana yakınım ben de hemen insanlarla kaynaşırım o evrede beni de çok severler. Ve ben kendimi Şehvalin aksine veririm tam güveirim. Sonra zaman geçtikçe ufacık yakınlaştıkça ufacık bir şey bile olabilir. Kırılırım insanlarin kendileri icin yaptiklari gözümdeki kötü bir şey bile beni kırabilir. Onları durduramadiğim için uzaklaşmayi seçerim oysa banane beni ne ilgilendirir? Sonra bir bakmışım o insanlara öfkeliyim. Ve artık hicbir zaman eskisi givi hissetmemeye başlarım. Ama galiba gerçekten duvarım var. Ve o duvarı ben dahil hiç kimse geçemiyor. Önde yapay bir duvar daha var. Orayı sevdiklerim geçiyorlar ama sonra ufak bir şey gördüğümde olayı kafamda bitirip hemen kapı dışarı ediyorum. Hayatımdan çıkarmasam da artık eskisi gibi hissetmemek de bir tepkidir. Bunu aşamıyorum.
@@denizsizdenizli Hissettiklerinin aynısını bende hissediyorum. Sanki hiçbir şey tamamlanmamış ve asla tam olmayacakmış gibi. Ve zaman geçtikçe yetisemeyeceğimi düşünüyorum. Bu his nasıl geçer bilmiyorum
Çocuklukta çevremdeki insanların beni tanımladığı gibi biri olmadığımı büyürken hayatı keşfederek öğrendim. Ben de yaklaşık 2 ay sonra 27 olacağım ve şuan farklı açılardanda olsa kendimizin bir çok gerçeğiyle karşılaşıp farkına vardığımız bir zamandayız. 26 yaşa veda ederken bu bize yeni bir ders olsun Şehval..
Seni cok iyi anlıyorum Sehval cunku bir süre once bir yillik cok iyi giden arkadas grubumdan ciktim. Ve artik soyle bir kafam var kimseyi yakinima almyacagim, kimseye su konularda bahsetmeyecegim cunku daha once bahsettim ve kirildim. Artik o kirilmadan korkmak degil de o duruma dusmekten korkma var bende. Yeni bir arkadasim oldu ve kizda hic kotu bir kisi olma tipi yok, bunu söyleyen kisi cok tecrubeli ve güvendigim birisi, bulusmaya gelemediginde açıklıyor ve ben buna inanirken suphe duyuyorum yani davranışlarini suzgecten suzup cok dusunuyorum cunku daha once dusunmedim ve yara aldim. Ben bu zihniyete benimsemeye baslamisken bu videonu izlemem benim icin bir isaret. Sana cok teşekkür ederim. Tecrübeni bizimle paylaştığın ve bize yardim ettigim icin sana minnettarım. Iyi ki varsin. Ve lütfen dogum gününun tarihini bizimle paylasabilir misin, kutlamak isterim.❤❤
Üzülmekten köpek gibi korktuğum ama sonucunda kalp kırıklarıyla baş başa kaldığım acı çektiğim bir anda bu videoya denk gelmek iyi geldi. Seni seviyorum Şehval terapilerimizde de videolarında da bana çok iyi geldin. Beni yalnız hissettirmediğin için teşekkür ederim iyi ki varsın ❤
50 yaşındayım. 6 yaşında babamı kaybettim Ben de kimseye güvenmem hatta ilk başta anlattığımız o kişi benim. Hayatıma çok az insan alırım. Ama bu haldeyken bile bu yaşıma kadar arkadaş kazığı , akraba kazığı yediğim oldu. Bence Allah Sehvali korumuş ki bu yaşına böyle insanlar denk gelmemiş. Emin ol ne kadar duvar orsen de kazık yine gelebiliyor😢 Bu kaziklardan sonra daha yüksek duvarlar örüyorsun daha da yalnizlasiyorsun. Dilerim Allahdan hep iyi insanlar çıksın karşına ❤
@@Beyefendi008 Çok üzgünüm ama hep bu tip insanlarla karşılaşacaksınız maalesef. Yaşınız ilerledikçe anlıyorsunuz ki hayatta tek aile önemli. Arkadaşlıklar onun sende menfaati varsa ilerliyor . Yoksa artık kimse kimseyi takmıyor. Ben kendimi şoyle avutuyorum. Birbirimize ihtiyacımız vardı, bir süre ilerledik ama artık ihtiyacımız kalmadı ve yollarımız ayrıldı. 🥹
Senin yaptığın şey gayet normal. Zaten böyle olunması gerek boşuna babana bile güvenmiyceksin sözü ortaya çıkmamış. Bence böyle devam etmelisin keşke senin gibi olabilsem...
Şehval sen diyorsun ya: hiç aldatılmadım,hiç dost kazığı yemedim ve bu aslında kötü bir şey ,çünkü sürekli temkinli davrandım. Emin ol çok güzel bir şey.Ben küçüklüğümden beri dost kazığı yiyerek büyüdüm.Ve bir süre sonra insan geri kalan hayatında temkinli davranmaya başlıyor. Hayatı boyunca kimseye tam anlamıyla güvenemiyor. Yani anlayacağın senin küçüklüğünden itibaren yaptığı şeyleri onlar zamanla kazanıp yapmaya başlıyor. O yüzden aslında sen çok şanslısın.
ben de hayatım boyunca hiç dost kazığı yemedim, aldatılmadım ve anlıyorum. bence, şehvalin demek istediği şey şu; eskiden yaşamadığımız travmatik veya kötü olaylarımız olmamasına rağmen birine güvenebilmek neden bu kadar zor? cevabını bulmak istediği soru işte bu. çünkü insan da bazen koşulsuz, tüm şartlarda arkasına yaslanabileceği, ne yaşanırsa yaşansın, "o benim yanımda durur" diyebileceği birine ihtiyaç duyuyor ve kimseye ne kadar yakın olsak da kalbimizde o kişilere yer veremiyoruz kendimizi korumak istediğimizden dolayı. bunun yorgunluğu diye bir gerçek var
Bakış açından dolayı tebrik ederim. %100 katılıyorum sana. 30 yaşında biri olarak aynı dertten muzdaribim. Bir yıldır kendi kendime bazı çalışmalar yapıyorum, hala aşamadım. Ama aynı yerde de değilim. Sabırlı ve güçlü bir emek vermek gerekiyor. Farkındalık tek başına yetmiyor. Bazı duyguların ve kök inançlarının değişmesi gerek. Ki bu da çok zorlayan bir süreç. Başarılar dilerim.
Ben herkesi hayatıma alıp güveniyorum sonra istisnasız herkesten zarar görüyorum. Duvarsızım ben de … Ben en sevdiğim kişilerden bile kendimi koruyamıyorum. Şuan senin gibi olmam gerektiğini farkettim 27 yaşındayım
17 yaşındayım bu video aklıma çoğu şeyin netleşmesine sebep oldu anlatılanın tam tersini hep hayatıma çekmişim hep o duvarın önünde oldum her defasında insanlar duvara değilde bana toslamış herkese değerinden fazla güvenmişim yapayalnızım en güzel zamanlarımda bakıyorum tek bir arkadaşım yok duvarla bakışmanın ne olduğunu derinden anlıyorum sebebi insanlara tam anlamı ile güvenememek değilde fazla güvendiğimden olmuş her acı her arkadaş kazığı anladığım şey her şeyin iyisinin de kötüsünün de iyi hissetirmediği ortayı hep bulmak gerekiyormuş çünkü beni benden çok koruyabilecek kimse yokmuş
Bu bende de oluyor, koruma duygusu var ve evet tamamen kendimi açamıyorum hep bir sınırım var. Temkinliyim, bu dışardan bazen " duygusuz, umursamaz" olarak algılansa da öyle değilim, kendimi tanıyorum. Verdiğim değerin karşılığında üzülüyorsam tamamen yok sayıyor ve hiç tanımamış gibi davranıyorum. Video boyunca beni anlatmışsınız gibi 😢
Ben de 22 yaşında birisi olarak yemediği kazık kalmayan insanlardanım 🥹 Ben de tam tersi senin gibi ya da en azından daha az kalbimin kırılmasını ve çevre kazığı ile karşılaşmayı dilerdim … Sanırım insan en çok kendisinde olmayan şeylere ihtiyaç duyuyor .
sehval o kadar iyi geliyorsunki her canım sıkkın oldugunda senin videolarini izliyorum ve onlarda kendimden biseyler buluyorum yalniz olmadigimi hissettiriyorsun o kadar rahatliyorum ki tesekkur ederim 🫶🏻🫶🏻🫶🏻
Ben tam olarak bu videoyum. 22 yaşındayım herkes beni sever dertlerini anlatır sırlarını paylaşır ama ben hiç öyle olmadım . Çok sevdiğim bir arkadaşım da var o bana şey demişti ' ne zaman bana karşı duvarını indireceksin' olmuyor yapamıyorum. Ben hep en kötü senoryaya hazırlarım kendimi o duvarın arkasında acımı da çekerim sonra da hiçbir şey olmamış gibi davranırım. Sehvalin dediği gibi senin için mi kırılacağım derim ama zaten çok kırılmışımdır. Bu durum aslında o kadar yorucu ki..o kadar hiçbir şey olmamış gibi davranırım ki arkadaşım gelir bana sevgilisinin ona çiçek almadığını anlatır ya da tırnağının kırıldığını. Ben ise mükemmel bir tiyatro çevirdiğim için acı çektiğimi anlamaz. Bu durum çok üzücü ve ben hep mantıkla hareket ettim bir kere duygularıma yenik düştüm. Orda da fena düştüm. Kimse yıkıldığımı, dizlerimin yaralandığını, kalbimin ne kadar kırıldığını görmedi anlamadı. Yine her zamanki gibi kendi kendimin yarasını sarmaya çalışıyorum. Başarırım biliyorum ama bende birine sırtımı yaslamak ve güvenmek istiyorum. Kimseye güvenememek ailene bile güvenememek çok kötü bir durum...
Ben de babasız büyüdüm ve en az senin kadar sosyal biriyim. Ama bu duvar konusunda çok farklıyız. Benim duvarlarım ne yazık ki seninki kadar kalın değil. 23 yaşındayım son birkaç ayda güvendiğim insanların çok kötü niyetli olabildiği gerçeğiyle yüzleştim. Çok ağır geldi bu ,bazen kaldıramadım. Ama böyle böyle büyüyor, hayatı öğreniyorum. Bir daha güvenir miyim bilmiyorum ama her ne kadar kırılmış olsam bile dersler çıkardım. Ve aynen dediğin gibi ışık çatlaklardan girer içeriye.
Seni dinlerken, cümlelerinde kendimi çok buluyorum. Bu videoda kurduğun çoğu cümlede ağladım. ama seni güçlü gördükçe bende güçlü olabilirim hissiyatı uyandı. Teşekkür ederim. Ruhuma dokundun Şehval🌺
O tiyatro sahnelerini defalarca çektim hayatımda içim cidden paramparcaydi ve ben umursamazca takiliyordum etrafta 21 yaşındayım aglamak üzülmek kırılmak utanılacak şeyler değil o kadarda kötü değil bunları hissetmek,hisset ve bırak gitsinler hepsi bu kadar
Sen konuştukça kendimle yüzleşir gibi oldum. Dışarıdan sıcakkanlı, sevecen ama hayatına giren herkese bir o kadar da mesafeli ve yabancı olmak ağır bi his, bazen anlaşılmıyorum diye kendi içine dönmek bazen anlaşılmayı çok ama çok isteyip onca yarattığın tanıdık kalabalık içinde en yabancı olarak kalmak..
Şehvalim.. Sadece bende oluyor sanıyordum. Sanki sen anlattıkça ben kendimi dinledim, kendi an’larımı, insanlara dediklerimi, yaptıklarımı hatırladım. Hayatıma birisini alamıyorum. Her mânada. Ama bir o kadar da çok çabuk anlaşıyorum insanlarla. İnsanlarla kolay iletişim kurabilirim fakat onlarla hiçbir zaman woaw derecede arkadaş olamam. Olamıyorum. 19 yaşımdayım. Belki de çoğu icin zaten erken gelecek “erkek arkadaş” olayı. Fakat bu zamana kadar hiç sevgili yapmadım. İsteyemedim çünkü. Birisinden hoşlandığımı anladığımda da hep kaçtım. Birisi bana değer verirken de kaçtım. O değer hiçbir zaman inandırıcı gelmedi çünkü. Gerçekten değer veriyor olsa dahi. Son zamanlarda da arkadaşlarımdan şüphe ediyorum. Çok yakın 2 arkadaşım var. Gerçekten cok seviyorum. Ama o soğukluğu aşamıyorum son zamanlarda. Garip an’ların içerisindeyiz. Teşekkür ediyorum, beni bana anlattığın için. Sohbet ettik gibi oldu. Sen anlattın ben anı’larımı tekrar canlandırdım. :) aşacağım.
Aynı günde doğmuşuz 🎉❤. Ben de o guven konusunda sizinle cok zıttim. Kolay tanışır ve kolay güvenirdim ta ki cok sevdiğim, çok başka bir yere koyduğum birinden hic beklemedigim bir darbe alana kadar. Ondan sonra hiçbir sey eskisi gibi olmuyor olmadi olmayacak da. Olsun her seye bin şükür. Hicbir sey nedensiz değil olmasi gerektigi için oluyor her şey. Simdiden mutlu huzurlu yaşlarınız olsun❤
o kadar güzel bir şekilde içinizi dökmüşsünüz ki. bu yüzleşmeniz için öncelikle sizi tebrik ediyorum Şehval hocam. sanırım dışardan bu kadar güçlü görünen insanların da bazı eksikliklerinin olduğunu görmek insanı hayata yakınlaştıran bir durum. bak demek ki yalnız değilim hissi veriyor insana. çevremdeki tüm kalabalıkların içinde neden yalnız hissediyorum derdim hep benim durumum da sizin tam aksinizmiş meğer. sağlıklı sınırlar sağlıklı çizgiler ve kendini yeterince korumayınca insan her şey ona haddinden fazla zarar verebiliyormuş. sanırım bazılarımız için sizin koyduğunuz cinsten bir sınır çok gerekli. bu farkındalık için teşekkür ederim. rabbim yüreğinizi ferahlığa kavuştursun.🕊
Şehval 🥹sen ben misin bir an da benim bir mesaja ihtiyacım var dedim bu bu videoda buldum kendimi .Her daim kendini geliştiren ,kendini bulan ,yeni versiyonuyla mutlu ve o frekansta güzel insanlar hayatlarımıza çekmek dileğiyle ❤
Videoyu henüz izlemedim, burayı safe place'im gördüğüm için biraz içimden geçenleri dökmek istiyorum, gerçekten bu hissi içimde uyandırdığın için teşekkür ederim Şehval, iyi ki varsın. Kendimi inanılmaz yalnız hissettiğim bir anda karşıma çıktı bu video, Portekiz'e bir gönüllülük projesiyle geldim 20 gün oldu, yapayalnızım 1 tane bile arkadaş edinemedim. 1 ay sonra Türkiye'ye geri döneceğim ama yinede isterdim burda da arkadaşlıklarım olsun mutlu olayım diye.. Türkiye'de zaten arkadaşlıklarım çok sallantıda kafamı nereye çevirsem gözüme bir şey batıyor sanki, insanlar mı gitgide tuhaflaşıyor bende mi sorun çözemiyorum. Bana yıllardır psikolojik şiddet uygulayan annemin ve benim hayatımı zehir eden babam biraz gelişme gösterdi maddi manevi beni desteklemeye başladı onun için mutluyum tabii ki ama yani babamda hafif düzelme var diye tabii ki her şey bir anda yoluna girmedi. Annemi kaybettiğimden dolayı devletten maaş alıyorum Türkiye'de tamamen onunla geçiniyordum kendi başıma şu an babam da biraz gönderiyor ama hiçbir şekilde yetmiyor çünkü Euro 35tl maalesef ki.. Huzurevinde çalışıyorum ve yaşlılarla ilgilenirken sürekli aklıma annem geliyor kanser onu yenmeden önce çok çabaladı ve o çabaladığı süreçte nasıl yataklara düştüğünü bakıma muhtaç olduğunu çocuk gözümle izledim o yüzden şu an bana ağır geliyor biraz bu. Türkiye'den kaçmak için can atıyordum çünkü Antidepresanlarımı hiçbir şekilde düzenli kullanamıyordum (hala kullanamıyorum) berbat bir haldeydim düşünmekten kafayı yemiştim. Burası bana iyi geldi, her şeyden uzaklaşmak her şeyin dışında olmak gerçekten beni biraz olsun iyileştirdi ama hala mükemmel değilim hala hayata eski gözümden baktığım gibi canlı canlı bakamıyorum neyse ki çok şükür Türkiye'de stresten her gün midem bulanıyordu kusuyordum şu an bunu yaşamıyorum. Ama şimdi de maddi kaygı başladı, yalnızlık başladı. Kafam çok dolu, param kesilmesin diye babam da desteklemiyor diye mezuna kaldım mecburen kötü sıralamamla üniversite tercihi yaptım ve tüm bir yıl okula gitmedim. Bu sene tekrar sınava hazırlanacağım. Geçmişim, bugünüm, geleceğim hepsi kafamı karıştırıyor hepsi beni mental olarak çok yoruyor. Oh be gerçekten hislerimi kimse okusa da okumasa da fark etmeksizin bir yere/birilerine açmak o kadar iyi geldi ki teşekkür ederim. Videoyu izlemeye geçebilirim artık :))
yinee haline şükretmelisin kendi kararlarını hayatla ilgili endişe duyduğun herşeyi tek başına da olsa sen karar verebiliyorsun keşke senin yerinde olsaydım ev hapsinden kurtulabiliyor olsaydım
@@melo-bb3cz herkes kendinde olmayanı ister ama dönüp bakmaz ki kendi hayatını da başkaları istiyor🌸 emin ol Allah herkesin yolunu en iyisi için hazırlamıştır😊
demek bugün de seni konuşuyoruz. iyi ki anlattın kendini, her şey mükemmel değil kimsenin hayatında ve sende emin ol senin gibi bir çok kişi vardır. güvenmeye karar verdiysen bir tavsiye vereceğim, güvenini kıracaklar ama bu bir başkasına ön yargıya ve güvenmemeye sebep olmasın. yeniden dene, yeniden ve yeniden.❤
Belki de aslında kırılmaktan değil de tekrardan eskiye dönmekten, toparlanamamaktan korkuyorsundur. İnan bana seni o kadar iyi anlıyorum ki, sanki ben konusuyormusum gibi hissettirdi bu video bana. Babanı kaybetmenin sendeki etkisidir belki de bu anlattiklarin. Demek istediğim, sevdiğin birini toprak alınca bazı şeyler kolay asilmiyor. Kim olursan ol, kaç yıl geçerse geçsin insanın kendisinin bile fark edemediği bazı davranışlara bir ölüm neden olmus olabiliyor. Bazı yaslar asilamayabiliyor. Aşmışsın gibi geliyor bazen ama aslında o kaybin getirdigi yas bitmiyor ve hayatina yayilip seni donusturuyor, sekillendiriyor. Bizse kayboldugunu dusunuyoruz sadece..Ve o insan öldüğünde yaşadığın tüm o hisler; hep yanında olacağına inandigin birinin seni bırakıp gitmesinin getirdiği kalp kırıklıkları, güvensizlik ve tüm hisler oluşturuyor karakterimizin bazi taslarini. Güvensizlik duygusu illa yaşayan bir insandan ihanete uğramayı gerektirmiyor bence. Hayatında hep yanında gördüğün, onsuz hayatı hiç deneyimlemedigin kadar yakının olan birinin; seni onsuz bir hayata alışmaya mecbur bırakması da içimizdeki çocuğa ihanet gibi gelebilir. Ya da geride bırakılmıslik duygusu.. cunku cocuktun, çocuktuk, sevdiğini kaybeden her insan yaşı kaç olursa olsun çocuktur. Dediğim gibi bu tarz bir durumda da güvensizlik duygusun kendini ağır bir şekilde hissettirebilecegini dusunuyorum. Ve bir daha aynı şeyleri yasamamak, ayni boşluğa düşmemek, o zor günlere dönmemek için kalbimize yeni bir insan daha almak istemeyebiliriz. Hayatımıza alabiliriz elbet tıpkı senin yaptığın gibi, ama o insanları kalbimizin duvarlarından geçirmek istemeyiz. Cunku giderlerse, ölürlerse tekrardan aynı şeyleri yasayacakmisiz gibi gelir. Varlıklarının bizi kırmasından değil de yokluklarinin bizi yipratmasindan korkuyoruzdur belki de.. Bu yuzden birine tam anlamıyla bağlanmak, güvenmek, sırtını yaslamak zor geliyor. Cunku birine sırtını yaslarsan o gittiğinde o yöne devrilirsin, bu basit bir fizik kuralı. Yani devrilmen, yıkılman çok normal. Yıkılmak değil de tekrardan ayağa kalkacak gücü bulmak korkutuyor insanı zaten. Hele de tek başına ayağa kalkmak zorunda kalmak artık çok yorucu geliyor. Bi kez daha dusersen ayağa kalkamayacakmissin gibi hissediyorsun. Bu yuzden birine sırtını vermektense, tüm yüklerinin sırtına kambur olmasini kabullenmek daha cazip geliyor.. Bir de bu açıdan bak derim kendine. Kırılmaktan korkmak değil de kaybetmekten korkmaktır belki de karakterini oluşturan neden. Toparlanamamaktan korkmaktır belki. Belki gecmise dönmekten korkmaktir.. Bu yuzden de gittiklerinde daha az acı çekebilmek için bağlarını zayıf tutuyorsundur belki de.. Ve son olarak eklemek istediğim şey şu ki, bunların hepsi kendi düşüncelerim. Kendimden, kendi tecrubelerimden, duygularimdan, hislerimden yola çıkarak söylediğim şeyler. Belki de senin için çok daha farklıdır her şey. Bir psikolog ya da bu alanda uzman biri değilim netice de. Tek bildiğim ortak acıların dili benzerdir. Nerde görse tanır birbirini. Kim olursan da ol ister alanında en iyi psikolog ol bazı seyleri sende asamazsin, anlamlandiramazsin. Sonucta bir kayip vermis insansin sende. Bense sadece belki yolunu aydınlatır diye yazmak istedim. Cunku insanlara guvenememekten yorulmak nedir bilirim ve anlaşılmak her insana bir ışık olur. Umarım aydinliginda bi isik da ben olmusumdur. Son olarak da duvarların olmasın, duvarlarinin yaninda kapilarin olsun. Herkesi kapı dışarı etme. Secici ol, içeri girmeyi hak eden insanları o kapıdan içeri al. Hak etmeyenler yine dışarıda kalsin, o duvarların içine girmesin. Ama içeri girmeyi hak eden bir insanı da disarda bekletme. Cunku yasanilacak güzel şeyler varken; ölümü düşünüp, yaşanabilecek kötü ihtimalleri degerlendirip kalbimize buza çevirmek için hayat çok kısa..
videolar nasıl yaşadıklarımla paralel geliyo anlamıyorum ama bu durum beni sevindirmiyorda da değil. 🥰kalabalıkların içinde yalnız olmayı hep düşünürdüm aileme bile tam anlamıyla güvenmediğimi hissettiğimde duvara fena toslamıştım. insanlara fazla güvenmeme duygusu aynı zamanda onlara karşı duyduğum sevginin de hep ölçülü olmasını gerektirdi ve şimdi de kimseyi tam anlamıyla sevemediğimi hissediyorum.
23 yaşındayım ve benim hayatımı, yaşantımı, kararlarımı ve karakterimi nasıl bu kadar güzel ifade etmiş? 2 ay sonra 24 olacağım ve beni de aydınlattın… Bir video bir insan evladının hayatına nasıl bu kadar etki edebilir??? İyi ki 24 olmadan önüme çıktı bu video. Kanalı şans eseri keşfettim ve hissedilmek anlaşılmak sesli söyleyemediğim her şeyi birinden duymak çok özel ve güzel hissettirdi. Çokça teşekkürler. 🫶🏻 17:14 (Gözlerim dolu…)
Videonu izlerken aynı sorundan kendimin de muzdarip olduğunu fark ettim. Benim farkım sevgimi en baştan çok vermemek küçük duvarları yikabilen insanlar en büyük duvara kadar gelip içeri giremiyor. Çünkü korkuyorum. Çok basit korkuyorum. Ya duvarların ardını beğenmeyip beni terk ederse? Verdiğim değer boşa çıkarsa? Hiç kimseye güvenmemek. Havalı ve bizi yanlış insanlardan koruyan bir şey sanardim bu videodan önce. Tamam evet bir noktada öyle ama kalp kırılabilir kalmalı sadece aynı yerden iki defa kırılmasına müsade etmemeliyiz belki de bilmiyorum almam gereken dersi alamıyorum anlamiyorum ne yapmam gerektiğini. Zayıf olmak istemiyorum. Ama gerçek güçlü insanlarin böyle bir derdi de yoktur gibi geliyor..
sabah 5 te uyanıp küçük bir spordan sonra başarılı bulduğum insanları dinlerim 15-20 dk ve seni ilk tanıdığım allaha mektup videosundan sonra sen de o insanlardan biri haline geldin artık benim için lütfen faydalı videolar atmaya devam et şehval abla seni seviyor ve fikirlerini önemsiyoruzz
Yarın doğum gunum ve 12 yaşında bu duyguları hissetmek zorunda olmamaliydim.Baskalari doğum gününü arkadaşlarıyla kutlarken kutlamayi düşünecek arkadaşım olmadı. Kalabaliktayim ama kimseyle yakın hissedemiyorum ve herkesi fazlasıyla düşünürken kimsenin düşünmemesi çok koyuyor.Dogum günümde umarım bu insanlar yüzünden ağlamam.Cunku herkesin doğum gününü kutlarken kimse kutlamiyor.Umarom küçük beni üzmem ve ileride çok mutlu bi şekilde doğum günümü kutlariz...
Geçmiş Doğum günün kutlu olsun❤️❤️ bence böyle düşünme kendi kendine de eglenebilirsin arkadaşa ihtiyacın yok kendini her zaman birisine muhtaç hissedersen mutlu olamazsın zaten kendinle vakit geçir kendini sev unutma sen çok değerlisin böyle şeyler için üzülme :)))
Son bir kaç ayda duvarlarım olduğuna dair ben de geri dönüşler aldım. Temkinli ve dikkatli olmanın beni koruduğunu ve bunun iyi bir şey olduğunu düşünürken aslında beni tam anlamıyla kimsenin tanımasına izin vermediğimi fark ettim. Çok konuşan birinin içinde bir odayı herkese kapalı tutması uzun vadede çok yorucu bir şey. Herkesle her şeyi konuşabilirim ama birini içeri almak büyük mesele. Eskiden olsa bu yorumu da yazmazdım muhtemelen. O yüzden en azından o odanın varlığını burada duyurduğun ve bize de kendi odamızın varlığına dair duyurma fırsatı verdiğin için teşekkürler🫶🏼
Şu an içimde hissettiğim bir sıkıntı vardı video başlığına uymayan bir durumdu ama videoyu izledikçe fark ettim ki duygularım eş değer olmuş ve bana yine çok iyi geldin 🤍
Benim de duvarlarım o kadar kalın ki,kalınlığını kendim bile hiss edebiliyorum artık.Bazen beni benden uzaklara attığını hiss ediyorum.Güzel konuşma olmuş,yaşlar farklı bazı düşüncelerde yakınlaştık.❤
15 yaşındayım bu videoyu şimdi izlediğim için çok şanslıyım Ben de senin gibiyim yakın arkadaşlarım senin kadar fazla değil ve herkesi içime çekmiyorum ama temkinli davranmak konusunda aynı olduğumuzu farkettim 💓🙂
O kadar güzeldi ki video defalarca tekrar tekrar izledim. Canım hocam anlatırken kendimle de yüzleştim şuan bu anlattıklarınız kafam da bir sürü pencere açıyo insan güvenemiyo hocam olmuyo kırılmaktan incitmekten verdiğiniz değerin size değersizlik olarak gelmesini kaldıramıyo🤍🥲
Bende bu konu üzerine çok düşündüm bu hayatta yüzdeyüz güvendiğim kimse yok bunun içersinde kendimde varım kendimize bile yüzdeyüz güvenemiyoruz kendimizden şüphe duyuyoruz ü bazen doğruyu bazen yanlışı seçiyoruz bazen insanlara istemeden yada isteyerek zarar veriyoruz başkalarına yüzdeyüz güvenme isteğinde bulunmayız kendimize, çünkü bunu kendimize karşı bile yapamıyoruz bu yüzden bence en mantıklısı insanlara yüzdeyüz güvenememeye alışmak ve bununla barışmak tıpkı kendimizle olduğu gibi affedici olmak ama aptal olmamak sonucu görmeden yargıda bulunmak sadece bize zarar verir yakın zamanlarda çektiğin bir videodaki gibi düşünebilirsin ” kolay yaşamak için 4 madde “ varsayımda bulunmadan sadece karşıdaki insanın doğrusuna yanlışına bakıp senin olan bölümü alıp gerekeni yapmak tabiki çok yakınındaki bi insanı hayatından çıkartmak kolay değil ama eğer bu senin doğrunsa ve sana zarar verdiyse yapman gerekeni yapıp yoluna devam etmek en sağlıklısı
Kişisel algıladığım ve canimi yakan şeyleri mış gibi yaparken yani canim yanmiyormus ya da kırılmamışım gibi yaparken daha çok yakmış ve daha çok kırmışım bu farkındalık için de teşekkür ederim sana
Şehval yaklaşık 15 gündür böyle hissediyorum ve dün bu kurduğun cümlelerle gözyaşlarımı akıttım. Videona denk gelmek, bilemiyorum... Seni anlıyorum... 🤍
Şehval bence küçük yaşta ebeveyn kaybı, hele ki koşulsuz güvendiğin ve anlaşıldığını hissettiysen, daha sonra aynı koşulsuz güveni bir başkasına vermeni etkiliyor. Ben de o kaybı yaşadığımdan beri o dönem henüz ilkokulda olmama rağmen etrafımdakileri kaybetmeye karşı bir korku duyuyorum ve işin ilginç tarafı yine aynı korkudan ötürü etrafımda o kadar sınırlarımı açtığım tek bir insan yok. Küçükken yalnız olduğumu hissedince bunun benim için bir güç olduğunu söylerdim ama şimdi hayat daha komplike hale geldikçe o kadar yalnız olmak istemiyorum. Buna karşı güvenden öte kimseyle aynı dili konuşuyor gibi bile görünmüyorum. Anlaşılmadan güven verebileceğimi de sanmıyorum.
17 yaşımdayım, etrafım beni çok sakin bilir. Değer verdiğim insalara fazla değer verip kendimden cidden fazla verirdim. En azından benim gözümde benliğim hep sakin ve kibar biriydi. Ancak arkadaşlarımla konuştuğumda benim fazla ciddi ve birden köpürebilen biri olduğumu söylüyorlar. Hatta bir gün bir öğretmenim bana güya şaka yaparken ben birden bağırmaya başlamışım. Bağırdığımın gram farkında değilim. O an odağım sadece sinirime. Seni sinirlendirmek ne kadar kolay ya demişti. Oysaki ben sonradan farkettim ki ailemden aldığım fazla yargı kendini kendimi koruma içgüdüsüne bırakmış. Şuanki ben senin karakterini ideal karakter olarak görüyor. Daha doğrusu benim ideal karakterimin sen olduğunu sonradan farkettim. Duvarlarım yetmiyormuşcasına daha fazla duvar örürsem kimse beni kanatamaz, herkes bana saygı duyar ve ben kendi ideal kadınım olurum diye düşünüyorum
Kendimi çok yalnız hissettiğim bir anda bu videoyu izledim ve nedenide kimseye güvenememem evet çocukluğumdan beri hep böyleyim etrafıma çok az insan almamda bundan kaynaklı ama etrafıma çok az insan aldığım halde onlara bile tam anlamıyla güvenemem sanki herkes beni her an bırakıcakmış gibi her an her şey olucakmış gibi ne zaman birisinin beni değersiz hissetiricek olduğunu görürsem ya da bana karşı ilgisinin azaldığını o anı kendime yaşatmadan uzaklaşırım ve hiç tanışmamış gibi davranırım o insanlara kendimi hep insanlardan çeker sonrada neden yalnızım diye üzülürüm şuan farkına vardımki ben insanların bana güven vermesine bile izin vermeden kendimi oradan uzaklaştırmışım..
Hayatı ve insanları cok ciddiye alıyorsun. Derin ve ince düşünüyorsun, ama cogu insanın cogu sey umurunda deil. Kendimden biliyorum. Bu arada makyajsız daha hos ve samimi görünüyorsun. Herşey gönlünce olsun, seviliyorsun.
Şu aralar düşündüğüm şeylerin bir anda önüme serilmesi gözyaşı ile izlemek 🥹🫶💗 daha çok video çekmelisin videoların günün sonunda denizi görmek gibi iç ferahlatıp aydınlanma yaşatıyor çünkü 🤍
Şehval abla sizin her videonuz da gözüm doluyor. Bu video da öyle maalesef bende aynı sorunla karşıkarşıyayım. Bazen annem ve babama bile çok yabancılaştığım zamanlar oldu gerçekten kimseye kendini tam anlamıyla hiçbir zaman güvenememek neden bilmiyorum ve bu aslında benim daha çok insanlardan kaçmama neden oluyor. Ben kendim de zarar gelicek korkusu olduğu için bu duvarın olduğunu gördüm ama hâlâ neden böyle bi şey kendim de var onu bilmiyorum:/
23 yaşındayim hiç arkadaşım da yok her türlü yalnızım be son kez birinden hoşlandim onunda bana niyeti vardı ama hiçbir şey olmadı boşlukta ve inanılmaz ümitsizim aşırı hassaslastim uçan sinek bile kalbimi kıracak noktaya getirdi yapacağım sorumlulukların altında derin bir yalnızlık, ümitsizlik ve belkide güzel birşeyler yaşayacağım hissedecegim birinin tamamen hayatımdan çıkmasınin acısıyla çırpınıyorum yasayamadigim o kadar şey var ki hayata o kadar geriden bakıyorum ki bazen durduk yere ağlıyorum berbat bir haldeyim en kötüsü de çok ümitsizim keşke ileride çok mutlu ve iyi hissettiğim ve ümidimin geri geldiği bir günde bu mesajın altına bunları yaşamanın bir anlamı varmış ve değmiş yazabilsem diyorum
7 yıllık bir ilişkim vardı, son bir yıldır o kadar çok yalnız hissediyordum ki, sürekli ona bunu söylüyordum ama o bunu hiç fark etmedi ve bana gitmek kaldı o kadar zordu ki bu kararı vermek şimdide yalnızım ama en azından kalabalık değilim. Şimdi herkese karşı bir duvarım var kendimi korumak için ve biliyorum ki kimseye tamamen o duvarı kaldırmayacağım
4. Dakikada bunu durdurup yazmak istedim. Ben o zor insanı hayatına katan ama yakınlarıyla aşırı iyi olan insanım. Buna rağmen ben de çok korudum kendimi insanlara az güvendim. Üzülme ihtimalim olan hiçbir şeyi katmadım hayatıma duygusal anlamda da kimseyi almadım. Sonra böyle gitmez dedim. İnsanlara güvenmeyi seçtim. Şu an çok üzgün olduğum bir dönemdeyim. Bazen kendime diğer türlüsü daha mı iyiydi diyorum. Hala buna net bir cevabım yok. Eskiden yaşamadıklarıma üzülürdüm şimdi ise yaşadıklarıma. Sanırım doğrusu sadece sürece ve Allah’a güvenmek. Umarım burayı şu an çok iyi hissediyorum ve gerçekten mutlu olduğum bir ilişkim var yaşadığım her şey pişmeme vesile oldu diye güncelleyebilirim. Bu arada seni ağlamadan dinleyemiyorum. Bu sebeple kalanı akşam dinleyeceğim. Seni gerçekte tanımasam da gerçekten seviyorum. Hayatın güzelliklerle dolsun. Döktüğün her göz yaşı mutluluk göz yaşı olsun.
@@aleynaimroll teşekkürler Aleyna bunu sorma nezaketi gösterdiğin için kusura bakma biraz geç gördüm. Şimdilerde daha iyiyim daha az dalgınım. Zamanla daha da iyi olacağım inşallah 🙏🏻
Etrafımda o kadar insan varken derdim olduğunda paylaşacağım şeyleri bile seçerek anlatıyorum. İhtiyacım olduğunda bir şeye çekinerek istiyorum halbuki her koşulda ben onlara koşarken…
Biraz kendimle baş başa kaldığım bir dönemdeyim, üzücü şeyler yaşadım. Aşırı yalnız hissediyordum, her yerde tek ve yalnız. Konuşmuyordum, kafama estiği gibi resim yapıyordum random yerlerde. Yazı yazıyordum. Sanki kimse beni görmüyormuş, yokmuşum gibi. Dün bunları düşünürken koşarak bir otobüse yetiştim. Normalde şoför çok rahat kapıyı açabilecekken ve beni de görmesine rağmen yüzüme baktı ve açmadı. Öyle kaldım ortada. Bir ağlamaktır geldi, belki de harbiden gözükmez olmuşum. Dinlemeden yazıyorum şimdi bunları. Sen hissedip atıyorsun sanki videoları. Belki sen görüyorsun
Ama kimseye dünyaya güvenmemekle o kadar haklısın ki insanlar kötü ve iyi niyetini gördükleri an suistimal ederler ve koşulsuz güvenip darbeye açmana gerek yok kendini gerçekçi olmak iyidir bende yengeç burcuyum ve birçok yönümüz ortak benşmde babam öldü 20 yıl önce hislerim güçlü algım fazla açık ve gerçekçi olan insanlar ve dünya acımasız ve kötü ❤
Hic kimseye guvenemiyorum. Soyledigi seye inana bilirim ama asla guvenmem mesela soyledigi seyin yalan oldugu ortaya ciksa asla şaşirmam çünki tam anlamiyla guvenmiyorum. Her kesten her şey beklenir.
Ördüğüm duvarı aşmaya çalışırken aslında o duvar yıkıldı ve ben altında kaldım. 16 yaşımın böyle geçeceğini hiç düşünmezdim. Küçük ben zannederdi ki her şey bu yaşlarda cok daha güzel olacak :)) özür dilerim, belki başka türlüsü vardır ama ben başaramadım. Ne o duvarı asabildim ne yenilerini kurabildim. Hep bi enkazın basinda bekledim. İlk önce ışığımız bizi terk etti, yavaş yavaş yaşadığımızı hissettiren her şeyi yok ettik. Gerçi senin bi suçun yok çünkü her şeyin ben yaptım. Bizi saatler geçsin diye dakikaları sayan, başkalarının yanına yakışmak için solan, kaşları çatık ve gergin görünümünün arkasında daima ağlamaklı ve her duvarda bir ev arayan zavallı bir yetişkine donusturdum. Ozur dilerim, biz gordugumuz her boyaya sarılır resimler çizerdik boyalarimiz olmasa bile tebesir bulurduk sokaktan. Şimdi boyalarimiz var ama resim çizemiyoruz. Şimdi iş işten o kadar geçmiş ki, yana yakila ev ariyoruz. Ozur dikerim senden, seni yok ettiğim için. Bir daha asla ellerimiz o boyalara ulaşamayacak belki :)
Herkesin farklı hayat anlayışı var şöyle birşey güvendiğin zaman sırtını yaslandığın zaman sana kötü bir şey yaptığında üzülüp yıkılırsın işte bu olmaması için herkese bir duvar örüyorsun yalnız değilsin
En çok ihtiyacım olduğu anda beni en iyi ifade eden sensin. Bende çok küçükken ördüm o duvarları ve kendime söz verdim seni sonsuza kadar koruyacağım Esma diye. Hâlâ canım yandığımda kendimden özür diliyorum seni koruyamadım Esma beni affet diyorum. Şimdi hayatıma biri çıktı ve ona bağlanmaktan çok korkuyorum bunu onunla paylaştım belki de hata ettim bilmiyorum ama kendimi korumak için ördüğüm o duvarlara öyle hızlı çarptım ki ne yapacağımı bilmiyorum. Ama bu sefer o duvarları aşmak istiyorum.
Ben de babamı 2020 de kaybettim. O günden beri insanlarla iletişimi kestim asosyalleşmeye başladığımı düşünüyordum meğer kendini koruma içgüdüsüymüş. Şu an da evden çıkmıyorum ekmek almaya bile gitmeye üşeniyorum. Ben de kimseye güvenmiyorum. Çünkü artık bir üzüntüyü kaldıracak daha gücü kendimde bulamıyorum. İçime atıp üstünü örttüğüm şeyler bedenime yansıdı migren olarak, anksiyete olarak, panik atak olarak, bağışıklık hücrelerim düştü, hastaneye gitmem gerekiyor ama gitmeye bile üşeniyorum. Bataklığın içine batmış gibi hissediyorum hareket etmiyorum çünkü hareket edersem daha da batacağımın farkındayım. Ne yapmam gerektiğini de bilmiyorum.
Benim de duvarlarım vardır ve maalesef ki aileme karşı bile duvarlarım olmak zorunda gibi hissediyorum. Herkesle çok mesafeliyimdir ve benle tanışan herkes en başta zaten duvarlarımla tanışır. Ama galiba hayatımda hiçbir zaman o duvarları tam indiremeyecek gibi hissediyorum bunun bi sebebi de illa ben yaşamasam da çevreden gördüğüm kadarıyla kırk yıllık arkadaşlar tam olarak arkadaş gibi değil, evliliklerde çok nadir çifltler dışında birileri hep kırılır, üzülür, kardeşler iş maddiyata vs gelince kılıçları çeker. Birine duvarlarımı tamamen indirdiğimde kırılmama olasılığım, beni kendimi o kadar açtığıma, onu o kadar sevdiğime pişman etmeyecek biri yok gibi. Ben hayatıma zaten zor insan alan biri olarak bi de kırılırsam benim duygusal tarafın iyileşmesi zor olur. O yüzden heralde tamamen birine güvenmem de zor. Ben her zaman kendimi korumalıyım, beni benden başkası tam olarak ayağa kaldıramaz. Umarım hayat güvenimi boşa çıkarmayan insanlarla karşılaştırır.
![Noob To Max With DRAGON REWORK In Blox Fruits [FULL MOVIE]](http://i.ytimg.com/vi/LnBMOinoOvA/mqdefault.jpg)
Yalnız olmaya degilde o kadar kabalık içerisiinde yalnız hissetmeme sebep olan insanlara kırgınım yani en yakınlarıma:/
Aynısı durum bende de var ve ben kendimi dağılmış hissediyorum artık
+11
@@zorbik9833 bu hale gelmemizin nedeni başkaları için yaşıyor olmamız, eğer umursamaz olmayı başarır ve özümüzü kesfedersek her şey bambaşka olacak, ne yapacak olursak kendimiz için yapmalıyız, herkesten önce kendimizi sevmeliyiz, kimse bize inanmıyor olsa bile biz kenidimize inanmalı ve kendimizden emin bir şekilde hareket etmeliyiz..
bizim tek bir hayatımız var onu da başkalarının ne dediğini düşünerek yaşamamalıyız son olarak geçmişi düşünüp pişmanlık yaşamayı veya geleceği düşünüp kaygılanmayı bırakmalıyız çünkü bu bizi sadece depresyona sokmaktan başka hiç bir işe yaramaz
Anda kalmayı öğrenmeliyiz :))
15 yaşımda bu videonu izlemek zorunluluğunda değildim.
Bizi bu yaşımızda bunları izleme noktasına getiren insanları asla affetmeyeceğim
tam da bu duyguları yaşayacağın bir yaş
13
Yalnızlığı severseniz zorlanmasıniz kimseye ihtiyacınızın olmadığını bilin kendinizi sevin ve kendinizle vakit geçirin böylece uzulmiceksiniz
Keşke 13 yaşımda herşeyin farkında olabilseydim yaşım şu an 30 bir gün beni de dinlemek istersen yakın zamanda bir hayat hikayesi de benden gelebilir bana göre yeni gelecek nesile en büyük iyilik kendinin farkına var deli değilsin 😊🫶🙏
"kırılmaktan o kadar korkuyormuşum ki etraftaki her şeyi kırarak benim kırıklarımı daha görünmez bi hale getiriyormuşum... "
🥲
Kendimi tanımdan ölmek istemiyorum..
Merhaba hayatta ne yapmak istediğini bilmeyenlerle ilgili video istiyoruzzz❤
Evett
hayatta ne yapmak istediğini en iyi sen bilebilirsin. Bence bu konularda video aramak insanı çok yoruyo ve zaman kaybettiriyo. Gönlünü eline al da bi sor, neyi seviyor, neye heyecanlanıyor. bak bakalım gözünün içine neye parlıyor😊😊🌸
Işte bu
❤@@gamzecakmak4862
"Işık içeriye her zaman kırıklardan girer, yaradan girer."
22 yaşındayım ve geriye dönüp baktigimda birçok arkadasimin aksine bende dost kazigi yemedim bende hic aldatilmadim. Sırf yanlış insanlari sever, gereginden fazla deger veririm ve hak ettiğim değerin karşılığını alamam diye insanlara karsi cok seçici ve cekingen davrandım. Bircok kadinin aksine 21 yasina kadar hic sevgilim olmadı mesela ve bunun gibi birçok örnek verebilirim. Üniversite hayatim dolu dolu geçer ve bir sürü insanla tanisirim bir suru arkadasim olur diye düşünürken bu da öyle olmadı. Yurtta kalmanin avantaji olarak benim için fazla olacak sayida insanla tanistim ama aynı şehval abla gibi her zaman mesafeli ve duvarli olduğum icin yurtta tanıştığım arkadaslarimin hicbiriyle arkadasligim devam etmiyor. Hayatimin şu döneminde kendimi eski kendimle kiyaslayacak olursam üniversitenin bir artısı olarak daha kolay iletisim kurabiliyorum ama güven mevzusu bambaşka bir sey kimseye güvenemiyorum ailem de dahil ve bunu nasil aşıcaz bilmiyorum. Olmasi gereken belki de budur diye düşünüyorum zaman zaman ama bazen de yasamayi ciddiye almiyormusum gibi hissediyorum. Sonucta yasam denen sey de mutluluk, huzur, aşk, sevgi oldugu gibi kötü duygular da var ve bu duygular olmadan gelisemeyecegimi de biliyorum. Ama uygulama kismi o kadar da kolay degil ne yazık ki. Güven duygumuzu nasil gelistirebiliriz, insanlara nasil guvenebiliriz bunu birlikte öğrenebiliriz bence şehval abla lütfen bu konu üzerine video cekmeye devam et🩷🩷
Katılıyorum size tamamen ben çok sosyalim hem danal hem real her ortamda kendimi sevdireniliyorum arkadaslarimin ailelerine bile ama yakın olduğum kimse yok yakın olduğumu saydıklarım var
Benim gibi olan insanlar olduğu için kendimi yalnız hissetmiyorum😊
Kendimi anlatmak için sorlanırsam açıp bu yazdıklarını okutucam çünkü o kadar aynı ki o kadar aynı ki
Benimde hiç sevgilim olmadı daha dogrusu hiç uğraşmadım , İkili sohbetlerde iyi olduğumu gördüm ama grup sohbetlerinde aşırı sessizim sebebi ne bilmiyorum. İlk kez üni ortamında dostluklar kurmak istedim tabii ki ilk kez satıldım ve fazlalık görüldüm . Yeni dönemde napacağımı bilmiyorum , satanları görmek istemiyorum. Onlarla arkadaşlığı zihnimde bitirdim...
sana katılıyorum bende var olan bu duygularımdan ötürü kendimi kötü hissediyordum. 21 yaşına kadar sevgilim olmadı . insanlarla mesela konuşurum ama o sohbet ileri gitmez çok nadir nedense o insanları hayatıma dahil etmek istemiyorum ya da o insanlara kendimi açmaktan korkuyorum farklı yargılarlar diye samimiyet kurmak için sır vermekten korkuyordum açıkçası
20 yaşıma yeni yeni girmiş bir genç kız olarak söylediklerin o kadar anlamlıydı ki ablammışsın gibi hisettim video boyunca aynı şeyleri yaşıyorum tam olarak ve hala deneyimleme aşamasındayım çok kolay arkadaş edinirim istisnasız gittiğim her ortamda ama kimseyi kalbime tam anlamıyla alamam hep bir ama vardır bir şüphe vardır gerçekten anlattıklarının çoğu o kadar bendiki bir şeyleri farketmemi sağladın acaba diyorum ki bu kadar mükemmel olmaya neden çalısıyoruz mükemmellik sadece Allah'ıma mahsusken :) bir nevi mükemmelliyetçiliklede bağlantılı çünkü hep bir koruma hep en iyisi olma ve başımıza asla kötü bir şeyin gelmemesini sağlıyoruz oysaki kötü diye adlandırdığımız her şey bize tecrübe olarak dönüyor ve hayatta olduğumuzu hissettiriyor sanki belki bunun hakkındada video gelir fikir olur senin içinde keyifli bir videoydu önce Rabbime teşekkür ederim seni karşıma çıkardığı için sonrada sana teşekkür ederim böyle videoları çekmeye devam et çünkü abla tavsiyesi gibi oluyor ve bu paha biçilemez birinin tecrübe ettiği şeyleri yaşca küçükken öğrenmek çok güzel bir şey..💗
Kırılan cam kesinleşir ve ufacık iyi niyetle bile dokunulsa keser acıtır ve bunu aşamadım
💔♾️
"ışık içeriye her zaman kırıklardan girer..."
Seni bizim için Allahın gönderdiğine çok inanıyorum. Ne zaman bir konu hakkında düşünsem hep o konu hakkında ya reels atıyorsun, ya bi mesaj ya da bi video paylaşıyorsun. 19 yaşımda bu aydınlanmanı yaşamam çok iyi oldu, çok rahat iletişim kurarım, çok insanla konuşurum, arkadaş olurum ama en küçük bi şeylerini gördüğümde uzaklaşırım, çok kalp kırıcı konuşurum asla kalbimdekileri söylemem. Şimdi nedenini anladım. Artık her ilişkimde ister dostluk isterse de başka ilişkilerimde tam güvenmeye çalışıcam, eğer bi şey olucaksa zaten olur, önüne geçemem. Her şey için teşekkürler, sadece harikasın, yoluma ve yolumuza işık tutuyorsun❤
Işık her zaman kırıklardan içeri girer o kadar anlamlı bir cümle ki bir süre bu cümleden çıkamayacağım galiba
Ördüğüm duvarın o kadar çok gerisindeyim ki umudumu kaybediyorum. Kendime yabancılaşıyorum ve en acı yanı da kendimi unutuyorum. Senin de dediğin gibi yalniz hissediyorum. Bu evrende bir başıma yaşıyormuşum gibi. Ama inanıyorum bu duvarı aşabilirim. Şuan bu inancın varlığını sen gösterdin.İyiki varsın...
Ben de kendimi hiç bulmamışım gibi hissediyorum. En azından duygularını anlayabilmeli insan. Ben pek başaramıyorum bunu. Çok gülen bir insanım neşeliyim cana yakınım ben de hemen insanlarla kaynaşırım o evrede beni de çok severler. Ve ben kendimi Şehvalin aksine veririm tam güveirim. Sonra zaman geçtikçe ufacık yakınlaştıkça ufacık bir şey bile olabilir. Kırılırım insanlarin kendileri icin yaptiklari gözümdeki kötü bir şey bile beni kırabilir. Onları durduramadiğim için uzaklaşmayi seçerim oysa banane beni ne ilgilendirir? Sonra bir bakmışım o insanlara öfkeliyim. Ve artık hicbir zaman eskisi givi hissetmemeye başlarım.
Ama galiba gerçekten duvarım var. Ve o duvarı ben dahil hiç kimse geçemiyor. Önde yapay bir duvar daha var. Orayı sevdiklerim geçiyorlar ama sonra ufak bir şey gördüğümde olayı kafamda bitirip hemen kapı dışarı ediyorum. Hayatımdan çıkarmasam da artık eskisi gibi hissetmemek de bir tepkidir. Bunu aşamıyorum.
@@denizsizdenizli Hissettiklerinin aynısını bende hissediyorum. Sanki hiçbir şey tamamlanmamış ve asla tam olmayacakmış gibi. Ve zaman geçtikçe yetisemeyeceğimi düşünüyorum. Bu his nasıl geçer bilmiyorum
Çocuklukta çevremdeki insanların beni tanımladığı gibi biri olmadığımı büyürken hayatı keşfederek öğrendim. Ben de yaklaşık 2 ay sonra 27 olacağım ve şuan farklı açılardanda olsa kendimizin bir çok gerçeğiyle karşılaşıp farkına vardığımız bir zamandayız. 26 yaşa veda ederken bu bize yeni bir ders olsun Şehval..
Seni cok iyi anlıyorum Sehval cunku bir süre once bir yillik cok iyi giden arkadas grubumdan ciktim. Ve artik soyle bir kafam var kimseyi yakinima almyacagim, kimseye su konularda bahsetmeyecegim cunku daha once bahsettim ve kirildim. Artik o kirilmadan korkmak degil de o duruma dusmekten korkma var bende. Yeni bir arkadasim oldu ve kizda hic kotu bir kisi olma tipi yok, bunu söyleyen kisi cok tecrubeli ve güvendigim birisi, bulusmaya gelemediginde açıklıyor ve ben buna inanirken suphe duyuyorum yani davranışlarini suzgecten suzup cok dusunuyorum cunku daha once dusunmedim ve yara aldim.
Ben bu zihniyete benimsemeye baslamisken bu videonu izlemem benim icin bir isaret. Sana cok teşekkür ederim. Tecrübeni bizimle paylaştığın ve bize yardim ettigim icin sana minnettarım. Iyi ki varsin. Ve lütfen dogum gününun tarihini bizimle paylasabilir misin, kutlamak isterim.❤❤
Üzülmekten köpek gibi korktuğum ama sonucunda kalp kırıklarıyla baş başa kaldığım acı çektiğim bir anda bu videoya denk gelmek iyi geldi. Seni seviyorum Şehval terapilerimizde de videolarında da bana çok iyi geldin. Beni yalnız hissettirmediğin için teşekkür ederim iyi ki varsın ❤
Uzun uzun yazmaya mecalim yok ama 23 yaşındayım maalesef ağlayarak dinledim çünkü bu benim. Ve kendimle yüzleşmek çok zoruma gitti...
O kadar içimdeki bi yere dokundu ki tam gereken zamanda gereken şeyleri duydum resmen. Teşekkürler
50 yaşındayım. 6 yaşında babamı kaybettim
Ben de kimseye güvenmem hatta ilk başta anlattığımız o kişi benim. Hayatıma çok az insan alırım. Ama bu haldeyken bile bu yaşıma kadar arkadaş kazığı , akraba kazığı yediğim oldu. Bence Allah Sehvali korumuş ki bu yaşına böyle insanlar denk gelmemiş. Emin ol ne kadar duvar orsen de kazık yine gelebiliyor😢 Bu kaziklardan sonra daha yüksek duvarlar örüyorsun daha da yalnizlasiyorsun. Dilerim Allahdan hep iyi insanlar çıksın karşına ❤
Sizin de karşınıza iyi insanlar çıksın 🙏🏻
Umarım güzel insanlar çıkar karşınıza🤍
@@kida. Çok teşekkür ederim 😊 Bu en güzel duadır. Allah sizin de karşınıza hep iyi insanları cikartsin ❤️
@@DilaraPeker-jy6sw Çok teşekkür ederim 😊 İnşallah sizin de karşınıza hep iyi insanlar çıkar. Allah sizi ve sevdiklerinizi kötulerden korusun 🌸
@@Beyefendi008 Çok üzgünüm ama hep bu tip insanlarla karşılaşacaksınız maalesef. Yaşınız ilerledikçe anlıyorsunuz ki hayatta tek aile önemli. Arkadaşlıklar onun sende menfaati varsa ilerliyor . Yoksa artık kimse kimseyi takmıyor. Ben kendimi şoyle avutuyorum. Birbirimize ihtiyacımız vardı, bir süre ilerledik ama artık ihtiyacımız kalmadı ve yollarımız ayrıldı. 🥹
Senin yaptığın şey gayet normal. Zaten böyle olunması gerek boşuna babana bile güvenmiyceksin sözü ortaya çıkmamış. Bence böyle devam etmelisin keşke senin gibi olabilsem...
Şehval sen diyorsun ya: hiç aldatılmadım,hiç dost kazığı yemedim ve bu aslında kötü bir şey ,çünkü sürekli temkinli davrandım. Emin ol çok güzel bir şey.Ben küçüklüğümden beri dost kazığı yiyerek büyüdüm.Ve bir süre sonra insan geri kalan hayatında temkinli davranmaya başlıyor. Hayatı boyunca kimseye tam anlamıyla güvenemiyor. Yani anlayacağın senin küçüklüğünden itibaren yaptığı şeyleri onlar zamanla kazanıp yapmaya başlıyor. O yüzden aslında sen çok şanslısın.
ben de hayatım boyunca hiç dost kazığı yemedim, aldatılmadım ve anlıyorum. bence, şehvalin demek istediği şey şu; eskiden yaşamadığımız travmatik veya kötü olaylarımız olmamasına rağmen birine güvenebilmek neden bu kadar zor? cevabını bulmak istediği soru işte bu. çünkü insan da bazen koşulsuz, tüm şartlarda arkasına yaslanabileceği, ne yaşanırsa yaşansın, "o benim yanımda durur" diyebileceği birine ihtiyaç duyuyor ve kimseye ne kadar yakın olsak da kalbimizde o kişilere yer veremiyoruz kendimizi korumak istediğimizden dolayı. bunun yorgunluğu diye bir gerçek var
Bakış açından dolayı tebrik ederim. %100 katılıyorum sana. 30 yaşında biri olarak aynı dertten muzdaribim. Bir yıldır kendi kendime bazı çalışmalar yapıyorum, hala aşamadım. Ama aynı yerde de değilim. Sabırlı ve güçlü bir emek vermek gerekiyor. Farkındalık tek başına yetmiyor. Bazı duyguların ve kök inançlarının değişmesi gerek. Ki bu da çok zorlayan bir süreç. Başarılar dilerim.
Ben herkesi hayatıma alıp güveniyorum sonra istisnasız herkesten zarar görüyorum. Duvarsızım ben de … Ben en sevdiğim kişilerden bile kendimi koruyamıyorum. Şuan senin gibi olmam gerektiğini farkettim 27 yaşındayım
17 yaşındayım bu video aklıma çoğu şeyin netleşmesine sebep oldu anlatılanın tam tersini hep hayatıma çekmişim hep o duvarın önünde oldum her defasında insanlar duvara değilde bana toslamış herkese değerinden fazla güvenmişim yapayalnızım en güzel zamanlarımda bakıyorum tek bir arkadaşım yok duvarla bakışmanın ne olduğunu derinden anlıyorum sebebi insanlara tam anlamı ile güvenememek değilde fazla güvendiğimden olmuş her acı her arkadaş kazığı anladığım şey her şeyin iyisinin de kötüsünün de iyi hissetirmediği ortayı hep bulmak gerekiyormuş çünkü beni benden çok koruyabilecek kimse yokmuş
Bu bende de oluyor, koruma duygusu var ve evet tamamen kendimi açamıyorum hep bir sınırım var. Temkinliyim, bu dışardan bazen " duygusuz, umursamaz" olarak algılansa da öyle değilim, kendimi tanıyorum. Verdiğim değerin karşılığında üzülüyorsam tamamen yok sayıyor ve hiç tanımamış gibi davranıyorum. Video boyunca beni anlatmışsınız gibi 😢
Ben de 22 yaşında birisi olarak yemediği kazık kalmayan insanlardanım 🥹 Ben de tam tersi senin gibi ya da en azından daha az kalbimin kırılmasını ve çevre kazığı ile karşılaşmayı dilerdim … Sanırım insan en çok kendisinde olmayan şeylere ihtiyaç duyuyor .
sehval o kadar iyi geliyorsunki her canım sıkkın oldugunda senin videolarini izliyorum ve onlarda kendimden biseyler buluyorum yalniz olmadigimi hissettiriyorsun o kadar rahatliyorum ki tesekkur ederim 🫶🏻🫶🏻🫶🏻
insanın kalbine o kadar güzel dokunuyor ve rahatlatıyorsun ki sana içten gerçekten içten bir şekilde teşekkür ederim ❤
Ben tam olarak bu videoyum. 22 yaşındayım herkes beni sever dertlerini anlatır sırlarını paylaşır ama ben hiç öyle olmadım . Çok sevdiğim bir arkadaşım da var o bana şey demişti ' ne zaman bana karşı duvarını indireceksin' olmuyor yapamıyorum. Ben hep en kötü senoryaya hazırlarım kendimi o duvarın arkasında acımı da çekerim sonra da hiçbir şey olmamış gibi davranırım. Sehvalin dediği gibi senin için mi kırılacağım derim ama zaten çok kırılmışımdır. Bu durum aslında o kadar yorucu ki..o kadar hiçbir şey olmamış gibi davranırım ki arkadaşım gelir bana sevgilisinin ona çiçek almadığını anlatır ya da tırnağının kırıldığını. Ben ise mükemmel bir tiyatro çevirdiğim için acı çektiğimi anlamaz. Bu durum çok üzücü ve ben hep mantıkla hareket ettim bir kere duygularıma yenik düştüm. Orda da fena düştüm. Kimse yıkıldığımı, dizlerimin yaralandığını, kalbimin ne kadar kırıldığını görmedi anlamadı. Yine her zamanki gibi kendi kendimin yarasını sarmaya çalışıyorum. Başarırım biliyorum ama bende birine sırtımı yaslamak ve güvenmek istiyorum. Kimseye güvenememek ailene bile güvenememek çok kötü bir durum...
Ben de babasız büyüdüm ve en az senin kadar sosyal biriyim. Ama bu duvar konusunda çok farklıyız. Benim duvarlarım ne yazık ki seninki kadar kalın değil. 23 yaşındayım son birkaç ayda güvendiğim insanların çok kötü niyetli olabildiği gerçeğiyle yüzleştim. Çok ağır geldi bu ,bazen kaldıramadım. Ama böyle böyle büyüyor, hayatı öğreniyorum. Bir daha güvenir miyim bilmiyorum ama her ne kadar kırılmış olsam bile dersler çıkardım. Ve aynen dediğin gibi ışık çatlaklardan girer içeriye.
Seni dinlerken, cümlelerinde kendimi çok buluyorum. Bu videoda kurduğun çoğu cümlede ağladım. ama seni güçlü gördükçe bende güçlü olabilirim hissiyatı uyandı. Teşekkür ederim. Ruhuma dokundun Şehval🌺
O tiyatro sahnelerini defalarca çektim hayatımda içim cidden paramparcaydi ve ben umursamazca takiliyordum etrafta 21 yaşındayım aglamak üzülmek kırılmak utanılacak şeyler değil o kadarda kötü değil bunları hissetmek,hisset ve bırak gitsinler hepsi bu kadar
Sen konuştukça kendimle yüzleşir gibi oldum. Dışarıdan sıcakkanlı, sevecen ama hayatına giren herkese bir o kadar da mesafeli ve yabancı olmak ağır bi his, bazen anlaşılmıyorum diye kendi içine dönmek bazen anlaşılmayı çok ama çok isteyip onca yarattığın tanıdık kalabalık içinde en yabancı olarak kalmak..
Şehvalim.. Sadece bende oluyor sanıyordum. Sanki sen anlattıkça ben kendimi dinledim, kendi an’larımı, insanlara dediklerimi, yaptıklarımı hatırladım. Hayatıma birisini alamıyorum. Her mânada. Ama bir o kadar da çok çabuk anlaşıyorum insanlarla. İnsanlarla kolay iletişim kurabilirim fakat onlarla hiçbir zaman woaw derecede arkadaş olamam. Olamıyorum. 19 yaşımdayım. Belki de çoğu icin zaten erken gelecek “erkek arkadaş” olayı. Fakat bu zamana kadar hiç sevgili yapmadım. İsteyemedim çünkü. Birisinden hoşlandığımı anladığımda da hep kaçtım. Birisi bana değer verirken de kaçtım. O değer hiçbir zaman inandırıcı gelmedi çünkü. Gerçekten değer veriyor olsa dahi. Son zamanlarda da arkadaşlarımdan şüphe ediyorum. Çok yakın 2 arkadaşım var. Gerçekten cok seviyorum. Ama o soğukluğu aşamıyorum son zamanlarda. Garip an’ların içerisindeyiz. Teşekkür ediyorum, beni bana anlattığın için. Sohbet ettik gibi oldu. Sen anlattın ben anı’larımı tekrar canlandırdım. :) aşacağım.
Birkaç saat önce dedemi kaybettim. Seni dinlemek iyi geldi, hep iyi geliyor zaten. Teşekkür ederim.
Başınız sağ olsun
başın sağolsun, umarım hayatında da hep sana iyi gelen insanlarla karşılaşırsın.
Aynı günde doğmuşuz 🎉❤. Ben de o guven konusunda sizinle cok zıttim. Kolay tanışır ve kolay güvenirdim ta ki cok sevdiğim, çok başka bir yere koyduğum birinden hic beklemedigim bir darbe alana kadar. Ondan sonra hiçbir sey eskisi gibi olmuyor olmadi olmayacak da. Olsun her seye bin şükür. Hicbir sey nedensiz değil olmasi gerektigi için oluyor her şey.
Simdiden mutlu huzurlu yaşlarınız olsun❤
o kadar güzel bir şekilde içinizi dökmüşsünüz ki. bu yüzleşmeniz için öncelikle sizi tebrik ediyorum Şehval hocam. sanırım dışardan bu kadar güçlü görünen insanların da bazı eksikliklerinin olduğunu görmek insanı hayata yakınlaştıran bir durum. bak demek ki yalnız değilim hissi veriyor insana. çevremdeki tüm kalabalıkların içinde neden yalnız hissediyorum derdim hep benim durumum da sizin tam aksinizmiş meğer. sağlıklı sınırlar sağlıklı çizgiler ve kendini yeterince korumayınca insan her şey ona haddinden fazla zarar verebiliyormuş. sanırım bazılarımız için sizin koyduğunuz cinsten bir sınır çok gerekli. bu farkındalık için teşekkür ederim. rabbim yüreğinizi ferahlığa kavuştursun.🕊
Şehval 🥹sen ben misin bir an da benim bir mesaja ihtiyacım var dedim bu bu videoda buldum kendimi .Her daim kendini geliştiren ,kendini bulan ,yeni versiyonuyla mutlu ve o frekansta güzel insanlar hayatlarımıza çekmek dileğiyle ❤
Videoyu henüz izlemedim, burayı safe place'im gördüğüm için biraz içimden geçenleri dökmek istiyorum, gerçekten bu hissi içimde uyandırdığın için teşekkür ederim Şehval, iyi ki varsın. Kendimi inanılmaz yalnız hissettiğim bir anda karşıma çıktı bu video, Portekiz'e bir gönüllülük projesiyle geldim 20 gün oldu, yapayalnızım 1 tane bile arkadaş edinemedim. 1 ay sonra Türkiye'ye geri döneceğim ama yinede isterdim burda da arkadaşlıklarım olsun mutlu olayım diye.. Türkiye'de zaten arkadaşlıklarım çok sallantıda kafamı nereye çevirsem gözüme bir şey batıyor sanki, insanlar mı gitgide tuhaflaşıyor bende mi sorun çözemiyorum. Bana yıllardır psikolojik şiddet uygulayan annemin ve benim hayatımı zehir eden babam biraz gelişme gösterdi maddi manevi beni desteklemeye başladı onun için mutluyum tabii ki ama yani babamda hafif düzelme var diye tabii ki her şey bir anda yoluna girmedi. Annemi kaybettiğimden dolayı devletten maaş alıyorum Türkiye'de tamamen onunla geçiniyordum kendi başıma şu an babam da biraz gönderiyor ama hiçbir şekilde yetmiyor çünkü Euro 35tl maalesef ki.. Huzurevinde çalışıyorum ve yaşlılarla ilgilenirken sürekli aklıma annem geliyor kanser onu yenmeden önce çok çabaladı ve o çabaladığı süreçte nasıl yataklara düştüğünü bakıma muhtaç olduğunu çocuk gözümle izledim o yüzden şu an bana ağır geliyor biraz bu. Türkiye'den kaçmak için can atıyordum çünkü Antidepresanlarımı hiçbir şekilde düzenli kullanamıyordum (hala kullanamıyorum) berbat bir haldeydim düşünmekten kafayı yemiştim. Burası bana iyi geldi, her şeyden uzaklaşmak her şeyin dışında olmak gerçekten beni biraz olsun iyileştirdi ama hala mükemmel değilim hala hayata eski gözümden baktığım gibi canlı canlı bakamıyorum neyse ki çok şükür Türkiye'de stresten her gün midem bulanıyordu kusuyordum şu an bunu yaşamıyorum. Ama şimdi de maddi kaygı başladı, yalnızlık başladı. Kafam çok dolu, param kesilmesin diye babam da desteklemiyor diye mezuna kaldım mecburen kötü sıralamamla üniversite tercihi yaptım ve tüm bir yıl okula gitmedim. Bu sene tekrar sınava hazırlanacağım. Geçmişim, bugünüm, geleceğim hepsi kafamı karıştırıyor hepsi beni mental olarak çok yoruyor. Oh be gerçekten hislerimi kimse okusa da okumasa da fark etmeksizin bir yere/birilerine açmak o kadar iyi geldi ki teşekkür ederim. Videoyu izlemeye geçebilirim artık :))
yinee haline şükretmelisin kendi kararlarını hayatla ilgili endişe duyduğun herşeyi tek başına da olsa sen karar verebiliyorsun keşke senin yerinde olsaydım ev hapsinden kurtulabiliyor olsaydım
@@melo-bb3cz herkes kendinde olmayanı ister ama dönüp bakmaz ki kendi hayatını da başkaları istiyor🌸 emin ol Allah herkesin yolunu en iyisi için hazırlamıştır😊
@@gamzecakmak4862 🥰😇umarım hayat bizede bir gün güler
demek bugün de seni konuşuyoruz. iyi ki anlattın kendini, her şey mükemmel değil kimsenin hayatında ve sende emin ol senin gibi bir çok kişi vardır. güvenmeye karar verdiysen bir tavsiye vereceğim, güvenini kıracaklar ama bu bir başkasına ön yargıya ve güvenmemeye sebep olmasın. yeniden dene, yeniden ve yeniden.❤
Belki de aslında kırılmaktan değil de tekrardan eskiye dönmekten, toparlanamamaktan korkuyorsundur. İnan bana seni o kadar iyi anlıyorum ki, sanki ben konusuyormusum gibi hissettirdi bu video bana.
Babanı kaybetmenin sendeki etkisidir belki de bu anlattiklarin. Demek istediğim, sevdiğin birini toprak alınca bazı şeyler kolay asilmiyor. Kim olursan ol, kaç yıl geçerse geçsin insanın kendisinin bile fark edemediği bazı davranışlara bir ölüm neden olmus olabiliyor. Bazı yaslar asilamayabiliyor. Aşmışsın gibi geliyor bazen ama aslında o kaybin getirdigi yas bitmiyor ve hayatina yayilip seni donusturuyor, sekillendiriyor. Bizse kayboldugunu dusunuyoruz sadece..Ve o insan öldüğünde yaşadığın tüm o hisler; hep yanında olacağına inandigin birinin seni bırakıp gitmesinin getirdiği kalp kırıklıkları, güvensizlik ve tüm hisler oluşturuyor karakterimizin bazi taslarini.
Güvensizlik duygusu illa yaşayan bir insandan ihanete uğramayı gerektirmiyor bence. Hayatında hep yanında gördüğün, onsuz hayatı hiç deneyimlemedigin kadar yakının olan birinin; seni onsuz bir hayata alışmaya mecbur bırakması da içimizdeki çocuğa ihanet gibi gelebilir. Ya da geride bırakılmıslik duygusu.. cunku cocuktun, çocuktuk, sevdiğini kaybeden her insan yaşı kaç olursa olsun çocuktur. Dediğim gibi bu tarz bir durumda da güvensizlik duygusun kendini ağır bir şekilde hissettirebilecegini dusunuyorum.
Ve bir daha aynı şeyleri yasamamak, ayni boşluğa düşmemek, o zor günlere dönmemek için kalbimize yeni bir insan daha almak istemeyebiliriz. Hayatımıza alabiliriz elbet tıpkı senin yaptığın gibi, ama o insanları kalbimizin duvarlarından geçirmek istemeyiz. Cunku giderlerse, ölürlerse tekrardan aynı şeyleri yasayacakmisiz gibi gelir. Varlıklarının bizi kırmasından değil de yokluklarinin bizi yipratmasindan korkuyoruzdur belki de..
Bu yuzden birine tam anlamıyla bağlanmak, güvenmek, sırtını yaslamak zor geliyor. Cunku birine sırtını yaslarsan o gittiğinde o yöne devrilirsin, bu basit bir fizik kuralı. Yani devrilmen, yıkılman çok normal. Yıkılmak değil de tekrardan ayağa kalkacak gücü bulmak korkutuyor insanı zaten. Hele de tek başına ayağa kalkmak zorunda kalmak artık çok yorucu geliyor. Bi kez daha dusersen ayağa kalkamayacakmissin gibi hissediyorsun. Bu yuzden birine sırtını vermektense, tüm yüklerinin sırtına kambur olmasini kabullenmek daha cazip geliyor..
Bir de bu açıdan bak derim kendine. Kırılmaktan korkmak değil de kaybetmekten korkmaktır belki de karakterini oluşturan neden. Toparlanamamaktan korkmaktır belki. Belki gecmise dönmekten korkmaktir.. Bu yuzden de gittiklerinde daha az acı çekebilmek için bağlarını zayıf tutuyorsundur belki de..
Ve son olarak eklemek istediğim şey şu ki, bunların hepsi kendi düşüncelerim. Kendimden, kendi tecrubelerimden, duygularimdan, hislerimden yola çıkarak söylediğim şeyler. Belki de senin için çok daha farklıdır her şey. Bir psikolog ya da bu alanda uzman biri değilim netice de. Tek bildiğim ortak acıların dili benzerdir. Nerde görse tanır birbirini. Kim olursan da ol ister alanında en iyi psikolog ol bazı seyleri sende asamazsin, anlamlandiramazsin. Sonucta bir kayip vermis insansin sende. Bense sadece belki yolunu aydınlatır diye yazmak istedim. Cunku insanlara guvenememekten yorulmak nedir bilirim ve anlaşılmak her insana bir ışık olur. Umarım aydinliginda bi isik da ben olmusumdur. Son olarak da duvarların olmasın, duvarlarinin yaninda kapilarin olsun. Herkesi kapı dışarı etme. Secici ol, içeri girmeyi hak eden insanları o kapıdan içeri al. Hak etmeyenler yine dışarıda kalsin, o duvarların içine girmesin. Ama içeri girmeyi hak eden bir insanı da disarda bekletme. Cunku yasanilacak güzel şeyler varken; ölümü düşünüp, yaşanabilecek kötü ihtimalleri degerlendirip kalbimize buza çevirmek için hayat çok kısa..
videolar nasıl yaşadıklarımla paralel geliyo anlamıyorum ama bu durum beni sevindirmiyorda da değil. 🥰kalabalıkların içinde yalnız olmayı hep düşünürdüm aileme bile tam anlamıyla güvenmediğimi hissettiğimde duvara fena toslamıştım. insanlara fazla güvenmeme duygusu aynı zamanda onlara karşı duyduğum sevginin de hep ölçülü olmasını gerektirdi ve şimdi de kimseyi tam anlamıyla sevemediğimi hissediyorum.
23 yaşındayım ve benim hayatımı, yaşantımı, kararlarımı ve karakterimi nasıl bu kadar güzel ifade etmiş? 2 ay sonra 24 olacağım ve beni de aydınlattın… Bir video bir insan evladının hayatına nasıl bu kadar etki edebilir??? İyi ki 24 olmadan önüme çıktı bu video. Kanalı şans eseri keşfettim ve hissedilmek anlaşılmak sesli söyleyemediğim her şeyi birinden duymak çok özel ve güzel hissettirdi. Çokça teşekkürler. 🫶🏻 17:14 (Gözlerim dolu…)
Videonu izlerken aynı sorundan kendimin de muzdarip olduğunu fark ettim. Benim farkım sevgimi en baştan çok vermemek küçük duvarları yikabilen insanlar en büyük duvara kadar gelip içeri giremiyor. Çünkü korkuyorum. Çok basit
korkuyorum. Ya duvarların ardını beğenmeyip beni terk ederse? Verdiğim değer boşa çıkarsa? Hiç kimseye güvenmemek. Havalı ve bizi yanlış insanlardan koruyan bir şey sanardim bu videodan önce. Tamam evet bir noktada öyle ama kalp kırılabilir kalmalı sadece aynı yerden iki defa kırılmasına müsade etmemeliyiz belki de bilmiyorum almam gereken dersi alamıyorum anlamiyorum ne yapmam gerektiğini. Zayıf olmak istemiyorum. Ama gerçek güçlü insanlarin böyle bir derdi de yoktur gibi geliyor..
Bu kadar kendimi koruyup kollayıp bu kadar kırılmaktan kormak ne ya dediğin kısımda farkındalığım oldu
sabah 5 te uyanıp küçük bir spordan sonra başarılı bulduğum insanları dinlerim 15-20 dk ve seni ilk tanıdığım allaha mektup videosundan sonra sen de o insanlardan biri haline geldin artık benim için lütfen faydalı videolar atmaya devam et şehval abla seni seviyor ve fikirlerini önemsiyoruzz
O kadar güzel ve içten konuşuyorsun ki, video hiç bitmesin istedim ❤
Yarın doğum gunum ve 12 yaşında bu duyguları hissetmek zorunda olmamaliydim.Baskalari doğum gününü arkadaşlarıyla kutlarken kutlamayi düşünecek arkadaşım olmadı. Kalabaliktayim ama kimseyle yakın hissedemiyorum ve herkesi fazlasıyla düşünürken kimsenin düşünmemesi çok koyuyor.Dogum günümde umarım bu insanlar yüzünden ağlamam.Cunku herkesin doğum gününü kutlarken kimse kutlamiyor.Umarom küçük beni üzmem ve ileride çok mutlu bi şekilde doğum günümü kutlariz...
Geçmiş Doğum günün kutlu olsun❤️❤️ bence böyle düşünme kendi kendine de eglenebilirsin arkadaşa ihtiyacın yok kendini her zaman birisine muhtaç hissedersen mutlu olamazsın zaten kendinle vakit geçir kendini sev unutma sen çok değerlisin böyle şeyler için üzülme :)))
Çok teşekkür ederim ablam, çok sağol yorumumu okuyup video çektiğin için❤
Seni çok seviyorum ❤
Azerbeycan'dan selamlar❤
O kadar güzel bir videoydu ki ❤😌 neler hatırladım, neler anladımm, neler farkettim ama yaktı bizi bi tık be🥲😀
Son bir kaç ayda duvarlarım olduğuna dair ben de geri dönüşler aldım. Temkinli ve dikkatli olmanın beni koruduğunu ve bunun iyi bir şey olduğunu düşünürken aslında beni tam anlamıyla kimsenin tanımasına izin vermediğimi fark ettim. Çok konuşan birinin içinde bir odayı herkese kapalı tutması uzun vadede çok yorucu bir şey. Herkesle her şeyi konuşabilirim ama birini içeri almak büyük mesele. Eskiden olsa bu yorumu da yazmazdım muhtemelen. O yüzden en azından o odanın varlığını burada duyurduğun ve bize de kendi odamızın varlığına dair duyurma fırsatı verdiğin için teşekkürler🫶🏼
Geçmiş doğum günün kutlu olsun ablam..❤
Şu an içimde hissettiğim bir sıkıntı vardı video başlığına uymayan bir durumdu ama videoyu izledikçe fark ettim ki duygularım eş değer olmuş ve bana yine çok iyi geldin 🤍
Benim de duvarlarım o kadar kalın ki,kalınlığını kendim bile hiss edebiliyorum artık.Bazen beni benden uzaklara attığını hiss ediyorum.Güzel konuşma olmuş,yaşlar farklı bazı düşüncelerde yakınlaştık.❤
Seni dinlerken sanki kendi iç sesim seninle sohbet ediyor gibi hissediyorum hep.
Harika bir sohbetti şehval, teşekkür ederiz. İyi ki doğudun iyi ki varsin 🥰🌸
15 yaşındayım bu videoyu şimdi izlediğim için çok şanslıyım Ben de senin gibiyim yakın arkadaşlarım senin kadar fazla değil ve herkesi içime çekmiyorum ama temkinli davranmak konusunda aynı olduğumuzu farkettim 💓🙂
O kadar güzeldi ki video defalarca tekrar tekrar izledim. Canım hocam anlatırken kendimle de yüzleştim şuan bu anlattıklarınız kafam da bir sürü pencere açıyo insan güvenemiyo hocam olmuyo kırılmaktan incitmekten verdiğiniz değerin size değersizlik olarak gelmesini kaldıramıyo🤍🥲
kendini yalnız hiss eden , hep RUclips videoları ve ya gelişecek videolar, içerikler izlen sen umarım bir gün istediyin sen olursun.🧡
Bende bu konu üzerine çok düşündüm bu hayatta yüzdeyüz güvendiğim kimse yok bunun içersinde kendimde varım kendimize bile yüzdeyüz güvenemiyoruz kendimizden şüphe duyuyoruz ü bazen doğruyu bazen yanlışı seçiyoruz bazen insanlara istemeden yada isteyerek zarar veriyoruz başkalarına yüzdeyüz güvenme isteğinde bulunmayız kendimize, çünkü bunu kendimize karşı bile yapamıyoruz bu yüzden bence en mantıklısı insanlara yüzdeyüz güvenememeye alışmak ve bununla barışmak tıpkı kendimizle olduğu gibi affedici olmak ama aptal olmamak sonucu görmeden yargıda bulunmak sadece bize zarar verir yakın zamanlarda çektiğin bir videodaki gibi düşünebilirsin ” kolay yaşamak için 4 madde “ varsayımda bulunmadan sadece karşıdaki insanın doğrusuna yanlışına bakıp senin olan bölümü alıp gerekeni yapmak tabiki çok yakınındaki bi insanı hayatından çıkartmak kolay değil ama eğer bu senin doğrunsa ve sana zarar verdiyse yapman gerekeni yapıp yoluna devam etmek en sağlıklısı
Kendim yazmis gibi okumaya başladım, o kadar yani...
Kişisel algıladığım ve canimi yakan şeyleri mış gibi yaparken yani canim yanmiyormus ya da kırılmamışım gibi yaparken daha çok yakmış ve daha çok kırmışım bu farkındalık için de teşekkür ederim sana
Şehval o kadar beni anlatıyorsun o kadar bensin ki😢 senin videoların bana iyi geliyor ❤ yüzleşme gibi
Şehval yaklaşık 15 gündür böyle hissediyorum ve dün bu kurduğun cümlelerle gözyaşlarımı akıttım. Videona denk gelmek, bilemiyorum... Seni anlıyorum... 🤍
Şehval bence küçük yaşta ebeveyn kaybı, hele ki koşulsuz güvendiğin ve anlaşıldığını hissettiysen, daha sonra aynı koşulsuz güveni bir başkasına vermeni etkiliyor. Ben de o kaybı yaşadığımdan beri o dönem henüz ilkokulda olmama rağmen etrafımdakileri kaybetmeye karşı bir korku duyuyorum ve işin ilginç tarafı yine aynı korkudan ötürü etrafımda o kadar sınırlarımı açtığım tek bir insan yok. Küçükken yalnız olduğumu hissedince bunun benim için bir güç olduğunu söylerdim ama şimdi hayat daha komplike hale geldikçe o kadar yalnız olmak istemiyorum. Buna karşı güvenden öte kimseyle aynı dili konuşuyor gibi bile görünmüyorum. Anlaşılmadan güven verebileceğimi de sanmıyorum.
17 yaşımdayım, etrafım beni çok sakin bilir. Değer verdiğim insalara fazla değer verip kendimden cidden fazla verirdim. En azından benim gözümde benliğim hep sakin ve kibar biriydi. Ancak arkadaşlarımla konuştuğumda benim fazla ciddi ve birden köpürebilen biri olduğumu söylüyorlar. Hatta bir gün bir öğretmenim bana güya şaka yaparken ben birden bağırmaya başlamışım. Bağırdığımın gram farkında değilim. O an odağım sadece sinirime. Seni sinirlendirmek ne kadar kolay ya demişti. Oysaki ben sonradan farkettim ki ailemden aldığım fazla yargı kendini kendimi koruma içgüdüsüne bırakmış. Şuanki ben senin karakterini ideal karakter olarak görüyor. Daha doğrusu benim ideal karakterimin sen olduğunu sonradan farkettim. Duvarlarım yetmiyormuşcasına daha fazla duvar örürsem kimse beni kanatamaz, herkes bana saygı duyar ve ben kendi ideal kadınım olurum diye düşünüyorum
Hem cok zor yeni biriyle tanisip hem de tam anlamiyla guvenemeyip kendini birakamayanlar da vardir ve o kiz benim 💔
Kendimi çok yalnız hissettiğim bir anda bu videoyu izledim ve nedenide kimseye güvenememem evet çocukluğumdan beri hep böyleyim etrafıma çok az insan almamda bundan kaynaklı ama etrafıma çok az insan aldığım halde onlara bile tam anlamıyla güvenemem sanki herkes beni her an bırakıcakmış gibi her an her şey olucakmış gibi ne zaman birisinin beni değersiz hissetiricek olduğunu görürsem ya da bana karşı ilgisinin azaldığını o anı kendime yaşatmadan uzaklaşırım ve hiç tanışmamış gibi davranırım o insanlara kendimi hep insanlardan çeker sonrada neden yalnızım diye üzülürüm şuan farkına vardımki ben insanların bana güven vermesine bile izin vermeden kendimi oradan uzaklaştırmışım..
Hayatı ve insanları cok ciddiye alıyorsun. Derin ve ince düşünüyorsun, ama cogu insanın cogu sey umurunda deil. Kendimden biliyorum. Bu arada makyajsız daha hos ve samimi görünüyorsun. Herşey gönlünce olsun, seviliyorsun.
İnce düşündüğümüz için mi kaybediyoruz ?
@@ertanmumsuz9830 aynen öyle dostum. Bazen düz ve sıradan olmak gerekiyor. Bak cevrene mutlu olanlara, hicbirşeyi umursamayanlar.
Bu durum bir Yengeç burcu sorunsalı. Gölge yönlerden biri.. Fark etmiş olmanız güzel ❤
Bu videoyu ağlayarak gecirmek canımı yaktı
Şu aralar düşündüğüm şeylerin bir anda önüme serilmesi gözyaşı ile izlemek 🥹🫶💗 daha çok video çekmelisin videoların günün sonunda denizi görmek gibi iç ferahlatıp aydınlanma yaşatıyor çünkü 🤍
O kadar doğru ki ilk 1 dakika beni anlatıyor resmen
Şehval abla sizin her videonuz da gözüm doluyor. Bu video da öyle maalesef bende aynı sorunla karşıkarşıyayım. Bazen annem ve babama bile çok yabancılaştığım zamanlar oldu gerçekten kimseye kendini tam anlamıyla hiçbir zaman güvenememek neden bilmiyorum ve bu aslında benim daha çok insanlardan kaçmama neden oluyor. Ben kendim de zarar gelicek korkusu olduğu için bu duvarın olduğunu gördüm ama hâlâ neden böyle bi şey kendim de var onu bilmiyorum:/
Canım Şehval hocam iyi ki varsınız bende sizi çok seviyorum 🤍🌷
23 yaşındayim hiç arkadaşım da yok her türlü yalnızım be son kez birinden hoşlandim onunda bana niyeti vardı ama hiçbir şey olmadı boşlukta ve inanılmaz ümitsizim aşırı hassaslastim uçan sinek bile kalbimi kıracak noktaya getirdi yapacağım sorumlulukların altında derin bir yalnızlık, ümitsizlik ve belkide güzel birşeyler yaşayacağım hissedecegim birinin tamamen hayatımdan çıkmasınin acısıyla çırpınıyorum yasayamadigim o kadar şey var ki hayata o kadar geriden bakıyorum ki bazen durduk yere ağlıyorum berbat bir haldeyim en kötüsü de çok ümitsizim keşke ileride çok mutlu ve iyi hissettiğim ve ümidimin geri geldiği bir günde bu mesajın altına bunları yaşamanın bir anlamı varmış ve değmiş yazabilsem diyorum
@@buraklgzz en azından yalnız değiliz 🚬🚬
7 yıllık bir ilişkim vardı, son bir yıldır o kadar çok yalnız hissediyordum ki, sürekli ona bunu söylüyordum ama o bunu hiç fark etmedi ve bana gitmek kaldı o kadar zordu ki bu kararı vermek şimdide yalnızım ama en azından kalabalık değilim. Şimdi herkese karşı bir duvarım var kendimi korumak için ve biliyorum ki kimseye tamamen o duvarı kaldırmayacağım
11:50 Hissettiğim duyguların ve yaptığım saçma hareketlerin anlam bulduğu o an...
Alanını çok iyi kprumuşssun. Olması gerekeni yapmışsın ❤
hayat o kadar uzun değil güvenmek istiyorsan güven korkulacak hiçbişi yok insan denilen varlıktan herşey beklenir zaten
4. Dakikada bunu durdurup yazmak istedim. Ben o zor insanı hayatına katan ama yakınlarıyla aşırı iyi olan insanım. Buna rağmen ben de çok korudum kendimi insanlara az güvendim. Üzülme ihtimalim olan hiçbir şeyi katmadım hayatıma duygusal anlamda da kimseyi almadım. Sonra böyle gitmez dedim. İnsanlara güvenmeyi seçtim. Şu an çok üzgün olduğum bir dönemdeyim. Bazen kendime diğer türlüsü daha mı iyiydi diyorum. Hala buna net bir cevabım yok. Eskiden yaşamadıklarıma üzülürdüm şimdi ise yaşadıklarıma. Sanırım doğrusu sadece sürece ve Allah’a güvenmek. Umarım burayı şu an çok iyi hissediyorum ve gerçekten mutlu olduğum bir ilişkim var yaşadığım her şey pişmeme vesile oldu diye güncelleyebilirim. Bu arada seni ağlamadan dinleyemiyorum. Bu sebeple kalanı akşam dinleyeceğim. Seni gerçekte tanımasam da gerçekten seviyorum. Hayatın güzelliklerle dolsun. Döktüğün her göz yaşı mutluluk göz yaşı olsun.
Yorumundan kalbinin güzelliği ve hassaslıği o kadar belli oluyorkii...Şimdi bugünlerde nasılsın, umarım çok iyisindir
@@aleynaimroll teşekkürler Aleyna bunu sorma nezaketi gösterdiğin için kusura bakma biraz geç gördüm. Şimdilerde daha iyiyim daha az dalgınım. Zamanla daha da iyi olacağım inşallah 🙏🏻
Duyguları bastırmak ile ilgili video da çekermisin
Etrafımda o kadar insan varken derdim olduğunda paylaşacağım şeyleri bile seçerek anlatıyorum. İhtiyacım olduğunda bir şeye çekinerek istiyorum halbuki her koşulda ben onlara koşarken…
Videolarini çok çok özledik arayi daha da açmayalim lütfen en yakın zamanda yeni videonda buluşmayi çok istiyorum ❤
Videoyu bekliyordum. Çok ihtiyacım var bu konuya.
Biraz kendimle baş başa kaldığım bir dönemdeyim, üzücü şeyler yaşadım. Aşırı yalnız hissediyordum, her yerde tek ve yalnız. Konuşmuyordum, kafama estiği gibi resim yapıyordum random yerlerde. Yazı yazıyordum. Sanki kimse beni görmüyormuş, yokmuşum gibi. Dün bunları düşünürken koşarak bir otobüse yetiştim. Normalde şoför çok rahat kapıyı açabilecekken ve beni de görmesine rağmen yüzüme baktı ve açmadı. Öyle kaldım ortada. Bir ağlamaktır geldi, belki de harbiden gözükmez olmuşum. Dinlemeden yazıyorum şimdi bunları. Sen hissedip atıyorsun sanki videoları. Belki sen görüyorsun
Ama kimseye dünyaya güvenmemekle o kadar haklısın ki insanlar kötü ve iyi niyetini gördükleri an suistimal ederler ve koşulsuz güvenip darbeye açmana gerek yok kendini gerçekçi olmak iyidir bende yengeç burcuyum ve birçok yönümüz ortak benşmde babam öldü 20 yıl önce hislerim güçlü algım fazla açık ve gerçekçi olan insanlar ve dünya acımasız ve kötü ❤
Şehvalimm tam zamanında attın ❣️
"Bazı şeyleri terk etmek için gün yüzüne çıkartıp son kez görmek lazım" kaldı ki yüzleşmediğimiz ne varsa bizimle kalır....
Bu söylediğiniz sözleri dinlerken kendimi dinliyormuş gibi hissetim siz bensiniz sanırım 🥺🥺
Hic kimseye guvenemiyorum. Soyledigi seye inana bilirim ama asla guvenmem mesela soyledigi seyin yalan oldugu ortaya ciksa asla şaşirmam çünki tam anlamiyla guvenmiyorum. Her kesten her şey beklenir.
Size özendim ❤❤ vedalaşmak istediğim bazi seylere yaklaşım açısı sizin bu videonuzda cok güzel açıklanmış
Ördüğüm duvarı aşmaya çalışırken aslında o duvar yıkıldı ve ben altında kaldım. 16 yaşımın böyle geçeceğini hiç düşünmezdim. Küçük ben zannederdi ki her şey bu yaşlarda cok daha güzel olacak :)) özür dilerim, belki başka türlüsü vardır ama ben başaramadım. Ne o duvarı asabildim ne yenilerini kurabildim. Hep bi enkazın basinda bekledim. İlk önce ışığımız bizi terk etti, yavaş yavaş yaşadığımızı hissettiren her şeyi yok ettik. Gerçi senin bi suçun yok çünkü her şeyin ben yaptım. Bizi saatler geçsin diye dakikaları sayan, başkalarının yanına yakışmak için solan, kaşları çatık ve gergin görünümünün arkasında daima ağlamaklı ve her duvarda bir ev arayan zavallı bir yetişkine donusturdum. Ozur dilerim, biz gordugumuz her boyaya sarılır resimler çizerdik boyalarimiz olmasa bile tebesir bulurduk sokaktan. Şimdi boyalarimiz var ama resim çizemiyoruz. Şimdi iş işten o kadar geçmiş ki, yana yakila ev ariyoruz. Ozur dikerim senden, seni yok ettiğim için. Bir daha asla ellerimiz o boyalara ulaşamayacak belki :)
Herkesin farklı hayat anlayışı var şöyle birşey güvendiğin zaman sırtını yaslandığın zaman sana kötü bir şey yaptığında üzülüp yıkılırsın işte bu olmaması için herkese bir duvar örüyorsun yalnız değilsin
En çok ihtiyacım olduğu anda beni en iyi ifade eden sensin. Bende çok küçükken ördüm o duvarları ve kendime söz verdim seni sonsuza kadar koruyacağım Esma diye. Hâlâ canım yandığımda kendimden özür diliyorum seni koruyamadım Esma beni affet diyorum. Şimdi hayatıma biri çıktı ve ona bağlanmaktan çok korkuyorum bunu onunla paylaştım belki de hata ettim bilmiyorum ama kendimi korumak için ördüğüm o duvarlara öyle hızlı çarptım ki ne yapacağımı bilmiyorum. Ama bu sefer o duvarları aşmak istiyorum.
Ben de babamı 2020 de kaybettim. O günden beri insanlarla iletişimi kestim asosyalleşmeye başladığımı düşünüyordum meğer kendini koruma içgüdüsüymüş. Şu an da evden çıkmıyorum ekmek almaya bile gitmeye üşeniyorum. Ben de kimseye güvenmiyorum. Çünkü artık bir üzüntüyü kaldıracak daha gücü kendimde bulamıyorum. İçime atıp üstünü örttüğüm şeyler bedenime yansıdı migren olarak, anksiyete olarak, panik atak olarak, bağışıklık hücrelerim düştü, hastaneye gitmem gerekiyor ama gitmeye bile üşeniyorum. Bataklığın içine batmış gibi hissediyorum hareket etmiyorum çünkü hareket edersem daha da batacağımın farkındayım. Ne yapmam gerektiğini de bilmiyorum.
Sehval hepsini icten dinledim bu çok normal bunun da zamani gelecektir sana kendimi daha yakın hissetmeye basldim❤
ve bu kadar başarılıyken yaşadığımız yüzde yüz rahat olamama hissi belkide güvende olmamaktan kaynaklanıyor
Bence aşka ihtiyacın var şehvalcim ❤aşkın verdiği cesaret ve vurdumduymazlığa o zaman kırabilirsin belki kabuklarını 🫶🏻
Benim de duvarlarım vardır ve maalesef ki aileme karşı bile duvarlarım olmak zorunda gibi hissediyorum. Herkesle çok mesafeliyimdir ve benle tanışan herkes en başta zaten duvarlarımla tanışır. Ama galiba hayatımda hiçbir zaman o duvarları tam indiremeyecek gibi hissediyorum bunun bi sebebi de illa ben yaşamasam da çevreden gördüğüm kadarıyla kırk yıllık arkadaşlar tam olarak arkadaş gibi değil, evliliklerde çok nadir çifltler dışında birileri hep kırılır, üzülür, kardeşler iş maddiyata vs gelince kılıçları çeker. Birine duvarlarımı tamamen indirdiğimde kırılmama olasılığım, beni kendimi o kadar açtığıma, onu o kadar sevdiğime pişman etmeyecek biri yok gibi. Ben hayatıma zaten zor insan alan biri olarak bi de kırılırsam benim duygusal tarafın iyileşmesi zor olur. O yüzden heralde tamamen birine güvenmem de zor. Ben her zaman kendimi korumalıyım, beni benden başkası tam olarak ayağa kaldıramaz. Umarım hayat güvenimi boşa çıkarmayan insanlarla karşılaştırır.
Seni neden bu kadar geç keşfettim iyi ki tiktok yükledim ❤❤çok iyi geldin