قطعه ای در اصفهان اثر زنده یاد اسدالله ملک ، ویلن: مهردادسلیمی

این قطعه کوتاه در نغمه اصفهان ، اثر ملک ، ویلنیست نامدار ما ، قطعه ای است پراحساس که مانند بسیاری از دیگر آثار او ، پر از لطافت و دلنوازی است. استفاده از آرشه های کوتاه و سریع، تکیه های پی در پی و گلیساندوهای بجا و موثر ، که از مشخصات سبک ویلن نوازی ملک است، در این قطعه کوتاه هم ملاحظه میشود. نکته دیگر ، استفاده از فواصل گام اصفهان قدیم ،در این قطعه است. دوستان میدانند که پس از افزوده شدن ویلن به مجموعه سازهای موسیقی ملی که در حدود یک قرن و اندی پیش اتفاق افتاد، و همچنین شباهت گامهای مینور هارمونیک اروپایی با نغمه اصفهان ، بتدریج گوش مخاطبان و شنوندگان ایرانی با گام اصفهان جدیدی آشنا شد که قابلیت همنوازی با پیانو را داشت و از نظر فواصل ِدرجات ِگام هم تفاوت فاحشی با گام قدیمی اصفهان نداشت و تقریبا همان حس و حال را در شنونده القا مینمود. البته برخی معتقدند که موسیقی ملی ما ، اجازه هیچگونه تغییری را حتی در طول سالیان و قرنها هم ندارد و باید عینا همان بماند که بود و همان باشد که هست. اما واقعیت اینست که موسیقی ما هم مانند دیگر عرصه های فرهنگی ، موجودی زنده است و در معرض دگرگونی است.البته ناگفته پیداست که هر تغییری الزاما اصالت ندارد و منظور ما هم هر نوع ساختارشکنی بی پایه و بی بنیاد نیست.