"Mε βλέπετε οπού γελώ" - ΑΣΠΑΣΙΑ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ - ΤΣΙΠΗ, Δρόβιανη, Χειμερινό Πολυφωνικό Καραβάνι 2020

6 Ιανουαρίου 2020, το Χειμερινό Πολυφωνικό Καραβάνι 2020 φτάνει στον τελευταίο του σταθμό, την Δρόβιανη. Εκεί ανταμώνει την κυρία Ασπασία Βασιλείου Τσίπη που πρωτογνώρισε δύο χρόνια πριν, μετά από πρτροπή της συγχωριανής της και συνταξιδιώτισσάς μας Γαρουφαλλιάς Ζιώγκα, ψυχής του πολυφωνικού σχήματος "Δελβινιώτικα".
Η Δρόβιανη είναι ένα αληθινό στολίδι, κρυμμένο πίσω από τα βουνά, στην άκρη ενός χωματόδρομου που ξεκινά από το δρόμο που ενώνει τη Δερόπολη με τους Άγιους Σαράντα. Οκτώ μαχαλάδες είχε άλλοτε το χωριό, με τα μεγάλα αρχοντικά και τη μεγάλη εξάπλωση. Το χωριό έχει και τη δική του, ξεχωριστή θέση στον χάρτη της ηπειρώτικης πολυφωνίας.
Σε αυτή μας την επιστοφή γνωρίζαμε ότι θα ανταμώσουμε μόνη της την κυρία Ασπασία, λόγω πενθών και απουσιών των άλλων της παρέας με την οποία την πρωτογνωρίσαμε. Ήταν μια πολύτιμη ευκαιρία να γίνει μια συλλογική επιτόπια καταγραφή, να μυηθούν οι νέοι συνταξιδιώτες, να πάρουν πιο ενεργό ρόλο κάποιοι από τους παλαιότερους. To πρώτο τραγούδι που μας είπε η κυρία Ασπασία είναι τούτο. Τo τραγούδι παρουσιάζεται ως μέρος της μαρτυρίας της, ως το πρώτο που τραγούδησε σε ηλικία 12 ετών. Ακούμε τις Αλίκη Γκανά και Ουρανία Μπατσινίλα να έχουν αναλάβει το ρόλο των ερωτήσεων, την ώρα που άλλοι οκτώ συνταξιδιώτες έχουν αναλάβει άλλους ρόλους.
Οι στίχοι που τραγούδησε η κυρία Ασπασία:
Με βλέπετε όπου γελώ
λέτε δεν έχω ντέρτια
τα ντέρτια που ‘χω στην καρδιά
κανένας δεν τα ξέρει
ούτε Τούρκος, ούτε Ρωμιός
κι ουτέ καραβοκύρης
κι ουτέ το ψάρι στο γυαλό
που το βαράει το κύμα
δεν έχω μάνα να τα ειπώ
πατέρα να τα κλάψω
δεν έχω καμιά αδερφή
να τα ξεμολογήσω
να είχα τον ουρανό χαρτί
τη θάλασσα μελάνι
για να γραφα όλα τα ντέρτια μου
κι ακόμη δεν με φτάνει
Παραλλαγή του τραγουδιού όπως απαντά στη συλλογή του Γρηγόρη Κατσαλίδα "Δημοτικά τραγούδια Βορείου Ηπείρου":
Με βλέπετε που τραγουδώ, λέτε δεν έχω ντέρτι;
Το ντέρτι πο’ ‘χω στην καρδιά, κανένας δεν το ξέρει.
Ούτε Τούρκος, ούτε Ρωμιός, κι ουδέ καραβοκύρης,
ούτε το ψάρι στο γιαλό, που το βαράει το κύμα.
Ντέρτι δεν είχα στην καρδιά κι απόχτησα μαράζι,
του καραβιού το σίδερο να ρίξεις δεν το βγάζει.
Δεν έχω μάνα να το ’πώ, πατέρα να το κλάψω,
δεν έχω και έναν αδερφό να του το ‘μολογήσω.
Άνοιξε, θλιβερή καρδιά και πικραμένα χείλη,
άνοιξε πες μας τίποτα και παρηγόρησέ μας.
Παρηγοριά ‘χει ο θάνατος, παρηγοριά κι ο χάρος,
μα ο ζωντανός ο χωρισμός, παρηγοριά δεν έχει.
Χωρίζει η μάνα απ’ το παιδί και το παιδί απ’ τη μάνα,
Χωρίζονται τα νιόγαμπρα τα πολυαγαπημένα.
"Άπειρος" Πολυφωνικό Καραβάνι
Αρχείο Πολυφωνικού Τραγουδιού
"
"ΨΗΦΙΑΚΗ ΠΟΛΗ-ΦΩΝΙΑ"
Κύκλος ψηφιακών δράσεων με τη στήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού & Αθλητισμού