Ассаламу алейкум ва Раҳматуллоҳи ва баракатуҳ Бародархо ва ҳохарҳои муваҳидам , Аллоҳ шуморо ҳифзатон бикунад ва баракаАллоҳу фикум. Бародарҳо ва ҳохарҳои муваҳиддин Дуо бикунед сидқан ва бо ашк аз Аллоҳ Бипурсед, ки Аллоҳ осон Бикунад барои мардуми Мусулмони Тоҷикистон хеле сахт дар масълаҳои Дин ва хусусан барои ҳиҷоб хеле сахт хабарҳо расид. Ва дуюм Хоҳиши ман Бародари шумо ин ки ҳатман дуо бикунед ва аз Аллоҳ бипурсед бо ашку зори ки барои Толиб илмони мо Нусрат Бидиҳад мубориза ба куфор ва Мушрикин ва хусусан бо Мунофиқин ва музабзабин ва бо мукалиддин зеро баъзеҳо аз руи бе илми шубҳа зада ва аз руи ҷахлу ва мукалидишон аз Акидаи Ҷахмиҳо ва хавориҷин Дифоъ доранд. Аллоҳ бо мо раҳм бикунад ва осон бикунад ва сабр бидиҳад ва нусрат бидиҳад, аз Аллоҳ дуо бикунед , касе аз онҳо содиқ аз руи ҷахлу Нофаҳмиш ба ин чиз грифтор шуданд Ё Аллоҳ ҳидояташон бикун, ва он Касоне , ки казоб ва Мунофиқ ва музабзабанд Ё Аллоҳ Хоршон Бикун ва ошкоршон бикун ё Аллоҳ худат медони ,ки мо Факат туро дорем ва ҳамаи ҳочати худро бо ту Мегуем ва ту аз ин холатҳо хабар дор Ё Аллоҳ худат барои мо кифоя Хасти.
📌Шайхул Ислом ибн таймия раҳимаҳуллоҳ мефармояд: 🥀Аҳли ҳақ дар се макон ҷустуҷу кун!!! 1⃣дар қабристон 2⃣дар зиндон 3⃣дар ҷиҳоди Фи сабилиллаҳ ▪️شیخ السلام ابن تیمیه رحمه می فرماید: اهل حق در سه مکان جستجو کن!!! 1⃣در قبرستان 2⃣در زندان 3⃣ در جهاد فی سبیل الله
#Омӯзишу_таҳқиқи_Тавҳид_роҳест_ба_сӯйи_Ҷаннат Ислом овардани Алӣ ибн Абу Толиб родияллоҳу анҳу. ثم إنَّ عليَّ بنَ أبي طالبٍ جاء بعد ذلك بيَومَينِ فوجدَهما يُصلِّيان، فقال عليٌّ: ما هذا یا محمّد؟ فقال النّبيُّ ﷺ: دينُ اللّٰه الذي اصطفى لنفسِه وبعث به رسلَه، فأدعوك إلى الله وحدَه، و إلى عبادتهِ، و كفرٍ بلّاتِ و العزّى. فقال له علٌّي: هذا أمرٌ لم أسمع به قبلَ اليوم فلستُ بقاضٍ أمراً حتى أحدِّث أبا طالبٍ، فكرِه رسولُ اللّٰه ﷺ أن يفشي عليه سرّه قبلَ أن يستعلن أمره، فقال له: يا عليُّ إذا لم تُسلم فاكثم، فمكث عليٌّ تلك الليلة، ثم إن الله أوقعَ في قلب عليٍّ الإسلامَ، فأصبحَ غادياً إلى رسول الله ﷺ حتَّى جاءه فقال: ما عرضتَ عليَّ يا محمّد؟ فقال له رسول الله ﷺ تشهدُ ألا إله إلا الله وحده لا شريك له، وتكفُرُ باللَّات والعُزى، وتبرأ من الأنداد، ففَعَل عليٌّ وأسلَمَ، ومكث عليٌّ يأتيه على خوفٍ من أبي طالب، وكتمَ عليٌّ إسلامَه ولم يظَهر به. «... Сипас баъд аз ду рӯз Алӣ ибн Абу Толиб ба назди онҳо омад ва онҳоро [Набиӣ ﷺ ва Хадидҷа]-ро дар ҳоли намозхонӣ пайдо кард. Сипас гуфт: «Ин чист эй Муҳаммад?» Набиӣ ﷺ гуфтанд: «Динест, ки Аллоҳ вайро барои Худ баргузида ва бо ҳамин дин Паёмбаронашро фиристодааст. Туро ба сӯйи Аллоҳи ягона ва ба сӯйи ибодати Ӯ ва куфр варзидан ба Лоту Уззо даъват мекунам. Алӣ гуфт: «Ин чизро қабл аз ин рӯз нашунида будам. Ҳеҷ кореро анҷом нахоҳам дод то замоне, ки воқеаро ба Абу Толиб хабар надиҳам. Набий ﷺ аз он ки сирри ӯ пеш аз оғоз шудани даъват, ифшо шавад, ин сухани Алиро кареҳ дид ва ба ӯ гуфт: «Эй Алӣ агар Ислом наёварӣ, пас сукут бикун». Сипас Алӣ шабро дар ҳамон ҷо гузаронд. Ва Аллоҳ азза ва ҷалла Исломро дар қалби Алӣ дохил кард. Саҳар буд, ки назди Росулаллоҳ ﷺ омаду гуфт: «(Дирӯз) аз ман чӣ мехости эй Муҳаммад?». Росулаллоҳ ба ӯ гуфтанд: «Гувоҳӣ медиҳи, ки нест маъбуди барҳақ ба ҷуз Аллоҳ ки ягона асту шарике надорад. Ба Лоту Уззо куфр меварзӣ. Ва аз ҳамаи он чизе, ки ба Аллоҳ баробар мекунанд, бароъат мекунӣ». Ва Алӣ ҳамчунин кард ва Ислом овард»». Дар сираи Муҳаммад ибн Исҳоқ ал-Матувфӣ зикр шудааст. قال سُفيانُ: «أفضلُ العلم العلم بالله، والعلم بأمر الله، فإذا كان العبد عالما بالله، وعالما بأمر الله فقد بلغ، ولم تصل إلى العباد نعمة أفضل من العلم بالله، والعلم بأمر الله، ولم يصل إليهم عقوبة أشدُّ من الجهل بالله، والجهلِ بأمر اللّه» Суфён ас-Саврӣ роҳимаҳуллоҳ мегӯяд: «Афзалтарин илм - ин шинохтани Аллоҳ ва шинохтани амрҳои Ӯ мебошад. Агар банда Аллоҳ ва амрҳои Ӯро шиносад, пас ба дурусти ки ҳидоят ёфтааст. Аз шинохтани Аллоҳ ва амрҳои Ӯ дида, неъмати бузургтаре ба бандагон намерасад. Ва инчунин аз нашинохтан ва ҷоҳил мондан аз Аллоҳ ва амрҳои Ӯ дида ба бандагон азобу уқубати сахте намерасад». قال مالك بن دينار: «خرج أهلُ الدنيا من الدنيا ولم يذوقوا أطيب شيءٍ فيها» قالوا: ومَا هو يا أبا يَحيَى؟ قال: «مَعرِفَةُ اللّٰه تَعَالَى» Молик ибн Дийнор мегӯяд: «Аҳли дунё [беҳтарин] ва покизатарин неъмати вайро начашида дунёро тарк карда рафтанд. Гуфтанд: «Чист вай эй Абу Яҳё? Гуфт: «Маърифатуллоҳ [яъне шинохтани Аллоҳ ва Тавҳиди Ӯ]»». Ба ҳамин монанд дар асари дигар низ аз ибн Муборак роҳимаҳуллоҳ ривоят мешавад. سمعتُ ابنَ المبارك، يقول: «أهلُ الدنيا خرجوا من الدنيا قبلَ أن يَتطعَّموا أطيبَ ما فيها»، قيل له: وما أطيبُ ما فِيهَا؟ قال: «المَعرفةُ باللهِ عزَّ وجلَّ» Ибн ал-Муборак мегӯяд: «Аҳли дунё қабл аз он ки покизатарин неъмати вайро бичашанд, аз дунё баромада рафтанд. Ба ӯ гуфта шуд: «Покизатарин неъмати вай чист? Гуфт: «Шинохтани Аллоҳ азза ва ҷалла»». Ривояти Абу Нуъайм дар «Ҳилятул авлия». أخبرنا سفيان قال: كتب إلي حجاج بن الفرافصة قال: قال بُدَيلٌ: «مَن عَرَفَ رَبَّهُ أحَبَّهُ، ومَن عَرَفَ الدنيا زَهِدَ فيها، ... Будайл мегӯяд: «Касе, ки Робби худро шинохт, пас Ӯро дӯст доштааст. Ва касе, ки дунёро шинохт, пас дар вай зуҳд кардааст». «Зуҳд»-и ибн Муборак سمعتُ أحمد بن عاصم الأنطاكي، يقول: «منْ كانَ بالله أعرفَ كانَ منَ اللهِ أخْوَفَ»، قال أحمدُ: صَدَقَ وَاللهِ. Аҳмад ибн Осим ал-Антокиро шунидам ки чунин мегуфт: «Касе, ки Аллоҳро бештар шиносад, пас ӯ бештар аз Аллоҳ метарсад». Аҳмад гуфт: «Қасам ба Аллоҳ ҳақ аст». «Таъзиму қодрус-солат»-и Марвазӣ.
![Chk Chk Boom - Stray Kids ストレイキッズ 스트레이 키즈 [Music Bank] | KBS WORLD TV 240719](http://i.ytimg.com/vi/63QPwqCRGcw/mqdefault.jpg)
Ассаламу алейкум ва Раҳматуллоҳи ва баракатуҳ
Бародархо ва ҳохарҳои муваҳидам , Аллоҳ шуморо ҳифзатон бикунад ва баракаАллоҳу фикум. Бародарҳо ва ҳохарҳои муваҳиддин Дуо бикунед сидқан ва бо ашк аз Аллоҳ Бипурсед, ки Аллоҳ осон Бикунад барои мардуми Мусулмони Тоҷикистон хеле сахт дар масълаҳои Дин ва хусусан барои ҳиҷоб хеле сахт хабарҳо расид. Ва дуюм Хоҳиши ман Бародари шумо ин ки ҳатман дуо бикунед ва аз Аллоҳ бипурсед бо ашку зори ки барои Толиб илмони мо Нусрат Бидиҳад мубориза ба куфор ва Мушрикин ва хусусан бо Мунофиқин ва музабзабин ва бо мукалиддин зеро баъзеҳо аз руи бе илми шубҳа зада ва аз руи ҷахлу ва мукалидишон аз Акидаи Ҷахмиҳо ва хавориҷин Дифоъ доранд. Аллоҳ бо мо раҳм бикунад ва осон бикунад ва сабр бидиҳад ва нусрат бидиҳад, аз Аллоҳ дуо бикунед , касе аз онҳо содиқ аз руи ҷахлу Нофаҳмиш ба ин чиз грифтор шуданд Ё Аллоҳ ҳидояташон бикун, ва он Касоне , ки казоб ва Мунофиқ ва музабзабанд Ё Аллоҳ Хоршон Бикун ва ошкоршон бикун ё Аллоҳ худат медони ,ки мо Факат туро дорем ва ҳамаи ҳочати худро бо ту Мегуем ва ту аз ин холатҳо хабар дор Ё Аллоҳ худат барои мо кифоя Хасти.
🎉❤🎉❤🎉
Рогунчони мо дигахай охи
Барфам баракатай
Барфи баланд бдай
●2 миллион муҳоҷир.
●Бекори дар Тоҷикистон дар авҷи аъло.
●Ҳаромхӯри ва порахӯрӣ дар авҷи аъло.
●4 кофири муттаҳам ҳам замини тоҷикро фурӯхтанд ва ҳам шаъну шарафи тоҷикро фурӯхтанд.
●Туркия яку якбора низоми визагиро бо Тоҷикистон пиёда кард.
●Аз Русия ҳазорҳо нафарро "депорт" доранд.
Ва миллион мушкилии дигар боқи монда ин кофирон дар парламент нишаста ба ҳиҷобу ниқоб ва ба сару либос таҳия кардан сару кор доранд ва маслиҳат доранд ки "ид гардак" бояд манъ карда шавад. Аллоҳ Субҳана ва Таъала лаънататон кунад кофирон.
😢😢
ака хтон блогерен
I LOVE YOU ❤️ ROGHUN ❤️
🔖 Дар бораи покшавии зан аз ҳайз, дар охири рӯз ва дар охири шаб
- عَنْ مَوْلًى لِعَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ عَوْفٍ، قَالَ: سَمِعَتْهُ يَقُولُ: «إِذَا طَهُرَتِ الْحَائِضُ قَبْلَ غُرُوبِ الشَّمْسِ صَلَّتِ الظُّهْرَ وَالْعَصْرَ، وَإِذَا طَهُرَتْ قَبْلَ الْفَجْرِ صَلَّتِ الْمَغْرِبَ وَالْعِشَاءَ»
Аз мавлои Абдурроҳман ибни Авн ривоят аст, ки гуфт: Ӯро шунидам ки чунин мегуфт: «Агар зани ҳайздида пеш аз нишасти офтоб пок шавад, пас намози зуҳр ва асрро мехонад. Ва агар пеш аз фаҷр пок шавад, пас намози мағриб ва хуфтанро мехонад».
- عَنْ عَطَاءٍ، وَطَاوُسٍ، وَمُجَاهِدٍ، قَالُوا: «إِذَا طَهُرَتْ قَبْلَ غُرُوبِ الشَّمْسِ صَلَّتِ الظُّهْرَ وَالْعَصْرَ، وَإِذَا طَهُرَتْ قَبْلَ طُلُوعِ الْفَجْرِ صَلَّتِ الْمَغْرِبَ وَالْعِشَاءَ».
Аз Ато, Товус ва Муҷоҳид роҳимаҳумаллоҳ ривоят аст, ки гуфтанд: «Агар зан пеш аз ғуруби офтоб пок шавад, пас намози зуҳр ва асрро мехонад. Ва агар пеш аз тулӯъи фаҷр пок шавад, пас намози мағриб ва хуфтанро мехонад».
- عَنْ عَطَاءٍ، وَطَاوُسٍ، أَنَّهُمَا قَالَا: «إِذَا طَهُرَتِ الْحَائِضُ قَبْلَ غُرُوبِ الشَّمْسِ اغْتَسَلَتْ وَصَلَّتِ الظُّهْرَ وَالْعَصْرَ، وَإِذَا طَهُرَتْ قَبْلَ الْفَجْرِ اغْتَسَلَتْ وَصَلَّتِ الْمَغْرِبَ وَالْعِشَاءَ».
Аз Ато, Товус ривоят аст, ки ҳарду гуфтанд: «Агар зани ҳайздида пеш аз ғуруби офтоб пок шавад, пас ғусл карда намози зуҳр ва асрро мехонад. Ва агар пеш аз фаҷр пок шавад, пас ғусл карда намози мағриб ва хуфтанро мехонад».
- عَنْ أَبِي مَعْشَرٍ، عَنْ إِبْرَاهِيمَ، قَالَ: «إِذَا طَهُرَتِ الْحَائِضُ مِنْ آخِرِ النَّهَارِ صَلَّتِ الظُّهْرَ وَالْعَصْرَ، وَإِذَا طَهُرَتْ مِنْ آخِرِ اللَّيْلِ صَلَّتِ الْمَغْرِبَ وَالْعِشَاءَ»
Аз Аби Маъшар аз Иброҳим ривоят аст, ки гуфт: «Агар зани ҳайздида дар охири рӯз пок шавад, пас намози зуҳр ва асрро мехонад. Ва агар дар охири шаб пок шавад, пас намози мағриб ва хуфтанро мехонад».
- عَنْ مَنْصُورٍ، عَنِ الْحَكَمِ، قَالَ: «إِذَا رَأَتِ الطُّهْرَ قَبْلَ الْمَغْرِبِ صَلَّتِ الظُّهْرَ وَالْعَصْرَ، وَإِذَا رَأَتْهُ قَبْلَ الْفَجْرِ صَلَّتِ الْمَغْرِبَ وَالْعِشَاءَ».
Аз Мансур аз Ҳакам ривоят аст, ки гуфт: «Агар зани ҳайздида дид, ки пеш аз мағриб покиза шудааст, пас намози зуҳр ва асрро мехонад. Ва агар дид, ки пеш аз фаҷр покиза шудааст, пас намози мағриб ва хуфтанро мехонад».
- عَنْ يُونُسَ، عَنِ الْحَسَنِ، قَالَ: «تُصَلِّي الصَّلَاةَ الَّتِي طَهُرَتْ فِي وَقْتِهَا».
Аз Юнус аз Ҳасан роҳимаҳуллоҳ ривоят аст, ки гуфт: Ҳамон намозеро мехонад, ки дар вақташ пок шудааст».
- عَنْ إِبْرَاهِيمَ، قَالَ: «إِذَا رَأَتِ الطُّهْرَ فِي وَقْتِ الظُّهْرِ، فَلَمْ تَغْتَسِلْ حَتَّى يَدْخُلَ وَقْتُ الْعَصْرِ صَلَّتِ الظُّهْرَ وَالْعَصْرَ»
Аз Иброҳим ривоят аст, ки гуфт: «Агар (зан) дид, ки дар вақти зуҳр (пешин) пок шудааст, (вале) ғусл накард, ҳатто ки вақти аср даромад, пас (дар ин ҳол) намози зуҳрро ва (сипас) намози асрро мехонад».
Мусоннафи Ибни Аби Шайба
✍ Эзоҳ: Агар зани ҳайздида пеш аз намози мағриб пок шавад, пас агар то мағриб вақт боқӣ монда бошад, аввал намози зуҳрро сипас асрро ва сипас мағрибро мехонад. Инчунин агар пеш аз намози фаҷр пок шавад, пас агар вақт боқӣ монда бошад, аввал намози мағрибро сипас хуфтанро ва сипас бомдодро мехонад. Валлоҳу аълам
📗📘📙📗📘📙📗📘📙📗📘
АМАЛҲОИ ҲАРОМЕ, КИ БИСЁРИ МАРДУМОН НИСБАТИ ОНҲО БЕПАРВО ҲАСТАНД.
- 58 -
АЗИЯТ ВА ОЗОРӢ ҲАМСОЯ
🔶 Аллоҳи мутаъол моро дар бораи ҳамсоя васият ва супориш намуда фармудаст:
وَاعْبُدُوا اللَّهَ وَلَا تُشْرِكُوا بِهِ شَيْئًا ۖ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا وَبِذِي الْقُرْبَىٰ وَالْيَتَامَىٰ وَالْمَسَاكِينِ وَالْجَارِ ذِي الْقُرْبَىٰ وَالْجَارِ الْجُنُبِ وَالصَّاحِبِ بِالْجَنبِ وَابْنِ السَّبِيلِ وَمَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ مَن كَانَ مُخْتَالًا فَخُورًا
📗 «Худоро бипарастед ва чизеро бо Ӯ шарик наёваред ва ба падару модар ва хешовандону ятимон ва бенавоёну ҳамсояи хешованд ва ҳамсояи бегона ва ҳамнишину мусофири раҳгузар ва бандагони худ некӣ кунед. Албатта Аллоҳ таъоло мутакаббирону фахрфурӯшонро дӯст намедорад»
🔮 Сураи "Нисо" ояти 56
🔷 Ҳамсоя ҳуқуқи бисёре дорад ва азияту озори ӯ яке аз муҳаррамот аст.
🔶 Ҳамчуноне, ки дар ривояти Имом Бухори омадааст:
عَنْ أَبِي شُرَيْحٍ، أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «وَاللَّهِ لاَ يُؤْمِنُ، وَاللَّهِ لاَ يُؤْمِنُ، وَاللَّهِ لاَ يُؤْمِنُ» قِيلَ: وَمَنْ يَا رَسُولَ اللَّهِ؟ قَالَ: «الَّذِي لاَ يَأْمَنُ جَارُهُ بَوَايِقَهُ»
📘 "Аз Абӯшурайҳ разияллоҳу анҳу ривоят аст, ки Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам фармуданд : фармуданд: “Ба Аллоҳ савганд, ки имон надорад, ба Аллоҳ савганд, ки имон надорад, ба Аллоҳ савганд, ки имон надорад.” Касе гуфт: Ё Расулаллоҳ! Кист ки (имон надорад?) Фармуданд: “Касе, ки ҳамсояаш аз озораш дар амон нест.”
📚Ин ҳадис ривоят шудааст дар китоби :
1. "Саҳеҳи Бухори" ҳ-т-р 6016
2. "Саҳеҳи Муслим" ҳ-т-р 46-73
3. "Адабул-Муфрад"-и Бухори ҳ-т-р 121
4. "Муснад"-и Имом Аҳмад 7878
5. "Муснад" - и Абуяъло ҳ-т-р 6482
6. "Муснади Шиҳоб" - и Қузоъӣ ҳ-т-р 875
7. "Муснад" - и Таёласи ҳ-т-р 1437
8. "Мустадрак" - и Ҳоким 1/10
9. "Шуъабул-Имон" - и Байҳақи ҳ-т-р 9535
9. "Китобул-Имон"-и ибни Манда ҳ-т-р 304-305
10. "Мустахраҷ"-и Абуъавона 1/30
11. "Саҳеҳи ибни Ҳиббон" ҳ-т-р 510
12. "Китобус-Сумт"-и ибни Абидунё ҳ-т-р 28
🔷 Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам ситоиш ва мазаммати ҳамсояро миқёс ва тарозуи неки ва бади ба ҳамсоя қарор додааст.
🔶 Чуноне ки дар ривояти Имом Аҳмад раҳимаҳуллоҳ омадааст, ки :
عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ مَسْعُودٍ، قَالَ: قَالَ رَجُلٌ لِرَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: كَيْفَ لِي أَنْ أَعْلَمَ إِذَا أَحْسَنْتُ، وَإِذَا أَسَأْتُ؟ فَقَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: " إِذَا سَمِعْتَ جِيرَانَكَ يَقُولُونَ: قَدْ أَحْسَنْتَ، فَقَدْ أَحْسَنْتَ، وَإِذَا سَمِعْتَهُمْ يَقُولُونَ: قَدْ أَسَأْتَ، فَقَدْ أَسَأْتَ "
📕 "Аз Абдуллоҳ ибни Масъуд разияллоҳу анҳу ривоят аст, ки: Шахсе ба Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам гӯфт: Эй Расули Аллоҳ ! Аз куҷо бидонам, ки ба ҳамсояам неки кардаам ё бадӣ? Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам фармуданд: “Ҳар вақто, ки аз ҳамсоягон шунавиди, ки гуфтанд: Кори неке кардаи (пас бидони, ки) некӣ кардаи, ва ҳар вақто, ки гуфтанд бадӣ кардаи (пас бидон, ки) кори баде кардаи”
📚Ин ҳадис ривоят шудааст дар китоби :
1. "Сунани ибни Моҷа" ҳ-т-р 4223
2. "Мусаннаф"-и Абдураззоқи Санъони ҳ-т-р 19749
3. "Муснад"-и Имом Аҳмад ҳ-т-р 3808
4. "Сунани Кубро"-и Байҳақи 10/125
5. "Саҳеҳи ибни Ҳиббон" ҳ-т-р 525-526
6. "Макоримул-Ахлоқ"-и Харроитӣ саҳ 42
7. "Муснад"-и Шошӣ ҳ-т-р 483
8. "Муъҷами Кабир"-и Табарони ҳ-т-р 10433
9. "Ҳилиятул-Авлиё"-и Абунуъайм 5/42
10. "Мустахраҷ"-и Абуъавона 4/50-51
11. "Шарҳи Сунна" - и Бағавӣ ҳ-т-р 3490
12. "Саҳеҳул-Ҷомеъ" - и Шайх Албони 625.
🔷 Азият ва озори ҳамсоя суратҳои гуногуне дорад, монанди ба ҳамсоя иҷозат надиҳад, ки дар деворе, ки бо ҳам шариканд мех бикубад ва ё дар болои он боме бисозад ва ҳамчунин гирифтани пеши нури офтоб ва ҳаво бе гирифтани иҷозати ҳамсоя ва ё боз кардани тиреза дар рӯ ба рӯи хонаи ҳамсоя ва нигоҳ кардан аз он ба хонаи ҳамсоягон.
📗📘📙📗📘📙📗📘📙📗📘
АМАЛҲОИ ҲАРОМЕ, КИ БИСЁРИ МАРДУМОН НИСБАТИ ОНҲО БЕПАРВО ҲАСТАНД.
- 45 -
СУХАНЧИНӢ
🔷 Хабари касе ва сухани касеро ба дигаре гуфтан бузургтарин сабаби қатъи робитаҳо ва шуълавар сохтани оташи кина ва душмани миёни мардум мебошад.
🔶 Ва Аллоҳи мутаол суханчинро мазаммат намудааст, мефармояд :
هَمَّازٍ مَّشَّاءٍ بِنَمِيمٍ(١٠) مَّنَّاعٍ لِّلْخَيْرِ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ
📗 «Ба ҳар фурӯмояе (пасте), ки бисёр: савганд мехӯрад пайравӣ макун: айбҷӯе, ки барои суханчинӣ ин ҷову он ҷо меравад»
🔮 Сураи Қалам, оятҳои 10-11
🔷 Аз Ҳузайфа разияллоҳу анҳу ривоят, ки Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам фармуданд:
«لَا يَدْخُلُ الجَنَّةَ قَتَّاتٌ»
📘 “Суханчин ба Ҷаннат дохил намешавад."
📚Ин ҳадис ривоят шудааст дар китоби :
1. "Саҳеҳи Бухорӣ" ҳ-т-р 6056
2. "Саҳеҳи Муслим" ҳ-т-р 169
3. "Сунани Абудовуд" ҳ-т-р 4871
4. "Сунани Тирмизӣ" ҳ-т-р 2026
5. "Муснад"-и Имом Аҳмад ибни Ҳанбал 5/382-389-392-402-404
6. "Муснад"-и Таёласӣ ҳ-т-р 421
7. "Сунани Кубро"-и Байҳақи ҳ-т-р 16672
8. "Баҳруз-Заххор"-и Имом Баззор ҳ-т-р 2954
9. "Муъҷами Кабир"-и Имом Табаронӣ ҳ-т-р 3021
10. "Равзул-Уқало"-и Ибни Ҳиббон саҳифаи 153
11. "Силсила Аҳодиси Саҳеҳа"-и Шайх Албони ҳ-т-р 1034
12. "Саҳеҳул-Ҷомеъ-и Шайх Албони ҳ-т-р 7272
🔶 Аз Ибни Аббос разияллоҳу анҳумо ривоят аст, аз Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам канори бӯстоне аз бӯстонҳои
Мадина гузаштанд, овози ду шахсеро, ки
дар қабрҳои худ азоб дода мешуданд,шуниданд ва фармуданд:
«يُعَذَّبَانِ، وَمَا يُعَذَّبَانِ فِي كَبِيرٍ، وَإِنَّهُ لَكَبِيرٌ، كَانَ أَحَدُهُمَا لاَ يَسْتَتِرُ مِنَ البَوْلِ، وَكَانَ الآخَرُ يَمْشِي بِالنَّمِيمَةِ»
📕 “Ин ду шахс азоб дода мешаванд ва сабаби таъзибашон (азобашон) кори бузурге нест (Ва дар ривояте сабаби таъзибашон кори бузург аст).” Баъд аз он фармуданд: “Яке аз инҳо аз пешоб худро пок намекард ва дигараш суханчинӣ мекардааст”
📚Ин ҳадис ривоят шудааст дар китоби :
1. "Саҳеҳи Бухорӣ" ҳ-т-р 6056
2. "Саҳеҳи Муслим" ҳ-т-р 111
3. "Сунани Абудовуд" ҳ-т-р 20
4. "Сунани Тирмизи" ҳ-т-р 70
5. "Сунани Насои" ҳ-т-р 31
6. "Сунани Ибни Моҷа" ҳ-т-р 347
7. "Сунани Доримӣ" 1/188-189
8. "Муснад"-и Имом Аҳмад ибни Ҳанбал 1/225
9. "Саҳеҳи Ибни Хузайма" ҳ-т-р 55
10. "Муснад"-и Абуъаввона 1/196
11. "Мусаннаф"-и Ибни Абишайба ҳ-т-р 12038
12. "Сунани Кубро"-и Байҳақи ҳ-т-р 508
13. "Баҳруз-Заххор"-и Баззор ҳ-т-р 4846
14. "Муъҷами Кабир"-и Табаронӣ ҳ-т-р 7869
15. "Фатҳул-Бори"-и Ибни Ҳаҷари Асқалони 1/317
16. "Ирвоул-Ғалил"-и Шайх Албони ҳ-т-р 283
17. "Саҳеҳул-Ҷомеъ"-и Шайх Албони ҳ-т-р 2440-2441
🔷 Яке аз суратҳои зишти суханчинӣ фиреб додани зан бар зидди шавҳараш ва акси он ва ба ҳам задани робита миёни онон аст. Ва ҳамчунин ин, ки бархе аз кормандони як идора сухани баъзе аз ҳамкорони худро ба мудир ва раиси идора мерасонад ва бо ин васила ва роҳ масъули идораро аз кормандон бадгумон намуда ва ба онон зарар мерасонад. Ва ин кор низ ҳаром ва ноҷоиз мебошад.
📗📘📙📗📘📙📗📘📙📗📘
📗📘📙📗📘📙📗📘📙📗📘
АМАЛҲОИ ҲАРОМЕ, КИ БИСЁРИ МАРДУМОН НИСБАТИ ОНҲО БЕПАРВО ҲАСТАНД.
- 52 -
СИЁҲ КАРДАНИ МӮЙ
🔶 Бо таваҷҷуҳ ба ваъиде (ваъдаи ҷазои бад), ки дар бораи сиёҳ кардани мӯй ворид шудааст, қавли саҳеҳ ин аст, ки сиёҳ кардани мӯй ҳаром аст.
🔷 Ва далели ин гуфта ҳадисест, ки :
عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «يَكُونُ قَوْمٌ يَخْضِبُونَ فِي آخِرِ الزَّمَانِ بِالسَّوَادِ، كَحَوَاصِلِ الْحَمَامِ، لَا يَرِيحُونَ رَائِحَةَ الْجَنَّةِ»
📗 “Аз ибни Аббос разияллоҳу анҳу ривоят аст, ки гуфт Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам фармуданд: Дар охири замон гурӯҳе пайдо хоҳанд шуд, ки мӯйҳои худро монанди чинадонӣ кабӯтар (зери манаҳи кабӯтар) сиёҳ мекунанд, онон атр ва бӯйи биҳиштро намеёбанд”
📚Ин ҳадис ривоят шудааст дар китоби :
1. "Сунани Абудовуд" ҳ-т-р 4212
2. "Сунани Кубро"-и Насоӣ 8/138
3. "Сунани Кубро"-и Байҳақи 7/311
4. "Муснад"-и Имом Аҳмад ҳ-т-р 2470
5. "Муснад"-и Абуяъло ҳ-т-р 2603
6. "Муснад"-и Исҳоқ ибни Роҳвия
7. "Муъҷами Кабир"-и Табарони ҳ-т-р 12254
8. "Шарҳи Сунна" ҳ-т-р 3180
9. "Мишкотул-Масобиҳ"-и Хатиби Табрезӣ ҳ-т-р 4452
10. "Ғоятул-Маром"-и Шайх Албони ҳ-т-р 106
11. "Саҳеҳул-Ҷомеъ" - и Шайх Албони 8153
🔶 Ин кор дар миёни бисёре аз шахсоне, ки мӯяшон сафед гаштааст ривоҷ дорад ва мӯйи худро сиёҳ мекунанд, ин кор мафосидеро низ дарбар дорад аз ҷумла: фиребкорӣ ва фиребдиҳии халқи Аллоҳ ва нишон додани худ бо ҳайати маснуъӣ. Ва бешак ин кор дар рафтори шахс таъсири номатлубе дорад ва шояд ҳам сабаби фиреб додани мардум бигардад.
🔷 Аз Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам ривоят шудааст, ки онҳо мӯйҳои сафедро бо ҳане ва ё ранги дигар моил ба зардӣ, сурхӣ ва ё қаҳвагӣ тағйир медоданд.
🔶 Ҳамчуноне, ки Имом Муслим ибни Ҳуҷҷоҷи Нишопурӣ раҳимаҳуллоҳ ривоят мекунад:
عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللهِ، قَالَ: أُتِيَ بِأَبِي قُحَافَةَ يَوْمَ فَتْحِ مَكَّةَ وَرَأْسُهُ وَلِحْيَتُهُ كَالثَّغَامَةِ بَيَاضًا، فَقَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «غَيِّرُوا هَذَا بِشَيْءٍ، وَاجْتَنِبُوا السَّوَادَ»
📙 "Аз Ҷобир ибни Абдуллоҳ разияллоҳу анҳу ривоят аст, ки гуфт: Дар рӯзи фатҳи Макка Абуқуҳофарро оварданд ва аз шиддати сафедии риш ва мӯй сар ҳамчун дарахти суғома буд, Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам фармуданд: “Ин (сафедиро)-ро бо ранге тағир диҳед ва аз ранги сиёҳ дури ҷуед”
📚Ин ҳадис ривоят шудааст дар китоби :
1. "Саҳеҳи Муслим" ҳ-т-р 2102
2. "Сунани Абудовуд" ҳ-т-р 3729
3. "Сунани Насоӣ" ҳ-т-р 5035
4. "Сунани Ибни Моҷа" ҳ-т-р 3646
5. "Саҳеҳи ибни Ҳиббон" ҳ-т-р 5563
6. "Мустадрак"-и Ҳоким ҳ-т-р 5063
7. "Сунани Кубро"-и Насоӣ ҳ-т-р 8102
8. "Мусаннаф"-и ибни Абишайба ҳ-т-р 24496
9. "Муснад"-и Абуяъло ҳ-т-р 1778
10. "Мустахраҷ" -и Абуавона ҳ-т-р 1200
11. "Мушкилул-Осор"-и Таҳовӣ ҳ-т-р 3112
12. "Муъҷами Сағир"-и Табарони ҳ-т-р 484
13. "Муъҷами Авсат"-и Табарони ҳ-т-р 5317
14. "Муъҷами Кабир" -и Табарони ҳ-т-р 8248-8250
15. "Сунани Кубро" - и Байҳақи ҳ-т-р 13382
16. "Муснад"-и Таёласӣ ҳ-т-р 1851
17. "Ал-Ҷуъдиёт"-и Бағавӣ ҳ-т-р 2228
18. "Маърифатус-Саҳҳоба " -и Абунуъайм 4382
🔴 Қавл ва фикри саҳеҳ ин аст, ки марду зан дар ин ҳукм баробар ҳастанд.
📗📘📙📗📘📙📗📘📙📗📘
📗📘📙📗📘📙📗📘📙📗📘
АМАЛҲОИ ҲАРОМЕ, КИ БИСЁРИ МАРДУМОН НИСБАТИ ОНҲО БЕПАРВО ҲАСТАНД.
- 13 -
ҲАМХОБА НАШУДАНИ ЗАН БО ШАВҲАРАШ БЕ УЗРИ ШАРЪӢ
🔷 Аз Абуҳурайра разияллоҳу анҳу ривоят шуда, ки Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам фармуданд:
«إِذَا دَعَا الرَّجُلُ امْرَأَتَهُ إِلَى فِرَاشِهِ فَأَبَتْ فَبَاتَ غَضْبَانَ عَلَيْهَا لَعَنَتْهَا المَلاَئِكَةُ حَتَّى تُصْبِحَ»
📗 “Ҳаргоҳ, ки шавҳар ҳамсарашро ба бистари худ фарёд кунад ва ӯ рад кунад ва ба наздаш наояд ва шавҳар бо нороҳати ва асабоният аз ӯ шабро гузаронад, фариштагон он шаб то субҳ он занро лаънат (нафрин) мекунанд”
📚Ин ҳадис ривоят шудааст дар китоби :
1. "Саҳеҳи Бухори" ҳ-т-р 3237
2. "Фатҳул-Бори" 6/314
🔶 Бисёри занон вақто, ки миёни онон ва шавҳарашон ихтилоф ва нофаҳмие руй бидиҳад, бо ҳамхоба нашудан бо шавҳараш- ба фикри худ- шавҳарашро ҷазо ва танбиҳ медиҳад, ва гоҳе ин кор сабаби фасоди бузурге мешавад, монанди ба ҳаром даст задани шавҳар, ки дар натиҷаи ин амал шавҳар дар фикри издивоҷ бо дигар зан мегардад.
🔷 Пас ҳаргоҳ шавҳар аз ҳамсар ҳамхобагӣ дархост кард, ҳамсар бояд ба фармони Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам гуш карда аз шавҳараш итоат намояд ва ба хостааш ҷавоби мусбат диҳад, зеро Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам фармудаанд:
«إذا دعا الرجل امرأته إلى فراشه فلتجب وإن كانت على ظهر قتب»
📘 “Ҳаргоҳ шавҳар ҳамсарро ба ҳамхобагӣ даъват намуд, ҳамсар бояд иҷобат намояд, агар чи дар пушти шутур ҳам савор бошад”
📚Ин ҳадис ривоят шудааст дар китоби :
1. "Завоид"-и Ҳофиз Баззор 2/181
2. "Силсилаи Аҳодиси Саҳеҳа"-и Шайх Албони ҳ-т-р 1203
3. "Саҳеҳул-Ҷомеъ"-и Шайх Албони ҳ-т-р 533.
🔶 Ва шавҳар низ барои идомаи ҳамдили ва рух надодани ихтилофот бояд вазъияти занро баназар гирад ва дар сурати маризи, бордори ва ё андуҳгин будани он, бояд ҳолати ӯро муроъот кунад.
📗📘📙📗📘📙📗📘📙📗📘
📗📘📙📗📘📙📗📘📙📗📘
АМАЛҲОИ ҲАРОМЕ, КИ БИСЁРИ МАРДУМОН НИСБАТИ ОНҲО БЕПАРВО ҲАСТАНД.
- 14 -
БЕ УЗРИ ШАРЪӢ ТАЛАБИ ТАЛОҚ НАМУДАН
🔷 Бисёре аз занон бо пайдо шудани хилофи андаке бо шавҳараш оҷилона ва саросемавор аз ӯ дархости талоқ мекунад, Ё ҳар гоҳе ки зан аз мард пул талаб кунад ва он мард хоҳишоти онро иҷро карда натавонад, дар ҳол талаби талоқ мекунад, Ё инки бо суханон ва таҳрики бархе аз хешовандон ваҳамсояҳои фасодкораш ба ин кор низ даст мезанад. Ва баъзе вақтҳо бо ибораҳои бад ва ғазабоваранда бо шавҳараш мубориза мебарад, масалан мегӯяд:
⭕ Агар марди манро талоқ бидеҳ!
🔶 Бадеҳи аст, ки талоқ мафосид ва зарарҳои бузурге дорад, монанди пароканда шудани оила ва оворагии фарзандонро дар пай дорад, ва пас аз чанд муддате зан пушаймон мешавад, аммо пушаймони дигар суде надорад, бо ин сабабҳо ва масъалаҳои дигаре ҳикмати ҳаром гардонидани ин кор дар шариати исломӣ ҳувайдо мешавад.
🔷 Аз Савбон разияллоҳу анҳу ривоят шудааст, ки Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам фармудаанд:
«أيما امرأة سألت زوجها الطلاق من غير ما بأس فحرام عليها رائحة الجنة»
📗 “Ҳар зане, ки бидуни ҳеҷ мушкилие аз шавҳараш талаби талоқ кунад, бӯйи биҳишт бар ӯ ҳаром мегардад.”
📚Ин ҳадис ривоят шудааст дар китоби :
1. "Сунани Абудовуд" ҳ-т-р 2226
2. "Сунани Тирмизӣ" ҳ-т-р 1/223
3. "Сунани Ибни Моҷа" ҳ-т-р 2055
4. "Сунани Доримӣ" ҳ-т-р 2/162
5. "Сунани Кубро"-и Байҳақи 7/316
6. "Муснад"-и Имом Аҳмад ибни Ҳанбал 3/277
7. "Мусаннаф"-и Ибни Абишайба 1/141
8. "Мустадрак"-и Ҳокими Нишопури 2/200
9. "Саҳеҳи Ибни Ҳиббон" 1320
10. "Мунтақо"-и Ибни Ҷоруд 748
11. "Тафсири Табарӣ" ҳ-т-р 4843-4844
12. "Саҳеҳул-Ҷомеъ" ҳ-т-р 2706.
13. "Ирвоул-Ғалил" ҳ-т-р 2035
🔶 Аз Уқба ибни Омир разияллоҳу анҳу ривоят шудааст ки Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам фармуданд:
«إن المختلعات والمنتزعات هن المنافقات»
📘 “Заноне, ки аз шавҳаронашон талаби талоқ мекунанд ва худро аз шавҳар дур мекунанд, онҳо занони мунофиқ ҳастанд”
📚Ин ҳадис ривоят шудааст дар китоби :
1. "Сунани Насои" 2/104
2. "Муснад"-и Имом Аҳмад ибни Ҳанбал 2/414
3. "Сунани Кубро"-и Байҳақи 7/316
4. "Муъҷами Кабир"-и Табаронӣ 17/559
5. "Саҳеҳул-Ҷомеъ" ҳ-т-р 1938.
6. "Ирвоул-Ғалил" ҳ-т-р 632
🔷 Аммо агар талаби талоқ бо узри (сабаби) шаръӣ бошад, монанди тарки намоз, шаробхурӣ (мастигарӣ) ва истифода бурдани маводи мухаддир (героин ва амсоли он) аз ҷониби шавҳар ва ин ки шавҳар онро барои анҷом додани кори ҳароме маҷбур кунад, Ё ин ки шиканҷааш кунад ва ё ӯро аз ҳуқуқи шаръӣ ва қонуниаш маҳрум созад ва панду насиҳат фоидае набахшад ва талоши ислоҳшавиаш ягон самарае надиҳад, дар ин сурат беягон мушкили зан метавонад барои он ки худ ва динашро ҳимоят кунад, аз шавҳар талаби талоқ карданаш ҷоиз аст.
📗📘📙📗📘📙📗📘📙📗📘
📌Шайхул Ислом ибн таймия раҳимаҳуллоҳ мефармояд:
🥀Аҳли ҳақ дар се макон ҷустуҷу кун!!!
1⃣дар қабристон
2⃣дар зиндон
3⃣дар ҷиҳоди Фи сабилиллаҳ
▪️شیخ السلام ابن تیمیه رحمه می فرماید:
اهل حق در سه مکان جستجو کن!!!
1⃣در قبرستان
2⃣در زندان
3⃣ در جهاد فی سبیل الله
😢😢😢
#Омӯзишу_таҳқиқи_Тавҳид_роҳест_ба_сӯйи_Ҷаннат
بِسمِ اللّٰه الرَّحمَنِ الرَّحِيم
إن الحمد لله نحمده و نستعينه و نستغفره و نعوذ بالله من شرور أنفسنا
و من سيئات أعمالنا من يهده الله فلا مضل له و من يضلل فلا هادي له وأشحد أن
لا إله إلا الله وحده لا شريك له و أشهد أن محمدا عبده ورسوله
أما بعد:
یَـٰۤأَیُّهَا ٱلَّذِینَ ءَامَنُوا۟ ٱتَّقُوا۟ ٱللَّهَ حَقَّ تُقَاتِهِۦ وَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنتُم مُّسۡلِمُونَ
«Эй касоне, ки имон овардаед, он чунон ки шоистаи тарс аз они Аллоҳ аст аз Ӯ битарсед ва дар ҳоли мусалмони бимиред». [Оли имрон 102]
یَـٰۤأَیُّهَا ٱلنَّاسُ ٱتَّقُوا۟ رَبَّكُمُ ٱلَّذِی خَلَقَكُم مِّن نَّفۡسࣲ وَ ٰحِدَةࣲ وَخَلَقَ مِنۡهَا زَوۡجَهَا وَبَثَّ مِنۡهُمَا رِجَالࣰا كَثِیرࣰا وَنِسَاۤءࣰۚ وَٱتَّقُوا۟ ٱللَّهَ ٱلَّذِی تَسَاۤءَلُونَ بِهِۦ وَٱلۡأَرۡحَامَۚ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ عَلَیۡكُمۡ رَقِیبࣰا
«Эй мардум! Битарсед аз Парвардигоратон, Он ки шуморо аз як тан ва аз он як тан ҳамсари ӯро биёфарид ва аз он ду мардуми бисёр падид овард. Ҳамоно аз шунидани номи Ӯ аз якдигар чизе мехоҳед пас аз Аллоҳ ва алоқаи хешованди битарсед. Албатта, Аллоҳ назораткунандаи шумост»! [Ниса 1]
یَـٰۤأَیُّهَا ٱلَّذِینَ ءَامَنُوا۟ ٱتَّقُوا۟ ٱللَّهَ وَقُولُوا۟ قَوۡلࣰا سَدِیدࣰا
یُصۡلِحۡ لَكُمۡ أَعۡمَـٰلَكُمۡ وَیَغۡفِرۡ لَكُمۡ ذُنُوبَكُمۡۗ وَمَن یُطِعِ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ فَقَدۡ فَازَ فَوۡزًا عَظِیمًا
«Эй касоне, ки иймон овардаед аз Аллоҳ битарсед ва сухани ҳақ бигӯед! Ӯ корҳои шуморо ба салоҳ оварад ва гуноҳонатонро биёмӯрзад. Ва ҳар ки ба Аллоҳ ва Расули Ӯ итоъат бикунад, ба дурусти ки ба комёбии бузурге даст ёфтааст». [Аҳзаб 70-71]
Ҳамоно, каломи ҳақ танҳо каломи Аллоҳ таъоло аст. Роҳи мустақим ин роҳи Набий ﷺ мебошад. Аз ҳама кори зишт дар Дин навоварӣ овардан аст. Ҳама гуна навоварӣ бидъат аст ва ҳар як бидъат залолату гумроҳист. Ва ҳар як залолату гумроҳӣ дар оташ аст.
____
بسم الله الرحمن الرحيم
Ҳамду ситоиши зиёд Аллоҳро ки меҳрубон ва ниҳоят бораҳм аст. Ӯ аз лутфу марҳамати беохири Худ боз як фурсати дигаре барои банда ато намуд. Имрӯз хостам ба мавзӯъи муҳиме бипардозам, ки ҳаллу фасли масъалаҳою мушкилотҳои ҷомеъаи инсони маҳз ба ҳамин чиз алоқа дошта, ҳеҷ мушкилии ҷомеъавӣ роҳи ҳаллу фасли худро наёбад, магарам дар асоси ин калима. Ва ин калимаи Тавҳид аст, ки бартарафии ранҷу мушкилотҳо ва хушбахтию наҷотёбии инсон махсус дар омӯзиш ва таҳқиқӣ ҳамин калима аст. Аз ин рӯ мо худ ҳаррӯза шоҳид бар он ҳастем, ки дар ҷомеъаи инсони ширку куфр, бидъату хурофот, зулму ноадолати мунташир аст. Ин замоне, ки мо дар вай қарор дорем, аз ҳама замони зулму ноадолатӣ, туғёни ҳадди илоҳӣ, пур аз ширку куфру бидъат ва ғайра мебошад, ки таърихи инсоният ҳеҷ чунин замонеро ба ёд надорад. Вале бештари мардум аз ин дар ғафлат ҳастанд. Ҳамоно Аллоҳ бо лутфу марҳамати Худ ҳар киро аз байни мардум бихоҳад, барояш Нур ва лаззати Тавҳидро ато намуда, ӯро аз торикиҳои зулумот ба сӯйи равшанию ҳидоят роҳнамоӣ намуда, фаҳмиши Динашро барои ӯ осон мегардонад. Яқин аст, ки Ӯ Таъоло муваҳиддинро бо сабаби таҳқиқу омӯзиши ин калимаи олӣ дар дунёву охират собитқадаму сарбаланд мегардонад.
Аллоҳ Таъоло мефармояд:
یُثَبِّتُ ٱللَّهُ ٱلَّذِینَ ءَامَنُوا۟ بِٱلۡقَوۡلِ ٱلثَّابِتِ فِی ٱلۡحَیَوٰةِ ٱلدُّنۡیَا وَفِی ٱلۡـَٔاخِرَةِۖ
«Аллоҳ касонеро, ки ба қавли дуруст [яъне Ла илаҳа иллаЛлоҳ] имон овардаанд, дар дунёву охират собитқадам мегардонад....» (Иброҳим:27)
Набий ﷺ мефармоянд:
«Ҳамеша дар Уммати ман гурӯҳе аз мардум пайравӣ роҳи ҳақанд, ва пирӯзу нусратёфтаанд. Ва зарар намерасонад, онҳоро касоне, ки кумаки худро намегузоранд, ва онҳое ки муқобили онҳо мегарданд. Ва то ваъда ва раҳмати Аллоҳ қоим нагардад, дар ҳамаи ҳолат тобеъ ба ин роҳанд».
Ривояти Абу Дауд, Насоӣ, имом Аҳмад.
Дар зеҳни нафаре чунин савол омаданаш мумкин аст. Оё имрӯз инсонҳо Аллоҳро ягона ибодат карда истодаанд. Ва ё ба амру фармонҳои Ӯ тобеъ ҳастанд?! Ҷавоб: Асло, балки рӯйи заминро ширк зер кардааст. Аксари инсонҳо бо ҳар гуна роҳу равишҳо ё билкул ғайри Аллоҳро ибодат карда истодаанд ва ё дар ибодаташон ба Аллоҳ чизеро ё касеро шарик қарор дода истодаанд. Чунон рӯйи заминро ширк зер кардааст, ки аксари мардум амалҳои ширкиро ибодат дониста, амалҳои ҳаррӯза анҷом медодаашон қариб ки ҳама ширк аст. Аз омӯзишу таҳқиқи илми Тавҳид рӯй гардонда, ба ин гумонанд, ки гузаштагонамон ҳама мусалмон буданд ва мо фарзандони онҳоем. Дар динашон ба падарҳояшон пайравӣ намуда, Исломро танҳо ду ракъат намоз гузоштан, рӯза гирифтан, ба касе хайр кардан, қалби ҳеҷ касро наранҷондан ва амсоли инҳо медонанду халос. Ҳол он ки касе ки агар Тавҳидро надонад, ӯ мусалмон нест, балки мушрик аст, агарчӣ ӯ шабу рӯз амалҳои нек анҷом бидиҳад, вале амалҳояш ба ӯ ҳеҷ фойдае надиҳанд, балки ҳамааш мисли заррае чанг несту нобуд гарданд.
Аллоҳ Таъоло мефармояд:
وَقَدِمۡنَاۤ إِلَىٰ مَا عَمِلُوا۟ مِنۡ عَمَلࣲ فَجَعَلۡنَـٰهُ هَبَاۤءࣰ مَّنثُور
«Ва ба амали (неке) ки карданд, қасд кунем ва ҳамаро чун заррае (чанг) барбод диҳем» (Фурқон:23)
Инчунин Ӯ Таъоло ҳар касеро ки ирода ё бихоҳад, ӯро ба ҳақ ва касеро, ки ирода ё бихоҳад ӯро ба гумроҳию асорат мебарад. Ин адолати Ӯст. Ва Ӯ Робби мост!
لَا یُسۡـَٔلُ عَمَّا یَفۡعَلُ وَهُمۡ یُسۡـَٔلُونَ
«Ӯ дар баробари ҳеҷ як аз корҳое, ки мекунад, пурсида намешавад, вале мардум пурсида мешаванд». [Анбиё,23]
قُلۡ إِنَّ ٱللَّهَ یُضِلُّ مَن یَشَاۤءُ وَیَهۡدِیۤ إِلَیۡهِ مَنۡ أَنَابَ
Бигӯ: «Ҳаройина, Аллоҳ ҳар киро хоҳад гумроҳ мекунад ва ҳар киро ки ба сӯйи Вай руҷӯъ кунад, ҳидоят мекунад». [Роъд:27]
1⃣ Фазилатҳои илми Тавҳид ва таҳқиқу омӯзиши он.
Афзалтарин илм - ин ягона шинохтани Аллоҳ азза ва ҷалла ва донистани Тавҳиди Ӯ мебошад. Ва ин бузургтарин чизест, ки барои омӯхтан ва талаб карданаш, саъю талош карда мешавад. Табиист, ки ҳамин илми Тавҳид, Аллоҳ Таъоло ва Дини Ӯро барои ҳар як талабкунандаи худ омӯзонда, муаррифи менамояд. Моҳияти офариниши фарзандони Одам низ маҳз ҳамин Тавҳид аст.
Аллоҳ Таъоло мефармояд:
وَمَا خَلَقۡتُ ٱلۡجِنَّ وَٱلۡإِنسَ إِلَّا لِیَعۡبُدُونِ
«Ман ҷинну инсро наофаридам, магарам танҳо барои ибодати Худ». [Зарият:56]
Ва ин илмест, ки инсон аввал ба сӯйи ҳамин даъват карда мешавад. На ба сӯйи намоз, закот, ҳаҷ, эҳтироми волидайн, хайру эҳсон ва ғайра. Чунки бе Тавҳид инҳо ҳама ба соҳибаш ҳеҷ фойдае надиҳанд.
Дар саҳеҳи Бухорӣ аз Муъоз ибн Ҷабал родияллоҳу анҳу ривоят аст:
أنَّ رسولَ الله ﷺ لمَّا بَعثَ مُعَاذا رضي الله عنه عَلَى اليَمَن، قال: «إنَّكَ تَقدم على قَومٍ أهل كِتَاب، فَليَكنْ أوَّل مَا تَدعُوهُم إلِيهِ عِبَادَةُ اللّهِ، فَإذَا عَرَفُوا اللّهَ، فَأخبِرهُم أنَّ الله قَد فَرَضَ عَلَيهِم خَمسَ صَلَوَاتٍ فِي يَومِهِم وَلَيلَتِهِم ...
Ба дурусти Росулаллоҳ ﷺ замоне, ки Муозро ба Яман фиристоданд, ба ӯ гуфтанд: «Албатта ту ба назди қавме аз аҳли Китоб меравӣ. Бигзор аввалин чизе, ки ту онҳоро ба вай даъват мекунӣ, ягона ибодат кардани Аллоҳ бошад. Агар Аллоҳро шинохтанд, пас онҳоро хабар деҳ, ки албатта Аллоҳ барояшон дар як шабонарӯз панҷ вақт намоз гузоштанро амр кардааст...»
Дар ривояти дигар:
فَليَكنْ أوَّل مَا تَدعُوهُم إلَى أنْ يُوَحِّدُوا اللّهَ تَعَالَى ...
«Аввалин чизе, ки онҳоро ба сӯяш даъват мекунӣ, бигзор Аллоҳро [дар ибодаташон] ягона бикунанд...»
@Aslhoi_din
👇👇
#Омӯзишу_таҳқиқи_Тавҳид_роҳест_ба_сӯйи_Ҷаннат
Ислом овардани Алӣ ибн Абу Толиб родияллоҳу анҳу.
ثم إنَّ عليَّ بنَ أبي طالبٍ جاء بعد ذلك بيَومَينِ فوجدَهما يُصلِّيان، فقال عليٌّ: ما هذا یا محمّد؟ فقال النّبيُّ ﷺ: دينُ اللّٰه الذي اصطفى لنفسِه وبعث به رسلَه، فأدعوك إلى الله وحدَه، و إلى عبادتهِ، و كفرٍ بلّاتِ و العزّى.
فقال له علٌّي: هذا أمرٌ لم أسمع به قبلَ اليوم فلستُ بقاضٍ أمراً حتى أحدِّث أبا طالبٍ، فكرِه رسولُ اللّٰه ﷺ أن يفشي عليه سرّه قبلَ أن يستعلن أمره، فقال له: يا عليُّ إذا لم تُسلم فاكثم،
فمكث عليٌّ تلك الليلة، ثم إن الله أوقعَ في قلب عليٍّ الإسلامَ، فأصبحَ غادياً إلى رسول الله ﷺ حتَّى جاءه فقال: ما عرضتَ عليَّ يا محمّد؟
فقال له رسول الله ﷺ تشهدُ ألا إله إلا الله وحده لا شريك له، وتكفُرُ باللَّات والعُزى، وتبرأ من الأنداد، ففَعَل عليٌّ وأسلَمَ، ومكث عليٌّ يأتيه على خوفٍ من أبي طالب، وكتمَ عليٌّ إسلامَه ولم يظَهر به.
«... Сипас баъд аз ду рӯз Алӣ ибн Абу Толиб ба назди онҳо омад ва онҳоро [Набиӣ ﷺ ва Хадидҷа]-ро дар ҳоли намозхонӣ пайдо кард. Сипас гуфт: «Ин чист эй Муҳаммад?» Набиӣ ﷺ гуфтанд: «Динест, ки Аллоҳ вайро барои Худ баргузида ва бо ҳамин дин Паёмбаронашро фиристодааст. Туро ба сӯйи Аллоҳи ягона ва ба сӯйи ибодати Ӯ ва куфр варзидан ба Лоту Уззо даъват мекунам. Алӣ гуфт: «Ин чизро қабл аз ин рӯз нашунида будам. Ҳеҷ кореро анҷом нахоҳам дод то замоне, ки воқеаро ба Абу Толиб хабар надиҳам. Набий ﷺ аз он ки сирри ӯ пеш аз оғоз шудани даъват, ифшо шавад, ин сухани Алиро кареҳ дид ва ба ӯ гуфт: «Эй Алӣ агар Ислом наёварӣ, пас сукут бикун».
Сипас Алӣ шабро дар ҳамон ҷо гузаронд. Ва Аллоҳ азза ва ҷалла Исломро дар қалби Алӣ дохил кард. Саҳар буд, ки назди Росулаллоҳ ﷺ омаду гуфт: «(Дирӯз) аз ман чӣ мехости эй Муҳаммад?». Росулаллоҳ ба ӯ гуфтанд: «Гувоҳӣ медиҳи, ки нест маъбуди барҳақ ба ҷуз Аллоҳ ки ягона асту шарике надорад. Ба Лоту Уззо куфр меварзӣ. Ва аз ҳамаи он чизе, ки ба Аллоҳ баробар мекунанд, бароъат мекунӣ». Ва Алӣ ҳамчунин кард ва Ислом овард»».
Дар сираи Муҳаммад ибн Исҳоқ ал-Матувфӣ зикр шудааст.
قال سُفيانُ: «أفضلُ العلم العلم بالله، والعلم بأمر الله، فإذا كان العبد عالما بالله، وعالما بأمر الله فقد بلغ، ولم تصل إلى العباد نعمة أفضل من العلم بالله، والعلم بأمر الله، ولم يصل إليهم عقوبة أشدُّ من الجهل بالله، والجهلِ بأمر اللّه»
Суфён ас-Саврӣ роҳимаҳуллоҳ мегӯяд: «Афзалтарин илм - ин шинохтани Аллоҳ ва шинохтани амрҳои Ӯ мебошад. Агар банда Аллоҳ ва амрҳои Ӯро шиносад, пас ба дурусти ки ҳидоят ёфтааст. Аз шинохтани Аллоҳ ва амрҳои Ӯ дида, неъмати бузургтаре ба бандагон намерасад. Ва инчунин аз нашинохтан ва ҷоҳил мондан аз Аллоҳ ва амрҳои Ӯ дида ба бандагон азобу уқубати сахте намерасад».
قال مالك بن دينار: «خرج أهلُ الدنيا من الدنيا ولم يذوقوا أطيب شيءٍ فيها» قالوا: ومَا هو يا أبا يَحيَى؟ قال: «مَعرِفَةُ اللّٰه تَعَالَى»
Молик ибн Дийнор мегӯяд: «Аҳли дунё [беҳтарин] ва покизатарин неъмати вайро начашида дунёро тарк карда рафтанд. Гуфтанд: «Чист вай эй Абу Яҳё? Гуфт: «Маърифатуллоҳ [яъне шинохтани Аллоҳ ва Тавҳиди Ӯ]»».
Ба ҳамин монанд дар асари дигар низ аз ибн Муборак роҳимаҳуллоҳ ривоят мешавад.
سمعتُ ابنَ المبارك، يقول: «أهلُ الدنيا خرجوا من الدنيا قبلَ أن يَتطعَّموا أطيبَ ما فيها»، قيل له: وما أطيبُ ما فِيهَا؟ قال: «المَعرفةُ باللهِ عزَّ وجلَّ»
Ибн ал-Муборак мегӯяд: «Аҳли дунё қабл аз он ки покизатарин неъмати вайро бичашанд, аз дунё баромада рафтанд. Ба ӯ гуфта шуд: «Покизатарин неъмати вай чист? Гуфт: «Шинохтани Аллоҳ азза ва ҷалла»».
Ривояти Абу Нуъайм дар «Ҳилятул авлия».
أخبرنا سفيان قال: كتب إلي حجاج بن الفرافصة قال: قال بُدَيلٌ: «مَن عَرَفَ رَبَّهُ أحَبَّهُ، ومَن عَرَفَ الدنيا زَهِدَ فيها، ...
Будайл мегӯяд: «Касе, ки Робби худро шинохт, пас Ӯро дӯст доштааст. Ва касе, ки дунёро шинохт, пас дар вай зуҳд кардааст».
«Зуҳд»-и ибн Муборак
سمعتُ أحمد بن عاصم الأنطاكي، يقول: «منْ كانَ بالله أعرفَ كانَ منَ اللهِ أخْوَفَ»، قال أحمدُ: صَدَقَ وَاللهِ.
Аҳмад ибн Осим ал-Антокиро шунидам ки чунин мегуфт: «Касе, ки Аллоҳро бештар шиносад, пас ӯ бештар аз Аллоҳ метарсад». Аҳмад гуфт: «Қасам ба Аллоҳ ҳақ аст».
«Таъзиму қодрус-солат»-и Марвазӣ.
Пас бидон Аллоҳ мову туро раҳм бикунад. Касе, ки аз Аллоҳ азза ва ҷалла тарсида, барои нафси худ хайрро хостааст, ӯро воҷиб аст то барои омӯхтан ва фаҳмидани ин амр [яъне тавҳидуЛлоҳ], саъю кӯшиш ба харҷ диҳад. Дар акси ҳол ба худ зиён карда ва худ бехабар аст.
Ва бидон ки ибодатҳо қабул намешавад, магар ба тавҳид. Пас он шарти дурустии ибодатҳо ва асоси қабули он аст. Ва ибодат, ибодат номида намешавад, магар бо тавҳид, ҳамчуноне ки намоз, намоз номида намешавад, магар бо таҳорат. Пас ҳаргоҳ дар ибодат ширк дохил шавад, ибодат фосид мешавад, ҳамчуноне ки бетаҳоратӣ дар таҳорат дохил шавад. Ва ибодат бетавҳид ширк мегардад, ки амалро фосиду бекор месозад ва соҳибаш аз ҷумлаи ҳамешагонӣ дар Дӯзах мегардад. Тавҳид сабаби амну ҳидоят дар дунё ва охират аст. Ва далел фармудаи Ӯ таъолост:
ٱلَّذِینَ ءَامَنُوا۟ وَلَمۡ یَلۡبِسُوۤا۟ إِیمَـٰنَهُم بِظُلۡمٍ أُو۟لَـٰۤىِٕكَ لَهُمُ ٱلۡأَمۡنُ وَهُم مُّهۡتَدُونَ
«Онон, ки имон оварданд ва имони худро ба зулм наёлуданд,
амн аз они онҳост ва онҳо ҳидоятшудагонанд». (Анъом:82)
Ва мурод ба зулм дар инҷо ширк аст. Пас касе тавҳидро ба ваҷҳи пурра биорад, пас амну ҳидоят аз они ӯст. Ва ширк зулмтарини зулм ва тавҳид адлтарини адл аст. Тавҳид сабаби дохил шудани Ҷаннат ва наҷот аз оташи Дӯзах мебошад.
سفيان إبن عيين قال: ما أنعم الله على العباد نعمة أفضل من أن عرفهم لا إله إلا الله فإنّ لا اله إلا الله لهم في الأخرة كالماءِ في الدنيا
Суфён ибн Уяйна мегӯяд: «Аллоҳ барои бандагон ҳеҷ неъматеро афзалтар аз Ла илаҳа иллаЛлоҳ дида инъом накардааст. Ба дарусти, ки Ла илаҳа иллаЛлоҳ дар охират барои онҳо ба монанди обест дар дунё».
Мақсуд аз сухан ин ки инсон дар дунё чӣ қадар ба об эҳтиёҷ дошта бошад, дар охират ҳам ба Ла илаҳа иллаЛлоҳ мӯҳтоҷ мешавад, ҳатто аз об дида зиёдтар.
Пас расулон фиристода нашудан ва китобҳо нозил карда нашудан ва қонунҳо гузошта нашуданд ва халқ офарида нашуд, магар ки Аллоҳ ба ягонагияш парастида ва ибодат карда шавад, на ғайри Ӯ.
Имрӯзҳо чӣ гунае, ки ба мо маълум аст, ин душманони Қуръон ва Суннат аз қабили ҷаҳмию мурҷия, суфию қабрпарасту рофизӣ, демократу ҳизби ва ғайра шабу рӯз кӯшиши худро ба харҷ дода истодаанд, ки мардумро аз омӯзиш ва таҳқиқи илми Тавҳид мунҳариф (каҷрав) созанд. Тавҳидро аз дафтари даъват хат зада, муқобили манҳаҷи Қуръон ва Суннат амал карда истодаанд. Бо ин кирдорашон мардумро ба сӯйи ширку куфр ва бидъат даъват намуда ба сӯйи ҷаҳаннам бурда истодаанд.
Аллоҳ Таъоло мефармояд:
إِنَّ ٱلَّذِینَ كَفَرُوا۟ یُنفِقُونَ أَمۡوَ ٰلَهُمۡ لِیَصُدُّوا۟ عَن سَبِیلِ ٱللَّهِۚ فَسَیُنفِقُونَهَا ثُمَّ تَكُونُ عَلَیۡهِمۡ حَسۡرَةࣰ ثُمَّ یُغۡلَبُونَۗ
«Ҳаройина, кофирон молҳои худро харҷ мекунанд, то мардумро аз роҳи Аллоҳ боз доранд. Пас зуд бошад, ки моли худро харҷ кунанд, сипас мағлуб шаванд, пас он харҷи кардашуда бар онҳо афсӯс бошад...». [Анфол: 36]
Чи гунае, ки аз оятҳою ҳадисҳо ва аз қавли салафи солеҳи ин Уммат ба мо маълум гашт, Тавҳид ин хазинаи пур аз ганҷест, ки агар ҳамаи хазинаҳои рӯйи дунёро якҷо ҷамъ биёваранд дар назди вай ҳеҷ аст. Пас биё Тавҳидро биёмӯз, Робби худро бишнос ва дар ғафлат намон, то аз азоби Ӯ дар амон бимонӣ. Ва Тавфиқу роҳнамоии мо аз ҷониби Аллоҳи мутаъол аст.
Бо хости Аллоҳи таъоло дар мавзӯъҳои баъди дар бораи чӣ будани Ла илаҳа иллаЛлоҳ, рукнҳо ва шарҳои вай, Васфи калимаи Ислом аз ҷониби Набий ﷺ ва дигар мавзӯъҳо маълумоти муфассалтар хоҳем овард. Ин шаа Аллоҳ
Дар нарш намудани тавҳид саҳми худро бигузоред ва дар аҷру савоб кутоҳдасти накарда, барномаи моро ба дигарон ирсол намоед.
@Aslhoi_din
👇👇
#Омӯзишу_таҳқиқи_Тавҳид_роҳест_ба_сӯйи_Ҷаннат
2⃣ Таърифи Тавҳид (Ла илаҳа иллаЛлоҳ)
Тавҳид дар луғат:«Масдари ваҳҳада юваҳҳид-уш-шайъ иза
ҷаъалаҳу ваҳидан», яъне он чизро якто қарор дод, вақте ки онро
якто мегардонад.
Мисол, вақте гӯйи: «Аз маҷлис ягон нафар нахезад, магар танҳо
Холид». Ту Холидро дар хестани аз маҷлис танҳо қарор додӣ.
Тавҳид дар шариат: Аллоҳ Таъолоро дар:
1- Рубубият (Парвардигорӣ).
2- Улуҳият (ягона кардан дар ибодат)
3- Ва асмо (номҳо) ва сифоташ ягона эътиқод карда, ибодат кардан мебошад.
Қисмҳои тавҳид
Тавҳид ба се қисм тақсим мешавад:
1-Тавҳиди рубубият.
2-Тавҳиди улуҳият.
3-Тавҳиди асмо ва сифот (номҳо ва сифатҳо).
Ин қисмҳои сегонаи тавҳид сахт боҳам вобастаанд, ҳар як навъи он аз дигараш ҷудо намешавад, пас нафаре ба навъе аз он имон орад ва ба навъи дигараш имон наорад, муваҳҳид (яктопараст) намебошад.
Бояд донист, ки кофироне, ки бо онҳо Росулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам ҷангиданд, ба тавҳиди рубубият (парвардигорӣ) иқрор доштанд. Пас онҳо эътироф доштанд, ки Аллоҳ ҳамон офаридгор, рӯзидиҳанда, зинда гардонанда, миронанда, нафъовару зарардиҳанда аст, ки ҳамаи умурро идора мекунад ва ин эътирофашон онҳоро дар Ислом дохил накард. Ва далел фармудаи Ӯ таъолост:
قُلۡ مَن یَرۡزُقُكُم مِّنَ ٱلسَّمَاۤءِ وَٱلۡأَرۡضِ أَمَّن یَمۡلِكُ ٱلسَّمۡعَ وَٱلۡأَبۡصَـٰرَ وَمَن یُخۡرِجُ ٱلۡحَیَّ مِنَ ٱلۡمَیِّتِ وَیُخۡرِجُ ٱلۡمَیِّتَ مِنَ ٱلۡحَیِّ وَمَن یُدَبِّرُ ٱلۡأَمۡرَۚ فَسَیَقُولُونَ ٱللَّهُۚ فَقُلۡ أَفَلَا تَتَّقُونَ
Бигӯ: «Чӣ касе шуморо аз осмон ва замин рӯзӣ медиҳад? Кист, ки
молики шунавоӣ ва биноиҳост? Ва чӣ касе зиндаро аз мурда берун меоварад ва мурдаро аз зинда берун меоварад? Ва чӣ касе кори (ҷаҳон)-ро тадбир мекунад? Пас бедаранг хоҳанд, гуфт: «Аллоҳ». Пас бигӯ: «Оё (аз Ӯ) наметарсед!?". (Юнус:31)
وَلَىِٕن سَأَلۡتَهُم مَّنۡ خَلَقَ ٱلسَّمَـٰوَ ٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ وَسَخَّرَ ٱلشَّمۡسَ وَٱلۡقَمَرَ لَیَقُولُنَّ ٱللَّهُۖ فَأَنَّىٰ یُؤۡفَكُونَ
Агар онҳоро бипурси: «Чӣ Касе замину осмонҳоро офаридааст, ва офтобу моҳро мусаххар гардондааст, бедаранг хоҳанд гуфт: «Аллоҳ». Пас чӣ гуна (аз роҳи Тавҳид) гардонида мешаванд? (Анкабут:61)
وَلَىِٕن سَأَلۡتَهُم مَّن نَّزَّلَ مِنَ ٱلسَّمَاۤءِ مَاۤءࣰ فَأَحۡیَا بِهِ ٱلۡأَرۡضَ مِنۢ بَعۡدِ مَوۡتِهَا لَیَقُولُنَّ ٱللَّهُۚ قُلِ ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِۚ بَلۡ أَكۡثَرُهُمۡ لَا یَعۡقِلُونَ
Ва агар онҳоро бипурсӣ: «Чӣ Касе аз осмон обро фурӯ овард, ба сабаби он заминро баъд аз мурдани он зинда сохт?», албатта бигӯянд: «Аллоҳ». Бигӯ: «Ҳамд Аллоҳрост». Балки бештари онҳо ба ақл дарнамеёбанд. (Анкабут: 63)
Акнун таърифи ҳар қисми он бо баёни далелаш.
Навъи тавҳид: Тавҳиди рубубият. Таърифи он: «Аллоҳ азза ва
ҷалларо дар Офариниш ва Мулк ва идора кардан ягона эътиқод намудан аст. Ё мегӯем: Аллоҳ азза ва ҷалларо дар феълҳояш ягона эътиқод кардан аст. Мисолҳо бар феълҳояш: Офаридан, Ризқ додан, Зинда гардонидан, Миронидан, Шариъатсоз ё Шариъатгузор (яъне қонунбарор, ҳарому ҳалол кунанда), Фурӯ овардани борон, Рӯйёнидани дарахт...ва ғайри ин. Далели он:
أَلَا لَهُ ٱلۡخَلۡقُ وَٱلۡأَمۡرُۗ تَبَارَكَ ٱللَّهُ رَبُّ ٱلۡعَـٰلَمِینَ
«Огоҳ бошед, ки Офариниш ва Фармонравоӣ аз они Ӯст, Муборак аст Аллоҳ Робби ҷаҳониён». (Аъроф:54)
وَلِلَّهِ مُلۡكُ ٱلسَّمَـٰوَ ٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۗ
«Ва Фармонравоии осмонҳо ва замин аз они Аллоҳ аст». (Оли Имрон:189)
Навъи тавҳид: Тавҳиди улуҳият (ягона донистани Аллоҳ дар ибодат, хос намудани ҳама намуди ибодатҳо танҳо барои Ӯ).
@Aslhoi_din
👇👇
#Омӯзишу_таҳқиқи_Тавҳид_роҳест_ба_сӯйи_Ҷаннат
Таърифи он: «Ягона донистани Аллоҳ азза ва ҷалла дар ибодат». Ба монанди ибодатҳои нусукӣ, аз қабили: «Намоз, рӯза, ҳаҷ, закот, қурбонӣ, таваккул, назр, тарс, умед, муҳаббат...ва ғайри ин. Далелҳо аз Қуръон ва Суннат:
Аллоҳ азза ва ҷалла мефармояд:
وَمَا خَلَقۡتُ ٱلۡجِنَّ وَٱلۡإِنسَ إِلَّا لِیَعۡبُدُونِ
«Ва Ман ҷинну инсро наёфаридаам, магар барои ин ки Маро ибодат кунанд». (Зариёт:56)
وَٱعۡبُدُوا۟ ٱللَّهَ وَلَا تُشۡرِكُوا۟ بِهِۦ شَیۡـࣰٔاۖ
«Ва Аллоҳро бипарастед ва чизеро бо Ӯ шарик қарор надиҳед». (Нисо:36)
Набий ﷺ ба Муъоз ибн Ҷабал (رضِیَ الله عنه) фармуданд:
أ تَدْرِي ما حقُّ اللّٰهِ على العِبَادِ؟
«Эй Муъоз! Оё медонӣ Ҳаққи Аллоҳ бар бандагонаш чист?». Гуфтам: «Аллоҳ ва Росулаш беҳтар медонанд».
أن يَعْبُدُوهُ ولَا يُشرِكُوا بِهِ شَيئًا
Ӯ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) фармуданд: «Ҳаққи Аллоҳ бар болои бандагонаш ҳамин ки онҳо Ӯ Таъолоро ягона ибодат кунанд ва (дар ибодаташон) ҳеҷ чизро шарики Ӯ қарор надиҳанд».
أتَدْري ما حقُّ العِبَادِ على اللّٰه إذا فَعلُوا ذلك؟ أن لَا يُعذبَهم
«Оё медони ҳаққи бандагон бар Аллоҳ чист? Агар онҳо (ширк анҷом надода бошанд), пас Аллоҳ онҳоро азоб накунад».
Ман гуфтам, эй Расулаллоҳ, оё инро ба мардум хабар надиҳам?
Фармуданд: «На, хабар надеҳ, вагарна хотирҷамъ шаванд, (яъне ба ҳамин чиз такя карда мемонанд»
Ривояти Бухорӣ ва Муслим
وَمَاۤ أَرۡسَلۡنَا مِن قَبۡلِكَ مِن رَّسُولٍ إِلَّا نُوحِیۤ إِلَیۡهِ أَنَّهُۥ لَاۤ إِلَـٰهَ إِلَّاۤ أَنَا۠ فَٱعۡبُدُونِ
«Мо пеш аз ту ҳеҷ паёмбареро нафиристодем, магар он ки ба ӯ ваҳй кардем, ки маъбуди (ҳаққе) ҷуз Ман нест, пас танҳо Маро ибодат кунед». (Анбиё:25)
فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَٱنۡحَرۡ
«Пас хос барои Парвардигорат намоз гузор ва барои Ӯ қурбонӣ кун».(Кавсар:2)
. قُلۡ إِنَّ صَلَاتِی وَنُسُكِی وَمَحۡیَایَ وَمَمَاتِی لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَـٰلَمِینَ لَا شَرِیكَ لَهُۥۖ
Бигӯ: «Ҳаройина намози ману қурбонии ман ва зиндагии ману марги ман барои Аллоҳ - он Парвардигори оламиён аст. Ӯро шарике нест». (Анъом:162-163)
قال عَبدُ اللّٰهِ بن مَسعُودٍ رَضِي اللّٰهُ عَنهُ :لَا يَبلُغُ عَبدُ الكُفْرَ ولإشرَاكَ حَتَّى يذبح لِغَيرِ اللّٰهِ أو يُصَلِّيَ لِغَيرِ اللّٰهِ أو يَدعُو غَيرَ اللّٰهِ
Абдуллоҳ ибн Масъуд родияллоҳу анҳу гуфт: «Банда кофир ва мушрик намешавад (яъне ба дараҷаи куфр ва ширк намерасад) то замоне, ки ба ғайри Аллоҳ ба дигаре қурбонӣ накунад ё ба ғайри Аллоҳ намоз нагузорад ё ба ғайри Ӯ ба дигаре дуо накунад».
[Ривояти Яҳё ибн Саллам дар тафсири худ]
Аз Алӣ родияллоҳу анҳу ривоят аст, ки ӯ гуфт: «Расулаллоҳ ﷺ маро ба чор калима сухан кард: Аллоҳ лаънат кард касеро, ки барои ғайри Аллоҳ мол мекушад, Аллоҳ лаънат кард касеро, ки падару модарашро лаънат мекунад, Аллоҳ лаънат кард касеро, ки бидъаткореро ҷой медиҳад, Аллоҳ лаънат
кард касеро, ки аломатҳои заминро тағйир медиҳад». (Ривояти Муслим)
Аз Ториқ ибн Шиҳоб родияллоҳу анҳу ривоят аст, ки Расулаллаҳ ﷺ фармуданд: «Марде ба хотири пашшае дохили Ҷаннат гардид ва марди дигаре ба хотири пашшае дохили Дӯзах гардид. Асҳоб гуфтанд: Эй Росулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам ин чӣ гуна аст? Фармуд: «Ду мард ба назди қавме гузаштанд, ки онон буте доштанд. Касе аз назди он қавм намегузашт, то барои он бут чизе қурбонӣ кунад. Пас ба якеашон гуфтанд: Қурбонӣ кун! Гуфт: Ман чизе надорам, ки қурбонӣ кунам.
Барояш гуфтанд: «Агарчи пашшае ҳам бошад, қурбонӣ кун! Пас пашшае қурбонӣ кард, пас ӯро раҳо карданд, пас дохили оташи
Дӯзах шуд. Ва барои дигарияш гуфтанд: «Қурбонӣ кун! Гуфт: Ман
барои ягон чиз ба ҷуз Аллоҳ қурбонӣ накардаам, пас гарданашро заданд, пас дохили Ҷаннат шуд. (Ривояти имом Аҳмад)