Niby miły i sympatyczny koleś ale wyczuwam jakiś Patrick Bateman a przynajmniej Frederick Taylor (ojciec naukowego zarządzania) VIBE w tej jego neurotycznej potrzebie planowania i kontrolowania wszystkiego... Może po prostu jestem uprzedzony do biznesmenów. Chciaż niewątpliwie daje to rezultaty w biznesie i w życiu jak widać. Być może to jest klucz do sukcesu - trzeba mieć wszystko policzone i zaplanowane. W dalszym ciągu mnie takie podejście przeraża.
Imponujaca duma bije z tego pana, ktory jako osiagniecie opisuje fakt, ze do tej pory zyl w okowach narzuconej mu z zewnatrz rownosci plci, ale na szczescie zostal uratowany - spotkal na swojej drodze prawdziwa kobiete ktora on, w swojej laskawosci, przygarnal z ulicy (mimo ze to tylko ukrainka i tylko asystentka, a w dodatku z dziwacznym niepolskiem imieniem) i traktuje ja z szacunkiem - w swojej szlachetnosci sprawdza raz na kwartal czy ona nadal odnajduje przyjemnosc we wkladaniu mu oliwek do ust kiedy on ciezko pracuje na swoj powazny biznes. Bylam pod wrazeniem tego ze prowadzaca rozmowe jest nadal w stanie ochoczo przytakiwac
Bardziej tradycyjny model związku, gdzie mężczyzna jest bardziej siłą sprawczą jest mi bardzo bliski (choć niekoniecznie przy rezygnacji z niezależności finansowej), co ciekawe mieszkając na co dzień w Irlandii spotykam się z zupełnie innym kanonem, gdzie kobieta jest silna, zdecydowana i głośna a mężczyzna ją dopełnia partnersko. Ciekawe jak to w różnych kulturach działają inne zestawienia. Nie mniej jednak wrzucanie wszystkiego do planera i skrupulatne analizowanie jak w firmie mnie przerasta. Wielu rzeczy w życiu nie da się zaplanować i też wiele decyzji i postaw dyktują emocje czy nastrój.
Niby miły i sympatyczny koleś ale wyczuwam jakiś Patrick Bateman a przynajmniej Frederick Taylor (ojciec naukowego zarządzania) VIBE w tej jego neurotycznej potrzebie planowania i kontrolowania wszystkiego... Może po prostu jestem uprzedzony do biznesmenów. Chciaż niewątpliwie daje to rezultaty w biznesie i w życiu jak widać. Być może to jest klucz do sukcesu - trzeba mieć wszystko policzone i zaplanowane. W dalszym ciągu mnie takie podejście przeraża.
Imponujaca duma bije z tego pana, ktory jako osiagniecie opisuje fakt, ze do tej pory zyl w okowach narzuconej mu z zewnatrz rownosci plci, ale na szczescie zostal uratowany - spotkal na swojej drodze prawdziwa kobiete ktora on, w swojej laskawosci, przygarnal z ulicy (mimo ze to tylko ukrainka i tylko asystentka, a w dodatku z dziwacznym niepolskiem imieniem) i traktuje ja z szacunkiem - w swojej szlachetnosci sprawdza raz na kwartal czy ona nadal odnajduje przyjemnosc we wkladaniu mu oliwek do ust kiedy on ciezko pracuje na swoj powazny biznes. Bylam pod wrazeniem tego ze prowadzaca rozmowe jest nadal w stanie ochoczo przytakiwac
Bardziej tradycyjny model związku, gdzie mężczyzna jest bardziej siłą sprawczą jest mi bardzo bliski (choć niekoniecznie przy rezygnacji z niezależności finansowej), co ciekawe mieszkając na co dzień w Irlandii spotykam się z zupełnie innym kanonem, gdzie kobieta jest silna, zdecydowana i głośna a mężczyzna ją dopełnia partnersko. Ciekawe jak to w różnych kulturach działają inne zestawienia. Nie mniej jednak wrzucanie wszystkiego do planera i skrupulatne analizowanie jak w firmie mnie przerasta. Wielu rzeczy w życiu nie da się zaplanować i też wiele decyzji i postaw dyktują emocje czy nastrój.
Hej, chcesz coś z żabki? 🐸