Dlaczego warto pisać dziennik i jak to robić 📓
HTML-код
- Опубликовано: 13 ноя 2019
- Jak prowadzić dziennik? Po co w ogóle go pisać? Czy warto to robić? Czy to to samo co pamiętnik? 😬 Moje insta stories pełne są mojego dziennika i przez to często dostaję te pytania. To stąd wziął ten film. Dla mnie dziennik to przede wszystkim narzędzie, które pomaga mi uspokoić mózg. Myślę, że wszyscy to znają - chaotyczne myśli nawiedzające nas w najgorszym możliwym momencie, ciągłe rozkminianie jakiejś dawnej sytuacji, kłótni i zamęczenia się tym... Dziennik pomógł mi znacznie to ogarnąć, ale też zdecydowanie wsparł mnie w rozwoju. Udokumentowałam w nim też wiele wspomnień, do których fajnie jest wracać. A Wy? Prowadzicie dziennik? Jak? Jaki?
Link do artykułu o zaletach stosowania strumienia świadomości: www.lifecoach-directory.org.u...
▼ ▽ ZOSTAŃMY W KONTAKCIE
IG: zimnotutaj
FB: zimnotutaj/
BLOG: zimnotutaj.pl/
MAIL: hej@zimnotutaj.pl
▼ ▽ COPYRIGHTS INFO
Intro music by VALNTN & Anna Clendening - thmatc.co/?l=19A704F7
Background music by Chillhop: chillhop.com/listen / Joakim Karud - Canals: / joakimkarud / Listen on Spotify: bit.ly/ChillhopSpotify
▼ ▽ MONTAŻ
roza.m.marek@gmail.com
U mnie problemem jest to, że przez kilka dni bym pisała, a potem rzuciła w kąt ten dziennik. Jednak zdaję sobie sprawę z tego, że dziennik to super sprawa.
Znam to! Dlatego masa moich prób pisania była nieudana. Ale tak jak wspominałam, zaczęło to dla mnie działać, kiedy zrzuciłam z siebie presję. Że ma być ładnie, że ma być codziennie. Polecam spróbowanie, nawet jeśli będziesz pisać raz w miesiącu. Serio, serio. ❤️✨ PS Ale nie zmuszam!
Ja wielokrotnie zaczynałam swój dzienik, ale własnie przez ten cholerny perfekcjonizm porzucałam go po jednej "źle" zrobionej stronie. :( Może dam sobie szansę jeszcze raz i spróbuję od nowa? Dzięki za ten film :*
Dzięki za komentarz! I czuję to, miałam dokładnie tak samo. Ale dla mnie „zaskoczyło” w momencie odpuszczenia sobie tego i założenia, że czasem będzie pięknie, a czasem będzie syf - bo to nie służy do bycia ładnym, a do wszystkich innych celów o których wspominam w filmie :)
Zainspirowałas mnie do dziennika rodzinnego. Mamy dużo różnych karteczkek, jakieś bilety kilka pocztówek w roku z podróży przyjaciół. Nie wiem co z tym robić a nie lubię wyrzucać bo to w końcu pamiątki... Będę wklejac do zeszytu... pięknie ozdobionego zeszytu. Dzięki za super pomysł
To świetny pomysł! Ja kiedyś trzymałam takie rzeczy w szafie i sprawiało to, że prawie nigdy do nich nie wracałam. A taki zeszyt naprawdę cudownie i naturalnie się przegląda, wraca się do tych miłych momentów... Kibicuję! :)
Nareszcie!
Myślę, że za jakiś czas (o ile ten filmik sobie dobrze poradzi) możesz pomyśleć o kontynuowaniu tego tematu i opowiedzeniu o tym czego dziennikowanie Cię nauczyło. Bo mi na przykład dopiero to pokazało, że nasze emocje NAPRAWDĘ nie trwają wiecznie. I pozwoliło zobaczyć jak się zmieniam, że w ogóle to robię. No i wyrobiło we mnie nawyk semiregularnego przeprowadzania analizy moich emocji i tego w jakim punkcie życie akurat jestem, co totalnie zmieniło dla mnie reguły gry.
Dzięki za namówienie mnie! I masz sporo racji, fajny to pomysł. Mam podobne refleksje. Nie wiem gdzie ja bym dziś była bez dziennika 🙈
Ja kiedy byłam nastolatką nałogowo pisałam dziennik, pewnie bym się teraz uśmiała z wielu rzeczy ale pomagało mi to też właśnie z trudnymi emocjami, gdy miałam mętlik i nie wiedziałam co robić. Teraz czasem jeśli czuje, że siebie nie rozumiem, że za dużo tego wszystkiego w mojej głowie to przelewam to na papier czasem pisze po prostu jakaś notatkę na kompie, ale pomaga. Zachecilas mnie do tego by mieć jedno miejsce na takie zapiski i robić to częściej :)
To jest super nawyk - przelewanie na papier. Rzeczywiście badania to potwierdzają, to nam po prostu pomaga przetwarzać emocje :) Jedno miejsce na to jest o tyle fajne, że da się do tego wrócić. I pewnie, ja też mam trochę ubaw z jakichś zapisków sprzed paru lat, ale i to ma swój urok :))
Tęsknię za Twoimi filmami. Pozdrawiam serdecznie!💙💜
To kochane, dziękuję! Być może jeszcze kiedyś tutaj wrócę, pozdrawiam Cię też ciepło!
Ok, Twój filmik przekonał mnie do tego, żeby wrócić do pisania dziennika. Kiedyś się poddawałam bo nie radziłam sobie z formą, bałam się ocenienia przez kogoś, nie wiedziałam czy to co w nim piszę jest wystarczające, czy jest dobre, czy nie ma tam za dużo pierdół. Dziś wiem, że to ci tam piszę jest moje. I ode mnie zależy tego kształt. Nawet jeśli są to głupoty. Nawet jeśli jest to brzydkie. Nawet jeśli nikt się z tym nie będzie zgadzał. To jest ok, bo to jest moje. Dzięki :)
Dokładnie tak! Bardzo się cieszę, że do tego wracasz 💛
Dziennik to świetna sprawa! Wiadomo, nie każdy wpis jest na dwie strony, złapany w piękne słowa. :) Nie zmienia to faktu, że dla mnie pisanie takiego dziennika jest mega uspokajające. I to co najbardziej uwielbiam w tym wszystkim, to fakt, że w każdej chwili mogę wrócić do zapisów sprzed roku. Czytanie emocji i myśli swojej młodszej ja jest bardzo dziwnym doświadczeniem. Ale widać wtedy, jak dużo się zmieniło! Bądź jak nic się nie zmieniło i może trzeba coś z tym zrobić. o:
Jej, tak, ja już sobie nie wyobrażam braku możliwości powrotu do tych zapisków!
Od pewnego czasu również prowadzę dziennik. Bardzo pomaga mi to w uporządkowaniu moich myśli, których kiedyś natłok naprawdę mnie "przytłaczał", dnia a także sprawia to że jestem bardziej odpowiedzialna i wytrwała w dążeniu do obranych przez siebie celów. Myślę, że każdy powinien chociaż spróbować ;) Super filmik, pozdrawiam!
Cieszę się, że tyle Ci to daje! I dziękuję, to dużo dla mnie znaczy ❤️
Mam bullet journal od kilku lat i świetnie mi sie sprawdza, w nim zawieram co miesiąc kilka stron na taki DZIENNIK, ale nie sądziłem (przed obejrzeniem tego filmiku), że DZIENNIK można tak fajnie wykorzystać i chyba spróbuję oddzielić bullet journal i Dziennik
Też tak kiedyś robiłam! Myślę, że da się to fajnie łączyć, ale jednocześnie oddzielna rzecz do planowania i oddzielna do dokumentowania bywa praktyczna i super wyglada :)
Dziękuję
Dzięki za ten film, zmotywowałaś mnie do zrobienia dziennika, może to mi pomoże zrozumieć moje życiowe błędy, i zachwianki emocjonalne które w ostatnim czasie przeżywam.
Licze że to mi pomoże zrozumieć mnie samego w późniejszym czasie.....
P.S - O perfekcjonizm sie nie martwie bo pisze hieroglifami a o zeszyty głównie nie dbam : D
A ja dziękuję za komentarz :) Cieszę się!
To jest naprawdę niezła metoda na lepsze zrozumienie samego siebie. Jeśli zastanawia Cię w Twoim zachowaniu/życiu coś konkretnego to polecam zarówno free writing/swobodne pisanie, jak i korzystanie z journal prompts, konkretnych pytań (możesz wymyślić je sam lub poszukać w sieci, jest tego pełno). Trzymaj się, powodzenia!
Świetny filmik, bardzo miło mi się go oglądało 😄 Od kilku lat prowadzę dziennik i nie wyobrażam sobie bez niego życia 😉
Nie masz pojęcia jak miło mi to słyszeć! ❤️ Współodczuwam aspekt niewyobrażania sobie życia bez :D
Umm, miło mi to CZYTAĆ* haha
Dodałabym jeszcze, że dziennik pozwala czasami wyrzucić z siebie złe emocje i uporządkować w pewien sposób natrętne myśli, które zapętlają się w głowie, dając jaśniejsze spojrzenie na nie.
Jak najbardziej! :)
A ja prowadzę bullet journal od wielu miesięcy i to jest połączenie dziennika, planera i kalendarza + uwielbiam się wyzywac w nim artystycznie kaligrafując, rysując i wklejając. Każdy miesiąc robię od nowa i w innym stylu, codziennie wypełniam moje trackery i odhaczam zadania do zrobienia i mam swoje "thoughts place" w którym zapisuję właśnie moje myśli, przypomnienia etc. Sprawia mi to ogromną przyjemność oraz jestem bardzo zorganizowana i produktywna :) Szkoda tylko, że przez cudowny system edukacji i tak nie jestem w stanie znaleźć czasu na moje wszystkie zainteresowania, chociaż bardzo się staram i wykorzystuję dobre techniki nauki (dowiedzialam mnóstwo na ten temat z różnych filmików i badań, wypracowalam sobie pewne nawyki, skupiam sie na najawzniejszych rzeczach i na tym co mnie interesuje, a na mojej półce stoi zawsze polecane przeze mnie "Włam się do mózgu" Radka Kotarskiego xD) :(
Bullet journal to super sprawa! Swego czasu korzystałam z niego podobnie do Ciebie, ale na tym etapie się akurat u mnie nie sprawdza.
A to co piszesz o systemie edukacji i braku czasu - cóż, rozumiem i bardzo mi przykro :( To prawda, że same metody nie ze wszystkim sobie radzą. To, co możesz rozważyć to edukacja domowa, indywidualny tryb nauczania lub dokładne przeczytanie statutu swojej szkoły, dowiedzenie się na ile zajęć wolno Ci nie przyjść w ciągu półrocza i wykorzystywanie tego faktu po prostu. Możesz też zdecydować się olewać przedmioty, które nie są Ci potrzebne i przechodzić z nich na 2. Taka priorytetyzacja :) Wiem, że brzmi to obrazoburczo, ale przemyślane i zaplanowane ma to sens!
@@zimnotutaj Tylko z drugiej strony jestem teraz w 8 klasie i niestety muszę mieć te punkty rekrutacyjne żeby dostać się do normalnej szkoły w której będę czuła sie dobrze :/ niestety taka dwoja z historii automatycznie odbiera mi 7 punktów nawet jesli mialabym 6 i 5 z innych przedmiotów :/ Rozważałam nauczanie indywidualne ale z rodzicami stwierdziliśmy że jeszcze ten jeden rok wytrzymam, zobaczę jak będzie w liceum i jeśli nadal nie będę wyrabiać to wtedy się załatwi
@@zimnotutaj ale co do prioretyzacji to oczywiscie bardzo się zgadzam i staram się stosować w miarę możliwości :)
Rozumiem w pełni. Niestety po tej reformie punktacja to koszmar. Ale to też jest fajna perspektywa - w liceum oceny nie znaczą już zupełnie nic. Jeśli zależy Ci na studiach, liczy się jedynie wynik z matury. Potraktuj to więc jako ostatni rok do odhaczenia wszelkich możliwych punktów, które są Ci potrzebne do Twoich celów i później przetasuj priorytety w nowej szkole (w liceum już naprawdę nie warto robić wszystkiego). Trzymam za Ciebie mocno kciuki.
@@zimnotutaj dziękuję :D ja za siebie też trzymam :P
Moje pisanie dziennika skończyło się po tym, jak pomógł mi on uświadomić sobie, że moje życie to pasmo cierpień. Wolę żyć w niewiedzy, ale za to szczęśliwie.
jejuuu, uwielbiam piękne zeszyty i te wszystkie artykuły piśmiennicze! ale boję się, że jak już zacznę pisać w tym zeszycie, to coś wyjdzie nierówno albo zrobię błąd :o miałam taką przygodę z zeszytem w konstelacje gwiazd. i był idealny, bo miał linie i kalendarz na nadchodzący rok. skończyło się na tym, że minęły 3 lata, więc kalendarz stracił ważność, a ja w tym czasie próbowałam coś w nim pisać, ale za każdym razem, gdy napisałam coś krzywo, albo brzydko to wyrywałam kartkę. teraz ma ich tylko połowę i nadal boję się w nim pisać :/ nie jesteś sama :D
współodczuwam haha :D musimy to przełamywać!
A ja mam pytanie z jakiej firmy dzienniki polecasz, bądź gdzie je zwykle kupujesz? Tez chciałabym zacząć pisać, bardzo zachęciłaś mnie do tego by wylewać myśli na papier :)
Ale super! Jeśli o dzienniki chodzi to prawda jest taka, że nada się każdy zeszyt, fajne są też jakichś małych firm, artystycznych, ale ja ostatnio zwykle używam kropkowanych Moleskine i Leuchtturm - te drugie lubię nieco bardziej, bo są szersze i więcej się mieści na stronie :)
A jaką masz opinię odnośnie regularności? To znaczy na przykład moje życie nie jest na tyle ciekawe, abym pisał codziennie, gdyż jestem raczej introwertykiem i nie wychodzę z domu, kiedy nie muszę. Mogę na przykład pisać w dzienniku przez parę dni, a następnie zrobić powiedzmy miesięczną przerwę, czy to raczej nie ma sensu?
To trochę zależy od tego, co chcesz osiągnąć :) Jeśli chcesz wyrobić nawyk i korzystać z tego, że dziennik uspokaja głowę to warto pisać (przynajmniej prawie) codziennie. Możesz też wykorzystywać go bardziej "doraźnie", w sytuacjach, w których potrzebujesz coś z siebie wyrzucić, albo gdy dzieje się coś ciekawego - ale wtedy po prostu efekt będzie inny. W kontekście tego, że masz poczucie, że Twoje życie nie jest wystarczająco ciekawe na regularne pisanie mam jednak inną myśl - może pomogłyby Ci journal prompts i pisanie też o tym, co myślisz, a nie tylko o tym, co nadzwyczajnego danego dnia zrobiłeś? Ja często tak właśnie robię :)
@@zimnotutaj Głównym moim celem jest poćwiczenie trochę mojej kiepskiej pamięci i zapamiętywanie ważnych dla mnie chwil. Na przykład chciałbym zapisać, jakie wrażenia towarzyszyły mi podczas czytania książki czy oglądania filmu oraz jakie są moje przypuszczenia odnośnie fabuły.
Wanna to śmiało skup się na tym - to ma działać dla Ciebie :)
Według mnie takie wylewanie wszystkiego na papier to pozbywanie się mózgu a właściwie to co go tworzy. Nasze wspomnienia nas krztałtują. Dzieki emocjom jesteśmy tym kim jestesmy. Jeśli rano wrzucę wszystkie to ten spokuj przez cały dzien będzie nieprawdziwy.
A jakim długopisem piszesz w dzienniku ?
Ja akurat uwielbiam cienkopisy, najbardziej chyba te z Staedtler (są dostępne w Empiku) albo z Muji. Mam też jeden fajny długopis z wymiennymi wkładami z Kaweco. :)
Na urodziny rok temu kupiłem sobie super zeszyt. I jakby totalnie się zafiksoeałrm ma tym że to ma być perfekcyjne i pominąłem sobie pierwszą stronę wierząc, że kiedyś coś ładnego tam narysuje ładnego i dopiero po pół roku jak stwierdziłem że mogę robić to jak chce zaczołem, i może być brzydko, i napisałem sobie to na tej pierwszej stronę krzywo, i brzydko to się odblokowałem, i pisze regularnie.
PS oglądam ten film któryś raz mega się z nim utorzsamiam
Jak to jest ze oglądam ten film po raz 3 i daje mi dużo daje
Moim największym problemem jest to, że czasem wiem, że coś czuje, ale nie umiem określić tego słowami. ps Fajny film.
Czasami też tak mam! Trochę pomaga mi w tym medytacja. Myślę też, że najważniejsza jest jednak sama świadomość tego, że coś czujesz, nawet jeśli nie zawsze możesz idealnie przelać to na papier. PS Dzięki wielkie za miłe słowa!
Ja ostatnio znalazłam na strychu pamiętnik od babci
Wow! To musiało być ciekawe odkrycie :)
To jak prowadzić ten dziennik?
Czego w filmie Ci zabrakło do pełnej odpowiedzi? :)
@@zimnotutaj Zimno tutaj za długi ten film, jak dla mnie 5min obejrzeć, a tu jest ponad 16.
Dobrze by było, jakbyś wypisała w punktach o czym opowiadasz pod filmem, albo w komentarzu, bo jest to strasznie chaotycznie ułożone i oglądając 2x ten film doszedłem do wniosku, że jednak sobie odpuszczę, jak ja mam się domyślać, o co chodzi.
Mówisz o jednym odnosisz się do drugiego.
Ja bym to opisał w punktach 2 max 3 przykłady starczy, a tu się czułem jak w szkole, nadmiar wiedzy, której i tak nie spożytkuje, bo nie ma konkretów.
@@AlphaTeamCryptoWolf rozumiem, w takim razie po prostu lubimy inny styl treści :) Jeśli spisałabym 5 punktów pod filmem to... właściwie po co film? Rozmawiam w nim swobodnie, bo masa wątków łączy się ze sobą i z rozmów ze znajomymi wiem, że są to te rzeczy, które ludzi często przed pisaniem blokują. Na szczęście internet jest dużym miejscem i na pewno znajdziesz jakiś film/wpis na blogu, który bardziej odpowie na Twoje potrzeby! Niemniej - dzięki za feedback. Nad długością treści rzeczywiście chciałabym popracować :)
@@zimnotutaj tak jak mówię, mniej akurat w tym wypadku znaczy lepiej.
Nie ma co przeciągać na siłę.
Punkty są po to, aby widz wiedział na jakim etapie rozmowy jesteś, o czym opowiadasz, jest to bardzo ważne, każdy znany mówca z Polski czy każdego zakątka świata Ci o tym powie.
Wtedy słuchacz wie dokładnie o czym mówca do niego mówi.
Wiem to bardzo dobrze, bo sam przemawiam do sporej ilości osób, i punktowanie jest tutaj kluczowe, najważniejsze jeśli chciałbym podkreślić coś, a tutaj wszystko jest do podkreślenia, więc punkty i pare przykładów starczy, dopiero później możesz odpowiadać, jak to wygląda od strony kuchni, albo to też dodać do punktu, tutaj jest totalny chaos, wybacz, ale nic nie zrozumiałem z tego praktycznie oglądając dwa razy.
Przemyślenia i wszystko inne dodaje się zazwyczaj na koniec, lub na początek, nigdy w środku, bo wybija to słuchacza z rytmu.
@@zimnotutaj film jest po to aby przekazać wartość, jeśli widz wie dokładnie wie o czym mówisz, jak ty to pokazujesz.
No tutaj tego nie ma, więc jest to chaos, po za tym wypisanie w punktach, podpunktach aspektów o których się mówi nie wyklucza filmu, bo w filmie dopowiadasz pewne rzeczy, podajesz przykład, tak aby każdy to zrozumiał.
Wtedy to ma sens.
Zobacz, zastosuj, sprawdź, a zauważysz różnice, że nie gubisz sie w tym o czym opowiadasz, bo masz określony temat, a nie wszystko z głowy, a także widz, słuchacz rozumie to bardziej.