Δεν έχει η αγάπη σύνορα δε τηνε πιάνει νόμος όπου περάσει και διαβεί είναι ανοιχτός ο δρόμος Έφυγε μιαν αργαντινή και δεν ξαναγυρίζει μα ποιος ετοιμοθάνατος να ζήσει δεν ελπίζει Δεν σου μιλώ αμά σε ιδώ γιατί τα χάνω φως μου ψιλή κουβέντα πιάνουμε σαν είμαι μοναχός μου Εσκέφτηκα να σ'αρνηθώ βιόλα μελαχρινή μου ε μα δε δέχτηκε η καρδιά η την απόφαση μου Είσαι το χθες,το σήμερα το αύριο για μένα όλος ο κόσμος σκοτεινός είναι χωρίς εσένα Επρόβαλλε και φέξανε σκοτεινιασμένοι τόποι τάξε πως έχουν συνδεθεί δέκα χίλιαδες γλόμποι Με μιαν ελπίδα μ'άφηκε κι αυτή γιατί θαρρούσε πως θα 'μαι θύμα τζη σαφή και θα με τυραννούσε Απ'ώρα και χωρίσαμε ένα ΄ναι το όνειρο μου εγώ νεκρός κι αυτή κερί δίπλα στο φέρετρο μου Πέμπω στσ'αγκάλες σου το νου και φανερά του κόσμου που τονε βγάνει περασά όπου κι αν είσαι φως μου Δώσε μου περιθώριο λίγο ν'αλλάξω γνώμη γιατί με καίνε τση παλιάς οι καημαθιές ακόμη Μόνο τσ'αγάπης ο καημός με βασανίζει πάλι τάξε πως δεν με βρήκανε καημοί και πιο μεγάλοι Πόσες φορές στη πόρτα σου μ'έβαλε να χτύπησω ο έρωντας πόσες πληγές μπορώ να σου μετρήσω Ως είναι η άκρη τ'ουρανού κι η τέλειωση του κόσμου η αγάπη σου 'ναι στην καρδιά και δε μετριέται φως μου Ο έρωτας σου εδρομεί στα πέρατα του κόσμου με πάει μοναργαντινό και με γιαγέρνει φως μου Όσα χυμένα δάκρυα έχω για μιαν αγάπη φτάνουνε να ποτίσουνε όλα τση γης τα άθη Δεν ελαχτάρησα καλλιά στον κόσμο τον απάνω μα στη δική σου βάλε με κερά μου κι ας ποθάνω Αλλού πονώ,αλλού ποθώ κι αλλού αγάπη έχω κι αναρωτιούνται πως μπορώ τόσες πληγές κι αντέχω Μ'ένα σου βλέμμα σου κοπελιά χαρά το πόνο κάνεις σκέψου να πεις πως μ'αγαπάς πόσες πληγές θα γιάνεις Να 'χε μπορεί ο λογισμός ορτάκη να με πάρει στην αγκαλιά σου κάθαργα θα μ'είχες ξωμεινάρη Στου λογισμού μου τα στενά σ'έχω μαχωνιασμένη και στο σαλόνι τση καρδιάς εικόνα στολισμένη Αρέσει μου να τα φιλώ τα κόκκινα σου χείλη γιατί 'ναι σαν την άνοιξη στον έρχομο τ'Απρίλη Τσ'αγάπης η τα δάκρυα που βγάινουνε με πόνο είναι κι αυτά και μοιάζουνε με του θανάτου μόνο Κερά μου την αγάπη μας θάνατος δε φοβίζει γιατί ανέ τη φόβιζε δε θέλα ξεχωρίζει Στσ'αγάπης τη κακοβολιά όποιο πουλί μπερδέψει όσο κι αν είναι δυνατό στο τέλος δεν θ'αντέξει Στσ'αγάπης μου το χάλαβρο πρόσεξε για θα πέσεις και είναι τα τσουγκριά πολλά κι άσχημα θα πονέσεις Εμάς το χτίρι του σεβντά θα στέκει χίλιους χρόνους γιατί 'χει λάσπη δάκρυα κι αντίς για πέτρες πόνους Χίλιους να ζήσω γυριστούς χρόνους δεν σ'απαρνιούμαι γι'αυτό και δώσε μου πολλά πάθη να τυραννούμαι Θεέ μου και γιάïντα τση 'δωκες μάθια με τόση αγάπη κι ερώτικο χαμόγελο και γέμισενε πάθη Με μια μαθιά τζη μ'έπιασε σκλάβο στον έρωντα τζη και υπερηφανεύγεται για το κατόρθωμα τζη Σκύλα και πόσον ήτονε να σ'έχω φιλημένη να κάμω χρόνους φυλακή και να 'σαι παντρεμένη Στον έρωντα σου κοπελιά κάνω τον ισοβίτη σα το φονιά στη φυλακή η το βαρυποινίτη Έρωντα,πάθος μου γλυκό χαρά μοναδική μου χωρίς εσένα νόημα δεν έχει η ζωή μου Στον έρωντα σου βρίνομαι με λιγοστές ελπίδες σαν ψιμοκεριασμένη γη στσι πρώτες ψιχαλίδες Ως κι αν στριφογυρίζομε ο έρωντας με φτάνει και μπαίνει μέσα στην καρδιά κι αυτός που θα το κάνει
![I.N "HALLUCINATION" | [Stray Kids : SKZ-PLAYER]](http://i.ytimg.com/vi/n5B5q1Hwt_U/mqdefault.jpg)
Αυτά είναι παρεάκι απ' τα καλά και λίγα γεια σας Ανώγεια
Γεια σου όμορφα και ξακουστά Ανώγεια από Καλλικράτη stamos Aigalew
Επιτέλους το βρήκα. Ώπα λέω να ζήσει η Κρήτη μας.❤❤❤❤
Δεν έχει η αγάπη σύνορα
δε τηνε πιάνει νόμος
όπου περάσει και διαβεί
είναι ανοιχτός ο δρόμος
Έφυγε μιαν αργαντινή
και δεν ξαναγυρίζει
μα ποιος ετοιμοθάνατος
να ζήσει δεν ελπίζει
Δεν σου μιλώ αμά σε ιδώ
γιατί τα χάνω φως μου
ψιλή κουβέντα πιάνουμε
σαν είμαι μοναχός μου
Εσκέφτηκα να σ'αρνηθώ
βιόλα μελαχρινή μου
ε μα δε δέχτηκε η καρδιά
η την απόφαση μου
Είσαι το χθες,το σήμερα
το αύριο για μένα
όλος ο κόσμος σκοτεινός
είναι χωρίς εσένα
Επρόβαλλε και φέξανε
σκοτεινιασμένοι τόποι
τάξε πως έχουν συνδεθεί
δέκα χίλιαδες γλόμποι
Με μιαν ελπίδα μ'άφηκε
κι αυτή γιατί θαρρούσε
πως θα 'μαι θύμα τζη σαφή
και θα με τυραννούσε
Απ'ώρα και χωρίσαμε
ένα ΄ναι το όνειρο μου
εγώ νεκρός κι αυτή κερί
δίπλα στο φέρετρο μου
Πέμπω στσ'αγκάλες σου το νου
και φανερά του κόσμου
που τονε βγάνει περασά
όπου κι αν είσαι φως μου
Δώσε μου περιθώριο
λίγο ν'αλλάξω γνώμη
γιατί με καίνε τση παλιάς
οι καημαθιές ακόμη
Μόνο τσ'αγάπης ο καημός
με βασανίζει πάλι
τάξε πως δεν με βρήκανε
καημοί και πιο μεγάλοι
Πόσες φορές στη πόρτα σου
μ'έβαλε να χτύπησω
ο έρωντας πόσες πληγές
μπορώ να σου μετρήσω
Ως είναι η άκρη τ'ουρανού
κι η τέλειωση του κόσμου
η αγάπη σου 'ναι στην καρδιά
και δε μετριέται φως μου
Ο έρωτας σου εδρομεί
στα πέρατα του κόσμου
με πάει μοναργαντινό
και με γιαγέρνει φως μου
Όσα χυμένα δάκρυα
έχω για μιαν αγάπη
φτάνουνε να ποτίσουνε
όλα τση γης τα άθη
Δεν ελαχτάρησα καλλιά
στον κόσμο τον απάνω
μα στη δική σου βάλε με
κερά μου κι ας ποθάνω
Αλλού πονώ,αλλού ποθώ
κι αλλού αγάπη έχω
κι αναρωτιούνται πως μπορώ
τόσες πληγές κι αντέχω
Μ'ένα σου βλέμμα σου κοπελιά
χαρά το πόνο κάνεις
σκέψου να πεις πως μ'αγαπάς
πόσες πληγές θα γιάνεις
Να 'χε μπορεί ο λογισμός
ορτάκη να με πάρει
στην αγκαλιά σου κάθαργα
θα μ'είχες ξωμεινάρη
Στου λογισμού μου τα στενά
σ'έχω μαχωνιασμένη
και στο σαλόνι τση καρδιάς
εικόνα στολισμένη
Αρέσει μου να τα φιλώ
τα κόκκινα σου χείλη
γιατί 'ναι σαν την άνοιξη
στον έρχομο τ'Απρίλη
Τσ'αγάπης η τα δάκρυα
που βγάινουνε με πόνο
είναι κι αυτά και μοιάζουνε
με του θανάτου μόνο
Κερά μου την αγάπη μας
θάνατος δε φοβίζει
γιατί ανέ τη φόβιζε
δε θέλα ξεχωρίζει
Στσ'αγάπης τη κακοβολιά
όποιο πουλί μπερδέψει
όσο κι αν είναι δυνατό
στο τέλος δεν θ'αντέξει
Στσ'αγάπης μου το χάλαβρο
πρόσεξε για θα πέσεις
και είναι τα τσουγκριά πολλά
κι άσχημα θα πονέσεις
Εμάς το χτίρι του σεβντά
θα στέκει χίλιους χρόνους
γιατί 'χει λάσπη δάκρυα
κι αντίς για πέτρες πόνους
Χίλιους να ζήσω γυριστούς
χρόνους δεν σ'απαρνιούμαι
γι'αυτό και δώσε μου πολλά
πάθη να τυραννούμαι
Θεέ μου και γιάïντα τση 'δωκες
μάθια με τόση αγάπη
κι ερώτικο χαμόγελο
και γέμισενε πάθη
Με μια μαθιά τζη μ'έπιασε
σκλάβο στον έρωντα τζη
και υπερηφανεύγεται
για το κατόρθωμα τζη
Σκύλα και πόσον ήτονε
να σ'έχω φιλημένη
να κάμω χρόνους φυλακή
και να 'σαι παντρεμένη
Στον έρωντα σου κοπελιά
κάνω τον ισοβίτη
σα το φονιά στη φυλακή
η το βαρυποινίτη
Έρωντα,πάθος μου γλυκό
χαρά μοναδική μου
χωρίς εσένα νόημα
δεν έχει η ζωή μου
Στον έρωντα σου βρίνομαι
με λιγοστές ελπίδες
σαν ψιμοκεριασμένη γη
στσι πρώτες ψιχαλίδες
Ως κι αν στριφογυρίζομε
ο έρωντας με φτάνει
και μπαίνει μέσα στην καρδιά
κι αυτός που θα το κάνει
Είσαι ωραίος ρε φιλε ευχαριστούμε που τις έγραψες
@@Nick-yj3ry Να 'σαι καλά
na/zisei/to/pareaki/to/anogeianooooo
ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΜΠΡΕ Η ΚΡΗΤΗ