سلام . ضمن تشکر ، به نظر می رسه برای برقراری رابطه با دنیای لینچ باید همین علاقه به موسیقی و شکل خاص استفاده از اون رو که اشاره کردید مد نظر قرار بدیم ، لینچ چند بار در پاسخ به سوالاتی که به نامفهوم بودن بعضی صحنه ها و لحظات در فیلم هاش اشاره دارند میگه شما در برخورد با یک قطعه موسیقی چه کار می کنید ؟ مگر غیر از اینه که خودتون رو به احساس جاری شده توسط اون قطعه موسیقی می سپارید ؟ فیلم های من هم همین طور هستند ، ضمنا شما نمیتونید از خالق اون قطعه موسیقی بپرسید معنی فلان بخش از این قطعه چیست . انگار لینچ داره ما رو به سمتی راهنمایی می کنه که باید انتظارات خودمون رو با دنیای خاص خودش هماهنگ کنیم . اما سوال اینجاست که آیا یک قطعه موسیقی که انتزاعی ترین شکل هنری هست بدون فرم و ساختار شکل می گیره ؟ حتما نه . موسیقی هم از قوانین و مولفه های فرمی خاص خودش پیروی می کنه . در فیلم بسیار زیبایی همچون شاهراه گمشده یا مولهولند درایو اتفاقا نظم و ساختاری وجود داره که بیشتر داره از یک نوع منطق خواب و رویا پیروی می کنه . اگر فیلم " سال گذشته در مارین باد " رو به یاد بیاریم ، اونجا هم الن رنه و همچنین الن رب گریه گذشته - حال و گذشته ی مطلوب رو با هم همزمان نمایش میدن و مرز بین اونها رو برمی دارند . لینچ هم با همین عناصری که فرمودید با مخاطب قراردادهایی رو برقرار می کنه و ازشون در پیشبرد شکل خاص روایت اش استفاده می کنه ، رنگ - نور - صدا و ....
❤perfect
ممنون
استاد هنرمند
نقاش و سینماگر
یک لیدر در سینما
کسی که واقعا فقدانش در سینما حس میشه
بله واقعا
سلام . ضمن تشکر ، به نظر می رسه برای برقراری رابطه با دنیای لینچ باید همین علاقه به موسیقی و شکل خاص استفاده از اون رو که اشاره کردید مد نظر قرار بدیم ، لینچ چند بار در پاسخ به سوالاتی که به نامفهوم بودن بعضی صحنه ها و لحظات در فیلم هاش اشاره دارند میگه شما در برخورد با یک قطعه موسیقی چه کار می کنید ؟ مگر غیر از اینه که خودتون رو به احساس جاری شده توسط اون قطعه موسیقی می سپارید ؟ فیلم های من هم همین طور هستند ، ضمنا شما نمیتونید از خالق اون قطعه موسیقی بپرسید معنی فلان بخش از این قطعه چیست . انگار لینچ داره ما رو به سمتی راهنمایی می کنه که باید انتظارات خودمون رو با دنیای خاص خودش هماهنگ کنیم . اما سوال اینجاست که آیا یک قطعه موسیقی که انتزاعی ترین شکل هنری هست بدون فرم و ساختار شکل می گیره ؟ حتما نه . موسیقی هم از قوانین و مولفه های فرمی خاص خودش پیروی می کنه . در فیلم بسیار زیبایی همچون شاهراه گمشده یا مولهولند درایو اتفاقا نظم و ساختاری وجود داره که بیشتر داره از یک نوع منطق خواب و رویا پیروی می کنه . اگر فیلم " سال گذشته در مارین باد " رو به یاد بیاریم ، اونجا هم الن رنه و همچنین الن رب گریه گذشته - حال و گذشته ی مطلوب رو با هم همزمان نمایش میدن و مرز بین اونها رو برمی دارند . لینچ هم با همین عناصری که فرمودید با مخاطب قراردادهایی رو برقرار می کنه و ازشون در پیشبرد شکل خاص روایت اش استفاده می کنه ، رنگ - نور - صدا و ....
بله کاملا درسته لینچ با مخاطب قراردادهایی داره
خودت فهمیدی چی گفتی