1641 senesinde Şanlıurfa’da, Yusuf Nâbî isminde bir çocuk dünyaya gelir. Büyüdükçe hikemi şiirler yazmaya başlar. Peygamber âşığı olarak büyüyen bu güzel insan 1678 tarihinde, o zamanın devlet ricaliyle birlikte Hac vazifesini ifâ için yola düşer. Nâbî çok heyecanlıdır. Zira peygamber âşığı olan bir şair için Medine onulmaz bir mutluluktur. Lakin yol çok uzundur. Yolda bir müddet dinlenirler. Herkes oldukça yorgundur. İçlerinden bazıları istirahate çekilirler. Tam bu esnada Yusuf Nâbî’nin dikkatini biri çeker. Dikkatini çeken bu adam bir paşadır ve paşa ayaklarını Medine’ye, âlemlere rahmet olarak gönderilen Efendimizin (a.s.v.) mübarek istirahatgâhına doğru uzatarak yatmaktadır. Nâbî’yi derin bir elem sarar. O anda kalbine iltica eden ilham ile şu naatı okur: “Sakın terk-i edepten, kûy-i Mahbûb-i Hudâ`dır bu; Nazargâh-ı ilâhîdir, Makam-ı Mustafâ`dır bu. Felekte mâh-ı nev, Bâbu`s-selâm`ın sîne-çâkidir; Bunun kandîli, cevzâ matla-ı nûr-i ziyâdır bu. Habîb-i Kibriyâ`nın, hâbgâhıdır fazîlette; Tefevvuk kerde-i arş-ı Cenâb-ı Kibriyâ`dır bu. Bu hâkin pertevinden oldu, deycûr-i adem zâil; Amâdan açtı mevcûdât, çeşmin tûtiyâdır bu. Murââd-ı edeb şartıyla gir Nâbî bu dergâha; Metâf-i kudsiyândır, bûsegâh-ı enbiyâdır bu.” Paşa, saygısızlığını ikaz eden bu şiir karşısında utanır. Hemen toparlanarak Nâbî’ye döner ve der ki: - Bu şiiri ne zaman yazdın? - Az önce yazdım. - Peki bu şiiri başkalarına okudun mu? - Hayır ilk defa okudum. Sizden başka da duyan olmadı. Paşa bunun üzerine bu mevzunun aralarında bir sır olarak kalmasını rica eder. Nâbî bu ricaya sükût ile cevap verir ve konu kapanır. Ardından kafile yol çıkar. Bir sabah ezanı vaktinde Medine’ye ulaşırlar. Şehre edeple girerler. Lakin ezandan önce müezzinlerin dudaklarından dökülen cümlelere şaşırır kalırlar. Medine’de bulunan bütün müezzinler aynı cümleleri söylüyorlardı. Müezzinler ezandan önce bir naat okuyordu. Paşa ve Nâbî şaşkınlıklar içerisindedir. Çünkü bu naat, Nâbî’nin paşaya okuduğu naattır. Hemen mescide varırlar. Sabah namazının ardından müezzinin yanına giderler. Nâbî müezzine sorar: - Ezandan önce bir naat okudunuz. Bu natı nerden öğrendiniz? - Söyleyemem. Sır. - Fakat az önce okuduğunuz naat bana ait. - Senin ismin Nâbî mi? - Evet. - Öyleyse dinle. Bu gece Allah Rasulü (a.s.v.) rüyamızda bize: “Ümmetimden Nâbî isimli bir şair beni ziyarete geliyor. Bu zat, bana karşı son derece büyük bir sevgi ile doludur. Bu âşkını ifade için şöyle bir naat yazmıştır. Siz, bu naatı bu sabah minarelerden onun buraya beni ziyarete gelişi şerefine okuyun.” Nâbî’nin gözleri dolu doludur. Boynu neredeyse iki büklüm olmaktan yere değer. Sevincini anlatacak tarif bulamaz. Diğer bir taraftan ise paşanın utancı vardır. Paşa utancını nasıl dile getirdi bilinmez ama Nâbî’nin dudaklarından şu sözler döküldü: - Demek ki Peygamber Efendimiz (a.s.v.) bana “Ümmetim!” dedi. Demek ki iki cihan güneşi beni ümmetliğe kabul etti. Elhamdülillah. -Genc dergisi. Kadir Bekar-
Simdilerde mahzun kabe, mahzun Resulullah. Belki de ibadetlerimizi riyayla yaptigimiz oralara onu anlamaya değil de alışveriş çılgınlığımizi sürdürmeye gittigimiz için. Belki de artik komşusu acken tok yatan bizden degildir hadisini artik umursamadigimiz icin... Belki evliliklerimizi Allah icin degil nefsimiz icin yapmamiz, belki düşene bir tekme de biz attığımız için, belki giybet kuyusunun suyunda iyice bulandigimiz, belki kirk yilda bir elimize aldigimiz kur'ani idrak etmedigimizden... Belki ölümü unutup dünyaya daldigimiz ve boguldugumuz icin... Rabbimmm. Affetsin... En çok kendim sonra hepimiz suçluyuz 😪
Karlı diyardan gelmişem.. Nurdan bir yudum içmişem.. Sungur Âğbey cağırmışsa ; Hilattanda de vaz gecmişem.. Meydanlarda merdaneyem.. Hak Nursöze ferd bendeyem.. Hüsün ağabey ehli beytten; Ilk görüşte ben sezmişem.. Gavsu ferit Bayram ağbey Iksiridir tam doğruluk Gardaşim bitsin gurur Yoksa vallah tokat vurur.. Nur derdine ben düşmüşem. GÜNDÜZ GULLERI DERMİŞM VEHBI muradı mevlamdır, Edeb ile pek sevmişem. Muhabbet baldan tatlıdır.. Azar azar sindirmişem Kovan da dır sırrı hikmet.. Hırs değil gayettir mihenk, Koşmadan da yetişmişem.. Razı isen Nur derdine Güleceksin her menzile.. Islam zafer bulur er geç; Erebilsen hikmetine..
![BLACK BAG - Official Trailer [HD] - Only in Theaters March 14](http://i.ytimg.com/vi/Du0Xp8WX_7I/mqdefault.jpg)
Sözleride dinlemekle hem nasihatlar alıyor hemde yüreğimizde olan Yüce Allah ve Resulü aşkını çoğaltuyorsunuz Yüce Rabbim sizden razı olsun 🤲👍💐
Allah razı olsun hocamdan
1641 senesinde Şanlıurfa’da, Yusuf Nâbî isminde bir çocuk dünyaya gelir. Büyüdükçe hikemi şiirler yazmaya başlar. Peygamber âşığı olarak büyüyen bu güzel insan 1678 tarihinde, o zamanın devlet ricaliyle birlikte Hac vazifesini ifâ için yola düşer. Nâbî çok heyecanlıdır. Zira peygamber âşığı olan bir şair için Medine onulmaz bir mutluluktur. Lakin yol çok uzundur. Yolda bir müddet dinlenirler.
Herkes oldukça yorgundur. İçlerinden bazıları istirahate çekilirler. Tam bu esnada Yusuf Nâbî’nin dikkatini biri çeker. Dikkatini çeken bu adam bir paşadır ve paşa ayaklarını Medine’ye, âlemlere rahmet olarak gönderilen Efendimizin (a.s.v.) mübarek istirahatgâhına doğru uzatarak yatmaktadır. Nâbî’yi derin bir elem sarar. O anda kalbine iltica eden ilham ile şu naatı okur:
“Sakın terk-i edepten, kûy-i Mahbûb-i Hudâ`dır bu;
Nazargâh-ı ilâhîdir, Makam-ı Mustafâ`dır bu.
Felekte mâh-ı nev, Bâbu`s-selâm`ın sîne-çâkidir;
Bunun kandîli, cevzâ matla-ı nûr-i ziyâdır bu.
Habîb-i Kibriyâ`nın, hâbgâhıdır fazîlette;
Tefevvuk kerde-i arş-ı Cenâb-ı Kibriyâ`dır bu.
Bu hâkin pertevinden oldu, deycûr-i adem zâil;
Amâdan açtı mevcûdât, çeşmin tûtiyâdır bu.
Murââd-ı edeb şartıyla gir Nâbî bu dergâha;
Metâf-i kudsiyândır, bûsegâh-ı enbiyâdır bu.”
Paşa, saygısızlığını ikaz eden bu şiir karşısında utanır. Hemen toparlanarak Nâbî’ye döner ve der ki:
- Bu şiiri ne zaman yazdın?
- Az önce yazdım.
- Peki bu şiiri başkalarına okudun mu?
- Hayır ilk defa okudum. Sizden başka da duyan olmadı.
Paşa bunun üzerine bu mevzunun aralarında bir sır olarak kalmasını rica eder. Nâbî bu ricaya sükût ile cevap verir ve konu kapanır. Ardından kafile yol çıkar.
Bir sabah ezanı vaktinde Medine’ye ulaşırlar. Şehre edeple girerler. Lakin ezandan önce müezzinlerin dudaklarından dökülen cümlelere şaşırır kalırlar. Medine’de bulunan bütün müezzinler aynı cümleleri söylüyorlardı. Müezzinler ezandan önce bir naat okuyordu. Paşa ve Nâbî şaşkınlıklar içerisindedir. Çünkü bu naat, Nâbî’nin paşaya okuduğu naattır. Hemen mescide varırlar. Sabah namazının ardından müezzinin yanına giderler. Nâbî müezzine sorar:
- Ezandan önce bir naat okudunuz. Bu natı nerden öğrendiniz?
- Söyleyemem. Sır.
- Fakat az önce okuduğunuz naat bana ait.
- Senin ismin Nâbî mi?
- Evet.
- Öyleyse dinle. Bu gece Allah Rasulü (a.s.v.) rüyamızda bize: “Ümmetimden Nâbî isimli bir şair beni ziyarete geliyor. Bu zat, bana karşı son derece büyük bir sevgi ile doludur. Bu âşkını ifade için şöyle bir naat yazmıştır. Siz, bu naatı bu sabah minarelerden onun buraya beni ziyarete gelişi şerefine okuyun.”
Nâbî’nin gözleri dolu doludur. Boynu neredeyse iki büklüm olmaktan yere değer. Sevincini anlatacak tarif bulamaz. Diğer bir taraftan ise paşanın utancı vardır. Paşa utancını nasıl dile getirdi bilinmez ama Nâbî’nin dudaklarından şu sözler döküldü:
- Demek ki Peygamber Efendimiz (a.s.v.) bana “Ümmetim!” dedi. Demek ki iki cihan güneşi beni ümmetliğe kabul etti. Elhamdülillah.
-Genc dergisi. Kadir Bekar-
Simdilerde mahzun kabe, mahzun Resulullah. Belki de ibadetlerimizi riyayla yaptigimiz oralara onu anlamaya değil de alışveriş çılgınlığımizi sürdürmeye gittigimiz için. Belki de artik komşusu acken tok yatan bizden degildir hadisini artik umursamadigimiz icin... Belki evliliklerimizi Allah icin degil nefsimiz icin yapmamiz, belki düşene bir tekme de biz attığımız için, belki giybet kuyusunun suyunda iyice bulandigimiz, belki kirk yilda bir elimize aldigimiz kur'ani idrak etmedigimizden... Belki ölümü unutup dünyaya daldigimiz ve boguldugumuz icin... Rabbimmm. Affetsin... En çok kendim sonra hepimiz suçluyuz 😪
Sakın terki edebten.. Kuyi Mahbubi HUDA DIR BU. Nazargahı ilahidir Makamı MUSTAFA DIR BU. (Salallahu Aleyhi ve SellemTeslimen Kesira)
Karlı diyardan gelmişem..
Nurdan bir yudum içmişem..
Sungur Âğbey cağırmışsa ;
Hilattanda de vaz gecmişem..
Meydanlarda merdaneyem..
Hak Nursöze ferd bendeyem..
Hüsün ağabey ehli beytten;
Ilk görüşte ben sezmişem..
Gavsu ferit Bayram ağbey
Iksiridir tam doğruluk
Gardaşim bitsin gurur
Yoksa vallah tokat vurur..
Nur derdine ben düşmüşem.
GÜNDÜZ GULLERI DERMİŞM
VEHBI muradı mevlamdır,
Edeb ile pek sevmişem.
Muhabbet baldan tatlıdır..
Azar azar sindirmişem
Kovan da dır sırrı hikmet..
Hırs değil gayettir mihenk,
Koşmadan da yetişmişem..
Razı isen Nur derdine
Güleceksin her menzile..
Islam zafer bulur er geç;
Erebilsen hikmetine..
Kelimelerin bir cogunun manasini bilmiyorum fakat dinlerken hissediyor gibiyim ne demek istedigini anliyor gibiyim. Cok değişik bir his bu.
muhteşem 😍
urfalı bekçi bakir üstaddan dinleyin...
🌼🌻🌼