Αν είσαι δίπλα μου εσύ - Κόμης Χ & Ραλλία Χρηστίδου

Aν είσαι δίπλα μου εσύ το ξέρω
πως μια στιγμή είναι αρκετή στο τέλος
κι ας χάνομαι σαν μια φωνή που δεν έχει ακουστεί
θα μ’ ακούσεις εσύ, μόνο εσύ, πάντα εσύ..
Αν δε βρω την κατάλληλη αρχή, τη σωστή,
αν η σκέψη δεν αρκεί να γεμίσει το χαρτί,
αν σου `λεγα αυτή η αγάπη δεν είναι αρκετή,
αν κλειδώσω την καρδιά μου, αν πετάξω το κλειδί,
αν πω πως ακούω την ίδια μου τη σιωπή
και πως περηφανεύομαι για κάθε μου ντροπή,
αν έλεγα απλά πως έχω κουραστεί και θέλω μια διαφυγή,
ποιος ειλικρινά θα το δεχτεί;
Γιατί νιώθω μικρός σε ένα κόσμο φοβερό, τρομακτικό,
πάλι μόνος σε ένα άδειο σκηνικό,
κι απορώ με τον ίδιο μου τον εαυτό
από πού θα κρατηθώ να μην πέσω στο κενό;
Ξέρω, ο μεγάλος μου εχθρός είμαι πάντα εγώ
κι καλύτερός μου φίλος είμαι πάλι εγώ,
μα τώρα δεν μπορώ, απλά δεν το μπορώ.
Μέσα σ’ αυτό το φόβο θέλω απλά να κρυφτώ, μα...
Aν είσαι δίπλα μου εσύ το ξέρω
πως μια στιγμή είναι αρκετή στο τέλος
κι ας χάνομαι σαν μια φωνή που δεν έχει ακουστεί
θα μ’ ακούσεις εσύ, μόνο εσύ, πάντα εσύ...
Αν χρειαστεί σ’ όλα που μισώ γυμνός να γονατίσω,
αν προτιμήσω να σταματήσω πριν εμένα μισήσω,
αν όλα είναι όνειρο και πρέπει να ξυπνήσω
και αν τ’ αφήσω πίσω πώς μπορώ να ξαναρχίσω;
Αν πάρω λάθος δρόμο, αν στρίψω εδώ,
ποιος μπορεί να εγγυηθεί πως θα ξαναβρεθώ;
Και αν δε θέλω ρε, και αν γουστάρω να χαθώ,
θα κριθώ άμα βρω ένα νόημα εδώ.
Μα δεν το εννοώ, απλά είνα μία κρίση,
ψάχνω λύση πριν το θάρρος μου μ’ αφήσει,
αν η έμπνευση αυτή σιγά σιγά μου σβήσει,
ποιος θα πολεμήσει ζεστό για να με κρατήσει;
Ποιος θα νοιαστεί;
Θα πάψουν να με δέχονται και κάποιοι άλλοι μάλλον θα πάψουν να μ’ ανέχονται.
Νιώθω μόνο τα άσχημα τώρα να έρχονται,
μπερδεύομαι, φτάνω δίπλα σου, μαζεύομαι, αλλά...
Aν είσαι δίπλα μου εσύ το ξέρω
πως μια στιγμή είναι αρκετή στο τέλος
κι ας χάνομαι σαν μια φωνή που δεν έχει ακουστεί
θα μ’ ακούσεις εσύ, μόνο εσύ, πάντα εσύ..
Στα χείλη μου έχω φαρμάκι
και στις λέξεις μου έχω ευχές.
Στην καρδιά μου έχω αγάπη
και στις σκέψεις μου έχω πληγές.
Και γι’ αυτό σ’ έχω πάλι ανάγκη,
για να πάψουν του πόνου οι καρδιές.
Και αν θέλεις, κράτα με λιγάκι,
για ν’ αποδράσω απ’ του μυαλού τις φυλακές...
Aν είσαι δίπλα μου εσύ το ξέρω
πως μια στιγμή είναι αρκετή στο τέλος
κι ας χάνομαι σαν μια φωνή που δεν έχει ακουστεί
θα μ’ ακούσεις εσύ, μόνο εσύ, πάντα εσύ..