پریدم اَ مانع، بود توو راهم طلسم زندم چون معتاده مولکولام به عشق آتیشم سوزونده توو روزام بهشتو ولی قلمم حتی توو طوفان نوشت با اینکه معرفت منو نانس زمین زدم بازی میکنم هنوز با خالص ترین ورق نفسم میره لای کام سنگینم ولی روزام از زیر سیگاریمم خاکستری ترن از خیابون فراری ام عوض شدم واقعاً با حیوونا خوبم میاد بدم جون از آدم انگاری من به این زمین تعلق ندارم گذشته نقطه ضعفه پَ همشو رفت یادم دراگو کم کردم چون عقب انداختمو رفیقو ترک کردم چون فقط نگاه کرد دیگه کرم چون نشنیدن عربدها منو لالم تا وقتی برسم من دَم مایکم وقتی جاده برفی بود دیدم اَ خونه دورم میدیدم کیا پشتمن، کیا روبرومن میگن آدم به آدم میرسه کوه به کوه نه پَ اینا نمیرسن به من چون که کوه نورم لباسام خاکیه چون که بلند شدم از زمین مونده یه جسم خالی یه جنازه از امین بابام بهم گفته بود میخوری اگه نزنی سَر خم نکن نه جلو مَردی نه زنی پَ الآن که کله میزنن یه تهران برا من الآن که اینجام و دیگه هیترام فنامن از اینکه کی جلوم باشه اطلاع ندارم ننشونو * اگه احترام نذارن بیا با ما باش توو دل داستان سَر در میاری میکنیم کابوسا رو زندگی ما هر وقت بیداریم اینجا راهی نداری یا باید به دست بیاری یا انقد زمین میخوری که ازش دست بر میداری
پریدم اَ مانع، بود تو راهم طلسم زندم چون معتاد مولکولام به عشق آتیشم سوزونده تو روزام بهشت و ولی قلمم حتی تو طوفان نوشت با این که معرفت منو non s زمین زدم بازی میکنم هنوز با خالص ترین ورق نفسم میره لای کام سنگینم ولی روزام از زیر سیگاریمم خاکستری ترن اَ خیابون فراری ام، عوض شدم واقعاً با حیوونا خوبم، میاد بدم جون از آدم انگاری من به این زمین تعلق ندارم گذشته نقطه ضعفه، پَ همشو رفت یادم دراگو کم کردم چون عقب انداختم و رفیقو ترک کردم چون فقط نگاه کرد دیگه کرم چون نشنیدن عربده ها منو لالم تا وقتی برسم من دَم مایکم وقتی جاده برفی بود دیدم اَ خونه دورم میدیدم کیا پشتمن، کیا روبه رومن میگن آدم به آدم میرسه، کوه به کوه نه پ اینا نمیرسن به من، چون که کوه نورم لباسام خاکیه چون بلند شدم از زمین مونده یه جسم خالی، یه جنازه از امین بابام بهم گفته بود میخوری اگه نزنی سَر خم نکن، نه جلو مَردی، نه زنی پَ الآن که کله میزنن یه تهران برا من الآن که اینجام و دیگه هیترام فنامن از این که کی جلوم باشه اطلاع ندارم ننشونو می‌گام اگه احترام نذارن بیا با ما باش تو دل داستان سَر در میاری میکنیم کابوسا رو زندگی ما هر وقت بیداریم اینجا راهی نداری یا باید به دست بیاری یا انقد زمین میخوری که ازش دست بر میداری
اولین کامنت
خدایی کارت خفنه🔥🔥🔥🔥
ممنون بابت توجه شما که تا گقتم گذاشتی❤❤❤
پریدم اَ مانع، بود توو راهم طلسم
زندم چون معتاده مولکولام به عشق
آتیشم سوزونده توو روزام بهشتو
ولی قلمم حتی توو طوفان نوشت
با اینکه معرفت منو نانس زمین زدم
بازی میکنم هنوز با خالص ترین ورق
نفسم میره لای کام سنگینم
ولی روزام از زیر سیگاریمم خاکستری ترن
از خیابون فراری ام عوض شدم واقعاً
با حیوونا خوبم میاد بدم جون از آدم
انگاری من به این زمین تعلق ندارم
گذشته نقطه ضعفه پَ همشو رفت یادم
دراگو کم کردم چون عقب انداختمو
رفیقو ترک کردم چون فقط نگاه کرد
دیگه کرم چون نشنیدن عربدها منو
لالم تا وقتی برسم من دَم مایکم
وقتی جاده برفی بود دیدم اَ خونه دورم
میدیدم کیا پشتمن، کیا روبرومن
میگن آدم به آدم میرسه کوه به کوه نه
پَ اینا نمیرسن به من چون که کوه نورم
لباسام خاکیه چون که بلند شدم از زمین
مونده یه جسم خالی یه جنازه از امین
بابام بهم گفته بود میخوری اگه نزنی
سَر خم نکن نه جلو مَردی نه زنی
پَ الآن که کله میزنن یه تهران برا من
الآن که اینجام و دیگه هیترام فنامن
از اینکه کی جلوم باشه اطلاع ندارم
ننشونو * اگه احترام نذارن
بیا با ما باش توو دل داستان سَر در میاری
میکنیم کابوسا رو زندگی ما هر وقت بیداریم
اینجا راهی نداری یا باید به دست بیاری
یا انقد زمین میخوری که ازش دست بر میداری
پریدم اَ مانع، بود تو راهم طلسم
زندم چون معتاد مولکولام به عشق
آتیشم سوزونده تو روزام بهشت و
ولی قلمم حتی تو طوفان نوشت
با این که معرفت منو non s زمین زدم
بازی میکنم هنوز با خالص ترین ورق
نفسم میره لای کام سنگینم
ولی روزام از زیر سیگاریمم خاکستری ترن
اَ خیابون فراری ام، عوض شدم واقعاً
با حیوونا خوبم، میاد بدم جون از آدم
انگاری من به این زمین تعلق ندارم
گذشته نقطه ضعفه، پَ همشو رفت یادم
دراگو کم کردم چون عقب انداختم و
رفیقو ترک کردم چون فقط نگاه کرد
دیگه کرم چون نشنیدن عربده ها منو
لالم تا وقتی برسم من دَم مایکم
وقتی جاده برفی بود دیدم اَ خونه دورم
میدیدم کیا پشتمن، کیا روبه رومن
میگن آدم به آدم میرسه، کوه به کوه نه
پ اینا نمیرسن به من، چون که کوه نورم
لباسام خاکیه چون بلند شدم از زمین
مونده یه جسم خالی، یه جنازه از امین
بابام بهم گفته بود میخوری اگه نزنی
سَر خم نکن، نه جلو مَردی، نه زنی
پَ الآن که کله میزنن یه تهران برا من
الآن که اینجام و دیگه هیترام فنامن
از این که کی جلوم باشه اطلاع ندارم
ننشونو می‌گام اگه احترام نذارن
بیا با ما باش تو دل داستان سَر در میاری
میکنیم کابوسا رو زندگی ما هر وقت بیداریم
اینجا راهی نداری یا باید به دست بیاری
یا انقد زمین میخوری که ازش دست بر میداری