Choinom - Uur mine hurch baina

Поделиться
HTML-код
  • Опубликовано: 4 окт 2024
  • Subscribe хийж дэмжинэ үү...
    Уур минь хүрч байна /Р.Чойном/
    Санаанаас гарамгүй есөн жил минь
    Сахалт Чойномгоо битгий мартаарай
    Үхсэн хүнд нэхэж олгодог
    Үнэгүй алдар, үнэгүй магтаал хэрэггүй
    Үнэн хэрэгтэй
    Цэцэнүүдийн дунд тэнэг явахад
    Цэнгэл жаргал элбэг олдох юм
    Тэнэгүүдийн дунд л цэцэн байхад
    Тэрнээс илүү зовлон алга даа
    Яаж ч болохгүй залхуу энэ орчлонд
    Яарахаа мэдсэн юм бол яах гэж би эрт төрөө вэ?
    Сэргэлэн цовоо явахад хад чулуу хүртэл дуулна
    Сэтгэл эмзэглээд ирэхээр гитар хүртэл уйлна
    Өнгөтэй өөдтэй явахын цагт бусдын эхнэр ч дагана
    Өвдөж зовохын цагт бурхан хүртэл зугтаана
    Зугаалж цэнгэж явахад зуун түмэн нөхөдтэй байлаа
    Зуурдын зовлонд унахад зуух олон ноходтой болох юм
    Уурлаж байна би уурлаж байна
    Унаган насаа ахих бүр
    Улсын мунхагыг ажих бүр
    Уур минь аяандаа асаж байна
    Эхээс би уургүй төрсөн
    Эр биеийг үзтэл уургүй явсан
    Эгэл гүн ухаантныг ойлготлоо уургүй явсан
    Эцэст нь уурын тулам боллоо
    Уурыг би эцэг дээдсээсээ аваагүй
    Урлаггүй эхнэр Эрдэмаагаас аваагүй
    Улаан цэргийн муйхар Чпайяаваас ч аваагүй
    Уур минь аяандаа үүсэн гарлаа
    Хадсан өвс дарагдаж ялзараад
    Халуун дундаасаа түймэр гардаг
    Хамаг ард та нартаа
    Бие хайргүй хураасан
    Хадлангын минь дээрээс дараад шатаалаа
    Овоолсон нүүрс нар бол өөрөө шатна
    Олон түмэн эх ороноо дулаацуулах гэж
    Олж хураасан нүүрсэнд ус хийгээд шатаалаа
    Уур минь шатаж байна
    Улаан тугаас үнэтэй амь
    Улаан зүрх минь шатаж
    Уужим дэлхийд би шатаж байна
    Нэг даваанд өссөн үе чацуутан
    Нэг тогоонд хоололсон ахан дүүс
    Нэг зовлон үүрсэн ард түмэн
    Нэг насандаа итгэсэн төр засаг
    Алтыг ялж эгэл хүнийг үнэлэх
    Асгаруулсан цусаараа ядуу ард байгуулсан
    Атомын энэ зууныг хэн бүхэн мэднэм
    Адгын томьёог нь ч мэдэхгүйд уур минь хүрнэм
    Түрүүчийн ташуур барьсан засгийг түлхэн унагаад
    Түүний оронд хурдан буу барьж өндийсөн засаг
    Түүх ёс төр шударга ухаан бүхнийг бас
    Түлхэн унагаад хүнийг мал мэт болгож байна
    Эх орны минь дархан алдрыг гутааж
    Эрдэмгүй тэнэгүүдийг Европоор тарааж
    Эсэн бусын ховч доншуулчдыг урьж авчираад
    Өөрсдөө мал мэт сажиллаж байна
    Эрийгээ үхсний маргааш өөр хүнтэй банзалдсан
    Эмийн шинжтэй манай төр
    Эртнийхээ төр Чингисийнхээ нэрийг дурсахаар
    Эмээж Оросын өлмийг долоож байна
    Өвөг Чингист хонзонтой Оросуудыг хүндэлж
    Өүлэн эхийн угсаат мань мэтийг хавчиж
    Өөрийн тэжээвэр нохойг ад үзэж хөөж
    Өлөн хөх чоноор хонио мануулж байна
    Үхэр халх угсаа тэнэг удамтай ч гэсэн
    Үүнээс тэнэг явсан минь чулуун зэвсгийн үед ч үгүй
    Үүнийг мэдээд дөрвөн Ойрдын эсрэг
    Үе улиртал цус асган тэмцсэн
    Хаан ширээрүү 500 жил гэтээд
    Хатан мандухайд тархиа хага харвуулаад
    Хувиа бодож суусан 4 Ойрдын үлдэгдэл
    Хувьсгалын далимаар эзэн ширээнд гарсан юм
    Таванзуун жилийнхээ өшөө хонзонг тайлж
    Тал нутгийн минь дээр доромжлол тарьж байна
    Тарьсан тэр хэргийг илэрч мэдэгдэхээс нааш
    Та бүгдийг жигдхэн эрдэмгүй бүдүүлэг өсгөж байна
    Ядуу амьдаралын минь зулай дээр
    Өстөн ингэж суугаад ярганы мэс үсэнд чинь
    Билүүдэж суухад нь ялалтын зэвсгээс зугатааж
    Инээж суухийг чинь хараад яаж би инээлцэх билээ
    Уур минь хүрч байна
    Уур минь зүрхийг минь
    Түлэхээс нааш алдарыг минь түлэхгүй
    Уур, шартай толгой минь
    Тэдний цаазанд өнхөрөвч
    Уур хорсол минь Монгол нутаг дээрээ үлдэнэ
    Сүр хүчний их уур минь үлдээд зогсохгүй дүрэлзэнэ
    Сүлд болсон төрийг ардтайгаа хүн шиг ярилцтал нь дүрэлзэнэ
    Сүүлчийн ширээнээс хөөгдтөл нь дүрэлзэнэ!!

Комментарии • 14