Εισβολέας - Ρεαλιστής ft. Άκης Πιτσάνης, Σεμέλη Παπαβασιλείου (official audio release)
HTML-код
- Опубликовано: 30 янв 2020
- 🔥25 ΧΡΟΝΙΑ ΕΙΣΒΟΛΕΑΣ🔥
31/5 - ΚΥΠΡΟΣ Θεατράκι Λυμπίων
10/6 - ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Θέατρο Κήπου
14/6 - ΛΑΡΙΣΑ Κηποθέατρο Αλκαζάρ
15/6 - ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ Pass Strana Festival
19/6 - ΑΘΗΝΑ Δημοτικό Θέατρο Λυκαβηττού
4/7 - ΚΥΠΡΟΣ Παγκύπριο Φεστιβάλ ΕΔΟΝ
13/7 - ΛΙΜΝΗ ΠΛΑΣΤΗΡΑ Plastiras Lake Festival
20/7 - ΛΟΥΤΡΑ ΑΛΜΩΠΙΑΣ Φεστιβάλ Πόζαρ
24/7 - ΑΘΗΝΑ, ΛΑΤΟ Γαλάτσι
1/8 - ΧΙΟΣ
3/8 - ΕΛΑΦΟΝΗΣΟΣ Dune Festival
9/8 - ΜΕΤΣΟΒΟ Anilio Park Festival
12/8 - ΙΚΑΡΙΑ
17/8 - ΑΜΦΙΛΟΧΙΑ Amvrakia Music Festival
19/8 - ΠΑΡΟΣ Paros Park Festival
25/8 - ΚΥΘΗΡΑ
14/9 - ΛΑΜΙΑ
21/9 - ΑΘΗΝΑ
28/9 - ΠΑΤΡΑ Royal Theatre
Για εισιτήρια εδώ 👉 linktr.ee/eisvoleas
Ρεαλιστής
Subscribe to Fishbowl Music Tank on RUclips: bit.ly/2oFQhzI
Λιάκος VS Εισβολέας
Αγοράστε ψηφιακά εδώ:
iTunes: apple.co/306tWPm
Google Play: bit.ly/2JpptBd
Tidal: bit.ly/2JqmPeH
Bandcamp: bit.ly/2V8Rhw1
Ακούστε εδώ:
Spotify: spoti.fi/2DVyK0z
Deezer: bit.ly/307eVws
Follow us
Fishbowl Music Tank on Facebook: bit.ly/2mV6mVN
Fishbowl Music Tank on Instagram: bit.ly/2Dv8HgX
Μουσική: Ηλίας Παπανικολός
Στίχοι: Ηλίας Παπανικολός
Είναι που ‘μαι ρεαλιστής
κι οι ουτοπίες με πνίγουν,
τα όνειρά μου σταματούν
μόλις τα μάτια ανοίγουν.
Τι να σου πω για ποιους εχθρούς,
για αλήθεια και για ψέμα,
εδώ ήρθε εκείνη η στιγμή
να πολεμήσω εμένα.
Η κάθε μέρα που περνά άλλο ένα βιβλίο,
άλλος ένας στίχος στο τρελοκομείο,
χειμερία νάρκη, το τοπίο κρύο,
βία πίσω από το θρανίο, δάσκαλοι με προσωπείο.
Κάγκελα παντού, φυλακή το σχολείο,
δύσκολα όσα μ’ έκαναν να πω αντίο,
lifestyle, σύγχρονοι αιχμάλωτοι,
αφομοιώνει η μάζα παρασιτικό στοιχείο.
Ω ναι! Χάνεται η ιδιαιτερότητα,
όμοιοι στην ποσότητα και σκάρτοι στην ποιότητα,
μετά λες για προσωπικότητα...
Ιδού νεοέλληνα η διαμελισμένη σου αθωότητα.
Ποια είναι τελικά αυτή η πραγματικότητα, αμφίβολο,
Ζώντας στον ελλαδικό περίβολο,
ζιγκολό πολιτικοί δηλητήριο στο σύνολο
κι έκφραση ποσοτική, η μάρκα, η ράτσα, η δουλειά, το φαΐ.
Το όνομά μου είναι Ηλίας,
ζώντας στο μεταίχμιο φθοράς και αφθαρσίας,
διαλέγω να είμαι ρεαλιστής
και όχι φερέφωνο της υποκρισίας
Είναι που ‘μαι ρεαλιστής
κι οι ουτοπίες με πνίγουν,
τα όνειρά μου σταματούν
μόλις τα μάτια ανοίγουν.
Τι να σου πω δεν ξέρω πώς,
μα πάντα νιώθω ξένος.
Να φταίει που είμαι ρομαντικός
κι απελευθερωμένος;
Με μαθηματική ακρίβεια επιρρεπής
υπηρετώ την τέχνη αιώνια σαν εραστής,
γκρίζες ζώνες και εγώ εδώ πολεμιστής,
δακτυλοδεικτούμενος αντί ποιητής.
Ξέρω πως μία μέρα θα πεθάνω,
οπότε φωτιά και ξύλο στο ρουφιάνο,
όλοι οι φίλοι μου είναι αλήτες και κοπρίτες,
την ηθική σας χαιρετίσαμε με τις νύχτες,
τη μέρα που φάνηκε ο ήλιος στους φεγγίτες ήμουν λέρα,
αρούρι στου υπονόμου τις μαύρες τρύπες,
στα κινητά κοίταξαν οι εκαμίτες,
καμένοι, χαζοί, στις κάνες μαργαρίτες.
Στη βιοπάλη ρε κωλόπαιδα δεν θα αντέχατε
γραφειοκράτες και όργανα,
πλαστική ατμόσφαιρα κι έξαρση της βίας...
έτσι ήταν πάντα η μάσκα της δημοκρατίας.
Το όνομά μου είναι Ηλίας,
ζώντας στο μεταίχμιο υποταγής και εξουσίας,
διαλέγω να είμαι ρεαλιστής
και όχι φερέφωνο μιας υποκριτικής παιδείας!
Τι να σου πω για ποια λεφτά;
Τα λούσα δεν φτουράνε.
Αυτά να ‘ναι για τους λειψούς
που τη ζωή ξεχνάνε.
Και γίνε πια ρεαλιστής
γιατί οι ουτοπίες σε πνίγουν,
τα όνειρά σου ξεκινούν
μόλις τα μάτια κλείνουν.
Τραγούδι: Άκης Πιτσάνης, Σεμέλη Παπαβασιλείου
Κιθάρα: Σπύρος Βρυώνης
Βιολί: Άκης Πιτσάνης
Μπάσο: Κωνσταντίνος Σπηλιωτόπουλος
Video: SRGB_net
©&℗ Fishbowl Music Tank
Εισβολέας
Facebook: bit.ly/2RRRCDk
Instagram: bit.ly/2LCr08m
RUclips: bit.ly/2J76pah
#Liakos_vs_Eisvoleas 
Видеоклипы
Αγαπάω ρε εισβο... Αγαπάω καψουρευομαι δε μπορώ να στο εξηγήσω... Τι έπος ήτανε αυτό το τραγούδι
Κάθε φορά που αλλάζει στην ❤ μου το ομορφότερο τραγούδι! Ο καλλιτέχνης πάντα είναι ίδιος, γι'αυτό επιλέγω να με δίπλα σε αυτόν που με αγαπάει πιο πολύ απ όλους, Έτσι πιστεύω πως όπου και αν σταθεί είναι η ψυχή όλου του τόπου.
Εισβο αλάνι για πάντα στην καρδιά μας
Χαιρετισμούς από Αμβούργο!!!
Είναι. Τέλειο σαγαπαμε
Πολύ ωραίο κομμάτι τραγούδι καλό προσπάθεια 💪👌🏆❤️
Underrated τραγούδι....
❤️🙏
🔥🔥🔥🔥🔥🔥 απ' την Αμερική
Εθνική κληρονομιά είσαι Λίακο να σε καλά εσύ και όσους αγαπάς κ σε αγαπάνε ;)
Υπέροχο, όλο το άλμπουμ είναι διαμάντι
❤❤❤❤❤❤❤❤
Σ αγαπώ!
Δύσκολα όσα μ’ έκαναν να πω αντίο ρε φίλε... Πολύ δύσκολα.
Δίνεις πόνο Λιάκο,και δεν μας σκοτωνεις ,μας δυναμώνεις.
Τι να σου πω για τους εχθρούς για αλήθεια και για ψέμα..
Είναι που ‘μαι ρεαλιστής
Κι οι ουτοπίες με πνίγουν
Τα όνειρά μου σταματούν
Μόλις τα μάτια ανοίγουν
Τι να σου πω για ποιους εχθρούς
Για αλήθεια και για ψέμα
Εδώ ήρθε εκείνη η στιγμή
Να πολεμήσω εμένα
Η κάθε μέρα που περνά άλλο ένα βιβλίο
Άλλος ένας στίχος στο τρελοκομείο
Χειμερία νάρκη, το τοπίο κρύο
Βία πίσω από το θρανίο, δάσκαλοι με προσωπείο
Κάγκελα παντού, φυλακή το σχολείο
Δύσκολα όσα μ’ έκαναν να πω αντίο
Lifestyle, σύγχρονοι αιχμάλωτοι
Αφομοιώνει η μάζα παρασιτικό στοιχείο
Ω ναι! Χάνεται η ιδιαιτερότητα
Όμοιοι στην ποσότητα και σκάρτοι στην ποιότητα
Μετά λες για προσωπικότητα...
Ιδού νεοέλληνα η διαμελισμένη σου αθωότητα
Ποια είναι τελικά αυτή η πραγματικότητα, αμφίβολο
Ζώντας στον ελλαδικό περίβολο
Ζιγκολό πολιτικοί δηλητήριο στο σύνολο
Κι έκφραση ποσοτική, η μάρκα, η ράτσα, η δουλειά, το φαΐ
Το όνομά μου είναι Ηλίας
Ζώντας στο μεταίχμιο φθοράς και αφθαρσίας
Διαλέγω να είμαι ρεαλιστής
Και όχι φερέφωνο της υποκρισίας
Είναι που ‘μαι ρεαλιστής
Κι οι ουτοπίες με πνίγουν
Τα όνειρά μου σταματούν
Μόλις τα μάτια ανοίγουν
Τι να σου πω δεν ξέρω πώς
Μα πάντα νιώθω ξένος
Να φταίει που είμαι ρομαντικός
Κι απελευθερωμένος;
Με μαθηματική ακρίβεια επιρρεπής
Υπηρετώ την τέχνη αιώνια σαν εραστής
Γκρίζες ζώνες και εγώ εδώ πολεμιστής
Δακτυλοδεικτούμενος αντί ποιητής
Ξέρω πως μία μέρα θα πεθάνω
Οπότε φωτιά και ξύλο στο ρουφιάνο
Όλοι οι φίλοι μου είναι αλήτες και κοπρίτες
Την ηθική σας χαιρετίσαμε με τις νύχτες
Τη μέρα που φάνηκε ο ήλιος στους φεγγίτες ήμουν λέρα
Αρούρι στου υπονόμου τις μαύρες τρύπες
Στα κινητά κοίταξαν οι εκαμίτες
Καμένοι, χαζοί, στις κάνες μαργαρίτες
Στη βιοπάλη ρε κωλόπαιδα δεν θα αντέχατε
Γραφειοκράτες και όργανα
Πλαστική ατμόσφαιρα κι έξαρση της βίας...
Έτσι ήταν πάντα η μάσκα της δημοκρατίας
Το όνομά μου είναι Ηλίας
Ζώντας στο μεταίχμιο υποταγής και εξουσίας
Διαλέγω να είμαι ρεαλιστής
Και όχι φερέφωνο μιας υποκριτικής παιδείας!
Τι να σου πω για ποια λεφτά;
Τα λούσα δεν φτουράνε
Αυτά να ‘ναι για τους λειψούς
Που τη ζωή ξεχνάνε
Και γίνε πια ρεαλιστής
Γιατί οι ουτοπίες σε πνίγουν
Τα όνειρά σου ξεκινούν
Μόλις τα μάτια κλείνουν
Πολύ ωραίο τραγουδι
Να πολεμήσω εμένα
Τα dislike τι όργανο παίζουν;
Το ενσωματομενοοο 😂😂😂
Ελλάς μόνο μάγκες ζήτω η Ελλάς ωραίο τραγούδι
Είναι που ‘μαι ρεαλιστής
κι οι ουτοπίες με πνίγουν,
τα όνειρά μου σταματούν
μόλις τα μάτια ανοίγουν.
Τι να σου πω για ποιους εχθρούς,
για αλήθεια και για ψέμα,
εδώ ήρθε εκείνη η στιγμή
να πολεμήσω εμένα.
Η κάθε μέρα που περνά άλλο ένα βιβλίο,
άλλος ένας στίχος στο τρελοκομείο,
χειμερία νάρκη, το τοπίο κρύο,
βία πίσω από το θρανίο, δάσκαλοι με προσωπείο.
Κάγκελα παντού, φυλακή το σχολείο,
δύσκολα όσα μ’ έκαναν να πω αντίο,
lifestyle, σύγχρονοι αιχμάλωτοι,
αφομοιώνει η μάζα παρασιτικό στοιχείο.
Ω ναι! Χάνεται η ιδιαιτερότητα,
όμοιοι στην ποσότητα και σκάρτοι στην ποιότητα,
μετά λες για προσωπικότητα...
Ιδού νεοέλληνα η διαμελισμένη σου αθωότητα.
Ποια είναι τελικά αυτή η πραγματικότητα, αμφίβολο,
Ζώντας στον ελλαδικό περίβολο,
ζιγκολό πολιτικοί δηλητήριο στο σύνολο
κι έκφραση ποσοτική, η μάρκα, η ράτσα, η δουλειά, το φαΐ.
Το όνομά μου είναι Ηλίας,
ζώντας στο μεταίχμιο φθοράς και αφθαρσίας,
διαλέγω να είμαι ρεαλιστής
και όχι φερέφωνο της υποκρισίας
Είναι που ‘μαι ρεαλιστής
κι οι ουτοπίες με πνίγουν,
τα όνειρά μου σταματούν
μόλις τα μάτια ανοίγουν.
Τι να σου πω δεν ξέρω πώς,
μα πάντα νιώθω ξένος.
Να φταίει που είμαι ρομαντικός
κι απελευθερωμένος;
Με μαθηματική ακρίβεια επιρρεπής
υπηρετώ την τέχνη αιώνια σαν εραστής,
γκρίζες ζώνες και εγώ εδώ πολεμιστής,
δακτυλοδεικτούμενος αντί ποιητής.
Ξέρω πως μία μέρα θα πεθάνω,
οπότε φωτιά και ξύλο στο ρουφιάνο,
όλοι οι φίλοι μου είναι αλήτες και κοπρίτες,
την ηθική σας χαιρετίσαμε με τις νύχτες,
τη μέρα που φάνηκε ο ήλιος στους φεγγίτες ήμουν λέρα,
αρούρι στου υπονόμου τις μαύρες τρύπες,
στα κινητά κοίταξαν οι εκαμίτες,
καμένοι, χαζοί, στις κάνες μαργαρίτες.
Στη βιοπάλη ρε κωλόπαιδα δεν θα αντέχατε
γραφειοκράτες και όργανα,
πλαστική ατμόσφαιρα κι έξαρση της βίας...
έτσι ήταν πάντα η μάσκα της δημοκρατίας.
Το όνομά μου είναι Ηλίας,
ζώντας στο μεταίχμιο υποταγής και εξουσίας,
διαλέγω να είμαι ρεαλιστής
και όχι φερέφωνο μιας υποκριτικής παιδείας!
Τι να σου πω για ποια λεφτά;
Τα λούσα δεν φτουράνε.
Αυτά να ‘ναι για τους λειψούς
που τη ζωή ξεχνάνε.
Και γίνε πια ρεαλιστής
γιατί οι ουτοπίες σε πνίγουν,
τα όνειρά σου ξεκινούν
μόλις τα μάτια κλείνουν.