Jako akademikowi jest mi przykro, że tak się nie stało. Prawdą jest, że według mnie coraz bardziej ograniczane są godziny, a wiedzy przecież nie ubywa, a przybywa. Nie bez znaczenie jest określenie, że ćwiczenie czyni mistrzem i by coś rzetelnie przekazać również potrzeba czasu.
Witam. Dziękuję za rzetelne przedstawienie technologii odlewania do form piaskowych. Jako uzupełnienie chciałbym napisać, że wykonuje się również formy z pionową płaszczyzną podziału (np. DISAMATIC). Dla osób zajmujących się obróbką mechaniczną przydatny jest rysunek surowego odlewu, na którym nie przedstawia się układu wlewowego lub nadlewów/przelewów. Podczas wykonywania odlewów ze staliwa lub innych stopów metali na rysunku takim jest często umieszczany jeszcze jeden rodzaj naddatku, mianowicie naddatek technologiczny (NT). Naddatek ten ma za zadanie wyprowadzenie tzw. węzłów cieplnych poza odlew (do nadlewów), czyli w skrócie uniknięcia lub zminimalizowania powstawania w odlewie nieciągłości struktury (jam skurczowych). NT na rysunku surowego odlewu jest tylko wtedy zaznaczany kiedy nie można go usunąć w trakcie oddzielania od odlewu układu wlewowego i nadlewów. W odlewnictwie jest jeszcze rysunek, czyli rysunek technologii formy wykonania danego odlewu wraz z kartą technologiczną. To tam oprócz ułożenia odlewu podczas zalewania umieszczane są nadlewy, układ wlewowy, płaszczyzna podziału, rodzaj stopu odlewniczego oraz jego niezbędna ilość na formę, temperatura zalewania, itp. Bardzo często w odlewniach, które wykonują obróbkę mechaniczną tworzony jest przez technologa tylko jeden rysunek będący połączeniem obu rysunków stosuje się połączenie tych dwóch rysunków, a przez dodanie jeszcze kilku elementów (np. skurcz odlewniczy, wymiar płyty podmodelowej) rysunek ten służy również do wykonania modelu odlewniczego. Jestem zdania że tak jak człowiek wykonujący odróbkę mechaniczną powinien wiedzieć coś o odlewnictwie, tak technolog odlewnik powinien wiedzieć coś o obróbce skrawaniem. Może to jest pomysł na jakąś prezentację. Ps. Już od jakiegoś czasu "odlewnictwo piaskowe" wkroczyło w nowe technologie. Druk 3D również jest wykorzystywany do wykonywania form piaskowych. Odlewy wykonane w takich formach już nie muszą mieć pochyleń odlewniczych, a podział formy może być bardzo skomplikowany. Technologia ze względu na swoją cenę jest używana w skomplikowanych i jednostkowych odlewach. Z pozdrowieniami, Andrzej
Bardzo dziękuję za obszerny komentarz. Czy byłaby możliwość wykorzystania Pana wiedzy do oddzielnego wpisu o "odlewaniu piaskowym". Wiem ile wiem, ale jeszcze więcej nie wiem.
Witam serdecznie. Zastanawia mnie kwestia zamocowania takiego półfabrykatu do pierwszej operacji. Odlewy jak i odkuwki posiadają pochylenia ścian, promienie przy zmianach średnic więc jak je odpowiednio zamocować. Czy taki półfabrykat nadaje się, aby w pierwszej operacji zamocować go w szczękach tokarki? Podam przykład tarcza z piastą dwustronną jako półfabrykat odkuwka. Płaszczyzna podziału matrycy będzie w tym przypadku zgodna z płaszczyzną symetrii elementu, a więc przechodzić będzie przez powierzchnie o największej średnicy. Pozostałe dwie powierzchnie ze względu na łatwości ich usunięcia z formy muszą posiadać pochylenia. Czy możemy mocować taki półfabrykat w odpowiednio przygotowanych szczękach np. przetoczonych z odpowiednim stożkiem? Czy bardziej odpowiednie byłoby wybrać jako pierwszą operacje wykonanie otworu i planowanie powierzchni czołowej np. na wiertarce by po drugiej operacji wykonaniu otworu na gotowo bazować na nim przy toczeniu powierzchni zewnętrznych? A co, jeśli ze względów konstrukcyjnych nie możemy posłużyć się otworem - niewielka średnica, duża masa elementu do obróbki? Zaznaczam, że skrawamy wszystkie powierzchnie.
Trzeba pamiętać, że pochylenie nie jest duże i najlepiej jest wybrać powierzchnię surową, która nie będzie obrabiana. Natomiast gdy wszystkie powierzchnie są obrabiane to mamy większą swobodę. W przypadku tulei w konwencjonalnym procesie technologiczny ogromny nacisk kładzie się na obróbkę otworu w pierwszej operacji jako zdefiniowanie osi przedmiotu. W dalszej części do ustalenia przedmiotu powinniśmy wykorzystywać już otwór. Technologicznie mamy większe możliwości lepszej jakościowo obróbki otworu. Każdy projekt to indywidualne podejście. W przypadku, w którym dla wybranej przeze mnie tulei płaszczyznę podziału przeprowadzi się przez oś przedmiotu to pochylenia odlewnicze będą na powierzchniach czołowych. To pozornie lepsza sytuacja dla szczęk uchwytów trójszczękowych ale... to odlew. W każdej opcji odlew z form piaskowych cechuje się dużą chropowatością, błędami kształtu. W uchwycie trójszczękowym ustalenie następuje o powierzchnie oporowe (główna baza stykowa) tylko, że przy powierzchniach surowych może dojść do sytuacji, w której surowa powierzchnia czołowa nie będzie stykała się ze wszystkimi powierzchniami stykowymi szczęk. Szczęki przetoczone na stożek moim zdaniem nie są konieczne, gdyż jak pisałem to naprawdę niewielkie pochylenia. Głównym kryterium jest tu kwestia samocentrowania i nawet styku powierzchni czołowych z powierzchniami szczęk. Ciekawym zagadnieniem jest brak możliwości wykorzystania otworu - co rozumiem pod tym pojęciem - z reguły mały otwór i duża masa to rzadkość, a wówczas z punktu widzenia różnego oprzyrządowania technologicznego ważna jest także długość samego otworu. Nie można zapomnieć o błędach kształtu i położenia oraz tolerancjach poszczególnych wymiarów - trudno jest dywagować tak bez konkretnego projektu, ale pytanie ciekawe.
@@technikiwytwarzania Dziękuje za odpowiedź. Zadając to pytanie kierowałem się bardziej schematami półfabrykatów kutych matrycowo niż rzeczywistymi przykładami. Przedstawione na nich pochylenia muszą być zdecydowanie przesadzone w stosunku do tych występujących w rzeczywistości. Podany przeze mnie przykład tarczy lub tulei z obustronną piastą wskazywać miał, że jeśli wybierzemy jakąkolwiek powierzchnie do zamocowania w uchwycie tokarskim to posiadać będzie ona pochylenia. Sądziłem, że utrudni to znacznie odpowiedzenie zamocowanie elementu na tokarce, ale jak sam Pan wskazuje nie jest to głównym problemem. Co do braku możliwości wykorzystania otworu jako bazy obróbkowej to już raczej gdybanie z mojej strony taka czysta ciekawość. Wiadomo, że każdy przypadek jest inny i wymagać będzie odpowiedniego doboru operacji technologicznych jak i ich kolejności oraz uwzględnienia dodatkowych wymagań już przy projektowaniu samego półfabrykatu. Cieszę się, że powstał kanał poświęcony tej tematyce. Forma takiego przekazu informacji wydaje mi się bardziej atrakcyjna od książek z uwagi na możliwość przedstawienia trudnych do wyjaśniania zagadnień w sposób inny niż słowny czy schematyczny. Zawsze do materiału można dołączyć jakiś filmik poglądowy. Cóż czekam z ciekawością na następne materiały jak i artykuły na wortalu. Ja osobiście chętnie bym się dowiedział coś o obróbce plastycznej gwintów, wielowypustów i uzębień kół zębatych. Ciekawa wydaje się też metoda łuszczenia uzębienia Power Skiving.
Mało jest takiej konkretnej rzetelnej wiedzy technicznej na polskim RUclips. Super robota!
Dziękuję. Staram się, choć bardzo dawno nie ma żadnego nowego filmu na tym kanale ale to się niedługo zmieni.
Super lekcja. Czekam na następne👍
Niestety na studiach nie zostało to tak przyjemnie mi przedstawione. Dziękuję
Jako akademikowi jest mi przykro, że tak się nie stało. Prawdą jest, że według mnie coraz bardziej ograniczane są godziny, a wiedzy przecież nie ubywa, a przybywa. Nie bez znaczenie jest określenie, że ćwiczenie czyni mistrzem i by coś rzetelnie przekazać również potrzeba czasu.
Witam. Dziękuję za rzetelne przedstawienie technologii odlewania do form piaskowych. Jako uzupełnienie chciałbym napisać, że wykonuje się również formy z pionową płaszczyzną podziału (np. DISAMATIC). Dla osób zajmujących się obróbką mechaniczną przydatny jest rysunek surowego odlewu, na którym nie przedstawia się układu wlewowego lub nadlewów/przelewów. Podczas wykonywania odlewów ze staliwa lub innych stopów metali na rysunku takim jest często umieszczany jeszcze jeden rodzaj naddatku, mianowicie naddatek technologiczny (NT). Naddatek ten ma za zadanie wyprowadzenie tzw. węzłów cieplnych poza odlew (do nadlewów), czyli w skrócie uniknięcia lub zminimalizowania powstawania w odlewie nieciągłości struktury (jam skurczowych). NT na rysunku surowego odlewu jest tylko wtedy zaznaczany kiedy nie można go usunąć w trakcie oddzielania od odlewu układu wlewowego i nadlewów. W odlewnictwie jest jeszcze rysunek, czyli rysunek technologii formy wykonania danego odlewu wraz z kartą technologiczną. To tam oprócz ułożenia odlewu podczas zalewania umieszczane są nadlewy, układ wlewowy, płaszczyzna podziału, rodzaj stopu odlewniczego oraz jego niezbędna ilość na formę, temperatura zalewania, itp. Bardzo często w odlewniach, które wykonują obróbkę mechaniczną tworzony jest przez technologa tylko jeden rysunek będący połączeniem obu rysunków stosuje się połączenie tych dwóch rysunków, a przez dodanie jeszcze kilku elementów (np. skurcz odlewniczy, wymiar płyty podmodelowej) rysunek ten służy również do wykonania modelu odlewniczego.
Jestem zdania że tak jak człowiek wykonujący odróbkę mechaniczną powinien wiedzieć coś o odlewnictwie, tak technolog odlewnik powinien wiedzieć coś o obróbce skrawaniem. Może to jest pomysł na jakąś prezentację.
Ps. Już od jakiegoś czasu "odlewnictwo piaskowe" wkroczyło w nowe technologie. Druk 3D również jest wykorzystywany do wykonywania form piaskowych. Odlewy wykonane w takich formach już nie muszą mieć pochyleń odlewniczych, a podział formy może być bardzo skomplikowany. Technologia ze względu na swoją cenę jest używana w skomplikowanych i jednostkowych odlewach.
Z pozdrowieniami, Andrzej
Bardzo dziękuję za obszerny komentarz. Czy byłaby możliwość wykorzystania Pana wiedzy do oddzielnego wpisu o "odlewaniu piaskowym". Wiem ile wiem, ale jeszcze więcej nie wiem.
@@technikiwytwarzania oczywiście zgadzam się i służę pomocą
witam. jakie są jeszcze rodzaje produkcji półfabrykatu , oprócz odlewów i odkuwek?
Witam serdecznie. Zastanawia mnie kwestia zamocowania takiego półfabrykatu do pierwszej operacji. Odlewy jak i odkuwki posiadają pochylenia ścian, promienie przy zmianach średnic więc jak je odpowiednio zamocować. Czy taki półfabrykat nadaje się, aby w pierwszej operacji zamocować go w szczękach tokarki? Podam przykład tarcza z piastą dwustronną jako półfabrykat odkuwka. Płaszczyzna podziału matrycy będzie w tym przypadku zgodna z płaszczyzną symetrii elementu, a więc przechodzić będzie przez powierzchnie o największej średnicy. Pozostałe dwie powierzchnie ze względu na łatwości ich usunięcia z formy muszą posiadać pochylenia. Czy możemy mocować taki półfabrykat w odpowiednio przygotowanych szczękach np. przetoczonych z odpowiednim stożkiem? Czy bardziej odpowiednie byłoby wybrać jako pierwszą operacje wykonanie otworu i planowanie powierzchni czołowej np. na wiertarce by po drugiej operacji wykonaniu otworu na gotowo bazować na nim przy toczeniu powierzchni zewnętrznych? A co, jeśli ze względów konstrukcyjnych nie możemy posłużyć się otworem - niewielka średnica, duża masa elementu do obróbki? Zaznaczam, że skrawamy wszystkie powierzchnie.
Trzeba pamiętać, że pochylenie nie jest duże i najlepiej jest wybrać powierzchnię surową, która nie będzie obrabiana. Natomiast gdy wszystkie powierzchnie są obrabiane to mamy większą swobodę. W przypadku tulei w konwencjonalnym procesie technologiczny ogromny nacisk kładzie się na obróbkę otworu w pierwszej operacji jako zdefiniowanie osi przedmiotu. W dalszej części do ustalenia przedmiotu powinniśmy wykorzystywać już otwór. Technologicznie mamy większe możliwości lepszej jakościowo obróbki otworu. Każdy projekt to indywidualne podejście. W przypadku, w którym dla wybranej przeze mnie tulei płaszczyznę podziału przeprowadzi się przez oś przedmiotu to pochylenia odlewnicze będą na powierzchniach czołowych. To pozornie lepsza sytuacja dla szczęk uchwytów trójszczękowych ale... to odlew. W każdej opcji odlew z form piaskowych cechuje się dużą chropowatością, błędami kształtu. W uchwycie trójszczękowym ustalenie następuje o powierzchnie oporowe (główna baza stykowa) tylko, że przy powierzchniach surowych może dojść do sytuacji, w której surowa powierzchnia czołowa nie będzie stykała się ze wszystkimi powierzchniami stykowymi szczęk. Szczęki przetoczone na stożek moim zdaniem nie są konieczne, gdyż jak pisałem to naprawdę niewielkie pochylenia. Głównym kryterium jest tu kwestia samocentrowania i nawet styku powierzchni czołowych z powierzchniami szczęk. Ciekawym zagadnieniem jest brak możliwości wykorzystania otworu - co rozumiem pod tym pojęciem - z reguły mały otwór i duża masa to rzadkość, a wówczas z punktu widzenia różnego oprzyrządowania technologicznego ważna jest także długość samego otworu. Nie można zapomnieć o błędach kształtu i położenia oraz tolerancjach poszczególnych wymiarów - trudno jest dywagować tak bez konkretnego projektu, ale pytanie ciekawe.
@@technikiwytwarzania Dziękuje za odpowiedź. Zadając to pytanie kierowałem się bardziej schematami półfabrykatów kutych matrycowo niż rzeczywistymi przykładami. Przedstawione na nich pochylenia muszą być zdecydowanie przesadzone w stosunku do tych występujących w rzeczywistości. Podany przeze mnie przykład tarczy lub tulei z obustronną piastą wskazywać miał, że jeśli wybierzemy jakąkolwiek powierzchnie do zamocowania w uchwycie tokarskim to posiadać będzie ona pochylenia. Sądziłem, że utrudni to znacznie odpowiedzenie zamocowanie elementu na tokarce, ale jak sam Pan wskazuje nie jest to głównym problemem. Co do braku możliwości wykorzystania otworu jako bazy obróbkowej to już raczej gdybanie z mojej strony taka czysta ciekawość. Wiadomo, że każdy przypadek jest inny i wymagać będzie odpowiedniego doboru operacji technologicznych jak i ich kolejności oraz uwzględnienia dodatkowych wymagań już przy projektowaniu samego półfabrykatu. Cieszę się, że powstał kanał poświęcony tej tematyce. Forma takiego przekazu informacji wydaje mi się bardziej atrakcyjna od książek z uwagi na możliwość przedstawienia trudnych do wyjaśniania zagadnień w sposób inny niż słowny czy schematyczny. Zawsze do materiału można dołączyć jakiś filmik poglądowy. Cóż czekam z ciekawością na następne materiały jak i artykuły na wortalu. Ja osobiście chętnie bym się dowiedział coś o obróbce plastycznej gwintów, wielowypustów i uzębień kół zębatych. Ciekawa wydaje się też metoda łuszczenia uzębienia Power Skiving.