Αλέξανδρος Κτιστάκης ~ Το "Κοσμικόν"

Αλέξανδρος Κτιστάκης ~ Το "Κοσμικόν", Ακυκλοφόρητο, Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Αφιερωμένο στον Μάνο Λοΐζο, Κατράκειο Θέατρο Νίκαιας 2023
«Πριν 43 χρόνια, ήμουν 18-20, είχα στείλει στίχους στο Λοΐζο, το Μάνο Λοΐζο, είχε αρχίσει να δουλεύει πάνω σε αυτούς. Βρήκαμε κάποιες προσπάθειες του. Μια από αυτές είναι «το Κοσμικόν» θα το ερμηνεύσει ο Αλέξανδρος.
Αναφέρετε στο καφενείο που είχε ο πατέρας ενός φίλου μου. Από όπου έμαθα το 1953, νομίζω είχε γίνει μια εκδήλωση προεκλογική κιόλας, καλή ώρα, και μίλησε ένας υποψήφιος βουλευτής της ΕΔΑ τότε, το καφενείο στιγματίστηκε και συνεχώς το περιτριγύριζαν διάφοροι χαφιέδες. Για αυτό φαίνεται σχετικά παρωχημένο αλλά έχω και ένα φόβο ότι μπορούν να ξανάρθουν αντίστοιχες, παρόμοιες μέρες».
Το "Κοσμικόν" είναι ένα από τα τραγούδια που είχε στείλει ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου στο Μάνο Λοΐζο να μελοποιήσει αλλά δεν πρόλαβαν να το κυκλοφορήσουν γιατί έφυγε πρόωρα. Για αυτό και του το αφιέρωσε. Όπως ο "Λεγεωνάριος" και ο "Μαύρος Γάτος" που θα μελοποιούσε ο Μάνος Λοΐζος για τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και τελικά τα μελοποίησε ο ίδιος Βασίλης ...
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Μάνος Λοΐζος, Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Αλέξανδρος Κτιστάκης
Στην πλατεία μας παλιά
όταν πλάκωσε η ανία
καπιστρώθηκε η ανάγκη
και φυτρώσαν καφενεία
Έτσι και το «Κοσμικόν»
καφεζαχαροπλαστείο
κάτι λίγα θα σας πω
που τα ξέρω από ‘να φίλο
Γιάφκα των κομμουνιστών
το ‘πε η αστυνομία
ήταν χρόνια δύσκολα,
γύρω στο '53
Το σημείωσαν με «Χι»,
οι φαντάροι να μη μπαίνουν
οι ρουφιάνοι ήταν πολλοί
κι ήξεραν να περιμένουν
Ποιος στον κώλο του καιρού
έσταξε λιγάκι νέφτι
κι έκτοτε δαιμονικά
πήρε ο άμοιρος να τρέχει;
Τώρα δεν υπάρχει «Χι»
κι οι θαμώνες γίναν γέροι
στο καϊμάκι του καφέ
κρύφτηκα ένα μεσημέρι
Κι είδα μες στο μαγαζί
η καπνιά δεν μ΄ εμποδίζει
τη ζωή που αγκομαχάει
και τον Άρη που τρεκλίζει
Ημερολόγια σωρός
που κανείς πια δεν τ΄ αλλάζει
να μη βλέπει ο παππούς
το σβανά που πλησιάζει
«Α.Ο. Τυρνάβου» και μετά
«Ευτυχές το Νέο Έτος»
δώσε ούζο βερεσέ
στο φτωχό που είναι ρέστος
Το γκαρσόνι βλαστημά
κι ο λαχειοπώλης κλαίει
Σ’ όσα μπήκε μαγαζιά, τζίφος
μάλλον κάτι φταίει

[@benlinus4772]

Δεν είναι κακή ιδέα πάντως να φύγουμε απο 1953 και να έρθουμε στο 2023 που είναι η εποχή μας.Βλέπεις αγαπητέ δημιουργέ τότε υπήρξαν νεκροί χωρίς λόγο και απο τις δυο πλευρές.Το να αναμασάς εμφλιοπολεμικές ιστορίες απλά κάνει εσένα κολλημένο στο παρελθόν όσο καλός δημιουργός και αν είσαι.