Παυλος Παυλιδης Στο ματι του κυκλωνα

Έλα να κάτσουμε εδώ πέρα,
μες στου κυκλώνα αυτού το μάτι,
να βυθιστούμε μες στη μέρα,
χωρίς να ψάχνουμε πια κάτι.
Ο κόσμος πια να μη σημαίνει
τίποτα, να 'ναι ολος δικός μας
κι ο χρόνος που μας απομένει
να στάζει αργά, να ρέει εντός μας.
Σ' ένα ποτάμι που κυλάει
και ταξιδεύει προς τη δύση,
έτσι η ζωή να προχωράει
μέχρι στη θάλασσα να σβήσει.
Να σβήσει αργά το φως του κόσμου,
να φεύγει ετσι απλά ενα πλοίο
και να μην πρέπει σε κανέναν
ποτέ ξανά να πούμε αντίο.