Chwal Syjonie Zbawiciela, Chwal hymnami wśród wesela Wodza i Pasterza rzesz! Ile zdołasz sław Go śmiało, Bo przewyższa wszystko chwałą, Co wyśpiewać pieśnią chcesz! Chwały przedmiot nad podziwy, Chleb żyjących, pokarm żywy, Dzisiaj się przedkłada nam. Za wieczerzy świętym stołem Pan go łamiąc z braćmi społem, Iście dał Dwunastu sam. Z pełnej piersi niech brzmią pienia, Wdzięcznym hołdem uwielbienia Sławmy gromko Króla chwał! Uroczysty dzień się święci, Co przekazać ma pamięci, Jak się stół ten prawem stał. W uczcie tej nowego pana, Pascha nowym prawem dana Fazy dawne kończy już. Przeszłość stara - nowa era, Cień rozprasza prawda szczera, Pierzcha noc przed blaskiem zórz. Co uczynił przy wieczerzy, Chrystus wskazał, że należy Spełniać dla pamięci nań. Pouczeni tą ustawą, Chleb i wino na bezkrwawą Odkupienia święcim dań. Dogmat dan jest do wierzenia, Że się w Ciało chleb przemienia, Wino zaś w Najświętszą Krew. Gdzie zmysł darmo dojść się stara, Serca żywa krzepi wiara Porządkowi rzeczy wbrew. Pod odmiennych szat figurą, W znakach różnych, nie naturą, Kryje się tajemnic dziw. Ciało strawą, Krew napojem, Cały jednak z Bóstwem swoim W obu znakach Chrystus żyw. Przez biorących nie łamany, Nie pokruszon, bez odmiany, Cały jest w tej uczcie bran. Bierze jeden, tysiąc bierze, Ten, jak tamci, w równej mierze, Wzięty zaś nie ginie Pan. Biorą dobrzy i grzesznicy, Lecz się losów przyjrz różnicy: Życie tu, zagłada tam. Złym śmierć niesie, dobrym życie: Patrz, jak w skutkach rozmaicie Czyn ujawnia się ten sam. Kiedy łamie się osłona, Niech cię wiary głos przekona że to kryje okruszyna, Cząstka co i całość wprzód. Rzecz się sama nie rozrywa: Znaku łamią się ogniwa, Przez co stan i postać żywa Znaczonego nie zna szkód. Oto chleb Aniołów błogi, Dan wędrowcom pośród drogi, Synów chleb prawdziwy mnogi, rzucać go nie można psom. Figur głoszą go osłony: Izaak na stos wiedziony, Jagniąt Paschy krwawe zgony, Manna ojcom dana w dom. Dusz pasterzu, prawy Chlebie, Dobry Jezu, prosim Ciebie, Ty nas paś i broń w potrzebie, Ty nam dobra okaż w niebie, Kędy jest żyjących raj. Moc Twa, Panie, wszystko zdoła: Ty nas karmisz z Twego stoła, Tam gdzie uczta trwa wesoła, W gronie niebian nasze czoła Na Twe łono skłonić daj. Amen.
![21. "Święto(ść) Eucharystii" - Boże Ciało - o. Marcin Ciechanowski [Jasna Góra]](http://i.ytimg.com/vi/NnaN9A9DTu8/mqdefault.jpg)
Chwal Syjonie Zbawiciela,
Chwal hymnami wśród wesela
Wodza i Pasterza rzesz!
Ile zdołasz sław Go śmiało,
Bo przewyższa wszystko chwałą,
Co wyśpiewać pieśnią chcesz!
Chwały przedmiot nad podziwy,
Chleb żyjących, pokarm żywy,
Dzisiaj się przedkłada nam.
Za wieczerzy świętym stołem
Pan go łamiąc z braćmi społem,
Iście dał Dwunastu sam.
Z pełnej piersi niech brzmią pienia,
Wdzięcznym hołdem uwielbienia
Sławmy gromko Króla chwał!
Uroczysty dzień się święci,
Co przekazać ma pamięci,
Jak się stół ten prawem stał.
W uczcie tej nowego pana,
Pascha nowym prawem dana
Fazy dawne kończy już.
Przeszłość stara - nowa era,
Cień rozprasza prawda szczera,
Pierzcha noc przed blaskiem zórz.
Co uczynił przy wieczerzy,
Chrystus wskazał, że należy
Spełniać dla pamięci nań.
Pouczeni tą ustawą,
Chleb i wino na bezkrwawą
Odkupienia święcim dań.
Dogmat dan jest do wierzenia,
Że się w Ciało chleb przemienia,
Wino zaś w Najświętszą Krew.
Gdzie zmysł darmo dojść się stara,
Serca żywa krzepi wiara
Porządkowi rzeczy wbrew.
Pod odmiennych szat figurą,
W znakach różnych, nie naturą,
Kryje się tajemnic dziw.
Ciało strawą, Krew napojem,
Cały jednak z Bóstwem swoim
W obu znakach Chrystus żyw.
Przez biorących nie łamany,
Nie pokruszon, bez odmiany,
Cały jest w tej uczcie bran.
Bierze jeden, tysiąc bierze,
Ten, jak tamci, w równej mierze,
Wzięty zaś nie ginie Pan.
Biorą dobrzy i grzesznicy,
Lecz się losów przyjrz różnicy:
Życie tu, zagłada tam.
Złym śmierć niesie, dobrym życie:
Patrz, jak w skutkach rozmaicie
Czyn ujawnia się ten sam.
Kiedy łamie się osłona,
Niech cię wiary głos przekona
że to kryje okruszyna,
Cząstka co i całość wprzód.
Rzecz się sama nie rozrywa:
Znaku łamią się ogniwa,
Przez co stan i postać żywa
Znaczonego nie zna szkód.
Oto chleb Aniołów błogi,
Dan wędrowcom pośród drogi,
Synów chleb prawdziwy mnogi,
rzucać go nie można psom.
Figur głoszą go osłony:
Izaak na stos wiedziony,
Jagniąt Paschy krwawe zgony,
Manna ojcom dana w dom.
Dusz pasterzu, prawy Chlebie,
Dobry Jezu, prosim Ciebie,
Ty nas paś i broń w potrzebie,
Ty nam dobra okaż w niebie,
Kędy jest żyjących raj.
Moc Twa, Panie, wszystko zdoła:
Ty nas karmisz z Twego stoła,
Tam gdzie uczta trwa wesoła,
W gronie niebian nasze czoła
Na Twe łono skłonić daj. Amen.
Piękne
Najlepsze opracowanie sekwencji Bożego Ciała. Dobrze słychać nie zagłuszają żadne interumenty.
❤️
Lepiej :)
Gdzie można nuty znaleźć?
W spiewniku siedleckiego
Tytuł wprowadza w błąd. jest po łacinie a śpiew po polsku.
To nie błąd. To nazwa własna sekwencji.