ΠΕΦΤΟΥΝ Τ'ΑΣΤΕΡΙΑ ΒΡΟΧΗ....

Πέφτουν τ' αστέρια βροχή, στις χούφτες του Μάη τα βράδια. Σωπαίνει η νύχτα στο λίκνο της άνοιξης, σαν λέει η γιαγιά παραμύθια.
Κι ένα παιδί μοναχό, καβάλα στη ράχη του ονείρου, ξυπνά τους αγγέλους, ξυπνά Τον Θεό, στην άδολη την προσευχή του.
Να γίνει ο κόσμος φωλιά, να 'ρθουνε λευκά περιστέρια, να ανάψει, Θεέ μου, φωτιά, να δώσουμε κύκλο τα χέρια!
Λουλούδι θα πει Σ'αγαπώ!
Αστέρι θα πει σε γυρεύω!
Ο ήλιος που δύει θα πει νοσταλγώ και σαν ανατέλει πιστεύω!
Σαν παιδική ζωγραφιά η ευχή μου, στη γλώσσα της φύσης σου μιλά!
Καράβι η καρδιά που γυρνά να βρει ένα λιμάνι αγάπης, πουλί είν' η σκέψη που απλώνει φτερά, ελεύθερη στα ουράνια πλάτη!
Κι εγώ ένα αστέρι μικρό που ανάβει απ'τον άπειρο ήλιο, ας γίνει η ψυχή μου Χριστέ στο ζητώ, Δικό Σου αιώνιο βασίλειο...
Σαν παιδική ζωγραφιά η ευχή μου στη γλώσσα της φύσης σου μιλά!
Λουλούδι θα πει Σ'αγαπώ!
Αστέρι θα πει σε γυρεύω!
Ο ήλιος που δύει θα πει νοσταλγώ και σαν ανατέλει πιστεύω!
Σαν παιδική ζωγραφιά η ευχή μου, στη γλώσσα της φύσης σου μιλά....
Από το χρήστη
/ marianna22792