@@krshehe Co jest w tym takiego złego? W zamian za etat pracownik otrzymuje stabilizację, pewność, że na L4 dostanie pieniądze za które będzie mógł pociągnąć kolejne miesiące. Tego nie oferuje własna działalność i działanie jako influencer.
Mam 25 lat i jestem nieudacznikiem. Jestem z biednej rodziny, która nigdy mnie nie chciała. Nie mam gdzie mieszkać, pracuję na 2 etaty, żeby wyciągnąć chociaż trochę ponad minimalną krajową i spłacić nie swoje długi. Moim marzeniem jest mieć dach nad głową i kogoś bliskiego. Jeśli stać Cię na utrzymanie, to wiedz, że jesteś moim idolem, bo wiem ile to wymaga wysiłku.
Skoro dajesz sobie radę to nie jesteś nieudacznikiem. Jesteś bohaterem własnego życia i z takim podejściem i zapałem to tylko kwestia czasu kiedy osiągniesz założony sobie cel :) Powodzenia!!!
Czemu zarabiasz minimalna krajowa? Czemu cale zycie w pale waliles? Tyle mozliwosci a ty po minimalnej linii oporu? Chlopie idz na glupia budowe - 2 minimalne dostaniesz po roku jak ebdziesz ogarnial. CO ZA BECZENIE BARANOW WSZEDZIE....
Mam 23 lata studiuję to co lubię. Pracuję fizycznie (zamiatam ulice) i sam się utrzymuje. Wiecie co uwielbiam moje życie praca sprawia mi radość (wcześniej pracowałem w McDonald's i miałem depresję od tej pracy). Żyje sobię swoim życiem chodzę z miotłą i widzę tych ludzi, którzy myślą że są ode mnie lepsi myślą, że bycie tym co zamaita ulice to wstyd. Taki choj jest odwrotnie cieszę się na samą myśl, że idę do mojej pracy na etacie bo wiem jedną ważną rzecz to ja sprzątam szajs po innych to ja jestem tym który zmiata. Dbam o porządek i czystość. Więc nieważne co i gdzie robisz ważne jest nastawienie rób to co Ci sprawia radość i wyjebane na resztę. Nie przejmuj się presją innych nie porównywaj się do innych tylko sam patrz na siebie ❤
Bardzo wartościowe. I nie ma ani grama przesady w stwierdzeniu, że prawdziwymi bohaterami są typowi ludzie, ciężko pracujący na utrzymanie siebie i swoich rodzin.
A ja mam 36 lat i jestem nieudacznikiem. I coś Wam powiem - z wiekiem zmniejsza się zapotrzebowanie na kasę, a zwiększa na święty spokój. 15-20 lat temu zaprzątało moją głowę jak stać się sławnym i bogatym i jak mieć piękną dziewczynę. Teraz cieszę się, że zrobiłem dobrze swiją pracę, dobry trening i mogę wieczorem cieszyć się, gdy leżę w łóżku i cieszy mnie kolejny przeżyty dzień. :) Z czasem cieszę się wszystkim i niczym.
Mam coraz bardziej podobnie, mam 33 lata. Kasa powoli nie gra roli, znaczenia nabierają wartości, które kiedyś odkładałem na bok. Tak jak mówisz, spokój, dbanie o higienę umysłu, trening, mikro przyjemności jak chwila z książką czy ulubioną grą, spacer. Nawet pół godziny na słońcu leżąc nic nie robiąc doceniam kompletnie inaczej niż kiedyś. Ta cała gonitwa tego świata, to jest wymyślone. Trochę współczuję temu młodemu pokoleniu, bo pojawili się na świecie od razu w zastawionej na nich pułapce. Pułapce schematów, dopaminy, sztucznej gonitwy. Mi się w głowie nie mieści, że ludzie schodzący kilometr pod ziemię wydobywający wegiel zarabiają mniej ( wydobywając wegiel żeby ci tiktokerzy mieli prąd między innymi) niż jakieś patostreamy czy inni skrzywione postaci... ważne żeby samemu nie zwariować i godnie przeżyć swój żywot. Pozdro
Mam 23 lata i jestem szczęściarzem. Nie pochodze z bogatej rodziny, ale zato bardzo kochającej i rodzinnej. Do konca gimnazjum grałem tylko w gry zeby nie myśleć o świecie wkoło mnie, byłem gnębiony w szkole i gimnazjum więc musiałem wybrać liceum na drugim koncu miasta by móc mieć dopiero tam czystą karte. Każdego dnia wstawałem o 4 żeby dojechać, oraz musiałem w wieku 17 lat zacząć prace i od tamtej pory ciężko mi będzie myślami znaleźć wolny weekend po za świętami lub wakacjami. Udało się ukończyć biolchem z super wynikiem i znajomymi. Dostałem sie na stomatologie, w chwili obecnej ją kończe. Jestem zdrowy, z długowiecznej rodziny, z poduszką finansową wypracowaną od prawie 6 lat przez samego siebie, z wsparciem bliskich, czego chcieć więcej
Za 3 dni kończę 25 lat. W tym roku po raz pierwszy w życiu leciałem samolotem. Lata zajęło mi wyjście z patologii i odcięcie się od toksycznej rodziny. Nigdy nie pasowałem do towarzystwa. Moje życie było udręką od najmłodszych lat. Parę miesięcy temu się jeszcze dowiedziałem, że jestem nieuleczalnie chory. Jestem wdzięczny sobie, że nie uległem presji otoczenia. Otoczenia, które albo traktowało mnie jak wyrzutka, albo się ze mnie śmiało, albo nie zwracało na mnie uwagi. Jaki jestem dziś? Przeciętny, ale chciałbym od życia czegoś więcej. Gdy byłem dzieckiem wiele rzeczy mi odmawiano. Rodzicom nie starczało do 10., normalnie, po prostu. To wywołało u mnie pragnienie, by jednak podjąć walkę i coś osiągnąć. Mimo że nadal pracuję jako freelancer od 8 do 18, piszę też książki i opowiadania (w weekendy). Ale wiecie, co pokrzepia mnie najbardziej? Że gdy kończę codziennie pracę, to zamiast oglądać głupoty w internecie, idę sobie pograć, poczytać książkę, napisać kolejny rozdział czy wychodzę na spacer - i te same rzeczy robiłem mając 12 czy 15 lat. Pod tym względem się nie zmieniłem. Kiedy dziś mógłbym sobie pozwolić na więcej, nie kupuję tego. Wystarcza mi to, co mam - dach nad głową, parę ubrań, dwie pary butów, komputer do pracy i zabawy i regał z książkami. Social-mediów używam tylko do promocji twórczości. Omija mnie wiekszość dram i skandali. Sypiam dobrze i staram się doceniać ludzi - od panów, którzy przyjeżdżają co dwa tygodnie po śmieci, po panie na kasie, które przychodzą naprawić kasę samoobsługową. Tym samym uśmiechem darzę każdego, kto na to zasługuje. Mimo to staram się iść do przodu, choć wiem, że nie muszę. Chęć rozwoju pozwala mi codziennie wstać z łóżka. Kiedy ma się cel, wie się, dokąd pójść. Kiedy się go nie ma, ludzie często wpadają w nałogi, złe nawyki, prokrastynację, a są to zjawiska negatywne. Dlatego uważam, że jednak trzeba do czegoś dażyć albo w inny sposób nadać swojemu życiu jakiś sens. Ja wybrałem taką, a nie inną drogę, ale jeśli to czytasz, to idź po swoje marzenia. Pamiętajcie, ile osób, tyle opinii. Ja akurat lubię swoje życie i drogę, którą obrałem, a to nie tak, że dałem się całkowicie ponieść temu, co wymieniają autorzy filmu. Twórcom kanału dziękuję za ten film, bo to on mnie zainspirował do tego statementu. Robicie dobrą robotę! ;)
mam 36 lat i jako pochylony nad grobem starzec ,dam wam młodzi kilka rad: - sukces w czymkolwiek wymaga wytrwałości i rutyny, a nie jednorazowych, spektakularnych zrywów - warto stawiać sobie cele, ale realistyczne z realnym terminem wykonania i konsekwentnie je realizować. NA SPOKOJNIE, dzień po dniu - trzeba znać swoje mocne strony równie dobrze, co swoje ograniczenia - należy odrzucić marzycielstwo, które jest niczym innym jak wiecznym niezadowoleniem z powodu obecnej sytuacji - warto się cieszyć z tego co już się ma
Jako nieco młodszy od Ciebie pozwolę sobie dodać do tej słusznej litanii: - "przytakuj ale i tak rób swoje" maksyma, którą przekazał mój ojciec. Co tłumaczę jako, reaguj na społeczną presję przytakiwaniem, przyznawaniem racji, tak, tak, spoko, spoko, ale koniec końców rób to co Ty uważasz za stosowne bo to Twoje życie, Twoja wizja na nie. - lepsza najniższa krajowa na własnym biznesie z profitami typu spanie do 10:00, i robienie tego co się lubi, niż wyrywanie sobie rękawów na etacie za średnią krajową. - własna rodzina jest dla bogaczy, szczęściarzy lub wariatów. Zanim weźmiesz z kimś ślub, 100 razy się zastanów na co się piszesz. Kobiety mają wymagania, gigantyczne, możesz temu nie sprostać. Zastanów się czy warto, zerknij jak żyją i pracują ludzie, którzy nie są programistami, nie zarabiają zbyt dużo, a mają na głowie rodzinę. Zobacz czy chcesz tak zasuwać do końca życia, nigdy nie wiedząc czy żona w którymś momencie nie stwierdzi "że ona nie wie co czuje" i nie zostaniesz na koniec bez rodziny, i bez pieniędzy. 30% małżeństw kończy się rozwodem, zagrałbyś ruletkę z dwoma pociskami w bębenku sześciokomorowego rewolweru? 80% samobójców to mężczyźni, ciekawe dlaczego nie? Jak jesteś bogaty, i/lub miałeś szczęście trafić na partnerkę godną małżeństwa, to może i warto spróbować, w przeciwnym wypadku zastanów się dobrze, czy warto, bo społeczeństwo w razie wpadki dla ciebie jako mężczyzny ma ofertę tylko płać i płacz. Zaczynanie od zera, albo wręcz z długami w wieku 30-40-50 lat jest trudniejsze niż dorabianie się od lat nastoletnich czy wczesnych 20-tych. - święty spokój jest najwięcej wart. Jak myślisz, że twoje życie ssie, bo nic się w nim nie dzieje, pomyśl o tych, którzy właśnie walczą z rakiem, chorobami przewlekłymi, zbankrutowali ze swojej lub nieswojej winy, lub się rozwodzą. Ja wiem, że cudze gigantyczne problemy nie umniejszają twoim problemom, ale jednak, pomyśl, że oni dużo daliby żeby wrócić po pracy do mieszkania/domu, odpalić serial, zrobić sobie posiłek, i móc nie myśleć o niczym do końca dnia. Luz, spokój i cisza. Nie doceniamy jej dopóki życie nam jej nie odbierze.
Od kiedy zaczęłam pracować w szpitalu psychiatrycznym moje życie zmieniło się znacznie. Jestem pielęgniarką a widząc biedę innych ludzi i ich problemy dziękuję światu że mam właśnie takie, nudne życie.
Mam takie same odczucia 😊 pracuje jako opiekun medyczny w Szwecji i codziennie pomagam schorowanym ludziom żeby ich "normalny" dzień wyglądał godnie. Dzięki mojej pracy doceniam 1000 razy bardziej moje rzekomo "nudne" życie. Internet nas odkleja. Żyjemy w najlepszych czasach. Pozdrawiam bohaterów bez peleryny ❤🎉
Mam 28 lat i jestem maksymalnie sobą, cieszę się z tego co mam, mam pracę marzeń. Jestem kierowcą autobusu, codziennie mam 6,5h pauzy w której to zawsze idę spać. Na pieniądzach mi nie zależy, są potrzebne do przeżycia, skupiam się tylko na tym co jest dla mnie faktycznie wartościowe. Pozdrawiam serdecznie i dziękuję za materiał. Wierzę w ideę naprawienia ludzi, by w końcu przestali wierzyć, że te wszystkie rzeczy są im potrzebne bo ktoś im tak powiedział. Chcę żyć w świecie, w którym ludzie są dla siebie ludźmi. W świecie, w którym nikt nie rzuca nikomu kłód pod nogi, w świecie w którym zawiść i zazdrość nie istnieją i każdy jest równy, bez potrzeby poczucia chorej władzy i wiary w wymyślone wartości. W świecie w którym każdy czuje się dobrze😊
Mam 23 lata i dopiero miesiąc temu podjąłem pierwszą w swoim życiu prace. Jestem z tego dumny i doceniam to, że jestem zdrowy, moge pracować i być pożytecznym. Niektóre zawody są cieżkie ale ktoś musi je wykonywać aby świat funkcjonował.
@@lechitasowianinpolak8168 mam podobnie, fajnie że ludzie są zadowoleni ale śmieszne że mimo wiedzy oferty na stanowisku które mnie interesuje są fajne dopiero w największych miastach, a praca wcale nie jest cięższa
Ja mając 20 lat pierwszy raz poszedłem do roboty więc wiem jakie to uczucie, jak to mówią lepiej późno niż wcale a co do satysfakcji z pierwszych zarobków, odpowiedź brzmi tak, tym bardziej jak się nigdy nie miało takich pieniędzy
Mam 29 lat i jestem nieudacznikiem. W domu byłem gnębiony fizycznie i psychicznie, podobnie w szkole. Matka potrafiła mnie wyzywać od debili, idiotów i gównojadów za tak błahą rzecz jak dostanie oceny dostatecznej w podstawówce/gimnazjum. Ojciec miał mnie kompletnie w dupie, był jak mebel, nie nauczył mnie niczego i nie przekazał niczego wartościowego. Obecnie przebywam za granicą gdzie pracuje w branży samochodowej, ale nie robię nic ambitnego. Głównym celem mojego wyjazdu jest doszlifowanie niemieckiego, angielski juz znam, fajnie byłoby znać kolejny język na przyzwoitym poziomie. W wieku 12-13 lat miałem pierwszą styczność z pornografią, która też mnie znisczyła z czym walczę cały czas, ale przez to ze nie przelewało się w domu to wyglądałem gorzej, biedniej i ominęło mnie wiele sytuacji socjalnych, gdzie znajomi spotykali się ze sobą, nawiązywali relacje itd. W kraju pracowałem biurowo ale nie byłem w stanie przełknąć korpomowy i fałszywej uprzejmości między tymi ludźmi, którzy czyhają na moment zeby ci obrobić tyłek. Przez lata nazywania mnie od debili, braku wsparcia, gnębienia w szkole i pornografii spowodowało ze moja samoocena szoruje po dnie, nie mam pewności siebie i cokolwiek spróbuję to wychdoze z załozenia ze mi nie wyjdzie, gdy ktoś jest wobec mnie uprzejmy to nie wierzę w szczerość tej uprzejmości. Coś takiego jak związek jest dla mnie pojęciem abstrakcyjnym, gdy dla innych jest to podłoga i znajdowanie partnerki nie jest problemem dla mnie to jest fizyka kwantowa. Staram się zmienić swój los, inwestuję mając nadzieję ze za 1-2 lata uda mi się spieniężyć zysk, dzięki czemu będę mógł pomóc siostrze i jej mężowi w spłacie kredytu na mieszkanie. Nie wiem w sumie czemu to pisze, potrzebuje się uzewnętrznić bez ujawniania swojej tozsamości, to jedyne miejsce gdzie mogę to zrobić bo w realu nie mam nikogo a jak juz próbowałem to moje problemy były bagatelizowane albo słyszałem zebym wziął się w garść bez konkretnej porady. Tak czy inaczej ostatkiem sił próbuje coś zmienić w swoim zyciu, nauczyc sie czegoś nowego, zacząć karierę od nowa, ale jezeli juz to nie wyjdzie to moja egzystencja nie będzie miała sensu, bo czym jest jedna osoba wśród 8 miliardów
Dzięki za to. Nie jesteśmy sami mimo, że nawet się nie znamy to mogę sie troche utożsamić z Twoja historią. Myslalem ze tylko ja odbieram przyjazność ludzi w ten sposób. Tyle razy traciłem siłe aby życ pośród nich bo mnie ranili, że utwierdziło mnie w przekonaniu o ich braku litości szacunku do mnie
Niestety nie jesteś ani pierwszy ani ostatni , który ma taką historię wg mnie. To przykre mieć takie doświadczenia, ale super sobie poradziłeś z życiem w aspekcie zawodowym. Nie będę o sobie pisać, bo to by zajęło zbyt dużo treści, ale mi się tyle nazbierało, że aż miałam pomysł założyć profil / grypę na FB o nazwie grupa wsparcia dla osób po 30 żeby każdy kto tego potrzebuje mógł się anonimowo wyżalić i być może chociaż jedną radą odmienić swoje życie lub chociaż spróbować. Choć się bije z myślami czy to ma sens. Pozdrawiam serdecznie.
super że pracujesz za granicą i znasz niemiecki! Masz ogarniętą sytuacje zawodową, nie szorujesz po dnie więc z czasem uda ci się ogarnąć inne aspekty życia. Trzymam za Ciebie kciuki, twoja opowieść jest mi bliska
Nie używam mediów społecznościowych od X lat, i za każdym razem gdy mam tylko nieprzyjemność wglądu w aktualne odjebywania w internetach, dostaję odruch wymiotny. Wg aktualnych "standardów" ktoś mógłby nazwać moje żyje jakoby nieudacznika, kiedy ja jestem względnie zadowolony. Robię to co lubię, ubieram się jak chcę, mam w dupie czy ktoś mnie lubi czy też nie. Wykonuję nikomu niepotrzebną pracę, dostaję średnie pieniądze, ale stać mnie na zachcianki. Staram się przekazać mojej młodszej siostrzę tę sekretną wiedze "mam wyjebane", bo za bardzo się przejmuje wszystkim dookoła. Jest bardzo podatna, dlatego jest mi jej strasznie szkoda. Wszystko się pokomplikowało. Życie już nie jest tak satysfakcjonujące gdy dookoła nas jest tyle nieszczęśliwych osób.
Madre slowa! Pamietaj, ze normalnych ludzi jest wiele, ale gina w tlumie i ciezko do nich dotrzec. Trzeba pozbyc sie tej internetowej iluzji i pozerstwa w swiecie rzeczywistym, a zycie staje sie latwiejsze. Ponadto warto cieszyc sie malymi rzeczami jak slodka kawka czy fajny film z dziewczyna itp.
Dużo osób jest ośmieszanych w pracy przez dyrektorów że jak ktoś sprząta to inni zaśmiecają. W ten sposób dużo ludzi jest niesłusznie zwalnianych z pracy. Przez to ludzie popełniają samobójstwa i nie będzie miał kto pracować.
Mam 22 lata i ciężką depresje ponieważ nie umiałem spełnić oczekiwań wszystkich dookoła, teraz nawet nie potrafię egzystować w społeczeństwie choćbym chciał to przy ludziach zaczynam odczuwać strach,wstyd i ciągłe ocenianie. Mam nadzieję że uda mi się z tego wyjść i nie podejmę głupiej decyzji kończąc swojego życia w przyszłości Trzymajcie się ludzie
Gosciu sprawa jest taka, ze zdanie innych zbytnio nie powinno cie obchodzic nawet rodziców, bo moga się mylić ty dobrze wiesz jaki jestes co chcesz i fo masz robic. A jeśli ktos ci daje presje czy wyzywa to najleojej uciekaj jak najdalej albo postaw sie i tyle, a jesli zle jest jest ci w domym rodzinnym to spierdalaj i tyle idz na wynajem lub kup sobie mieszkanie i tyle spokoj najwazniejszy.
Jak ciebie raz dopadła depresja to może i dopasc w przyszłości. Nie pisze tego aby Ciebie dołować czy pogrążać ale uświadomić a zjadłem sobie żeby w "tej" branży
Mam 20 lat i tak szczerze? Parę lat temu uległem omawianemu w filmie procesu. Czy patrzyłem na influenserów jako kogoś kto osiągnął niesamowity sukces i zazdrościłem im? Tak. Czy uważałem, że ich praca jest lepsza? Tak. Czy zdałem sobie sprawę, że jest to błędne myślenie? Tak, pół roku temu gdy zacząłem pracować w pracy swoich marzeń już tuż po maturze. Mianowicie w Straży Pożarnej, ale wtedy również zrozumiałem wagę i znaczenie zawodów 'na etacie' jak potrzebne są i to, że to one tworzą świat wokół nas a nie influenserka czy już tym bardziej pato-inflienserka
Mam 15 lat i teraz ten film otworzył mi oczy. Przez ostatnie 3 lata czułem że żyje w ciągłym stresie, bo chciałem być "lepszy". Teraz bede inaczej patrzył na cichych bohaterów, dziekuje ze jestescie!!!
Ostatnie 25 lat życia przyniosło mi wiele niespodzianek i wyzwań, począwszy od nieznajomości rodziców, przez liczne sprawy sądowe i wizyty u psychologów w okresie dorastania, aż po tragiczną śmierć mojej przyszywanej mamy/cioci niedawno oraz utratę mojego domu z powodu ludzkiego błędu. Mimo tych trudności, uważam, że nasze podejście do życiowych sytuacji ma ogromny wpływ na nasze wnętrze. Starając się dostrzegać pozytywy nawet w najtrudniejszych momentach, możemy stopniowo odnaleźć równowagę. Obecnie skupiam się na rozwoju własnego biznesu, pracy etatowej i podróżach. Jestem zdania, że jeśli naprawdę zależy nam na czymś, warto poświęcić się i działać z determinacją. Z fartem! :)
Byłem przez lata gnębiony, żyłem jako ofiara i nie posiadałem własnego zdania. Bałem się absolutnie każdej formy wyjścia z tego, jąkałem się, byłem nieśmiały, zakompleksiony, zaniedbany i na każdym kroku się ośmieszałem. Jedynym marzeniem miałem by chociaż trochę mnie poważano, bym czuł się dobrze z własnym charakterem i znalazł kogoś bliskiego w tym nauczył się rozmawiać. Obecnie jestem człowiekiem zmienionym o 180° i udało mi się spełnić każde z tych marzeń, dodatkowo wyprzedziłem większość rówieśników w karierze. Jednak ciągle walczę z uczuciem jakbym był nieudacznikiem, czuję się jakbym wyczerpał cały zapas swoich sił na rozwój, jakbym stanął w miejscu i dotknął szklanego sufitu który uniemożliwia mi pójść dalej, tyle starań a teraz media pokazują mi codziennie, że tak naprawdę jestem przeciętny. Mam mnóstwo cech które inni uważają za świetne patrząc pod względem społecznym, to w obecnym świecie są one niczym, bo najważniejszymi cechami które są w obecnym świecie są jedynie te które pozwalają zarabiać i być w tym bezwzględny. Także codziennie walczę pomiędzy chęcią zajmowania się tym co uwielbiam a tym co pozwoli mi tylko zarobić.
Mam 20 lat i nieco się z tym zgodzę. Czasem mam wrażenie, że naprawdę jestem jak nikt znaczący, bo każdy dookoła ma lepiej. Dziś mija rok od kiedy pierwszy raz od dawna (8 lat) zaśmiałam się z własnej woli i nie wymuszenie. Dla kogoś może to być dziwne i niezrozumiałe, ale dla mnie to był milowy krok. Owszem zdarza mi się mieć gorsze dni, ale od roku staram się z tym walczyć. Daje radę powoli i coraz bardziej doceniam proste życie. Może nie jestem jak większość młodych ludzi, ale dążę do swojego. Trzymam kciuki za każdego, aby odnalazł swoje cele. Naprawdę nie warto pakować się w życie jak u innych. Warto być sobą.
Dużo osób jest ośmieszanych w pracy przez dyrektorów że jak ktoś sprząta to inni zaśmiecają. W ten sposób dużo ludzi jest niesłusznie zwalnianych z pracy. Przez to ludzie popełniają samobójstwa i nie będzie miał kto pracować.
Eeee ten film mi rozjebał konstrukcję... Chyba już wiem dlaczego nadal piję i walę w nos - nie umiem zaakceptować swojej przeciętności. Będę nad tym rozważać i czuję, że ułatwi mi moją walkę o trzeźwe życie!
@@krshehe to ironia kiedy człowiek myśli "niech stanie się coś spektakularnego... Nawciągajmy się ! " A potem zjazd więc alkohol aby jakoś wrócić do żywych i błędne koło. Najdłużej wytrzymałem 3 miesiące i mam nadzieję, że tym razem uda się lepiej:)
Ja tam mam wywalone na sukcesy Innych ludzi, mam dobra pracę, mam co jeść, mam swoje mieszkanie, i spore oszczędności w wieku 32 lat, dorobiłem sie tego sam, nie trzeba być milionerem zeby dobrze żyć... Jestem bardzo wdzięczny rodzicom, za to że mnie wychowali w dobrej rodzinnej atmosferze i dali wszystko co mogli zebym miał szczęśliwe dzieciństwo :) PS: i tak, pracuje na etacie:)
Jak masz własne mieszkanie, to przy tych cenach albo już jesteś milionerem, albo jesteś na dobrej drodze. Nie musisz płacić za wynajem większości pensji, a to już dużo.
@@piotr818 to jest smutne w chuj że w obecnym pokoleniu trzeba już być bogatym żeby mieć coś na co powinno być stać każdego pracującego człowieka czyli mieszkanie
@@bonduelle6932 Tak, smutne. Pracujący na etacie albo na śmieciówce w mieście człowiek nie ma żadnych szans dorobić się własnego mieszkania, nie licząc najlepiej zarabiających, np. w IT. Jego jedyną szansą jest drogi kredyt na kilkadziesiąt lat, o ile w ogóle go dostanie. Tylle że takie mieszkanie nie należy do niego, tylko do banku.
@@piotr818 tak to wygląda najpierw płacisz za wynajem, a jak nie chcesz już płacić to musisz wiążąc kredyt i dalej płacisz tylko ratę kredytu, i tak najlepsze lata życia musisz jebać żeby zarobić na wszystkie opłaty
Wow jestem pod wrażeniem jak się zmienił świat w oczach nastolatków, skończyłam w tym roku 30 lat i nigdy nawet przez myśl mi nie przeszło, że mogłabym zarabiać miliony 😅 za czasów nastoletnich jak się złapało jakąkolwiek pracę to człowiek był kozak i inni mu zazdrościli, że będzie miał kasę na kino i ciuchy. Do tej pory pamiętam dumę, że ulotki roznosiłam haha Na studiach chwytało się bardzo różnych prac i wtedy dużo się dowiedziałam co to znaczy wartość pieniądza i szacunek do ludzkiej pracy, zwłaszcza jak się pracuje w usługach. Nikt z moich znajomych nie miał jakiś nadambitnych planów, wszyscy od zawsze chcieli mieć po prostu dobre posady, żeby miec wystarczająco pieniędzy na godne życie i czas na życie po pracy. Tylko tyle i aż tyle. Każdemu nastolatkowi wydaje się że będzie kimś niezwykłym, tylko chyba niestety obecnemu pokoleniu wydaje się to bardziej i dłużej
dziekuje za film. mam 37 lat i leca mi łzy, ten film zdjal ze mnie ogromny ciezar. Jestem ubogi , noe moge sobie pozWolic , zeby jeszcze samego siebie kochac. mam bliskich , osoby ktore kocham , mam obowiazek kochac samego siebie i dbac o kondycje psychoxzna i fizyczna. Nie mozemy przez porownywanie sie z innymi , gnebic za to ze posiadamy mniej
Cieszy mnie fakt, że ktoś poruszył ten temat. Ja sam również straciłem ostatnimi czasy cel istnienia. Bardzo mnie irytuje że praca zwykłych ludzi na których wysiłku opiera sie całe to g*wno jest pogardzana, a na piedestale są dziewuchy które pokazują tyłek w internecie. Nie jestem komunistą ale mam czasami takie wrażenie, że to wszystko w końcu pęknie. Marzy mi się świat ww którym ludzkość pozbyła by się tych wszystkich influencerów.
Pokazywałam dupe na instagramie, kilkadziesiat tysięcy followersow, troche zarabialam z tego, aż się ocknęłam że to co robię to kurestwo w nowoczesnym wydaniu. Wyleciałam do Anglii, pracuje fizycznie na magazynie. Nauczyłam się języka angielskiego i poszlam na studia zeby uczyć się na pielęgniarkę. Ucze sie tez hiszpanskiego w robocie na magazynie, schowana miedzy paletami. Nie zamieniłabym nigdy tego próżnego, dawnego życia na to, które teraz mam.
@@gerwazy6667popyt jest też na seryjnych morderców i na obsługę transmisji w T-72. Możesz też stać się hodowcą jedwabników, ktoś je w końcu kupuje. A to wszystko przez tych pierdzielonych hodowców patyczaków…
Wow, beton, tez chciałbym go mieć, tymczasem wilgotna ziemia + kołderka z deszczu codziennie układają mnie do snu. W bezdeszczowe noce po prostu nie śpię i w dzień jestem wrakiem.@@standalonecomplex2195
@@standalonecomplex2195potłuczone butelki? heh od światła odbijają się promienie i masz ciepło za to ja śpię na skałach w górach Azerbejdżanu i żywie się jedynie mrówkami i drobnymi robakami jedyny plus to dobry zasięg.
Przez jakiś czas miałem takie poczucie. Lubię fotografować i szczerze liczyłem, że rozhulam swojego bloga podróżniczego. Kiedy przez 2 lata się to nie udawało - narastały w następstwie np. stany depresyjne. Od tamtej pory np. ograniczyłem media społecznościowe a skupiłem się na tworzeniu pod kątem własnej równowagi psychoemocjonalnej.
Dużo osób jest ośmieszanych w pracy przez dyrektorów że jak ktoś sprząta to inni zaśmiecają. W ten sposób dużo ludzi jest niesłusznie zwalnianych z pracy. Przez to ludzie popełniają samobójstwa i nie będzie miał kto pracować.
Mam radę - traktuj tego bloga jak hobby, które sprawią Ci przyjemność, nie jak obowiązek, który ma na siebie zrobić. Jeśli coś tam osiągnie to ok, jeśli nie będziesz miał komfort, że robią to dla siebie.
Byłem nieudacznikiem, 3 dni temu skończyłem 25 lat i od dwóch lat jestem kozakiem, wyjechałem do pracy za granicę a zarobioną kasę udanie zainwestowałem, realizuje wszystkie swoje cele, zacząłem zwracać wieksza uwagę na zdrowe jedzenie i rozwój osobisty. Byłem nieudacznikiem, stałem się kozakiem. Każdy z nas może to zrobić i tego wszystkim życzę.
Spodobał mi się kawałek o kopaniu pokrzyw i bawienia się w piasku . Uff udało mi się dorastać w normalnych fajnych czasach 😊 To było dopiero dzieciństwo ,pierwsze Frugo i klikanie kapselka ❤
Ja bym sie dzis wstydzil Protestowac = pokazac na ulicy zem taki co na wyborach bylem Pijany A teraz sie wyspal i wytrzezwial zle kandydatow wybieral ? zaspiewal = Co ja zrobilem ze sie pomylilem chyba pijanym byl ? zamiast se wybrac swieza mloda nowa to teraz ze stara Partia bede zyl ? .a co jest nie tak ? Wladza teraz zle rzadzi ? acha to chyba winny jest Telewizor otumanil zamroczyl ?= Telewizor zle wam naprowadzil kandydatow ? == o jojoj
Dzięki za ten film, podniósł mnie na duchu. Od gimnazjum chciałem zwykłe normalne życie, a teraz gdy to osiągnąłem nachodziły mnie myśli, że jestem nieudacznikiem który nic nie osiągnął. Jestem 25 latkiem na etacie, któremu wróciła radość z normalnego zwykłego życie. Pozdrawia :D
Ja mam 38 lat, pracuje na etacie, mieszkam z rodzicami na wsi, nie mam własnej rodziny i jestem prawiczkiem.I nie mam innych celów w życiu tak jak wszyscy inni więc jestem szczęśliwy. Wolę spędzac wolny czas przed komputerem i nie potrzebuje widywać się z innymi ludźmi.
@@sterzzy Ten filmik ktory komentujemy właśnie ma pokazać że takie życie nie jest smutne i żeby sobie tego nie wmawiać porównując się z influencerami. Po prostu żyje jak przeciętny człowiek i dobrze mi z tym :)
Jestem rocznik 98 czyli w tym roku skończę 26 lat. W tym roku będę też bronił swoją pracę magisterską, przez wgląd na to że nie mam aż tak dużo zajęć na ostatnim semestrze podjąłem się teraz pracy na 3/4 etatu żeby móc cokolwiek zarobić, bo studiuję również dziennie o czym nie wspomniałem. Zaraz skończę studia lecz nadal nie wiem co chciałbym w życiu robić, czy do czegokolwiek się nadaje. Mam też dużo problemów ze zdrowiem przez co nie mogę podjąć się wielu zwykłych prac. Boję się przyszłości i tego że sobie nie poradzę. Nie chce też wykorzystywać rodziny do utrzymywania mnie itp. Jest dopiero początek roku a wiem, że będzie on dla mnie bardzo ciężki. Trzymam kciuki za wszystkie osoby, które mimo przeciwności losu są w stanie się samodzielnie utrzymywać bo wiem jakie to trudne i jak wiele to kosztuje.
@@olafjansowidz Ty sobie nie wyobrażasz, a wielu ludzi tak robi i nic się nie dzieje i dalej mają spoko życie XD Więc chyba to nic strasznego, lepiej zacząć później niż wcale.
Mam 22 lata, i mimo że jeszcze dość "niedawno" skończylem szkołę to czuje sie jak porażka. Problemy ze znalezieniem pracy połączone z wiecznymi zdrowotnymi problemami sprawia iż czuje sie jakbym nie byl w stanie już nigdy odnaleźć się w tym świecie i społeczeństwie. Martwię się iż jestem skazany na życie jedynie na styk, mimo swoich wielu hobby, których wyniki jednak są zawsze jedynie przeciętne. Przez co nie będę zapewne w stanie ich spieniężyć. Czasem mam dość. "Urodziłem się by sie przemęczyć i umrzeć."
Akurat dużo ludzi przyjmują do McDonaldów. I powiem tak. Ta praca może dużo nauczyć. Tak naprawdę ludzie tam pracujący są bardzo ogarnięci a klienci którzy przychodzą zamówić coś pewnie myślą że są lepsi od pracowników maka a praca jest odwrotna. Warto doceniać każda pracę, bo najgorzej że ktoś siedzi na socjalu i nic nie robi (będąc osoba zdrową)
Mam za chwilę 29 lat i czuję się jak z wyuczoną bezradnością. Zrezygnowałam z marzeń, odrzucam swoim smutkiem ludzi i zaczynam od nowa, bo właśnie szukam pracy. Mój zawód to rozczarowanie i poczucie straconych lat, choć każdy myśli, że mi wyszło.🙄
Mam 28 lat, ale sytuacja bardzo podobna! Skończyłam architekturę. Każdemu spoza branży wydaje się, że architekt to prestiżowy i dochodowy zawód. Twierdzą, że dużo osiagnelam. Po studiach wytrwałam zaledwie 1,5 roku w zawodzie. Praca za minimalną i w dodatku częściowo na czarno. Brak perspektyw na lepsze zarobki (niż nieco ponad minimalna) sprawiły, że obecnie jestem za granicą i pracuje na magazynie. Odkładam 3x więcej pieniędzy niż w Polsce w architekturze...Tylko tak mogę dozbierac sobie na jakąś kawalerkę (mój główny cel w tym momencie). Jednak ogólnie od strony zawodowej nie wiem co ze sobą zrobić.
Już od dawna uważam, że najważniejsze są te 'proste' prace. Szanuje niesamowicie wszystkich które je wykonują i z góry dziękuję. Bo gdyby nie oni, to poparlibyśmy w anarchię.
Anarchia to brak władzy a nie brak kominiarza czy piekarza. Wtedy bys czyscil sobie sam komin. Taki stan to zapaść gospodarcza, niekoniecznie anarchia.
Myślę, że ten materiał będzie bardzo przydatny szczególnie osobom między 15 - 20 rokiem życia, system szkolnictwa popycha ludzi do uczestniczenia w wyścigu szczurów, a społeczeństwo i jego próżność to już tylko gwóźdź do trumny. Mam nadzieję że "generacja Z" młodzieży nie będzie musiała notorycznie uczęszczać na wizyty u psychologów w przyszłości.
Zastanówcie sie tylko dlaczego tak jest, że wiadomo już praktycznie wszystko o depresji i o tym jak ją leczyć, a z roku na rok coraz więcej osób na nią choruje i coraz więcej popełnia samobo jstwo 🤔🤔 Przecież poziom życia jest o dużo lepszy niż kiedyś
@@WystrzelonyGrzesiu69 kiedyś poziom życia był dużo niższy ale i presją była dużo niższa, nie było internetu i ciężkiej było się porównywać z innymi, z jednej strony było ciężej ale każdy miał jakąś pracę która wystarczała na prowadzenie samodzielnego życia. Obecnie wszędzie wmawia się że są dobre czasy, że sukcesy finansowe są na wyciągnięcie ręki, w internecie wszędzie widzisz jak ludzie chwała się bogactwem, to wywiera ogromną presję i pogoń za pieniądzem którego niektórzy nie wytrzymują. Dodatkowo obecnie nawet za średnią pensję ciężko jest żyć na porządnym poziomie, nie wspominając o kupnie mieszkania czy postawieniu domu
Mam 25 lat, w wieku 20 lat zaczałem dobrze zarabiać. Duże ambicje i wielkie marzenia o pierwszym milionie koło 25rż doprowadziły mnie do inwestowania w bardzo ryzykowne interesy na których poszargałem nerwy, zapędziłem się w sprawy sądowe z ludźmi. Jedną nieudana inwestycja sprawiło, że wtopiłem w kolejne dużo więcej. Zmieniło mnie to , stałem się nerwowy, nie spokojny, przestałem wierzyć w siebie , przestałem sięgać ponad sufit i dopiero po kilku latach zaczynam się cieszyć z tego co mam. Jeszcze do niedawna byłem bardzo tym zdołowany. Dobija mnie to, że nawet najblizsza rodzina mi ciągle wytyka moje stracone pieniadzę. Straciłem mnóstwo własnej kasy, którą odkładałem, oszczędzając bardzo na sobie. Jest to bardzo smutna sprawa dla mnie, ale idę ciągle do przodu, ucze się na własnych ciężkich błedach. Pozdrawiam tych, którzy to przeczytają.
Mam 27 lat i od 10 lat mieszkam w Niemczech. Wyjechałem nie z własnej woli mając 16 lat, czyli w najgorszym według mnie wieku. Byłem pogubionym dzieciakiem, nie mającym żadnego celu w życiu. Jedynym celem było dotrwać do wakacji i wyjechanie na miesiąc do Polski, żeby odreagować ze znajomymi i cieszyć się wspólnie spędzonym czasem. Moim marzeniem od dziecka było zostać zawodowym piłkarzem, lecz nie udało się z wielu powodów. W szkole też radziłem sobie średnio. Fakt, że nie chciałem być w Niemczech nie pomagał mi w nauce co w skutku doprowadzało mnie do coraz większej frustracji i zniechęcenia, patrząc, że rówieśnicy idą na studia i rozwijają się. W skrócie, ciągle czułem się gorszy, a presja z otoczenia robiła się coraz większa i doprowadziła mnie do stanów depresyjnych. Moment, który wszystko zmienił w moim życiu to nawrócenie i odnalezienie Boga w życiu. Dalej nie jest kolorowo, ale świadomość, że nie jestem sam w tym bagnie sprawia, że człowiek mimo wszystko idzie do przodu, nie zniechęca się i dalej szuka swojej drogi. Co szczególnego się zmieniło w moim życiu? Bóg pomógł mi zwalczyć stany lękowe oraz depresję. Był to długi proces, ale był mi on potrzebny, ponieważ otworzył mi oczy na wiele spraw i dzięki trudnościom z jakimi się zmagałem, pogłębiłem swoją wiarę i relację z Panem Bogiem. Zdałem sobie sprawę jak ważna jest Spowiedź i Eucharystia, które stały się nieodłącznym elementem mojego życia. Mam pokój serca mimo, że czasem wszystko wokoło się wali. Modlitwa jest dla mnie jak pokarm duszy, dzięki której mam siłę żyć. Nie jestem w stanie opisać słowami tego uczucia bezpieczeństwa i błogości stanu ducha, w którym się znajduje. Bóg daje mi z umiarem wszystko to, czego potrzebuje. Jeżeli czegoś nie mam, to znaczy, że nie jest mi to potrzebne do szczęścia. Wiem jedno, że jedynie Bóg jest w stanie wypełnić w nas pustkę, którą ja nosiłem w sobie przez wiele lat, i przez wiele lat próbowałem ją wypełnić wszystkim co oferuje świat z takim skutkiem, że doprowadziło mnie to do depresji. Jezus jest jedynym ratunkiem na te chore czasy, w których przyszło nam żyć. Wspieram was modlitwą i pamiętajcie, że nie jesteście w tym sami :) Z Panem Bogiem.
całe moje nastoletnie życie przeminęło w przekonaniu, że nie mam znajomych, że nie chodzę na imprezy. Nie brałam nawet pod uwagę, że nie czuję się w tym dobrze ale presja sprawiała mi poczucie wstydu i bycia gorszym od innych. Teraz patrząc na znarkotyzowane społeczeństwo które zaczęło brać grube narkotyki w wieku 14 lat gdzie ja jeszcze oglądałam kreskówki czuję ogromną wdzięczność za swoje życie. Tak naprawdę stan dla naszego mózgu, ltóry jest zdrowy to spokój i równowaga skrajne emocje nawet pozytywne są przytłaczające. Tacy po prostu jesteśmy życzę każdemu dużo zdrowia i czasu na przemyślenie co naprawdę się dla nas liczy
Miałem podobnie. Czułem się gorszy, że nie chodziłem na 18stki i imprezy, a tak naprawdę nie chciałem tego, introwertyk. Ale no presja robi swoje, jako młodzi ludzie jakoś chcemy być akceptowani. Z wiekiem mamy coraz bardziej wywalone i kierujemy się swoimi przekonaniami.
Mam taką ideę którą sam zastosowałem i działa, można ją zastosować każdy według swojej sytuacji. Mam kilka lat u siebie bieżnię i postanowiłem od grudnia chodzić na niej 6 dni w tygodniu po 25 minut i oglądać w tym czasie filmy szkoleniowe by się czegoś w trakcie chodzenia uczyć. Zainstalowałem obok niej tablice i z każdym dniem jak przejdę 25 minut zaznaczam kropkę. Każda kropka więcej zbliża mnie do mojego daleeekosieznego celu który sobie ustawiłem. To nie jest duża sprawa, ale robię to codziennie, już od 7 tygodni, kropek przybywa, nauczyłem się mega dużo przez ten czas. Można to zastosować według innych schematów ale ważne by drobne postępy robic prawie vodziennie i je zaznaczać, budować dyscyplinę bo to buduję swoją wewnętrzna siłę.w ten sposób osiąga się wyniki , nie poprzez jednorazowe szalone pomysły a codzienna pracę, krok po kroku, może trwać 20 minut dziennie. To nie jest nic nadzwyczajnego.
Mam 36 lat..mam wspaniała kobiete która kocham nad życie,mam swoj wymarzony dom, mam fajny samochod, , mam spokojne życie, zdrowe i pełne pewnosci siebie, mam prace ktora daje mi nie małe pieniażki, mam w sobie checi do rozwoju i konsekwetnie nad tym pracuje by ten rozwój rozwijac oraz iść do przodu nie patrząc sie za siebie, mieszkam za granicą gdzie po przylocie x lat temu nie umiałem praktycznie nic a nic w danym jezyku, a dziś wiele razy chetnie pomagam i tłumacze ludziom jesli nie potrafia sie dogadać...także bez stresu, najwazniejsze to miec motywacje do życia, skrupulatnie robic kroczek po kroczku w dobrym kierunku, trzymac fason, nie poddawac sie, unikać złego towarzystwa nawet jakby mieli na ciebie pluć, badz soba i idz własną drogą, nie daj sobą manipulować, nie daj sobie wejsc na głowe, badz rozważny, myśl na spokojnie i nie bądz w gorącej wodzie kąpany :) wszystko z czasem przychodzi jesli tylko tego chcesz, jesli robisz cos w co wkładasz całe swoje serce ( w tym przypadku mowie o swoim życiu) to zawsze z tego bedzie piekny owoc..zawsze bedzie progress :) i zawsze bedziesz szedł do przodu a o to w tym chodzi, by spełniać swoje marzenia i skupiać sie nad tym co dla ciebie najwazniejsze..nie patrz w iluzje w internecie, nie patrz na kolezanki i kolegów, skup sie tylko na sobie i żyj w zgodze z samym soba oraz bliskimi a zobaczysz jakie życie potrafi być piekne :)
Kiedyś też tak myślałem, że to całe "życie" na Instagramie, to tylko na pokaz, a ja niekoniecznie jestem gorszy. Później spotkałem trochę takich ludzi z "insta" i okazało się, że faktycznie jestem gorszy, może nawet dużo gorszy. Jedyne co przynosi mi spokój to myśl, że przynajmniej starałem się coś zrobić ze swoim życiem, a że nie wyszło... cóż, ktoś musi być na tym dole społecznym.
Kluczowy materiał dla obecnej rzeczywistości. Ja podchodzę od trochę innej strony. Ambicje, które obudziło kilka lat temu kilka osób, nie pozwalają mi stać w miejscu, a dopiero niedawno nauczyłem się przestać porównywać do innych na rzecz porównywania siebie sprzed roku. Po 10 latach przestałem korzystać z platform społecznościowych w sposób, w jaki używa go większość ludzi, a teraz sporadycznie pokazuję tylko progres w rozwoju w swoich hobby. Dzięki książkom i własnym doświadczeniom zacząłem budować życie na 3 filarach. Zasady, priorytety i wartości. Takie jak zdrowie psychiczne, relacje rodzinne, rozwój w pracy, czy budowanie twardego charakteru i utrzymywanie własnego ciała w optymalnej formie (w zdrowym ciele zdrowy duch).
Super Materiał, sam jestem właśnie podczas zadawania sobie pytania czy jestem nieudacznikiem, niech to trafi do jak największej liczby odbiorców, poruszony tutaj temat zbyt często jest problemem w dzisiejszych czasach
Dopiero skończyłem 16lat i odkąd pamiętam, czuję presję przez silną potrzebę bycia ponad przeciętnym we wszystkim co robię - sport, wygląd i głównie status finansowy. Ten film otworzył mi oczy że czasami bycie przeciętnym nie jest złe i inaczej będę patrzył na zwykłych ludzi, dzięki.
Prawda jest taka: osoby o słabej psychice będą wszystko łykały co dają mass media, socjal media itp. Dzisiejszy świat jest chory - ludzie się jarają jakimś "nieudacznikiem", który lata po galerii na czworakach i najlepsze w tym jest to, że taka osoba jest o tyle cwana i umie to sprzedać w taki sposób, że otrzyma realną kasę - albo sprytna albo inteligentna. Ty możesz zasuwać po 24h za minimalną i mogą cię zgnoić bo uczciwie pracujesz. Nikt nie bierze pod uwagę ile czasu trzeba poświęcić by dość do czegoś w życiu - obecnie jestem informatykiem, poświęciłem duży czasu na kształcenie siebie by osiągnąć ten cel - a zarabiam średnio lub dobrze dla innych, a taki świr zarabia 10x tyle tylko dla tego, że robi siebie idiotę. Świat poszedł nie w tą stronę co powinien. W dzisiejszym świecie idolami są idioci, a nie ludzie, którzy faktycznie robią coś znaczącego - zawody takie jak lekarz, strażak itp to poszły do lamusa. Zapytaj dziecko kim chcesz zostać? Ktoś pamięta jak odpowiadało za dzieciaka? A dzisiaj usłyszysz - tiktoker, influenser itp. Podsumowując: olej to co widzisz w necie, nie porównuj siebie, rób to co umiesz i dąż do celu jaki sobie ustanowisz - będzie ciężko, ale satysfakcja z faktu, że to zrobiłeś będzie wielka. Choć dobrze by było by szło za tym coś dodatkowego. Ale taki świat jest. Pozdrawiam All
Pamiętam jak odpowiadałem. Chłopcy chcieli być piłkarzami, bo piłkarze byli sławni. Dziewczynki chciały być piosenkarkami i aktorkami bo one były sławne. Dzisiaj sławni są influencerzy. Pod tym względem nic się nie zmieniło.
Lat 28. Kończę budować dom bez kredytu (fakt, miałem ziemię), mam kochającą żonę, czwarty dzieciak w drodze, wąskie grono przyjaciół. Trochę oszczędności na koncie. Żyję prosto i przeciętnie jak nasi dziadkowie. Oprócz YT żadnych SM. Jako w miarę popularna osoba w szkole i na studiach zawsze marzyłem o byciu "nikim" i przeciętnym. No i właśnie to wdrażam, żyjąc sobie prosto w mojej powiatowej pipidówie. Życie jest piękne PS. Pamiętajcie - upadek z wysokiego konia boli najbardziej.
4 dzieci w wieku 28 lat? Twoja baba to choć rok pracowała? Czy tylko rodzo dla socjalu i wymówki przed pójściem do pracy? Bo podejrzewam, że raczej nie byłaby to praca biurowa.
Gratulacje za materiał👌 Cytując: "Bóg nas usłyszał i wysłał nam pomoc...CIEBIE🫵 Masz znaczenie, Twoje życie ma znaczenie, masz wpływ i zawsze o tym pamiętaj"
Potrzeba atencji i chwilowej sławy w tych czasach mnie przeraża. Jakby nagle zniknęły media społecznościowe to ludzie by się pozabijali, bo nie mogliby dostać tej atencji. Trochę jestem nieudacznikiem, sukcesu nie osiągnąłem, ale jakoś sobie radzę, już dawno zrozumiałem, że świat bogatych czy celebrytów to jest zupełnie inny świat. Zaczynam co raz bardziej cieszyć się z małych rzeczy, jak chociażby chwilowa stabilizacja bez zadnych dołków, małe osiągnięcia. Świat jest taki spierdolony, jesteśmy jako cywilizacja zachodnia w czarnej dupie, do tego nasi politycy skutecznie sprawiają, że obywatele nie będą współpracować. Najbardziej boli to, że mimo, że widzę jaki jest problem i że byłby on do ogarnięcia, to niestety strony sporu są tak podzielone, że żadna nie chce ustąpić nawet o centymetr. Umarła instytucja kompromisu, każdy chce wywalczyć jak najwięcej dla siebie, nikogo nie interesuje rozwiązanie problemu. Jesteśmy zgubieni, to mnie najbardziej przybija, moje życie nie jest takie złe.
Mam 28 lat i prawie 2 tygodnie bałam się obejrzeć ten film... Właśnie zamykam firmę, po 5 latach z długami, mimo że teoretycznie sporo osiągnęłam to presja społeczna i rodziców obniża moje poczucie spełnienia i własnej wartości... Dziękuję Ci za ten film, dziękuję, że powiedziałeś o swoim etacie.
Jak dobrze że dawno temu nauczałem się patrzeć do wewnątrz a nie na zewnątrz. Jako osoba w wieku 35 lat uważam się za osobą przeciętną i jestem z tym bardzo szczęśliwy, wiadomo jest wiele rzeczy które mi w życiu nie wyszło ale co z tego? Zawsze przypomina mi się takie powiedzenie "zawsze będzie ktoś lepszy w czymś od ciebie ale tylko ty jesteś najlepszy w byciu sobą". Pozdrawiam wszystkich i życzę miłego wieczoru.
Mam 28 lat (skończe w sierpniu) i w pewnym momencie mojego życia te media społecznościowe zaczęły mnie wprowadzać w pewne kompleksy właśnie z powodu tego, że czułem się gorszy, bo wszyscy chwalą się tylko sukcesami tak jak jest to ujęte w twoim filmiku, no a u mnie jest w życiu średnio, jednak w pewnym etapie mojego życia uświadomiłem sobie, że informacje są przepuszczane przez pewien ,,filtr", że nie prawdą jest, że każdy odnosi tylko sukcesy. Nauczyłem się po prostu, że ludzie nie chwalą się ,,złymi" rzeczami w mediach społecznościowych, że o porażkach się nie mówi głośno i od razu zaczęło mi się lżej żyć :)
Brawo! Oby młodzi ludzie to oglądneli serio ze zrozumieniem bo treść jest w 100% doskonała. Żadna praca nie hańbi, każda jest potrzebna, a człowiek pracujący, to człowiek wartościwy, w przeciwieństwie do tego co nie pracuje i tylko prosi.
Stary ale akurat to prawda.. ludzie w większości NIC NIE ROBIĄ podkreśle to NIC. A jak już to najczęściej rozmija to się z ich ambicjami tłumacząc to tym że nie dali by i tak rady nawet nie próbując bo zwyczajnie są leniwi. A co się dzieje potem? Masowe narzekanie jak to ktoś ma a on nie. Depresja, niespełnione marzenia i status przegrywa z najniższą krajową. W życiu najważniejsze jest by być szczęśliwym ale jeżeli ktoś będzie się czuł szczęśliwy jako inżynier to jednocześnie praca na kasie go zabije i resztę jego ambicji. Ta sama osoba w wieku 19-21 lat podejmuję szereg złych decyzji albo wpada zbyt wcześnie w taki marazm a dni lecą bez powrotu. Nie ważne ile ma się lat - puszczanie przez palce życia jest marnotrawstwem i ma się je jedno zresztą Szymborska podsumowała to aż zbyt dokładnie. Jeżeli młody człowiek tego nie zrozumie to jak obudzi się w wieku 25 lat to i tak będzie dobrze ale jeżeli to nastąpi w wieku 50-60 to obejrzy się za siebie i uzna że nic nie osiągnął i że się nie da bo jemu się nie udało. Nie chodzi tylko o pieniądze ale o te szczęście i spełnienie. Jeżeli natomiast czyjeś szczęście uzależnia to co musi robić w życiu a tego nie robi to mówienie mu że wszystko dobrze jest jak udawanie że osoba otyła jest piękna i nie musi nic z sobą robić a każdy kto wytyka że to choroba to jest drań i prostak. Tak to widzę ja i jakas podstawowa logika
Każdy ma swoje życie i musi je przeżyć na swój sposób. Mi wystarczy obecna praca- kasa jest co miesiąc. Nauczyłem się, ze nie warto zazdrościć innym , bo to nic nie da. Idąc w kolejną skrajność- chore ambicje, są jeszcze gorsze niż nic nie robienie.
@@Pawele_stary_dziad Wiem wiem też się już kiedyś na tym złapałem że "ambicje są najważniejsze". Też trzeba być realistami dlatego nie kasa a to czy dana rzecz cię uszczęśliwia chyba nawet o tym wyżej wspomniałem deklaruje cię o tym czy satysfakcjonuję cię takie życie czy nie. Tylko że nie każdy tak chce dajmy na przykład tego chłopaka co chce tam milion zarobić - czy to wyśrubowana ambicja? Raczej fajny cel który jest bardzo trudny natomiast o czym autor nie wspomina ta sama osoba w tym momencie mając 15-16 lat nwm wiek szkolny - nie robi najprawdopodobniej nic w tym celu albo guzdra się z ważnymi decyzjami które go faktycznie by doprowadziły do tego miliona. Zwykle taki człowieczek to taki cwaniaczek raczej który myśli że mu sypnie się to z nieba (oczywiście nie znam tej osoby lecz mówię o tym bo każdy miał takiego znajomego w gimnazjum co będzie milionerem) Jeżeli to jest zgodne z daną naturą człowieka to dobrze - okey ale jeśli ktoś jest zaprogramowany by coś osiągnąć i dać upust ambicją to nic innego niż właśnie to go nie zaspokoi. Tylko to trzeba zapierdalać od rana do nocy od najmłodszych lat a nie tylko lecieć na słomianym zapale lub czekać na gwiazdkę z nieba - to jest fakt nie obelga Co do reszty raczej moje zdanie pokrywa się z tym co w materiale zostało zawarte
32 lata, kupiłem dom, mam sporo $ w inwestycjach, ale ja też jestem nieudacznikiem bo nigdy nikogo nie miałem, żadnych związków, w moim życiu była tylko praca i grind, siłownia, mam stare auto (bo na czymś trzeba było oszczędzać aby mieć na inne rzeczy). Nie da się wygrać, trzeba być personifikacją absolutnej perfekcji. Materialnie coś tam się udało ale i tak zostałem nieudacznikiem z niskimi umiejętnościami społecznymi bo teraz mam problemy z randkowaniem i kompleksy związane z bliskością, intymnością. Często nie chce się już żyć, presja jest ogromna, . Brak spełnienia oczekiwań powoduje wstyd i ból. Jak jedną dziedzinę życia się nadrobi, to inna ucieka.
Dużo lepiej mieć trochę mniej ale z kimś drugim Ja mam to szczęście że hajs robię z ukochaną osobą Bycie samemu ssie 😒 Niech Ci się tam ułoży ryju A presja niepotrzebna, będzie sie miała znaleźć to się znajdzie Takie moje zdanie
Jak masz siano to pójdź do dobrego terapeuty on ci pomoże, jak poradziłeś sobie finansowo to ten sam mindset pomoże Ci w relacjach narzekanie do niczego nie prowadzi wiadomo że początkowo będzie ciężko ale jak chcesz to na 100% dasz radę. Jak sam chodzisz na siłownię, to tak samo jak tam no powoli progresuj, też byś komuś kto nigdy na siłowni nie był w wieku 32 lat powiedział że już nie ma szans, czy powiedziałabyś żeby zaczął delikatnie i po paru latach będzie git sylwetka.
i widzisz, ja mam prawie 27 lat i jestem dokładnie na twojej drodze. Odkładam siano, zawsze chciałem kupić dom. Ale w wieku ok. 23 kiedy zmarł mój ojciec zaczęło do mnie docierać, że moja wizja życia jest nieosiągalna. Inflacja zżera pieniądze, których nie trzymam w inwestycjach (nie chcę wchodzić całymi oszczędnościami). Powoli się uczę inwestować. Ale już wiem, że nawet jeśli kiedyś ten dom kupię, to będę tam sam, bez przyjaciół, bez ludzi, na których mogę polegać. Już zawsze będę do tyłu z niektórymi doświadczeniami życiowymi. Nawet jak znajdę dziewczynę, to nigdy nie poczuję jak to jest odrabiać z drugą połówką lekcje, czy urwać się ze szkoły. Nie wiem jak to jest wyjechać z przyjaciółmi za granicę. Nawet jak kiedyś pojadę, to inni będą mieli to dawno za sobą. To strasznie frustrujące, ale powolutku zaczynam rozumieć, że próbuję się wpisać w pewien schemat, do którego najwyraźniej nie mam "predyspozycji". Chciałbym żyć po swojemu bez poczucia tego, że coś straciłem.
@@czakberry7706Posiadanie przyjaciół wcale nie jest takie kolorowe jak pokazują normicy na Instagramie. Musisz się mierzyć z ich ciemną stroną charakterów, zresztą ludzie przychodzą i odchodzą więc lepiej nauczyć się żyć w pojedynkę. Co do dziewczyn to raczej większe prawdopodobieństwo trafienia ja jakąkolwiek NPCiarę i tkwienie w takiej relacji aż do wypalenia. To tylko optymistyczniejsza wersja zdarzeń, mogą być manipulacje, wykorzystywania. Najważniejsze zachować trzeźwą głowę i nie słuchać pierdolenia simpiarzy że to w nas jest problem.
A ja się cieszę, że nie muszę robić z siebie błazna przed całym internetem, aby móc zarobić na czynsz. Zwłaszcza, że oglądanie celebrytów jest równoważne z oddawaniem im swoich marzeń, pieniędzy, życia; prosty barter twoja atencja za obraz,namiastkę idealnego życia. Dodam że ludzie sukcesu nie noszą GUCI ;), osoba sukcesu nie musi udowadniać że "osiągnęła" sukces.
Zobaczyłem tytuł filmu i od razu pomyślałem o sobie. Jestem ponadprzeciętny, zawsze byłem prymusem jeśli chodzi o naukę. Czy to podstawówka, czy liceum, a teraz studia. Uczę się, bo chcę być przysłowiowym "kimś". Jednak od paru lat spoglądam na innych i uświadamiam sobie, że tak naprawdę jestem śmieciem, nieudacznikiem, nikim. Jedni co chwilę jeżdżą na wakacje, inni mają mieszkania, a jeszcze inni drogie samochody. Nie wiem jaki błąd w życiu popełniłem. Czy może tak naprawdę ja jestem głupi? Albo nie potrafię sobie poradzić?(bardziej to do mnie przemawia). Totalnie nie wiem jak odnaleźć się w tym świecie. Mam dwa marzenia które chciałbym zrealizować za prawie wszelką cenę, ale coraz częściej dochodzą do mnie myśli, że to są przecież utopijne szklane domy i tak naprawdę nic nigdy mi się nie powiedzie. Nie wiem w jakim kierunku powinienem podążać i co robić.
"Każdy na szczycie, to tysiące na dnie" Bisz - Tracić na skórze ciary, w przełyku kamień żeby ktoś zyskał, ktoś musi tracić wciąż nie do pary i sam jak palec choć tracę wszystko, nie tracę wiary przekrwione oczy, powieki w piasku drżenie dłoni, ataki kaszlu ktoś żyje w świetle, ktoś żyje w mroku czujesz się pewnie, ja czuję niepokój każdy na szczycie to tysiące na dnie byłem na szczycie, ale to nie dla mnie nie szczycę się tym, to jak dna, wiesz nie wiem dokąd iść, więc idę na marne boli mnie serce, mózg i wszechświat łzy w oczach jak u rozczarowanego dziecka pamiętam czas, gdy nikt mnie nie chciał tego nie przysłoni żaden sukces, brat o szczęściu tyle wiem, że wciąż się kończy gdy radość się zaczyna odliczanie wszyscy robią dobrą minę do gry - lecz istotą życia jest - przegrywanie jestem w tym mistrzem i mówię serio ze świata podium wciąż schodzę w ciemność jak niczym zafascynowany głębią w którą odchodzi wszystko, razem ze mną
Nie wiem jak to jest możliwe, ale godzinę przed obejrzeniem tego odcinka w rozmowie zadałem sobie dokładnie to samo pytanie, Czy to co robię to faktycznie moja decyzja i moje marzenia? Dziękuje za ten film i pokazanie prawdy od A do Z bez owijania ch*ja w bawełnę, żyjmy swoim życiem żyjmy jak chcemy i ograniczmy media społecznościowe które w dzisiejszych czasach psują głowę i wmawiają narzucone przez kogoś standardy. Nie śpiesz się, nie patrz się na innych, rób wszystko w swoim czasie tak żebyś miał swój spokój ducha, tak żebyś ty się dobrze czuł sam ze sobą i cieszył tym życiem. Życzę wszystkim powodzenia lećcie przez życie z uśmiechem na twarzy!
Dzięki za ten film. Bardzo pożyteczny i mam nadzieję, że wyleczy z kompleksów wiele młodych osób wpatrzonych w te youtubowe miernoty o IQ ameby, tych wszystkich przygłupów z freak-fightów, te wszystkie tępe cwelebrytki i cwelebrytów znanych tylko z tego, że są znani. Pamiętajcie "nieudacznicy", że to tylko cwaniacy, którym się trochę pofarciło i mają te swoje 5 minut w dużej mierze dzięki Wam i Waszym wyświetleniom. Jeśli zamiast tych wszystkich ekip, Frizów, Boxdeli, Wardęg itp będziecie oglądać wartościowy kontent, albo będziecie czytać książki, zajmiecie się jakąś pasją to oni znikną i nie będą potem szpanować bogactwem, drogimi autami, gadżetami, wakacjami na Bali itp. popularność kiedyś przeminie, kasa się skończy. Bohaterem nie jest patostreamer, który odstawia trzodę na mieście tylko rolnik, dzięki któremu macie co jeść, kierowca autobusu, lekarz, policjant, strażak. Trzymajcie się ludzie i głowa do góry ;)
Po prostu żyjmy tak, jak sprawia, że czujemy się szczęśliwi. Swietnie autor napomniał, że każdy ma unikatową drogę. Cieszmy się z tego miejsca, gdzie jestesmy, bo to najlepsza baza wypadowa w podróż do miejsca, gdzie chcielibyśmy byc. A wlasnie, czy wiesz, gdzie chcesz być? Frazą, która odmieniła moje życie jest: "ten kto lubi chodzić zajdzie dalej, niż ten kto dąży do jakieś destynacji" Nie demonizujmy nikogo, za to gdzie jest, co robi i jak. Pieniądz to kolejna umowna rzecz, stworzona przez ludzi by brać udział w czyjeś grze na niskich, srednich albo wysokich ustawieniach trudnosci. Zadowolenie z życia płynie z wewnątrz, a nie z zewnątrz
W tym roku kończę 18 lat. Jestem uczniem 3 klasy liceum, jednocześnie pracownikiem biurowym w korporacji. Chodzę na siłownie, nie masturbuje się, czytam książki i posiadam pare pasji. Mierze się też z fobia społeczna i depresja. Lecz Niestety nadal nie jestem zadowolony ze swojego życia, mimo ze daje z siebie 100%. Nie wiem co robić
@@wikxar Mój tata pracuje w tej firmie od ponad 20 lat i akurat było wolne miejsce do biura także się załapałem : ) Pracuje po szkole na pół etatu i mam umowę na zlecenie
Bardzo ciekawy material. Caly internet to wielkie klamstwo, szczegolnie media spolecznosciowe. Kluczem jest byc po prost normalnym, miec swoja pasje ktorej sie poswieca czas, ludzi ktorzy sa wartosciowi, zyc bez afiszowania sie pieniedzmi - jest od groma ludzi bardzo bogatych po ktorych w zyciu tego by sie nikt nie spodziewal. Dodatkowo tez wiele ludzi klamie na temat zarobkow czy co robi po pracy itp., bo boi sie osmieszenia czy presji, ze nie robia czegos "wyjatkowego". Kazdy jest inny, wiec jesli ktos lezy na kanapie caly dzien, ale nikogo nie krzywdzi, to niech zyje jak chce. Ale jak ktos nie ma zadnej wartosci, a pozuje na gwiazde, to tylko ignorowac kogos takiego. Osobiscie mialem FB jeszcze gdy mozna bylo dostac tylko zaproszenie, ale nigdy nie udostepnialem zdjec czy informacji co robie itp, Nie mam socjali, nie ma mnie w internecie nigdzie. Dla typowej osoby nie istnieje i nie mam ciekawego zycia, a ja wiem, ze robie i pracuje to co lubie, a za pieniadze moge kupic wszystko co chce w danej chwili, a z bliskimi osobami podrozuje ile moge do interesujacych miejsc.
Mam 37 lat i jestem schizofrenikiem, nie pracuje bo choroba mi nie pozwala, jestem na zasiłku. Pogodziłem sie z myślą, że pewne rzeczy są dla mnie nieosiągalne.
@@arerrera3612 Psychozy, głosy, halucynacje. Kiedyś widziałem pająki, skorpiony i anakondy. Widziałem również krzyże a przyjmowałem leki. Oczywiście przyjmuje leki ale działają tylko do pewnego stopnia, potem muszę zmieniać na inne. Marzy mi się żeby ktoś stworzył lek dzięki któremu wszystkie objawy choroby znikną i więcej się nie pojawią.
Jak dla mnie to praca na etacie jest nastawiona na konsumpcjonizm masz pracować i wszystko wydawać, bo te wydawanie ma być twoją radością z życia a nie rozwój i Gogginsowanie
Pamietam jak majac 15 lat myslalem ze majac 25 lat bede mial rodzine i dom na kredyt. Majac 25 lat myslalem ze osiagne to majac 35. Teraz jestem przed 40stka i juz wiem ze nie bede mial ani wlasnego mieszkania ani rodziny. Trudo, trzeba sie cieszyc tym co mam.
Co do materiałów bardzo polecam "Productivity rips you apart" autorstwa Horses oraz "jak wysokie ambicje ZNISZCZYŁY mi życie (jak temu zapobiec)" autorstwa Michała Kurylka Myślę, że mógłby pomóc porozmyślać nad tym tematem :D Super by było obejrzeć collab z Tobą i Michałem
Jestem młodym człowiekiem, jako student nie stać mnie na wynajem mieszkania w większym mieście bo się zwyczajnie nie utrzymam studiując i pracując jednocześnie bo albo zawalę studia albo robotę. Nie stać mnie na kupno mieszkania, tym bardziej moich rodziców na których garnku będę pewnie do 30 roku życia.
Mam 29 lat, żonę, dwie zdrowe i kochane córeczki w wieku 4 i rok, pracuje na etacie, mam własne mieszkanie, samochód i jestem szczęśliwy. Fajny materiał, propsy
@@damiandamiecki8609 osiągnął szczęśliwe życie jakie mu pasuje, bez fajerwerek jak to opisał w materiale ale szczęśliwe posiadając osoby i rzeczy które sprawiają że chce mu się wstawać następnego dnia
@@damiandamiecki8609 osiągnąłem mam, zdrowa i szczęśliwą rodzinę i nie dałyby mi tego żadne pieniądze :) jeżeli jesteś innego zdania, współczuję i życzę szczęścia:)
Jestem osobą, o której sporo ludzi mówi, że chciałoby być mną. Mam własnościowe mieszkanie w dużym mieście, jestem atrakcyjna, mam powodzenie u płci przeciwnej i nie tylko. Pochodzę z bogatej, ale rozbitej rodziny. Niedawno wróciłam na prestiżowy kierunek studiów. Przy okazji cierpię na depresję i lekką fobię społeczna. Rodzina zawsze miała wobec mnie duże oczekiwania. Nie umiem się ustatkować, trafiam na same toksyczne związki. Czasem myślę, że lepiej byłoby pracować na kasie w Lidlu. Nie piszę tego ironicznie.
Celujesz wysoko w związkach i trafiasz na gości którzy są toksyczni ponieważ mają wybór i duży przemiał partnerek. Kasjerka z Lidla ma o tyle lepiej że może mieć niższe oczekiwania od życia i partnera i być szczęśliwsza .Do tego dochodzi jeszcze poziom IQ czym wyższy tym większa podatność na depresję . Też się na to złapałem kiedyś przykładałem się do nauki bo myślałem że mądrość ,wykształcenie = szczęście a okazało się odwrotnie 😢
@@ProTennisTips-wk7lh trafiłeś w sedno. Poziom IQ też ma spore znaczenie (gdy rodzice mnie wzięli na test w wieku lat 16 wyszło mi 146); od partnera oczekuję szczerości przede wszystkim - ale też możliwości rozmowy na swoim poziomie intelektualnym. Zazwyczaj tacy goście to straszni toksycy i manipulanci, wielokrotnie zostałam zdradzona. Cały czas jestem przebodźcowana, kiedy lecą w tv te reklamy pracy w Lidlu to odczuwam coś na kształt błogostanu, że wreszcie miałabym spokój. :(
jako 18 latek posiadam kilku znajomych Materialistów jakieś krypto ( inwestycje ) czy inny mental milionera . Czułem się taki " wyalienowany " z myślą iż w przyszłości chce tylko spokojnie żyć . Miło oglądało się ten materiał :)
Haha to samo mialem i tacy wlasnie zazwyczaj nic nie maja, w sensie wiadomo inwestowanie i wiedza o tym spoko ale to prywatna sprawa a jak ktos się tym przechwala to jest smieciem tak naprawde bo potem kończy się kasa rodzicow I zderza się z rzeczywistoscia
@@FranciszekGawulski Albo inaczej - ida pracować do biznesu rodziców i mają bezpieczny dochód.Nieczęsto, ale jak rodzice są dostatecznie bogaci to dostają własne mieszkanie opłacone ,bez kredytu oraz samochód.
😮😮😮 Nie mogę oprzeć się wrażeniu, że próbujesz ludziom na etacie wmówic, że ich dno, muszą sobie wyobrazić i się z tym pogodzić, że będzie ich sufitem. Głaszczesz po głowie ludzi, którzy potrzebują kopa, pomysłu, inspiracji. Mówiąc im, że nie ma przypału, że nienawidzisz swojej pracy, szefa i ludzi w niej. Wystarczy, że nie będziesz gonił za swoimi marzeniami i możesz być szczęśliwy. NWASD proszę Cię. Oni siebie(tak jak i ja swojego czasu) nienawidzą. Mimo to karzesz im akceptować gówno życie mimo, że nie pierdną szukając rozwiązania. EDIT: po obejrzeniu jeszcze raz, jedna uwaga: nie jesteśmy tacy sami. Trochę wiarygodności straciłeś w moich oczach. Nie karze ci się przejmować moją opinią, jednakże nie kłam, że grasz w drużynie szaraków. Może mniej bystrych złapiesz na takie teksty. Kilka twoich filmów już o manipulacji widziałem. Stałes się tym, co przysięgłeś zgładzić. Edukuj, nie oszukuj.
Mam 29 lat i jestem nieudacznikiem. Swoje wczesne lata 20 zmarnowałem, bo nie chciałem się uczyć przez co nie skończyłem studiów wyższych i nie usamodzielniłem się. Wróciłem do rodziców na wieś aby pracować na jakimś etacie za minimalną krajową i żyć dalej beztrosko jakbym nigdy nie dorósł. Teraz kiedy obudziłem się i dotarło do mnie co tak naprawdę zrobiłem. Jestem sam jak palec, jestem nieszczęśliwy. Teraz na studia dziennie jest już za późno, szukam pracy w większym mieście aby móc się w końcu wyprowadzić i marzę o takim zwykłym samodzielnym życiu i zdobyciu wyższego wykształecenia. Dałbym wszystko by cofnąć czas.
Mam 45 lat, nie używam fejsdupy, instagrama, tiktoków, ćwoków ani żadnych socjal szajsów. Nie obchodzi mnie to co ci wszyscy śmieszni „twórcy” robią myślą czy posiadają. Ja mam żonę, dwójkę dorosłych dzieci, mieszkanie, samochód i zwykłą normalną pracę. Jestem wolny 😊
Powiem całkowicie szczerze, gdy miałam jakieś 14-17 lat rzeczywiście byłam lekko mówiąc zawiedziona że moja rodzina jest/była raczej z osób pracujących fizycznie. Mój ojciec pracuje na budowie (podobno, nie mam z nim kontatku), wujek jest spawaczem, drugi na magazynie, jego żona kierownikiem supermarketu, babcia szwaczką. No - dopiero w naprawdę dalszej rodzinie są osoby zarabiające przez IT czy tego typu "lepsze pieniądze". Ale od ostatniego czasu jednak stwierdzam że nie ma czego się wstydzić i autentycznie przeraża mnie lekko mówiąc ile polubień mają rolki typu "szkoła, praca przez 40 lat, 20 lat emerytury - też się wypisujesz z tego schematu? *i tutaj wstaw jakiś luksusowy jacht albo willę*". Naprawdę każda niemal osoba z generacji Z (czyli de facto w moim wieku) sądzi że będzie zarabiać ponad 20-30k jak nie lepiej? Może zabrzmię jak boomer ale wydaję mi się że poprzednie pokolenia nie miały jakiegoś silnego parcia na zostanie milionerami, albo po prostu - szanowały pracę kasjerów, magazynierzy etc. i obawiam się że to internet wykreował wizję "bezproblemowego i dostatniego życia" zwłaszcza ten z ostatnich kilku lat, jako tą najwłaściwszą drogę, przez co dużo osób czuje presję by tak właśnie żyć, bo jak nie - czuje że jest przegranym.
Jeszcze nie obejrzałam, mam 23 lata i kurcze mam szacunek do innych zawodów, jednak też chce osiągnąć coś więcej niż zwykła praca na etacie, albo po prostu chce mieć taką pracę, która będzie mi przynosić satysfakcję i spoko pieniądze..
Ja w podobnym wieku myślałem tak samo o sobie... wyjechałem za granicę i poczucie wartości wzrosło prawie momentalnie... To ile jesteście warci zależy od tego z jakimi ludźmi przebywacie...
@@michaw5923pewnie zmiana otoczenia, nikt cie nie zna, masz czysta karte inaczej chce ci się żyć czuje potrzebe odkrywania nowego otoczenia itd to motywuje ;)
Cieszę się, że taki film powstał. Social media pokażą tylko idealny obrazek, żadnych trudności i wyzwań. A prawda jest taka, że sukces to pojęcie bardzo wzgledne, bo tak naprawdę zaczynamy swoją dorosłość na bardzo różnym etapie i różnych okolicznościach. Mam 27 i mimo iż żyję całkiem przeciętnie uważam, że to jak kieruję moim życiem jest swego rodzaju sukcesem. Mnie i moje rodzeństwo wychowywała tylko mama, ojciec wybrał alkohol. Mama odeszła od niego gdy byliśmy mali. Dzięki temu mogę powiedzieć, że dzieciństwo miałam relatywnie spokojnie, chociaż nie żyliśmy zbyt bogato i na wiele rzeczy nie było nas stać. Mama nie sfinansuje mi mieszkania czy wkładu własnego do kredytu, w przeciwieństwie do rodziców moich rówieśników. Uważam jednak, że zarówno moja mama jak i ja możemy mówić o sukcesie. Ja to co mam wypracowałam sama i tak naprawdę mam przed sobą wiele lat na osiąganie nowych rzeczy. Moja mama odniosła sukces, bo pomimo trudnych okoliczności udało jej się wychować dzieci na pracowitych ludzi a sama też żyje spokojnie, całkiem przeciętnie. Sukcesem nie jest to ile mamy w portfelu, ale to jak radzimy sobie w życiowych trudnosciach.
Mam 17 lat, I mimo, że mam Marzenie o zarobieniu dużych pieniędzy. Mimo tego jestem świadoma że to może się po prostu nie udać i wyląduje na kasie w żabce. To nie jest złe, jak to mama mi powiedziała "żadna praca nie hańbi" to prawa. Bo bez kasjerów jak sobie zakupy zrobimy? W maku kto zrobi ci burgera? A kto posprząta biuro lub szkołę? Ludzie, ta duża część to nie są idioci, tylko ludzie wykształceni. Niech moje pokolenie obudzi się z tej mydlanej bańki tego że każdy będzie obżydliwie bogaty.
Ja od początku mam swój cel w życiu, czyli rozwijanie się w tym kierunku który mnie interesuje i starać się robić w życiu to co daje mi przyjemność (w miarę możliwości). Na influencerów patrzę z pogardą jak na typowych ludzi, którzy potrzebują jakiejś uwagi od innych ludzi, lub osoby zarabiające na wmawianiu swoim "fanom" jacy to oni nie są świetni (oczywiscie nie wszyscy) i sam nigdy nie obserwowałem upublicznianego życia żadnego z nich, bo tak szczerze to cieszę się swoim życiem i z całym szacunkiem, ale mam gdzieś, że kupiłeś/aś sobie jakąś willę, lub wymieniłeś/aś pieluchę swojemu bachorowi. Tyle XD
Wartościowy materiał. Niedawno skończyłem 20 lat i jako jedna z niewielu osób w moim otoczeniu nie mam konta na Tiktoku, Instagramie, X, Snapchacie i innych tego typu aplikacji "społecznościowych". Co mnie różni od pozostałych osób, dla których korzystanie z tych aplikacji jest codzienną normą? Zachwycam się prawie każdą chwilą. Prosty przykład - zachód lub wschód słońca są prostymi, trywialnymi, codziennymi zjawiskami astronomicznymi, a potrafię się wzruszyć lub być pod wrażeniem piękna momentu wschodzenia naszej Gwiazdy. Przykro jest widzieć, jak współczesne media "społecznościowe" (bardzo nie lubię tego słowa "społecznościowe" w kontekście wyżej wymienionych aplikacji, bowiem uważam, że są dla społeczeństwa ekstremalnie szkodliwe") stopniowo wymazują naszą zdolność do zachwytu nad prostotą życia codziennego.
Ten film mógł mieć też tytuł 35 i 45 lat. Pochodzę z biednej rodziny. Mieszkam za granicą w domu na kredyt. Mam dwa samochody w tym jeden z usterką. Mimo to wszystko co mam zawdzięczam swojej pracy. Rodzina jest daleko. Nikt nie pomagał. Zacząłem ostatnio doceniać to co mam a nie gonić za mrzonkami. Doceniam swoje zdrowie i w wieku 41 lat doceniam posiadanie partnerki i małego dziecka. Niby nic a i tak osiągnąłem w życiu więcej niż niektórym było dane. Warto spojrzeć na siebie obiektywnie i być zadowolonym. Zdrowie, rodzina sa istotne a reszta...jakoś to będzie.
@@piotr6488 Ale o jaką bajkę ci teraz chodzi? O nie postrzeganie ludzi przez pryzmat tego gdzie pracują? Czy o to że sam fakt pracy za niską stawkę dla dużej korporacji czyni kogoś kimś gorszym?
Nie mamy nic wiecej poza nami samymi i naszym zyciem. Niby większość z nas nie ma sie z czego cieszyc patrzac na zycie ludzi dookola, ale macie swoje zycie i to ze oddychacie i widzicie jest dla niektórych szczesciem.
To jest właśnie jeden z wielu przykładów co internet, instagramy, tik toki zrobiły z młodymi ludźmi... Jak ja się cieszę że nie mam dzieci w tych pojebanych czasach i nie wjebałem się ;)
Dobrze, ale chodzi tu o godne życie. Jak godnie żyć zarabiając tyle, że ledwo starcza przez inflację ? U mnie w mieście 90% prac jest po najniższej krajowej i to z dodatkami. Jak kupić mieszkanie bez kredytu pracując na etacie ? Dlatego to jest taki cel ludzi. By osiągnąć sukces. I to czy jako RUclipsr czy jako biznesmen każdy chciał by godnie żyć
wszystko nieudacznicy którzy nie potrafią sami odbić się od dna albo nawet w grupie się zorganizować- wasze życie to wegetacja,jecie ,sracie pod siebie i na tym koniec
A ja mam 30 lat. Z powodu patologicznego dzieciństwa (ojciec alkoholik, pełno przemocy) od dzieciństwa mam nerwice lękową, fobie społeczną, IBS (biegunkowa forma), problemy z żołądkiem, jelitami, uzależnieniem od pornografii. W całym swoim życiu pracowałem 4 lata (z powodu fobii, nerwicy oraz IBS), skończyłem tylko szkołę średnią (zaocznie bo przez IBS nie byłem wstanie chodzić na zajęcia), angielski znam w formie podstawowej. Nic nie potrafię, pracowałem tylko przy prostych czynnościach na liniach produkcyjnych. Strasznie mi przykro że tak skończyłem, przegrałem swoje życie...
Kolego 30 lat to jeszcze nic. Dużo możesz zrobić, wiem że brzmi to jak głupie frazesy, ale to jest prawda. Też już jestem po 30, jeszcze kilka lat temu moją pracą było przestawianie palet wózkiem na magazynie, lub rozwożenie zamówień autem. Teraz mam pracę biurową, gdzie zajmuje się takimi sprawami o których bym nawet nie pomyślał kilka lat temu w jednej z największych marek motoryzacyjnych na świecie, dodatkowo prowadzę własny mały biznes. Daleko mi jeszcze do ułożenia wszystkiego w swoim życiu ( też przez trudne dzieciństwo, które niestety ma wpływ w dalszym życiu) , ale wszystko małymi krokami. Nie możesz rzucać się od razu na głęboką wodę, bo to Cię przerośnie i szybko odpuścisz. Musisz obrać sobie jakiś cel, wyznaczyć to co byś chciał poprawić, zmienić i powoli, etapami do tego dążyć. To tak jak byś poszedł pierwszy raz w życiu na siłownie, założył 150 kg i był zdziwiony, że Cię zgniotło. Zacznij od 30 kg i powoli dokładaj, tak samo to wygląda w rozwoju. To, że według siebie nic nie potrafisz wynika pewnie z niskiej samooceny i przeżyć. Nawet jak wiele nie potrafisz, to w tych czasach masz praktycznie nieograniczone źródła wiedzy w internecie i zamiast oglądać głupie filmy czy seriale ( na to też może być czas) obierz jakąś ścieżkę, dziedzinę która Cię interesuje i się w niej rozwijaj, filmy, podkasty, książki itd. Wiem, że może się wydawać to odległe, ciężkie, ale pewną konsekwencją i działaniem nie jest za późno, żeby pójść do przodu, życzę powodzenia.
@@jarosawbak9541 Dziękuje.. tli się we mnie jeszcze nadzieja, bo ja nie marzę o luksusach, a o normalnym życiu. Samochodzie, małej kawalerce, wakacjach raz w roku, o dziewczynach już nie myślę bo nie mam na to zasobów :). To takie moje marzenie, proste, zwykłe życie. Z drugiej strony świeci się ta czerwona lampka "30 lat" dzięki raz jeszcze.
Nie skupiaj się na tym '' 30 lat '' , bo widzę że chyba za mocno Cię to boli. Uwierz, że 30 lat to jest bardzo dobry wiek, żeby pójść do przodu, nie lubię mydlić oczu i fakt jest taki, że podstawą do tego jest działanie. Pamiętaj oczywiście o umiarze i mniejszych krokach, żeby nie spalić się na starcie.@@darthal2720
@@darthal2720 Ja mam to samo. Jestem po studiach, 30 lat mam, a sprzatam w Niemczech na dwa etaty. Jeden etat to koszmarne warunki bo sprzatam klatki schodowe w zmiennych warunkach pogodowych (praca częściowo na zewnątrz bo muszę się między budynkami poruszac). Czy pada, czy są silne wiatry, czy minusowa temperatura, ja.musze tam isc i ciężko fizycznie pizgać na 5 piętro na nogach i robić te klatki.... Najgorsze jest to, że bez względu ile pracy włożę, to jedyne oferty pracy jakie dostaje to same zajezdnie... I tak mam od kiedy zaczęłam swoje życie zawodowe. Robię ładne cv, dodaję czasem portfolio (rysuje hobbystycznie więc jak szukam czegoś po biurach to zdarzało się, że dodawałam prace albo coś specjalnie do cv stworzyłam, jakaś grafike w sensue), znam komunikatywnie parę języków obcych, tutaj mieszkając w Niemczech mimo ciężkiego zapierdolu zrobiłam kurs językowy na B1 i teraz zaczynam B2 ale mojej sytuacji zawodowej nie poprawia to ANI TROCHE. Co najgorsze, ja nawet nie pisze o jakiejś karierze czy wysokich zarobkach. Chciałabym mieć prace, której nie muszę się wstydzić i która nie bazjue na ciężkim zapierdolu i chronicznych bólach pleców, ale zawsze jedynie kto wykazuje jakiekolwiek zainteresowanie moją osobą to totalne kołchozy lub zajezdnie albo prace na zewnątrz. W Polsce miałam to samo, jak szukałam pracy na studia dorywczej to chciałam zatrudnić się gdzieś na recepcji, albo w sklepie typu cropp i nikt mnie nie chciał. Jedyne oferty pracy jakie dosyawaqm to produkcje środków chemicznych albo roznoszenie ulotek.... To mi tak obniża samoocenę, że nie masz pojęcia :/ Najgorsze jest to, że np. wśród babek w mojej robocie mam autentycznie chyba najlepsze kwalifikacje, w sensie mam studia, języki i umiejętności graficzne w jakimś stopniu, a mimo to jest to nadal za mało zeby z takich prac się wyrwać nawet na gówniane wpisywanie danych do Excela :/
Nie ma nic złego w normalnej i uczciwej pracy, w odróżnieniu od spekulacji i działalności przestępczej!!!! Jest tylko WYNAGRODZENIE! Pytaniem jest, czy wolisz być uczciwym i biednym, czy bogatym "wampirem"? Wybór zawsze należy do CIEBIE!!!:) 25- latku. Pozdrawiam cudownego twórcę kanału! Biedna finansowo, choć, jak mniemam BOGADA w doświadczenia i spotkania z bogatymi wewnętrznie ludźmi! !!!:)
Szczęście przychodzi z zadowolenia. A nie odwrotnie… Jeśli nasze szczęście jest związane z pieniędzmi to nigdy nie bedziemy szczęśliwi, ponieważ ich liczba może być nieskończona. W nieskończoność bedziemy dażyć do zwiększenia tej liczby. Myślę, że powinniśmy się cieszyć z tego co mamy i z otwartą głową szukać nowych możliwości rozwoju aby urozmaicić swoje życie.
Ja bym powiedział, że wpływ na to mają w dużej mierze też kwestie ekonomiczne. Mieszkając obecnie na zachodzie mogę powiedzieć, że tutaj ludzie mają dużo mniejsze ambicje. Jest tak dlatego, że jako osoba od wywozu śmieci można tutaj zarobić tyle co mid-IT-Admin. Odnoszę również wrażenie, że autor kanału mówi też głównie o pokoleniu Y (milenialsów). Obecnie pokolenie Z woli raczej mniej zarabiać niż strać się osiągnąć sukces
Problem tylko w tym że nie ma żadnych pokoleń QWERTY, a zachowania ludzi są uniwersalne, zgodnie z regułą że tą samą drogą przejdzie kilka nieznających się wzajemnie wycieczek, a każda z nich pójdzie się załatwić w te same krzaki. Ludzie, czy to młodzi czy starzy w swojej masie postępują zgodnie z linią sączonej im aktualnie propagandy. W czasach komunistycznych był kult pracy i nauki - nie tylko oficjalna propaganda, ale również popkultura w postaci kina czy telewizji sączyła obrazy w rodzaju "Daleko od szosy", które rzeczywiście kształtowały postawy społeczne - zdobyć zawód, wykształcić się - to były powszechne ambicje. Potem, wraz z importem popkultury zachodniej zmieniły się ambicje - oto nowym dążeniem było dążenie do konsumpcji, ludzie zechcieli żyć niczym "Dynastia" czy inna "Moda na sukces", nie zdając sobie sprawy że żywot przeciętnego Amerykanina to jednak bardziej "Świat według Bundych"(który to serial jednak za komuny jeszcze do nas nie dotarł...). A dziś, wraz z rozwojem internetu "stary" konsumpcjonizm który jednak łączył się z kultem za...u został zastąpiony nowym, który oprócz wydawania pieniędzy głosi też zarobek bez pracy. Bo to nie jest tak że odbiorca tiktoka "woli mniej zarabiać", on zwyczajnie nie chce pracować. A nie chce pracować, bo mu popkultura wmówiła że pieniądze biorą się z niczego, że każdemu się należy. Do tego mogą mniej zarabiać, bo rodzice tkwiący w poprzedniej mądrości etapu takiemu gówniarzowi nie tylko napełnią michę i zapewnią dach nad głową, ale jeszcze będą mu do minimalnej kieszonkowe dorzucać - a wtedy z minimalnej starczy i na knajpy, i na efajki, i na tatuaże...
Dziękuję Ci, że poruszyłeś ten temat! Nie mogę patrzeć na ten kryzys społeczny, zwłaszcza u moich rówieśników i młodszych, w których doszło do jakiegoś kultu głupoty i pokazówki. Zdystansowałem się już na szczęście od większości ludzi, co myślą w ten sposób. Niestety człowiek teraz czuje się samotny. Wolę jednak podążać samemu według swoich zasad, niż akceptować głupotę tłumu.
problem też jest taki, że jako przeciętny facet z przeciętną pracą i życiem w erze tindera i innych portali jest prawie niemożliwe znalezienie drugiej połówki.
Pamiętaj nie ma nic złego w pracy na etacie, normalnym i spokojnym życiu.
Fr
Nuda i niewolnictwo
@@starykanalYT+1, zero rozrywki, maksymalnie walacje raz w roku; no wlasnie to jest to 'cos zlego'
@@krshehe Co jest w tym takiego złego? W zamian za etat pracownik otrzymuje stabilizację, pewność, że na L4 dostanie pieniądze za które będzie mógł pociągnąć kolejne miesiące. Tego nie oferuje własna działalność i działanie jako influencer.
Człowieku wyjdź z mojej głowy.🤯😂 Ja już nawet nie wiem, pod którym z twoich filmów mam się wypowiedzieć, bo wszystkie do mnie pasują.😄
Mam 25 lat i jestem nieudacznikiem. Jestem z biednej rodziny, która nigdy mnie nie chciała. Nie mam gdzie mieszkać, pracuję na 2 etaty, żeby wyciągnąć chociaż trochę ponad minimalną krajową i spłacić nie swoje długi. Moim marzeniem jest mieć dach nad głową i kogoś bliskiego. Jeśli stać Cię na utrzymanie, to wiedz, że jesteś moim idolem, bo wiem ile to wymaga wysiłku.
Nie poddawaj się. Powodzenia.
Skoro dajesz sobie radę to nie jesteś nieudacznikiem.
Jesteś bohaterem własnego życia i z takim podejściem i zapałem to tylko kwestia czasu kiedy osiągniesz założony sobie cel :)
Powodzenia!!!
Czemu zarabiasz minimalna krajowa? Czemu cale zycie w pale waliles? Tyle mozliwosci a ty po minimalnej linii oporu? Chlopie idz na glupia budowe - 2 minimalne dostaniesz po roku jak ebdziesz ogarnial. CO ZA BECZENIE BARANOW WSZEDZIE....
Jeśli w Polsce jest Ci ciężko to możesz zawsze wyjechać za granicę i tam spróbować a za kilka lat wrócić
a ty co robisz @@Oelngatikameie
Mam 23 lata studiuję to co lubię. Pracuję fizycznie (zamiatam ulice) i sam się utrzymuje. Wiecie co uwielbiam moje życie praca sprawia mi radość (wcześniej pracowałem w McDonald's i miałem depresję od tej pracy). Żyje sobię swoim życiem chodzę z miotłą i widzę tych ludzi, którzy myślą że są ode mnie lepsi myślą, że bycie tym co zamaita ulice to wstyd. Taki choj jest odwrotnie cieszę się na samą myśl, że idę do mojej pracy na etacie bo wiem jedną ważną rzecz to ja sprzątam szajs po innych to ja jestem tym który zmiata. Dbam o porządek i czystość. Więc nieważne co i gdzie robisz ważne jest nastawienie rób to co Ci sprawia radość i wyjebane na resztę. Nie przejmuj się presją innych nie porównywaj się do innych tylko sam patrz na siebie ❤
Jak się utrzymujesz zamiatając ulice xd
@@olafjansowidz miasto mi płaci za pracę logiczne chyba co nie xD?
@@NalesnikowyGuru dwa pisiont? I siatka rzyguf?
@@olafjansowidz nie wiem w jakim uniwersum żyjesz ale widocznie nie wykształciło się w nim inteligentne życie 🙃
@@NalesnikowyGuru idź zamiataj żeby buty mi się nie pobrudziły kupami 😎
Bardzo wartościowe. I nie ma ani grama przesady w stwierdzeniu, że prawdziwymi bohaterami są typowi ludzie, ciężko pracujący na utrzymanie siebie i swoich rodzin.
Przy dzisiejszych mozliwosciach tacy ludzie to frajerzy
Nie, frajerzy sikają w pieluchę dla pieniędzy, lub siedzą przed kompem i gadają jakieś głupoty dla atencji 9 letnich dzieci@@jonarryn5107
Bo są frajerami ja mam 19 lat w tamtym miesięcy zarobiłem 16 k ale pracuje nad od 17 da się tylko potrzebne jest odoowiednie podejście@@jonarryn5107
hahahah ale brednie ahhahahahahahahhahahahahahaha, no bohaterzy w kit :D Odwalic 8h, wrocic do cahty wlaczyc tv. Bohaterowie w kit
@@Oelngatikameie może napisał byś swoją wypowiedź w języku polskim?
A ja mam 36 lat i jestem nieudacznikiem. I coś Wam powiem - z wiekiem zmniejsza się zapotrzebowanie na kasę, a zwiększa na święty spokój. 15-20 lat temu zaprzątało moją głowę jak stać się sławnym i bogatym i jak mieć piękną dziewczynę.
Teraz cieszę się, że zrobiłem dobrze swiją pracę, dobry trening i mogę wieczorem cieszyć się, gdy leżę w łóżku i cieszy mnie kolejny przeżyty dzień. :)
Z czasem cieszę się wszystkim i niczym.
I super! Życzę wszystkiego dobrego.
Mam coraz bardziej podobnie, mam 33 lata. Kasa powoli nie gra roli, znaczenia nabierają wartości, które kiedyś odkładałem na bok. Tak jak mówisz, spokój, dbanie o higienę umysłu, trening, mikro przyjemności jak chwila z książką czy ulubioną grą, spacer. Nawet pół godziny na słońcu leżąc nic nie robiąc doceniam kompletnie inaczej niż kiedyś. Ta cała gonitwa tego świata, to jest wymyślone. Trochę współczuję temu młodemu pokoleniu, bo pojawili się na świecie od razu w zastawionej na nich pułapce. Pułapce schematów, dopaminy, sztucznej gonitwy. Mi się w głowie nie mieści, że ludzie schodzący kilometr pod ziemię wydobywający wegiel zarabiają mniej ( wydobywając wegiel żeby ci tiktokerzy mieli prąd między innymi) niż jakieś patostreamy czy inni skrzywione postaci... ważne żeby samemu nie zwariować i godnie przeżyć swój żywot. Pozdro
Dokładnie, z wiekiem człowiek zaczyna mieć w dupie ten materializm. Ja tam się cieszę, że mam trochę zdrowia, brak długów i nałogów.
Podziwiam przemianę , ja leżę w łóżku i myśle ze chce umrzeć , nie obudzić się i tak do 3 bo mam bezsenność
@@carolinareaper8089ja również o tym marzę, pozdrawiam
Mam 23 lata i jestem szczęściarzem. Nie pochodze z bogatej rodziny, ale zato bardzo kochającej i rodzinnej. Do konca gimnazjum grałem tylko w gry zeby nie myśleć o świecie wkoło mnie, byłem gnębiony w szkole i gimnazjum więc musiałem wybrać liceum na drugim koncu miasta by móc mieć dopiero tam czystą karte. Każdego dnia wstawałem o 4 żeby dojechać, oraz musiałem w wieku 17 lat zacząć prace i od tamtej pory ciężko mi będzie myślami znaleźć wolny weekend po za świętami lub wakacjami. Udało się ukończyć biolchem z super wynikiem i znajomymi. Dostałem sie na stomatologie, w chwili obecnej ją kończe. Jestem zdrowy, z długowiecznej rodziny, z poduszką finansową wypracowaną od prawie 6 lat przez samego siebie, z wsparciem bliskich, czego chcieć więcej
Gratulacje 😊 nie zazdroszczę, ale szczerze cieszę się że są tacy ludzie. Teraz szanuj innych i żyj jak najdłużej :)
Za 3 dni kończę 25 lat. W tym roku po raz pierwszy w życiu leciałem samolotem. Lata zajęło mi wyjście z patologii i odcięcie się od toksycznej rodziny. Nigdy nie pasowałem do towarzystwa. Moje życie było udręką od najmłodszych lat. Parę miesięcy temu się jeszcze dowiedziałem, że jestem nieuleczalnie chory. Jestem wdzięczny sobie, że nie uległem presji otoczenia. Otoczenia, które albo traktowało mnie jak wyrzutka, albo się ze mnie śmiało, albo nie zwracało na mnie uwagi.
Jaki jestem dziś? Przeciętny, ale chciałbym od życia czegoś więcej. Gdy byłem dzieckiem wiele rzeczy mi odmawiano. Rodzicom nie starczało do 10., normalnie, po prostu. To wywołało u mnie pragnienie, by jednak podjąć walkę i coś osiągnąć. Mimo że nadal pracuję jako freelancer od 8 do 18, piszę też książki i opowiadania (w weekendy). Ale wiecie, co pokrzepia mnie najbardziej? Że gdy kończę codziennie pracę, to zamiast oglądać głupoty w internecie, idę sobie pograć, poczytać książkę, napisać kolejny rozdział czy wychodzę na spacer - i te same rzeczy robiłem mając 12 czy 15 lat. Pod tym względem się nie zmieniłem. Kiedy dziś mógłbym sobie pozwolić na więcej, nie kupuję tego. Wystarcza mi to, co mam - dach nad głową, parę ubrań, dwie pary butów, komputer do pracy i zabawy i regał z książkami. Social-mediów używam tylko do promocji twórczości. Omija mnie wiekszość dram i skandali. Sypiam dobrze i staram się doceniać ludzi - od panów, którzy przyjeżdżają co dwa tygodnie po śmieci, po panie na kasie, które przychodzą naprawić kasę samoobsługową. Tym samym uśmiechem darzę każdego, kto na to zasługuje.
Mimo to staram się iść do przodu, choć wiem, że nie muszę. Chęć rozwoju pozwala mi codziennie wstać z łóżka. Kiedy ma się cel, wie się, dokąd pójść. Kiedy się go nie ma, ludzie często wpadają w nałogi, złe nawyki, prokrastynację, a są to zjawiska negatywne. Dlatego uważam, że jednak trzeba do czegoś dażyć albo w inny sposób nadać swojemu życiu jakiś sens. Ja wybrałem taką, a nie inną drogę, ale jeśli to czytasz, to idź po swoje marzenia.
Pamiętajcie, ile osób, tyle opinii. Ja akurat lubię swoje życie i drogę, którą obrałem, a to nie tak, że dałem się całkowicie ponieść temu, co wymieniają autorzy filmu.
Twórcom kanału dziękuję za ten film, bo to on mnie zainspirował do tego statementu. Robicie dobrą robotę! ;)
Dzięki
Bardzo mądre słowa. Powodzenia
Czyżby choroba leśniowskiego crohna?
@@John_WickX nie, ale też, proszę, nie zgadujcie. Nie będę mówił, co to.
Trzymaj się i nie poddawaj się. Powodzenie
Ten film powinien być puszczany nie tylko w szkole, ale i w telewizji przed wiadomościami
Niestety nikt nie będzie chciał tam tego filmu puścić.
Zrobienie tego spowodowało by miliardowe straty dla producentów i sprzedawców... dlatego nikt tego nie zrobi...
Puść se z rodziną podczas obiadu jeszcze
jak chcesz to się spuść @@mareknowak572
Ale zbyt wielu widzów popuściłoby z wrażenia i z emocji w majtki.
mam 36 lat i jako pochylony nad grobem starzec ,dam wam młodzi kilka rad:
- sukces w czymkolwiek wymaga wytrwałości i rutyny, a nie jednorazowych, spektakularnych zrywów
- warto stawiać sobie cele, ale realistyczne z realnym terminem wykonania i konsekwentnie je realizować. NA SPOKOJNIE, dzień po dniu
- trzeba znać swoje mocne strony równie dobrze, co swoje ograniczenia
- należy odrzucić marzycielstwo, które jest niczym innym jak wiecznym niezadowoleniem z powodu obecnej sytuacji
- warto się cieszyć z tego co już się ma
Tyle że większość nie chce żebyś patrzył realnie na świat tylko żył w ciągłych marzeniach i różowych obłokach.
Ktoś jedyny relanie i mądrze myślący
Jestem starszy od ciebie i wcale się nie czuję starcem. W zdrowym ciele zdrowy duch.
@@filip_sss1 słusznie, bo to był żart:)
Jako nieco młodszy od Ciebie pozwolę sobie dodać do tej słusznej litanii:
- "przytakuj ale i tak rób swoje" maksyma, którą przekazał mój ojciec. Co tłumaczę jako, reaguj na społeczną presję przytakiwaniem, przyznawaniem racji, tak, tak, spoko, spoko, ale koniec końców rób to co Ty uważasz za stosowne bo to Twoje życie, Twoja wizja na nie.
- lepsza najniższa krajowa na własnym biznesie z profitami typu spanie do 10:00, i robienie tego co się lubi, niż wyrywanie sobie rękawów na etacie za średnią krajową.
- własna rodzina jest dla bogaczy, szczęściarzy lub wariatów. Zanim weźmiesz z kimś ślub, 100 razy się zastanów na co się piszesz. Kobiety mają wymagania, gigantyczne, możesz temu nie sprostać. Zastanów się czy warto, zerknij jak żyją i pracują ludzie, którzy nie są programistami, nie zarabiają zbyt dużo, a mają na głowie rodzinę. Zobacz czy chcesz tak zasuwać do końca życia, nigdy nie wiedząc czy żona w którymś momencie nie stwierdzi "że ona nie wie co czuje" i nie zostaniesz na koniec bez rodziny, i bez pieniędzy. 30% małżeństw kończy się rozwodem, zagrałbyś ruletkę z dwoma pociskami w bębenku sześciokomorowego rewolweru? 80% samobójców to mężczyźni, ciekawe dlaczego nie? Jak jesteś bogaty, i/lub miałeś szczęście trafić na partnerkę godną małżeństwa, to może i warto spróbować, w przeciwnym wypadku zastanów się dobrze, czy warto, bo społeczeństwo w razie wpadki dla ciebie jako mężczyzny ma ofertę tylko płać i płacz. Zaczynanie od zera, albo wręcz z długami w wieku 30-40-50 lat jest trudniejsze niż dorabianie się od lat nastoletnich czy wczesnych 20-tych.
- święty spokój jest najwięcej wart. Jak myślisz, że twoje życie ssie, bo nic się w nim nie dzieje, pomyśl o tych, którzy właśnie walczą z rakiem, chorobami przewlekłymi, zbankrutowali ze swojej lub nieswojej winy, lub się rozwodzą. Ja wiem, że cudze gigantyczne problemy nie umniejszają twoim problemom, ale jednak, pomyśl, że oni dużo daliby żeby wrócić po pracy do mieszkania/domu, odpalić serial, zrobić sobie posiłek, i móc nie myśleć o niczym do końca dnia. Luz, spokój i cisza. Nie doceniamy jej dopóki życie nam jej nie odbierze.
Od kiedy zaczęłam pracować w szpitalu psychiatrycznym moje życie zmieniło się znacznie. Jestem pielęgniarką a widząc biedę innych ludzi i ich problemy dziękuję światu że mam właśnie takie, nudne życie.
Mam takie same odczucia 😊 pracuje jako opiekun medyczny w Szwecji i codziennie pomagam schorowanym ludziom żeby ich "normalny" dzień wyglądał godnie. Dzięki mojej pracy doceniam 1000 razy bardziej moje rzekomo "nudne" życie. Internet nas odkleja. Żyjemy w najlepszych czasach. Pozdrawiam bohaterów bez peleryny ❤🎉
Mam 28 lat i jestem maksymalnie sobą, cieszę się z tego co mam, mam pracę marzeń. Jestem kierowcą autobusu, codziennie mam 6,5h pauzy w której to zawsze idę spać. Na pieniądzach mi nie zależy, są potrzebne do przeżycia, skupiam się tylko na tym co jest dla mnie faktycznie wartościowe. Pozdrawiam serdecznie i dziękuję za materiał. Wierzę w ideę naprawienia ludzi, by w końcu przestali wierzyć, że te wszystkie rzeczy są im potrzebne bo ktoś im tak powiedział. Chcę żyć w świecie, w którym ludzie są dla siebie ludźmi. W świecie, w którym nikt nie rzuca nikomu kłód pod nogi, w świecie w którym zawiść i zazdrość nie istnieją i każdy jest równy, bez potrzeby poczucia chorej władzy i wiary w wymyślone wartości. W świecie w którym każdy czuje się dobrze😊
To na taki świat trzeba poczekać dopiero po śmierci.
Mam 23 lata i dopiero miesiąc temu podjąłem pierwszą w swoim życiu prace. Jestem z tego dumny i doceniam to, że jestem zdrowy, moge pracować i być pożytecznym.
Niektóre zawody są cieżkie ale ktoś musi je wykonywać aby świat funkcjonował.
Mnie obchodzi przelew na koncie jaki jest, chodze do robort dla kasy mnie nie obchodzi czy to pożyteczne czy nie
@@lechitasowianinpolak8168 sprawdź czy swoje hobby lub pasje możesz zmonetyzowac;>
@@lechitasowianinpolak8168 mam podobnie, fajnie że ludzie są zadowoleni ale śmieszne że mimo wiedzy oferty na stanowisku które mnie interesuje są fajne dopiero w największych miastach, a praca wcale nie jest cięższa
@@lechitasowianinpolak8168 To oczywiste ale czy satysfakcjonują cię twoje zarobki?
Ja mając 20 lat pierwszy raz poszedłem do roboty więc wiem jakie to uczucie, jak to mówią lepiej późno niż wcale a co do satysfakcji z pierwszych zarobków, odpowiedź brzmi tak, tym bardziej jak się nigdy nie miało takich pieniędzy
Mam 29 lat i jestem nieudacznikiem. W domu byłem gnębiony fizycznie i psychicznie, podobnie w szkole. Matka potrafiła mnie wyzywać od debili, idiotów i gównojadów za tak błahą rzecz jak dostanie oceny dostatecznej w podstawówce/gimnazjum. Ojciec miał mnie kompletnie w dupie, był jak mebel, nie nauczył mnie niczego i nie przekazał niczego wartościowego. Obecnie przebywam za granicą gdzie pracuje w branży samochodowej, ale nie robię nic ambitnego. Głównym celem mojego wyjazdu jest doszlifowanie niemieckiego, angielski juz znam, fajnie byłoby znać kolejny język na przyzwoitym poziomie.
W wieku 12-13 lat miałem pierwszą styczność z pornografią, która też mnie znisczyła z czym walczę cały czas, ale przez to ze nie przelewało się w domu to wyglądałem gorzej, biedniej i ominęło mnie wiele sytuacji socjalnych, gdzie znajomi spotykali się ze sobą, nawiązywali relacje itd. W kraju pracowałem biurowo ale nie byłem w stanie przełknąć korpomowy i fałszywej uprzejmości między tymi ludźmi, którzy czyhają na moment zeby ci obrobić tyłek. Przez lata nazywania mnie od debili, braku wsparcia, gnębienia w szkole i pornografii spowodowało ze moja samoocena szoruje po dnie, nie mam pewności siebie i cokolwiek spróbuję to wychdoze z załozenia ze mi nie wyjdzie, gdy ktoś jest wobec mnie uprzejmy to nie wierzę w szczerość tej uprzejmości. Coś takiego jak związek jest dla mnie pojęciem abstrakcyjnym, gdy dla innych jest to podłoga i znajdowanie partnerki nie jest problemem dla mnie to jest fizyka kwantowa.
Staram się zmienić swój los, inwestuję mając nadzieję ze za 1-2 lata uda mi się spieniężyć zysk, dzięki czemu będę mógł pomóc siostrze i jej mężowi w spłacie kredytu na mieszkanie. Nie wiem w sumie czemu to pisze, potrzebuje się uzewnętrznić bez ujawniania swojej tozsamości, to jedyne miejsce gdzie mogę to zrobić bo w realu nie mam nikogo a jak juz próbowałem to moje problemy były bagatelizowane albo słyszałem zebym wziął się w garść bez konkretnej porady. Tak czy inaczej ostatkiem sił próbuje coś zmienić w swoim zyciu, nauczyc sie czegoś nowego, zacząć karierę od nowa, ale jezeli juz to nie wyjdzie to moja egzystencja nie będzie miała sensu, bo czym jest jedna osoba wśród 8 miliardów
To samo, też gnębienie, ale jak ich spotkasz to im można pokazać kto tu jest silny.
Dzięki za to.
Nie jesteśmy sami mimo, że nawet się nie znamy to mogę sie troche utożsamić z Twoja historią.
Myslalem ze tylko ja odbieram przyjazność ludzi w ten sposób. Tyle razy traciłem siłe aby życ pośród nich bo mnie ranili, że utwierdziło mnie w przekonaniu o ich braku litości szacunku do mnie
Niestety nie jesteś ani pierwszy ani ostatni , który ma taką historię wg mnie. To przykre mieć takie doświadczenia, ale super sobie poradziłeś z życiem w aspekcie zawodowym. Nie będę o sobie pisać, bo to by zajęło zbyt dużo treści, ale mi się tyle nazbierało, że aż miałam pomysł założyć profil / grypę na FB o nazwie grupa wsparcia dla osób po 30 żeby każdy kto tego potrzebuje mógł się anonimowo wyżalić i być może chociaż jedną radą odmienić swoje życie lub chociaż spróbować. Choć się bije z myślami czy to ma sens. Pozdrawiam serdecznie.
Brawo za to, że codziennie wstajesz i walczysz o siebie ❤
super że pracujesz za granicą i znasz niemiecki! Masz ogarniętą sytuacje zawodową, nie szorujesz po dnie więc z czasem uda ci się ogarnąć inne aspekty życia. Trzymam za Ciebie kciuki, twoja opowieść jest mi bliska
Nie używam mediów społecznościowych od X lat, i za każdym razem gdy mam tylko nieprzyjemność wglądu w aktualne odjebywania w internetach, dostaję odruch wymiotny.
Wg aktualnych "standardów" ktoś mógłby nazwać moje żyje jakoby nieudacznika, kiedy ja jestem względnie zadowolony. Robię to co lubię, ubieram się jak chcę, mam w dupie czy ktoś mnie lubi czy też nie. Wykonuję nikomu niepotrzebną pracę, dostaję średnie pieniądze, ale stać mnie na zachcianki. Staram się przekazać mojej młodszej siostrzę tę sekretną wiedze "mam wyjebane", bo za bardzo się przejmuje wszystkim dookoła. Jest bardzo podatna, dlatego jest mi jej strasznie szkoda. Wszystko się pokomplikowało. Życie już nie jest tak satysfakcjonujące gdy dookoła nas jest tyle nieszczęśliwych osób.
Jeśli jesteś osobą, która pracuje bo lubi i nie narzeka na brak pieniędzy. Nie pasujesz do osób opisanych w tym filmie
Współczuje tym co pasują do osób opisanych w filmie @@mateuszspoko2004
Moje słowa :)
Robić swoje, cieszyć sie życiem i mieć wyjebane na wszystkich wokół!
Madre slowa! Pamietaj, ze normalnych ludzi jest wiele, ale gina w tlumie i ciezko do nich dotrzec. Trzeba pozbyc sie tej internetowej iluzji i pozerstwa w swiecie rzeczywistym, a zycie staje sie latwiejsze. Ponadto warto cieszyc sie malymi rzeczami jak slodka kawka czy fajny film z dziewczyna itp.
Dużo osób jest ośmieszanych w pracy przez dyrektorów że jak ktoś sprząta to inni zaśmiecają. W ten sposób dużo ludzi jest niesłusznie zwalnianych z pracy. Przez to ludzie popełniają samobójstwa i nie będzie miał kto pracować.
Mam 22 lata i ciężką depresje ponieważ nie umiałem spełnić oczekiwań wszystkich dookoła, teraz nawet nie potrafię egzystować w społeczeństwie choćbym chciał to przy ludziach zaczynam odczuwać strach,wstyd i ciągłe ocenianie. Mam nadzieję że uda mi się z tego wyjść i nie podejmę głupiej decyzji kończąc swojego życia w przyszłości Trzymajcie się ludzie
Życzę Ci, żebyś wkrótce z tego wyszedł i był w stanie cieszyć się życiem.❤
Gosciu sprawa jest taka, ze zdanie innych zbytnio nie powinno cie obchodzic nawet rodziców, bo moga się mylić ty dobrze wiesz jaki jestes co chcesz i fo masz robic. A jeśli ktos ci daje presje czy wyzywa to najleojej uciekaj jak najdalej albo postaw sie i tyle, a jesli zle jest jest ci w domym rodzinnym to spierdalaj i tyle idz na wynajem lub kup sobie mieszkanie i tyle spokoj najwazniejszy.
Jak ciebie raz dopadła depresja to może i dopasc w przyszłości. Nie pisze tego aby Ciebie dołować czy pogrążać ale uświadomić a zjadłem sobie żeby w "tej" branży
Mam 20 lat i tak szczerze? Parę lat temu uległem omawianemu w filmie procesu. Czy patrzyłem na influenserów jako kogoś kto osiągnął niesamowity sukces i zazdrościłem im? Tak. Czy uważałem, że ich praca jest lepsza? Tak. Czy zdałem sobie sprawę, że jest to błędne myślenie? Tak, pół roku temu gdy zacząłem pracować w pracy swoich marzeń już tuż po maturze. Mianowicie w Straży Pożarnej, ale wtedy również zrozumiałem wagę i znaczenie zawodów 'na etacie' jak potrzebne są i to, że to one tworzą świat wokół nas a nie influenserka czy już tym bardziej pato-inflienserka
Tak się składa, że wczoraj przez wieczne deszcze i przez to wysoki poziom wody wybiło szambo, na pomoc nie przyszedł tiktoker, tylko "Tadek" :)
tiktoker bałby sie podejść na 100m, a co dopiero dotknąć
Dziwne że żaden nie przyszedł nagrać odcinka...
Czemu nie możemy usunąć tych wszystkich tiktokerów i influenserow z ziemi
Tiktoker się zjawił pierwszy i nagrywał wszystko :D
Mam 15 lat i teraz ten film otworzył mi oczy. Przez ostatnie 3 lata czułem że żyje w ciągłym stresie, bo chciałem być "lepszy". Teraz bede inaczej patrzył na cichych bohaterów, dziekuje ze jestescie!!!
I wlasnie dla Ciebie i Tobie podobnym warto było stworzyć ten film! Nie daj się wepchnąć w wyścig szczurów, młody ziomku!
Szkoda, że nie było takich nagrań jak ja miałem 15 lat. Zazdroszczę Ci, że w takim wieku zaczynasz normalnie myśleć. Dobrze to wróży na przyszłość
weak men mindset
@@gangplank8397 booooo!
@@robertgalik2835ja jestem młodym ziomkiem 28 yo
Ostatnie 25 lat życia przyniosło mi wiele niespodzianek i wyzwań, począwszy od nieznajomości rodziców, przez liczne sprawy sądowe i wizyty u psychologów w okresie dorastania, aż po tragiczną śmierć mojej przyszywanej mamy/cioci niedawno oraz utratę mojego domu z powodu ludzkiego błędu. Mimo tych trudności, uważam, że nasze podejście do życiowych sytuacji ma ogromny wpływ na nasze wnętrze. Starając się dostrzegać pozytywy nawet w najtrudniejszych momentach, możemy stopniowo odnaleźć równowagę. Obecnie skupiam się na rozwoju własnego biznesu, pracy etatowej i podróżach. Jestem zdania, że jeśli naprawdę zależy nam na czymś, warto poświęcić się i działać z determinacją.
Z fartem! :)
Byłem przez lata gnębiony, żyłem jako ofiara i nie posiadałem własnego zdania. Bałem się absolutnie każdej formy wyjścia z tego, jąkałem się, byłem nieśmiały, zakompleksiony, zaniedbany i na każdym kroku się ośmieszałem. Jedynym marzeniem miałem by chociaż trochę mnie poważano, bym czuł się dobrze z własnym charakterem i znalazł kogoś bliskiego w tym nauczył się rozmawiać. Obecnie jestem człowiekiem zmienionym o 180° i udało mi się spełnić każde z tych marzeń, dodatkowo wyprzedziłem większość rówieśników w karierze. Jednak ciągle walczę z uczuciem jakbym był nieudacznikiem, czuję się jakbym wyczerpał cały zapas swoich sił na rozwój, jakbym stanął w miejscu i dotknął szklanego sufitu który uniemożliwia mi pójść dalej, tyle starań a teraz media pokazują mi codziennie, że tak naprawdę jestem przeciętny. Mam mnóstwo cech które inni uważają za świetne patrząc pod względem społecznym, to w obecnym świecie są one niczym, bo najważniejszymi cechami które są w obecnym świecie są jedynie te które pozwalają zarabiać i być w tym bezwzględny. Także codziennie walczę pomiędzy chęcią zajmowania się tym co uwielbiam a tym co pozwoli mi tylko zarobić.
Mam 20 lat i nieco się z tym zgodzę. Czasem mam wrażenie, że naprawdę jestem jak nikt znaczący, bo każdy dookoła ma lepiej. Dziś mija rok od kiedy pierwszy raz od dawna (8 lat) zaśmiałam się z własnej woli i nie wymuszenie. Dla kogoś może to być dziwne i niezrozumiałe, ale dla mnie to był milowy krok. Owszem zdarza mi się mieć gorsze dni, ale od roku staram się z tym walczyć. Daje radę powoli i coraz bardziej doceniam proste życie. Może nie jestem jak większość młodych ludzi, ale dążę do swojego. Trzymam kciuki za każdego, aby odnalazł swoje cele. Naprawdę nie warto pakować się w życie jak u innych. Warto być sobą.
Jesteśmy tu tylko na chwilę, małe rzeczy są najcenniejsze
Dużo osób jest ośmieszanych w pracy przez dyrektorów że jak ktoś sprząta to inni zaśmiecają. W ten sposób dużo ludzi jest niesłusznie zwalnianych z pracy. Przez to ludzie popełniają samobójstwa i nie będzie miał kto pracować.
Eeee ten film mi rozjebał konstrukcję... Chyba już wiem dlaczego nadal piję i walę w nos - nie umiem zaakceptować swojej przeciętności. Będę nad tym rozważać i czuję, że ułatwi mi moją walkę o trzeźwe życie!
Powodzenia. Początki bywają trudne ale uwierz mi że za rok będziesz w szoku jak życie jest piękne. Trzymam za ciebie kciuki!
mam to samo, trzymam za ciebie kciuki
Konstrukcję rozjebały Ci narkotyki i alkohol a nie jakiś film na yt
@@krshehe to ironia kiedy człowiek myśli "niech stanie się coś spektakularnego... Nawciągajmy się ! " A potem zjazd więc alkohol aby jakoś wrócić do żywych i błędne koło. Najdłużej wytrzymałem 3 miesiące i mam nadzieję, że tym razem uda się lepiej:)
Przestań bo Cię zmiecie z planszy mordo
Zdrowia i sportu ✌️
Ja tam mam wywalone na sukcesy Innych ludzi, mam dobra pracę, mam co jeść, mam swoje mieszkanie, i spore oszczędności w wieku 32 lat, dorobiłem sie tego sam, nie trzeba być milionerem zeby dobrze żyć... Jestem bardzo wdzięczny rodzicom, za to że mnie wychowali w dobrej rodzinnej atmosferze i dali wszystko co mogli zebym miał szczęśliwe dzieciństwo :)
PS: i tak, pracuje na etacie:)
Jak masz własne mieszkanie, to przy tych cenach albo już jesteś milionerem, albo jesteś na dobrej drodze. Nie musisz płacić za wynajem większości pensji, a to już dużo.
@@piotr818 to jest smutne w chuj że w obecnym pokoleniu trzeba już być bogatym żeby mieć coś na co powinno być stać każdego pracującego człowieka czyli mieszkanie
@@bonduelle6932 Tak, smutne. Pracujący na etacie albo na śmieciówce w mieście człowiek nie ma żadnych szans dorobić się własnego mieszkania, nie licząc najlepiej zarabiających, np. w IT. Jego jedyną szansą jest drogi kredyt na kilkadziesiąt lat, o ile w ogóle go dostanie. Tylle że takie mieszkanie nie należy do niego, tylko do banku.
@@piotr818 tak to wygląda najpierw płacisz za wynajem, a jak nie chcesz już płacić to musisz wiążąc kredyt i dalej płacisz tylko ratę kredytu, i tak najlepsze lata życia musisz jebać żeby zarobić na wszystkie opłaty
@@bonduelle6932no, powinno być za darmo dla każdego
Wow jestem pod wrażeniem jak się zmienił świat w oczach nastolatków, skończyłam w tym roku 30 lat i nigdy nawet przez myśl mi nie przeszło, że mogłabym zarabiać miliony 😅 za czasów nastoletnich jak się złapało jakąkolwiek pracę to człowiek był kozak i inni mu zazdrościli, że będzie miał kasę na kino i ciuchy. Do tej pory pamiętam dumę, że ulotki roznosiłam haha Na studiach chwytało się bardzo różnych prac i wtedy dużo się dowiedziałam co to znaczy wartość pieniądza i szacunek do ludzkiej pracy, zwłaszcza jak się pracuje w usługach. Nikt z moich znajomych nie miał jakiś nadambitnych planów, wszyscy od zawsze chcieli mieć po prostu dobre posady, żeby miec wystarczająco pieniędzy na godne życie i czas na życie po pracy. Tylko tyle i aż tyle. Każdemu nastolatkowi wydaje się że będzie kimś niezwykłym, tylko chyba niestety obecnemu pokoleniu wydaje się to bardziej i dłużej
dziekuje za film. mam 37 lat i leca mi łzy, ten film zdjal ze mnie ogromny ciezar.
Jestem ubogi , noe moge sobie pozWolic , zeby jeszcze samego siebie kochac. mam bliskich , osoby ktore kocham , mam obowiazek kochac samego siebie i dbac o kondycje psychoxzna i fizyczna. Nie mozemy przez porownywanie sie z innymi , gnebic za to ze posiadamy mniej
Ubogi materialnie to nie powód do wstydu. Warto być bogatym wewnątrz ❤ wszystkiego dobrego i życzę żebyś w końcu siebie pokochał ❤
Napewno jestes super czlowiekiem
Cieszy mnie fakt, że ktoś poruszył ten temat. Ja sam również straciłem ostatnimi czasy cel istnienia. Bardzo mnie irytuje że praca zwykłych ludzi na których wysiłku opiera sie całe to g*wno jest pogardzana, a na piedestale są dziewuchy które pokazują tyłek w internecie. Nie jestem komunistą ale mam czasami takie wrażenie, że to wszystko w końcu pęknie. Marzy mi się świat ww którym ludzkość pozbyła by się tych wszystkich influencerów.
Pokazywałam dupe na instagramie, kilkadziesiat tysięcy followersow, troche zarabialam z tego, aż się ocknęłam że to co robię to kurestwo w nowoczesnym wydaniu. Wyleciałam do Anglii, pracuje fizycznie na magazynie. Nauczyłam się języka angielskiego i poszlam na studia zeby uczyć się na pielęgniarkę. Ucze sie tez hiszpanskiego w robocie na magazynie, schowana miedzy paletami. Nie zamieniłabym nigdy tego próżnego, dawnego życia na to, które teraz mam.
@@Bella-cg5kw gdzie haczyk
Real
Ale przecież tacy jak ty płacą za te tyłki na internecie:) popyt i podaż
@@gerwazy6667popyt jest też na seryjnych morderców i na obsługę transmisji w T-72. Możesz też stać się hodowcą jedwabników, ktoś je w końcu kupuje. A to wszystko przez tych pierdzielonych hodowców patyczaków…
Amatorzy, ja mam 47 lat, mieszkam w pudełku po butach, a do snu przykrywam się starą gazetq
@HeniekzBagien1 Masz trawnik? Burżujstwo... Ja mam tylko kawałek betonowej wylewki i przykrywam się potłuczonymi butelkami.
Wow, beton, tez chciałbym go mieć, tymczasem wilgotna ziemia + kołderka z deszczu codziennie układają mnie do snu. W bezdeszczowe noce po prostu nie śpię i w dzień jestem wrakiem.@@standalonecomplex2195
Tomcio Paluch, jestem fanem
Masz dostęp do internetu, więc tragedii nie ma
@@standalonecomplex2195potłuczone butelki? heh od światła odbijają się promienie i masz ciepło za to ja śpię na skałach w górach Azerbejdżanu i żywie się jedynie mrówkami i drobnymi robakami jedyny plus to dobry zasięg.
Przez jakiś czas miałem takie poczucie. Lubię fotografować i szczerze liczyłem, że rozhulam swojego bloga podróżniczego. Kiedy przez 2 lata się to nie udawało - narastały w następstwie np. stany depresyjne. Od tamtej pory np. ograniczyłem media społecznościowe a skupiłem się na tworzeniu pod kątem własnej równowagi psychoemocjonalnej.
Dużo osób jest ośmieszanych w pracy przez dyrektorów że jak ktoś sprząta to inni zaśmiecają. W ten sposób dużo ludzi jest niesłusznie zwalnianych z pracy. Przez to ludzie popełniają samobójstwa i nie będzie miał kto pracować.
Mam radę - traktuj tego bloga jak hobby, które sprawią Ci przyjemność, nie jak obowiązek, który ma na siebie zrobić. Jeśli coś tam osiągnie to ok, jeśli nie będziesz miał komfort, że robią to dla siebie.
Byłem nieudacznikiem, 3 dni temu skończyłem 25 lat i od dwóch lat jestem kozakiem, wyjechałem do pracy za granicę a zarobioną kasę udanie zainwestowałem, realizuje wszystkie swoje cele, zacząłem zwracać wieksza uwagę na zdrowe jedzenie i rozwój osobisty. Byłem nieudacznikiem, stałem się kozakiem. Każdy z nas może to zrobić i tego wszystkim życzę.
Xdd za granice pojechal i udaje kozaka xd
Spodobał mi się kawałek o kopaniu pokrzyw i bawienia się w piasku . Uff udało mi się dorastać w normalnych fajnych czasach 😊 To było dopiero dzieciństwo ,pierwsze Frugo i klikanie kapselka ❤
Ja bym sie dzis wstydzil Protestowac = pokazac na ulicy zem taki co na wyborach bylem Pijany A teraz sie wyspal i wytrzezwial zle kandydatow wybieral ? zaspiewal = Co ja zrobilem ze sie pomylilem chyba pijanym byl ? zamiast se wybrac swieza mloda nowa to teraz ze stara Partia bede zyl ? .a co jest nie tak ? Wladza teraz zle rzadzi ? acha to chyba winny jest Telewizor otumanil zamroczyl ?= Telewizor zle wam naprowadzil kandydatow ? == o jojoj
To prawda, kolekcja tazosow, kart piłkarzy, ganianie do samego wieczora z kumplami. Piękne czasy…..
Dzięki za ten film, podniósł mnie na duchu. Od gimnazjum chciałem zwykłe normalne życie, a teraz gdy to osiągnąłem nachodziły mnie myśli, że jestem nieudacznikiem który nic nie osiągnął. Jestem 25 latkiem na etacie, któremu wróciła radość z normalnego zwykłego życie. Pozdrawia :D
W życiu chodzi o to, żeby grać w fife. Tylko tyle, każdy to wie
Ja mam 38 lat, pracuje na etacie, mieszkam z rodzicami na wsi, nie mam własnej rodziny i jestem prawiczkiem.I nie mam innych celów w życiu tak jak wszyscy inni więc jestem szczęśliwy. Wolę spędzac wolny czas przed komputerem i nie potrzebuje widywać się z innymi ludźmi.
@@BG-up3ss Smutne życie
@@sterzzy z punktu widzenia jakiejś osoby, która go nie obchodzi :)
@@sterzzy Ten filmik ktory komentujemy właśnie ma pokazać że takie życie nie jest smutne i żeby sobie tego nie wmawiać porównując się z influencerami. Po prostu żyje jak przeciętny człowiek i dobrze mi z tym :)
Jestem rocznik 98 czyli w tym roku skończę 26 lat. W tym roku będę też bronił swoją pracę magisterską, przez wgląd na to że nie mam aż tak dużo zajęć na ostatnim semestrze podjąłem się teraz pracy na 3/4 etatu żeby móc cokolwiek zarobić, bo studiuję również dziennie o czym nie wspomniałem. Zaraz skończę studia lecz nadal nie wiem co chciałbym w życiu robić, czy do czegokolwiek się nadaje. Mam też dużo problemów ze zdrowiem przez co nie mogę podjąć się wielu zwykłych prac. Boję się przyszłości i tego że sobie nie poradzę. Nie chce też wykorzystywać rodziny do utrzymywania mnie itp. Jest dopiero początek roku a wiem, że będzie on dla mnie bardzo ciężki. Trzymam kciuki za wszystkie osoby, które mimo przeciwności losu są w stanie się samodzielnie utrzymywać bo wiem jakie to trudne i jak wiele to kosztuje.
Nie wyobrażam sobie zacząć pracę w wieku 26 lol
@@olafjansowidz To nie jest moja pierwsza praca, przed studiami pracowałem i w trakcie studiów w wakacje też sobie zawsze gdzieś dorabiałem.
@@Tyran988 omegalul
@@olafjansowidz Ty sobie nie wyobrażasz, a wielu ludzi tak robi i nic się nie dzieje i dalej mają spoko życie XD Więc chyba to nic strasznego, lepiej zacząć później niż wcale.
Wspolczuje jezeli dopiero teraz zaczniesz powazna prace, zginiesz na rynku Januszerskim, najlepiej zakladaj swoja firme jak bylo cie stac na studia
Mam 22 lata, i mimo że jeszcze dość "niedawno" skończylem szkołę to czuje sie jak porażka. Problemy ze znalezieniem pracy połączone z wiecznymi zdrowotnymi problemami sprawia iż czuje sie jakbym nie byl w stanie już nigdy odnaleźć się w tym świecie i społeczeństwie. Martwię się iż jestem skazany na życie jedynie na styk, mimo swoich wielu hobby, których wyniki jednak są zawsze jedynie przeciętne. Przez co nie będę zapewne w stanie ich spieniężyć. Czasem mam dość.
"Urodziłem się by sie przemęczyć i umrzeć."
nie prawda ziomuś naucz się cieszyć kazdym dniem i staraj sie aby byl lepszy
@@ksiema dzięki kolego staram się cieszyć że wgl żyje. Ale ciężko czasem jest.
@@Fibobe ciesz bo jesteś jednym na milion
być może jeszcze 3/4 życia przed tobą, sporo czasu, aby poprawić życie :)
Akurat dużo ludzi przyjmują do McDonaldów. I powiem tak. Ta praca może dużo nauczyć. Tak naprawdę ludzie tam pracujący są bardzo ogarnięci a klienci którzy przychodzą zamówić coś pewnie myślą że są lepsi od pracowników maka a praca jest odwrotna. Warto doceniać każda pracę, bo najgorzej że ktoś siedzi na socjalu i nic nie robi (będąc osoba zdrową)
Mam za chwilę 29 lat i czuję się jak z wyuczoną bezradnością. Zrezygnowałam z marzeń, odrzucam swoim smutkiem ludzi i zaczynam od nowa, bo właśnie szukam pracy. Mój zawód to rozczarowanie i poczucie straconych lat, choć każdy myśli, że mi wyszło.🙄
Mam 28 lat, ale sytuacja bardzo podobna! Skończyłam architekturę. Każdemu spoza branży wydaje się, że architekt to prestiżowy i dochodowy zawód. Twierdzą, że dużo osiagnelam. Po studiach wytrwałam zaledwie 1,5 roku w zawodzie. Praca za minimalną i w dodatku częściowo na czarno. Brak perspektyw na lepsze zarobki (niż nieco ponad minimalna) sprawiły, że obecnie jestem za granicą i pracuje na magazynie. Odkładam 3x więcej pieniędzy niż w Polsce w architekturze...Tylko tak mogę dozbierac sobie na jakąś kawalerkę (mój główny cel w tym momencie). Jednak ogólnie od strony zawodowej nie wiem co ze sobą zrobić.
@@nutka2618trzymam kciuki, żeby Ci się też udało!✊🏽✊🏽
Już od dawna uważam, że najważniejsze są te 'proste' prace. Szanuje niesamowicie wszystkich które je wykonują i z góry dziękuję. Bo gdyby nie oni, to poparlibyśmy w anarchię.
Anarchia to brak władzy a nie brak kominiarza czy piekarza. Wtedy bys czyscil sobie sam komin. Taki stan to zapaść gospodarcza, niekoniecznie anarchia.
Myślę, że ten materiał będzie bardzo przydatny szczególnie osobom między 15 - 20 rokiem życia, system szkolnictwa popycha ludzi do uczestniczenia w wyścigu szczurów, a społeczeństwo i jego próżność to już tylko gwóźdź do trumny. Mam nadzieję że "generacja Z" młodzieży nie będzie musiała notorycznie uczęszczać na wizyty u psychologów w przyszłości.
Mylisz się z tym końcem, jestem z tego pokolenia i no jest źle
Zastanówcie sie tylko dlaczego tak jest, że wiadomo już praktycznie wszystko o depresji i o tym jak ją leczyć, a z roku na rok coraz więcej osób na nią choruje i coraz więcej popełnia samobo jstwo 🤔🤔 Przecież poziom życia jest o dużo lepszy niż kiedyś
@@WystrzelonyGrzesiu69 poczucie celu ma tu duże znaczenie bynajmniej u mężczyzn bo kobietą nie jestem więc tutaj nie podam przykładu
@@WystrzelonyGrzesiu69 kiedyś poziom życia był dużo niższy ale i presją była dużo niższa, nie było internetu i ciężkiej było się porównywać z innymi, z jednej strony było ciężej ale każdy miał jakąś pracę która wystarczała na prowadzenie samodzielnego życia. Obecnie wszędzie wmawia się że są dobre czasy, że sukcesy finansowe są na wyciągnięcie ręki, w internecie wszędzie widzisz jak ludzie chwała się bogactwem, to wywiera ogromną presję i pogoń za pieniądzem którego niektórzy nie wytrzymują. Dodatkowo obecnie nawet za średnią pensję ciężko jest żyć na porządnym poziomie, nie wspominając o kupnie mieszkania czy postawieniu domu
@@tyberiuszXIVNie bądź taki cwany, życie już nie takich twardzieli zmiotło z planszy, brakuje Ci pokory.
Mam 25 lat, w wieku 20 lat zaczałem dobrze zarabiać. Duże ambicje i wielkie marzenia o pierwszym milionie koło 25rż doprowadziły mnie do inwestowania w bardzo ryzykowne interesy na których poszargałem nerwy, zapędziłem się w sprawy sądowe z ludźmi. Jedną nieudana inwestycja sprawiło, że wtopiłem w kolejne dużo więcej. Zmieniło mnie to , stałem się nerwowy, nie spokojny, przestałem wierzyć w siebie , przestałem sięgać ponad sufit i dopiero po kilku latach zaczynam się cieszyć z tego co mam. Jeszcze do niedawna byłem bardzo tym zdołowany. Dobija mnie to, że nawet najblizsza rodzina mi ciągle wytyka moje stracone pieniadzę. Straciłem mnóstwo własnej kasy, którą odkładałem, oszczędzając bardzo na sobie. Jest to bardzo smutna sprawa dla mnie, ale idę ciągle do przodu, ucze się na własnych ciężkich błedach.
Pozdrawiam tych, którzy to przeczytają.
Mam 27 lat i od 10 lat mieszkam w Niemczech. Wyjechałem nie z własnej woli mając 16 lat, czyli w najgorszym według mnie wieku. Byłem pogubionym dzieciakiem, nie mającym żadnego celu w życiu. Jedynym celem było dotrwać do wakacji i wyjechanie na miesiąc do Polski, żeby odreagować ze znajomymi i cieszyć się wspólnie spędzonym czasem. Moim marzeniem od dziecka było zostać zawodowym piłkarzem, lecz nie udało się z wielu powodów. W szkole też radziłem sobie średnio. Fakt, że nie chciałem być w Niemczech nie pomagał mi w nauce co w skutku doprowadzało mnie do coraz większej frustracji i zniechęcenia, patrząc, że rówieśnicy idą na studia i rozwijają się. W skrócie, ciągle czułem się gorszy, a presja z otoczenia robiła się coraz większa i doprowadziła mnie do stanów depresyjnych. Moment, który wszystko zmienił w moim życiu to nawrócenie i odnalezienie Boga w życiu. Dalej nie jest kolorowo, ale świadomość, że nie jestem sam w tym bagnie sprawia, że człowiek mimo wszystko idzie do przodu, nie zniechęca się i dalej szuka swojej drogi. Co szczególnego się zmieniło w moim życiu? Bóg pomógł mi zwalczyć stany lękowe oraz depresję. Był to długi proces, ale był mi on potrzebny, ponieważ otworzył mi oczy na wiele spraw i dzięki trudnościom z jakimi się zmagałem, pogłębiłem swoją wiarę i relację z Panem Bogiem. Zdałem sobie sprawę jak ważna jest Spowiedź i Eucharystia, które stały się nieodłącznym elementem mojego życia. Mam pokój serca mimo, że czasem wszystko wokoło się wali. Modlitwa jest dla mnie jak pokarm duszy, dzięki której mam siłę żyć. Nie jestem w stanie opisać słowami tego uczucia bezpieczeństwa i błogości stanu ducha, w którym się znajduje. Bóg daje mi z umiarem wszystko to, czego potrzebuje. Jeżeli czegoś nie mam, to znaczy, że nie jest mi to potrzebne do szczęścia. Wiem jedno, że jedynie Bóg jest w stanie wypełnić w nas pustkę, którą ja nosiłem w sobie przez wiele lat, i przez wiele lat próbowałem ją wypełnić wszystkim co oferuje świat z takim skutkiem, że doprowadziło mnie to do depresji. Jezus jest jedynym ratunkiem na te chore czasy, w których przyszło nam żyć. Wspieram was modlitwą i pamiętajcie, że nie jesteście w tym sami :)
Z Panem Bogiem.
całe moje nastoletnie życie przeminęło w przekonaniu, że nie mam znajomych, że nie chodzę na imprezy. Nie brałam nawet pod uwagę, że nie czuję się w tym dobrze ale presja sprawiała mi poczucie wstydu i bycia gorszym od innych. Teraz patrząc na znarkotyzowane społeczeństwo które zaczęło brać grube narkotyki w wieku 14 lat gdzie ja jeszcze oglądałam kreskówki czuję ogromną wdzięczność za swoje życie. Tak naprawdę stan dla naszego mózgu, ltóry jest zdrowy to spokój i równowaga skrajne emocje nawet pozytywne są przytłaczające. Tacy po prostu jesteśmy życzę każdemu dużo zdrowia i czasu na przemyślenie co naprawdę się dla nas liczy
Miałem podobnie. Czułem się gorszy, że nie chodziłem na 18stki i imprezy, a tak naprawdę nie chciałem tego, introwertyk. Ale no presja robi swoje, jako młodzi ludzie jakoś chcemy być akceptowani. Z wiekiem mamy coraz bardziej wywalone i kierujemy się swoimi przekonaniami.
Mam taką ideę którą sam zastosowałem i działa, można ją zastosować każdy według swojej sytuacji. Mam kilka lat u siebie bieżnię i postanowiłem od grudnia chodzić na niej 6 dni w tygodniu po 25 minut i oglądać w tym czasie filmy szkoleniowe by się czegoś w trakcie chodzenia uczyć. Zainstalowałem obok niej tablice i z każdym dniem jak przejdę 25 minut zaznaczam kropkę. Każda kropka więcej zbliża mnie do mojego daleeekosieznego celu który sobie ustawiłem. To nie jest duża sprawa, ale robię to codziennie, już od 7 tygodni, kropek przybywa, nauczyłem się mega dużo przez ten czas. Można to zastosować według innych schematów ale ważne by drobne postępy robic prawie vodziennie i je zaznaczać, budować dyscyplinę bo to buduję swoją wewnętrzna siłę.w ten sposób osiąga się wyniki , nie poprzez jednorazowe szalone pomysły a codzienna pracę, krok po kroku, może trwać 20 minut dziennie. To nie jest nic nadzwyczajnego.
Ja tam nie badam portali społecznościowych; żyję własnym a nie cudzym życiem. Choć brakuje mi dziewczyny, cieszę się życiem jakie mam.
Po co Ci dziewczyna? Dzisiejsze lewicowe dziewczyny lepiej sobie odpuścić
@@sylwiarettig-fz4gv żeby założyć rodzinę np
Rozwodnicy i zdradzeni lubią to!@@kopytoborka
@@cryspian gdyby twój ojciec nie założył rodziny to by cię na świecie nie było kretynie XD
Mam tak samo fireplace
Mam 36 lat..mam wspaniała kobiete która kocham nad życie,mam swoj wymarzony dom, mam fajny samochod, , mam spokojne życie, zdrowe i pełne pewnosci siebie, mam prace ktora daje mi nie małe pieniażki, mam w sobie checi do rozwoju i konsekwetnie nad tym pracuje by ten rozwój rozwijac oraz iść do przodu nie patrząc sie za siebie, mieszkam za granicą gdzie po przylocie x lat temu nie umiałem praktycznie nic a nic w danym jezyku, a dziś wiele razy chetnie pomagam i tłumacze ludziom jesli nie potrafia sie dogadać...także bez stresu, najwazniejsze to miec motywacje do życia, skrupulatnie robic kroczek po kroczku w dobrym kierunku, trzymac fason, nie poddawac sie, unikać złego towarzystwa nawet jakby mieli na ciebie pluć, badz soba i idz własną drogą, nie daj sobą manipulować, nie daj sobie wejsc na głowe, badz rozważny, myśl na spokojnie i nie bądz w gorącej wodzie kąpany :) wszystko z czasem przychodzi jesli tylko tego chcesz, jesli robisz cos w co wkładasz całe swoje serce ( w tym przypadku mowie o swoim życiu) to zawsze z tego bedzie piekny owoc..zawsze bedzie progress :) i zawsze bedziesz szedł do przodu a o to w tym chodzi, by spełniać swoje marzenia i skupiać sie nad tym co dla ciebie najwazniejsze..nie patrz w iluzje w internecie, nie patrz na kolezanki i kolegów, skup sie tylko na sobie i żyj w zgodze z samym soba oraz bliskimi a zobaczysz jakie życie potrafi być piekne :)
Kiedyś też tak myślałem, że to całe "życie" na Instagramie, to tylko na pokaz, a ja niekoniecznie jestem gorszy. Później spotkałem trochę takich ludzi z "insta" i okazało się, że faktycznie jestem gorszy, może nawet dużo gorszy. Jedyne co przynosi mi spokój to myśl, że przynajmniej starałem się coś zrobić ze swoim życiem, a że nie wyszło... cóż, ktoś musi być na tym dole społecznym.
W jakim sensie gorszy, co ci ludzie robili, że takie poczucie miałeś?
Nie wyjdzie jak umrzesz, do tego czasu masz czas próbować ;) nawet w wieku 70 lat nie jest za późno. Wielu dorabia się majątku w kilka lat.
@@Tyronomchłopie w takim wieku to sie myśli czy sie jeszcze przeżyje z 5 lat a nie o majątkach 😂😂
Kluczowy materiał dla obecnej rzeczywistości. Ja podchodzę od trochę innej strony. Ambicje, które obudziło kilka lat temu kilka osób, nie pozwalają mi stać w miejscu, a dopiero niedawno nauczyłem się przestać porównywać do innych na rzecz porównywania siebie sprzed roku. Po 10 latach przestałem korzystać z platform społecznościowych w sposób, w jaki używa go większość ludzi, a teraz sporadycznie pokazuję tylko progres w rozwoju w swoich hobby.
Dzięki książkom i własnym doświadczeniom zacząłem budować życie na 3 filarach. Zasady, priorytety i wartości. Takie jak zdrowie psychiczne, relacje rodzinne, rozwój w pracy, czy budowanie twardego charakteru i utrzymywanie własnego ciała w optymalnej formie (w zdrowym ciele zdrowy duch).
Super Materiał, sam jestem właśnie podczas zadawania sobie pytania czy jestem nieudacznikiem, niech to trafi do jak największej liczby odbiorców, poruszony tutaj temat zbyt często jest problemem w dzisiejszych czasach
Mam 33l i jestem nieudacznikiem. Nigdy nie jest za późno. Nie traćcie wiary w siebie.
Dopiero skończyłem 16lat i odkąd pamiętam, czuję presję przez silną potrzebę bycia ponad przeciętnym we wszystkim co robię - sport, wygląd i głównie status finansowy. Ten film otworzył mi oczy że czasami bycie przeciętnym nie jest złe i inaczej będę patrzył na zwykłych ludzi, dzięki.
Prawda jest taka: osoby o słabej psychice będą wszystko łykały co dają mass media, socjal media itp. Dzisiejszy świat jest chory - ludzie się jarają jakimś "nieudacznikiem", który lata po galerii na czworakach i najlepsze w tym jest to, że taka osoba jest o tyle cwana i umie to sprzedać w taki sposób, że otrzyma realną kasę - albo sprytna albo inteligentna. Ty możesz zasuwać po 24h za minimalną i mogą cię zgnoić bo uczciwie pracujesz. Nikt nie bierze pod uwagę ile czasu trzeba poświęcić by dość do czegoś w życiu - obecnie jestem informatykiem, poświęciłem duży czasu na kształcenie siebie by osiągnąć ten cel - a zarabiam średnio lub dobrze dla innych, a taki świr zarabia 10x tyle tylko dla tego, że robi siebie idiotę. Świat poszedł nie w tą stronę co powinien. W dzisiejszym świecie idolami są idioci, a nie ludzie, którzy faktycznie robią coś znaczącego - zawody takie jak lekarz, strażak itp to poszły do lamusa. Zapytaj dziecko kim chcesz zostać? Ktoś pamięta jak odpowiadało za dzieciaka? A dzisiaj usłyszysz - tiktoker, influenser itp.
Podsumowując: olej to co widzisz w necie, nie porównuj siebie, rób to co umiesz i dąż do celu jaki sobie ustanowisz - będzie ciężko, ale satysfakcja z faktu, że to zrobiłeś będzie wielka. Choć dobrze by było by szło za tym coś dodatkowego. Ale taki świat jest.
Pozdrawiam All
Pamiętam jak odpowiadałem. Chłopcy chcieli być piłkarzami, bo piłkarze byli sławni. Dziewczynki chciały być piosenkarkami i aktorkami bo one były sławne. Dzisiaj sławni są influencerzy. Pod tym względem nic się nie zmieniło.
Cóż, oby więcej tych materiałów! Osobiście tłumaczę ludziom o tych sprawach.
Lat 28. Kończę budować dom bez kredytu (fakt, miałem ziemię), mam kochającą żonę, czwarty dzieciak w drodze, wąskie grono przyjaciół. Trochę oszczędności na koncie. Żyję prosto i przeciętnie jak nasi dziadkowie. Oprócz YT żadnych SM. Jako w miarę popularna osoba w szkole i na studiach zawsze marzyłem o byciu "nikim" i przeciętnym. No i właśnie to wdrażam, żyjąc sobie prosto w mojej powiatowej pipidówie. Życie jest piękne
PS. Pamiętajcie - upadek z wysokiego konia boli najbardziej.
XDDDDDDDDDDDDDDDDD
Ile hektarów sprzedałeś żeby ten domek wybudować?
🧢
4 dzieci w wieku 28 lat? Twoja baba to choć rok pracowała? Czy tylko rodzo dla socjalu i wymówki przed pójściem do pracy? Bo podejrzewam, że raczej nie byłaby to praca biurowa.
Gościu jest spawnerem dzieci xD
Gratulacje za materiał👌 Cytując:
"Bóg nas usłyszał i wysłał nam pomoc...CIEBIE🫵 Masz znaczenie, Twoje życie ma znaczenie, masz wpływ i zawsze o tym pamiętaj"
Potrzeba atencji i chwilowej sławy w tych czasach mnie przeraża.
Jakby nagle zniknęły media społecznościowe to ludzie by się pozabijali, bo nie mogliby dostać tej atencji.
Trochę jestem nieudacznikiem, sukcesu nie osiągnąłem, ale jakoś sobie radzę, już dawno zrozumiałem, że świat bogatych czy celebrytów to jest zupełnie inny świat. Zaczynam co raz bardziej cieszyć się z małych rzeczy, jak chociażby chwilowa stabilizacja bez zadnych dołków, małe osiągnięcia.
Świat jest taki spierdolony, jesteśmy jako cywilizacja zachodnia w czarnej dupie, do tego nasi politycy skutecznie sprawiają, że obywatele nie będą współpracować. Najbardziej boli to, że mimo, że widzę jaki jest problem i że byłby on do ogarnięcia, to niestety strony sporu są tak podzielone, że żadna nie chce ustąpić nawet o centymetr. Umarła instytucja kompromisu, każdy chce wywalczyć jak najwięcej dla siebie, nikogo nie interesuje rozwiązanie problemu.
Jesteśmy zgubieni, to mnie najbardziej przybija, moje życie nie jest takie złe.
Mam 28 lat i prawie 2 tygodnie bałam się obejrzeć ten film... Właśnie zamykam firmę, po 5 latach z długami, mimo że teoretycznie sporo osiągnęłam to presja społeczna i rodziców obniża moje poczucie spełnienia i własnej wartości... Dziękuję Ci za ten film, dziękuję, że powiedziałeś o swoim etacie.
No a niektórzy w komentarzach zachęcają do zakładania firmy 😂 a może lepiej pracować na etacie i nie martwić się że firma ma długi.
Jak dobrze że dawno temu nauczałem się patrzeć do wewnątrz a nie na zewnątrz. Jako osoba w wieku 35 lat uważam się za osobą przeciętną i jestem z tym bardzo szczęśliwy, wiadomo jest wiele rzeczy które mi w życiu nie wyszło ale co z tego? Zawsze przypomina mi się takie powiedzenie "zawsze będzie ktoś lepszy w czymś od ciebie ale tylko ty jesteś najlepszy w byciu sobą". Pozdrawiam wszystkich i życzę miłego wieczoru.
28 lat, trafiłeś w punkt. Poprawiłeś humor, dzięki!
Mam 28 lat (skończe w sierpniu) i w pewnym momencie mojego życia te media społecznościowe zaczęły mnie wprowadzać w pewne kompleksy właśnie z powodu tego, że czułem się gorszy, bo wszyscy chwalą się tylko sukcesami tak jak jest to ujęte w twoim filmiku, no a u mnie jest w życiu średnio, jednak w pewnym etapie mojego życia uświadomiłem sobie, że informacje są przepuszczane przez pewien ,,filtr", że nie prawdą jest, że każdy odnosi tylko sukcesy. Nauczyłem się po prostu, że ludzie nie chwalą się ,,złymi" rzeczami w mediach społecznościowych, że o porażkach się nie mówi głośno i od razu zaczęło mi się lżej żyć :)
Skoro skończysz 28 lat w sierpniu to nie masz 28 lat. Masz 27 lat. Na tej samej zasadzie nie masz 128 lat, mimo, że skończysz je w sierpniu 2124 r.
Chodziło mi rocznikowo. Wiem, że tak to jeszcze nie mam
Brawo! Oby młodzi ludzie to oglądneli serio ze zrozumieniem bo treść jest w 100% doskonała. Żadna praca nie hańbi, każda jest potrzebna, a człowiek pracujący, to człowiek wartościwy, w przeciwieństwie do tego co nie pracuje i tylko prosi.
Stary ale akurat to prawda.. ludzie w większości NIC NIE ROBIĄ podkreśle to NIC. A jak już to najczęściej rozmija to się z ich ambicjami tłumacząc to tym że nie dali by i tak rady nawet nie próbując bo zwyczajnie są leniwi. A co się dzieje potem? Masowe narzekanie jak to ktoś ma a on nie. Depresja, niespełnione marzenia i status przegrywa z najniższą krajową. W życiu najważniejsze jest by być szczęśliwym ale jeżeli ktoś będzie się czuł szczęśliwy jako inżynier to jednocześnie praca na kasie go zabije i resztę jego ambicji. Ta sama osoba w wieku 19-21 lat podejmuję szereg złych decyzji albo wpada zbyt wcześnie w taki marazm a dni lecą bez powrotu. Nie ważne ile ma się lat - puszczanie przez palce życia jest marnotrawstwem i ma się je jedno zresztą Szymborska podsumowała to aż zbyt dokładnie. Jeżeli młody człowiek tego nie zrozumie to jak obudzi się w wieku 25 lat to i tak będzie dobrze ale jeżeli to nastąpi w wieku 50-60 to obejrzy się za siebie i uzna że nic nie osiągnął i że się nie da bo jemu się nie udało.
Nie chodzi tylko o pieniądze ale o te szczęście i spełnienie. Jeżeli natomiast czyjeś szczęście uzależnia to co musi robić w życiu a tego nie robi to mówienie mu że wszystko dobrze jest jak udawanie że osoba otyła jest piękna i nie musi nic z sobą robić a każdy kto wytyka że to choroba to jest drań i prostak.
Tak to widzę ja i jakas podstawowa logika
Każdy ma swoje życie i musi je przeżyć na swój sposób. Mi wystarczy obecna praca- kasa jest co miesiąc.
Nauczyłem się, ze nie warto zazdrościć innym , bo to nic nie da.
Idąc w kolejną skrajność- chore ambicje, są jeszcze gorsze niż nic nie robienie.
@@Pawele_stary_dziad Wiem wiem też się już kiedyś na tym złapałem że "ambicje są najważniejsze". Też trzeba być realistami dlatego nie kasa a to czy dana rzecz cię uszczęśliwia chyba nawet o tym wyżej wspomniałem deklaruje cię o tym czy satysfakcjonuję cię takie życie czy nie. Tylko że nie każdy tak chce dajmy na przykład tego chłopaka co chce tam milion zarobić - czy to wyśrubowana ambicja? Raczej fajny cel który jest bardzo trudny natomiast o czym autor nie wspomina ta sama osoba w tym momencie mając 15-16 lat nwm wiek szkolny - nie robi najprawdopodobniej nic w tym celu albo guzdra się z ważnymi decyzjami które go faktycznie by doprowadziły do tego miliona. Zwykle taki człowieczek to taki cwaniaczek raczej który myśli że mu sypnie się to z nieba (oczywiście nie znam tej osoby lecz mówię o tym bo każdy miał takiego znajomego w gimnazjum co będzie milionerem) Jeżeli to jest zgodne z daną naturą człowieka to dobrze - okey ale jeśli ktoś jest zaprogramowany by coś osiągnąć i dać upust ambicją to nic innego niż właśnie to go nie zaspokoi.
Tylko to trzeba zapierdalać od rana do nocy od najmłodszych lat a nie tylko lecieć na słomianym zapale lub czekać na gwiazdkę z nieba - to jest fakt nie obelga
Co do reszty raczej moje zdanie pokrywa się z tym co w materiale zostało zawarte
32 lata, kupiłem dom, mam sporo $ w inwestycjach, ale ja też jestem nieudacznikiem bo nigdy nikogo nie miałem, żadnych związków, w moim życiu była tylko praca i grind, siłownia, mam stare auto (bo na czymś trzeba było oszczędzać aby mieć na inne rzeczy). Nie da się wygrać, trzeba być personifikacją absolutnej perfekcji. Materialnie coś tam się udało ale i tak zostałem nieudacznikiem z niskimi umiejętnościami społecznymi bo teraz mam problemy z randkowaniem i kompleksy związane z bliskością, intymnością. Często nie chce się już żyć, presja jest ogromna, . Brak spełnienia oczekiwań powoduje wstyd i ból. Jak jedną dziedzinę życia się nadrobi, to inna ucieka.
Dużo lepiej mieć trochę mniej ale z kimś drugim
Ja mam to szczęście że hajs robię z ukochaną osobą
Bycie samemu ssie 😒
Niech Ci się tam ułoży ryju
A presja niepotrzebna, będzie sie miała znaleźć to się znajdzie
Takie moje zdanie
Jak masz siano to pójdź do dobrego terapeuty on ci pomoże, jak poradziłeś sobie finansowo to ten sam mindset pomoże Ci w relacjach narzekanie do niczego nie prowadzi wiadomo że początkowo będzie ciężko ale jak chcesz to na 100% dasz radę. Jak sam chodzisz na siłownię, to tak samo jak tam no powoli progresuj, też byś komuś kto nigdy na siłowni nie był w wieku 32 lat powiedział że już nie ma szans, czy powiedziałabyś żeby zaczął delikatnie i po paru latach będzie git sylwetka.
i widzisz, ja mam prawie 27 lat i jestem dokładnie na twojej drodze. Odkładam siano, zawsze chciałem kupić dom. Ale w wieku ok. 23 kiedy zmarł mój ojciec zaczęło do mnie docierać, że moja wizja życia jest nieosiągalna. Inflacja zżera pieniądze, których nie trzymam w inwestycjach (nie chcę wchodzić całymi oszczędnościami). Powoli się uczę inwestować. Ale już wiem, że nawet jeśli kiedyś ten dom kupię, to będę tam sam, bez przyjaciół, bez ludzi, na których mogę polegać. Już zawsze będę do tyłu z niektórymi doświadczeniami życiowymi. Nawet jak znajdę dziewczynę, to nigdy nie poczuję jak to jest odrabiać z drugą połówką lekcje, czy urwać się ze szkoły. Nie wiem jak to jest wyjechać z przyjaciółmi za granicę. Nawet jak kiedyś pojadę, to inni będą mieli to dawno za sobą. To strasznie frustrujące, ale powolutku zaczynam rozumieć, że próbuję się wpisać w pewien schemat, do którego najwyraźniej nie mam "predyspozycji". Chciałbym żyć po swojemu bez poczucia tego, że coś straciłem.
@@Jack-ii8tl o to to
Dobrze gada
Polać mu
Shakea białkowego 🫠
Dobry lekarz od psychy to jak dobry stomatolog
Musi być jeżeli jest potrzeba 😁
@@czakberry7706Posiadanie przyjaciół wcale nie jest takie kolorowe jak pokazują normicy na Instagramie. Musisz się mierzyć z ich ciemną stroną charakterów, zresztą ludzie przychodzą i odchodzą więc lepiej nauczyć się żyć w pojedynkę. Co do dziewczyn to raczej większe prawdopodobieństwo trafienia ja jakąkolwiek NPCiarę i tkwienie w takiej relacji aż do wypalenia. To tylko optymistyczniejsza wersja zdarzeń, mogą być manipulacje, wykorzystywania. Najważniejsze zachować trzeźwą głowę i nie słuchać pierdolenia simpiarzy że to w nas jest problem.
A ja się cieszę, że nie muszę robić z siebie błazna przed całym internetem, aby móc zarobić na czynsz. Zwłaszcza, że oglądanie celebrytów jest równoważne z oddawaniem im swoich marzeń, pieniędzy, życia; prosty barter twoja atencja za obraz,namiastkę idealnego życia. Dodam że ludzie sukcesu nie noszą GUCI ;), osoba sukcesu nie musi udowadniać że "osiągnęła" sukces.
"Prawdziwe pieniądze lubią ciszę"
Zobaczyłem tytuł filmu i od razu pomyślałem o sobie. Jestem ponadprzeciętny, zawsze byłem prymusem jeśli chodzi o naukę. Czy to podstawówka, czy liceum, a teraz studia. Uczę się, bo chcę być przysłowiowym "kimś". Jednak od paru lat spoglądam na innych i uświadamiam sobie, że tak naprawdę jestem śmieciem, nieudacznikiem, nikim. Jedni co chwilę jeżdżą na wakacje, inni mają mieszkania, a jeszcze inni drogie samochody. Nie wiem jaki błąd w życiu popełniłem. Czy może tak naprawdę ja jestem głupi? Albo nie potrafię sobie poradzić?(bardziej to do mnie przemawia). Totalnie nie wiem jak odnaleźć się w tym świecie. Mam dwa marzenia które chciałbym zrealizować za prawie wszelką cenę, ale coraz częściej dochodzą do mnie myśli, że to są przecież utopijne szklane domy i tak naprawdę nic nigdy mi się nie powiedzie. Nie wiem w jakim kierunku powinienem podążać i co robić.
"Każdy na szczycie, to tysiące na dnie" Bisz - Tracić
na skórze ciary, w przełyku kamień
żeby ktoś zyskał, ktoś musi tracić
wciąż nie do pary i sam jak palec
choć tracę wszystko, nie tracę wiary
przekrwione oczy, powieki w piasku
drżenie dłoni, ataki kaszlu
ktoś żyje w świetle, ktoś żyje w mroku
czujesz się pewnie, ja czuję niepokój
każdy na szczycie to tysiące na dnie
byłem na szczycie, ale to nie dla mnie
nie szczycę się tym, to jak dna, wiesz
nie wiem dokąd iść, więc idę na marne
boli mnie serce, mózg i wszechświat
łzy w oczach jak u rozczarowanego dziecka
pamiętam czas, gdy nikt mnie nie chciał
tego nie przysłoni żaden sukces, brat
o szczęściu tyle wiem, że wciąż się kończy
gdy radość się zaczyna odliczanie
wszyscy robią dobrą minę do gry - lecz
istotą życia jest - przegrywanie
jestem w tym mistrzem i mówię serio
ze świata podium wciąż schodzę w ciemność
jak niczym zafascynowany głębią
w którą odchodzi wszystko, razem ze mną
Nie wiem jak to jest możliwe, ale godzinę przed obejrzeniem tego odcinka w rozmowie zadałem sobie dokładnie to samo pytanie, Czy to co robię to faktycznie moja decyzja i moje marzenia? Dziękuje za ten film i pokazanie prawdy od A do Z bez owijania ch*ja w bawełnę, żyjmy swoim życiem żyjmy jak chcemy i ograniczmy media społecznościowe które w dzisiejszych czasach psują głowę i wmawiają narzucone przez kogoś standardy. Nie śpiesz się, nie patrz się na innych, rób wszystko w swoim czasie tak żebyś miał swój spokój ducha, tak żebyś ty się dobrze czuł sam ze sobą i cieszył tym życiem. Życzę wszystkim powodzenia lećcie przez życie z uśmiechem na twarzy!
Dzięki za ten film. Bardzo pożyteczny i mam nadzieję, że wyleczy z kompleksów wiele młodych osób wpatrzonych w te youtubowe miernoty o IQ ameby, tych wszystkich przygłupów z freak-fightów, te wszystkie tępe cwelebrytki i cwelebrytów znanych tylko z tego, że są znani. Pamiętajcie "nieudacznicy", że to tylko cwaniacy, którym się trochę pofarciło i mają te swoje 5 minut w dużej mierze dzięki Wam i Waszym wyświetleniom. Jeśli zamiast tych wszystkich ekip, Frizów, Boxdeli, Wardęg itp będziecie oglądać wartościowy kontent, albo będziecie czytać książki, zajmiecie się jakąś pasją to oni znikną i nie będą potem szpanować bogactwem, drogimi autami, gadżetami, wakacjami na Bali itp. popularność kiedyś przeminie, kasa się skończy. Bohaterem nie jest patostreamer, który odstawia trzodę na mieście tylko rolnik, dzięki któremu macie co jeść, kierowca autobusu, lekarz, policjant, strażak. Trzymajcie się ludzie i głowa do góry ;)
Po prostu żyjmy tak, jak sprawia, że czujemy się szczęśliwi. Swietnie autor napomniał, że każdy ma unikatową drogę. Cieszmy się z tego miejsca, gdzie jestesmy, bo to najlepsza baza wypadowa w podróż do miejsca, gdzie chcielibyśmy byc. A wlasnie, czy wiesz, gdzie chcesz być?
Frazą, która odmieniła moje życie jest: "ten kto lubi chodzić zajdzie dalej, niż ten kto dąży do jakieś destynacji"
Nie demonizujmy nikogo, za to gdzie jest, co robi i jak. Pieniądz to kolejna umowna rzecz, stworzona przez ludzi by brać udział w czyjeś grze na niskich, srednich albo wysokich ustawieniach trudnosci.
Zadowolenie z życia płynie z wewnątrz, a nie z zewnątrz
W tym roku kończę 18 lat. Jestem uczniem 3 klasy liceum, jednocześnie pracownikiem biurowym w korporacji. Chodzę na siłownie, nie masturbuje się, czytam książki i posiadam pare pasji. Mierze się też z fobia społeczna i depresja. Lecz Niestety nadal nie jestem zadowolony ze swojego życia, mimo ze daje z siebie 100%. Nie wiem co robić
Jakim cudem pracujesz w korporacji nie mając 18 lat, i chodząc jeszcze do liceum?
@@wikxar Mój tata pracuje w tej firmie od ponad 20 lat i akurat było wolne miejsce do biura także się załapałem : ) Pracuje po szkole na pół etatu i mam umowę na zlecenie
Bardzo ciekawy material. Caly internet to wielkie klamstwo, szczegolnie media spolecznosciowe. Kluczem jest byc po prost normalnym, miec swoja pasje ktorej sie poswieca czas, ludzi ktorzy sa wartosciowi, zyc bez afiszowania sie pieniedzmi - jest od groma ludzi bardzo bogatych po ktorych w zyciu tego by sie nikt nie spodziewal. Dodatkowo tez wiele ludzi klamie na temat zarobkow czy co robi po pracy itp., bo boi sie osmieszenia czy presji, ze nie robia czegos "wyjatkowego". Kazdy jest inny, wiec jesli ktos lezy na kanapie caly dzien, ale nikogo nie krzywdzi, to niech zyje jak chce. Ale jak ktos nie ma zadnej wartosci, a pozuje na gwiazde, to tylko ignorowac kogos takiego. Osobiscie mialem FB jeszcze gdy mozna bylo dostac tylko zaproszenie, ale nigdy nie udostepnialem zdjec czy informacji co robie itp, Nie mam socjali, nie ma mnie w internecie nigdzie. Dla typowej osoby nie istnieje i nie mam ciekawego zycia, a ja wiem, ze robie i pracuje to co lubie, a za pieniadze moge kupic wszystko co chce w danej chwili, a z bliskimi osobami podrozuje ile moge do interesujacych miejsc.
Mam 37 lat i jestem schizofrenikiem, nie pracuje bo choroba mi nie pozwala, jestem na zasiłku. Pogodziłem sie z myślą, że pewne rzeczy są dla mnie nieosiągalne.
co to za boty user-?
Czym sie objawia twoja choroba, ze uniemozkiwia prace? Odklejki lapiesz?
@@arerrera3612 Psychozy, głosy, halucynacje. Kiedyś widziałem pająki, skorpiony i anakondy. Widziałem również krzyże a przyjmowałem leki. Oczywiście przyjmuje leki ale działają tylko do pewnego stopnia, potem muszę zmieniać na inne. Marzy mi się żeby ktoś stworzył lek dzięki któremu wszystkie objawy choroby znikną i więcej się nie pojawią.
Jako sprzątacz też nie możesz pracować? Ile dostajesz tego zasiłku?
Jak dla mnie to praca na etacie jest nastawiona na konsumpcjonizm masz pracować i wszystko wydawać, bo te wydawanie ma być twoją radością z życia a nie rozwój i Gogginsowanie
Ale szacun za ten film. Poczułem się, jakby bliski przyjaciel, który mnie gdzieś głęboko rozumiał, do mnie mówi. Dziękuję
Pamietam jak majac 15 lat myslalem ze majac 25 lat bede mial rodzine i dom na kredyt. Majac 25 lat myslalem ze osiagne to majac 35. Teraz jestem przed 40stka i juz wiem ze nie bede mial ani wlasnego mieszkania ani rodziny. Trudo, trzeba sie cieszyc tym co mam.
Nie miej niczego i bądź szczęśliwy
Weź się za bankomaty to będziesz miał.
Kup Xboxa graj w gry z GP, krytykuj Sony, to kolejne etapy :)
Gdzie pracujesz?
To jest chyba najsmutniejszy komentarz jaki przeczytałem
Życzę powodzenia w życiu oby się ułożyło
Co do materiałów bardzo polecam "Productivity rips you apart" autorstwa Horses oraz "jak wysokie ambicje ZNISZCZYŁY mi życie (jak temu zapobiec)" autorstwa Michała Kurylka Myślę, że mógłby pomóc porozmyślać nad tym tematem :D Super by było obejrzeć collab z Tobą i Michałem
Widzi pieniądze, już się odzywa po crossa
Jestem młodym człowiekiem, jako student nie stać mnie na wynajem mieszkania w większym mieście bo się zwyczajnie nie utrzymam studiując i pracując jednocześnie bo albo zawalę studia albo robotę. Nie stać mnie na kupno mieszkania, tym bardziej moich rodziców na których garnku będę pewnie do 30 roku życia.
To sobie pokój wynajmij. Od razu byś zaraz chciał całe mieszkanie
Mam 29 lat, żonę, dwie zdrowe i kochane córeczki w wieku 4 i rok, pracuje na etacie, mam własne mieszkanie, samochód i jestem szczęśliwy. Fajny materiał, propsy
Czyli nic nie osiągnąłeś
@@damiandamiecki8609 osiągnął szczęśliwe życie jakie mu pasuje, bez fajerwerek jak to opisał w materiale ale szczęśliwe posiadając osoby i rzeczy które sprawiają że chce mu się wstawać następnego dnia
@@damiandamiecki8609 osiągnąłem mam, zdrowa i szczęśliwą rodzinę i nie dałyby mi tego żadne pieniądze :) jeżeli jesteś innego zdania, współczuję i życzę szczęścia:)
NA ETACIE CZYLI JESTEŚ NA SMYCZY I TAŃCZYSZ JAK CI GRAJĄ- NIEUDACZNIK
@@tomdar6913przypomnij sobie te wpisy jak założysz rodzinę :) ja spadam pracować na etacie i cieszyć się zdrowa rodzina :)
Jestem osobą, o której sporo ludzi mówi, że chciałoby być mną. Mam własnościowe mieszkanie w dużym mieście, jestem atrakcyjna, mam powodzenie u płci przeciwnej i nie tylko. Pochodzę z bogatej, ale rozbitej rodziny. Niedawno wróciłam na prestiżowy kierunek studiów. Przy okazji cierpię na depresję i lekką fobię społeczna. Rodzina zawsze miała wobec mnie duże oczekiwania. Nie umiem się ustatkować, trafiam na same toksyczne związki. Czasem myślę, że lepiej byłoby pracować na kasie w Lidlu. Nie piszę tego ironicznie.
Celujesz wysoko w związkach i trafiasz na gości którzy są toksyczni ponieważ mają wybór i duży przemiał partnerek.
Kasjerka z Lidla ma o tyle lepiej że może mieć niższe oczekiwania od życia i partnera i być szczęśliwsza .Do tego dochodzi jeszcze poziom IQ czym wyższy tym większa podatność na depresję .
Też się na to złapałem kiedyś przykładałem się do nauki bo myślałem że mądrość ,wykształcenie = szczęście a okazało się odwrotnie 😢
@@ProTennisTips-wk7lh trafiłeś w sedno. Poziom IQ też ma spore znaczenie (gdy rodzice mnie wzięli na test w wieku lat 16 wyszło mi 146); od partnera oczekuję szczerości przede wszystkim - ale też możliwości rozmowy na swoim poziomie intelektualnym. Zazwyczaj tacy goście to straszni toksycy i manipulanci, wielokrotnie zostałam zdradzona. Cały czas jestem przebodźcowana, kiedy lecą w tv te reklamy pracy w Lidlu to odczuwam coś na kształt błogostanu, że wreszcie miałabym spokój. :(
jako 18 latek posiadam kilku znajomych Materialistów jakieś krypto ( inwestycje ) czy inny mental milionera . Czułem się taki " wyalienowany " z myślą iż w przyszłości chce tylko spokojnie żyć . Miło oglądało się ten materiał :)
Haha to samo mialem i tacy wlasnie zazwyczaj nic nie maja, w sensie wiadomo inwestowanie i wiedza o tym spoko ale to prywatna sprawa a jak ktos się tym przechwala to jest smieciem tak naprawde bo potem kończy się kasa rodzicow I zderza się z rzeczywistoscia
Na spokojne życie tez trzeba zasłużyć.
twoi znajomi sa jeszcze przed "pierwszym wyleszczeniem" na rynku XD
lepiej kup jakieś krypto bo hossa już niedlugo 😁
@@FranciszekGawulski Albo inaczej - ida pracować do biznesu rodziców i mają bezpieczny dochód.Nieczęsto, ale jak rodzice są dostatecznie bogaci to dostają własne mieszkanie opłacone ,bez kredytu oraz samochód.
😮😮😮
Nie mogę oprzeć się wrażeniu, że próbujesz ludziom na etacie wmówic, że ich dno, muszą sobie wyobrazić i się z tym pogodzić, że będzie ich sufitem. Głaszczesz po głowie ludzi, którzy potrzebują kopa, pomysłu, inspiracji. Mówiąc im, że nie ma przypału, że nienawidzisz swojej pracy, szefa i ludzi w niej. Wystarczy, że nie będziesz gonił za swoimi marzeniami i możesz być szczęśliwy. NWASD proszę Cię. Oni siebie(tak jak i ja swojego czasu) nienawidzą. Mimo to karzesz im akceptować gówno życie mimo, że nie pierdną szukając rozwiązania.
EDIT: po obejrzeniu jeszcze raz, jedna uwaga: nie jesteśmy tacy sami. Trochę wiarygodności straciłeś w moich oczach. Nie karze ci się przejmować moją opinią, jednakże nie kłam, że grasz w drużynie szaraków. Może mniej bystrych złapiesz na takie teksty. Kilka twoich filmów już o manipulacji widziałem. Stałes się tym, co przysięgłeś zgładzić. Edukuj, nie oszukuj.
Zwłaszcza że rok temu wyszedł na tym kanale wartościowy film o kołchozie
Mam 29 lat i jestem nieudacznikiem. Swoje wczesne lata 20 zmarnowałem, bo nie chciałem się uczyć przez co nie skończyłem studiów wyższych i nie usamodzielniłem się. Wróciłem do rodziców na wieś aby pracować na jakimś etacie za minimalną krajową i żyć dalej beztrosko jakbym nigdy nie dorósł. Teraz kiedy obudziłem się i dotarło do mnie co tak naprawdę zrobiłem. Jestem sam jak palec, jestem nieszczęśliwy. Teraz na studia dziennie jest już za późno, szukam pracy w większym mieście aby móc się w końcu wyprowadzić i marzę o takim zwykłym samodzielnym życiu i zdobyciu wyższego wykształecenia. Dałbym wszystko by cofnąć czas.
A jak bym dał dużo aby mieć to co Ty, czyli kawałek ziemi na wsi. :)
Mam 45 lat, nie używam fejsdupy, instagrama, tiktoków, ćwoków ani żadnych socjal szajsów.
Nie obchodzi mnie to co ci wszyscy śmieszni „twórcy” robią myślą czy posiadają.
Ja mam żonę, dwójkę dorosłych dzieci, mieszkanie, samochód i zwykłą normalną pracę.
Jestem wolny 😊
Powiem całkowicie szczerze, gdy miałam jakieś 14-17 lat rzeczywiście byłam lekko mówiąc zawiedziona że moja rodzina jest/była raczej z osób pracujących fizycznie. Mój ojciec pracuje na budowie (podobno, nie mam z nim kontatku), wujek jest spawaczem, drugi na magazynie, jego żona kierownikiem supermarketu, babcia szwaczką. No - dopiero w naprawdę dalszej rodzinie są osoby zarabiające przez IT czy tego typu "lepsze pieniądze". Ale od ostatniego czasu jednak stwierdzam że nie ma czego się wstydzić i autentycznie przeraża mnie lekko mówiąc ile polubień mają rolki typu "szkoła, praca przez 40 lat, 20 lat emerytury - też się wypisujesz z tego schematu? *i tutaj wstaw jakiś luksusowy jacht albo willę*". Naprawdę każda niemal osoba z generacji Z (czyli de facto w moim wieku) sądzi że będzie zarabiać ponad 20-30k jak nie lepiej? Może zabrzmię jak boomer ale wydaję mi się że poprzednie pokolenia nie miały jakiegoś silnego parcia na zostanie milionerami, albo po prostu - szanowały pracę kasjerów, magazynierzy etc. i obawiam się że to internet wykreował wizję "bezproblemowego i dostatniego życia" zwłaszcza ten z ostatnich kilku lat, jako tą najwłaściwszą drogę, przez co dużo osób czuje presję by tak właśnie żyć, bo jak nie - czuje że jest przegranym.
Jeszcze nie obejrzałam, mam 23 lata i kurcze mam szacunek do innych zawodów, jednak też chce osiągnąć coś więcej niż zwykła praca na etacie, albo po prostu chce mieć taką pracę, która będzie mi przynosić satysfakcję i spoko pieniądze..
Ja w podobnym wieku myślałem tak samo o sobie... wyjechałem za granicę i poczucie wartości wzrosło prawie momentalnie... To ile jesteście warci zależy od tego z jakimi ludźmi przebywacie...
A co takiego się stało, że za granicą tak wzrosło poczucie twojej wartości bo nie rozumiem ?
Też tego nie rozumiem.
@@michaw5923pewnie spotkał polską patologię za granicą i stwierdził że nie jest z nim tak źle xdd
@@michaw5923pewnie zmiana otoczenia, nikt cie nie zna, masz czysta karte inaczej chce ci się żyć czuje potrzebe odkrywania nowego otoczenia itd to motywuje ;)
Cieszę się, że taki film powstał. Social media pokażą tylko idealny obrazek, żadnych trudności i wyzwań. A prawda jest taka, że sukces to pojęcie bardzo wzgledne, bo tak naprawdę zaczynamy swoją dorosłość na bardzo różnym etapie i różnych okolicznościach. Mam 27 i mimo iż żyję całkiem przeciętnie uważam, że to jak kieruję moim życiem jest swego rodzaju sukcesem. Mnie i moje rodzeństwo wychowywała tylko mama, ojciec wybrał alkohol. Mama odeszła od niego gdy byliśmy mali. Dzięki temu mogę powiedzieć, że dzieciństwo miałam relatywnie spokojnie, chociaż nie żyliśmy zbyt bogato i na wiele rzeczy nie było nas stać. Mama nie sfinansuje mi mieszkania czy wkładu własnego do kredytu, w przeciwieństwie do rodziców moich rówieśników. Uważam jednak, że zarówno moja mama jak i ja możemy mówić o sukcesie. Ja to co mam wypracowałam sama i tak naprawdę mam przed sobą wiele lat na osiąganie nowych rzeczy. Moja mama odniosła sukces, bo pomimo trudnych okoliczności udało jej się wychować dzieci na pracowitych ludzi a sama też żyje spokojnie, całkiem przeciętnie. Sukcesem nie jest to ile mamy w portfelu, ale to jak radzimy sobie w życiowych trudnosciach.
Mam 17 lat, I mimo, że mam Marzenie o zarobieniu dużych pieniędzy. Mimo tego jestem świadoma że to może się po prostu nie udać i wyląduje na kasie w żabce. To nie jest złe, jak to mama mi powiedziała "żadna praca nie hańbi" to prawa. Bo bez kasjerów jak sobie zakupy zrobimy? W maku kto zrobi ci burgera? A kto posprząta biuro lub szkołę? Ludzie, ta duża część to nie są idioci, tylko ludzie wykształceni. Niech moje pokolenie obudzi się z tej mydlanej bańki tego że każdy będzie obżydliwie bogaty.
Ja od początku mam swój cel w życiu, czyli rozwijanie się w tym kierunku który mnie interesuje i starać się robić w życiu to co daje mi przyjemność (w miarę możliwości). Na influencerów patrzę z pogardą jak na typowych ludzi, którzy potrzebują jakiejś uwagi od innych ludzi, lub osoby zarabiające na wmawianiu swoim "fanom" jacy to oni nie są świetni (oczywiscie nie wszyscy) i sam nigdy nie obserwowałem upublicznianego życia żadnego z nich, bo tak szczerze to cieszę się swoim życiem i z całym szacunkiem, ale mam gdzieś, że kupiłeś/aś sobie jakąś willę, lub wymieniłeś/aś pieluchę swojemu bachorowi. Tyle XD
Wartościowy materiał. Niedawno skończyłem 20 lat i jako jedna z niewielu osób w moim otoczeniu nie mam konta na Tiktoku, Instagramie, X, Snapchacie i innych tego typu aplikacji "społecznościowych". Co mnie różni od pozostałych osób, dla których korzystanie z tych aplikacji jest codzienną normą? Zachwycam się prawie każdą chwilą. Prosty przykład - zachód lub wschód słońca są prostymi, trywialnymi, codziennymi zjawiskami astronomicznymi, a potrafię się wzruszyć lub być pod wrażeniem piękna momentu wschodzenia naszej Gwiazdy.
Przykro jest widzieć, jak współczesne media "społecznościowe" (bardzo nie lubię tego słowa "społecznościowe" w kontekście wyżej wymienionych aplikacji, bowiem uważam, że są dla społeczeństwa ekstremalnie szkodliwe") stopniowo wymazują naszą zdolność do zachwytu nad prostotą życia codziennego.
Ten film mógł mieć też tytuł 35 i 45 lat. Pochodzę z biednej rodziny. Mieszkam za granicą w domu na kredyt. Mam dwa samochody w tym jeden z usterką. Mimo to wszystko co mam zawdzięczam swojej pracy. Rodzina jest daleko. Nikt nie pomagał. Zacząłem ostatnio doceniać to co mam a nie gonić za mrzonkami. Doceniam swoje zdrowie i w wieku 41 lat doceniam posiadanie partnerki i małego dziecka. Niby nic a i tak osiągnąłem w życiu więcej niż niektórym było dane. Warto spojrzeć na siebie obiektywnie i być zadowolonym. Zdrowie, rodzina sa istotne a reszta...jakoś to będzie.
Ktoś kto pracuje w McDonaldzie nie jest nieudacznikiem. Nieudacznikiem jest ten kto wmówił mu że przez to jest kimś gorszym
Dobrze mówisz. Społeczeństwo potrzebuje ludzi żyjących w takiej bajce.
@@piotr6488 Nie no, ale proszę usuń ten komentarz bo mu się przykro zrobi XD
@@piotr6488 Ale o jaką bajkę ci teraz chodzi? O nie postrzeganie ludzi przez pryzmat tego gdzie pracują? Czy o to że sam fakt pracy za niską stawkę dla dużej korporacji czyni kogoś kimś gorszym?
Nie mamy nic wiecej poza nami samymi i naszym zyciem. Niby większość z nas nie ma sie z czego cieszyc patrzac na zycie ludzi dookola, ale macie swoje zycie i to ze oddychacie i widzicie jest dla niektórych szczesciem.
Wspaniałe, dobre i (jednocześnie) smutno-pozytywne nagranie. Dziękuję Ci za nie. 👏 Pomogło mi.
To jest właśnie jeden z wielu przykładów co internet, instagramy, tik toki zrobiły z młodymi ludźmi... Jak ja się cieszę że nie mam dzieci w tych pojebanych czasach i nie wjebałem się ;)
Oni sami sie wykończą a normalni będą normalni dalej,trzeba się z boku przyglądać i obserwować
Treść dobrze napisana tylko że… byłoby lepiej uzasadnić jak „się wykończą”?
@@Proporcjonalny_007agent zobaczymy jak,sami się zajadom psychicznie i tyle to napewno
@@XX-ih5pfale treściwa wypowiedź
@@nikitaannusewicz treściwa może być zupa a tu jest krótki i na temat
Dobrze, ale chodzi tu o godne życie. Jak godnie żyć zarabiając tyle, że ledwo starcza przez inflację ? U mnie w mieście 90% prac jest po najniższej krajowej i to z dodatkami. Jak kupić mieszkanie bez kredytu pracując na etacie ? Dlatego to jest taki cel ludzi. By osiągnąć sukces. I to czy jako RUclipsr czy jako biznesmen każdy chciał by godnie żyć
wszystko nieudacznicy którzy nie potrafią sami odbić się od dna albo nawet w grupie się zorganizować- wasze życie to wegetacja,jecie ,sracie pod siebie i na tym koniec
Życie trzeba brać pół żartem pół serio, ale to wymaga pracy nad samym sobą.
Bardzo potrzebne są takie materiały. Szczególnie dla młodych ludzi.
A ja mam 30 lat. Z powodu patologicznego dzieciństwa (ojciec alkoholik, pełno przemocy) od dzieciństwa mam nerwice lękową, fobie społeczną, IBS (biegunkowa forma), problemy z żołądkiem, jelitami, uzależnieniem od pornografii. W całym swoim życiu pracowałem 4 lata (z powodu fobii, nerwicy oraz IBS), skończyłem tylko szkołę średnią (zaocznie bo przez IBS nie byłem wstanie chodzić na zajęcia), angielski znam w formie podstawowej. Nic nie potrafię, pracowałem tylko przy prostych czynnościach na liniach produkcyjnych. Strasznie mi przykro że tak skończyłem, przegrałem swoje życie...
Kolego 30 lat to jeszcze nic. Dużo możesz zrobić, wiem że brzmi to jak głupie frazesy, ale to jest prawda. Też już jestem po 30, jeszcze kilka lat temu moją pracą było przestawianie palet wózkiem na magazynie, lub rozwożenie zamówień autem. Teraz mam pracę biurową, gdzie zajmuje się takimi sprawami o których bym nawet nie pomyślał kilka lat temu w jednej z największych marek motoryzacyjnych na świecie, dodatkowo prowadzę własny mały biznes. Daleko mi jeszcze do ułożenia wszystkiego w swoim życiu ( też przez trudne dzieciństwo, które niestety ma wpływ w dalszym życiu) , ale wszystko małymi krokami. Nie możesz rzucać się od razu na głęboką wodę, bo to Cię przerośnie i szybko odpuścisz. Musisz obrać sobie jakiś cel, wyznaczyć to co byś chciał poprawić, zmienić i powoli, etapami do tego dążyć. To tak jak byś poszedł pierwszy raz w życiu na siłownie, założył 150 kg i był zdziwiony, że Cię zgniotło. Zacznij od 30 kg i powoli dokładaj, tak samo to wygląda w rozwoju. To, że według siebie nic nie potrafisz wynika pewnie z niskiej samooceny i przeżyć. Nawet jak wiele nie potrafisz, to w tych czasach masz praktycznie nieograniczone źródła wiedzy w internecie i zamiast oglądać głupie filmy czy seriale ( na to też może być czas) obierz jakąś ścieżkę, dziedzinę która Cię interesuje i się w niej rozwijaj, filmy, podkasty, książki itd. Wiem, że może się wydawać to odległe, ciężkie, ale pewną konsekwencją i działaniem nie jest za późno, żeby pójść do przodu, życzę powodzenia.
@@jarosawbak9541 Dziękuje.. tli się we mnie jeszcze nadzieja, bo ja nie marzę o luksusach, a o normalnym życiu. Samochodzie, małej kawalerce, wakacjach raz w roku, o dziewczynach już nie myślę bo nie mam na to zasobów :). To takie moje marzenie, proste, zwykłe życie. Z drugiej strony świeci się ta czerwona lampka "30 lat" dzięki raz jeszcze.
Nie skupiaj się na tym '' 30 lat '' , bo widzę że chyba za mocno Cię to boli. Uwierz, że 30 lat to jest bardzo dobry wiek, żeby pójść do przodu, nie lubię mydlić oczu i fakt jest taki, że podstawą do tego jest działanie. Pamiętaj oczywiście o umiarze i mniejszych krokach, żeby nie spalić się na starcie.@@darthal2720
@@darthal2720 Ja mam to samo. Jestem po studiach, 30 lat mam, a sprzatam w Niemczech na dwa etaty. Jeden etat to koszmarne warunki bo sprzatam klatki schodowe w zmiennych warunkach pogodowych (praca częściowo na zewnątrz bo muszę się między budynkami poruszac). Czy pada, czy są silne wiatry, czy minusowa temperatura, ja.musze tam isc i ciężko fizycznie pizgać na 5 piętro na nogach i robić te klatki....
Najgorsze jest to, że bez względu ile pracy włożę, to jedyne oferty pracy jakie dostaje to same zajezdnie... I tak mam od kiedy zaczęłam swoje życie zawodowe. Robię ładne cv, dodaję czasem portfolio (rysuje hobbystycznie więc jak szukam czegoś po biurach to zdarzało się, że dodawałam prace albo coś specjalnie do cv stworzyłam, jakaś grafike w sensue), znam komunikatywnie parę języków obcych, tutaj mieszkając w Niemczech mimo ciężkiego zapierdolu zrobiłam kurs językowy na B1 i teraz zaczynam B2 ale mojej sytuacji zawodowej nie poprawia to ANI TROCHE.
Co najgorsze, ja nawet nie pisze o jakiejś karierze czy wysokich zarobkach. Chciałabym mieć prace, której nie muszę się wstydzić i która nie bazjue na ciężkim zapierdolu i chronicznych bólach pleców, ale zawsze jedynie kto wykazuje jakiekolwiek zainteresowanie moją osobą to totalne kołchozy lub zajezdnie albo prace na zewnątrz. W Polsce miałam to samo, jak szukałam pracy na studia dorywczej to chciałam zatrudnić się gdzieś na recepcji, albo w sklepie typu cropp i nikt mnie nie chciał. Jedyne oferty pracy jakie dosyawaqm to produkcje środków chemicznych albo roznoszenie ulotek.... To mi tak obniża samoocenę, że nie masz pojęcia :/
Najgorsze jest to, że np. wśród babek w mojej robocie mam autentycznie chyba najlepsze kwalifikacje, w sensie mam studia, języki i umiejętności graficzne w jakimś stopniu, a mimo to jest to nadal za mało zeby z takich prac się wyrwać nawet na gówniane wpisywanie danych do Excela :/
Nie ma nic złego w normalnej i uczciwej pracy, w odróżnieniu od spekulacji i działalności przestępczej!!!! Jest tylko WYNAGRODZENIE! Pytaniem jest, czy wolisz być uczciwym i biednym, czy bogatym "wampirem"? Wybór zawsze należy do CIEBIE!!!:) 25- latku. Pozdrawiam cudownego twórcę kanału! Biedna finansowo, choć, jak mniemam BOGADA w doświadczenia i spotkania z bogatymi wewnętrznie ludźmi! !!!:)
Szczęście przychodzi z zadowolenia. A nie odwrotnie…
Jeśli nasze szczęście jest związane z pieniędzmi to nigdy nie bedziemy szczęśliwi, ponieważ ich liczba może być nieskończona. W nieskończoność bedziemy dażyć do zwiększenia tej liczby.
Myślę, że powinniśmy się cieszyć z tego co mamy i z otwartą głową szukać nowych możliwości rozwoju aby urozmaicić swoje życie.
Ja bym powiedział, że wpływ na to mają w dużej mierze też kwestie ekonomiczne. Mieszkając obecnie na zachodzie mogę powiedzieć, że tutaj ludzie mają dużo mniejsze ambicje. Jest tak dlatego, że jako osoba od wywozu śmieci można tutaj zarobić tyle co mid-IT-Admin. Odnoszę również wrażenie, że autor kanału mówi też głównie o pokoleniu Y (milenialsów). Obecnie pokolenie Z woli raczej mniej zarabiać niż strać się osiągnąć sukces
Problem tylko w tym że nie ma żadnych pokoleń QWERTY, a zachowania ludzi są uniwersalne, zgodnie z regułą że tą samą drogą przejdzie kilka nieznających się wzajemnie wycieczek, a każda z nich pójdzie się załatwić w te same krzaki. Ludzie, czy to młodzi czy starzy w swojej masie postępują zgodnie z linią sączonej im aktualnie propagandy. W czasach komunistycznych był kult pracy i nauki - nie tylko oficjalna propaganda, ale również popkultura w postaci kina czy telewizji sączyła obrazy w rodzaju "Daleko od szosy", które rzeczywiście kształtowały postawy społeczne - zdobyć zawód, wykształcić się - to były powszechne ambicje. Potem, wraz z importem popkultury zachodniej zmieniły się ambicje - oto nowym dążeniem było dążenie do konsumpcji, ludzie zechcieli żyć niczym "Dynastia" czy inna "Moda na sukces", nie zdając sobie sprawy że żywot przeciętnego Amerykanina to jednak bardziej "Świat według Bundych"(który to serial jednak za komuny jeszcze do nas nie dotarł...). A dziś, wraz z rozwojem internetu "stary" konsumpcjonizm który jednak łączył się z kultem za...u został zastąpiony nowym, który oprócz wydawania pieniędzy głosi też zarobek bez pracy. Bo to nie jest tak że odbiorca tiktoka "woli mniej zarabiać", on zwyczajnie nie chce pracować. A nie chce pracować, bo mu popkultura wmówiła że pieniądze biorą się z niczego, że każdemu się należy. Do tego mogą mniej zarabiać, bo rodzice tkwiący w poprzedniej mądrości etapu takiemu gówniarzowi nie tylko napełnią michę i zapewnią dach nad głową, ale jeszcze będą mu do minimalnej kieszonkowe dorzucać - a wtedy z minimalnej starczy i na knajpy, i na efajki, i na tatuaże...
Dziękuję Ci, że poruszyłeś ten temat! Nie mogę patrzeć na ten kryzys społeczny, zwłaszcza u moich rówieśników i młodszych, w których doszło do jakiegoś kultu głupoty i pokazówki. Zdystansowałem się już na szczęście od większości ludzi, co myślą w ten sposób. Niestety człowiek teraz czuje się samotny. Wolę jednak podążać samemu według swoich zasad, niż akceptować głupotę tłumu.
problem też jest taki, że jako przeciętny facet z przeciętną pracą i życiem w erze tindera i innych portali jest prawie niemożliwe znalezienie drugiej połówki.
Zgadzam sie z tobą kolega pewnie z wykopu?
@@marcinkosowski3578Wykop to już dawno normickie siedlisko. Teraz został Discord.
copium, irl jest mnóstwo przeciętnych dziewczyn które nie używają tindera xD