Czarne charaktery w większości przypadków są o wiele lepiej napisane niż protagoniści: ~ Zły charakter: Ma plan, motywację, inteligencję ~ Dobry: Moc przyjaźni, yay!
To co mówisz nie bardzo jest zgodne z faktami, a właściwie w ogóle nie jest zgodne z faktami. W dobrych filmach (a jest takich dość sporo) pozytywny bohater kieruje się przede wszystkim miłością do swej ukochanej. Ja nie wiem czy to jest "dobrze napisane" czy "źle" i niewiele mnie to obchodzi gdyż dobre kino to nie "sztuka" ale pop-kultura. Z kolei bohater negatywny kieruje się niezrozumiałymi dla normalnego człowieka motywami: chorobliwą ambicją, chęcią pokazania swojej wyższości nad innymi, chęcią zemsty - ale przenigdy nie na tych, którzy go skrzywdzili - ale na tych, których sam ma realne szanse maksymalnie skrzywdzić - czyli na zupełnie przypadkowych osobach. To ma być to "dobre napisanie"? To ja wolę złe napisanie i źle napisane role. Im gorzej napisane tym bardziej mi się podobają. I nigdy nie zrozumiem tych ponad 200 osób, którzy dali polubienie powyższemu komentarzowi. Na jakim świecie wy żyjecie? Czy w ogóle żyjecie? I czy w ogóle na świecie? Kto was nakierował na wyznawanie takich poglądów? Zrobili to w szkole? Czy wy musicie wierzyć we wszystko czego nauczyli was w szkole? Automatycznie musicie w to wszystko wierzyć?
@@onlythemostcrazypleasureis2795 Chyba się kompletnie zrozumieliśmy. Ja NIE pochwalam tego, jakbym sympatyzowała z takimi poglądami, to by było coś dziwnego. Ja mówię, że autorzy, większości przypadków, więcej czasu poświęcają na kreacji antagonisty. Protagoniści za to są bardzo płytcy - robią dobrze, bo taka jest im przypisana rola, a miłość/przyjaźń jest wygodnym motywem dla każdego twórcy, aby jakoś umotywować zachowania dobrego bohatera. Oczywiście, to działa w druga stronę - autor wykorzystuje oklepaną zemstę, aby pokazać, jaka to zła postać nie jest. Antagoniści często zapadają w pamięć poprzez swój dystans do świata i ironizowanie rzeczywistości. Protagoniści są często naiwni, i z tego powodu nieskalani złem, przez co trudno się nie zirytować na tak powierzchowne potraktowanie głównego bohatera, któremu przecież mamy kibicować.
@@onlythemostcrazypleasureis2795 moim zdaniem. To tylko moja opinia, ale dla mnie to bardzo ludzkie. Nic nie bierze się z niczego. My sami często świadomie przekładamy swoją frustrację z jakiegoś powodu na innych. Z kolei jeśli chodzi o ambicje i motywacje każdy je ma. Są ludzie, którzy chcą górować nad innymi, co można zaobserwować nawet teraz. Z reguły chodzi o niską samoocenę i chęci dowartościowania się. Taka jest ludzka natura. Poza tym postać głównego bohatera wydaje mi się w dość spory sposób przerysowana jak na dzisiejsze czasy. Nie ma ludzi w 100% niewinnych. Każdy coś zawinił. Nie mam tutaj na myśli bycia przestępcą, czy coś, ale każdy ma coś na sumieniu, czego najpewniej żałuje, lub nie. Poza tym prawdziwi ludzie mają wady. Oglądając filmy często zauważyłam, że to deutrageniści z reguły popełniają jakieś błędy, a główny bohater rzadko, kiedy popełni jakiś błąd i się do tego przyzna. Takie jest tylko moje zdanie. Nie chcę podważyć w ten sposób twojej opinii, lecz chcę zwrócić uwagę, że wszystko zależne jest od punktu widzenia.
@@nieogarniam9076 Zrozumiałem Cię dobrze. Tyle tylko, że Ty zdajesz sobie nie zdawać sprawy z jednej rzeczy. Na pewno zdajesz sobie z niej sprawę ale jesteś tak dobrze wyedukowana, że nie korzystasz z wiedzy, którą masz a tylko z wyuczonej. Chodzi o to, że różnica między tym co się mówi a tym w jaki sposób się mówi jest czysto umowna. Jeśli mówisz, że postacie złych bohaterów są "lepiej napisane" niż postacie dobrych bohaterów to tym samym ni mniej ni więcej tylko chwalisz negatywnych bohaterów. To oczywiste ale Ty wypowiadasz się w taki sposób jakbyś sobie z tego nie zdawała sprawy. Bo twierdząc, że negatywną postać łatwiej jest napisać - podtrzymujesz ten fałszywy (SKRAJNIE FAŁSZYWY) mit, że być kimś złym jest łatwiej niż kimś dobrym. A nie ma mitu, który wyrządził by więcej szkód niż ten. Nie ma bowiem nic trudniejszego i wymagającego większego wysiłku i samozaparcia niż bycie złym człowiekiem. Czynisz błąd bardzo rozpowszechniony wśród "dobrze wyedukowanych" ludzi, polegający na tym, że traktujesz film jako samodzielną rzeczywistość, oddzielną od naszego świata - świata tych, którzy oglądają ten film. A te dwa światy nie są i nie mogą być oddzielne. Traktujesz film - zgodnie z realistycznym przesądem - jako "dzieło sztuki". I bawisz się w takiego "arbitra", że swych wyżyn oceniającego "czy film jest udany czy nieudany", "czy role są dobrze napisane czy niedobrze napisane", zachowujesz się jak znudzony mieszczuch, który liczy, że film zabawi jego nudę i "zrobi mu dobrze", zgodnie z jego wysublimowanym na poziom Himalajów mieszczańskim tak zwanym "smakiem". Ten błąd odbija się również w twoim stosunku do pozytywnych bohaterów - stosunku przesadnie surowym (po mieszczańsku surowym). Bo znowu oceniasz to czy bohater pozytywny zadowoli twój wysublimowany smak, a nie oceniasz naprawdę istotnych rzeczy. To Szekspir (bazując na tak zwanych "tragikach greckich", którzy mieli zwyczaj o sobie samych mówić "wielcy tragikowie") tak nabełtał ludziom w głowach, że teraz oczekują, że każde dzieło teraz ma być taką miniaturową "psychologiczną symfonią" pełną popisów wirtuozów z odgórnego przydziału. A tymczasem na dane dzieło trzeba patrzeć w zupełnie inny sposób. Tak jak mówię, dzieło, a w tym przypadku film to nie jest coś osobnego od świata, w którym żyjesz. Jeśli pozytywny bohater jest naiwny - to należy to odnosić do ludzi, wśród których się obracasz. Rozumiem, że jako kobieta możesz czuć się zmęczona obracaniem się wśród wiecznych dużych chłopców, nie potrafiących jasno zaprezentować czego od Ciebie tak naprawdę chcą ale w odniesieniu do treści filmów i zarysowania postaci nie bądź taka niecierpliwa i surowa. Jeśli pozytywny bohater ma trudności z zadeklarowaniem o co tak naprawdę mu chodzi to jest to tylko odbiciem tego, że mężczyźni mają takie trudności. Ale nie należy wylewać dziecka z kąpielą. Bo te trudności nie oznaczają, że bohater ich (już w filmie) nie przezwycięży. Mam wrażenie, że walczysz z obrazem bohatera, który od dawna już nie jest tworzony. Weź choćby Philipa Marlowe'a z książek Chandlera, Snake'a Pliskena z "Ucieczki z Nowego Jorku" czy Czorta Tannera z "Alei Potępienia" Rogera Zelazny'ego. Czy oni nie byli sarkastyczni i nie mieli dystansu do rzeczywistości? A tak tęsknie wypatrując fascynujących cech u negatywnych bohaterów tylko wypatrzysz sobie oczy.
@@weronikajedrzejowski1456 Wiele rzeczy z tych, które mówisz to moim zdaniem nieprawda. A Ty mówisz je niczym oczywistości. Ja się nie zgadzam na przykład z tym, że "nic nie bierze się z niczego". Jest jedna rzecz na świecie, którą bierze się z niczego - jest to zło. Nie ma ono żadnego naturalnego ani zrozumiałego uzasadnienia, nie ma żadnej funkcji w przyrodzie. Ale pewnego dnia zaistniało i istnieje do dziś. Nie zgodziłbym też się, że to jakaś reguła, że ludzie wylewają swoje frustracje "z jakiegoś powodu" na innych. Jeśli ten powód jest nam znany to przecież możemy naszą frustrację wylać na ten powód a nie na cokolwiek i na kogokolwiek. Tym się właśnie różni dobry człowiek od złego, że ten pierwszy przykłada swoje frustracje na te osoby lub zjawiska, które są powodem tych frustracji (nie boi się tego robić, kimkolwiek by nie były osoby będące powodem tych frustracji, jakkolwiek wysoko by nie były ustawione). A jeszcze lepiej reagować na gorąco, od razu - tak aby nie dopuścić do powstania w nas frustracji. Nie zgadzam się z tym, że to iż niektórzy chcą górować nad innymi to natura ludzka. Nie jest to ani natura, ani ludzka. Do tego się ludzi rozmyśllnie szkoli i kształtuje napędzając sztucznie konkurencję między ludźmi, rozmyślnie tworzy się w ten sposób sztuczne, niezdrowe ambicje dla jakichś tak zwanych "wyższych celów", których nikt nie widział i nigdy nie ujrzy. Co to znaczy, że postać głównego bohatera wydaje Ci się przerysowana i to jeszcze w dodatku "jak na dzisiejsze czasy"? A cóż jest takiego niezwykłego w dzisiejszych czasach? Ja nie widzę w nich nic szczególnego. Ponadto, nie jest to przerysowanie. Tacy ludzie naprawdę istnieją w świecie. Gdyby nie istnieli - nie warto by było żyć ani o nic się starać. To, że w filmach występują tacy bohaterowie oznacza, że realnie możliwe jest bycie takim bohaterem. A to pożyteczna informacja. Być może najbardziej pożyteczna jaką można w świecie znaleźć. Nie bardzo też zgadzam się z tym, że nie ma w świecie ludzi w 100 procentach niewinnych. Mówisz, że "każdy coś zawinił". A ja myślę, że nie można sprawy w ten sposób stawiać. Jeśli ktoś popełnił błąd to jeszcze nie świadczy, że zawinił. Błąd to nie jest wina. I nikt nie ma prawa obwiniać żadnej osoby, że tamta zbłądziła. Obwiniać ludzi można tylko o rozmyślne działanie ze złej woli. W tej sytuacji, moim zdaniem jest jeszcze na świecie sporo osób w 100 procentach niewinnych. Zupełnie czym innym jest wada ludzka polegająca na tym, że ktoś się myli a czym innym wada polegająca na tym, że ten ktoś jest zły, że wybrał zło (dla wygody a raczej dla fałszywej, pozornej wygody). Jest sporo filmów, książek, w których pozytywni bohaterowie nie obawiają przyznać się, że popełnili błąd. Nie wiem dlaczego aż dwukrotnie podkreślasz, że "to tylko twoje zdanie" (na początku i końcu swojego komentarza). A co? Przez to, że jest ono "tylko twoje" jest ono mniej ważne czy mniej wartościowe? Widzę w tym jakąś pozostałość po nauce w szkole, gdzie również indywidualne opinie traktuje się jako coś mało ważnego. Nie zgodziłbym się też z twoim ostatnim zdaniem, że "wszystko zależy od punktu widzenia". Ja uważam, że najważniejsze rzeczy są niezależne od punktu widzenia i są uniwersalne dla wszystkich ludzi.
Dr Dundersztyc bije i tak wszystkich na głowę. Tego gościa nie da się nie kochać, a jeszcze od niego można się naprawdę wiele dobrego nauczyć. Czarne charaktery nie muszą być złe czy szalone do szpiku kości, a ci którzy potrafią niekiedy wyrazić bezwarunkowe dobro sprawiają że jeszcze bardziej się z nimi sympatyzuje.
Nie używa się zamiennikow anglojęzycznych, czyli w tym przypaku c na k, content to nie kontent Kontent to bycie zadowolonym. Tobie podoba się zawartość kanału
Najlepszy duet protagonista-antagonista to Sherlock i Moriarty, change my mind. Obaj są inteligentni i charyzmatyczni, i podoba mi się w nich to, że więcej ich łączy niż dzieli. Pozatym koocham fabularny trop walki dwóch genialnych umysłów. A najlepsze jest to, że przy Moriartym Sherlock wcale nie wypada blado
Dla mnie najlepszy czarny charakter to taki, który ani nie jest zły dla samego bycia złym, ani nie jest zły z powodu jakiejś traumy która go spotkała. Osobiście najbardziej lubię, kiedy nie jest świadomy, że robi coś złego/nie uznaje tych działań za złe. Po prostu jego moralność nie definiuje jego czynów jako negatywne i w jego własnej głowie postępuje słusznie
Dobrym przykładem, o ile dobrze zrozumiałam Twoją wypowiedź, jest Maca z Sekretów Morza. UWAGA SPOILER! Zamieniała osoby z traumą czy depresją w kamień, aby nie musiały się męczyć. Uważała, że im pomaga. Ale prawda w większości przypadków była inna. Na dodatek taki los spotykał też osoby broniące jej przyszłą ofiarę.
dosyć ważną kwestią jest też to, że do grania złych bohaterów są wybierani przystojni aktorzy i ładne aktorki więc to też ma wpływ na widza (oczywiście nie we wszystkich przypadkach).
Jestem kompletnie za nagraniem filmiku o romantyzowaniu seryjnych morderców! Znam trochę osób, które przesadzają w tej kwestii i zaczynają usprawiedliwiać wszystko co zrobił, chociażby Ted Bundy :| Miałabym wtedy co im wysłać, żeby jakoś zastanowili się nad swoim zachowaniem :')
Tak mi się skojarzyło, gdy było, czy antagonista jest naprawdę zły... "Gdy stajesz się bohaterem dla jednych, stajesz się złoczyńcą dla drugich" (cytat z gry Genshin Impact)
Od zawsze bardziej sympatyzowałam z tymi ,, złymi " bo często takie postacie odczuwały samotność, odrzucenie przez bliskich i to,że nie są wystarczające. Aspekt trudnego dzieciństwa także jest ważny bo mogło w nich dojść do traumatycznych zdarzeń. A wiadomo,że owe traumy mają ogromny wpływ na dorosłe życie. W psychice ludzkiej nic nie ginie. Dodatkowo Ci ,, źli " nie są idealni, więc w jakimś stopniu możemy się z nimi utożsamić. I tak oglądając zastanawiamy się dlaczego ktoś przekroczył tę niewidzialną granicę pomiędzy dobrem i złem ? Dlaczego krzywdzi innych ludzi ?
Antagonisci są często genialnie napisanymi i głębokimi postaciami. A właśnie dla mnie najważniejsze w postaciach jest ich charakter i jak zostały napisane (lubię też analizować takie postacie). Raczej rzadziej patrzę na moralność czy jak narracja je przedstawia. Albo też uwielbiam ich backstory, bo łamią mi serce. Często widzę jak fani tych "dobrych" postaci mają ból dupy do mnie lub do innych fanów tych "złych" i są jak "hurr durr jak możecie ich lubić, przecież oni są źli!!", więc takie przypomnienie: to że lubisz jakiegoś złoczyńcę, to nie oznacza że popierałbyś go w prawdziwym życiu
Otóż popierałabyś, bo taka już wasza natura - dlatego Ted Bundy dostawał tysiące listów miłosnych, a nasz Mariusz Trynkiewicz ożenił się z 20 lat młodszą księgową z korporacji, bo Łobuz Kocha Najbardziej.
Serial Once upon a time robił genezę zloli i pokazywał ich jako skrzywdzone jednostki zanim to się stało mainstreamowe :D A tak serio to mnie wlasnie bardzo fascynuje rys psychologiczny postaci, bo zło rodzi zło.
To prawda ja zawsze wolałam czarne charaktery a te dobre postacie były dla mnie nudne i przewidywalne. Zawsze też starałam się dowiedzieć dlaczego ten zły taki się stał i czy może się zmienić i czy można mu pomóc. Poza tym ci antagoniści nie zawsze są tymi złymi jeśli spojrzymy głębiej i poświęcimy chwilę aby go lub ją zrozumieć.
Świetnym przykładem jest najnowszy sezon Stranger Things. Nagle wszyscy zakochali się w czarnym charakterze, Vecnie/001/Henrym. W grę wchodzi właśnie m.in nieprzewidywalność oraz fakt, że przez większość historii poznajemy tę postać od strony ludzkiej, problemowej. To buduje naszą fascynację... no i efektem tego wszystkiego jest widoczny na tweeterze pociąg seksualny do Vecny. A w klimatach Jokera można jeszcze wspomnieć o serialu "Dom z papieru". Antagoniści, antysystemowcy, ale jednak protagoniści, bo są głównymi bohaterami. Potem też znalazło się kilku śmiałków, którzy w prawdziwym życiu postanowili odtworzyć/naśladować napad ukazany w serialu.
Mnie śmieszy to jak Disney wybiela swoich vilain"ów. W filmie "Czarownica" z dobrych wróżek zrobili idiotki które prawie zagłodziły małą Aurorę, po to aby Maleficent wyszła na osobę która uratowała dziecko. W filmie Cruella z dalmatyńczyków zrobili groźne bestie które zabiły matkę głównej bohaterki. Jak zrobią film o Urszuli z filmu o Ariel to pewnie z Trytona zrobią kogoś kto molestował Urszulę, ona powiedziała "nie" i dlatego ją wygonił z królestwa...wcale bym się nie zdziwiła jakby tak zrobili...
Właśnie! Ośmieszanie dobra, a zbliżanie ludzi emocjonalnie do zła. Jest to bardzo niebezpieczne, bo ludzie i tak przestają być wobec siebie sympatyczni i serdeczni. Stajemy się coraz bardziej egoistyczni, a postawy ludzi empatycznych, bezinteresownych lub po prostu zwyczajnie dobrych ośmieszamy.
A ja proponuję bardziej wgłębić się w temat i przeczytać książki o złoczyńcach autorstwa Sereny Valentino. Ps nawet w oryginalnej animacji dowiadujemy się, że Urszula i Tryton są rodzeństwem (niestety scena została usunięta). To nie jest wybielanie, nikt nie rodzi się zły, świetnie to pokazuje serial Once Upon a Time :)
Znaczy to inna wersja historii a nie wybielenie czy pokazanie tej samej historii z innej perspektywy 😅, ale po prostu to odgrzewanie kotleta, który nadal smakuje jak widać. Natomiast rozumiem, że tak jak w Cruelli nie ma to sensu, bo to jakby wstęp do jej historii a jak wiemy co się potem działo- nie ma to dla mnie sensu dla tej postaci 😅
No i prawidłowa konkluzja. Chyba zawsze było tak, że najbardziej elektryzujące i wywołujące najmocniejsze reakcje postacie, to nie byli ani ci typowo "źli" villains, ani typowi "dobrzy" protagoniści, tylko właśnie ci "chaotic neutral", wybitnie ludzcy w swoich wadach, jak Magneto, Loki, wspomniany Joker, Rick Sanchez czy główny bohater Fight Clubu. Druga uwielbiana kategoria to postacie odrobinę mniej edgy, jednak też posiadające naprawdę dobre backstory i spory zasób przywar (Wolverine? Castiel z Supernatural? Patrick Jane z The Mentalist?). Antiheroes to jest właśnie ucieleśnienie tego yin i yang, o którym mówiłaś, tylko że w jednej postaci, na tyle nieprzewidywalnej, że chcesz śledzić ją z myślą "no, ciekawe co teraz odjebie" xD
Ja myślę że kochamy te czarne charaktery bo raz tak jak mówiłaś są nieidealne więc nie czujemy się gorzej oglądając je, a dwa są w stanie robić dobre rzeczy, ale dla wybranych ludzi. Przykładem może być Sandor Clegane z gry o tron i jego kontakt z Aryą Stark, albo zachowanie Thanosa w stosunku do Gamory. Lubimy wierzyć że to my będziemy tą jedną postacią dla której złoczyńca będzie robił wyjątek, mamy nadzieję że mimo całego świata przeciwko nam czarny charakter będzie z nami.
Uwielbiam tematy babskich wieczorów + wasze reklamy aż chce się oglądać 😃 Zawsze lubiłam psychologicznie pomyśleć dlaczego antagonista jest taki zły, dlatego lubię takie filmy jak np. Czarownica do 0:00 "Co by antagonista zrobił bez protagonisty" zostało to świetnie ukazane np. w animacji Megamocny, gdy ten stracił sens bycia złym (tak samo było z Dr Dundersztycem). Też jeśli chodzi o powód przez który stał się zły, to że otoczenie go tak postrzegało, że wszystko robił źle. Też była w tym filmie postać która miała być dobra a stała się zła i na odwrót.
Wielu z nas patrzy na tą złą stronę i myśli o jak ja bardzo chciałbym taki być, przebojowo bezczelny, z pewnością siebie lvl 1000. My szare myszki, żyjące zwykłym życiem chcemy czuć tą nutę grozy, anarchii i władzy. Czy to złe? Do póki zostaje to tylko w naszej głowie, chyba nie. Gorzej jak ktoś zaczyna terroryzować osiedlowe warzywniaki i babcie tam zaglądające w celu zakupienia warzyw na rosół. A tak na poważnie. Kino nauczyło nas, że ci źli mają powody by takimi być. Życie i świat brutalnie traktowały ich naprzemian...jak i nas więc łatwiej jest nam porównać się do złego niż do tego dobrego pełnych cnót bohatera. Brakuje nam szarych Yedi, bo w życiu jasna strona mocy i ciemna musi być 50%na50% tak jak p.Klaudia wspomniała ying i yang to musi się równoważyć.
Otóż to, dlatego osobiście czekam na więcej postaci typu Deadpool. Są te dobre i te złe chwile, ma zaburzona moralność ale nie jest złolem, do cnotliwego bohatera to mu troche brakuje, Albo takie bohaterki jak Czarownica z tej adaptacji, że to ona jets naszą główna bohaterką. Ani dobra Ani zła 50/50
BŁAGAM O ODCINEK O POCIĄGU DO TRUE CRIME ANTAGONIST!! uwielbiam kontent babskich wieczorów! P.S. Klaudia, nie przejmuj się że filmy są długie my je kochamy
Mam jedno ale. Odcinek jak zawsze świetny! Ale.. mam jedno zastrzeżenie co do tego kto powinien się znaleźć na tym ' honorowym miejscu "myślę, a nawet jestem pewna, że jest jeszcze jedna postać, która dla wielu jest "lepszym" czarnym charakterem, choć jak sama wspominasz, to zależy od punktu patrzenia. Jednak w Bardzo widoczny sposób jego osoba, a w szczególnie Maska stała się symbolem walki z systemem i w faktyczny i praktyczny sposób znalazła miejsce w realnym świecie. Oczywiście mam na myli V 🎭🌹.Z resztą chętnie bym obejrzała osobny materiał, w którym wypowiadasz się na temat tego " zjawiska" 😊. Miłego dnia ☁💙
Trafiłam na Twój kanał niedawno i muszę powiedzieć, że uwielbiam to w jaki sposób opowiadasz, dajesz mi sporo pozytywnych emocji i na tym kanale czuję się bardzo komfortowo, nagrywaj dalej i powodzenia❤
2:16 - Często czarne charaktery są przedstawiane na początku historii jako te jednoznacznie złe, jak np w pierwszym Thorze Loki. Jest on ukazany jako zazdrosny brat, który nie ma nawet szansy zasiąść na tronie Asgardu, nienawidzi Thora i za wszelką cenę chce go zabić. Ostatecznie jednak poświęca swoje życie, by go uratować. Robi to z resztą niejednokrotnie(najbardziej dramatycznym poświęceniem z pewnością była śmierć z rąk Thanosa ;-;)
Film jak na zawołanie. Kilka dni temu zdałam sobie sprawę, że uwielbiam te podłe postacie w filmach/serialach od dawna. Piszę jeszcze przed obejrzeniem filmiku i mam nadzieję, że z niego dowiem się czemu :p
Mnie tylko bawi jak widać dużą zależność: Lubiany/ukochany czarny charakter jest ... Przystojny 😆 jakos nie widzę, aby ludzie szaleli np. w związku z Thanosem (mogą go lubi jaki czarny charakter, ALE tylko tyle), natomiast Vecna przed "przemianą" mimo, że jest okropny, manipuluje itd to wzdycha się na jego widok 😆. Widziałam też tłumaczenie jego czynów itd- oczywiście rozumiem to, że można go rozumieć, lubić jako postać, ale jeżeli ktoś faktycznie bezgranicznie uwielbia daną postać, ale w sumie gdyby postać nie była przystojna to już nah to głupota 🤷🏼♀️
Jak w filmie pojawił się temat romantycznych uczuć do antagonisty, jak dostać się do jego serca i przykład Draco, moją pierwszą myślą było: zostań jabłkiem, bo od żołądka będzie bliżej... Zdecydowanie widziałam zbyt dużo memów
@Klaudia Cloudy 1:20 Niekoniecznie... zdarza się że antagonista jest tylko zagrożeniem w tle które pasywnie czeka aż protagonista przejdzie całą ścieżkę tylko op to żeby ostatecznie go pokonać. Ile razy zdarza się że protagonista zwiedza świat robi różne rzeczy aby rozwiązać problem pokonać zło a zło czeka pasywnie aż dostanie po głowie? 2:00 Uwaga Klaudia argument łamiący Twoją tezę. Obejrzyj Anime Death Note spójrz na L'a (który w teorii powinien być "tym dobrym") i poza najłatwiejszą odpowiedzią że "chce złapać i ukarać Kirę" powiedz mi jaki ma plan? Jeśli nie znając fabuły ogarniesz wszystkie jego ruchy i logikę to masz tak niesamowity umysł że wgniatasz w fotel D: 3:45 Niestety nie zgadzam się z Tobą zupełnie Klaudia, zapomniałaś że antagonista może być też poniżej poziomu bohatera (jeśli mówimy o samej sile) ale na kosmicznym poziomie jeśli chodzi o inteligencje i imo tacy antagoniści są najlepsi. Ponieważ masz wrażenie że taki antagonista jest jak program do szachów który jest w stanie obliczyć każdą możliwą opcję i znaleźć wygrywające posunięcia, masz wrażenie że taki antagonista jest dwa trzy, pięć czy dziesięć kroków przed Tobą przewidział wszystko i protagonista czy widz podąża tylko wyznaczoną przez niego ścieżką. Przykłady takich antagonistów? Joker, jest słabszy od Batmana, prawdopodobnie nic by mu nawet nie zrobił 1 v 1 bez sztuczek i przygotowania ale jest absolutnie genialny a do tego szalony. Dlatego wymyśla wielowątkowy wielopoziomowy plan gdzie początkowo wszystko wydaje się prostolinijne co doprowadza protagonistę w pułapkę. Przy próbie wrócenia się i "wygrzebania" wszystko zaczyna się sypać i pojawiają się te warstwy oraz wszystkie poziomy przez które trzeba się przebić aby wyłapać tą jedno jedyną małą nieoczywistą rzecz która daje dopiero nadzieję na połapanie się w tym wszystkim. Drugim przykładem jest Bane, który gdyby nie jego ponad przeciętna inteligencja byłby zwykłą górą mięsa, a tak jest jednym z bardziej wymagających przeciwników dla Batmana. Nawet gdyby nie miał tej góry mięśni. 4:48 Znowu się nie mogę zgodzić Klaudia :( Jeśli chodzi o motyw to Batman stracił rodziców i chce wyplenić przestępców aby taka sytuacja nigdy się nie powtórzyła, podobnie Punisher chce wyplenić przestępców aby nikt nigdy nie stracił przypadkowo rodziny w potyczkach ganków jak on. A Spider man? Stracił wujka Ben'a ponieważ nie zatrzymał złodzieja chociaż ze swoją wielką siłą mógł to zrobić i nauczył się że z wielka siła to wielka odpowiedzialność. 7:38 Główna postać nie zawsze musi być dobra, może czynić źle ale mieć dobre argumenty za tym że jesteśmy w stanie ją zrozumieć i jej wybaczyć. W Death Note'cie Kira jest przedstawiany jak ten zły, ale czy na pewno? Chce pozbyć się wszelkiego zła w teorii jest to bardzo szczytne. w Code Geass Lulu prowadzi Mrocznych Rycerzy do zwycięstwa nad Imperium Brytyjskim w konsekwencji ginie niezliczona ilość niewinnych osób ale Lulu sam został skrzywdzony będąc jeszcze dzieckiem i zesłany przez imperatora do Japonii aby sie go pozbyć plus to Imperium zajęło 3/4 świata oraz podbiło Japonię. Czy można usprawiedliwić działania Lulu który chce zburzyć porządek całego zepsutego świata i zbudować coś nowego lepszego? Chce się zemścić na ojcu i wyjaśnić śmierć bliskiej osoby plus robi to żeby jego siostra Nunnally mogła żyć dobrze pomimo swoich problemów? Co więcej czy możemy mu wybaczyć fakt że wykorzystał na swoją korzyść wypadek podczas którego stracił panowanie na swoją mocą i wydał jej przypadkowo rozkaz wyrżnięcia co do nogi każdego Japończyka swojej kuzynce która byłą wielbiona i kochana przez cały świat (była taką "światową ukochaną maskotką")? Co w konsekwencji sprawiło że została uznana za największego potwora w historii ludzkości? Przede wszystkim najważniejsze są motywy, powody tok rozumowania który doprowadza nas do podobnej konkluzji co głównego bohatera (nawet jeśli łamie tym prawo albo jest to zupełnie niezgodnie moralnie z tym co jest uznawane przez społeczeństwo), jeśli jesteśmy w stanie go zrozumieć i zgodzić się z jego argumentacją automatycznie z nim sympatyzujemy. 9:13 Klaudia opowiadasz fabułę z X-com Enemy Within! D: 17:08 Jest komiks gdzie Jokerem zostaje Martha Wayne (matka Bruce'a) kiedy to tamtego dnia w alejce zamiast rodziców ginie Bruce jako dziecko a Thomas Wayne (jego ojciec) zostaje Batmanem ;)
Ostatnimi czasy media strasznie promują właśnie złych bohaterów. Tak jak mówiłaś w materiale ostatnio pojawiło się mnóstwo filmów o genezie złych bohaterów, gdzie to oni są protagonistami. Moim zdaniem idzie to w bardzo niebezpiecznym kierunku, patrząc na to jak społeczeństwo zaczyna postrzegać samo zło. Zaczynamy umniejszać zbrodniom, nawet w rzeczywistości. Coraz mniej obchodzi nas ludzkie życie i mniej przezywamy śmierć. Media przyzwyczaiły nad do morderstw i nawet próbują je uzasadnić, a my zaczynamy coraz częściej bagatelizować odbieranie życia człowiekowi. Oczywiście zdarza się, że podkreślamy niektóre zbrodnie, ale tylko te, które są dla nas wygodne, pasują do naszych poglądów. I tak np. Osoba, która popiera współczesny system może podkreślać, że w zamieszkach został zabity policjant, który miał rodzinę i dzieci, był dobrym człowiekiem o złotym sercu, który ratował życia, pomagał biednym i bezdomnym w wolontariacie, a o osobie protestującej powie, że "sama się prosiła wychodząc na jakiś protest" albo "to ona rzucała się pierwsza i tak naprawdę była złą osobą bez której świat jest lepszy". Ale z drugiej strony osoba, która popiera protest może robić to sako w drugą stronę: osoba protestująca pracowała w organizacji non-profit, co roku oddawała część dochodów na organizacje pomocy dla biednych, że miała kochającą rodzinę, osierociła dwójkę dzieci, a policjant był zwykłym potworem, marionetką systemu, który był tam tylko po to, by się wyżyć na ludziach pragnących zmiany w tym opresyjnym systemie. Prawda jest taka : obie śmierci były tragediami i obydwie osoby nie zasługiwały na to. To byli dobrzy ludzie. Warto spojrzeć ile razy to my nakręcamy takie myślenie u siebie i u innych, ile razy media, z których korzystamy, podsuwają nam takie myślenie. Najgorsze jest to, że umniejszamy odebranie komuś życia, po to by łatwiej nam było wierzyć w to, do czego się przyzwyczailiśmy. Pomaga nam w tym niezmiernie właśnie fascynacja i utożsamianie się ze złymi bohaterami, propagowane przez współczesne media.
O boże, ja od lat utożsamiałam się z antagonistami 🥺 od lat ! Nawet brałam ich za przykład do naśladownictwa 'odwrocona psychologia' główny antagonista w oryginale chciał tylko wychowywać dzieci i chciał dla nich dobrze. Zachorował na pracoholizm, za dużo czasu spędzał w pracy ale robił to dla ich dobra 🥺 on chciał po prostu aby nie brakowało im na podstawowe rzeczy, to były czasy powojenne. Jest on dla mnie przykładem jak przejmować się nie tylko cudzym zdrowiem ale i też swoim własnym, i jak bardzo ważne jest budowanie relacji z osobami którymi się ufa, w tej rodzinie brakowało zrozumienia i szczerości... 🥺 Kiedyś wykorzystano moją uprzejmość... moją dobroć, a potam zostawiono...osoby które miały mnie chronić i stanąć za mną murem się na mnie wypieli...tak samo jak na nim...nie mówił o swoich problemach bo mógł się bać zignorwania ich przez swoich bliskich... zabił te dzieci, ale zrobił to bo stracił osobę którą kocha...on miał pracę związaną z dziećmi, jak niby miał pracować widząc masę dzieci uśmiechniętych i pełnych życia i rodziców którzy byli z nich dumni... Powiem tak, ja i on dzielimy wady i niektóre zalety... Dlatego biorę go jako przykład... Po poznaniu jego motywacji, dlaczego to zrobił. Co go skłoniło, zaczęłam czuć że nie jestem sama... Edit: oczywiście nie jest to usprawiedliwieniem jego czynów, to co zrobił było okropne, i nie popieram tego ale po prostu lepiej mi jest się z nim utożsamić w niektórych sytuacjach.
Właśnie dlatego bardziej sympatyzuje ze złoczyńcami xD Najczęściej widać w nich motyw, dlaczego to robią i da się z nimi utożsamić. Da się ich zrozumieć i podziwiać za trud jaki wkładają w akcję a nie jak bohaterzy polegający na sile miłości i przyjaźni XDD
Czy tylko mi nasunęło się porównanie thanosa do hitlera? może to być dość kontrowersyjna myśl, jednak z mojego punktu widzenia jest ona w jakikolwiek sposób uzasadniona. Zarówno hitler jak i Thanos wybrali sobie cel, do którego dążyli. Oba plany miały mieć podstawę na mordowaniu, po czym weszły w życie. Różnic jest więcej niż podobieństw, jednak to tylko luźne przemyślenie. Miłego dnia życzę wszystkim :D
Polubiłam postać Hannibala przez to jego opanowanie, zdecydowanie i względny spokój. Od początku dobrze gra wilka w owczej skórze. Ma dwie twarze: Jest gentlemanem i psychopatą. Do tego wszystkiego dochodzi jeszcze styl, preferencje muzyczne i jedzenie.
Ja mam pecha, że w historiach z reguły trafiam na czarne charaktery które są złe dla samego bycia złym np. chcą być arcymocarni albo unicestwić świat a nawet jak jest jakiś ciekawy antagonista to zostaje on przekabacony na jasną stronę mocy *ekhem połowa złoli z MLP ekhem* Starlight Glimmer miała dość interesujący motyw działania oryginalnie bo chciała stworzyć społeczność gdzie nikt się niczym nie wyróżnia przez co nie ma podziału na lepszych i gorszych, ale oczywiście po jednym sezonie stała się dobra i po tym ma łudząco podobną osobowość do Sunset Shimmer i trochę Twilight Sparkle przez co jest dla mnie nudna (bez urazy dla fanów Starlight) Nie umiem się utożsamiać z sentymentem komentujących tutaj Więc teraz najbardziej lubię złoli którzy mają memiczny potencjał i ciekawy design
On był jedną z moich najbardziej znienawidzonych postaci, ale potem zaczęłam patrzeć na dwie strony medalu i ogarnął mnie fakt... że równie dobrze mogę dać mem z dwoma spidermenami. 'zdarza mi się pisać pod wpływem emocji...' po prostu czuję że on nie stał się tym 'zlym' bez przyczyny.
W temacie antybohaterów bardzo polecam trylogię Wojen Makowych. Tam nie ma jednoznacznych postaci, dosłownie każdy jest jednocześnie potworem i bohaterem
Osobiście uwielbiam postacie "tych złych", głównie dlatego, że bardzo często są to po prostu osoby w jakiś sposób skrzywdzone, po różnych przejściach, którzy w pewnym momencie się sami zatracili. Jednakże tak jak było mówione, nie ma postaci w 100% złej. Postać Sandora Clegane z powieści J. R. R. Martina, który był ogólnie mówiąc wredny, ale miał w życiu wartości, a także ludzi, których chciał chronić. Nawet postać Voldemorta, który wielce chciał zniszczyć Pottera, Hogwart i wszystkich innych, a jedynie cierpiał na brak umiejętności pokochania kogoś. Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia, a przez to sama czekam na więcej filmów i seriali pokazujących perspektywę antagonistów 🥰
Hej Klaudia , mam pytanie czy mogłabyś nagrać filmik dotyczący zakonu iluminatów ? Chodzi , że są rożne teorie mówiące ,że do zakonu należą celebryci i dużo różnych teorii , bardzo przyjemnie się ciebie słucha a chciałabym dowiedzieć się co o tym myślisz .
Uważam Klaudia że masz rację w tym materiale, jak w wielu. Sama miałam tendencję do wypaczania tego jako bym sama posiadała wady osób które nienawidzę, ale utożsamianie mnie z fikcyjnymi postaciami dawało mi świadomość że potrafię mieć cechy wspólne z postaciami których nienawidzę, przez co się zmieniłam na lepsze.
Ja najbardziej kocham antybohaterów, osoby, które nie są czarno-białe. Raz są dobre, raz złe. Uwielbiam też, kiedy antagonista ma dobrą motywacje, ostatnio obejrzałam falcona i zimowego żołnierza i nigdy tak nie sympatyzowałam z antagonistką. Karli miała idealną motywacje, była młoda, a ludzie słuchali się jej.
Dodam coś o siebie, coś książkowego Donna Tartt w ciekawy, literacki sposób , w powieści "Tajemna historia" pokazuje dlaczego ludzi pociąga ta zła natura oraz jakie ma to konsekwencje. Powieści młodzieżowe są tu dość ciekawym przypadkiem bo autorzy chętnie pokazują że nie bycie złym nie jest takie oczywiste. "Vicious" V. E.Schwab to przykład gdzie nie ma złego bohatera. "Szustak wron" to powieść która pokazuje że nie na bycia złym bez powodu, no i jeśli kogoś nazywanym złym to kogo powinniśmy tak nazywać.
Ogólnie sama zauważyłam że nie lubię oglądać filmów o bohaterach , wolę te o raczej złych osobach mimo że nie popieram większość ich zachować np. Napad i zabijanie w domu z papieru ( który bardzo lubię ) w tym serialu fajne jest pokazane to że to wcale nie tak że wszystko jest czarno białe ponieważ ta grupa przestępców robiła złe rzeczy ale ( spoiler ) scena w której profesor tłumaczył Raqel że oni nikogo nie okradają i nie mieli i nadal nie mają zamiaru nikogo zabijać bez potrzeby pokazuje ich wsumie w cale nie w takim złym świetle .było też pokazywane jak ci dobrzy odbierają człowieczeństwo innym i nie zwracają uwagi na innych calkowicie nie winnych ludzi ale byli przecież tymi dobrymi bo chcieli powstrzymać napad . Pasuje mi to do tego co powiedziałaś w 6:36 Fajne tam jest to że można się utożsamić nie tylko z złymi postaciami ale również dobrymi bo mieli swoje problem jak np agresywny były mąż . Tam właśnie było pokazane że ludzie kibicowali im przy napadzie mimo że psychicznie jak i fizycznie mogło ucierpieć przy nim wiele osób co uważam że było z jednej strony dziwne bo to byli przestępcy a z drugiej strony to w sumie tymi napadami wnerwiali rząd za co mogli być np lubiani .Uważam że w sporej ilości czarne charaktery są ciekawsze i mają bardzo często dużo pewności siebie która teraz jest coraz wsumie mniej spotykana ( tak ja przynajmniej zauważyłam) np byśmy chcieli być tacy pewni ( sory za powtórzenie ) . Chcielibyśmy np umieć się sprzeciwić systemowi jak niektórzy z nich . Albo porostu często podoba nam się nieprzewidywalność oraz to jaki pomysłowy plan mają np. Dom z papieru bo nie wiem jak dla innych ale dla mnie plan szczególnie w sezonie 1 i 2 był właśnie taki I zgadzam się z tobą tylko chciałam pokazać tu jak widzę te rzeczy które przedstawiłaś na podstawie tego co sama lubię oglądać i to co widzę w serialach czy filmach . Sory za tyle o domu z papieru ale Po prostu nie dawno skończyłam oglądać i zaczęłam w sumie też I jeszcze chcę przeprosić jak to jest nie jasno lub źle napisane .
Czarne charaktery w większości przypadków są o wiele lepiej napisane niż protagoniści:
~ Zły charakter: Ma plan, motywację, inteligencję
~ Dobry: Moc przyjaźni, yay!
To co mówisz nie bardzo jest zgodne z faktami, a właściwie w ogóle nie jest zgodne z faktami. W dobrych filmach (a jest takich dość sporo) pozytywny bohater kieruje się przede wszystkim miłością do swej ukochanej. Ja nie wiem czy to jest "dobrze napisane" czy "źle" i niewiele mnie to obchodzi gdyż dobre kino to nie "sztuka" ale pop-kultura. Z kolei bohater negatywny kieruje się niezrozumiałymi dla normalnego człowieka motywami: chorobliwą ambicją, chęcią pokazania swojej wyższości nad innymi, chęcią zemsty - ale przenigdy nie na tych, którzy go skrzywdzili - ale na tych, których sam ma realne szanse maksymalnie skrzywdzić - czyli na zupełnie przypadkowych osobach. To ma być to "dobre napisanie"? To ja wolę złe napisanie i źle napisane role. Im gorzej napisane tym bardziej mi się podobają. I nigdy nie zrozumiem tych ponad 200 osób, którzy dali polubienie powyższemu komentarzowi. Na jakim świecie wy żyjecie? Czy w ogóle żyjecie? I czy w ogóle na świecie? Kto was nakierował na wyznawanie takich poglądów? Zrobili to w szkole? Czy wy musicie wierzyć we wszystko czego nauczyli was w szkole? Automatycznie musicie w to wszystko wierzyć?
@@onlythemostcrazypleasureis2795 Chyba się kompletnie zrozumieliśmy. Ja NIE pochwalam tego, jakbym sympatyzowała z takimi poglądami, to by było coś dziwnego. Ja mówię, że autorzy, większości przypadków, więcej czasu poświęcają na kreacji antagonisty. Protagoniści za to są bardzo płytcy - robią dobrze, bo taka jest im przypisana rola, a miłość/przyjaźń jest wygodnym motywem dla każdego twórcy, aby jakoś umotywować zachowania dobrego bohatera. Oczywiście, to działa w druga stronę - autor wykorzystuje oklepaną zemstę, aby pokazać, jaka to zła postać nie jest. Antagoniści często zapadają w pamięć poprzez swój dystans do świata i ironizowanie rzeczywistości. Protagoniści są często naiwni, i z tego powodu nieskalani złem, przez co trudno się nie zirytować na tak powierzchowne potraktowanie głównego bohatera, któremu przecież mamy kibicować.
@@onlythemostcrazypleasureis2795 moim zdaniem. To tylko moja opinia, ale dla mnie to bardzo ludzkie. Nic nie bierze się z niczego. My sami często świadomie przekładamy swoją frustrację z jakiegoś powodu na innych. Z kolei jeśli chodzi o ambicje i motywacje każdy je ma. Są ludzie, którzy chcą górować nad innymi, co można zaobserwować nawet teraz. Z reguły chodzi o niską samoocenę i chęci dowartościowania się. Taka jest ludzka natura. Poza tym postać głównego bohatera wydaje mi się w dość spory sposób przerysowana jak na dzisiejsze czasy. Nie ma ludzi w 100% niewinnych. Każdy coś zawinił. Nie mam tutaj na myśli bycia przestępcą, czy coś, ale każdy ma coś na sumieniu, czego najpewniej żałuje, lub nie. Poza tym prawdziwi ludzie mają wady. Oglądając filmy często zauważyłam, że to deutrageniści z reguły popełniają jakieś błędy, a główny bohater rzadko, kiedy popełni jakiś błąd i się do tego przyzna. Takie jest tylko moje zdanie. Nie chcę podważyć w ten sposób twojej opinii, lecz chcę zwrócić uwagę, że wszystko zależne jest od punktu widzenia.
@@nieogarniam9076 Zrozumiałem Cię dobrze. Tyle tylko, że Ty zdajesz sobie nie zdawać sprawy z jednej rzeczy. Na pewno zdajesz sobie z niej sprawę ale jesteś tak dobrze wyedukowana, że nie korzystasz z wiedzy, którą masz a tylko z wyuczonej. Chodzi o to, że różnica między tym co się mówi a tym w jaki sposób się mówi jest czysto umowna. Jeśli mówisz, że postacie złych bohaterów są "lepiej napisane" niż postacie dobrych bohaterów to tym samym ni mniej ni więcej tylko chwalisz negatywnych bohaterów. To oczywiste ale Ty wypowiadasz się w taki sposób jakbyś sobie z tego nie zdawała sprawy. Bo twierdząc, że negatywną postać łatwiej jest napisać - podtrzymujesz ten fałszywy (SKRAJNIE FAŁSZYWY) mit, że być kimś złym jest łatwiej niż kimś dobrym. A nie ma mitu, który wyrządził by więcej szkód niż ten. Nie ma bowiem nic trudniejszego i wymagającego większego wysiłku i samozaparcia niż bycie złym człowiekiem.
Czynisz błąd bardzo rozpowszechniony wśród "dobrze wyedukowanych" ludzi, polegający na tym, że traktujesz film jako samodzielną rzeczywistość, oddzielną od naszego świata - świata tych, którzy oglądają ten film. A te dwa światy nie są i nie mogą być oddzielne. Traktujesz film - zgodnie z realistycznym przesądem - jako "dzieło sztuki". I bawisz się w takiego "arbitra", że swych wyżyn oceniającego "czy film jest udany czy nieudany", "czy role są dobrze napisane czy niedobrze napisane", zachowujesz się jak znudzony mieszczuch, który liczy, że film zabawi jego nudę i "zrobi mu dobrze", zgodnie z jego wysublimowanym na poziom Himalajów mieszczańskim tak zwanym "smakiem".
Ten błąd odbija się również w twoim stosunku do pozytywnych bohaterów - stosunku przesadnie surowym (po mieszczańsku surowym). Bo znowu oceniasz to czy bohater pozytywny zadowoli twój wysublimowany smak, a nie oceniasz naprawdę istotnych rzeczy.
To Szekspir (bazując na tak zwanych "tragikach greckich", którzy mieli zwyczaj o sobie samych mówić "wielcy tragikowie") tak nabełtał ludziom w głowach, że teraz oczekują, że każde dzieło teraz ma być taką miniaturową "psychologiczną symfonią" pełną popisów wirtuozów z odgórnego przydziału.
A tymczasem na dane dzieło trzeba patrzeć w zupełnie inny sposób. Tak jak mówię, dzieło, a w tym przypadku film to nie jest coś osobnego od świata, w którym żyjesz. Jeśli pozytywny bohater jest naiwny - to należy to odnosić do ludzi, wśród których się obracasz. Rozumiem, że jako kobieta możesz czuć się zmęczona obracaniem się wśród wiecznych dużych chłopców, nie potrafiących jasno zaprezentować czego od Ciebie tak naprawdę chcą ale w odniesieniu do treści filmów i zarysowania postaci nie bądź taka niecierpliwa i surowa. Jeśli pozytywny bohater ma trudności z zadeklarowaniem o co tak naprawdę mu chodzi to jest to tylko odbiciem tego, że mężczyźni mają takie trudności. Ale nie należy wylewać dziecka z kąpielą. Bo te trudności nie oznaczają, że bohater ich (już w filmie) nie przezwycięży.
Mam wrażenie, że walczysz z obrazem bohatera, który od dawna już nie jest tworzony. Weź choćby Philipa Marlowe'a z książek Chandlera, Snake'a Pliskena z "Ucieczki z Nowego Jorku" czy Czorta Tannera z "Alei Potępienia" Rogera Zelazny'ego. Czy oni nie byli sarkastyczni i nie mieli dystansu do rzeczywistości?
A tak tęsknie wypatrując fascynujących cech u negatywnych bohaterów tylko wypatrzysz sobie oczy.
@@weronikajedrzejowski1456 Wiele rzeczy z tych, które mówisz to moim zdaniem nieprawda. A Ty mówisz je niczym oczywistości. Ja się nie zgadzam na przykład z tym, że "nic nie bierze się z niczego". Jest jedna rzecz na świecie, którą bierze się z niczego - jest to zło. Nie ma ono żadnego naturalnego ani zrozumiałego uzasadnienia, nie ma żadnej funkcji w przyrodzie. Ale pewnego dnia zaistniało i istnieje do dziś.
Nie zgodziłbym też się, że to jakaś reguła, że ludzie wylewają swoje frustracje "z jakiegoś powodu" na innych. Jeśli ten powód jest nam znany to przecież możemy naszą frustrację wylać na ten powód a nie na cokolwiek i na kogokolwiek. Tym się właśnie różni dobry człowiek od złego, że ten pierwszy przykłada swoje frustracje na te osoby lub zjawiska, które są powodem tych frustracji (nie boi się tego robić, kimkolwiek by nie były osoby będące powodem tych frustracji, jakkolwiek wysoko by nie były ustawione). A jeszcze lepiej reagować na gorąco, od razu - tak aby nie dopuścić do powstania w nas frustracji.
Nie zgadzam się z tym, że to iż niektórzy chcą górować nad innymi to natura ludzka. Nie jest to ani natura, ani ludzka. Do tego się ludzi rozmyśllnie szkoli i kształtuje napędzając sztucznie konkurencję między ludźmi, rozmyślnie tworzy się w ten sposób sztuczne, niezdrowe ambicje dla jakichś tak zwanych "wyższych celów", których nikt nie widział i nigdy nie ujrzy.
Co to znaczy, że postać głównego bohatera wydaje Ci się przerysowana i to jeszcze w dodatku "jak na dzisiejsze czasy"? A cóż jest takiego niezwykłego w dzisiejszych czasach? Ja nie widzę w nich nic szczególnego.
Ponadto, nie jest to przerysowanie. Tacy ludzie naprawdę istnieją w świecie. Gdyby nie istnieli - nie warto by było żyć ani o nic się starać. To, że w filmach występują tacy bohaterowie oznacza, że realnie możliwe jest bycie takim bohaterem. A to pożyteczna informacja. Być może najbardziej pożyteczna jaką można w świecie znaleźć.
Nie bardzo też zgadzam się z tym, że nie ma w świecie ludzi w 100 procentach niewinnych. Mówisz, że "każdy coś zawinił". A ja myślę, że nie można sprawy w ten sposób stawiać. Jeśli ktoś popełnił błąd to jeszcze nie świadczy, że zawinił. Błąd to nie jest wina. I nikt nie ma prawa obwiniać żadnej osoby, że tamta zbłądziła. Obwiniać ludzi można tylko o rozmyślne działanie ze złej woli.
W tej sytuacji, moim zdaniem jest jeszcze na świecie sporo osób w 100 procentach niewinnych.
Zupełnie czym innym jest wada ludzka polegająca na tym, że ktoś się myli a czym innym wada polegająca na tym, że ten ktoś jest zły, że wybrał zło (dla wygody a raczej dla fałszywej, pozornej wygody).
Jest sporo filmów, książek, w których pozytywni bohaterowie nie obawiają przyznać się, że popełnili błąd.
Nie wiem dlaczego aż dwukrotnie podkreślasz, że "to tylko twoje zdanie" (na początku i końcu swojego komentarza). A co? Przez to, że jest ono "tylko twoje" jest ono mniej ważne czy mniej wartościowe? Widzę w tym jakąś pozostałość po nauce w szkole, gdzie również indywidualne opinie traktuje się jako coś mało ważnego.
Nie zgodziłbym się też z twoim ostatnim zdaniem, że "wszystko zależy od punktu widzenia". Ja uważam, że najważniejsze rzeczy są niezależne od punktu widzenia i są uniwersalne dla wszystkich ludzi.
Dr Dundersztyc bije i tak wszystkich na głowę. Tego gościa nie da się nie kochać, a jeszcze od niego można się naprawdę wiele dobrego nauczyć.
Czarne charaktery nie muszą być złe czy szalone do szpiku kości, a ci którzy potrafią niekiedy wyrazić bezwarunkowe dobro sprawiają że jeszcze bardziej się z nimi sympatyzuje.
Boże jak ja uwielbiam twój aktualny kontent, wpadasz na pomysły o których nigdy bym nie pomyślała, a szalenie mnie interesują! Mega robota:)
Ps: pomysł z reklamą też super :D
Uważam tak samo! A te reklamy to istne cudo. Widać, że Klaudia jest dobra w tym co robi :)
Nie używa się zamiennikow anglojęzycznych, czyli w tym przypaku c na k, content to nie kontent Kontent to bycie zadowolonym. Tobie podoba się zawartość kanału
warto wspomnieć, że temat odcinka został podrzucony przez jedną z widzek
pozdrawiam
Najlepszy duet protagonista-antagonista to Sherlock i Moriarty, change my mind. Obaj są inteligentni i charyzmatyczni, i podoba mi się w nich to, że więcej ich łączy niż dzieli. Pozatym koocham fabularny trop walki dwóch genialnych umysłów. A najlepsze jest to, że przy Moriartym Sherlock wcale nie wypada blado
O JHEZU TAK BLAGAM KOCHA SZERLOKA
Aż mi się przypomniał Death Note. Tam zarówno protagonista jak i antagonista byli geniuszami, których nie dało się przewidzieć.
Ojezu, takk
taaaak
Fakt, tam nie ma aż takiej przepaści między złym a dobrym. Oboje są zacnie napisani a już chyba od osoby zależy komu będzie kibicować
Najbardziej przerażające w Jokerze jest to że ma rację na temat naszego społeczeństwa.
Oj tak przerazajace, ale myślę że o to w tej postaci chodzi. Pojebało mi się trochę przez społeczeństwo tak luźno to ujmując
Dla mnie najlepszy czarny charakter to taki, który ani nie jest zły dla samego bycia złym, ani nie jest zły z powodu jakiejś traumy która go spotkała. Osobiście najbardziej lubię, kiedy nie jest świadomy, że robi coś złego/nie uznaje tych działań za złe. Po prostu jego moralność nie definiuje jego czynów jako negatywne i w jego własnej głowie postępuje słusznie
To są cechy psychopaty.
@@otyayo7338 niekoniecznie, chociaż w dużej części przypadków tak
Dobrym przykładem, o ile dobrze zrozumiałam Twoją wypowiedź, jest Maca z Sekretów Morza. UWAGA SPOILER! Zamieniała osoby z traumą czy depresją w kamień, aby nie musiały się męczyć. Uważała, że im pomaga. Ale prawda w większości przypadków była inna. Na dodatek taki los spotykał też osoby broniące jej przyszłą ofiarę.
Coś jak ta dziewczyna z inferno, która wierzyła że zabijając większą część populacji uratuje świat?
Troche opis antyhero nie jest aniprotagonistą/ bohaterem ani antagonistą
dosyć ważną kwestią jest też to, że do grania złych bohaterów są wybierani przystojni aktorzy i ładne aktorki więc to też ma wpływ na widza (oczywiście nie we wszystkich przypadkach).
Jestem kompletnie za nagraniem filmiku o romantyzowaniu seryjnych morderców! Znam trochę osób, które przesadzają w tej kwestii i zaczynają usprawiedliwiać wszystko co zrobił, chociażby Ted Bundy :|
Miałabym wtedy co im wysłać, żeby jakoś zastanowili się nad swoim zachowaniem :')
9:39 O kurde, Kazutory się tu nie spodziewałam
Tak mi się skojarzyło, gdy było, czy antagonista jest naprawdę zły... "Gdy stajesz się bohaterem dla jednych, stajesz się złoczyńcą dla drugich" (cytat z gry Genshin Impact)
w ktorym momencie/quescie sie pojawil ten cytat? Bo podoba mi sie ale chyba go pominelxm
@@arifutamekika Gdzieś początek story quest'a Diluc'a! (to jest też jego cytat)
@smoczyca i FRED 1 smoczyca i FRED 1 Diluc, w jego story queście, gdzieś na początku
Od zawsze bardziej sympatyzowałam z tymi ,, złymi " bo często takie postacie odczuwały samotność, odrzucenie przez bliskich i to,że nie są wystarczające.
Aspekt trudnego dzieciństwa także jest ważny bo mogło w nich dojść do traumatycznych zdarzeń. A wiadomo,że owe traumy mają ogromny wpływ na dorosłe życie. W psychice ludzkiej nic nie ginie.
Dodatkowo Ci ,, źli " nie są idealni, więc w jakimś stopniu możemy się z nimi utożsamić.
I tak oglądając zastanawiamy się dlaczego ktoś przekroczył tę niewidzialną granicę pomiędzy dobrem i złem ? Dlaczego krzywdzi innych ludzi ?
Antagonisci są często genialnie napisanymi i głębokimi postaciami. A właśnie dla mnie najważniejsze w postaciach jest ich charakter i jak zostały napisane (lubię też analizować takie postacie). Raczej rzadziej patrzę na moralność czy jak narracja je przedstawia. Albo też uwielbiam ich backstory, bo łamią mi serce. Często widzę jak fani tych "dobrych" postaci mają ból dupy do mnie lub do innych fanów tych "złych" i są jak "hurr durr jak możecie ich lubić, przecież oni są źli!!", więc takie przypomnienie: to że lubisz jakiegoś złoczyńcę, to nie oznacza że popierałbyś go w prawdziwym życiu
Otóż popierałabyś, bo taka już wasza natura - dlatego Ted Bundy dostawał tysiące listów miłosnych, a nasz Mariusz Trynkiewicz ożenił się z 20 lat młodszą księgową z korporacji, bo Łobuz Kocha Najbardziej.
Serial Once upon a time robił genezę zloli i pokazywał ich jako skrzywdzone jednostki zanim to się stało mainstreamowe :D A tak serio to mnie wlasnie bardzo fascynuje rys psychologiczny postaci, bo zło rodzi zło.
To prawda ja zawsze wolałam czarne charaktery a te dobre postacie były dla mnie nudne i przewidywalne. Zawsze też starałam się dowiedzieć dlaczego ten zły taki się stał i czy może się zmienić i czy można mu pomóc. Poza tym ci antagoniści nie zawsze są tymi złymi jeśli spojrzymy głębiej i poświęcimy chwilę aby go lub ją zrozumieć.
Świetnym przykładem jest najnowszy sezon Stranger Things. Nagle wszyscy zakochali się w czarnym charakterze, Vecnie/001/Henrym. W grę wchodzi właśnie m.in nieprzewidywalność oraz fakt, że przez większość historii poznajemy tę postać od strony ludzkiej, problemowej. To buduje naszą fascynację... no i efektem tego wszystkiego jest widoczny na tweeterze pociąg seksualny do Vecny.
A w klimatach Jokera można jeszcze wspomnieć o serialu "Dom z papieru". Antagoniści, antysystemowcy, ale jednak protagoniści, bo są głównymi bohaterami. Potem też znalazło się kilku śmiałków, którzy w prawdziwym życiu postanowili odtworzyć/naśladować napad ukazany w serialu.
Mnie śmieszy to jak Disney wybiela swoich vilain"ów. W filmie "Czarownica" z dobrych wróżek zrobili idiotki które prawie zagłodziły małą Aurorę, po to aby Maleficent wyszła na osobę która uratowała dziecko. W filmie Cruella z dalmatyńczyków zrobili groźne bestie które zabiły matkę głównej bohaterki. Jak zrobią film o Urszuli z filmu o Ariel to pewnie z Trytona zrobią kogoś kto molestował Urszulę, ona powiedziała "nie" i dlatego ją wygonił z królestwa...wcale bym się nie zdziwiła jakby tak zrobili...
Właśnie! Ośmieszanie dobra, a zbliżanie ludzi emocjonalnie do zła. Jest to bardzo niebezpieczne, bo ludzie i tak przestają być wobec siebie sympatyczni i serdeczni. Stajemy się coraz bardziej egoistyczni, a postawy ludzi empatycznych, bezinteresownych lub po prostu zwyczajnie dobrych ośmieszamy.
To nie "wybielanie" a reinterpretacja historii. Opowiadają inną jej wersję
A ja proponuję bardziej wgłębić się w temat i przeczytać książki o złoczyńcach autorstwa Sereny Valentino. Ps nawet w oryginalnej animacji dowiadujemy się, że Urszula i Tryton są rodzeństwem (niestety scena została usunięta). To nie jest wybielanie, nikt nie rodzi się zły, świetnie to pokazuje serial Once Upon a Time :)
Znaczy to inna wersja historii a nie wybielenie czy pokazanie tej samej historii z innej perspektywy 😅, ale po prostu to odgrzewanie kotleta, który nadal smakuje jak widać. Natomiast rozumiem, że tak jak w Cruelli nie ma to sensu, bo to jakby wstęp do jej historii a jak wiemy co się potem działo- nie ma to dla mnie sensu dla tej postaci 😅
No i prawidłowa konkluzja. Chyba zawsze było tak, że najbardziej elektryzujące i wywołujące najmocniejsze reakcje postacie, to nie byli ani ci typowo "źli" villains, ani typowi "dobrzy" protagoniści, tylko właśnie ci "chaotic neutral", wybitnie ludzcy w swoich wadach, jak Magneto, Loki, wspomniany Joker, Rick Sanchez czy główny bohater Fight Clubu. Druga uwielbiana kategoria to postacie odrobinę mniej edgy, jednak też posiadające naprawdę dobre backstory i spory zasób przywar (Wolverine? Castiel z Supernatural? Patrick Jane z The Mentalist?). Antiheroes to jest właśnie ucieleśnienie tego yin i yang, o którym mówiłaś, tylko że w jednej postaci, na tyle nieprzewidywalnej, że chcesz śledzić ją z myślą "no, ciekawe co teraz odjebie" xD
Ja myślę że kochamy te czarne charaktery bo raz tak jak mówiłaś są nieidealne więc nie czujemy się gorzej oglądając je, a dwa są w stanie robić dobre rzeczy, ale dla wybranych ludzi. Przykładem może być Sandor Clegane z gry o tron i jego kontakt z Aryą Stark, albo zachowanie Thanosa w stosunku do Gamory. Lubimy wierzyć że to my będziemy tą jedną postacią dla której złoczyńca będzie robił wyjątek, mamy nadzieję że mimo całego świata przeciwko nam czarny charakter będzie z nami.
Źli są najlepsi .a w grze o tron kibicowałem lanisterom do przybycia denerys do westeros .a ramsay to jedna z ulubionych moich postaci
Zrobiłabyś może kiedyś babski wieczór o efekcie aureoli i jak on działa w codziennych sytuacjach? Myślę, że byłby to ciekawy temat do poruszenia
kocham wasze reklamy, są zawsze świetne i ciekawe. aż chce się je oglądać ✨
kapitan ameryka: jestem dobry uwuśny kochajcie mnie
fanki: nie
loki: omg dzgne cie w plecy
fanki: omg tak
Uwielbiam tematy babskich wieczorów + wasze reklamy aż chce się oglądać 😃
Zawsze lubiłam psychologicznie pomyśleć dlaczego antagonista jest taki zły, dlatego lubię takie filmy jak np. Czarownica
do 0:00 "Co by antagonista zrobił bez protagonisty" zostało to świetnie ukazane np. w animacji Megamocny, gdy ten stracił sens bycia złym (tak samo było z Dr Dundersztycem). Też jeśli chodzi o powód przez który stał się zły, to że otoczenie go tak postrzegało, że wszystko robił źle. Też była w tym filmie postać która miała być dobra a stała się zła i na odwrót.
Wielu z nas patrzy na tą złą stronę i myśli o jak ja bardzo chciałbym taki być, przebojowo bezczelny, z pewnością siebie lvl 1000. My szare myszki, żyjące zwykłym życiem chcemy czuć tą nutę grozy, anarchii i władzy. Czy to złe? Do póki zostaje to tylko w naszej głowie, chyba nie. Gorzej jak ktoś zaczyna terroryzować osiedlowe warzywniaki i babcie tam zaglądające w celu zakupienia warzyw na rosół. A tak na poważnie. Kino nauczyło nas, że ci źli mają powody by takimi być. Życie i świat brutalnie traktowały ich naprzemian...jak i nas więc łatwiej jest nam porównać się do złego niż do tego dobrego pełnych cnót bohatera. Brakuje nam szarych Yedi, bo w życiu jasna strona mocy i ciemna musi być 50%na50% tak jak p.Klaudia wspomniała ying i yang to musi się równoważyć.
Otóż to, dlatego osobiście czekam na więcej postaci typu Deadpool. Są te dobre i te złe chwile, ma zaburzona moralność ale nie jest złolem, do cnotliwego bohatera to mu troche brakuje, Albo takie bohaterki jak Czarownica z tej adaptacji, że to ona jets naszą główna bohaterką. Ani dobra Ani zła 50/50
Do 9.46 przypomniał mi się cytat z czegoś "Bohaterowie czasów wojny w czasach pokoju stają się zbrodniarzami" :)
Nie dosc ze niektórzy antagoniści są bardziej ludzcy i zazwyczaj wyglądają super
Moi ulubieni Loki i Snape
Małe sprostowanie. Czarownica (Diabolina) pochodzi ze "Śpiącej królewny". Film jak zawsze świetny :)
BŁAGAM O ODCINEK O POCIĄGU DO TRUE CRIME ANTAGONIST!! uwielbiam kontent babskich wieczorów! P.S. Klaudia, nie przejmuj się że filmy są długie my je kochamy
Uwielbiam cię za to,że dałaś Hannibala na miniaturkę 🥰
Mam jedno ale. Odcinek jak zawsze świetny! Ale.. mam jedno zastrzeżenie co do tego kto powinien się znaleźć na tym ' honorowym miejscu "myślę, a nawet jestem pewna, że jest jeszcze jedna postać, która dla wielu jest "lepszym" czarnym charakterem, choć jak sama wspominasz, to zależy od punktu patrzenia. Jednak w Bardzo widoczny sposób jego osoba, a w szczególnie Maska stała się symbolem walki z systemem i w faktyczny i praktyczny sposób znalazła miejsce w realnym świecie. Oczywiście mam na myli V 🎭🌹.Z resztą chętnie bym obejrzała osobny materiał, w którym wypowiadasz się na temat tego " zjawiska" 😊. Miłego dnia ☁💙
Te reklamy są takie świetne że to chyba pierwszy raz gdy jakakolwiek reklama mnie do czegoś zachęciła hahah 👌
Nie wierzę para absurdu obejrzana a teraz wieczór z Klaudia im in love 😍😍
Jestem ogromną fanką Lokiego więc miniaturka odrazu przyciągnęła hahah
"ten temat podsunęła mi Wiktoria... "
ja który wysłał o tym DMa parę miesięcy temu:👁👄👁
2:50 dawno nie widzialam tak świetnej, naprawdę zachecajacej reklamy 😲❣
Za kaaaażdym razem kiedy słysze twoje intro na końcu mówie "woman". Świetna piosenka :)
Trafiłam na Twój kanał niedawno i muszę powiedzieć, że uwielbiam to w jaki sposób opowiadasz, dajesz mi sporo pozytywnych emocji i na tym kanale czuję się bardzo komfortowo, nagrywaj dalej i powodzenia❤
jak ja się przestraszyłam tej reklamy🤣 Aczkolwiek genialny pomysł!!! Film również świetny jak zawsze🥰
Gdy zobaczyłam że jest nowy film to odrazu go obejrzałam
Okej ale kto by nie simpował do Toma Hiddlestone'a
Kocham ❣️żądło kiedy na polskim yt dzieje się coś ciekawego a tym bardziej mądrego.Dzieki ci za to
Ps.mowi to nastolatka
Kocham Cię że wsadziłaś do swojego filmu Hannibala Lectera
jest na miniturce chyba tylko
Niestety
Ps.Szanuję za Alastora na profilowym
Jak zawsze oglądam z opóźnieniem i to sporym, ale serio świetny odcinek, kocham twoje babskie wieczorki!
Twoj filmik poprawil mi dzisiaj humor, dziekuje
Jestem prostą kobietą. Widzę Lokiego na miniaturce - klikam.
tak ja tez
Twój nowy kontent jest bezbłędny 💙 kocham ❤️
2:16 - Często czarne charaktery są przedstawiane na początku historii jako te jednoznacznie złe, jak np w pierwszym Thorze Loki. Jest on ukazany jako zazdrosny brat, który nie ma nawet szansy zasiąść na tronie Asgardu, nienawidzi Thora i za wszelką cenę chce go zabić. Ostatecznie jednak poświęca swoje życie, by go uratować. Robi to z resztą niejednokrotnie(najbardziej dramatycznym poświęceniem z pewnością była śmierć z rąk Thanosa ;-;)
laska, dokładnie dzisiaj miałam rozkmine na ten temat wiec idealnie trafiłaś. TELEPESZYN klaudia
Twoje i Wasze reklamy to najlepsze lokowanie produktu na polskim YT ❤️
Dziękuję za każdy film dzięki którym dowiaduję się czegoś nowego i ciekawego. Wspierasz rozwój mój i wielu innych!
Ja bym bardzo chciała widzieć więcej filmów z perspektywy antagonistów
ale sztos film
Film jak na zawołanie. Kilka dni temu zdałam sobie sprawę, że uwielbiam te podłe postacie w filmach/serialach od dawna. Piszę jeszcze przed obejrzeniem filmiku i mam nadzieję, że z niego dowiem się czemu :p
...czasami są wariatami
Lubię takie postacie
Dobrym przykładem wybaczenia wszystkiego i akceptacji tego jest dziewczyna Wilsona Fiskalnej z Daredevil'a.... Przerażające
super filmik + twój makijaż jest boski, bardzo mnie inspirujesz ♥+ mega props za sponsory, zwykle pomijam, a twoje są interesujące i zabawne :)
9:40 odrazu pomyślałam o kazutorze i tym momencie
14:02 tak- to jestem ja...😶
Nie wiedziałam że tego potrzebuje 😎😎😎
Mnie tylko bawi jak widać dużą zależność:
Lubiany/ukochany czarny charakter jest ... Przystojny 😆 jakos nie widzę, aby ludzie szaleli np. w związku z Thanosem (mogą go lubi jaki czarny charakter, ALE tylko tyle), natomiast Vecna przed "przemianą" mimo, że jest okropny, manipuluje itd to wzdycha się na jego widok 😆. Widziałam też tłumaczenie jego czynów itd- oczywiście rozumiem to, że można go rozumieć, lubić jako postać, ale jeżeli ktoś faktycznie bezgranicznie uwielbia daną postać, ale w sumie gdyby postać nie była przystojna to już nah to głupota 🤷🏼♀️
Jak w filmie pojawił się temat romantycznych uczuć do antagonisty, jak dostać się do jego serca i przykład Draco, moją pierwszą myślą było: zostań jabłkiem, bo od żołądka będzie bliżej...
Zdecydowanie widziałam zbyt dużo memów
Helo, może nagrałabyś kiedyś coś o filmie after i o toksycznym związku głównych bohaterów ?
jeśli jet tu jakiś student psychologi , apeluję o napisanie pracy dyplomowej na ten temat
Joker w serialu "harley quin" był przez jakiś czas prezydentem Gotham
A tak poza tym to ciekawie zrealizowany temat ;)
Twoje filmiki i kontent są super! Oby tak dalej kochana
@Klaudia Cloudy
1:20 Niekoniecznie... zdarza się że antagonista jest tylko zagrożeniem w tle które pasywnie czeka aż protagonista przejdzie całą ścieżkę tylko op to żeby ostatecznie go pokonać. Ile razy zdarza się że protagonista zwiedza świat robi różne rzeczy aby rozwiązać problem pokonać zło a zło czeka pasywnie aż dostanie po głowie?
2:00 Uwaga Klaudia argument łamiący Twoją tezę. Obejrzyj Anime Death Note spójrz na L'a (który w teorii powinien być "tym dobrym") i poza najłatwiejszą odpowiedzią że "chce złapać i ukarać Kirę" powiedz mi jaki ma plan? Jeśli nie znając fabuły ogarniesz wszystkie jego ruchy i logikę to masz tak niesamowity umysł że wgniatasz w fotel D:
3:45 Niestety nie zgadzam się z Tobą zupełnie Klaudia, zapomniałaś że antagonista może być też poniżej poziomu bohatera (jeśli mówimy o samej sile) ale na kosmicznym poziomie jeśli chodzi o inteligencje i imo tacy antagoniści są najlepsi. Ponieważ masz wrażenie że taki antagonista jest jak program do szachów który jest w stanie obliczyć każdą możliwą opcję i znaleźć wygrywające posunięcia, masz wrażenie że taki antagonista jest dwa trzy, pięć czy dziesięć kroków przed Tobą przewidział wszystko i protagonista czy widz podąża tylko wyznaczoną przez niego ścieżką.
Przykłady takich antagonistów? Joker, jest słabszy od Batmana, prawdopodobnie nic by mu nawet nie zrobił 1 v 1 bez sztuczek i przygotowania ale jest absolutnie genialny a do tego szalony. Dlatego wymyśla wielowątkowy wielopoziomowy plan gdzie początkowo wszystko wydaje się prostolinijne co doprowadza protagonistę w pułapkę. Przy próbie wrócenia się i "wygrzebania" wszystko zaczyna się sypać i pojawiają się te warstwy oraz wszystkie poziomy przez które trzeba się przebić aby wyłapać tą jedno jedyną małą nieoczywistą rzecz która daje dopiero nadzieję na połapanie się w tym wszystkim.
Drugim przykładem jest Bane, który gdyby nie jego ponad przeciętna inteligencja byłby zwykłą górą mięsa, a tak jest jednym z bardziej wymagających przeciwników dla Batmana. Nawet gdyby nie miał tej góry mięśni.
4:48 Znowu się nie mogę zgodzić Klaudia :( Jeśli chodzi o motyw to Batman stracił rodziców i chce wyplenić przestępców aby taka sytuacja nigdy się nie powtórzyła, podobnie Punisher chce wyplenić przestępców aby nikt nigdy nie stracił przypadkowo rodziny w potyczkach ganków jak on. A Spider man? Stracił wujka Ben'a ponieważ nie zatrzymał złodzieja chociaż ze swoją wielką siłą mógł to zrobić i nauczył się że z wielka siła to wielka odpowiedzialność.
7:38 Główna postać nie zawsze musi być dobra, może czynić źle ale mieć dobre argumenty za tym że jesteśmy w stanie ją zrozumieć i jej wybaczyć. W Death Note'cie Kira jest przedstawiany jak ten zły, ale czy na pewno? Chce pozbyć się wszelkiego zła w teorii jest to bardzo szczytne. w Code Geass Lulu prowadzi Mrocznych Rycerzy do zwycięstwa nad Imperium Brytyjskim w konsekwencji ginie niezliczona ilość niewinnych osób ale Lulu sam został skrzywdzony będąc jeszcze dzieckiem i zesłany przez imperatora do Japonii aby sie go pozbyć plus to Imperium zajęło 3/4 świata oraz podbiło Japonię. Czy można usprawiedliwić działania Lulu który chce zburzyć porządek całego zepsutego świata i zbudować coś nowego lepszego? Chce się zemścić na ojcu i wyjaśnić śmierć bliskiej osoby plus robi to żeby jego siostra Nunnally mogła żyć dobrze pomimo swoich problemów? Co więcej czy możemy mu wybaczyć fakt że wykorzystał na swoją korzyść wypadek podczas którego stracił panowanie na swoją mocą i wydał jej przypadkowo rozkaz wyrżnięcia co do nogi każdego Japończyka swojej kuzynce która byłą wielbiona i kochana przez cały świat (była taką "światową ukochaną maskotką")? Co w konsekwencji sprawiło że została uznana za największego potwora w historii ludzkości?
Przede wszystkim najważniejsze są motywy, powody tok rozumowania który doprowadza nas do podobnej konkluzji co głównego bohatera (nawet jeśli łamie tym prawo albo jest to zupełnie niezgodnie moralnie z tym co jest uznawane przez społeczeństwo), jeśli jesteśmy w stanie go zrozumieć i zgodzić się z jego argumentacją automatycznie z nim sympatyzujemy.
9:13 Klaudia opowiadasz fabułę z X-com Enemy Within! D:
17:08 Jest komiks gdzie Jokerem zostaje Martha Wayne (matka Bruce'a) kiedy to tamtego dnia w alejce zamiast rodziców ginie Bruce jako dziecko a Thomas Wayne (jego ojciec) zostaje Batmanem ;)
o matko! kocham ten odcinek!!
Masz takie piękne włosy ❤️ a odcinek jak zawsze świetny 😊
Ostatnimi czasy media strasznie promują właśnie złych bohaterów. Tak jak mówiłaś w materiale ostatnio pojawiło się mnóstwo filmów o genezie złych bohaterów, gdzie to oni są protagonistami. Moim zdaniem idzie to w bardzo niebezpiecznym kierunku, patrząc na to jak społeczeństwo zaczyna postrzegać samo zło. Zaczynamy umniejszać zbrodniom, nawet w rzeczywistości. Coraz mniej obchodzi nas ludzkie życie i mniej przezywamy śmierć. Media przyzwyczaiły nad do morderstw i nawet próbują je uzasadnić, a my zaczynamy coraz częściej bagatelizować odbieranie życia człowiekowi. Oczywiście zdarza się, że podkreślamy niektóre zbrodnie, ale tylko te, które są dla nas wygodne, pasują do naszych poglądów. I tak np. Osoba, która popiera współczesny system może podkreślać, że w zamieszkach został zabity policjant, który miał rodzinę i dzieci, był dobrym człowiekiem o złotym sercu, który ratował życia, pomagał biednym i bezdomnym w wolontariacie, a o osobie protestującej powie, że "sama się prosiła wychodząc na jakiś protest" albo "to ona rzucała się pierwsza i tak naprawdę była złą osobą bez której świat jest lepszy". Ale z drugiej strony osoba, która popiera protest może robić to sako w drugą stronę: osoba protestująca pracowała w organizacji non-profit, co roku oddawała część dochodów na organizacje pomocy dla biednych, że miała kochającą rodzinę, osierociła dwójkę dzieci, a policjant był zwykłym potworem, marionetką systemu, który był tam tylko po to, by się wyżyć na ludziach pragnących zmiany w tym opresyjnym systemie.
Prawda jest taka : obie śmierci były tragediami i obydwie osoby nie zasługiwały na to. To byli dobrzy ludzie. Warto spojrzeć ile razy to my nakręcamy takie myślenie u siebie i u innych, ile razy media, z których korzystamy, podsuwają nam takie myślenie.
Najgorsze jest to, że umniejszamy odebranie komuś życia, po to by łatwiej nam było wierzyć w to, do czego się przyzwyczailiśmy. Pomaga nam w tym niezmiernie właśnie fascynacja i utożsamianie się ze złymi bohaterami, propagowane przez współczesne media.
O boże, ja od lat utożsamiałam się z antagonistami 🥺 od lat ! Nawet brałam ich za przykład do naśladownictwa 'odwrocona psychologia' główny antagonista w oryginale chciał tylko wychowywać dzieci i chciał dla nich dobrze. Zachorował na pracoholizm, za dużo czasu spędzał w pracy ale robił to dla ich dobra 🥺 on chciał po prostu aby nie brakowało im na podstawowe rzeczy, to były czasy powojenne. Jest on dla mnie przykładem jak przejmować się nie tylko cudzym zdrowiem ale i też swoim własnym, i jak bardzo ważne jest budowanie relacji z osobami którymi się ufa, w tej rodzinie brakowało zrozumienia i szczerości... 🥺 Kiedyś wykorzystano moją uprzejmość... moją dobroć, a potam zostawiono...osoby które miały mnie chronić i stanąć za mną murem się na mnie wypieli...tak samo jak na nim...nie mówił o swoich problemach bo mógł się bać zignorwania ich przez swoich bliskich... zabił te dzieci, ale zrobił to bo stracił osobę którą kocha...on miał pracę związaną z dziećmi, jak niby miał pracować widząc masę dzieci uśmiechniętych i pełnych życia i rodziców którzy byli z nich dumni... Powiem tak, ja i on dzielimy wady i niektóre zalety... Dlatego biorę go jako przykład... Po poznaniu jego motywacji, dlaczego to zrobił. Co go skłoniło, zaczęłam czuć że nie jestem sama... Edit: oczywiście nie jest to usprawiedliwieniem jego czynów, to co zrobił było okropne, i nie popieram tego ale po prostu lepiej mi jest się z nim utożsamić w niektórych sytuacjach.
Właśnie skończyłam oglądać z 5 twoich odcinków i tu nagle nowy , miło nie powiem że nie hah
Właśnie dlatego bardziej sympatyzuje ze złoczyńcami xD Najczęściej widać w nich motyw, dlaczego to robią i da się z nimi utożsamić. Da się ich zrozumieć i podziwiać za trud jaki wkładają w akcję a nie jak bohaterzy polegający na sile miłości i przyjaźni XDD
Czy tylko mi nasunęło się porównanie thanosa do hitlera? może to być dość kontrowersyjna myśl, jednak z mojego punktu widzenia jest ona w jakikolwiek sposób uzasadniona. Zarówno hitler jak i Thanos wybrali sobie cel, do którego dążyli. Oba plany miały mieć podstawę na mordowaniu, po czym weszły w życie. Różnic jest więcej niż podobieństw, jednak to tylko luźne przemyślenie. Miłego dnia życzę wszystkim :D
13:37 wystarczyło że przeczytałam tytuł i już wiedziałam że będzie wzmianka o Draco Malfoy'u
Polubiłam postać Hannibala przez to jego opanowanie, zdecydowanie i względny spokój. Od początku dobrze gra wilka w owczej skórze. Ma dwie twarze: Jest gentlemanem i psychopatą. Do tego wszystkiego dochodzi jeszcze styl, preferencje muzyczne i jedzenie.
Czekam na te babskie wieczory o których tu wspominałaś: o antybohaterach i o zakochiwaniu się w seryjnych mordercach
Ja mam pecha, że w historiach z reguły trafiam na czarne charaktery które są złe dla samego bycia złym np. chcą być arcymocarni albo unicestwić świat a nawet jak jest jakiś ciekawy antagonista to zostaje on przekabacony na jasną stronę mocy *ekhem połowa złoli z MLP ekhem*
Starlight Glimmer miała dość interesujący motyw działania oryginalnie bo chciała stworzyć społeczność gdzie nikt się niczym nie wyróżnia przez co nie ma podziału na lepszych i gorszych, ale oczywiście po jednym sezonie stała się dobra i po tym ma łudząco podobną osobowość do Sunset Shimmer i trochę Twilight Sparkle przez co jest dla mnie nudna (bez urazy dla fanów Starlight)
Nie umiem się utożsamiać z sentymentem komentujących tutaj
Więc teraz najbardziej lubię złoli którzy mają memiczny potencjał i ciekawy design
On był jedną z moich najbardziej znienawidzonych postaci, ale potem zaczęłam patrzeć na dwie strony medalu i ogarnął mnie fakt... że równie dobrze mogę dać mem z dwoma spidermenami. 'zdarza mi się pisać pod wpływem emocji...' po prostu czuję że on nie stał się tym 'zlym' bez przyczyny.
Taka postać w stylu Jokera, która też była zawiedziona społeczeństwem to też Magneto
Ciekawy materiał👍
W temacie antybohaterów bardzo polecam trylogię Wojen Makowych. Tam nie ma jednoznacznych postaci, dosłownie każdy jest jednocześnie potworem i bohaterem
Bardzo ciekawy odcinek
Osobiście uwielbiam postacie "tych złych", głównie dlatego, że bardzo często są to po prostu osoby w jakiś sposób skrzywdzone, po różnych przejściach, którzy w pewnym momencie się sami zatracili. Jednakże tak jak było mówione, nie ma postaci w 100% złej. Postać Sandora Clegane z powieści J. R. R. Martina, który był ogólnie mówiąc wredny, ale miał w życiu wartości, a także ludzi, których chciał chronić. Nawet postać Voldemorta, który wielce chciał zniszczyć Pottera, Hogwart i wszystkich innych, a jedynie cierpiał na brak umiejętności pokochania kogoś. Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia, a przez to sama czekam na więcej filmów i seriali pokazujących perspektywę antagonistów 🥰
Pierwszy raz jestem tak szybko
Zajmuje się reklama i chciałam powiedzieć, że jedno z lepszych lokowań produktów. ❤️
Ale zarąbistą reklamę zrobiłaś 🤣🤩
Baaardzo ładny makijaż gratulacje ♥️
No to już wiemy czemu kochamy czarne charaktery. Teraz czas na pytanie czemu wzbudzają w nas litość 😁
Hej Klaudia , mam pytanie czy mogłabyś nagrać filmik dotyczący zakonu iluminatów ? Chodzi , że są rożne teorie mówiące ,że do zakonu należą celebryci i dużo różnych teorii , bardzo przyjemnie się ciebie słucha a chciałabym dowiedzieć się co o tym myślisz .
Uważam Klaudia że masz rację w tym materiale, jak w wielu. Sama miałam tendencję do wypaczania tego jako bym sama posiadała wady osób które nienawidzę, ale utożsamianie mnie z fikcyjnymi postaciami dawało mi świadomość że potrafię mieć cechy wspólne z postaciami których nienawidzę, przez co się zmieniłam na lepsze.
ja np nienawidze czarnych charakterów
ale znam mega duzo osob ktore wola tych bohaterów
Lubimy czarne charaktery bo lubimy przeglądać się w nich🤣😈
Dziewczyno twój kanał to niedługo będzie hitem na YT ❤️ masz super kontent
Czekam niecierpliwie, aż zrobisz filmik dlaczego kobiety adorowały seryjnych morderców/przestępców 🤓
@@wojbas471 Więc kobiety dzielą się na te z mózgami i bez? Noo ciekawie
Ja najbardziej kocham antybohaterów, osoby, które nie są czarno-białe. Raz są dobre, raz złe. Uwielbiam też, kiedy antagonista ma dobrą motywacje, ostatnio obejrzałam falcona i zimowego żołnierza i nigdy tak nie sympatyzowałam z antagonistką. Karli miała idealną motywacje, była młoda, a ludzie słuchali się jej.
Świetny film!
Fajowy pomysł na reklamę
Dodam coś o siebie, coś książkowego
Donna Tartt w ciekawy, literacki sposób , w powieści "Tajemna historia" pokazuje dlaczego ludzi pociąga ta zła natura oraz jakie ma to konsekwencje.
Powieści młodzieżowe są tu dość ciekawym przypadkiem bo autorzy chętnie pokazują że nie bycie złym nie jest takie oczywiste. "Vicious" V. E.Schwab to przykład gdzie nie ma złego bohatera. "Szustak wron" to powieść która pokazuje że nie na bycia złym bez powodu, no i jeśli kogoś nazywanym złym to kogo powinniśmy tak nazywać.
Ogólnie sama zauważyłam że nie lubię oglądać filmów o bohaterach , wolę te o raczej złych osobach mimo że nie popieram większość ich zachować np. Napad i zabijanie w domu z papieru ( który bardzo lubię ) w tym serialu fajne jest pokazane to że to wcale nie tak że wszystko jest czarno białe ponieważ ta grupa przestępców robiła złe rzeczy ale ( spoiler ) scena w której profesor tłumaczył Raqel że oni nikogo nie okradają i nie mieli i nadal nie mają zamiaru nikogo zabijać bez potrzeby pokazuje ich wsumie w cale nie w takim złym świetle .było też pokazywane jak ci dobrzy odbierają człowieczeństwo innym i nie zwracają uwagi na innych calkowicie nie winnych ludzi ale byli przecież tymi dobrymi bo chcieli powstrzymać napad . Pasuje mi to do tego co powiedziałaś w 6:36 Fajne tam jest to że można się utożsamić nie tylko z złymi postaciami ale również dobrymi bo mieli swoje problem jak np agresywny były mąż . Tam właśnie było pokazane że ludzie kibicowali im przy napadzie mimo że psychicznie jak i fizycznie mogło ucierpieć przy nim wiele osób co uważam że było z jednej strony dziwne bo to byli przestępcy a z drugiej strony to w sumie tymi napadami wnerwiali rząd za co mogli być np lubiani .Uważam że w sporej ilości czarne charaktery są ciekawsze i mają bardzo często dużo pewności siebie która teraz jest coraz wsumie mniej spotykana ( tak ja przynajmniej zauważyłam) np byśmy chcieli być tacy pewni ( sory za powtórzenie ) . Chcielibyśmy np umieć się sprzeciwić systemowi jak niektórzy z nich . Albo porostu często podoba nam się nieprzewidywalność oraz to jaki pomysłowy plan mają np. Dom z papieru bo nie wiem jak dla innych ale dla mnie plan szczególnie w sezonie 1 i 2 był właśnie taki
I zgadzam się z tobą tylko chciałam pokazać tu jak widzę te rzeczy które przedstawiłaś na podstawie tego co sama lubię oglądać i to co widzę w serialach czy filmach .
Sory za tyle o domu z papieru ale Po prostu nie dawno skończyłam oglądać i zaczęłam w sumie też
I jeszcze chcę przeprosić jak to jest nie jasno lub źle napisane .
Nik nic ja rysujący Miguela o'hare myślący czemu go lubię