Πονάς; εγώ ήθελα μόνο να ρωτήσω άμα πονάς, δε γύρισα να δω και ας σ' άκουσα να γελάς όντως είναι μέχρι να μάθεις ποιο κουμπί πατάς, το ελέγχεις και το σταματάς αυτό που όταν το σκέφτεσαι μέσα σου σα να σπας, να 'χεις το νου μαζί σου όταν νιώθεις ότι πετάς καμιά φορά δεν ξέρεις πως μαζί τους προχωράς πως όπου πάνε πας και έτσι ψάχνεις μόνο ότι θέλει ο άλλος να ζητάς πριν να το ξαναφάς για λίγο άκου πως κοντά μου, αυτά που όταν φύγω θα 'ναι τα σημαντικά μου αν βγεις απ' το σκοτάδι μπρο πάρε και τα δικά μου, θα λέω πως έζησα μ' ένα χαμόγελο στ' αυτιά μου, εγώ κ η συννεφιά μου το 'πα κι έγινε ή το 'δα σα να πέρασε ξυστά μου πια για πάντα μακριά μου γιατί ξες, δεν έχω να σου δώσω αυτό που θες τα είπα όπως έχουν και κόπηκαν επαφές, ειλικρίνεια ζήτησες για του λόγου το αληθές σου είπα πάρτο ασχήμια πιάτο σα σάπιο κάκτο εμετό σου 'φερε πάλι το πιο ξέφρενο σαββατο να δω αν πιάνει μια το ντύσιμο το σικάτο όταν θα πιάσεις πάτο τίποτα το κοινό τι να εξηγείς στον από κάτω εσύ κάτω, δε μας χωρίζει απλά ένα ταβάνι αν μπεις μέσα στον κόσμο μου ο κόσμος θα σε τρελάνει και τότε μάλλον θα 'ναι αργά να πεις τη λέξη φτάνει αν νομίζεις πως για πάντα θα 'χεις στήριγμα απλά πέσε για νάνι κουμπώσου μ' ότι βρεις αν δε σε πιάνει σου 'χα πει ν' ακούς καμιά φορά δεν έχουν άδικο κι ας σου το 'παν οι άλλοι μ' απ' την άλλη ήσουν πάντα το αγύριστο κεφάλι τώρα που μπλέκεις πάλι πες πως πέρασ' αδερφέ απ' όλους μας ναι μα απ' την πάρτη σου δε θα κρυφτείς ποτέ κ είναι σταντε μαλάκα ψηλέ, σήκω απ' τον καναπέ και κουνήσου δε γίνεται πάντα να 'χεις μισή ντροπή δική σου μουνιά αφεντικά που παίζουν την υπομονή σου το βλέπεις που το σίχαμα πρεσάρει πιο πολύ αν ρίξεις νερό στο κρασί σου, το επόμενο θα το κεράσω εγώ εσύ ανοίξου μου πες για την προσευχή σου κατάλαβα πως κάτι ξαφνικά γίνεται πιο εύκολο όταν δεν πιστεύεις μόνο ότι παίζει στην όραση σου πέρα απ' το ταξίδι αν μετράει θα μετράει κι όταν έφυγες τι άφησες και τι πήρες μαζί σου για να 'χουν ν' ασχολούνται οι χιλιάδες ακόλουθοί σου, να βλέπουνε το θάνατο σα να 'τανε γιορτή σου δε θα ξεχάσουν ποτέ γαμώ μόνο οι πιστοί σου που ανεξαρτήτως ρόλου ήταν πάντα εκτός συνόλου, όλα τ' άλλα είναι του κώλου, παιχνίδια του μυαλού αυτά που λένε του διαόλου που σιγά σιγά σας σμίγει, δε ζούσε σε κυνήγι, δεν του 'κανε ότι πνίγει μα βρέθηκε σ' εκείνη σαν να μην του είχε ξεφύγει, με καταλαβαίνουν λίγοι εφόσον τόσο το κρατάς κάπου ξεσπάς όταν επείγει λες και θέρισε την πτώση, αν όχι εσύ κάποιος θα την πληρώσει κάποιος που 'χει για να δώσει μετρημένα, άλλοι τα πουλάν σαν άριστα συσκευασμένα και εκεί υπάρχει θέμα που φοβάται να το δει και παριστάνει πως δεν ξέρει, αυτός που είναι εκεί αν είναι εκεί γιατί συμφέρει τα μάτια λένε ψέμα μαρτυρά το κρύο χέρι ΠΟΝΑΣ; απλά δε θέλω να μιλήσω πουθενά καμιά φορά κι ο κόσμος είναι αυτός που σ' αναγκάζει να είσαι για όλα προσιτός θυμάμαι όλα να γίνονται καπνός, θυμάμαι χωρίς τύψεις όλα να τα βλέπω αλλιώς, στάση που έγινε σταθμός επομένως ήταν σα κακό μόνο για 'σένα το να ζεις ξενερωμένος, βαρύς και τσακωμένος μετά βάλθηκε να πειστεί ότι γελάει καλύτερα αυτός που γελάει κλασμένος, μα έφυγε πικραμένος, ποτέ συγχωρεμένος αν δεν το ξεχάσεις μια, το πρώτο μου κομμάτι έσπασε στα 23, μέρα με συναυλία τότε που είχε σημασία για μένα πιο πολύ το να με νιώσουν μα τι ραπ θα παραδώσεις όταν μέσα σου δεν έχεις βρει ουσία κ είδα ραπ παπαγαλία χαμόγελα κι εσένα να κοιτάς μ' αμηχανία, το 'χα σαν φωτογραφία στο βολικό σου πέπλο που ηρεμείς άμα σκεφτείς πως θα μπορούσε μάλλον να 'ναι υποκειμενική αμαρτία φύγαμε απ' την ευθεία και μετά πήρα χαμπάρι, σ' αυτή την ιστορία που αν πάρουμε απ' την αρχή ούτε ν' ακούσει δε γουστάρει ναι ναι, είμαστε τόσο δα μικροί, που ο ανθρώπινος μας νους φτάνει μονάχα μέχρι ν' αναρωτηθεί, έπειτα ν' αναλωθεί μέχρι να βρει την εξήγηση σε κοινή λογική εσύ πως ψάχνεις το γιατί; σου τα 'σκασε η τρέλα σου και το 'κανες γιαπί μια στροφή κι έγινες τέτοιος ας μην υποτιμάς αυτά που αλλάζουνε μέσα σου όταν μέσα σου μένεις σκέτος πως το βλέπεις, που πατάς και τι νιώθεις για φέτος; για πόσο οι υπερβολές και τ' αντιθέτως; τουμπεκί γιατί κατάντησε τώρα μόνο κοιτάει πάνω που άρχισε το 'πε σα να της ξέφυγε την πρώτη δεν απάντησε καμβάς που αγάπησε αυτή που το ζωγράφισε το νου της άφησε και σε περπάτησε τι μύγα τον τσίμπησε ξανά κι άλλαξε βλέμμα και νοστάλγησε, μόνο για λίγο κράτησε, μα κοίταξε αντιδράσεις πάλι θα στο γυρίσω να γελάσεις για κάθε φορά που περπατάμε και γυρνάς να με κοιτάξεις καλό παιδί ο θανάσης
Πονάς;
εγώ ήθελα μόνο να ρωτήσω άμα πονάς, δε γύρισα να δω και ας σ' άκουσα να γελάς
όντως είναι μέχρι να μάθεις ποιο κουμπί πατάς, το ελέγχεις και το σταματάς
αυτό που όταν το σκέφτεσαι μέσα σου σα να σπας,
να 'χεις το νου μαζί σου όταν νιώθεις ότι πετάς
καμιά φορά δεν ξέρεις πως μαζί τους προχωράς
πως όπου πάνε πας και έτσι ψάχνεις μόνο ότι θέλει ο άλλος να ζητάς
πριν να το ξαναφάς για λίγο άκου πως κοντά μου, αυτά που όταν φύγω θα 'ναι τα σημαντικά μου
αν βγεις απ' το σκοτάδι μπρο πάρε και τα δικά μου, θα λέω πως έζησα μ' ένα χαμόγελο στ' αυτιά μου, εγώ κ η συννεφιά μου
το 'πα κι έγινε ή το 'δα σα να πέρασε ξυστά μου
πια για πάντα μακριά μου γιατί ξες, δεν έχω να σου δώσω αυτό που θες
τα είπα όπως έχουν και κόπηκαν επαφές, ειλικρίνεια ζήτησες για του λόγου το αληθές
σου είπα πάρτο ασχήμια πιάτο σα σάπιο κάκτο
εμετό σου 'φερε πάλι το πιο ξέφρενο σαββατο
να δω αν πιάνει μια το ντύσιμο το σικάτο όταν θα πιάσεις πάτο
τίποτα το κοινό τι να εξηγείς στον από κάτω
εσύ κάτω, δε μας χωρίζει απλά ένα ταβάνι
αν μπεις μέσα στον κόσμο μου ο κόσμος θα σε τρελάνει
και τότε μάλλον θα 'ναι αργά να πεις τη λέξη φτάνει
αν νομίζεις πως για πάντα θα 'χεις στήριγμα απλά πέσε για νάνι
κουμπώσου μ' ότι βρεις αν δε σε πιάνει
σου 'χα πει ν' ακούς καμιά φορά δεν έχουν άδικο κι ας σου το 'παν οι άλλοι
μ' απ' την άλλη ήσουν πάντα το αγύριστο κεφάλι
τώρα που μπλέκεις πάλι πες πως πέρασ' αδερφέ
απ' όλους μας ναι μα απ' την πάρτη σου δε θα κρυφτείς ποτέ κ είναι σταντε
μαλάκα ψηλέ, σήκω απ' τον καναπέ και κουνήσου
δε γίνεται πάντα να 'χεις μισή ντροπή δική σου
μουνιά αφεντικά που παίζουν την υπομονή σου
το βλέπεις που το σίχαμα πρεσάρει πιο πολύ αν ρίξεις νερό στο κρασί σου,
το επόμενο θα το κεράσω εγώ εσύ ανοίξου
μου πες για την προσευχή σου
κατάλαβα πως κάτι ξαφνικά γίνεται πιο εύκολο όταν δεν πιστεύεις μόνο ότι παίζει στην όραση σου
πέρα απ' το ταξίδι αν μετράει θα μετράει κι όταν έφυγες τι άφησες και τι πήρες μαζί σου
για να 'χουν ν' ασχολούνται οι χιλιάδες ακόλουθοί σου, να βλέπουνε το θάνατο σα να 'τανε γιορτή σου
δε θα ξεχάσουν ποτέ γαμώ μόνο οι πιστοί σου που ανεξαρτήτως ρόλου ήταν πάντα εκτός συνόλου, όλα τ' άλλα είναι του κώλου, παιχνίδια του μυαλού αυτά που λένε του διαόλου που σιγά σιγά σας σμίγει,
δε ζούσε σε κυνήγι, δεν του 'κανε ότι πνίγει μα βρέθηκε σ' εκείνη σαν να μην του είχε ξεφύγει, με καταλαβαίνουν λίγοι
εφόσον τόσο το κρατάς κάπου ξεσπάς όταν επείγει
λες και θέρισε την πτώση, αν όχι εσύ κάποιος θα την πληρώσει
κάποιος που 'χει για να δώσει μετρημένα, άλλοι τα πουλάν σαν άριστα συσκευασμένα και εκεί υπάρχει θέμα
που φοβάται να το δει και παριστάνει πως δεν ξέρει, αυτός που είναι εκεί αν είναι εκεί γιατί συμφέρει
τα μάτια λένε ψέμα μαρτυρά το κρύο χέρι
ΠΟΝΑΣ;
απλά δε θέλω να μιλήσω πουθενά καμιά φορά
κι ο κόσμος είναι αυτός που σ' αναγκάζει να είσαι για όλα προσιτός
θυμάμαι όλα να γίνονται καπνός, θυμάμαι χωρίς τύψεις όλα να τα βλέπω αλλιώς, στάση που έγινε σταθμός
επομένως
ήταν σα κακό μόνο για 'σένα το να ζεις ξενερωμένος, βαρύς και τσακωμένος
μετά βάλθηκε να πειστεί ότι γελάει καλύτερα αυτός που γελάει κλασμένος, μα έφυγε πικραμένος, ποτέ συγχωρεμένος
αν δεν το ξεχάσεις μια, το πρώτο μου κομμάτι έσπασε στα 23, μέρα με συναυλία
τότε που είχε σημασία για μένα πιο πολύ το να με νιώσουν
μα τι ραπ θα παραδώσεις όταν μέσα σου δεν έχεις βρει ουσία κ είδα ραπ παπαγαλία
χαμόγελα κι εσένα να κοιτάς μ' αμηχανία, το 'χα σαν φωτογραφία
στο βολικό σου πέπλο που ηρεμείς άμα σκεφτείς πως θα μπορούσε μάλλον να 'ναι υποκειμενική αμαρτία
φύγαμε απ' την ευθεία και μετά πήρα χαμπάρι, σ' αυτή την ιστορία που αν πάρουμε απ' την αρχή ούτε ν' ακούσει δε γουστάρει
ναι ναι, είμαστε τόσο δα μικροί, που ο ανθρώπινος μας νους φτάνει μονάχα μέχρι ν' αναρωτηθεί, έπειτα ν' αναλωθεί
μέχρι να βρει την εξήγηση σε κοινή λογική εσύ πως ψάχνεις το γιατί;
σου τα 'σκασε η τρέλα σου και το 'κανες γιαπί μια στροφή κι έγινες τέτοιος
ας μην υποτιμάς αυτά που αλλάζουνε μέσα σου όταν μέσα σου μένεις σκέτος
πως το βλέπεις, που πατάς και τι νιώθεις για φέτος;
για πόσο οι υπερβολές και τ' αντιθέτως;
τουμπεκί γιατί κατάντησε τώρα μόνο κοιτάει πάνω που άρχισε το 'πε σα να της ξέφυγε την πρώτη δεν απάντησε
καμβάς που αγάπησε αυτή που το ζωγράφισε το νου της άφησε και σε περπάτησε
τι μύγα τον τσίμπησε ξανά κι άλλαξε βλέμμα και νοστάλγησε, μόνο για λίγο κράτησε, μα κοίταξε αντιδράσεις
πάλι θα στο γυρίσω να γελάσεις
για κάθε φορά που περπατάμε και γυρνάς να με κοιτάξεις
καλό παιδί ο θανάσης
!!!
real
Αν βγεις απο το σκοταδι μπρο Παρε και τα δικά μου
Nainainai
Diamanti
Δεν γύρισα να δω και ας σε άκουσα να γελας.