Это видео недоступно.
Сожалеем об этом.

W Kawiarnianym kącie - zainspirowany przez Wisławę Szymborską

Поделиться
HTML-код
  • Опубликовано: 7 июн 2024
  • W Kawiarnianym kącie - zainspirowany przez Wisławę Szymborską napisałem tę piosenkę:
    text, Mario Suze
    W małym kawiarnianym kącie, dwoje zapatrzonych w siebie,
    Świat na zewnętątrz jakby zamarł, dla nich nie istnieje.
    Ona mówi szeptem, on odpowiada wzrokiem,
    Tajemnica ich świata, wpleciona w gesty nieśmiałe.
    Pod ich spojrzeniami, miasto traci kolor,
    W ich śmiechu, serca tańczą swój własny taniec.
    W ich kącie, świat odnajduje swój spokój,
    Gdzie melodia serca maluje obraz
    Za oknem dzień szepcze znane wzory,
    Szeptane obrazy mknących cieni, świat walczy o każdą chwilę.
    Ale tam, gdzie ich dotyk przeplata się z powietrzem,
    Czas i zasady zdają się na to nie zważać.
    Pod ich spojrzeniami, miasto traci kolor,
    W ich śmiechu, serca tańczą, malując miłośc,
    W ich kącie, świat znajduje spokój,
    Melodia serca gra, a czas zastyga.
    W ich oczach światło, migotanie tajemnic,
    W ich uśmiechach, obietnica jutra.
    "W oczach dwojga zakochanych tańczą cienie rzadkich snów,
    Wichrem niesione, nieuchwytne,tak bliskie każdemu z nas."
    W blasku ich oczu rzeczywistość rozmazuje się
    w ich śmiechu ludzkie dusze znajdują znaczenie
    Jakby nic poza nimi nie miało wagi
    Gdzie miłość to cały wszechświat co chcą znać
    W ich oczach światło, migotanie tajemnic,
    W ich uśmiechach obietnica jutra
    W oczach dwojga zakochanych tańczą cienie rzadkich snów
    Nieuchwytne, tak bliskie każdemu z nas
    W ich oczach światło, co rozprasza cienie
    W ich śmiechu nadzieja budzi się jak wiosna
    Jakby ich miłość była mostem ponad przepaściami
    Gdzie każdy dzień jest darem, nie obowiązkiem
    Ich miłość jak echo szczęśliwych czasów
    Otwiera zapomniane wspomnienie szczerej prawdy
    Nie potrzebują wiele, by poczuć się spełnieni
    W ich wspólnym świecie każdy dzień jest świętem
    W świetle ich oczu czas zamienia się w poezję
    W śmiechu serca biją w unisono
    Jakby zewnętrzny świat stracił swoje kontury
    Gdzie szczęście to codzienność, nie rzadkość
    nie rzadkość
    Niech więc mówią, że takie szczęście nie przemienia świata
    Ale kto raz zobaczy jak oni tworzą symfonię radości
    Poczuje, że w ich obecności nawet powietrze staje się lżejsze
    I, że w każdym ich śmiechu jest iskra co na moment rozświetla noc

Комментарии • 1