“..Maar als Ik iemand Mijn beloften heb gegeven, zit Ik er wel aan vast.” Zo zei de dominee, verwijzend naar hoe het zit met Christus en Zijn (verbonds)beloften. ..“En die beloften heeft Hij aan ons toegezegd en aan ons verzegeld.” Zo vervolgde de Ds verwijzend naar de (kinder)doop. “..Geschonken en bevestigd..” Dus inhoud van beloften en vervulling van beloften, allen hoofd voor hoofd. Je hoort wel hoe hij af en toe speelt met woorden. Het ene moment is het alles toegezegd, geschonken, het volgende moment is het “Hij WIL het geven en schenken..” Dat plaatst het weer in een geheel ander perspectief, want wat zorgt er DAN voor dat hij dat ook daadwerkelijk geeft/doet?.. Hij doet het toch? Of wil Hij het nu doen?.. In the end loop je telkens Bijbels gezien vast met zo’n uitleg. Want het valt niet vol te houden dat de beloften ieder (kind of volwassene bij de doop) hoofd voor hoofd worden toegezegd, geschonken. Want dan zou er letterlijk niemand van de gedoopten verloren gaan. Hij belooft niet slechts, of op voorwaarden; Hij geeft het ook daadwerkelijk allen die Hij het daadwerkelijk belooft. (Dat benadrukte de dominee ook) Ik zou zeggen lees Romeinen 9, dat haakt precies op dit punt aan. Juist besnijdenis/kinderdoop, verbond, behoud… Immers, daar gooien ze, (vanuit de veronderstelling dat iedereen in het verbond is en de beloften toegezegd/gegeven is), Paulus voor de voeten dat het woord van God (beloften) krachteloos is geworden omdat er nog zovelen verloren zouden gaan?!.. Maar Paulus zegt juist daar, juist dan, dat dit niet zo is omdat de beloften niet allen hoofd voor hoofd zijn (gedaan/gegeven), maar dat het (beloften) overeenkomstig de lijn van de verkiezing is, Gods vrije welbehagen: “Want in Izak zal u het zaad genoemd worden..” Maar dat is uiteraard DE aanstoot weer, want die plaatst de mens buitenspel, en plaatst het enkel waar het behoort; bij God. Of het nu om Jakob of Ezau gaat, Om Inzak of Ismael… En voordat er weer allemaal verwijten, excuses en klachten worden geuit; lees wat Paulus z’n antwoord daar op is, ook in Rom 9. Laten we net als de Bijbel met twee woorden blijven spreken, tezamen met het doopformulier onderscheid blijven maken tussen wezen en bediening van het verbond. Niet bang zijn voor allerlei menselijke tegenwerpingen, maar de lijn aanhouden die de Bijbel ons voorhoud.
Prachtige uitleg van de vrijwillige (verplichte) verbondenheid van de Heere (aan een zondaar die zich bekeert). Alleen jammer dat dit (met veel woorden maar zonder duidelijke Bijbelse onderbouwing) in de verkeerde context geplaatst wordt namelijk die van de (kinder-)doop.
Hij begrijpt hem inderdaad niet helemaal. Misschien een idee om hier inhoudelijk op in te gaan, want hoe zou u zelf inhoudelijk reactie geven op de comment van Gerben? Zelf als reformatorische christen vind ik het namelijk ook niet met de Bijbel te conformeren dat wij in de reformatorische kerken onze kinderen standaard dopen, zelfs als er bij ouders geen sprake is van een waar geloof.
@@lydav6250 Een Bijbelse visie op de doop komt niet voort uit ‘Ik zie of hoor geen tekst(en) voor of tegen” of “Ik zie alleen doop van volwassenen na een geloofsbelijdenis..” en dergelijke argumenten. Zulk een oppervlakkig beredeneren leent de Bijbel zich simpelweg niet voor en zeker ook een afzonderlijk onderwerp als de doop niet. Een juiste visie op de doop is een eindstation, het komt als het goed is voort uit een Bijbelse visie op de Kerk; het verbondsvolk van God van alle tijden. Hoe en waarom handelt God met Zijn (verbonds) volk zoals Hij dit openbaart in Zijn Woord? Wie zijn er wel of niet onderdeel van en waarom? Dus juist om het individualistisch (en vaak ook Arminiaans) denken & handelen van bv baptisten op Bijbelse grond te weerleggen, is één van de key-questions; Hoe bepalen we vanuit de Schrift wie de Kerk is? Dus een Bijbelse Ecclesiologie zeg maar. Dan pas, de hele Schrift en Diens boodschap in acht nemende op dat onderwerp, kunnen we zien wie er gedoopt moet worden en waarom. En juist bij de Ecclesiologie gaat het bij alle baptistische interpretaties fout. Of je nu Vrijzinnige baptisten, Charismatische, Evangelische of zelfs Reformatorische baptisten hebt, ze hebben uiteraard onderling verschillen, maar de visie op Israel en de Kerk, het verbond van God met Zijn volk, vormt het fundamentele dwaalspoor bij de baptisten. (Ook wel bekend als dispensationalisme t.o.v. de Bijbelse Verbonds Theologie als interpretatie van de Schrift). Ondanks dat ze hun kinderen uiteraard vaak wel opvoeden/behandelen als onderdeel van het verbond en de gemeenschap, komen ze niet tot de Bijbelse benadering/erkenning ervan, maar rust het in the end vooral bij de individuele beslissing/keuze van het moment. En zijn ze (velen) van mening dat God 2 plannen heeft; 1 voor etnisch Israel en een andere voor de Kerk. En ja, dat kent meerdere varianten en er spelen uiteraard allemaal zaken als onderdompeling etc mee, maar dat zijn bijzaken. Als je het afpelt komt het neer op de essentie van de visie op Israel en de Kerk. Dus elkaar hier op een platform met wat teksten/persoonlijke overtuigingen ‘bestrijden’ op puur een opvatting omtrent de uiteindelijke toepassing/uitvoering van de doop, is een waardeloze exercitie en toont enkel aan dat het niet gaat waarover het moet gaan. Want het valt niet Bijbels en zinvol te bediscussiëren op dat niveau, het ligt veel dieper en komt pas werkelijk aan bod bij de essentie: Bijbelse #Ecclesiologie De Kerk.. Gelovigen en hun zaad… Verzameling van Gods Volk bestaande uit Joden & heidenen… 1 plan, 1 Volk, in Christus, van alle tijden… “Het Israel Gods”, zoals Paulus het noemt.
“..Maar als Ik iemand Mijn beloften heb gegeven, zit Ik er wel aan vast.” Zo zei de dominee, verwijzend naar hoe het zit met Christus en Zijn (verbonds)beloften.
..“En die beloften heeft Hij aan ons toegezegd en aan ons verzegeld.” Zo vervolgde de Ds verwijzend naar de (kinder)doop. “..Geschonken en bevestigd..”
Dus inhoud van beloften en vervulling van beloften, allen hoofd voor hoofd. Je hoort wel hoe hij af en toe speelt met woorden. Het ene moment is het alles toegezegd, geschonken, het volgende moment is het “Hij WIL het geven en schenken..”
Dat plaatst het weer in een geheel ander perspectief, want wat zorgt er DAN voor dat hij dat ook daadwerkelijk geeft/doet?.. Hij doet het toch? Of wil Hij het nu doen?..
In the end loop je telkens Bijbels gezien vast met zo’n uitleg. Want het valt niet vol te houden dat de beloften ieder (kind of volwassene bij de doop) hoofd voor hoofd worden toegezegd, geschonken. Want dan zou er letterlijk niemand van de gedoopten verloren gaan. Hij belooft niet slechts, of op voorwaarden; Hij geeft het ook daadwerkelijk allen die Hij het daadwerkelijk belooft. (Dat benadrukte de dominee ook)
Ik zou zeggen lees Romeinen 9, dat haakt precies op dit punt aan. Juist besnijdenis/kinderdoop, verbond, behoud… Immers, daar gooien ze, (vanuit de veronderstelling dat iedereen in het verbond is en de beloften toegezegd/gegeven is), Paulus voor de voeten dat het woord van God (beloften) krachteloos is geworden omdat er nog zovelen verloren zouden gaan?!.. Maar Paulus zegt juist daar, juist dan, dat dit niet zo is omdat de beloften niet allen hoofd voor hoofd zijn (gedaan/gegeven), maar dat het (beloften) overeenkomstig de lijn van de verkiezing is, Gods vrije welbehagen: “Want in Izak zal u het zaad genoemd worden..”
Maar dat is uiteraard DE aanstoot weer, want die plaatst de mens buitenspel, en plaatst het enkel waar het behoort; bij God. Of het nu om Jakob of Ezau gaat, Om Inzak of Ismael… En voordat er weer allemaal verwijten, excuses en klachten worden geuit; lees wat Paulus z’n antwoord daar op is, ook in Rom 9.
Laten we net als de Bijbel met twee woorden blijven spreken, tezamen met het doopformulier onderscheid blijven maken tussen wezen en bediening van het verbond. Niet bang zijn voor allerlei menselijke tegenwerpingen, maar de lijn aanhouden die de Bijbel ons voorhoud.
Prachtige uitleg van de vrijwillige (verplichte) verbondenheid van de Heere (aan een zondaar die zich bekeert). Alleen jammer dat dit (met veel woorden maar zonder duidelijke Bijbelse onderbouwing) in de verkeerde context geplaatst wordt namelijk die van de (kinder-)doop.
Dan begrijp jij ten diepste ds.den Ouden niet.
Hij begrijpt hem inderdaad niet helemaal. Misschien een idee om hier inhoudelijk op in te gaan, want hoe zou u zelf inhoudelijk reactie geven op de comment van Gerben? Zelf als reformatorische christen vind ik het namelijk ook niet met de Bijbel te conformeren dat wij in de reformatorische kerken onze kinderen standaard dopen, zelfs als er bij ouders geen sprake is van een waar geloof.
Beluister de preek van ds P.den Ouden "Waarom de kinderdoop". gisteren geplaatst op Evangelieherauten.
Heb ik beluisterd, maar hoor daarin geen duidelijke Bijbelse grond voor de kinderdoop!
@@lydav6250
Een Bijbelse visie op de doop komt niet voort uit ‘Ik zie of hoor geen tekst(en) voor of tegen” of “Ik zie alleen doop van volwassenen na een geloofsbelijdenis..” en dergelijke argumenten. Zulk een oppervlakkig beredeneren leent de Bijbel zich simpelweg niet voor en zeker ook een afzonderlijk onderwerp als de doop niet.
Een juiste visie op de doop is een eindstation, het komt als het goed is voort uit een Bijbelse visie op de Kerk; het verbondsvolk van God van alle tijden.
Hoe en waarom handelt God met Zijn (verbonds) volk zoals Hij dit openbaart in Zijn Woord? Wie zijn er wel of niet onderdeel van en waarom?
Dus juist om het individualistisch (en vaak ook Arminiaans) denken & handelen van bv baptisten op Bijbelse grond te weerleggen, is één van de key-questions; Hoe bepalen we vanuit de Schrift wie de Kerk is? Dus een Bijbelse Ecclesiologie zeg maar.
Dan pas, de hele Schrift en Diens boodschap in acht nemende op dat onderwerp, kunnen we zien wie er gedoopt moet worden en waarom.
En juist bij de Ecclesiologie gaat het bij alle baptistische interpretaties fout. Of je nu Vrijzinnige baptisten, Charismatische, Evangelische of zelfs Reformatorische baptisten hebt, ze hebben uiteraard onderling verschillen, maar de visie op Israel en de Kerk, het verbond van God met Zijn volk, vormt het fundamentele dwaalspoor bij de baptisten. (Ook wel bekend als dispensationalisme t.o.v. de Bijbelse Verbonds Theologie als interpretatie van de Schrift).
Ondanks dat ze hun kinderen uiteraard vaak wel opvoeden/behandelen als onderdeel van het verbond en de gemeenschap, komen ze niet tot de Bijbelse benadering/erkenning ervan, maar rust het in the end vooral bij de individuele beslissing/keuze van het moment. En zijn ze (velen) van mening dat God 2 plannen heeft; 1 voor etnisch Israel en een andere voor de Kerk.
En ja, dat kent meerdere varianten en er spelen uiteraard allemaal zaken als onderdompeling etc mee, maar dat zijn bijzaken. Als je het afpelt komt het neer op de essentie van de visie op Israel en de Kerk.
Dus elkaar hier op een platform met wat teksten/persoonlijke overtuigingen ‘bestrijden’ op puur een opvatting omtrent de uiteindelijke toepassing/uitvoering van de doop, is een waardeloze exercitie en toont enkel aan dat het niet gaat waarover het moet gaan. Want het valt niet Bijbels en zinvol te bediscussiëren op dat niveau, het ligt veel dieper en komt pas werkelijk aan bod bij de essentie: Bijbelse #Ecclesiologie
De Kerk.. Gelovigen en hun zaad… Verzameling van Gods Volk bestaande uit Joden & heidenen… 1 plan, 1 Volk, in Christus, van alle tijden… “Het Israel Gods”, zoals Paulus het noemt.