Waarom winnen Premier League-spelers zelden een WK?

De zevende aflevering van Sporza Dox begint met een ontnuchterende statistiek.
De laatste 25 jaar hebben maar elf spelers uit de Premier League de wereldtitel weten te veroveren. Da’s amper 8 procent van alle spelers die wereldkampioen geworden zijn. Wie in Engeland voetbalt doet het zelden goed op een groot toernooi. Dat ziet er dus ook niet zo goed uit voor onze Rode Duivels, die flink wat spelers in de Engelse competitie hebben lopen.
Engeland pakte in 1966 de wereldtitel voor eigen volk, dankzij onder meer dit doelpunt van Martin Peters. Maar sindsdien is het maar één keer bij de laatste vier geraakt op een WK. Dat was op de Mondiale in Italië in 1990, toen ze er in de halve finale uit gingen na strafschoppen tegen de latere wereldkampioen West-Duitsland. Eén schamele halve finale op 12 Wereldbekers.
Ondertussen was het Engelse profvoetbal zich aan het heruitvinden, en in 1992 werd de competitie hervormd tot de Premier League. Hoewel de Engelse clubs, met vooral Manchester United en Arsenal, opnieuw aansluiting vonden met de Europese top, leidde dit niet tot resultaten bij de nationale elf. In 1994 kon Engeland zich zelfs niet plààtsen voor het WK. Daarna volgden een achtste finale, twee kwartfinales en nog eens een achtste finale.
Vier jaar geleden, op het WK in Brazilië, bakten de Engelsen er helemaal niets van.
Ze verloren eerst van Italië en kregen daarna een 2-1 van Uruguay te slikken.
Uiteindelijk moesten de Engelsen tevreden zijn met één punt, na een 0-0 tegen Costa Rica. Met het schaamrood op de wangen vlogen ze al na de eerste ronde terug naar huis.
Dat jaar werd Duitsland wereldkampioen. Vier spelers uit de kern speelden op dat moment in Engeland: Mertesacker, Podolski en Özil bij Arsenal, en Schürrle bij Chelsea. Verder terug in de recente geschiedenis zijn er niet eens zoveel méér spelers uit de Engelse eerste klasse die wereldkampioen zijn geworden. Sinds het ontstaan van de Premier League in 1992 is dit de volledige lijst:
In 1998 waren bij wereldkampioen Frankrijk Vieira, Petit, Leboeuf en Lama de enige spelers in Engelse loondienst. En daarna was het wachten tot Spanje in 2010, dat Arsenal-middenvelder Fabregas en Liverpool-duo Torres en Reina in de ploeg had.
Met de vier Duitsers van 2014 erbij, kom je sinds 1992 dus maar aan 11 Premier League-spelers op een totaal van 136 wereldkampioenen. Of omgerekend 8%.
Wat is nu de oorzaak van die povere statistieken? Moeten we die zoeken in de zwaarte van de Engelse competitie?
Ervaring op het allerhoogste niveau is dus een belangrijke troef, als je succes wil oogsten op de Wereldbeker.
En daar wringt misschien ook het schoentje voor onze Rode Duivels, van wie er veel in Engeland actief zijn. In de huidige kern hebben maar 3 spelers ooit de finale van de Champions League gespeeld: Courtois, Alderweireld en Carrasco, toen ze nog bij Atletico Madrid voetbalden. Simon Mignolet bleef in de jongste finale met Liverpool op de bank. Neem daar de halve finales bij en de oogst blijft mager: Kevin De Bruyne en Vincent Kompany speelden in 2016 de halve finale met City, en that’s it!
Dit jaar was er nog maar één Belg actief in de halve finales van de Champions League, maar dat onderwerp laten we beter rusten.
Terug naar de speelminuten, en naar het WK in Rusland. Opnieuw heeft de Engelse selectie afgelopen seizoen minder minuten bij elkaar gevoetbald dan Spanje, Brazilië en Frankrijk. De verrassing deze keer is dat de Duitsers veel minder hoog scoren dan gewoonlijk. Net zoals de Belgen tikken ze af rond de 63.000.
In totaal hebben de Rode Duivels dus lang niet het meest op het veld gestaan, maar onze toppers Hazard, De Bruyne, Lukaku, Mertens en Vertonghen zitten wel elk allemaal rond de 4.000 minuten. Dat zijn ruim 44 volledige wedstrijden. Welk effect zal dit hebben op hun prestaties op het WK? We vroegen het aan Werner Helsen, professor Trainingsleer en Prestatiebegeleiding. Hij was nauw betrokken bij de voorbereiding van de Rode Duivels.
Mede door de gegevens waarover Werner Helsen beschikte, kregen enkele spelers, zoals Kevin De Bruyne, al in maart extra rust.
Conclusie: De Engelse spelers en onze Rode Duivels uit de Premier League hoeven niet zozeer te sakkeren op hun vele speelminuten in het seizoen, maar wel op hun gebrek aan rust, omdat ze geen winterstop krijgen. En ook al worden er minder overtredingen gefloten, het lijkt erop dat veeleer de hoge intensiteit van de Engelse competitie een grote impact heeft.
Doe daar bovenop nog de beperkte ervaring in de eindfase van de Champions League, en je begrijpt waarom de WK-statistieken niet zo grandioos zijn voor wie in Engeland speelt. Aan Hazard, De Bruyne, Lukaku en co om die cijfers tegen te spreken.