Hêviya Azadî | Ferhad Merdê | “meger tû serê xwe rake tê weke lawê meryem di çarmixa de bêxaçkirin”

Поделиться
HTML-код
  • Опубликовано: 29 окт 2024

Комментарии • 5

  • @toopsoft4818
    @toopsoft4818 Год назад

    🥺

  • @portakalsuyu9272
    @portakalsuyu9272 2 года назад

    yazı olarak paylaşabilirmişin acaba

    • @JorMirov
      @JorMirov  2 года назад +5

      serokê min wiha dibêje
      "car hêzirmin dibe ez li buhareke şîn im
      û car car bixwe şîyardibim ez li zivistanekî bihar mirî xemgîn im.
      û car bi kesera hizra xwe li zarokatîya xwe ve digerim.
      bavê min di fêrbuna meşamin bimin diketebumana
      û digot: "ew birhên qalind ne jixwe ve qalinde"
      û dayîk dizani ku di lîstokê min de dîyar dibe ez çi dikim
      ji bilî dayîkamin kes nikarîbu wateyeke bi de wê kenê ku ez ji
      nava hinave xwe ve diperjiqînim
      matmayî mabum ji kudere hatîye sehra mereqamin
      ne min xwe kir esîrê pêçeka dayîka xwe
      û ne min xwe kir xulamê kederên bave xwe
      û di ber elenda heyve de min çêdikir wêneyek ji xewna xweyê zaroktî
      xewna ku ez bikujim marekî reş!
      wek çivîka bazekî li çîyake bijîm
      û li wê derê min kişand kesera xwe yê biçukanî
      û di bin dara gundê xwe de bi rondiken nesekinî nesekenî min hilf û kesera zarokatîya xwe bi dawî ve anî
      û bi vî rengê dest pê bu trajîdya jiyana min
      trajîdya kû cara yekem gaveke bi tirs
      û cara duyem bi êşeke bê tirs
      û cara sêyem min toven hinase xwe di qelişîn axa pîroz de çand
      û ew roj bu kû ez bi hesret bim berê xwe bidim çiyayên Helgut û Qendîl
      û bimeşim di nav sirr u seqema Zagros
      u awirê xwe bavêjim Sîpan u Herekol, Cûdi u Gabar u Ararata ku ji her çîyayîre xwe kirîye baz
      min dixwest ji çûken xwere hêlînan ava bikim ji qirşiken deşta Şehrezor u Herran
      ûmin lava dikir kû Dîcle u Firat ji min re vekin çîroka xwe yê efsanewî
      lê qet rê nedan min ez ramusînim ew zaroka ku bavê wî di ber ramanên min de çû.
      rênedan min ez xatirê xwe bixwazim ji wê dayîka ku destmala xwe daneweşandibu ji rondikên sor
      dengê Gumgum a lafawên xwin birçî bi alîyê min de tên u bi têhna hezar dafoka u lafaw bi lafaw... lehîp lehîp...
      ne min şikeftek hebû kû ez finda xwe têde vêxînim
      û ne min bohstek erd hebu kû ez xwe têde bihewînim
      û ne min hawdedek hebû hevalek hebû kû ez jê re bêjim:
      Merheben Ey Dost!
      dostek kefenekî ji min re dike diyarî
      û dostek tabutekî ji min re dike navnîşan
      û dostek li min dide derziya mîkromên bozkuş
      û dostek dixwaze di bin axê de min bike padîşahê qebristana welatemin
      û dostên kû ji mejîye Zîus derdikevin weke Etîneya qehpik xincer bi xincer li piştamin didin.
      dosten kû axaftinen min di devêminde girêdidin û berê min didin warên bêkes
      warên kû çawa kevokên periqyayî bi ser min de vebin
      warên ku hest di nav diranên şevşevokan tên cutin u goka
      dinyaye li ser destê xwe de çewt dizîvirîne
      warên ku li ser konên kevnepîran qêrîn bi qêrîna tine dikin û barbang bi tarîka tine dikin.
      wê bimin bidin hezkirin şev tarîka reş
      wê bimin bidin ji bìr kirin nerxên winda kirî
      wê bi min bidin ava kirin dojeha ku ticaran nehilweşe di zikê axa min de?
      ax ji bêfehîtîyate ey bêbext ku ti li min zor dike
      ya eze bêjim erê û meger ku ez bêjim na,
      wê hestêmin di destara qederê de bê hêrandin
      çend sal bê kû kes bi min re jîyan bike ez hevaltiyeke bi nîvsoka xwere derbas dikim
      yek caran ez diaxivim bi keviren lêkkrî xwe ji minre kiriye zindan
      û yek caran kerwanên gotinên min diponije li ber nalîna dîroka bê nivîs.
      dîroka kû li şaristana Mezopotamya dest pê bû
      dest pê bu bi çêbûniya peşîyê
      nefesa peşiyê
      çandiniya pêşiyê
      di bereketa xwedawenda jin
      bi xemlîn u ciwanîya ...........?
      dem zîvirî û bi hatîna Sumeran winda bu çerxa dayîka pîroz.
      dinya tev mije dumane ne zelal e
      tê bi kê re dilsozîya deyne ew jî ne dîyare
      kevokên kû hêken xwe dişkinin
      şapirpirîkên ji gûla nefretê tînin
      kulîlkên bi Gumgumokan re peymanan datînin
      zevîyên kû mişkên behijmar di singa xwe de dicivînin
      jinên ku însana di zikexwe de dixeniqînin
      jiyana ku dikeve bin bandorîya Drakol û Vampîran de mirinekî rehetî jêre gûnehe.
      Ey korr be çavên te dinya!
      tû nabîne?
      bi tapinax u zîgoratan
      behêdariya hevên hemdem
      bi çarnîxên jipiya kirî û sedarên cav ne têr têhna xwe bi keda
      însanan dişkînin
      diz
      derew
      dirutî
      beehlaqî
      wek baye payîza pelçîmên dara diwerînin
      yek dibêje ez Antî me yasayen Înana di xwe de dirizînim
      û yek dibêje ez Mardok im Dawi li jîyana Tiyama tînim.
      û yek dibêje ez Atum im ziraven însana diqetînim
      û yek dibêje ez Sargon im Dewlet im şev-roj, cennet-cehennem
      ax av term hişk ew Xwezaya heft reng ser û bine hev dixînim.
      dinayaya ku li min zor dike meger tu serê xwe rake tê wekî kurrê Meryem di çarmîxa de bexaçkirin!
      çawa Musa di Sehra Asîna de hate winda kirin
      û çawa Hezretî Muhemmed di ber Kurreyşîyan de bu koçber
      û çawa Hesen u Huseyin di Kerbelayê de ser li wan hate birin...
      tu biçe
      Dinya ya ku li min zor dike çawa gotina Galîlo u Birono li ser serê wan belabû
      û çawa ramanên Îbnê Rûşd û Farabî li wan wêran bû
      û çawa Azadî ji Pîr Siltan Evdal re nema ji te re jî namîne!
      ey korr be çavên te dinya...
      barana ji ser axa min birin
      û çemêm zuha kirin
      û doz dozên tinekirin ku ez denge xwe nekim
      çing çinga şûşên sorr
      evîn serjê kirin
      ken bi girî kirin
      şikeft û zivingan bi hestiyan tije kirin kû ez dengê xwe nekim
      lo çawa ez dengê xwe nekim û însana dikin gurre însan û mirovahiya pîroz ji vê dinyayê koçber dike û diçe
      de bila biaxivin kelepçên dest vir
      çend salin bê ku kes bi min re jîyan bike
      ez hevaltîyeke bi nivîsoka xwe re derbas dikim
      Û şevbêrkên şîyarbûnê di ber ahînen Mazlum'an de
      dihêle carekî din ez bêjim
      meger tene ji bona wan qehremanên dîrokê mabe
      û meger tenê ji bona wê dayîka pîrbûyî kû heta niha kure wî wê nas nake
      û meger tenê ji bona wan hesretê Keyferata pakrewane mabe
      û meger tenê ji bo wê zaroka sêwî mabe
      ezê bêjim meger ji min durxînin hevaltiya nîvsoka min
      û teniya tarîka Xweda were bîne li ser ronaka mûma min
      Yan jî bere min li wê sêdara bêîman bixînin
      ezê bêjim
      kû çiya çiqasî bilind be
      û her çiqeysî Oqyanosa bêbinî mîrê behra be
      lê kû di gerdûnê de ciqeysî gezegen pir bin hemî wê jibin nîvsoka min derbas bibin
      û korr be çavê dostaniya kû bi min re nebûna dost
      ez hemin
      di ax de ez hemim
      di rih te ez he hemim
      di mejî de ez hemim
      di dîrokê de ez hemim
      di dil de ez hemim
      ez hemim
      ez hemim
      ez hemim
      kû ez îroj nebim
      sibê ezê hebim
      wê roj bi hebûna min derkeve
      meger hicrak min bimre
      wê hezar hicre di hicrê mirîde derkevin û bêjin:
      ez her wekî xebatkarekî ji bo azadiya însanim
      ez her wekî xebatkarekî ji bo azadiya însanim
      ez her wekî xebatkarekî ji bo azadiya însanim

  • @kacakedebiyat9920
    @kacakedebiyat9920 2 года назад

    Fon nedir acaba