29 yaşındayım, ailemin durumu iyiydi 20 li yaşlarımın başında ekonomi kötüleşti ilk darbe o oldu. Sonrasında ailem hastalandı 2. darbeyi de yedikten sonra şimdi tek başıma aileme bakmak zorundayım senin dediğin gibi hem aileden hemde başımızdakilerden dolayı gençliğim mahvoldu, bataklıktayız ama umut fakirin ekmeğidir sözüne sığınmak zorundayım bir şekilde bu bataklıktan çıkmak zorundayız
Daha 16 yaşındayım, klasik bir Türk ailesinde doğdum ve evet şu 16 yılıma dahi baktığımda iyi bir hayat yaşadığımı söyleyemiyorum hiç kız arkadaşım olmadı şimdiden maddi zorluklar yaşıyoruz çevreme baktığımda herkesin gerizekalı olduğunu görüyorum ülkenin durumu ise insanı daha da boğuyor. Yine de dediğin gibi umut fakirin ekmeğidir ağabey, azıcıkta olsa bir umut var. Sağ Ol Var Ol Abim
19 yaşındayım okuma kitabı alıcak paramız bile kalmadı ne yazık ki geçliğimizden tut hayallerimize umutlarımıza kadar ne varsa hepsini çaldılar. Bunca şey olmuşken hala da şükredin diyip duruyor anne babalar da ayrı cahil zaten onu söylememe gerek bile yok . Burdan anlaşılacağı üzere boka battık değerli insanlar ne yapacağımızı bilemiyoruz artık hayırlı bişey olucağı da yok ki olmasında zaten bundan sonra olucaksa coğrafya kadermiş gerçekten yurtdışında doğmak vardı .
2005 yılında İzmir’de kalabalık bir ailede dünyaya gözlerimi açtım. Annem ve babamın ilk evladıyım. Annem hastalığı yüzünden Bilkent Üniversitesi Bilgisayar Mühendisliğine gidememiş, anneannem izin vermemiş. Babam da maddi olanaklar ve kendisine satılan boş ümitler yüzünden istediklerini gerçekleştirememiş, en sonunda asker olmuş bir insan. Aslında kaos içerisinde doğdum. 5 yaşına kadar babaannemgil ile beraber büyüdüm, babam doğuda terör ile savaşıyordu. Bir gün eve gelip Kayseri’ye taşınacağımızı söyledi. Ailemiz bizlere kaliteli bir gelecek verebilmek için bu kararı aldı. Hayatım o zaman olumlu bir biçimde değişmişti. Küçüklüğümden beri çevremdekiler zeka seviyemin yüksek olduğunu söylerlerdi. Daha küçüklüğümden bana nasıl bir insan olacağım aşılanmaya başlanmıştı. Okumayı daha okula gitmeden öğrenmiştim ve çok geniş bir hayal gücüm vardı. Çok başarılı bir akademik kariyerim oldu. Herkesin parmakla gösterdiği gözde öğrencilerdendim. Bu başarıyı da lise sınavında taçlandırarak Türkiye’nin en iyi liselerinden birisine adımımı attım. Lise sınavına girdiğim yıl babam paraşüt kazası geçirdi, kıl payı ölümden kurtulmasına rağmen bel fıtığı boy gösterdi. Olduğu ameliyatlar sonucu erken yaşta emekli oldu. Antalya Manavgat’a taşındık. Hepimiz için yeni bir yer, yeni fırsatlar doğmuştu. Babam kendisine bir market açmıştı ve geçimimizi rahatça karşılıyorduk. Liseye başladığımda, ailemden de uzak yatılı okuduğum için kendimle baş başa kaldım. Kendimi keşfetmeye başladım ve hayatıma giren yeni insanlarla beraber düşüncelerim de tekrardan şekillenmeye başladı. Karantina başladığında eve dönmüştüm ve vaktim genelde ders çalışmadan, babama yardım ederek ya da kendimi ders dışında geliştirerek geçti. 2020’de babaannem vefat etti, benim için hayatımda çok büyük bir yeri olan babaannem aramızdan ayrıldı. Yıkılmıştım. Dedem yalnız kaldığından dolayı dükkanımızı devredip İzmir’e geri taşındık. Keşke taşınmasaydık. İzmir’e taşındığımız vakitten beri her günüm kaos içinde, problemler içinde geçiyordu. Babamın kendi kardeşleri ile olan problemleri, yaptığı hatalar vb. bunlar içinde sürüklendim. Bu süre zarfında hayatımda da hiç değişmediğim kadar değiştim; bir kızdan red yediğim için iyice zayıflamış, saçlarımı uzatmış, kendime yeni bir imaj çizmiştim. 11. sınıfta karantina bitmiş, arkadaşlarıma ve okuluma yeniden kavuşmuştum. Babamın kendi ailesi ile olan sorunları küslük dolayısıyla yatışmıştı ve artık sorunlar kendi çekirdek ailemizde baş göstermişti. Bunların detayına inemiyorum fakat gerçekten çok zor vakitler yaşadım. Gördüklerim, duyduklarım ve yaşadıklarım hayata bakış açımı komple değiştirdi. Artık gerçeklerin farkına varmıştım ve bu bana çok acı veriyordu. Eskiden dünyaya toz pembe bakan, ümitleri olan, vicdanlı benden eser kalmamıştı. 2022 yazında, kaos içerisinde geçen birkaç aydan sonra iç huzurumu kaybettiğimin farkına vardım. Depresyonum da bu zamanlarda iyice fitillendi, bunun farkına varmaya başladım. Hayata karşı hiçbir isteğim, amacım, hırsım, gücüm, mücadelem, hayalim kalmamıştı. Çok yorulmuş ve çok tükenmiş hissediyordum. Seneye üniversite sınavına girecektim ve ben kendimi hiçbir şeye hazır hissetmiyordum. 12. sınıfım, günü kurtarmak adına geçti. Her günüm benim için bir eziyetti. İntihar düşünceleri kafamda tepiniyordu. Hiçbir enerjim yoktu. Her gün söverek yataktan kalkardım, hiç enerjik hissetmezdim. Kronik bir yorgunluk vardı. Hala da var… Sınava girdim ve benim için fiyasko olan bir sonuçla karşılaştım, zaten böyle olacağının farkında olduğum için şaşırmadım. Şimdilerde günlerim yine kaos, huzursuzluk ve isteksizlikle geçiyor. Çabalamak, bu durumdan sıyrılmak istiyorum fakat enerjim yok. Farkındalık gerçekten bir lanettir, aptal insanlar mutludur…
Sana aşık oldum(şakayla karışık tabii🤣) 19 yaşındaki birinin yazım kurallarına bu kadar özen göstermesini ve yazdığı kompozisyonun kendi içindeki kapsamını çok olumlu buldum. Seni kendimle bağdaştırdım.
@@tolgahan1489 çok teşekkür ederim abi, yaşım 19 olsa da ,büyük konuşmayayım, fazlasını yaşadığımı düşünüyorum. Herkes tekil olsa da benzer hayatlar mevcut, çok sağol. 🙂
Zor zamanlar güçlü insanlar doğurur. Benim hesabım fırtına gibi bir hayatta ölüp gitmek. Vazgeçmek yok. Asla pes etmek yok. B planı yok. Geri adım atmak yok. Gevşemek yok. Ya istediğim olacak yada o uğurda öleceğim. Seçecekler ne olursa olsun mutlu olacağım.
Yaşadıklarını tam olarak anlamak çok zor dostum empati bir yere kadardır. Ben de bahsettiğin yorgunluktan muzdaribim. Hayat gerçekten bir darbeyle kapısını aralamıyor insana ardı ardına o kapıyı tekmelemek gerekiyor gerçekten de. Çok yorgunuz , çok dertliyiz düştük mü kalkmak üzerinden tır kaldırmak gibi geliyor. Gidişatı en ufaktan bile değiştirmeye gayret ettiğimizde bir şeyler gerçekten ufaktan çözülmeye başlıyor. Umutlu olmak gerekiyor her daim ve değişmek de.
17 yaşındayım ve 1 ay sonra 18 yaşında olacağım. Cidden bu yaşadığım 18 senelik sürede bazı şeylerden dolayı hayattan aldığım haz ve mutluluk oldukça azdı. Bu mutluluk açığını nasıl kapatabilirim diye düşündüğümde belirttiğim ana sorunlar hep maddi eksiklik, toplumdaki manevi bozukluk, sosyal problemler gibi şeyler oldu. Ama özellikle son 1 senedir daha doğrusu 2023 yazından beri bu sorunları çözebilecek şeylerin bile bana herhangi bir mutluluk sağlamayacağını hissetmeye başladım. Bir başka sorunum ise her şeyi öğrenmem ama hiç bir şeyi tecrübe etmemem oldu hiç bir yeri gezip görmedim şehir dışına en son 2.5 sene önce çıktım o da devlet desteğiyle oldu. Bulunduğum topraklardaki nüfus yoğunluğu içimdeki ferahlığı neredeyse yok etti ve çevremdeki insanlarda aradığım kumaşı ve kaliteyi bulamıyorum. Kendi şahsiyetime benzeyen kimseyi bulamıyorum ve bu da beni yalnızlaştırıyor. Eskiden sosyal çevrem çok az ama özdü ve ben bundan gayet memnundum şimdi ise sosyal çevrem daha çok, daha fazla kişiyle bağlantım var ama eskisi kadar memnun değilim bu durumdan. Akranlarımla iletişim kurduğumda hiç fikir alışverişi yapamıyorum sağlıklı bir iletişim kuramıyorum. İleride ne yapacağım hakkında hiç bir fikrim yok ve bu boşluktan çıkamıyorum. Okuldaki en yakın arkadaşlarımla hatta ailemle bile sağlıklı bir iletişimim yok kime bir şeyimi anlatmak istesem ya başından savıyor ya da iş tartışmayla bitiyor. Çok kalabalık bir yerde çok büyük bir yalnızlık yaşıyorum.
Ben Artık Şöyle Düşünmeye Başladım. annemiz babamız bizi dünyaya getirirken hani şeymi dediler acaba bizim bok gibi hayatımız var bir çocuk getirelim oda bizim gibi yaşasın yalnız olmayız en azından falan böylemi düşündüler acaba, yada abi senin dediğin gibi oy verirken lan biz bok gibi hayat yaşıyoruz bu partiye oy verelimde onlarda bizim gibi hayat yaşasın diyemi oy verdiler acaba bunu düşünmeye başladım gerçekten
@@huseyinsartas9659 aynen öyle. Mesela bizim toplumda şey vardır. Sen bize ne yaşatıyosan çocuğunda sana aynısını yaşatsın diye. Hani görev gibi olmuş artık çocuk yapmak ne olursan ol çocuk olacak kafası var insanlarda. Hiç demiyor herkes çocuk yapmak zorunda değil diye. Dinlede alakası var bu konunun neymiş peygamber efendimiz coğalın demiş müslümanlar artsın falan filan saçma sapan şeyler. Peygamberimizi şuan bu ülkeye göndersinler lafını geri alır çocuk yapmayın der.
birde bizim toplumda şu var çocuk ileride yaşlanınca sana baksın dıye yapılıyor.Ya konuşulacak çok şey varda ne diyim yani şans eseri gelmişsiz şu boktan zamanda boktan dünyaya ...@@yunusemreyildiz2703
Video özeti ve çıkardığım notlar 1- 20-30 arasında , eğlenmeyi , gezmeyi , arkadaş edinmeyi aksatma hayatını yaşa 2- çalıltığınız iş yerindeki insanların zekasına takılmayın 3- kendinizden bilgi ve birikim seviyesi olarak daha aşağıda olan birine çalışmak adama koyuyor 4- gençlik yılları hızlı geçer zamanı iyi değerlendirin
Daha gençliğimin başlarında olan bir insan olarak, son 4 yıl içerisinde hayatımda olup biten olaylar sonucu çok yorulduğumu hissettim. 19 yaşındayım ve gençliğimin tükendiğini hissediyorum. İki yıldır günlük tutuyorum ve ilk sayfadan beri sürekli bahsettiğim tek şey iç huzurumu kaybetmemdir. Kendime bir illüzyon yaratıp onun uğruna yaşamak isterdim fakat gerçekler bana pranga vurmuş durumda…
Dostum son 4 yıl içinde ne yaşadın bilmiyorum ama çok iyi anlıyorum seni bende 20 yaşındayım 1 üniversiteye gittim hayatım kaydı ve son 3 yılım bomboş geçti bu süre zarfında hiçbir şey yapamadım geleceğe dair ve daha şimdiden gelecekten ümidi kestim, yıllar kaybolduğu zaman bir daha geri gelmiyor. 20 yaşımda hayat bana bunları öğretti .
@@CHEguevera388sk Kanka ümit ediyorum, diyorum iyi olsam her şeyi yapabilirim fakat nasıl iyi olacağımı bilmiyorum. Sanki okyanusun ortasında gibiyim, susuzluktan öleceğim. Direniyorum, deniz suyundan içersem öleceğimi biliyorum. Daha gencim diyorum, hiçbir şey için geç değil diyorum. Tükenmiş hissediyorum. Tezatlıklar içerisinde boğuluyorum. Çaresiz hissediyorum. Umarım tutunacak bir dal bulabiliriz…
Akılsızca hareket etmek istemiyorum ama pişman olacaksamda kendi seçimlerinden dolayı pişman olmak istiyorum özgür olduğumu bilerek pişmanlık duymak ve bu pişmanlıktan dersimi kendim çıkarmak istiyorum onların benim üzerimde hakları yok akıl vermelerine ihtiyacım yok akıl bizde de var özgürlük lazım irademi kendim kullandığımı hissetmediğim sürece aklın ne önemi var 11:08
Ben de çok öfkeliydim. Aileme, politikacılara, din adamlarına, devlet memurlarına, üniversitede ki profesörlere herkese karşı çok öfkeliydim. Artık umursamıyorum. Cidden umursamıyorum.
Bende umursamayı bıraktım ne olacaksa olsun artık. Türkiye zeka seviyesi olarsk gene iyi Azerbaycan şempanze ve kanguru aradında bir tür insanlar barındırıyor.
Dostum mecburen dışarı çıkıp hayatının geri kalanını iyi yaşamak için çaba göstermek zorundayız aksi halde hayatın geri kalanını da berbat yaşayacaksın zaman hızla geçiyor tek çare harekete geçmek başka çare yok
Sağır mısın? Adam “zamanında kendimi yırttım, yıllarca kendimi yırttım, hep hareket halindeydim ama hiçbir şey elde edemedim” diyor ama sen hala harekete geç diyorsun, sorun harekete geçmek mi sadece? Siz bence seçmecesiniz. Ayrıca adamın hayatı değişse bile o 20’li yaşların heyecanını hissedemeyecek, 20’li yaşlarındaki travmaları ve yaşayamadığı hayalleri sonraki yaşlarında da onu rahat bırakmayacaktır büyük ihtimalle.
@@tolgahan1489dostum öncelikle yazdığım yazıyı tekrar okumanı istiyorum direk tepki vermek yerine iyice düşünmelisin orhanin ne dediğini biliyorum ama zamanı geri döndüremeyiz ve mecburen harekete geçmesse hayatının geri kalanida mahfolacak sana göre hareketsiz kalması doğruysa on yıl sonra keşke o dönemde tekrardan harekete geçseydim diyecek bunu fark edemiyormusun mecburuz güzel kardesim mecburuz yerinde kalmaya devam ettiğin müddetçe hiçbirsey degişmez
Ne kadar çabalarsan çabala o çukura düşeceksin yine. Daha öncede düştün hemde defalarca. Artık çukurdan çıkmak için çabalamaktan yıldın. Hafızandan çıkmıyor geçmişte yaşadıkların ve enerjin, umudun azalıyor git gide. Bir an önce bitsin istiyorsun. Son bulsun. Biliyorsun zaman hızlı geçiyor. Ama bazen zamanın yavaşladığı o anlarıda hatırlıyorsun. Hiç sevmediğin o iş yerine izinli gününde gittiğin gün mesela. Mesai bitmek bilmiyor veya askerdeyken bir gün üç gün gibi geliyor. Çünkü ruhunda yok sevmediğin halde sadece para için bir şeyler yapmak. Okul hayatından sonra yalnız kalıyorsun arada. Zamanla da alışıyorsun buna. Artık kimse gelmesin kimse aramasın istiyorsun. İlaçlardan medet umuyorsun. İlk başlarda iyi geliyor sanki. Pembe gösteriyor dünyayı. Sonra o da etkisini yitiriyor. Uyku düzenin, yeme düzenin bozuluyor tekrar. Adapte olmalıyım diyorsun diğer insanlar gibi. Araba için ayakkabı için veya istediğin bilgisayarı alabilmek için günlerini, aylarını verebilmek istiyorsun. Ama olmuyor. Mantığın, aklın, ruhun, bünyen bunu kabul etmiyor. Vazgeçiyorsun. Zaten arabaların vergisi çok, bilgisayarında sürekli yenisi çıkıyor, ayakkabı desen zaten sürekli eskiyor. Zaten evden de çıkmıyorsun. Cidden kaç gündür evden çıkmıyorsun? Ekmeği orta yaşlı annenin alması zoruna gidiyor. Artık yük gibi hissediyorsun. İyice içine kapanıyorsun. Kendini idame ettiremez bir hale geliyorsun. Öz bakımını zaten yapmıyorsun. Duş bile almak senin için belki sıcak suyun altında rahatlama amacı ile yapılan bir aktivite artık, vücudunu sabunlayacak bile enerjin yok. Zaten vücuduna dokunan da yok. Tenine kimse temas etmemiş uzun zamandır. Uzun zamandır sevişmemişsin. Sahi nereye kadar sürecek bu? Ne zaman bitecek bu ıstırap? Diyorsun. Genellikle keyifsizsin özellikle sabah uyandığında. İnsan uyandığına mutsuz olur mu? Diyorsun kendi kendine. Neden uykuda son bulmuyor ki hersey diyorsun. Son kez uykuya dalsam ve sonsuza kadar uyanmasam… Bu düşünce huzur verir hale geliyor artık.
Ne güzel yazmişsin kitap yazmalisin bence. İcini dokmelisin ben kiz arkadaşımla sevisemeyecekswm neden yasiyorumki 23 yaşındayım hayatim skıldi bundan sonra yaşasam ne olur o 18 yaşında disarda biriyle sevgilisini görüyorum üzülüyorum
Boş geçen vakitlerimde şunu daha iyi anladım, bu hayat boş. Yaşayamadığım gençliğime eskiden üzülürken şimdi ise daha çok gelecekte daha ne kadar kötü şey yaşayabilirim diye endişeleniyorum. Ama sanırım bir kaç yıl sonra bunları düşünmeyi bırakıp bomboş bir hayat yaşayıp geberip gideceğim, ki zaten daha önce de dediğim gibi bu hayat boş.
yaş kaç hocam ben de diplerdeyim yıllardır, bu da yetmemiş gibi gelecek kaygısını düşünmekten dolayı çıldırıcaz ne huzurumuz kaldı ne hayatımız hatta ara ara mideme kramplar giriyor berbat hissediyorum
4 месяца назад+8
abi allah bizi mi sınıyor ya sağlık yok, çevre yok, zeka yok, para yok, tip yok, oturtulmuş hayat tarzı yok ölelim biz ya allah cidden bizi unutmuş diğerleriyle devam ediyor. biz daha kendimizi sevemiyoruz kızlar nasıl sevsin
Zeka şart o olmassa hiç birisi olmuyor zeka olursa parada olur çevrede olur estetik yaptırıp tipte güzel olur en büyük şansızligimiz zekamizin olmaması yada cahillerin çok fazla olması gerçi zeki insan bundanda kurtulmayı başarir
orhan abi şunu söylemeliyim ki senin yayınlarda ettiğin küfürleri bende yolda trafikte ediyorum ve sinir küpüne dönmüş durumdayım adeta. cidden bu toplum beni hasta ediyor.
İnsanlar Avrupa'da belli bir sistemin, düzenin içine doğuyor. Bizim çoğunluk ise kargaşanın içinde yalpalayıp duruyor. Yalnızlığa gelirsek de bizi kim istesin? Herkes eğlenmek istiyor. Kadının ne işi var seninle benimle, ona da hayat zor yaşamak istiyor.
Sinemaya gitme etkinliğini basit bir etkinlik olarak ele alıp, bir insanın ayda bir kez sinemaya gittiğini kabul edelim. Bu dünyayı 30 kişi olarak ele alsak , 29 kişinin sinemaya gidememesi demek.
Videolara devam edeceksin taki kendi bilincinin sana ait olduğunu anlayacaksın o vakitte devam edermisin bilmiyorum orhan yinede iyi geliyor hissediyorsan o hissine sahip ol ve tam gaz devam et ✍🏻 18:39
Abi evet haklısın ama hala bisiler yapabilirsin bi motor al gezmelere çık falan dünyanın somu değil ölene kadar yapabildiğini yapabilirsin sende diyorsun ya zaten olecegiz
sürekli pozitif düşünmekte kişinin kendini kandırmasıdır, en büyük düşüşleri o pozitif inançlarınızla hayalini kurduğunuz şeylerden vazgeçince anlayacaksınız. Ben de o yoldan geçtim keşke hiç umut etmeseymişim
Tamam sürekli negatif düşünmek birşey değiştirmez ama pozitif düşünmekte kendini kandırmaktan başka birşey olmuyor yani herşeye olumlu bakmakla o şeye ulaştırmıyor insanı
@@AlbertHojdorf O zaman türkçe videolardan yardırıp ingilizce olan bütün isimlere translate'de tek tek bakacaksın. Yeterince kelime bildiğinde gramer öğrenmek de kolaylaşacak. Üni bölümü olarak da ingilizce bir bölüm yazıp hazırlıkta da b2 düzeyine ulaşıp komple kapatırsın bu defteri. Oyun ve uygulama demişsin ama bunlar birbirinden baya farklı olan alanlar. Oyun geliştirmek de çok zaman alabiliyor ve tutturman da sıkıntı. Uygulama geliştirme üzerine düşmen daha iyi olur şimdilik. Masaüstü aplikasyonları ile başlaman tr'de sırtının yere gelmemesini sağlar.
@@AlbertHojdorf Macbook olduğu için kasma falan yapmaz ama specler düşük. 16/256 olsa daha iyi olur. 1tb type c ssd ile de ilerde depolamayı halledersin.
Böyle hayatın gelmişini geçmişini skeyim 21 yaşım var bu yaşıma kadar ne ortamım ne sevgilim oldu ömür boyu içine kapanık depresif bir hayat yaşadım lanet olsun biraz sevgi görmek çok mu bende bu adam gibi olacağım
@@Emrecan00_ ben de 24 yaşına girdim hayvan gibi çabaladık, umut ettik, elbet değişir bir şeyler dedik namussuzum ki bir gram değişmedi hiçbir şey ansktmn dünyasında yaşama hevesim yok
@@Deniz.7770 Yav şu hayata bak ya özendiğimden değil ama yaşıtlarımız lattelerini yudumlayıp Tinder'da sağa kaydırırken, bolluk içerisinde yaşayıp ülkeleri gezip tatil yaparken biz en güzel zamanlarımızı kaybediyoruz her gün aynı şeylerle boğuşuyoruz: ekonomik sıkıntılar, işsizlik, belirsizlik, gelecekle ilgili endişeler... Bir zamanlar az da olsa umut ediyordum güne başlarken pozitif düşünceler felan yok abi yok üstünden aylar yıllar geçti döngünün içerisine kısıldım kaldım her günüm aynı. Ömür boyu içine kapanık depresif bir hayat mı yaşayacağız? Lanet olsun, biraz hayatta mutlu olmak bu kadar mı zor? Herkesin hayatı farklı, her birimizin ayrı dertleri var. Ama ortak noktamız şu ki, hepimiz tükenmiş durumdayız. Gençliğimiz elimizden alındı, hayallerimiz çalındı :((( Ne yapacağız, nasıl bir yol izleyeceğiz inan bilmiyorum. Resmen ruhumuzu parçaladılar, umutlarımızı söndürdüler. kardeşim, yalnız olmadığımı bilmek bile bir nebze olsun rahatlatıcı oldu çok teşekkür ederim sana
Развлечения
29 yaşındayım, ailemin durumu iyiydi 20 li yaşlarımın başında ekonomi kötüleşti ilk darbe o oldu. Sonrasında ailem hastalandı 2. darbeyi de yedikten sonra şimdi tek başıma aileme bakmak zorundayım senin dediğin gibi hem aileden hemde başımızdakilerden dolayı gençliğim mahvoldu, bataklıktayız ama umut fakirin ekmeğidir sözüne sığınmak zorundayım bir şekilde bu bataklıktan çıkmak zorundayız
Umudunu kaybetme kardeşim 👍🙏
Daha 16 yaşındayım, klasik bir Türk ailesinde doğdum ve evet şu 16 yılıma dahi baktığımda iyi bir hayat yaşadığımı söyleyemiyorum hiç kız arkadaşım olmadı şimdiden maddi zorluklar yaşıyoruz çevreme baktığımda herkesin gerizekalı olduğunu görüyorum ülkenin durumu ise insanı daha da boğuyor. Yine de dediğin gibi umut fakirin ekmeğidir ağabey, azıcıkta olsa bir umut var. Sağ Ol Var Ol Abim
19 yaşındayım okuma kitabı alıcak paramız bile kalmadı ne yazık ki geçliğimizden tut hayallerimize umutlarımıza kadar ne varsa hepsini çaldılar. Bunca şey olmuşken hala da şükredin diyip duruyor anne babalar da ayrı cahil zaten onu söylememe gerek bile yok . Burdan anlaşılacağı üzere boka battık değerli insanlar ne yapacağımızı bilemiyoruz artık hayırlı bişey olucağı da yok ki olmasında zaten bundan sonra olucaksa coğrafya kadermiş gerçekten yurtdışında doğmak vardı .
2005 yılında İzmir’de kalabalık bir ailede dünyaya gözlerimi açtım. Annem ve babamın ilk evladıyım. Annem hastalığı yüzünden Bilkent Üniversitesi Bilgisayar Mühendisliğine gidememiş, anneannem izin vermemiş. Babam da maddi olanaklar ve kendisine satılan boş ümitler yüzünden istediklerini gerçekleştirememiş, en sonunda asker olmuş bir insan. Aslında kaos içerisinde doğdum. 5 yaşına kadar babaannemgil ile beraber büyüdüm, babam doğuda terör ile savaşıyordu. Bir gün eve gelip Kayseri’ye taşınacağımızı söyledi. Ailemiz bizlere kaliteli bir gelecek verebilmek için bu kararı aldı. Hayatım o zaman olumlu bir biçimde değişmişti.
Küçüklüğümden beri çevremdekiler zeka seviyemin yüksek olduğunu söylerlerdi. Daha küçüklüğümden bana nasıl bir insan olacağım aşılanmaya başlanmıştı. Okumayı daha okula gitmeden öğrenmiştim ve çok geniş bir hayal gücüm vardı. Çok başarılı bir akademik kariyerim oldu. Herkesin parmakla gösterdiği gözde öğrencilerdendim. Bu başarıyı da lise sınavında taçlandırarak Türkiye’nin en iyi liselerinden birisine adımımı attım.
Lise sınavına girdiğim yıl babam paraşüt kazası geçirdi, kıl payı ölümden kurtulmasına rağmen bel fıtığı boy gösterdi. Olduğu ameliyatlar sonucu erken yaşta emekli oldu. Antalya Manavgat’a taşındık. Hepimiz için yeni bir yer, yeni fırsatlar doğmuştu. Babam kendisine bir market açmıştı ve geçimimizi rahatça karşılıyorduk. Liseye başladığımda, ailemden de uzak yatılı okuduğum için kendimle baş başa kaldım. Kendimi keşfetmeye başladım ve hayatıma giren yeni insanlarla beraber düşüncelerim de tekrardan şekillenmeye başladı. Karantina başladığında eve dönmüştüm ve vaktim genelde ders çalışmadan, babama yardım ederek ya da kendimi ders dışında geliştirerek geçti.
2020’de babaannem vefat etti, benim için hayatımda çok büyük bir yeri olan babaannem aramızdan ayrıldı. Yıkılmıştım. Dedem yalnız kaldığından dolayı dükkanımızı devredip İzmir’e geri taşındık. Keşke taşınmasaydık. İzmir’e taşındığımız vakitten beri her günüm kaos içinde, problemler içinde geçiyordu. Babamın kendi kardeşleri ile olan problemleri, yaptığı hatalar vb. bunlar içinde sürüklendim.
Bu süre zarfında hayatımda da hiç değişmediğim kadar değiştim; bir kızdan red yediğim için iyice zayıflamış, saçlarımı uzatmış, kendime yeni bir imaj çizmiştim.
11. sınıfta karantina bitmiş, arkadaşlarıma ve okuluma yeniden kavuşmuştum. Babamın kendi ailesi ile olan sorunları küslük dolayısıyla yatışmıştı ve artık sorunlar kendi çekirdek ailemizde baş göstermişti.
Bunların detayına inemiyorum fakat gerçekten çok zor vakitler yaşadım.
Gördüklerim, duyduklarım ve yaşadıklarım hayata bakış açımı komple değiştirdi. Artık gerçeklerin farkına varmıştım ve bu bana çok acı veriyordu. Eskiden dünyaya toz pembe bakan, ümitleri olan, vicdanlı benden eser kalmamıştı.
2022 yazında, kaos içerisinde geçen birkaç aydan sonra iç huzurumu kaybettiğimin farkına vardım.
Depresyonum da bu zamanlarda iyice fitillendi, bunun farkına varmaya başladım.
Hayata karşı hiçbir isteğim, amacım, hırsım, gücüm, mücadelem, hayalim kalmamıştı. Çok yorulmuş ve çok tükenmiş hissediyordum. Seneye üniversite sınavına girecektim ve ben kendimi hiçbir şeye hazır hissetmiyordum.
12. sınıfım, günü kurtarmak adına geçti. Her günüm benim için bir eziyetti. İntihar düşünceleri kafamda tepiniyordu.
Hiçbir enerjim yoktu. Her gün söverek yataktan kalkardım, hiç enerjik hissetmezdim. Kronik bir yorgunluk vardı. Hala da var…
Sınava girdim ve benim için fiyasko olan bir sonuçla karşılaştım, zaten böyle olacağının farkında olduğum için şaşırmadım.
Şimdilerde günlerim yine kaos, huzursuzluk ve isteksizlikle geçiyor. Çabalamak, bu durumdan sıyrılmak istiyorum fakat enerjim yok.
Farkındalık gerçekten bir lanettir, aptal insanlar mutludur…
Sana aşık oldum(şakayla karışık tabii🤣) 19 yaşındaki birinin yazım kurallarına bu kadar özen göstermesini ve yazdığı kompozisyonun kendi içindeki kapsamını çok olumlu buldum.
Seni kendimle bağdaştırdım.
@@tolgahan1489 çok teşekkür ederim abi, yaşım 19 olsa da ,büyük konuşmayayım, fazlasını yaşadığımı düşünüyorum. Herkes tekil olsa da benzer hayatlar mevcut, çok sağol. 🙂
Zor zamanlar güçlü insanlar doğurur. Benim hesabım fırtına gibi bir hayatta ölüp gitmek. Vazgeçmek yok. Asla pes etmek yok. B planı yok. Geri adım atmak yok. Gevşemek yok. Ya istediğim olacak yada o uğurda öleceğim. Seçecekler ne olursa olsun mutlu olacağım.
Yaşadıklarını tam olarak anlamak çok zor dostum empati bir yere kadardır. Ben de bahsettiğin yorgunluktan muzdaribim. Hayat gerçekten bir darbeyle kapısını aralamıyor insana ardı ardına o kapıyı tekmelemek gerekiyor gerçekten de. Çok yorgunuz , çok dertliyiz düştük mü kalkmak üzerinden tır kaldırmak gibi geliyor. Gidişatı en ufaktan bile değiştirmeye gayret ettiğimizde bir şeyler gerçekten ufaktan çözülmeye başlıyor. Umutlu olmak gerekiyor her daim ve değişmek de.
@@sunasuna9609 👏
Hepimizin icinde nefret var insanliga duzene karsi bunu biliyorum
sen olmasan kafayı yerdik. çok güzel video bizim gibi insanların sesisin abi
17 yaşındayım ve 1 ay sonra 18 yaşında olacağım. Cidden bu yaşadığım 18 senelik sürede bazı şeylerden dolayı hayattan aldığım haz ve mutluluk oldukça azdı. Bu mutluluk açığını nasıl kapatabilirim diye düşündüğümde belirttiğim ana sorunlar hep maddi eksiklik, toplumdaki manevi bozukluk, sosyal problemler gibi şeyler oldu. Ama özellikle son 1 senedir daha doğrusu 2023 yazından beri bu sorunları çözebilecek şeylerin bile bana herhangi bir mutluluk sağlamayacağını hissetmeye başladım. Bir başka sorunum ise her şeyi öğrenmem ama hiç bir şeyi tecrübe etmemem oldu hiç bir yeri gezip görmedim şehir dışına en son 2.5 sene önce çıktım o da devlet desteğiyle oldu. Bulunduğum topraklardaki nüfus yoğunluğu içimdeki ferahlığı neredeyse yok etti ve çevremdeki insanlarda aradığım kumaşı ve kaliteyi bulamıyorum. Kendi şahsiyetime benzeyen kimseyi bulamıyorum ve bu da beni yalnızlaştırıyor. Eskiden sosyal çevrem çok az ama özdü ve ben bundan gayet memnundum şimdi ise sosyal çevrem daha çok, daha fazla kişiyle bağlantım var ama eskisi kadar memnun değilim bu durumdan. Akranlarımla iletişim kurduğumda hiç fikir alışverişi yapamıyorum sağlıklı bir iletişim kuramıyorum. İleride ne yapacağım hakkında hiç bir fikrim yok ve bu boşluktan çıkamıyorum. Okuldaki en yakın arkadaşlarımla hatta ailemle bile sağlıklı bir iletişimim yok kime bir şeyimi anlatmak istesem ya başından savıyor ya da iş tartışmayla bitiyor. Çok kalabalık bir yerde çok büyük bir yalnızlık yaşıyorum.
Kabullenmeyi dene durumunu. Diger insanlara gore hareket etme, istencini ve psikolojini baskalarinin manipule etmesine izin verme.
@@AhmetD.. farkındayım denemeye çalışıyorum ama içinde bulunduğum durum biraz zorluyor ama genede teşekkür ederim öneri için
Ben Artık Şöyle Düşünmeye Başladım. annemiz babamız bizi dünyaya getirirken hani şeymi dediler acaba bizim bok gibi hayatımız var bir çocuk getirelim oda bizim gibi yaşasın yalnız olmayız en azından falan böylemi düşündüler acaba, yada abi senin dediğin gibi oy verirken lan biz bok gibi hayat yaşıyoruz bu partiye oy verelimde onlarda bizim gibi hayat yaşasın diyemi oy verdiler acaba bunu düşünmeye başladım gerçekten
dostum olay ne bence bılıyor musun.İnsanların üreme içgüdüsü.Yani düşünmüyorlar bu cocuk nolur dıye allah rızık verır dıye uremısler.
@@huseyinsartas9659 aynen öyle. Mesela bizim toplumda şey vardır. Sen bize ne yaşatıyosan çocuğunda sana aynısını yaşatsın diye. Hani görev gibi olmuş artık çocuk yapmak ne olursan ol çocuk olacak kafası var insanlarda. Hiç demiyor herkes çocuk yapmak zorunda değil diye. Dinlede alakası var bu konunun neymiş peygamber efendimiz coğalın demiş müslümanlar artsın falan filan saçma sapan şeyler. Peygamberimizi şuan bu ülkeye göndersinler lafını geri alır çocuk yapmayın der.
düşünmediler. cevap bu kadar basit. amaçsızlık nesiller boyu devam ediyor işte bu şekilde
birde bizim toplumda şu var çocuk ileride yaşlanınca sana baksın dıye yapılıyor.Ya konuşulacak çok şey varda ne diyim yani şans eseri gelmişsiz şu boktan zamanda boktan dünyaya ...@@yunusemreyildiz2703
Video özeti ve çıkardığım notlar
1- 20-30 arasında , eğlenmeyi , gezmeyi , arkadaş edinmeyi aksatma hayatını yaşa
2- çalıltığınız iş yerindeki insanların zekasına takılmayın
3- kendinizden bilgi ve birikim seviyesi olarak daha aşağıda olan birine çalışmak adama koyuyor
4- gençlik yılları hızlı geçer zamanı iyi değerlendirin
Daha gençliğimin başlarında olan bir insan olarak, son 4 yıl içerisinde hayatımda olup biten olaylar sonucu çok yorulduğumu hissettim. 19 yaşındayım ve gençliğimin tükendiğini hissediyorum. İki yıldır günlük tutuyorum ve ilk sayfadan beri sürekli bahsettiğim tek şey iç huzurumu kaybetmemdir. Kendime bir illüzyon yaratıp onun uğruna yaşamak isterdim fakat gerçekler bana pranga vurmuş durumda…
Dostum son 4 yıl içinde ne yaşadın bilmiyorum ama çok iyi anlıyorum seni bende 20 yaşındayım 1 üniversiteye gittim hayatım kaydı ve son 3 yılım bomboş geçti bu süre zarfında hiçbir şey yapamadım geleceğe dair ve daha şimdiden gelecekten ümidi kestim, yıllar kaybolduğu zaman bir daha geri gelmiyor. 20 yaşımda hayat bana bunları öğretti .
@@CHEguevera388sk Kanka ümit ediyorum, diyorum iyi olsam her şeyi yapabilirim fakat nasıl iyi olacağımı bilmiyorum. Sanki okyanusun ortasında gibiyim, susuzluktan öleceğim. Direniyorum, deniz suyundan içersem öleceğimi biliyorum. Daha gencim diyorum, hiçbir şey için geç değil diyorum. Tükenmiş hissediyorum. Tezatlıklar içerisinde boğuluyorum. Çaresiz hissediyorum. Umarım tutunacak bir dal bulabiliriz…
bunu neye bağlıyorsun
@@semakaraca8445 aşağıda bir yorumum daha var Sema, istersen okuyabilirsin. Orada biraz uzunca anlattım.
@@semakaraca8445bu videonun altında bir yorumum daha var, onu okuyabilirsin. :)
erkekler için hayat bir savaştır. sizin için mutluluk savaşta ölmektir. en büyük hayaliniz mücadele içinde fırtına gibi bir hayatta ölüp gitmek olsun.
Akılsızca hareket etmek istemiyorum ama pişman olacaksamda kendi seçimlerinden dolayı pişman olmak istiyorum özgür olduğumu bilerek pişmanlık duymak ve bu pişmanlıktan dersimi kendim çıkarmak istiyorum onların benim üzerimde hakları yok akıl vermelerine ihtiyacım yok akıl bizde de var özgürlük lazım irademi kendim kullandığımı hissetmediğim sürece aklın ne önemi var 11:08
Ben de çok öfkeliydim.
Aileme, politikacılara, din adamlarına, devlet memurlarına, üniversitede ki profesörlere herkese karşı çok öfkeliydim.
Artık umursamıyorum. Cidden umursamıyorum.
Bende umursamayı bıraktım ne olacaksa olsun artık. Türkiye zeka seviyesi olarsk gene iyi Azerbaycan şempanze ve kanguru aradında bir tür insanlar barındırıyor.
Dostum mecburen dışarı çıkıp hayatının geri kalanını iyi yaşamak için çaba göstermek zorundayız aksi halde hayatın geri kalanını da berbat yaşayacaksın zaman hızla geçiyor tek çare harekete geçmek başka çare yok
Sağır mısın? Adam “zamanında kendimi yırttım, yıllarca kendimi yırttım, hep hareket halindeydim ama hiçbir şey elde edemedim” diyor ama sen hala harekete geç diyorsun, sorun harekete geçmek mi sadece? Siz bence seçmecesiniz.
Ayrıca adamın hayatı değişse bile o 20’li yaşların heyecanını hissedemeyecek, 20’li yaşlarındaki travmaları ve yaşayamadığı hayalleri sonraki yaşlarında da onu rahat bırakmayacaktır büyük ihtimalle.
@@tolgahan1489dostum öncelikle yazdığım yazıyı tekrar okumanı istiyorum direk tepki vermek yerine iyice düşünmelisin orhanin ne dediğini biliyorum ama zamanı geri döndüremeyiz ve mecburen harekete geçmesse hayatının geri kalanida mahfolacak sana göre hareketsiz kalması doğruysa on yıl sonra keşke o dönemde tekrardan harekete geçseydim diyecek bunu fark edemiyormusun mecburuz güzel kardesim mecburuz yerinde kalmaya devam ettiğin müddetçe hiçbirsey degişmez
çokta anlam yüklememek lazım bu hayata.
Güzel videoların var, başarılar dilerim 👍🏻
Gençliğime üzülüyorum yaşayamadım bile yaş 24 , çoğu türk genci böyle ve düzelecek gibi değil
Ben de 24 yaşındayım hayat çok boktan 😢
Bende 23 um hayatım bitti ulan ben kiz arkadasimla ele ele tutusup yürümek istiyorum bunu yapamiyosam niye yasiyorumki
Haklisın bendede biraz öyle seyler var , ama tepkilerin komik yaa valla gülmekten öldüm sövmene bayıldim sayende hayat doldum 😂😂😂😂🙏🙏🙏
Adam derdini anlatıyor, sende gülüyorsun çok mu komik acaba😠
9:10 çok iyi abi ağzına sağlık
Ne kadar çabalarsan çabala o çukura düşeceksin yine. Daha öncede düştün hemde defalarca. Artık çukurdan çıkmak için çabalamaktan yıldın. Hafızandan çıkmıyor geçmişte yaşadıkların ve enerjin, umudun azalıyor git gide. Bir an önce bitsin istiyorsun. Son bulsun. Biliyorsun zaman hızlı geçiyor. Ama bazen zamanın yavaşladığı o anlarıda hatırlıyorsun. Hiç sevmediğin o iş yerine izinli gününde gittiğin gün mesela. Mesai bitmek bilmiyor veya askerdeyken bir gün üç gün gibi geliyor.
Çünkü ruhunda yok sevmediğin halde sadece para için bir şeyler yapmak. Okul hayatından sonra yalnız kalıyorsun arada. Zamanla da alışıyorsun buna. Artık kimse gelmesin kimse aramasın istiyorsun. İlaçlardan medet umuyorsun. İlk başlarda iyi geliyor sanki. Pembe gösteriyor dünyayı. Sonra o da etkisini yitiriyor. Uyku düzenin, yeme düzenin bozuluyor tekrar. Adapte olmalıyım diyorsun diğer insanlar gibi. Araba için ayakkabı için veya istediğin bilgisayarı alabilmek için günlerini, aylarını verebilmek istiyorsun. Ama olmuyor. Mantığın, aklın, ruhun, bünyen bunu kabul etmiyor. Vazgeçiyorsun. Zaten arabaların vergisi çok, bilgisayarında sürekli yenisi çıkıyor, ayakkabı desen zaten sürekli eskiyor. Zaten evden de çıkmıyorsun. Cidden kaç gündür evden çıkmıyorsun? Ekmeği orta yaşlı annenin alması zoruna gidiyor. Artık yük gibi hissediyorsun. İyice içine kapanıyorsun. Kendini idame ettiremez bir hale geliyorsun. Öz bakımını zaten yapmıyorsun. Duş bile almak senin için belki sıcak suyun altında rahatlama amacı ile yapılan bir aktivite artık, vücudunu sabunlayacak bile enerjin yok. Zaten vücuduna dokunan da yok. Tenine kimse temas etmemiş uzun zamandır. Uzun zamandır sevişmemişsin. Sahi nereye kadar sürecek bu? Ne zaman bitecek bu ıstırap? Diyorsun. Genellikle keyifsizsin özellikle sabah uyandığında. İnsan uyandığına mutsuz olur mu? Diyorsun kendi kendine. Neden uykuda son bulmuyor ki hersey diyorsun. Son kez uykuya dalsam ve sonsuza kadar uyanmasam… Bu düşünce huzur verir hale geliyor artık.
Ne güzel yazmişsin kitap yazmalisin bence. İcini dokmelisin ben kiz arkadaşımla sevisemeyecekswm neden yasiyorumki 23 yaşındayım hayatim skıldi bundan sonra yaşasam ne olur o 18 yaşında disarda biriyle sevgilisini görüyorum üzülüyorum
Boş geçen vakitlerimde şunu daha iyi anladım, bu hayat boş. Yaşayamadığım gençliğime eskiden üzülürken şimdi ise daha çok gelecekte daha ne kadar kötü şey yaşayabilirim diye endişeleniyorum. Ama sanırım bir kaç yıl sonra bunları düşünmeyi bırakıp bomboş bir hayat yaşayıp geberip gideceğim, ki zaten daha önce de dediğim gibi bu hayat boş.
yaş kaç hocam ben de diplerdeyim yıllardır, bu da yetmemiş gibi gelecek kaygısını düşünmekten dolayı çıldırıcaz ne huzurumuz kaldı ne hayatımız hatta ara ara mideme kramplar giriyor berbat hissediyorum
abi allah bizi mi sınıyor ya sağlık yok, çevre yok, zeka yok, para yok, tip yok, oturtulmuş hayat tarzı yok ölelim biz ya allah cidden bizi unutmuş diğerleriyle devam ediyor. biz daha kendimizi sevemiyoruz kızlar nasıl sevsin
Zeka şart o olmassa hiç birisi olmuyor zeka olursa parada olur çevrede olur estetik yaptırıp tipte güzel olur en büyük şansızligimiz zekamizin olmaması yada cahillerin çok fazla olması gerçi zeki insan bundanda kurtulmayı başarir
orhan abi şunu söylemeliyim ki senin yayınlarda ettiğin küfürleri bende yolda trafikte ediyorum ve sinir küpüne dönmüş durumdayım adeta. cidden bu toplum beni hasta ediyor.
Eninde sonunda yaşlı olacağız zaten,ha iyi geçirmişiz ha kötü.Eninde sonunda öleceğiz,her şey anlamsızlaşacak.
Çok haklısın
Alan Wats, Eckhart Tolle
Bir insan ağlanacak haline güler mi ? 4:27
Psijolojik problemlerimiz yok arkadaşlar sadece sisteme ayak uydurmuyoruz
İnsanlar Avrupa'da belli bir sistemin, düzenin içine doğuyor. Bizim çoğunluk ise kargaşanın içinde yalpalayıp duruyor. Yalnızlığa gelirsek de bizi kim istesin? Herkes eğlenmek istiyor. Kadının ne işi var seninle benimle, ona da hayat zor yaşamak istiyor.
Sinemaya gitme etkinliğini basit bir etkinlik olarak ele alıp, bir insanın ayda bir kez sinemaya gittiğini kabul edelim. Bu dünyayı 30 kişi olarak ele alsak , 29 kişinin sinemaya gidememesi demek.
❤
Sadece gençlik mi? Tüm hayatımız tükendi.
Yaşlılar zorlansin istiyorlar ulan kolayı tabi seçecez kolay varken niye zoru seçelim
Abi ne güzel küfür ettin ya agzina sağlık
Alemin keyfi yerinde yine maşallah
Süper konuştun abi içimi ferahlattin keske etrafımizdaki cshilleerde anlasa özellikle yuzde 52 lik kısım yaşlı essekler
Hayatımızın içine ettiler😥
Teşekkürler.
🙏
Ya Orhan sen daha 31 yasindasin, dalgama geciyorsun. Gençliğin ortasındasın. Moralini bu kadar bozma dostum
Boomer’a bak sen
@@JewTurk-wr4hx adam kötü niyetle yazmamış Jew, Orhan abiyi tanımadığı için böyle konuşuyor olabilir.
Videolara devam edeceksin taki kendi bilincinin sana ait olduğunu anlayacaksın o vakitte devam edermisin bilmiyorum orhan yinede iyi geliyor hissediyorsan o hissine sahip ol ve tam gaz devam et ✍🏻 18:39
@@hsynege_ birini tanımadan onun hakkında konuşmak iyi bir şey mi, bilgisizlik en büyük suçtur.
Abi sana yazsam bana yardım edebilir misin? Ne karar vereceğimi yada ne yapmam gerektiği artık olmuyor hayat yaşam olmuyor
Sakın yanlış birşey yapma sakın ol iyi düşün
Özgürlük lazım 👏👏
Abi evet haklısın ama hala bisiler yapabilirsin bi motor al gezmelere çık falan dünyanın somu değil ölene kadar yapabildiğini yapabilirsin sende diyorsun ya zaten olecegiz
9:14 biirrr daha söyle
Çok güzel ifade etmişsin çok beğendim sevgili Orhan resimleri nereden alıyorsun inanılmaz anlamlı ve güzel
Ne resmi
Efsane bir söylev olmuş.
Sürekli negatif düşünmek hiçbirşey getirmez
sürekli pozitif düşünmekte kişinin kendini kandırmasıdır, en büyük düşüşleri o pozitif inançlarınızla hayalini kurduğunuz şeylerden vazgeçince anlayacaksınız. Ben de o yoldan geçtim keşke hiç umut etmeseymişim
@@wild7clawtek yolu yasama anlam yuklememekten geciyor. Basit ve anlamsiz bir seruven sadece.
Tamam sürekli negatif düşünmek birşey değiştirmez ama pozitif düşünmekte kendini kandırmaktan başka birşey olmuyor yani herşeye olumlu bakmakla o şeye ulaştırmıyor insanı
16 yaşındayım, oyun ve uygulama geliştirme ile uğraşmak istiyorum eğer bilen biri varsa aydınlatabilir mi?
İngilizcen ne düzeyde?
@@BlackBull. 0, ama geliştirmeyi düşünüyorum.
@@AlbertHojdorf O zaman türkçe videolardan yardırıp ingilizce olan bütün isimlere translate'de tek tek bakacaksın. Yeterince kelime bildiğinde gramer öğrenmek de kolaylaşacak. Üni bölümü olarak da ingilizce bir bölüm yazıp hazırlıkta da b2 düzeyine ulaşıp komple kapatırsın bu defteri.
Oyun ve uygulama demişsin ama bunlar birbirinden baya farklı olan alanlar. Oyun geliştirmek de çok zaman alabiliyor ve tutturman da sıkıntı. Uygulama geliştirme üzerine düşmen daha iyi olur şimdilik. Masaüstü aplikasyonları ile başlaman tr'de sırtının yere gelmemesini sağlar.
@@BlackBull. Macbook Air M2 8/256 almak istiyorum sence yeterli olur mu?
@@AlbertHojdorf Macbook olduğu için kasma falan yapmaz ama specler düşük. 16/256 olsa daha iyi olur. 1tb type c ssd ile de ilerde depolamayı halledersin.
keşke mutluluğum alınsa şu adama verilse
Abi Nilgün Marmara'yı biliyor musun ? Bence sana çok benzeyen bir ruh halindeydi o da. İstersen bir bak, bilmiyorsab
09:00
Yaşın genç daha, ama ihtiyarsınız 😮
Böyle hayatın gelmişini geçmişini skeyim 21 yaşım var bu yaşıma kadar ne ortamım ne sevgilim oldu
ömür boyu içine kapanık depresif bir hayat yaşadım lanet olsun biraz sevgi görmek çok mu bende bu adam gibi olacağım
@@Emrecan00_ ben de 24 yaşına girdim hayvan gibi çabaladık, umut ettik, elbet değişir bir şeyler dedik namussuzum ki bir gram değişmedi hiçbir şey ansktmn dünyasında yaşama hevesim yok
@@wild7clawlan yalnız değilmişim 😂
@@Deniz.7770 Yav şu hayata bak ya özendiğimden değil ama yaşıtlarımız lattelerini yudumlayıp Tinder'da sağa kaydırırken, bolluk içerisinde yaşayıp ülkeleri gezip tatil yaparken biz en güzel zamanlarımızı kaybediyoruz her gün aynı şeylerle boğuşuyoruz: ekonomik sıkıntılar, işsizlik, belirsizlik, gelecekle ilgili endişeler...
Bir zamanlar az da olsa umut ediyordum güne başlarken pozitif düşünceler felan yok abi yok üstünden aylar yıllar geçti döngünün içerisine kısıldım kaldım her günüm aynı. Ömür boyu içine kapanık depresif bir hayat mı yaşayacağız? Lanet olsun, biraz hayatta mutlu olmak bu kadar mı zor?
Herkesin hayatı farklı, her birimizin ayrı dertleri var. Ama ortak noktamız şu ki, hepimiz tükenmiş durumdayız. Gençliğimiz elimizden alındı, hayallerimiz çalındı :((( Ne yapacağız, nasıl bir yol izleyeceğiz inan bilmiyorum.
Resmen ruhumuzu parçaladılar, umutlarımızı söndürdüler. kardeşim, yalnız olmadığımı bilmek bile bir nebze olsun rahatlatıcı oldu çok teşekkür ederim sana
@@Emrecan00_Istanbuldaysan icelim mi reis?
04:26 gençliğin s.
Ve sadece tek Yaşam şansın var eşşek şakası gibi
O kadar çabuk değil
Tebrikler artık dert babası oldunuz.
İlk
Tipe bak iyi ki gençliğin gitmiş
Senin de gitmiş gibi
@@kenandadasov7868 hayır ben sürekli ülkeden şikayet edip hiç çalışmayıp gün boyu 30+1 çeken biri değilim
Nesin@@hkn3195