Buselik İlahi, Dediğim Oldu Benim. AHMED Süreyya EMİN Efendi kaddesellâhü sırrahu’l azîz

Güfte Ahmet Süreyyâ Emin Hz Beste Bora Uymaz
SÜREYYA MAKAMI
Sanma yahu biz şu yerde tıkılıp kalmışlarız
Adetullaha uyup bir lahzacık dalmışlarız
Arif-ü kâmil isen fehm eyle nutkumdan bizi
Kırk gün ancak eğlenüp seyrana emr almışlarız
Menzil-i fakre eriştim dediğim oldu benim
Sohbet-i Hakka giriştim dediğim oldu benim
Nazar ettim bana ben kendimi bildim ki neyim
Yaradanımla biliştim dediğim oldu benim
Dirilikte diledikçe bana tabi’di memat
Benim emrimde idi çünkü o sultan-ı hayat
Her iki halet elimde oyuncaktı benim
Ne desem ola demiştim dediğim oldu benim
Zahiren suret-i insanda göründüm durdum
Fakat ol evveli ahiri kerim işte benim
Neye ben ol demiş olsam deyemezdi olmam
Sırrı canımla seviştim dediğim oldu benim
Suret-i zahire kanma ki ben insan değilim
Kim demiş olsa hatadır bana ben ân değilim
Bana bak çeşm-i basiretle beni anlayasın
Yârla tenhada buluştum dediğim oldu benim
Sırrı tevhide vukufu olanlar anlar sözümü
Kalp gözün maliki canlar da görürler özümü
Bana benden zahir olacak o sırrul esrar
Ehadiyetle karıştım dediğim oldu benim
Zaira sanma ki biz Fatiha bekler dileriz
Dilek hak ne ise çünkü rızadadeleriz
Bizi duçar-ı telaş eyleyemez hiçbir şey
Rabbi hasimle görüştüm dediğim oldu benim
Biz hayat ehli iken ölmüş olanlardan idik
Hasreti yâr ile siması solanlardan idik
Meyl-i dareyn-i Süreyya içimizden attık
Canımı terke alıştım dediğim oldu benim
Bizler öldük de defn eylediler sanma sakın
Layemutuz bize zair gözün aç öyle bakın
Buracık kalıbımız hanesi biz seyyarız
Ceşmi canana eriştim dediğim oldu benim..