Całkowicie zgadzam się z twierdzeniem, że pojęcie sukcesu jest względne, czyli mniej więcej tak jak wszystko inne, co istnieje na tym świecie. Śmiem nawet uważać, że wszelki uniwersalizm jest sztucznym dążeniem do zapewnienia komfortu tym, którzy stanowią średnią, czyli większość. Człowiek samodzielny, autentyczny, kreatywny często czuje się jak dziwoląg w środowisku, które oczekuje od niego odgrywania z góry ustalonych i przyjętych scenariuszy i zarazem nie jest w stanie wtopić się całkowicie w ten tlum, bo tym samym straciłby coś, co ceni sobie najwyżej: swoją indywidualność, autentyczność, szczerość i prawdę.
Dlatego osoby typu einstein tesla musk i 99% osob ktore wymyslimy cos niesamowitego bardzo duzo czasu spedzaja w samotnosci bo w ten sposob najlepiej rozwijaja swoja kreatywnosc i nie sa ograniczani przez przekonania oraz mysli innych ludzi ktorzy maja zupelnie inny swiatopoglad niz oni 😁
Uważam, że dla ludzi inteligencji sukces nie łączy się z wysokimi zarobkami, czy prestiżem społecznym. Często można zauważyć że jest to gra nie warta świeczki. Możliwe że po prostu takie osoby chcą być szczęśliwe, samodzielnie się rozwijać, być wolne i zgodne ze sobą 😁
@@psychologia_dla_kazdego wysikek to akurat najmniejszy problem. W dzisiejszym swiecie osiągnięcie sukcesu wiąże się często z wzięciem udziału w wyścigu szczurów, gdzie umówmy się, nie tylko wysiłek i ciężka praca są potrzebne. Niektórzy mogą uważać, że koszt osiągnięcia sukcesu rozumianego jak pieniądze czy status jest za wysoki a same uzyskane dobra nie wystarczające. Bo wszystko to Vanitas vanitatum et omnia vanitas.
@@antygona-iq8ew Moim zdaniem najgorszym uczuciem jest to, że nagroda nie rekompensuje ilości włożonej pracy, obciążenia psychicznego i fizycznego. Czasami można dążyć do danego celu latami, a komuś udało się to przez przypadek/zbieg okoliczności lub znajomości. Osoby inteligentne odczuwają w takich momentach bezsens, czy utratę motywacji.
czasami bywa tak, że ktoś zwalcza coś, co uważa za słabą stronę, a tymczasem to toś wcale słabą stroną nie jest. moim zdaniem lepiej siebie słuchać a nie siebie zwalczać. przykład: kiedyś zwalczałam na siłę swój introwertyzm i co? skończyło się na terapii u psychiatry, który uświadomił mi, że nie każdy musi być ekstrawertykiem z tysiącem znajomych. w ogóle "walka" to niefajne słowo.
Każdy ma jakieś słabości... I będzie je mieć. Dlaczego? Przykład: założysz rodzinę, twoim słabym punktem będą najbliżsi. Słabość to pojęcie względne tak samo jak "normalność".
Dla mnie sukcesem jest wykonywanie czegoś z czego mogę być dumny i najczęściej owymi sukcesami są te tworzone w samotności i spokoju niż przy tych wszystkich ludziach, którzy wymagaja nie wiadomo czego.
I tak najlepsze jest w tych filmach ze takie sie często oglądają bo każdy myśli że to właśnie o nim mowa😁 Myśle ze autor filmu wie doskonale jak taki film wplywa na ludzi i na wyświetlenia
oczywiście, że wie. ale to, że coś ludzi interesuje, to nie znaczy, że jest głupie. natomiast jak zrobić superwizję na jutiubie, to już nie wiem, oto wyzwanie.
To co powiedziałeś około 9 minuty ma bardzo duży sens w moim życiu. Do końca gimnazjum, a nawet końca liceum nie musiałam się uczyć. Miałam jakieś zrywy pilnej nauki na konkurs czy coś takiego, ale jak patrzę na to z perspektywy czasu i większą wiedzą psychologiczną, to widzę, że te zrywy były wręcz maniakalne i niezdrowe, bo po nich przez kilka dni nie mogłam patrzeć na podręczniki.
Często zastanawiam się gdzie bym teraz był, gdybym był choć ciut głupszy, czy byłbym szczęśliwszy? Czy zdobyłbym się na niektóre decyzję? Czy nie przespałbym kilku dobrych okazji? Takie zastanawianie się czasami potrafi realnie zbić człowieka na dobrych parę dni.
Hmm🤔 nie ma czegoś takiego jak "gdzie bym teraz był..." Jest tylko to co jest i to możesz wykorzystać aby być tam gdzie chcesz być. Bycie głupszym z pewnością nie pomoże osiągnąć zamierzonych celów, chyba że cele są głupie... wtedy jak najbardziej tak.
Wiele myślących, analizujących... inteligentnych osób zadaje sobie to pytanie i wiem, że Ty o tym wiesz i większość ludzi będących lub przybywających na ten kanał ma te same rozkminy. Piątka. 🙂
@@barnaba6386 Nie wiesz chyba ile głupich ludzi odnosi sukcesy.Przyklsdem jest mój szkolny kolega z podstawówki ,kompletny idiota i najbogatszy człowiek w mieście hahahaha
Do sukcesu zawodowego (szczególnie w Polsce) wystarczy przeciętna inteligencja, bycie fajnym i silnie zsocjalizowanym (garnięcie się do ludzi, wysoka komunikatywność, ale nie w sensie poprawnej polszczyzny, tylko: "eloo!, ej ty co tak k...wa długo to robisz?, a ci co odpie...dlają teraz?, panewka je...ła! itp. Trzeba też lubować się w prozaicznych rozmowach np.: a miało nie padać przecież a pada (rozmowa o przyrodzie); a ten rząd to wszystko przepie...doli (zagadnienia politologiczne); no i znowu prze..bali (sportowe). Ale to jeszcze nie wszystko, do osiągnięcia prawdziwego sukcesu w tym kraju trzeba być "ogarniaczem". Taki ogarniacz to ktoś kto ogarnia lepiej od innych swoje zadania i zadania na sąsiednich stanowiskach i to wbrew pseudo-szkoleniom udzielanych przez ludzi z wadą wymowy w hałasie fabrycznym. Jak on to zrobił? Nikt tego nie wie ale ogarnia. I taki ogarniacz już jest kandydatem na brygadzistę a może nawet i na kierownika. Raczej członkiem Mens-y nie zostanie i w teleturnieju 1 z 10 też nie ma wielkich szans, ale jest wymarzonym reproduktorem dla Polek bo daje stabilizację finansową.
Dokładnie, żeby być pożądanym społecznie, trzeba umieć rozmawiać o byle czym, byle by rozmawiać. W pracy trzeba wykonywać randomowe czynności, nawet źle, ale je wykonywać, najlepiej jak najwięcej. Jeśli tego nie robisz, bo męczą Cię takie tematy rozmów i sposób pracy, natychmiast reszta stada przylepi Ci łatkę "tego cichego, co się nie odzywa" lub "tego, co nie czai o co chodzi w ogarnianiu". Nie pijesz alko, nie chodzisz na denne imprezy gdzie się wszyscy przekrzykują? O, to już bardzo źle..."Na pewno jakiś zamulony dziwak". Trzeba dużo rozmawiać o polityce, przekrzykiwać się czyja racja jest najmojsza, oczywiście wisienka na torcie każdej rozmowy to "ale brzydka dziś pogoda, nic mi się dzisiaj nie chce". Trzeba również ogarniać na bieżąco sprawy towarzyskie i wiedzieć, dlaczego Anka zerwała Mateuszem, by mieć temat na kolejne 40 minut xD Nie można zapomnieć o wspólnym narzekaniu, kto jakiego złego ma szefa. Żarty o cyckach też są ok. Tylko nie waż się rzucać żadnego inteligentnego żaru, bo wtedy spotka Cię sytuacja typu: 1) wytrzeszczone ze zdziwieniem oczy na Ciebie 2) potem wszyscy patrzą po sobie 3) potem znowu na Ciebie 4) krępująca cisza.
@@monikanatalia7803 Właśnie o to mi chodziło, dobrze uzupełniłaś to co napisałem. Trochę się dziwię, że naukowcy jakoś to pomijają i sukces zawodowy wiążą bardziej z inteligencją i wiedzą. Patrząc na to jak wygląda życie większości Polaków można się drapać po głowie i zastanawiać po co tyle lat w szkole uczyliśmy się rzeczy, które ani do niczego nie przydają się ani nie są tematami naszych rozmów np. uczenie się wierszy na pamięć, układów równań, jak wygląda pauza półnutowa i schemat budowy eugleny zielonej.
Podzielę się swoim przykladem. Nie zebym sie uwazał za mega inteligentnego, ale na pewno mam mocno analityczny umysl i na wszelkich testach inteligencji wypadalem raczej powyzej sredniej, wiec troche sie łapie. Przez kilka lat odnosiłem "sukcesy" własnie w handlu który byl tu wspominany, dochodząc do kierowniczego stanowiska i pomimo nazwijmy to prestiżu i niezłych zarobków całkowicie zmieniłem branżę na taka ktora nie daje prestiżu, ale daje stabilizację, duzo swobody, wolnosci, czasu dla siebie ( choćby na czytanie ksiazek czy filmy) i malo mnie obchodzi co inni myślą wazne ze ja mam spokojna głowę, przyzwoite pieniadze i co 2 tygodnie tydzien wolnego, bez ciągłych stresów, planow, targetów itp. Takze po studiach i po ładnych kilku latach w handlu zostalem kierowca ciężarówki (tak, wbrew powszechnej opinii nie każdy kierowca to analfabeta, a w dzisiejszych czasach wielu ma nawet studia)i dla mnie sukcesem jest to ze znalazlem miejsce w życiu które daje mi godne zycie i spokojna głowę i śmiać mi sie chce z tego jak kiedys spędzały mi sen z powiek wyniki sprzedazy albo dostepnosc produktow w sklepach, czy dystrybucji, bo przeciez kto nie wyrabia jest do zwolnieni i jestes tak dobry jak twoj wynik z danego miesiaca. Mi to nie pasowało, ale tez byla masa ludzi ktorym to odpowiadało i wstawienie kolejnego stojaka czy dogranie gazetki, posiadanie służbowego auta i praca w garniaku dawało tyle satysfakcji, ze to byl ich sukces. Każdy jest inny. Ja mysle ze sukces to wlasnie znalezienie takiego miejsca i takiego zajecia w życiu, które daje satysfakcje i sprawia, ze chcesz rano wstac z łóżka, a czy jestes lekarzem,budowlańcem, czy handlowcem nie ma znaczenia, tak samo jak pieniadze jakie zarabiasz, przychodzi taki moment ze zadne nie zatrzymaja cie w miejscu w ktorym nie czujesz sie dobrze. A co do korelacji czym jest sukces a inteligencji to ywazam ze ludzie mniej inteligentni/ bardziej prosci po prostu ciesza sie lub maja satysfakcje z mniejszych rzeczy, jeden wybierze wolnosc i spokoj ducha, a drugi bycie liderem sprzedazy.
Bardzo dobry film, dyskusja na dole też na bardzo wysokim poziomie. Gratuluje fanbase'u! W temacie inteligencji... Sam uważam się za osobę bardzo inteligentną, wiele na to wskazuje (przejawiam cechy, mówią mi to ludzie dookoła). Ogólnie wszystko powiedziane w filmie i napisane w komentarzach to prawda - skłonności do ciągłego analizowania przysparzają więcej problemów (raczej psychicznych niż namacalnych) niż pożytku, perfekcjonizm z jednej strony pomaga w osiąganiu celów z drugiej sprawia że ciężko jest się zrelaksować bez używek. Dodatkowo nadmierne myślenie w połączeniu z nie najlepszym dzieciństwem mocno wpływa na samoocenę (myślenie 30 razy zanim się coś powie, "co ktoś pomyśli"). Co to życia w społeczeństwie to też tutaj jest ciężej. Na oko 90% ludzi z którymi się spotykam jest mniej inteligentnych ode mnie (nie chwalę się, to nic złego ani dobrego). Więc kiedy z nimi przebywam zakładam maski, nauczyłem się tego dawno temu, to pozwala mi przetrwać i żyć wśród ludzi. Nie mówię że jestem przy tym fałszywy ale jakby to powiedzieć celowo się ogłupiam, "zniżam" sie do ich poziomu, do prymitywnego humoru, do analizowania problemów których rozwiązania są dosłownie przed nimi itd. Jestem bardzo wrażliwą i empatyczną osobą (źle reaguje na tragedie ludzkie) niemniej jednak często muszę powstrzymywać się od mówienia innym ludziom że są debilami ponieważ ich rozumowanie jest tragicznie prymitywne i w takich sytuacjach najczęściej wysłuchuje i przechodzę dalej do następnego tematu, co niestety kosztuje mnie wiele energii. Podsumowując, wysoka inteligencja to brzemię. Dobrze jest być inteligentnym ale ponadprzeciętny rozum w niczym specjalnie nie pomaga (poza sferami które 99% ma w dupie, przez co nie dają one pieniędzy).
Prawdziwe piekło jest wtedy kiedy jesteś wystarczająco inteligentny aby zrozumieć jakim debilem jesteś... Dodajmy do tego brak samodyscypliny, sumienności oraz niestabilność emocjonalną, no nic znając życie sznur na mnie czeka
To jest akurat do ogarnięcia, ogarnięcie systemu do zarządzania czasem i zadaniami i krok po kroku realizowanie zadań 🤷( polecam osobiście program 'Asana'). Ograniczenie patrzenia w przeszłości i zakaz jej analizy po raz 1024. Powodzenia :)
Kręcenie sobie sznura na szyję to najlepszy dowód braku inteligencji, która jest umiejętnością przystosowania się do życia a nie do szukania guza. Do stwierdzenia, że jest się niepełnosprawnym wystarczy odrobina samoświadomości. Życzę inteligencji w ogarnianiu swoich wad.
@@hannamierzejewska4112 kręcenie sobie sznura na szyję ma mało wspólnego z niską czy wysoka inteligencja. Jeżeli już powiedziałabym, że jest raczej odwrotnie, tzn osoby z wysoka inteligencja częściej popełniają samobójstwo niż te ż niska.
Zgadzam się z Prowadzącym, wysoka inteligencja może przeszkadzać w życiu, w obecnej rzeczywistości. Nie zawsze warto byc bardzo inteligentnym, wtedy można sobie mocno skomplikowac życie. Z doświadczenia moich znajomych, którzy są, albo uważają się za bardzo inteligentnych, wiele razy zbyt często za przeproszeniem gryzli się w język w życiu, co nie wyszło mi na dobre. Osoba mniej inteligentna często potrafi być bardziej prostolinijna, szczera, łatwiej mówi, co myśli, co jej leży na sercu. Stąd paradoksalnie takim osobom latwiej odnieść momentami sukces wg mnie w życiu. Poza tym osoby bardziej inteligentne zbyt dużo myślą, analizują różne scenariusze w życiu, wg mnie trudniej im się porozumieć z ogółem społeczeństwa. Osoby mniej inteligentne nie bawią się w takie nadmierne analizowanie, stąd często bywają szczęśliwsze w życiu, na co dzień.
Niestety z mojego doświadczenia chyba jednak lepiej być nieco głupszą, prymitywną jednostką, bo nie ma się tylu przemyśleń/analiz, które mogą czasami przygnębiać i doprowadzać do depresji kiedy np. zdajesz sobie sprawę jak jest zbudowany świat, jak nie wiele ludzie różnią się od zwierząt.
Ja bym raczej powiedziała, że niestety różnimy się od zwierząt. A mniej "filozoficznie" uważam, że tylko zdając sobie sprawę ze swojej zwierzęcej natury człowiek moze stawać się czymś więcej. Często jedna nie chcemy o tym pamiętać.
@@antygona-iq8ew Naprawdę różnimy się od zwierząt? Cóż za odkrycie... Widzę, że jednak nie zrozumiałeś co miałem na myśli i bierzesz wszystko dosłownie.
@@antygona-iq8ew Przyjacielu o co Ci chodzi, czego nie rozumiesz? Piszesz teraz o jakimś pokornym milczeniu, ja wyraziłem tylko swoją opinie, a ty widzę, że mocno dywagujesz nie w tym kierunku co trzeba.
Według mnie inteligencja nierozerwalnie wiąże się z empatią, jest czymś znacznie większym niż geniusz sawantów ze słynnym "Rain Man-em" na czele. Wymaga koordynacji wielu ośrodków jednocześnie, nie ma prostego przełożenia na ilość zdobytej wiedzy, pamięci czy mocy obliczeniowej. Potrafi wczuć się w sytuację drugiego człowieka, zawsze subtelna, taktowna, odruchowo wie co powiedzieć i jak się zachować. Oprócz wiedzy ma w sobie to "coś", tą umiejętność łączenia faktów i zastosowania ich w praktyce. Jest wielowymiarowa. Pozdrawiam :)
Po 1 nie wiem czemu laczysz wiedze z inteligencja piszac "oprocz wiedzy". Skoro wiedza a inteligencja ma sie raczej nijak. Po 2 empatia, tutaj tez bym polemizowal, przeciez ilu jest inteligentnych mordercow, ktorzy nie maja raczej empatii skoro bezwglednie kogos morduja, a jednak sa takie przypadki, ze zazwyczaj seryjni mordercy sa bardzo inteligentni.
@@PaulGrunschild Inteligencja to połączenie wiedzy i empatii, mówiąc bardziej poetycko rozumu i serca :) Problem pojawia się wtedy, gdy próbujemy je rozłączyć skupiając się tylko na jednym biegunie, zwykle wtedy idziemy w skrajności czyli w pewną formę patologii.
@@annam-kw2qv Ale zauwaz, ze to jest twoja interpretacja inteligencji. Z tego co mi wiadomo inteligencja to raczej umiejetnosc laczenia faktow, umiejetnosci spoleczne takie jak: wybrgniecie z trudnych sytuacji. Taki przykladowo Kuba Wojewodzki jest przejawem inteligentnej osoby (wie jak ripostowac, potrafi idealnie odnalesc sie w sytuacji, uciekac od niewygodnych pytan itd.)
No to jestem geniuszem w takim razie... ;) 7 lat robiłem projekt do portfolio... analizowałem, zmieniałem, ulepszałem, myślałem, zwlekałem, znowu poprawiałem, byłem zły na siebie, że można zrobić to lepiej, znowu zmieniałem i "nareszcie" skończyłem iiii.... nie jestem zadowolony...
Inteligencja musi iść w parze ze zdrowym podejściem w kontaktach z innymi ludźmi. Kolejna sprawa. Testy osobowości? Zaburzenia psychiczne? Zdrowa osobowość nie może i nie ma prawa się wykształcić jeśli człowiek nie jest w stanie zbudować własnej tożsamości, obierając przy tym właściwą filozofię życia, zbudowaną w oparciu o rzeczowy system wartości. A próby budowania własnej tożsamości mogą być po prostu blokowane czynnikami systemowymi
@@mazet1337 Zasadniczo tak, przez prostą statystykę. Zazwyczaj ludzie łączą się w pary o podobnym poziomie pewnych cech i jedną z nich jest inteligencja. Nie mówię że zawsze, ale nie oszukujmy się osoba inteligentna nie będzie się dobrze czuła w związku z kimś kto nie jest w stanie zrozumieć jej myśli, chyba że chce tą osobę wykorzystać. Więc osoby inteligentne (zwłaszcza mężczyźni, z uwagi na rozkład normalny IQ płci), mają małą pulę potencjalnych partnerów. Jak w przypadku osoby przeciętnej pula wynosi mniej więcej 50-60% populacji, tak w przypadku ludzi inteligentnych jest to może 10%, a im inteligentniejszy jest człowiek tym trudniej będzie mu znaleźć kogoś kto go zrozumie. Jak dodamy do tego że pewne cechy osób inteligentnych (takich choćby jak overanalyzing) przeszkadzają często w nawiązaniu więzi.
@@mazet1337 nie do końca to fakt, o ile ktoś nie szuka na siłę, a wejdzie w związek... to to zrobi, ale czy tak naprawdę będą szczęśliwi? Ile to związków jest tworzonych przez dwojga ludzi, którzy tylko tworzą ten związek dla samego utworzenia, by samemu nie zostać na starość? Mnóstwo. A komuś komu zależy na byciu szczęśliwym w związku - będzie ciężko znaleźć drugą połówkę.
Ostatnio coraz bardziej przyłapuję się na myśleniu o tym, że czasami lepiej "nie rozumieć", że coś jest nie do zrobienia, albo nieopłacalne. Wydaje mi się, że to jest tak, że kiedy ktoś przyjmuje coś za realne/opłacalne lub nie, traktuje daną sprawę zero-jedynkowo, nie biorąc pod uwagę tego, że wkładając w coś ileś pracy, nie zastanawiając się nadmiernie nad tym, czy dobrze robi, jest w stanie osiągnąć rezultat, który może nawet nie jest taki, jaki sobie wyobrażał, ale i tak jest wartościowy
Ponownie zrobiłam sobie ostatnio test IQ, geniuszem nie jestem ale jestem w górnych 6% populacji. Sukcesu zawodowego nie osiągnęłam, wykonuje nudną biurową pracę. Zauważyłam jednak, że oprócz tendencji do protekcjonizmu mam tendencje do gromadzenia wiedzy znacznie wychodzącej poza zakres moich kompetencji, zawsze chce wszystko dokładnie zrozumieć.Ciągle też udoskonalam procesy wykonywania zadań tak aby wszystko było szybsze i mniej podatne na błędy. Wymiernych zawodowych korzyści mam z tego zero bo ludzie lubią robić rzeczy po staremu, boją się zmian i z reguły nie chcą się niczego uczyć. Moich zwierzchników tak długo jak wszysko działa mało co obchodzi bo po co sobie zawracać głowę. No ale ja chyba to robię by się mniej nudzić.
@@PaulGrunschild tak wiem, dawno temu zrobilam Test Matryc Ravena. Tam bylam chyba w 93 procencie. Teraz ściągnęłam aplikacje Mensa a później odniosłam wynik do danych statystycznych. Nie znam współczynników trafności i rzetelności dla testów Mensa, z tego co pamiętam, dla Ravena są zadowalająco wysokie.
Świetne..mam takie same, swoje, przemyślenia w tym temacie! Tak więc, mam naukowe potwierdzenie trafności swoich poglądów! Hm..pięknie, płynnie mówisz!👌! 💙🍃
Wysoka inteligencjapomaga też przewartościować swoje poglądy na temat samego sukcesu 🙂 dla mojej córki sukces zawodowy jest definiowany przez możliwość utrzymania zakresu obowiązków w wybranych przez siebie zakresach 😁
Witam serdecznie Dla mnie istotne jest dlaczego bardzo miłe uczucie gdy rozumiem lub gdy chociaż mi się wydaje że wiem. Zapewne spełnić swój cel np. Dostać Nagrodę Nobla przy pracy która jest pasja dostarcza wielu endorfin. Choć ja będąc chyba WWO czy neurotyczka nauczyłam się cieszyć z małych rzeczy bo duże były za daleko....pozdrawiam
Bardzo ciekawy temat, według mnie najlepsze jest ,,przeciętniactwo'', ponieważ chęć bycia najlepszym jest niestety okupiona wieloma wyrzeczeniami w innych sferach życia. Lepiej rozwijać się w miarę wszechstronnie, w zgodzie ze sobą nauczyć się cieszyć z małych sukcesów, ponieważ chyba każdy i tak nie jest w stanie w 100% zrozumieć co właściwie jest dla nas sukcesem, więc np. osoba bezdomna wcale nie musi być człowiekiem któremu w życiu się nie powiodło, jeżeli jej priorytetem jest wolność bez żadnych ograniczeń, choć w oczach społeczeństwa które dało sobie wmówić, że szczęście zależy od coraz wyższych zarobków, ten człowiek jest określany mianem nieudacznika...
Rozum to jedyna powiedzmy rzecz, którą Bóg albo przyroda jak kto woli rozdzielił wśród ludzi sprawiedliwie. Nikt na jego braki się nie uskarża. Co z tego, że dziecko ma IQ wysokie jak się dalej nie rozwija? Zazwyczaj geniusze uczą się najgorzej! A umysły ścisłe to zdaje mi się są chyba syntetykami, oni muszą skupiać wszystko w jednym miejscy a nie babrać się w szczegółach! Pomyślunku żaden test nie zmierzy nawet najdoskonalszy.
Odwołam się do 2 etapu filmu, czyli o wadach tego intensywnego myślenia i chce powiedzieć, że masz rację. Chciałbym być czasami głupi, no może inaczej chciałbym mniej wiedzieć niż wiem obecnie. Jest to problematyczne mówię, ze swojego punktu widzenia, że potrafi to utrudniać kontakty społeczne lub też jak wspomniałeś o tym dążeniu do perfekcjonizmu z nim wygląda, to tak, że w trakcie jego osiągniecia, gdy zdamy sobie sprawę, że pomimo naszego wysokiego iq i tej systematyczności dalej nic nie mamy to zamykamy się w sobie. Mówię ze swojego punktu i naprawdę od początku szkoły średniej do teraz gdy ją skończyłem i jest październik to mam z tym problem.
Myślę, że Pańska teza o tym ze ludzie inteligentni są mniej skłonni do prowadzenia własnej działalnosci, ze względu chociażby na ich większą swiadomość, jest błędna. Ludzie przedsiębiorczy to własnie ludzie najbardziej inteligentni. Są nieposłuszni systemowi i niechętni dostosowaniu się do wszelakich hierarchii. Sami chcą tworzyć rzeczywistość wokół siebie. W szkole tacy ludzie to tzw trójkowicze. Posłuszni piątkowicze z paskami na świadectwach to idealny materiał na korpo szczura co zrobi wszystko co szef każe. pozdrawiam :)
Ktoś z Aspergerem tutaj, miałam robione testy IQ i wyszło bardzo wysoko więc mogę coś powiedzieć. Życie z wysoką inteligencją jest trudne, znalezienie znajomych jest zadaniem wręcz niewykonalnym. Z mojego punktu widzenia wszystkie ich ruchy są tak przewidywalne i ciężkie dla mnie do zrozumienia. Nie rozumiem pojęcia miłości, to znaczy wiem jakie ma one znaczenie ale nigdy nie rozumiałam jak mógłbyś lecieć na drugi koniec świata za drugą osobą. wszyscy mi mówią iż patrzę na świat w bardzo dziwny sposób i że nie mogą mnie zrozumieć. Także im bardziej myślę o naszym świecie, społeczeństwie tym bardziej zdaję sobie uwagę jak głupia większość osób jest. Nie umiem rozumieć ludzi a także rozpoznawanie emoji jest trudne, nie wiem czy ktoś się śmieje czy płacze. A także frustracja gdy muszę podążać za rozkazem który wydaje się dla mnie tak bezwartościowy i bezużyteczny. Ciągle osamotnienie, niszczący perfekcjonizm. To wszystko zabija w środku.
Ciągle rozmyślanie to wszystkim i analizowanie. im bardziej myślę tym bardziej to nie ma sensu. Myślałam że jest to normalne dopóki moja rodzina i inni powiedzieli mi że nikt z nich o tym nie myśli. Ale to może wynikać iż mam ADHD i Aspergera w tym samym czasie
To, ze nie potrafisz rozpoznac emocji innych osob to raczej objawa jakis twoich chorob, a nie tego ze jestes inteligentna. Bo mysle, ze jest wlasnie na odwrot :) Tak samo skoro nie potrafisz znalesc zajecia, ktore cie nie nudzi rowniez nie swiadczy o tym, ze masz duza inteligencje. Bo jest takie przyslowie "tylko glupi sie nudzi".
@@PaulGrunschild hahaha Drogi Panie, to, że temat filmu jest stricte o inteligencji, nie znaczy, że nie można czegoś powiedzieć o sobie. Dziewczyna tutaj mówi o tym, że ma wysokie, przebadane IQ i ma spektrum autyzmu. Dzieli się z nami informacjami z czym osoba z takimi cechami musi się 'męczyć'. Dosłownie pokazuje swoje słabości, co już jest godne pochwały, a Pan tutaj wyjeżdżasz z pasywno-agresywna postawą. Gdzie autorka komentarza napisała, że się nudzi i nie potrafi sobie znaleźć zajęcia?! Czytanie ze zrozumieniem się kłania, empatia i trochę abstrakcyjnego myślenia machają z daleka.
@@PaulGrunschild Nigdzie nie napisałam o próbowaniu znalezienia zajęcia? Tak poza tym pasjonuje się wieloma rzeczami, opisałam tylko jak większość osób zdaje się nie rozumieć w jaki sposób myślę co powoduje uczucie osamotnienia z którym zmaga się bardzo dużą część ludzi bardziej inteligentnych. Nie wiem czy po prostu nie zrozumiałeś mojego komentarza czy ja coś niewyraźne napisałam lecz by wyjaśnić bardziej mój punkt widzenia odpowiedziałam o moich zaburzeniach by tak to nazwać. Osoby inteligentne patrzą na świat w inny sposób i o to mi chodzi, próbowanie znalezienia kogoś kto cię rozumie jest bardzo trudne
Ciągle czekałem na właśnie ostatnie pytanie. Najważniejsza kwestia to czym jest dla nas sukces i czy w ogóle postrzegamy życie w ten sposób że sa jakieś sukcesy. Bo czy wpadniecie w tryby korporacji na 20 lat i praca po 200h w miesiącu, przy świadomości życia, ulotnosci i złożoności świata, świadczy o inteligencji? Ile by tych wszystkich ludzi pracowało, nosilo drogie ubrania i brało kredyty na coraz wieksze domy gdyby nikt nie patrzył, gdyby nie było komu pokazać
Ot to sa kapleksy , dlatego ze kazdy jest "specjalny" , a prawda jest prozaiczna jestesmy najinteligetniejszymi zwierzetami na naszej planecie i tylko tyle , tak naprawde nic nie ma znaczenie jedyna rzecz ktora stoi na twojej drodze to jest twoje sumienie .
Dla mnie sukcesem by było zrobienie czegoś pięknego, spektakularnego, perfekcyjnego takiego żeby ludzie jak to zobaczą nie mogli złapać oddechu z wrażenia
Przepraszam inteligencja inteligencja ale w kwestii sumienności liczą się przedeszstkim czynniki społeczne wychowanie i wzorce kulturowe. Jako argument podam tu zdyscyplinowanych i sumiennych Japończyków. Nie są od nas mniej inteligentni tylko umieją przestać być choć indywidualistami co nam na zachodzie średnio wychodzi
Mój syn w wieku dwóch lat był dzieckiem, które wyróżnialo się . Rozpoznawał literki układal proste słowa , większyki , piosenki .Patologiczna sytuacja w rodzinie alkoholizm męża i moje współ uzależnionie doprowadziło syna do......... Ma 21 lat podniósł się. Studiuje informatykę... Dokładnie, nigdy nie był sumienny. Szkoła-Zagrożenie.... nadrabianie całego materiału w ostaniej chwili. Nie wiem jak on zdawał..
Jak już jesteś przy summienności około 8:51 i ostatnio omawiałeś MBTI pragnę nadmienić że Se inferior u niektórych typów ma ogromne znaczenie jeżeli chodzi o omawianą summienność
Debile maja prosciej, wyzywaja ludzi, nie uwazaja na to co mowia, sprawiaja przykrosc bez wyrzutow sumienia, a Ty rozumiesz druga strone, uwazasz na to co mowisz by kogos nie zranic itd, i czesciej przemilczysz idiote bo wiesz ze dajac argumenty, nie usłyszysz kontr argumentow tylko pieprzenie glupot albo wyzwiska to od razu przewidujac rozmowe z debilem, odechciewa sie rozmawiac z wiekszoscia ludzi, a jednak z 80+% to skonczeni idioci, polowa ludzi u nas w kraju nie wie ze placi podatkow, czy ze rzad nie ma pieniedzy, a gdzie dopiero cos bardziej kompleksowego :D
Dokładnie tak jest, mi w rodzinie wiele razy mowili, żebym to ja był tzw. mądrzejszy w klotni z innymi, żebym nie klocil się z idiotami, żebym potrafił przemilczeć wiele spraw i z tego powodu mam pod górkę w życiu. Ktoś może mnie obrazić, a ja często takiej osobie nie odpowiem, gdyż mój argument do takiej osoby zwyczajnie może nie dotrzeć.
@@darismako3078 zbyt ogolne zalozenie, to z 10 osob pogadasz z dwiema, a pozniej zazwyczaj i tak noz w plecy, i sie z ludzmi odechciewa gadac :P ja akurat mam pacjentow, klientow, podopiecznych, uczniów, plus wolontariaty pod soba i kontaktu z ludzmi mam w nadmiarze, i rzadko jestes w stanie sie nie denerwowac mimo pełnej swiadomosci jak dzialaja ludzie, wszystko zawsze dzieje sie schematami wiesz co ktos powie, jak sie zachowa, i ze znuzeniem to obserwujesz, naturalnie wiem o co Ci chodzi, i rowniez sie z tym zgodzę, aby skupiać sie na lepszej stronie medalu, zeby unikac negatywnej energii, ktora tylko i wyłącznie powoduje narzekanie, co rowna sie, psuciem humoru sobie, jak i bliskim w okol nas ^^ aczkolwiek tytul filmiku to IQ utrudnia zycie, wiec komentarz byl kierowany w kierunku jednego z tych utrudnień, choc tez mozemy to uznać rowniez za zaletę, temat mocno subiektywny, i rzadko mozna 0/1nkowo odpowiedziec na cokolwiek. Tak czy siak, czytelnikom komentarza zycze duzo zdrowia, i malo wyrzutow kortyzolu :)
@@adriannowicki6413 Nigdzie nie napisałem że te dwie osoby na dziesięć będzie godna zaufania🤷😉. A co do reszty, nie masz na to wpływu, trzeba sobie wytrenować "odporność" na standardowe zachowania przedstawicieli gatunku homo sapiens. Miłego dnia życzę 👍
Jak byłem łebkiem, któraś klasa 1-6 to rodzice posyłali mnie psycholożki (do tej pory nie wiem po co) i któregoś razu zrobili mi tam testy IQ, wyszło 129pkt. Rodzice szczęsliwi, bo mają tak inteligentne dziecko, a skończyłem na szkole średniej i pracy fizycznej więc ta inteligencja to tak nie do końca przydatna xd Aż ciekaw jestem jakie mam teraz IQ w wieku 26 lat.
Moja siostra stwierdziła że jako jedyna odniosła sukces z rodzeństwa bo jest technikiem farmacji. Ja za to jestem szczęśliwa gdy pracuję w krawiectwie , maluję a obecnie wyrabiam łapacze snów. Oczywiście się wściekłam i wszybciej wyszłam z spotkania. Gdyby ona wtedy faktycznie zarabiała miliony to rozumiem gdyby było ją stać na to o czym marzy a takie same pieniądze zarabiała co ja i była i tak wiecznie nieszczęśliwa bo coraz to nowe rzeczy chciała kupować i to jest jej wyznacznik szczęścia . eż oczywiście chciała bym więcej zarabiać ale nie po to by kupować głupoty . Jedynie by dzieciom zapewnić przyszłość i kupić przynajmniej mieszkanie aby miały gdzie się podziać. Na studia drobniaki jakieś odkładam i tu ubolewam że to tylko grosze a mam 4kę wspaniałych dzieci które zasługują na to by spełniać swoje marzenia.
@Adrian Kordowski a co byłoby dowodem? 😅 Generalnie trzeba pamiętać, że to wszystko są modele, które starają się zaklasyfikować bardzo żlożone zjawiska. Bo niejako ciężko zaprzeczyć istnieniu emocji i temu, że jedni radzą sobie z nimi lepiej a inni gorzej. Czy to od razu rodzaj inteligencji? Nie ma dobrej odpowiedzi. Główna wątpliwość zaś dotyczy kwestii, czy należy doszukiwać się różnych rodzajów inteligencji czy jednak istnieje jeden, główny, wspólny mianownik.
@@CzowiekAbsurdalny Ja rozumiem inteligencję jako sprawność w jakimś obszarze życia. Test IQ bada np. zdolność logicznego rozumowania. A inteligencją emocjonalną nazwałbym zdolność radzenia sobie z emocjami.
Zawsze mi wszystko łatwo przychodziło nie musiałam się wysilać Za to jestem nie do ogarnięcia przez inne osoby ,nie potrafię pracować w zespole.Mam zasady ,których twardo się trzymam.Nie umiem podtrzymywać kontaktów międzyludzkich wystarczy mała nielojalność i rezygnuje ze znajomości.Czasami chciałabym być poprostu głupia.Gdy by nie moja zasady etyczne mogła bym być świetną manipulantką.
Łatwo przychodziło przez znajomości i rodzinę czy umiejętności bo przez nie nawet osoby okrzyknięte genialnymi były takie tylko w konkretnych dziedzinach nie wszędzie bo taki się jeszcze nie urodził.
@@jagodak83 Rozumiem doskonale w swoim życiu spotkałem nie jedną osobę która uważała się za och i ach z ego w kosmosie a po dokładniejszym zbadaniu każda z tych osób miała spore luki w nie jednej sprawie więc nie ma czegoś takiego jak dobry we wszystkim bez względu jak ktoś w siebie wierzy a za duże ego to też źle bo takie buty uważają się za lepszych/ważniejszych stąd tarcia między ludźmi.
Oddałbym cały majątek 100mld USD (hipotetyczny majątek) za wynalezienie uniwersalnej teorii fizycznej, spajającej w jedno fizykę i matematykę, albo za anihilację beznapletkowych bytów, podgryzających naszą cywilizację. Pieniądze to nie wszystko.
Ja sie poddalem w 2 klasie postawowki kiedy klucilem sie z moja nauczycielka ze najwieksza ryba to jest rekin wielorybi ... a ona twierdzila ze to ssak -_-.
Zauważyłam, że ludzie o dużej inteligencji mają wielokrotnie problemy decyzyjne - ten proces o ile nie przebiega u nich dłużej o tyle sprawia kłopoty w ścieżce wyboru - zwykle widzą także dalszą perspektywę niż tylko krótkotrwały (pozytywny pozornie) skutek podjętej decyzji...
Kwestia czy utożsamiasz poczucie humoru z inteligencją. Jest to pewnego rodzaju uproszczenie a co za tym idzie spłycenie pojęcia zarówno humoru jak i inteligencji. Jedyna korelacja jest taka że ludzie mniej inteligentni nie będą czerpać takiej przyjemności z humoru wyższych lotów jaką czerpią z niego ludzie od nich mądrzejsi. Chociaz nawet tak postawiona myśl jest trochę na wyrost.
Nie mogę się w pełni zgodzić z takim stwierdzeniem. Faktycznie, prawdą jest, że jeżeli zagadnienie wymaga myślenia, to docenią je tylko ci, którzy w ogóle są zdolni przetrawić je w głowie, jednakowoż na przestrzeni lat zauważyłem, że ludzi ponadprzeciętnie inteligentnych można między innymi poznać po tym, że potrafią śmiać się z absolutnych abstraktów, rzeczy nieśmiesznych we większości kontekstów, a nierzadko i ordynarnych. Ba, jest to bardzo fajna odskocznia i odpoczynek dla mózgu zmęczonego ciągłymi analizami.
1:15 Testy IQ nijak się mają do życiowej inteligencji. W żaden sposób nie wskazują czy ktoś jest samodzielny, zaradny, jak dobrze radzi sobie w społeczeństwie, z biurokracją itp. Można być wybitnym specjalistą w jakiejś dziedzinie, mieć ogromną wiedzę, być kreatywnym, ale bez inteligencji życiowej daleko się nie zajdzie, bo papierologia, urzędasy, podatki i zazdrośnicy na to nie pozwolą.
Ja bym popatrzył z nieco innej perspektywy. Myślę że inteligentni ludzie o dużych zdolnościach analitycznych, mają też większy wgląd egzystencjalny. Zatem dużo ciężej jest im godzić się na funkcjonowanie w społeczeństwie opartym na współczesnych formach niewolnictwa: Wydajność, sumienność, bezkonfliktowość, uległość. Z pewnością część tych inteligentnych osób znajdzie swoje alternatywne ścieżki w tym świecie, ale nie wszyscy. Poczucie absurdu otaczającego nas świata potrafi być przygniatające. Wiele inteligentnych osób niestety zmarnuje swój potencjał na "kopanie się z koniem", próbując zrozumieć a wręcz zmieniać ten świat, co przecież nie może się udać. W efekcie mogą oni dojść do wniosku, że lepiej żyć w zgodzie z sobą, być wolnym, żyć gdzieś na uboczu, niż brać udział w wyścigu szczurów. Innymi słowy stwierdzą że lepiej minimalizować wydatek energetyczny, minimalizować ryzyko czy to toksycznych związków, czy pracy w toksycznych firmach. Wielu też wybiera sobie świadomie otoczenie w jakim chcą przebywać, w którym czują się dobrze. Myślę że inteligentne osoby również nie mierzą swojego sukcesu, jakości życia: karierą, statusem i stanem posiadania. Możliwe też, że wysoka inteligencja ułatwia rozwój duchowości, takiej prawdziwej, ułatwia wyjście poza matrix, wzniesienie się ponad bańkę społeczną. Wielu przeciętnych obserwatorów, właśnie ludzie np. po wspomnianym AWFie, najczęściej nie będą rozumieć takich zagadnień, nie zyskają aż takiego wglądu w samych siebie i w otaczającą ich rzeczywistość. Niestety ludzie ludziom zgotowali ten los. Liczą się cechy niewolnicze u jednostki, są promowane i narzucane od dziecka. Stąd również tacy a nie inni politycy, nauczyciele, szefowie w firmach, no i ta przytłaczająca większość całkowicie przeciętnych ludzi, którymi łatwo się steruje. Wielokrotnie o tym myślałem i nie raz żałowałem, że nie mogłem się po prostu urodzić takim zupełnie zwyczajnym, "pozytywnie ograniczonym" człowiekiem. Zawsze czułem się tak, jakbym przyleciał z kosmosu na tę planetę...
Inteligencja jest tylko jedną ze składowych życia. Zresztą, czym jest sukces? Dla jednego polega na zdobyciu wysokiej pozycji zawodowej, prestiżu, kasy. Dla innego, aby mógł robić to co lubi. Skąd przekonanie, że ktoś z wybitną inteligencja musi zostać odkrywcą, fizykiem, matematykiem... To tylko wasz punkt widzenia. Inteligencja jest miarą czego? Szybszego kojarzenia faktów niż inni? Mnie kiedyś uczono, że nie ma nic za darmo - dostajesz jedno - płacisz czymś innym. Może brakiem sumienności, może utrudnionymi kontaktami z otoczeniem, zaczątkiem choroby psychicznej, podatnością na depresję, niemożnością przyznania się do błędu? Moim prywatnym zdaniem: każdy umysł powinien rozwijać się harmonijnie - jeżeli cokolwiek wybija w kosmos, są jedynie problemy.
Hmmm sukces. On zależy bardziej od tego na ile nasze podejście do innych ludzi jest sensowne. Ludzka inteligencja jest za słaba jeśli chodzi o głębsze analizy rzeczywistości. Rzeczywistość jest zbyt złożona i nawet nie raz nie mamy zielonego pojęcia jak należałoby przeanalizować jakiś problem. Sukces bardziej zależy od tego jacy jesteśmy w kontaktach z innymi ludźmi. Przecież to ludzie tworzą miejsca pracy, działy naukowe, to ludzie tworzą system i sukces bardziej zależy od tego na ile możemy dostrzegać płynące szanse z kontaktów z innymi ludźmi. Od tego na ile jesteśmy na to takie przysłowiowe tak jeśli będziemy widzieć szansę na coś budującego dzięki jakimś ludziom. Ludzie tworzą systemy. Przeróżne. I wydaje się że trzeba być ponad przeciętnie inteligentnym żeby zgłębić jakąś wyższą mądrość do tego żeby rozumieć to modelowe podejście do systemów, schematów czy matryc, tym czasem ludzie którzy to wszystko tworzą są tylko ludźmi. Też mogą coś przeoczyć, nie zrozumieć, pomylić się czy popełniać błędy. Raz na naszą niekorzyść a raz na korzyść. Od inteligencji ważniejsze jest zdrowe podejście do drugiego człowieka no i to, żeby wykorzystywać szanse które mogą nas wznosić. Rzeczywistość może być złożona nawet dla tych, którzy są bardzo inteligentni. Ja nie należę do grona takich osób. Bardzo bardzo często łapię się na tym jak bardzo toporny potrafi być ludzki mózg. Nieraz napotykam na rzeczy które powinny być dla mnie zrozumiałe, a jednak, nie rozumiem niektórych rzeczy.
Test Ravena ma bardzo dobre współczynniki trafnosci ( mierzy to co ma mierzyc) i rzetelności ( mierzy dokladnie) . Ale raczej nie będzie dostępny w Internecie. Jak napiszesz do Mensy to chyba przybywają taki wstępny test aby sobie samemu najpierw sprawdzić. Zakładam, że powinni mieć w miarę dobrze te testy opracowane.
Wysoki poziom IQ trochę przypomina zwariowanego rodzica, który wszystko robi za swoje dziecko, potem człowiek dorasta i zaczyna się dramat. To co za młodu należy się z urzędu, w dorosłym życiu trzeba wypracować, czasem wręcz wyszarpać, a cierpliwości i doświadczenia, o chęciach nie wspominając, zwyczajnie brakuje. Do inteligencji przydałaby się również instrukcja obsługi, ale najwyraźniej matka natura to przeoczyła, a może tylko my, ludzie nie potrafimy jej odczytać?
Sądzę, że wysoka inteligencja może być sporą przeszkodą ze względu na trudność w porozumieniu, gdyż sam poziom zrozumienia pomiędzy ludźmi inteligentnymi i nie, jest różny. Mam np. mniej i bardziej inteligentnych kolegów i koleżanki i widzę, że ci mniej inteligentni choć nie są w stanie zrozumieć jakichś zależności i powiązań, to radzą sobie całkiem przyzwoicie. Ci bardziej inteligentni zazwyczaj są mniej przebojowi, używają wielu skrótów myślowych i mogą wydawać się dziwni. Mimo, że lepiej rozumieją procesy, zależności etc i ich poziom zrozumienia świata jest dużo wyższy, to przez to, że większość ludzi tych procesów nie rozumie, trudniej osobom inteligentnym dostosować się i odnieść sukces. O sukcesie, oprócz inteligencji, decydują inne czynniki.
o, jakże mnie cieszy to zauważenie etycznego podejścia u osób inteligentnych. oto bowiem mam serdecznie dość modnego zrównywania inteligencji z psychopatią. to ogromny, ale jakże popularny, błąd. a czym jest dla mnie sukces? w sumie niczym. nie mam presji na sukces, to nie jest dla mnie żadna wielka wartość. natomiast z własnego i nie tylko doświadczenia wiem, że inteligencja w "przeżyciu" jest dość mało istotna. ważniejsze jest tzw. obycie. z tego powodu większość ludzi ma inteligencję średnią, a nie wysoką.
Taaak... Należałoby otworzyć czaszki i sprawdzić ile kto ma fałdek... A inteligencja emocjonalna jest umieszczona w płacie czołowym. Należałoby pilnować dzieci, aby nie wyrżnęły głową w chodnik jak biegają... Jednakże bardziej interesuje mnie fakt jak to się dzieje, że mózg kobiet w ciąży się kurczy...? Czy to dzięki oksytocynie? Chyba tu chodzi o ochronę dzidziusia przed adrenaliną matki...
@@janlato6167 Żebra kobiety wracają na miejsce po 5 latach od porodu i mózg też. Wiem coś o tym, bo mam 3 dzieci. A wredota ludzka bierze się od chorej wątroby albo skaczącego cukru, czyli trzeba też sprawdzić trzustkę. Spacery pomagają i zjedzenie ostropestu maksymalnie drobno zmielonego.
@@lidiakowalewska5364 I wes tu napisz kawał 😐 a co do tzw wredoty to kwestia charakteru i wychowania a nie substancji i organów bo one akurat nie decydują kto jaką jest osobą a jak ktoś w to wierzy to jego indywidualna sprawa każdy ma do tego prawo.
@@janlato6167 Ludzie zarobaczeni są wredni. PAN BÓG stworzył wszystkich miłymi. Wystarczy spojrzeć na noworodków. A co do Pana teorii, gdyby to była prawda to wszystkie dzieci miłych rodziców byłyby też miłe a tak przecież nie jest...
Ktoś może uznać to za naukowy bełkot ale dla mnie kluczowy jest fakt, o którym się często w takich analizach zapomina, że ludzie pragną różnych rzeczy, mają odmienne wartości i cele i dlatego, każdy zdefiniuje "sukces" po swojemu.
Jeżeli będąc osobą wysoce inteligentną wiem, że od moich umiejętności interpersonalnych oraz od tego, jak układają mi się relacje z innymi ludźmi, zależy mój własny sukces, moje powodzenie, a jednocześnie jestem osobą wysoce etyczną i wiem, że nieetycznie jest być nieprawdziwym względem innych ludzi, oszukiwać ich w jakiś sposób, nie będąc sobą, a do tego, nie jest to w zgodzie również ze mną samą, to jedyny logiczny wniosek jaki się nasuwa to to, że jako osoba wysoce inteligentna, będę unikać innych ludzi. (Przed obejrzeniem tego filmu zrobiłam sobie 3 testy IQ - w jednym wyszło mi 150, w drugim 132, a w trzecim po prostu 10 poprawnych odpowiedzi na 10 pytań.)
Ciekawe rozważania. Moim zdaniem inteligencja to rodzaj talentu. A talent to zaledwie jakieś 10% wagi w sukcesie. Reszta to wytrwałość i praca. Sukces to społecznie widziany cel. Indywidualnie traktowany sukces to relatywizacja. Człowiek to zwierze stadne i powinno się jego działania rozpatrywać pod kontem wartości dla stada (społeczeństwa). W innym przypadku możemy dojść do wniosku że bardzo uzdolniony matematyk/matematyczka uważa za sukces zgwałcenie jak największej liczby ludzi. Seryjne gwałty są dla takiej osoby dążeniem do sukcesu. Czy oby pewno z nim się zgodzimy?
Nie rozumiem, co ma piernik do wiatraka (tzn., poziom inteligencji, a sukces zawodowy)? Czy jak przeglądasz ogłoszenia o pracę, to w wymaganiach pojawia się "oczekujemy wysokiego poziomu IQ"? Wysoka inteligencja to tylko jedna z multum cech, która w jednych okolicznościach się przydaje, w innych nie, i tyle.
Całkowicie zgadzam się z twierdzeniem, że pojęcie sukcesu jest względne, czyli mniej więcej tak jak wszystko inne, co istnieje na tym świecie. Śmiem nawet uważać, że wszelki uniwersalizm jest sztucznym dążeniem do zapewnienia komfortu tym, którzy stanowią średnią, czyli większość. Człowiek samodzielny, autentyczny, kreatywny często czuje się jak dziwoląg w środowisku, które oczekuje od niego odgrywania z góry ustalonych i przyjętych scenariuszy i zarazem nie jest w stanie wtopić się całkowicie w ten tlum, bo tym samym straciłby coś, co ceni sobie najwyżej: swoją indywidualność, autentyczność, szczerość i prawdę.
Dlatego osoby typu einstein tesla musk i 99% osob ktore wymyslimy cos niesamowitego bardzo duzo czasu spedzaja w samotnosci bo w ten sposob najlepiej rozwijaja swoja kreatywnosc i nie sa ograniczani przez przekonania oraz mysli innych ludzi ktorzy maja zupelnie inny swiatopoglad niz oni 😁
Piękne słowa.
Swieta racja
Uważam, że dla ludzi inteligencji sukces nie łączy się z wysokimi zarobkami, czy prestiżem społecznym. Często można zauważyć że jest to gra nie warta świeczki. Możliwe że po prostu takie osoby chcą być szczęśliwe, samodzielnie się rozwijać, być wolne i zgodne ze sobą 😁
Ciekawa koncepcja
👍☕ zgadzam się z Tobą.
Moim zdaniem łączy się, lecz nadal pozostaje grą niewartą świeczki, gdyż wiąże się z wysiłkiem.
@@psychologia_dla_kazdego wysikek to akurat najmniejszy problem. W dzisiejszym swiecie osiągnięcie sukcesu wiąże się często z wzięciem udziału w wyścigu szczurów, gdzie umówmy się, nie tylko wysiłek i ciężka praca są potrzebne.
Niektórzy mogą uważać, że koszt osiągnięcia sukcesu rozumianego jak pieniądze czy status jest za wysoki a same uzyskane dobra nie wystarczające. Bo wszystko to Vanitas vanitatum et omnia vanitas.
@@antygona-iq8ew Moim zdaniem najgorszym uczuciem jest to, że nagroda nie rekompensuje ilości włożonej pracy, obciążenia psychicznego i fizycznego. Czasami można dążyć do danego celu latami, a komuś udało się to przez przypadek/zbieg okoliczności lub znajomości. Osoby inteligentne odczuwają w takich momentach bezsens, czy utratę motywacji.
Dla mnie sukces to zwalczanie swoich słabych stron i ciągła praca, aby się ich pozbyć.
czasami bywa tak, że ktoś zwalcza coś, co uważa za słabą stronę, a tymczasem to toś wcale słabą stroną nie jest. moim zdaniem lepiej siebie słuchać a nie siebie zwalczać.
przykład: kiedyś zwalczałam na siłę swój introwertyzm i co? skończyło się na terapii u psychiatry, który uświadomił mi, że nie każdy musi być ekstrawertykiem z tysiącem znajomych. w ogóle "walka" to niefajne słowo.
Co byś zrobił kiedy byś osiągnął swój sukces?
@@oskarswiader6200 dużo ich mam
Każdy ma jakieś słabości... I będzie je mieć. Dlaczego? Przykład: założysz rodzinę, twoim słabym punktem będą najbliżsi. Słabość to pojęcie względne tak samo jak "normalność".
@@patryk2924 chodzi o cechy charakteru i umiejętności
Dla mnie sukcesem jest wykonywanie czegoś z czego mogę być dumny i najczęściej owymi sukcesami są te tworzone w samotności i spokoju niż przy tych wszystkich ludziach, którzy wymagaja nie wiadomo czego.
Człowiek jako istota społeczna najlepiej czuje się w okolicach średniej statystycznej.
Zgadzam się nawet jeśli uważamy się za osoby bardziej inteligentne nie chcemy o tym mówić dookoła bo to nie jest "norma"
Bo tak właśnie jest. Osoby poniżej są wyśmiewane, natomiast ci powyżej mają rzucane kłody pod nogi.
I tak najlepsze jest w tych filmach ze takie sie często oglądają bo każdy myśli że to właśnie o nim mowa😁
Myśle ze autor filmu wie doskonale jak taki film wplywa na ludzi i na wyświetlenia
oczywiście, że wie. ale to, że coś ludzi interesuje, to nie znaczy, że jest głupie. natomiast jak zrobić superwizję na jutiubie, to już nie wiem, oto wyzwanie.
To co powiedziałeś około 9 minuty ma bardzo duży sens w moim życiu. Do końca gimnazjum, a nawet końca liceum nie musiałam się uczyć. Miałam jakieś zrywy pilnej nauki na konkurs czy coś takiego, ale jak patrzę na to z perspektywy czasu i większą wiedzą psychologiczną, to widzę, że te zrywy były wręcz maniakalne i niezdrowe, bo po nich przez kilka dni nie mogłam patrzeć na podręczniki.
Mnie mój perfekcjonizm bardzo przeszkadza, wkurza mnie, że coś średnio istotne rzeźbię w nieskończoność, ale nic na to nie poradzę.
Często zastanawiam się gdzie bym teraz był, gdybym był choć ciut głupszy, czy byłbym szczęśliwszy? Czy zdobyłbym się na niektóre decyzję? Czy nie przespałbym kilku dobrych okazji? Takie zastanawianie się czasami potrafi realnie zbić człowieka na dobrych parę dni.
Hmm🤔 nie ma czegoś takiego jak "gdzie bym teraz był..." Jest tylko to co jest i to możesz wykorzystać aby być tam gdzie chcesz być. Bycie głupszym z pewnością nie pomoże osiągnąć zamierzonych celów, chyba że cele są głupie... wtedy jak najbardziej tak.
Nie trzeba być inteligentnym żeby osiągnąć sukces
Wiele myślących, analizujących... inteligentnych osób zadaje sobie to pytanie i wiem, że Ty o tym wiesz i większość ludzi będących lub przybywających na ten kanał ma te same rozkminy.
Piątka. 🙂
@@dawid1434 Trzeba nie byc bardzo inteligentnym zeby osiagnac sukces.
@@barnaba6386 Nie wiesz chyba ile głupich ludzi odnosi sukcesy.Przyklsdem jest mój szkolny kolega z podstawówki ,kompletny idiota i najbogatszy człowiek w mieście hahahaha
Do sukcesu zawodowego (szczególnie w Polsce) wystarczy przeciętna inteligencja, bycie fajnym i silnie zsocjalizowanym (garnięcie się do ludzi, wysoka komunikatywność, ale nie w sensie poprawnej polszczyzny, tylko: "eloo!, ej ty co tak k...wa długo to robisz?, a ci co odpie...dlają teraz?, panewka je...ła! itp. Trzeba też lubować się w prozaicznych rozmowach np.: a miało nie padać przecież a pada (rozmowa o przyrodzie); a ten rząd to wszystko przepie...doli (zagadnienia politologiczne); no i znowu prze..bali (sportowe). Ale to jeszcze nie wszystko, do osiągnięcia prawdziwego sukcesu w tym kraju trzeba być "ogarniaczem". Taki ogarniacz to ktoś kto ogarnia lepiej od innych swoje zadania i zadania na sąsiednich stanowiskach i to wbrew pseudo-szkoleniom udzielanych przez ludzi z wadą wymowy w hałasie fabrycznym. Jak on to zrobił? Nikt tego nie wie ale ogarnia. I taki ogarniacz już jest kandydatem na brygadzistę a może nawet i na kierownika.
Raczej członkiem Mens-y nie zostanie i w teleturnieju 1 z 10 też nie ma wielkich szans, ale jest wymarzonym reproduktorem dla Polek bo daje stabilizację finansową.
Dokładnie, żeby być pożądanym społecznie, trzeba umieć rozmawiać o byle czym, byle by rozmawiać. W pracy trzeba wykonywać randomowe czynności, nawet źle, ale je wykonywać, najlepiej jak najwięcej. Jeśli tego nie robisz, bo męczą Cię takie tematy rozmów i sposób pracy, natychmiast reszta stada przylepi Ci łatkę "tego cichego, co się nie odzywa" lub "tego, co nie czai o co chodzi w ogarnianiu". Nie pijesz alko, nie chodzisz na denne imprezy gdzie się wszyscy przekrzykują? O, to już bardzo źle..."Na pewno jakiś zamulony dziwak". Trzeba dużo rozmawiać o polityce, przekrzykiwać się czyja racja jest najmojsza, oczywiście wisienka na torcie każdej rozmowy to "ale brzydka dziś pogoda, nic mi się dzisiaj nie chce". Trzeba również ogarniać na bieżąco sprawy towarzyskie i wiedzieć, dlaczego Anka zerwała Mateuszem, by mieć temat na kolejne 40 minut xD Nie można zapomnieć o wspólnym narzekaniu, kto jakiego złego ma szefa. Żarty o cyckach też są ok. Tylko nie waż się rzucać żadnego inteligentnego żaru, bo wtedy spotka Cię sytuacja typu: 1) wytrzeszczone ze zdziwieniem oczy na Ciebie 2) potem wszyscy patrzą po sobie 3) potem znowu na Ciebie 4) krępująca cisza.
@@monikanatalia7803 Właśnie o to mi chodziło, dobrze uzupełniłaś to co napisałem. Trochę się dziwię, że naukowcy jakoś to pomijają i sukces zawodowy wiążą bardziej z inteligencją i wiedzą. Patrząc na to jak wygląda życie większości Polaków można się drapać po głowie i zastanawiać po co tyle lat w szkole uczyliśmy się rzeczy, które ani do niczego nie przydają się ani nie są tematami naszych rozmów np. uczenie się wierszy na pamięć, układów równań, jak wygląda pauza półnutowa i schemat budowy eugleny zielonej.
Możemy spróbować definiować inteligencję. Ale najpierw zdefiniujmy ten "sukces".
Podzielę się swoim przykladem. Nie zebym sie uwazał za mega inteligentnego, ale na pewno mam mocno analityczny umysl i na wszelkich testach inteligencji wypadalem raczej powyzej sredniej, wiec troche sie łapie. Przez kilka lat odnosiłem "sukcesy" własnie w handlu który byl tu wspominany, dochodząc do kierowniczego stanowiska i pomimo nazwijmy to prestiżu i niezłych zarobków całkowicie zmieniłem branżę na taka ktora nie daje prestiżu, ale daje stabilizację, duzo swobody, wolnosci, czasu dla siebie ( choćby na czytanie ksiazek czy filmy) i malo mnie obchodzi co inni myślą wazne ze ja mam spokojna głowę, przyzwoite pieniadze i co 2 tygodnie tydzien wolnego, bez ciągłych stresów, planow, targetów itp. Takze po studiach i po ładnych kilku latach w handlu zostalem kierowca ciężarówki (tak, wbrew powszechnej opinii nie każdy kierowca to analfabeta, a w dzisiejszych czasach wielu ma nawet studia)i dla mnie sukcesem jest to ze znalazlem miejsce w życiu które daje mi godne zycie i spokojna głowę i śmiać mi sie chce z tego jak kiedys spędzały mi sen z powiek wyniki sprzedazy albo dostepnosc produktow w sklepach, czy dystrybucji, bo przeciez kto nie wyrabia jest do zwolnieni i jestes tak dobry jak twoj wynik z danego miesiaca. Mi to nie pasowało, ale tez byla masa ludzi ktorym to odpowiadało i wstawienie kolejnego stojaka czy dogranie gazetki, posiadanie służbowego auta i praca w garniaku dawało tyle satysfakcji, ze to byl ich sukces. Każdy jest inny. Ja mysle ze sukces to wlasnie znalezienie takiego miejsca i takiego zajecia w życiu, które daje satysfakcje i sprawia, ze chcesz rano wstac z łóżka, a czy jestes lekarzem,budowlańcem, czy handlowcem nie ma znaczenia, tak samo jak pieniadze jakie zarabiasz, przychodzi taki moment ze zadne nie zatrzymaja cie w miejscu w ktorym nie czujesz sie dobrze. A co do korelacji czym jest sukces a inteligencji to ywazam ze ludzie mniej inteligentni/ bardziej prosci po prostu ciesza sie lub maja satysfakcje z mniejszych rzeczy, jeden wybierze wolnosc i spokoj ducha, a drugi bycie liderem sprzedazy.
Bardzo dobry film, dyskusja na dole też na bardzo wysokim poziomie. Gratuluje fanbase'u!
W temacie inteligencji... Sam uważam się za osobę bardzo inteligentną, wiele na to wskazuje (przejawiam cechy, mówią mi to ludzie dookoła). Ogólnie wszystko powiedziane w filmie i napisane w komentarzach to prawda - skłonności do ciągłego analizowania przysparzają więcej problemów (raczej psychicznych niż namacalnych) niż pożytku, perfekcjonizm z jednej strony pomaga w osiąganiu celów z drugiej sprawia że ciężko jest się zrelaksować bez używek. Dodatkowo nadmierne myślenie w połączeniu z nie najlepszym dzieciństwem mocno wpływa na samoocenę (myślenie 30 razy zanim się coś powie, "co ktoś pomyśli").
Co to życia w społeczeństwie to też tutaj jest ciężej. Na oko 90% ludzi z którymi się spotykam jest mniej inteligentnych ode mnie (nie chwalę się, to nic złego ani dobrego). Więc kiedy z nimi przebywam zakładam maski, nauczyłem się tego dawno temu, to pozwala mi przetrwać i żyć wśród ludzi. Nie mówię że jestem przy tym fałszywy ale jakby to powiedzieć celowo się ogłupiam, "zniżam" sie do ich poziomu, do prymitywnego humoru, do analizowania problemów których rozwiązania są dosłownie przed nimi itd. Jestem bardzo wrażliwą i empatyczną osobą (źle reaguje na tragedie ludzkie) niemniej jednak często muszę powstrzymywać się od mówienia innym ludziom że są debilami ponieważ ich rozumowanie jest tragicznie prymitywne i w takich sytuacjach najczęściej wysłuchuje i przechodzę dalej do następnego tematu, co niestety kosztuje mnie wiele energii.
Podsumowując, wysoka inteligencja to brzemię. Dobrze jest być inteligentnym ale ponadprzeciętny rozum w niczym specjalnie nie pomaga (poza sferami które 99% ma w dupie, przez co nie dają one pieniędzy).
Prawdziwe piekło jest wtedy kiedy jesteś wystarczająco inteligentny aby zrozumieć jakim debilem jesteś... Dodajmy do tego brak samodyscypliny, sumienności oraz niestabilność emocjonalną, no nic znając życie sznur na mnie czeka
To jest akurat do ogarnięcia, ogarnięcie systemu do zarządzania czasem i zadaniami i krok po kroku realizowanie zadań 🤷( polecam osobiście program 'Asana'). Ograniczenie patrzenia w przeszłości i zakaz jej analizy po raz 1024. Powodzenia :)
Kręcenie sobie sznura na szyję to najlepszy dowód braku inteligencji, która jest umiejętnością przystosowania się do życia a nie do szukania guza. Do stwierdzenia, że jest się niepełnosprawnym wystarczy odrobina samoświadomości. Życzę inteligencji w ogarnianiu swoich wad.
@@hannamierzejewska4112 kręcenie sobie sznura na szyję ma mało wspólnego z niską czy wysoka inteligencja.
Jeżeli już powiedziałabym, że jest raczej odwrotnie, tzn osoby z wysoka inteligencja częściej popełniają samobójstwo niż te ż niska.
To, że zdajesz sobie sprawę z tego ile wiesz raczej stawia Cię wyżej niż niżej na skali IQ.
@@antygona-iq8ew A świadomość ile Nie wiesz jeszcze wyżej?
Zgadzam się z Prowadzącym, wysoka inteligencja może przeszkadzać w życiu, w obecnej rzeczywistości. Nie zawsze warto byc bardzo inteligentnym, wtedy można sobie mocno skomplikowac życie. Z doświadczenia moich znajomych, którzy są, albo uważają się za bardzo inteligentnych, wiele razy zbyt często za przeproszeniem gryzli się w język w życiu, co nie wyszło mi na dobre. Osoba mniej inteligentna często potrafi być bardziej prostolinijna, szczera, łatwiej mówi, co myśli, co jej leży na sercu. Stąd paradoksalnie takim osobom latwiej odnieść momentami sukces wg mnie w życiu. Poza tym osoby bardziej inteligentne zbyt dużo myślą, analizują różne scenariusze w życiu, wg mnie trudniej im się porozumieć z ogółem społeczeństwa. Osoby mniej inteligentne nie bawią się w takie nadmierne analizowanie, stąd często bywają szczęśliwsze w życiu, na co dzień.
Niestety z mojego doświadczenia chyba jednak lepiej być nieco głupszą, prymitywną jednostką, bo nie ma się tylu przemyśleń/analiz, które mogą czasami przygnębiać i doprowadzać do depresji kiedy np. zdajesz sobie sprawę jak jest zbudowany świat, jak nie wiele ludzie różnią się od zwierząt.
Ja bym raczej powiedziała, że niestety różnimy się od zwierząt.
A mniej "filozoficznie" uważam, że tylko zdając sobie sprawę ze swojej zwierzęcej natury człowiek moze stawać się czymś więcej. Często jedna nie chcemy o tym pamiętać.
@@antygona-iq8ew Naprawdę różnimy się od zwierząt? Cóż za odkrycie... Widzę, że jednak nie zrozumiałeś co miałem na myśli i bierzesz wszystko dosłownie.
@@PaulGrunschild wobec wszechwiedzy zawsze przyjmuje postawę pokornego milczenia.
Bo czy można czegoś "nauczyć" kogoś kto wie wszystko?
@@antygona-iq8ew Przyjacielu o co Ci chodzi, czego nie rozumiesz? Piszesz teraz o jakimś pokornym milczeniu, ja wyraziłem tylko swoją opinie, a ty widzę, że mocno dywagujesz nie w tym kierunku co trzeba.
@@PaulGrunschild po co zadajesz pytania, na które sam sobie odpowiadasz?
Według mnie inteligencja nierozerwalnie wiąże się z empatią, jest czymś znacznie większym niż geniusz sawantów ze słynnym "Rain Man-em" na czele. Wymaga koordynacji wielu ośrodków jednocześnie, nie ma prostego przełożenia na ilość zdobytej wiedzy, pamięci czy mocy obliczeniowej. Potrafi wczuć się w sytuację drugiego człowieka, zawsze subtelna, taktowna, odruchowo wie co powiedzieć i jak się zachować. Oprócz wiedzy ma w sobie to "coś", tą umiejętność łączenia faktów i zastosowania ich w praktyce. Jest wielowymiarowa. Pozdrawiam :)
Po 1 nie wiem czemu laczysz wiedze z inteligencja piszac "oprocz wiedzy". Skoro wiedza a inteligencja ma sie raczej nijak. Po 2 empatia, tutaj tez bym polemizowal, przeciez ilu jest inteligentnych mordercow, ktorzy nie maja raczej empatii skoro bezwglednie kogos morduja, a jednak sa takie przypadki, ze zazwyczaj seryjni mordercy sa bardzo inteligentni.
@@PaulGrunschild Inteligencja to połączenie wiedzy i empatii, mówiąc bardziej poetycko rozumu i serca :) Problem pojawia się wtedy, gdy próbujemy je rozłączyć skupiając się tylko na jednym biegunie, zwykle wtedy idziemy w skrajności czyli w pewną formę patologii.
@@annam-kw2qv Ale zauwaz, ze to jest twoja interpretacja inteligencji. Z tego co mi wiadomo inteligencja to raczej umiejetnosc laczenia faktow, umiejetnosci spoleczne takie jak: wybrgniecie z trudnych sytuacji. Taki przykladowo Kuba Wojewodzki jest przejawem inteligentnej osoby (wie jak ripostowac, potrafi idealnie odnalesc sie w sytuacji, uciekac od niewygodnych pytan itd.)
Lubię Twoje materiały. Dzięki nim mogę być obibokiem będąc jednocześnie z tego dumnym.
No to jestem geniuszem w takim razie... ;) 7 lat robiłem projekt do portfolio... analizowałem, zmieniałem, ulepszałem, myślałem, zwlekałem, znowu poprawiałem, byłem zły na siebie, że można zrobić to lepiej, znowu zmieniałem i "nareszcie" skończyłem iiii.... nie jestem zadowolony...
Inteligencja musi iść w parze ze zdrowym podejściem w kontaktach z innymi ludźmi.
Kolejna sprawa.
Testy osobowości?
Zaburzenia psychiczne?
Zdrowa osobowość nie może i nie ma prawa się wykształcić jeśli człowiek nie jest w stanie zbudować własnej tożsamości, obierając przy tym właściwą filozofię życia, zbudowaną w oparciu o rzeczowy system wartości.
A próby budowania własnej tożsamości mogą być po prostu blokowane czynnikami systemowymi
Wysoka inteligencja ma przejebane w znalezieniu miłości, drugiej połówki 🤷♂️
Nie do końca
@@mazet1337 Zasadniczo tak, przez prostą statystykę. Zazwyczaj ludzie łączą się w pary o podobnym poziomie pewnych cech i jedną z nich jest inteligencja. Nie mówię że zawsze, ale nie oszukujmy się osoba inteligentna nie będzie się dobrze czuła w związku z kimś kto nie jest w stanie zrozumieć jej myśli, chyba że chce tą osobę wykorzystać. Więc osoby inteligentne (zwłaszcza mężczyźni, z uwagi na rozkład normalny IQ płci), mają małą pulę potencjalnych partnerów. Jak w przypadku osoby przeciętnej pula wynosi mniej więcej 50-60% populacji, tak w przypadku ludzi inteligentnych jest to może 10%, a im inteligentniejszy jest człowiek tym trudniej będzie mu znaleźć kogoś kto go zrozumie.
Jak dodamy do tego że pewne cechy osób inteligentnych (takich choćby jak overanalyzing) przeszkadzają często w nawiązaniu więzi.
Niska jeszcze bardziej
@@mazet1337 nie do końca to fakt, o ile ktoś nie szuka na siłę, a wejdzie w związek... to to zrobi, ale czy tak naprawdę będą szczęśliwi? Ile to związków jest tworzonych przez dwojga ludzi, którzy tylko tworzą ten związek dla samego utworzenia, by samemu nie zostać na starość? Mnóstwo. A komuś komu zależy na byciu szczęśliwym w związku - będzie ciężko znaleźć drugą połówkę.
Ostatnio coraz bardziej przyłapuję się na myśleniu o tym, że czasami lepiej "nie rozumieć", że coś jest nie do zrobienia, albo nieopłacalne. Wydaje mi się, że to jest tak, że kiedy ktoś przyjmuje coś za realne/opłacalne lub nie, traktuje daną sprawę zero-jedynkowo, nie biorąc pod uwagę tego, że wkładając w coś ileś pracy, nie zastanawiając się nadmiernie nad tym, czy dobrze robi, jest w stanie osiągnąć rezultat, który może nawet nie jest taki, jaki sobie wyobrażał, ale i tak jest wartościowy
To jutro powiem chłopakom spod monopolu czemu takie ciężkie życie mamy.
Ponownie zrobiłam sobie ostatnio test IQ, geniuszem nie jestem ale jestem w górnych 6% populacji.
Sukcesu zawodowego nie osiągnęłam, wykonuje nudną biurową pracę. Zauważyłam jednak, że oprócz tendencji do protekcjonizmu mam tendencje do gromadzenia wiedzy znacznie wychodzącej poza zakres moich kompetencji, zawsze chce wszystko dokładnie zrozumieć.Ciągle też udoskonalam procesy wykonywania zadań tak aby wszystko było szybsze i mniej podatne na błędy.
Wymiernych zawodowych korzyści mam z tego zero bo ludzie lubią robić rzeczy po staremu, boją się zmian i z reguły nie chcą się niczego uczyć.
Moich zwierzchników tak długo jak wszysko działa mało co obchodzi bo po co sobie zawracać głowę.
No ale ja chyba to robię by się mniej nudzić.
Mogłabyś się zastanowić nad przebranżowieniem na IT, np DevOpsa
@@micolade myśle o tym. Zaczęłam się uczyć SQL.
Podaj stronę z testu IQ (zaznaczam, że jakieś 90% testów w internecie to niekompetentny szajs.)
@@PaulGrunschild tak wiem, dawno temu zrobilam Test Matryc Ravena. Tam bylam chyba w 93 procencie. Teraz ściągnęłam aplikacje Mensa a później odniosłam wynik do danych statystycznych. Nie znam współczynników trafności i rzetelności dla testów Mensa, z tego co pamiętam, dla Ravena są zadowalająco wysokie.
@@antygona-iq8ew Zrób test Pitagorasa, najlepiej ten zaawansowany i napisz mi, czy też wyjdą ci tak spektakularne wyniki :)
Świetne..mam takie same, swoje, przemyślenia w tym temacie! Tak więc, mam naukowe potwierdzenie trafności swoich poglądów! Hm..pięknie, płynnie mówisz!👌! 💙🍃
Wysoka inteligencjapomaga też przewartościować swoje poglądy na temat samego sukcesu 🙂 dla mojej córki sukces zawodowy jest definiowany przez możliwość utrzymania zakresu obowiązków w wybranych przez siebie zakresach 😁
Swietny material:)
Witam serdecznie Dla mnie istotne jest dlaczego bardzo miłe uczucie gdy rozumiem lub gdy chociaż mi się wydaje że wiem. Zapewne spełnić swój cel np. Dostać Nagrodę Nobla przy pracy która jest pasja dostarcza wielu endorfin. Choć ja będąc chyba WWO czy neurotyczka nauczyłam się cieszyć z małych rzeczy bo duże były za daleko....pozdrawiam
Bardzo ciekawy temat, według mnie najlepsze jest ,,przeciętniactwo'', ponieważ chęć bycia najlepszym jest niestety okupiona wieloma wyrzeczeniami w innych sferach życia.
Lepiej rozwijać się w miarę wszechstronnie, w zgodzie ze sobą nauczyć się cieszyć z małych sukcesów, ponieważ chyba każdy i tak nie jest w stanie w 100% zrozumieć co właściwie jest dla nas sukcesem, więc np. osoba bezdomna wcale nie musi być człowiekiem któremu w życiu się nie powiodło, jeżeli jej priorytetem jest wolność bez żadnych ograniczeń, choć w oczach społeczeństwa które dało sobie wmówić, że szczęście zależy od coraz wyższych zarobków, ten człowiek jest określany mianem nieudacznika...
Ważniejsza jest inteligencja emocjonalna 😎
Nie
Zgadzam sie w 100 % niestety inteligencja emocjonalna bije Iq na glowe jesli chodzi o uzycie w praktyce
@@ourdan14 Nie ma czegoś takiego jak inteligencja emocjonalna ;)
A co rozumiecie przez inteligencje emocjonalna?
@@PaulGrunschild empatia
Rozum to jedyna powiedzmy rzecz, którą Bóg albo przyroda jak kto woli rozdzielił wśród ludzi sprawiedliwie. Nikt na jego braki się nie uskarża. Co z tego, że dziecko ma IQ wysokie jak się dalej nie rozwija? Zazwyczaj geniusze uczą się najgorzej! A umysły ścisłe to zdaje mi się są chyba syntetykami, oni muszą skupiać wszystko w jednym miejscy a nie babrać się w szczegółach! Pomyślunku żaden test nie zmierzy nawet najdoskonalszy.
Też nic nie osiągnąłem więc jestem inteligentny wiedzialem
Odwołam się do 2 etapu filmu, czyli o wadach tego intensywnego myślenia i chce powiedzieć, że masz rację. Chciałbym być czasami głupi, no może inaczej chciałbym mniej wiedzieć niż wiem obecnie. Jest to problematyczne mówię, ze swojego punktu widzenia, że potrafi to utrudniać kontakty społeczne lub też jak wspomniałeś o tym dążeniu do perfekcjonizmu z nim wygląda, to tak, że w trakcie jego osiągniecia, gdy zdamy sobie sprawę, że pomimo naszego wysokiego iq i tej systematyczności dalej nic nie mamy to zamykamy się w sobie. Mówię ze swojego punktu i naprawdę od początku szkoły średniej do teraz gdy ją skończyłem i jest październik to mam z tym problem.
Bardzo ciekawe temat !!! Dziękuje bardzo !!!💪👍🌻🍁🍂
Nie trzeba być szczególnie mądrym, wystarczy dobrze odnajdywać się w stadzie i grać według jego reguł.
no właśnie. a bycie bardziej mądrym może w tym przeszkadzać.
Myślę, że Pańska teza o tym ze ludzie inteligentni są mniej skłonni do prowadzenia własnej działalnosci, ze względu chociażby na ich większą swiadomość, jest błędna. Ludzie przedsiębiorczy to własnie ludzie najbardziej inteligentni. Są nieposłuszni systemowi i niechętni dostosowaniu się do wszelakich hierarchii. Sami chcą tworzyć rzeczywistość wokół siebie. W szkole tacy ludzie to tzw trójkowicze. Posłuszni piątkowicze z paskami na świadectwach to idealny materiał na korpo szczura co zrobi wszystko co szef każe. pozdrawiam :)
Ktoś z Aspergerem tutaj, miałam robione testy IQ i wyszło bardzo wysoko więc mogę coś powiedzieć.
Życie z wysoką inteligencją jest trudne, znalezienie znajomych jest zadaniem wręcz niewykonalnym. Z mojego punktu widzenia wszystkie ich ruchy są tak przewidywalne i ciężkie dla mnie do zrozumienia.
Nie rozumiem pojęcia miłości, to znaczy wiem jakie ma one znaczenie ale nigdy nie rozumiałam jak mógłbyś lecieć na drugi koniec świata za drugą osobą.
wszyscy mi mówią iż patrzę na świat w bardzo dziwny sposób i że nie mogą mnie zrozumieć.
Także im bardziej myślę o naszym świecie, społeczeństwie tym bardziej zdaję sobie uwagę jak głupia większość osób jest.
Nie umiem rozumieć ludzi a także rozpoznawanie emoji jest trudne, nie wiem czy ktoś się śmieje czy płacze.
A także frustracja gdy muszę podążać za rozkazem który wydaje się dla mnie tak bezwartościowy i bezużyteczny.
Ciągle osamotnienie, niszczący perfekcjonizm.
To wszystko zabija w środku.
I nie dość że mam wysoką inteligencje to jeszcze jestem jedną z bardziej wrażliwych osób. Double homicide
Ciągle rozmyślanie to wszystkim i analizowanie.
im bardziej myślę tym bardziej to nie ma sensu.
Myślałam że jest to normalne dopóki moja rodzina i inni powiedzieli mi że nikt z nich o tym nie myśli.
Ale to może wynikać iż mam ADHD i Aspergera w tym samym czasie
To, ze nie potrafisz rozpoznac emocji innych osob to raczej objawa jakis twoich chorob, a nie tego ze jestes inteligentna. Bo mysle, ze jest wlasnie na odwrot :) Tak samo skoro nie potrafisz znalesc zajecia, ktore cie nie nudzi rowniez nie swiadczy o tym, ze masz duza inteligencje. Bo jest takie przyslowie "tylko glupi sie nudzi".
@@PaulGrunschild hahaha Drogi Panie, to, że temat filmu jest stricte o inteligencji, nie znaczy, że nie można czegoś powiedzieć o sobie. Dziewczyna tutaj mówi o tym, że ma wysokie, przebadane IQ i ma spektrum autyzmu. Dzieli się z nami informacjami z czym osoba z takimi cechami musi się 'męczyć'. Dosłownie pokazuje swoje słabości, co już jest godne pochwały, a Pan tutaj wyjeżdżasz z pasywno-agresywna postawą. Gdzie autorka komentarza napisała, że się nudzi i nie potrafi sobie znaleźć zajęcia?! Czytanie ze zrozumieniem się kłania, empatia i trochę abstrakcyjnego myślenia machają z daleka.
@@PaulGrunschild Nigdzie nie napisałam o próbowaniu znalezienia zajęcia? Tak poza tym pasjonuje się wieloma rzeczami, opisałam tylko jak większość osób zdaje się nie rozumieć w jaki sposób myślę co powoduje uczucie osamotnienia z którym zmaga się bardzo dużą część ludzi bardziej inteligentnych.
Nie wiem czy po prostu nie zrozumiałeś mojego komentarza czy ja coś niewyraźne napisałam lecz by wyjaśnić bardziej mój punkt widzenia odpowiedziałam o moich zaburzeniach by tak to nazwać.
Osoby inteligentne patrzą na świat w inny sposób i o to mi chodzi, próbowanie znalezienia kogoś kto cię rozumie jest bardzo trudne
Ciągle czekałem na właśnie ostatnie pytanie. Najważniejsza kwestia to czym jest dla nas sukces i czy w ogóle postrzegamy życie w ten sposób że sa jakieś sukcesy. Bo czy wpadniecie w tryby korporacji na 20 lat i praca po 200h w miesiącu, przy świadomości życia, ulotnosci i złożoności świata, świadczy o inteligencji?
Ile by tych wszystkich ludzi pracowało, nosilo drogie ubrania i brało kredyty na coraz wieksze domy gdyby nikt nie patrzył, gdyby nie było komu pokazać
Osoby,które mnie znają,są zdania o mnie,że jestem inteligentny,chociaż niezaradny życiowo.I myślę,że to prawda.
Nagle wszyscy w komentarzach są nadinteligentni XD piękne
Ot to sa kapleksy , dlatego ze kazdy jest "specjalny" , a prawda jest prozaiczna jestesmy najinteligetniejszymi zwierzetami na naszej planecie i tylko tyle , tak naprawde nic nie ma znaczenie jedyna rzecz ktora stoi na twojej drodze to jest twoje sumienie .
Dla mnie sukcesem by było zrobienie czegoś pięknego, spektakularnego, perfekcyjnego takiego żeby ludzie jak to zobaczą nie mogli złapać oddechu z wrażenia
czyli swoją wartość uzależniasz od opinii innych osób i to głównie obcych. smutne.
Zjedz snickersa, a następnie wydal go pod pałacem prezydenckim, gwarantuję sława murowana, a i oddechu ludziom dookoła zabraknie :D
Przepraszam inteligencja inteligencja ale w kwestii sumienności liczą się przedeszstkim czynniki społeczne wychowanie i wzorce kulturowe. Jako argument podam tu zdyscyplinowanych i sumiennych Japończyków. Nie są od nas mniej inteligentni tylko umieją przestać być choć indywidualistami co nam na zachodzie średnio wychodzi
Czy efekt Dunning-Kruger wplywa na tych z wyskim i niskim IQ ? chyba tak.
Mój syn w wieku dwóch lat był dzieckiem, które wyróżnialo się . Rozpoznawał literki układal proste słowa , większyki , piosenki .Patologiczna sytuacja w rodzinie alkoholizm męża i moje współ uzależnionie doprowadziło syna do......... Ma 21 lat podniósł się. Studiuje informatykę... Dokładnie, nigdy nie był sumienny. Szkoła-Zagrożenie.... nadrabianie całego materiału w ostaniej chwili. Nie wiem jak on zdawał..
Jak już jesteś przy summienności około 8:51 i ostatnio omawiałeś MBTI pragnę nadmienić że Se inferior u niektórych typów ma ogromne znaczenie jeżeli chodzi o omawianą summienność
Debile maja prosciej, wyzywaja ludzi, nie uwazaja na to co mowia, sprawiaja przykrosc bez wyrzutow sumienia, a Ty rozumiesz druga strone, uwazasz na to co mowisz by kogos nie zranic itd, i czesciej przemilczysz idiote bo wiesz ze dajac argumenty, nie usłyszysz kontr argumentow tylko pieprzenie glupot albo wyzwiska to od razu przewidujac rozmowe z debilem, odechciewa sie rozmawiac z wiekszoscia ludzi, a jednak z 80+% to skonczeni idioci, polowa ludzi u nas w kraju nie wie ze placi podatkow, czy ze rzad nie ma pieniedzy, a gdzie dopiero cos bardziej kompleksowego :D
Czyli na 10 osób znajdujesz dwie z którymi da się porozmawiać, popatrz na to z tej lepszej strony.
Dokładnie tak jest, mi w rodzinie wiele razy mowili, żebym to ja był tzw. mądrzejszy w klotni z innymi, żebym nie klocil się z idiotami, żebym potrafił przemilczeć wiele spraw i z tego powodu mam pod górkę w życiu. Ktoś może mnie obrazić, a ja często takiej osobie nie odpowiem, gdyż mój argument do takiej osoby zwyczajnie może nie dotrzeć.
@@darismako3078 zbyt ogolne zalozenie, to z 10 osob pogadasz z dwiema, a pozniej zazwyczaj i tak noz w plecy, i sie z ludzmi odechciewa gadac :P ja akurat mam pacjentow, klientow, podopiecznych, uczniów, plus wolontariaty pod soba i kontaktu z ludzmi mam w nadmiarze, i rzadko jestes w stanie sie nie denerwowac mimo pełnej swiadomosci jak dzialaja ludzie, wszystko zawsze dzieje sie schematami wiesz co ktos powie, jak sie zachowa, i ze znuzeniem to obserwujesz, naturalnie wiem o co Ci chodzi, i rowniez sie z tym zgodzę, aby skupiać sie na lepszej stronie medalu, zeby unikac negatywnej energii, ktora tylko i wyłącznie powoduje narzekanie, co rowna sie, psuciem humoru sobie, jak i bliskim w okol nas ^^ aczkolwiek tytul filmiku to IQ utrudnia zycie, wiec komentarz byl kierowany w kierunku jednego z tych utrudnień, choc tez mozemy to uznać rowniez za zaletę, temat mocno subiektywny, i rzadko mozna 0/1nkowo odpowiedziec na cokolwiek. Tak czy siak, czytelnikom komentarza zycze duzo zdrowia, i malo wyrzutow kortyzolu :)
@@adriannowicki6413 Nigdzie nie napisałem że te dwie osoby na dziesięć będzie godna zaufania🤷😉. A co do reszty, nie masz na to wpływu, trzeba sobie wytrenować "odporność" na standardowe zachowania przedstawicieli gatunku homo sapiens. Miłego dnia życzę 👍
Ty masz na mysli raczej inteligencje emocjonalna...
Jak byłem łebkiem, któraś klasa 1-6 to rodzice posyłali mnie psycholożki (do tej pory nie wiem po co) i któregoś razu zrobili mi tam testy IQ, wyszło 129pkt. Rodzice szczęsliwi, bo mają tak inteligentne dziecko, a skończyłem na szkole średniej i pracy fizycznej więc ta inteligencja to tak nie do końca przydatna xd Aż ciekaw jestem jakie mam teraz IQ w wieku 26 lat.
Ja mialem na tescie 136 IQ ... i teraz jestem zlamany , dlatego ze zdaje sobie sprawe ze nic co ja zrobie w moim zyciu nie ma znaczenia .
Moja siostra stwierdziła że jako jedyna odniosła sukces z rodzeństwa bo jest technikiem farmacji.
Ja za to jestem szczęśliwa gdy pracuję w krawiectwie , maluję a obecnie wyrabiam łapacze snów.
Oczywiście się wściekłam i wszybciej wyszłam z spotkania. Gdyby ona wtedy faktycznie zarabiała miliony to rozumiem gdyby było ją stać na to o czym marzy a takie same pieniądze zarabiała co ja i była i tak wiecznie nieszczęśliwa bo coraz to nowe rzeczy chciała kupować i to jest jej wyznacznik szczęścia .
eż oczywiście chciała bym więcej zarabiać ale nie po to by kupować głupoty . Jedynie by dzieciom zapewnić przyszłość i kupić przynajmniej mieszkanie aby miały gdzie się podziać. Na studia drobniaki jakieś odkładam i tu ubolewam że to tylko grosze a mam 4kę wspaniałych dzieci które zasługują na to by spełniać swoje marzenia.
Co to jest sukces ? kto decyduje co jest sukcesem ?
Dużo ważniejsza jest inteligencja emocjonalna. Którą zresztą Pan się zajmuje. Polecam wszystkim ksiąźki Davida Golemana.
@Adrian Kordowski a co byłoby dowodem? 😅
Generalnie trzeba pamiętać, że to wszystko są modele, które starają się zaklasyfikować bardzo żlożone zjawiska. Bo niejako ciężko zaprzeczyć istnieniu emocji i temu, że jedni radzą sobie z nimi lepiej a inni gorzej. Czy to od razu rodzaj inteligencji? Nie ma dobrej odpowiedzi. Główna wątpliwość zaś dotyczy kwestii, czy należy doszukiwać się różnych rodzajów inteligencji czy jednak istnieje jeden, główny, wspólny mianownik.
@@CzowiekAbsurdalny Ja rozumiem inteligencję jako sprawność w jakimś obszarze życia.
Test IQ bada np. zdolność logicznego rozumowania. A inteligencją emocjonalną nazwałbym zdolność radzenia sobie z emocjami.
@@mariusznowaczynski8617 to jest inteligencja po prostu :x
@@CzowiekAbsurdalny Może warto rozwinąć to kwestie w filmie o tzn 'Inteligencji Emocjonalnej'
Zawsze mi wszystko łatwo przychodziło nie musiałam się wysilać Za to jestem nie do ogarnięcia przez inne osoby ,nie potrafię pracować w zespole.Mam zasady ,których twardo się trzymam.Nie umiem podtrzymywać kontaktów międzyludzkich wystarczy mała nielojalność i rezygnuje ze znajomości.Czasami chciałabym być poprostu głupia.Gdy by nie moja zasady etyczne mogła bym być świetną manipulantką.
To tak jak ja.
Łatwo przychodziło przez znajomości i rodzinę czy umiejętności bo przez nie nawet osoby okrzyknięte genialnymi były takie tylko w konkretnych dziedzinach nie wszędzie bo taki się jeszcze nie urodził.
@@janlato6167 Janku chyba nic nie zrozumiałeś.
@@jagodak83 Rozumiem doskonale w swoim życiu spotkałem nie jedną osobę która uważała się za och i ach z ego w kosmosie a po dokładniejszym zbadaniu każda z tych osób miała spore luki w nie jednej sprawie więc nie ma czegoś takiego jak dobry we wszystkim bez względu jak ktoś w siebie wierzy a za duże ego to też źle bo takie buty uważają się za lepszych/ważniejszych stąd tarcia między ludźmi.
Sukces zależy w dużym stopniu od inteligencji emocjonalnej.
Oddałbym cały majątek 100mld USD (hipotetyczny majątek) za wynalezienie uniwersalnej teorii fizycznej, spajającej w jedno fizykę i matematykę, albo za anihilację beznapletkowych bytów, podgryzających naszą cywilizację. Pieniądze to nie wszystko.
Wysoka inteligencja sprawia że człowiek się męczy patrząc na resztę idiotów którzy pogłębiają tę globalną patologię
Męcząca jest czasem samotność spowodowana brakiem kompana do rozmowy.
@@barnaba6386 Też.
Ja sie poddalem w 2 klasie postawowki kiedy klucilem sie z moja nauczycielka ze najwieksza ryba to jest rekin wielorybi ... a ona twierdzila ze to ssak -_-.
@@cookiesupervisor2211 ale inteligencja to nie jest wiedza mój drogi.
@@hipeckshipek3725 ...wykonywanie zawodu nauczyciela i nieposiadanie wiedzy tylko swiadczy o braku inteligecjii...
Zauważyłam, że ludzie o dużej inteligencji mają wielokrotnie problemy decyzyjne - ten proces o ile nie przebiega u nich dłużej o tyle sprawia kłopoty w ścieżce wyboru - zwykle widzą także dalszą perspektywę niż tylko krótkotrwały (pozytywny pozornie) skutek podjętej decyzji...
Zbyt inteligentny człowiek ma problem z odbiorem humoru - musi być mocno wysublimowany i specyficzny, by móc się nim naprawdę cieszyć.
Wystarczy, że nie będzie prymitywny 😉
satyra, sarkazm i absurd to jest to co lubię
I czarny humor 👍
Kwestia czy utożsamiasz poczucie humoru z inteligencją. Jest to pewnego rodzaju uproszczenie a co za tym idzie spłycenie pojęcia zarówno humoru jak i inteligencji. Jedyna korelacja jest taka że ludzie mniej inteligentni nie będą czerpać takiej przyjemności z humoru wyższych lotów jaką czerpią z niego ludzie od nich mądrzejsi. Chociaz nawet tak postawiona myśl jest trochę na wyrost.
Nie mogę się w pełni zgodzić z takim stwierdzeniem. Faktycznie, prawdą jest, że jeżeli zagadnienie wymaga myślenia, to docenią je tylko ci, którzy w ogóle są zdolni przetrawić je w głowie, jednakowoż na przestrzeni lat zauważyłem, że ludzi ponadprzeciętnie inteligentnych można między innymi poznać po tym, że potrafią śmiać się z absolutnych abstraktów, rzeczy nieśmiesznych we większości kontekstów, a nierzadko i ordynarnych. Ba, jest to bardzo fajna odskocznia i odpoczynek dla mózgu zmęczonego ciągłymi analizami.
a co zrobić jak sie jest typowym rare pepe?
Jakie IQ ma Człowiek Absurdalny w skali Wechslera?
1:15 Testy IQ nijak się mają do życiowej inteligencji. W żaden sposób nie wskazują czy ktoś jest samodzielny, zaradny, jak dobrze radzi sobie w społeczeństwie, z biurokracją itp. Można być wybitnym specjalistą w jakiejś dziedzinie, mieć ogromną wiedzę, być kreatywnym, ale bez inteligencji życiowej daleko się nie zajdzie, bo papierologia, urzędasy, podatki i zazdrośnicy na to nie pozwolą.
Odpowiedź - rozdział III.
Tak więc pierwsza część odcinka opowiada o szkole businessu, zaś w kwestii osiągania lub nie "sukcesu" od 15:05
O znowu odcinek o mnie :)
Ja bym popatrzył z nieco innej perspektywy. Myślę że inteligentni ludzie o dużych zdolnościach analitycznych, mają też większy wgląd egzystencjalny. Zatem dużo ciężej jest im godzić się na funkcjonowanie w społeczeństwie opartym na współczesnych formach niewolnictwa: Wydajność, sumienność, bezkonfliktowość, uległość.
Z pewnością część tych inteligentnych osób znajdzie swoje alternatywne ścieżki w tym świecie, ale nie wszyscy.
Poczucie absurdu otaczającego nas świata potrafi być przygniatające. Wiele inteligentnych osób niestety zmarnuje swój potencjał na "kopanie się z koniem", próbując zrozumieć a wręcz zmieniać ten świat, co przecież nie może się udać.
W efekcie mogą oni dojść do wniosku, że lepiej żyć w zgodzie z sobą, być wolnym, żyć gdzieś na uboczu, niż brać udział w wyścigu szczurów. Innymi słowy stwierdzą że lepiej minimalizować wydatek energetyczny, minimalizować ryzyko czy to toksycznych związków, czy pracy w toksycznych firmach. Wielu też wybiera sobie świadomie otoczenie w jakim chcą przebywać, w którym czują się dobrze.
Myślę że inteligentne osoby również nie mierzą swojego sukcesu, jakości życia: karierą, statusem i stanem posiadania. Możliwe też, że wysoka inteligencja ułatwia rozwój duchowości, takiej prawdziwej, ułatwia wyjście poza matrix, wzniesienie się ponad bańkę społeczną. Wielu przeciętnych obserwatorów, właśnie ludzie np. po wspomnianym AWFie, najczęściej nie będą rozumieć takich zagadnień, nie zyskają aż takiego wglądu w samych siebie i w otaczającą ich rzeczywistość.
Niestety ludzie ludziom zgotowali ten los. Liczą się cechy niewolnicze u jednostki, są promowane i narzucane od dziecka. Stąd również tacy a nie inni politycy, nauczyciele, szefowie w firmach, no i ta przytłaczająca większość całkowicie przeciętnych ludzi, którymi łatwo się steruje.
Wielokrotnie o tym myślałem i nie raz żałowałem, że nie mogłem się po prostu urodzić takim zupełnie zwyczajnym, "pozytywnie ograniczonym" człowiekiem. Zawsze czułem się tak, jakbym przyleciał z kosmosu na tę planetę...
Wszystko ok.Myślę że bardzo ważne jest bycie lubianym i kontakty + przysłowiowe lizanie tyłka odpowiednim osobom .Ślepa wiara w siebie też pomaga.:/
Jak mam sie zapisac?
-Słyszałeś o chińskim? ... -A kiedy egzamin?
Inteligencja jest tylko jedną ze składowych życia. Zresztą, czym jest sukces? Dla jednego polega na zdobyciu wysokiej pozycji zawodowej, prestiżu, kasy. Dla innego, aby mógł robić to co lubi. Skąd przekonanie, że ktoś z wybitną inteligencja musi zostać odkrywcą, fizykiem, matematykiem... To tylko wasz punkt widzenia.
Inteligencja jest miarą czego? Szybszego kojarzenia faktów niż inni? Mnie kiedyś uczono, że nie ma nic za darmo - dostajesz jedno - płacisz czymś innym. Może brakiem sumienności, może utrudnionymi kontaktami z otoczeniem, zaczątkiem choroby psychicznej, podatnością na depresję, niemożnością przyznania się do błędu? Moim prywatnym zdaniem: każdy umysł powinien rozwijać się harmonijnie - jeżeli cokolwiek wybija w kosmos, są jedynie problemy.
Niska inteligencja jest zdecydowanie gorsza
Hmmm sukces.
On zależy bardziej od tego na ile nasze podejście do innych ludzi jest sensowne.
Ludzka inteligencja jest za słaba jeśli chodzi o głębsze analizy rzeczywistości.
Rzeczywistość jest zbyt złożona i nawet nie raz nie mamy zielonego pojęcia jak należałoby przeanalizować jakiś problem.
Sukces bardziej zależy od tego jacy jesteśmy w kontaktach z innymi ludźmi.
Przecież to ludzie tworzą miejsca pracy, działy naukowe, to ludzie tworzą system i sukces bardziej zależy od tego na ile możemy dostrzegać płynące szanse z kontaktów z innymi ludźmi.
Od tego na ile jesteśmy na to takie przysłowiowe tak jeśli będziemy widzieć szansę na coś budującego dzięki jakimś ludziom.
Ludzie tworzą systemy.
Przeróżne.
I wydaje się że trzeba być ponad przeciętnie inteligentnym żeby zgłębić jakąś wyższą mądrość do tego żeby rozumieć to modelowe podejście do systemów, schematów czy matryc, tym czasem ludzie którzy to wszystko tworzą są tylko ludźmi.
Też mogą coś przeoczyć, nie zrozumieć, pomylić się czy popełniać błędy.
Raz na naszą niekorzyść a raz na korzyść.
Od inteligencji ważniejsze jest zdrowe podejście do drugiego człowieka no i to, żeby wykorzystywać szanse które mogą nas wznosić.
Rzeczywistość może być złożona nawet dla tych, którzy są bardzo inteligentni.
Ja nie należę do grona takich osób.
Bardzo bardzo często łapię się na tym jak bardzo toporny potrafi być ludzki mózg.
Nieraz napotykam na rzeczy które powinny być dla mnie zrozumiałe, a jednak, nie rozumiem niektórych rzeczy.
Nie wiem czy jest odpowiednie, ale proponuję Ballada o głupcach Bułata Okudżawa
ruclips.net/video/gXhTTskUt1Q/видео.html
Chciałbym sprawdzić swoje IQ, czy ktoś z was zna jakies miarodajne darmowe testy?
Nie ma takich
Test Ravena ma bardzo dobre współczynniki trafnosci ( mierzy to co ma mierzyc) i rzetelności ( mierzy dokladnie) . Ale raczej nie będzie dostępny w Internecie.
Jak napiszesz do Mensy to chyba przybywają taki wstępny test aby sobie samemu najpierw sprawdzić.
Zakładam, że powinni mieć w miarę dobrze te testy opracowane.
Wysoki poziom IQ trochę przypomina zwariowanego rodzica, który wszystko robi za swoje dziecko, potem człowiek dorasta i zaczyna się dramat. To co za młodu należy się z urzędu, w dorosłym życiu trzeba wypracować, czasem wręcz wyszarpać, a cierpliwości i doświadczenia, o chęciach nie wspominając, zwyczajnie brakuje. Do inteligencji przydałaby się również instrukcja obsługi, ale najwyraźniej matka natura to przeoczyła, a może tylko my, ludzie nie potrafimy jej odczytać?
No raczej....
Sądzę, że wysoka inteligencja może być sporą przeszkodą ze względu na trudność w porozumieniu, gdyż sam poziom zrozumienia pomiędzy ludźmi inteligentnymi i nie, jest różny. Mam np. mniej i bardziej inteligentnych kolegów i koleżanki i widzę, że ci mniej inteligentni choć nie są w stanie zrozumieć jakichś zależności i powiązań, to radzą sobie całkiem przyzwoicie. Ci bardziej inteligentni zazwyczaj są mniej przebojowi, używają wielu skrótów myślowych i mogą wydawać się dziwni. Mimo, że lepiej rozumieją procesy, zależności etc i ich poziom zrozumienia świata jest dużo wyższy, to przez to, że większość ludzi tych procesów nie rozumie, trudniej osobom inteligentnym dostosować się i odnieść sukces. O sukcesie, oprócz inteligencji, decydują inne czynniki.
Co jeśli jeszcze wysoka inteligencja ma toksycznych rodziców? Inteligencja nie jest dziedziczna.
W dużym stopniu jest. Można jednak być inteligentnym i " toksycznym" . To się nie wyklucza.
@@antygona-iq8ew Może na innym przykładzie niż moim jest.
o, jakże mnie cieszy to zauważenie etycznego podejścia u osób inteligentnych. oto bowiem mam serdecznie dość modnego zrównywania inteligencji z psychopatią. to ogromny, ale jakże popularny, błąd.
a czym jest dla mnie sukces? w sumie niczym. nie mam presji na sukces, to nie jest dla mnie żadna wielka wartość. natomiast z własnego i nie tylko doświadczenia wiem, że inteligencja w "przeżyciu" jest dość mało istotna. ważniejsze jest tzw. obycie. z tego powodu większość ludzi ma inteligencję średnią, a nie wysoką.
Jestem bezdomny nie mam szukam POMOCY
184?
Taaak... Należałoby otworzyć czaszki i sprawdzić ile kto ma fałdek... A inteligencja emocjonalna jest umieszczona w płacie czołowym. Należałoby pilnować dzieci, aby nie wyrżnęły głową w chodnik jak biegają...
Jednakże bardziej interesuje mnie fakt jak to się dzieje, że mózg kobiet w ciąży się kurczy...? Czy to dzięki oksytocynie? Chyba tu chodzi o ochronę dzidziusia przed adrenaliną matki...
Kurczy się bo część przechodzi na dzieciaka zwłaszcza te lepsze fragmenty po czym kobiety stają się wredne złośliwe itd 🤫🤫
@@janlato6167
Żebra kobiety wracają na miejsce po 5 latach od porodu i mózg też. Wiem coś o tym, bo mam 3 dzieci. A wredota ludzka bierze się od chorej wątroby albo skaczącego cukru, czyli trzeba też sprawdzić trzustkę. Spacery pomagają i zjedzenie ostropestu maksymalnie drobno zmielonego.
@@lidiakowalewska5364 I wes tu napisz kawał 😐 a co do tzw wredoty to kwestia charakteru i wychowania a nie substancji i organów bo one akurat nie decydują kto jaką jest osobą a jak ktoś w to wierzy to jego indywidualna sprawa każdy ma do tego prawo.
@@janlato6167
Ludzie zarobaczeni są wredni. PAN BÓG stworzył wszystkich miłymi. Wystarczy spojrzeć na noworodków. A co do Pana teorii, gdyby to była prawda to wszystkie dzieci miłych rodziców byłyby też miłe a tak przecież nie jest...
No w sumie fajnie... Ale ostatnie parę minut to taki naukowy bełkot wyszło że... ,"wiemy że nic nie wiemy"
Ktoś może uznać to za naukowy bełkot ale dla mnie kluczowy jest fakt, o którym się często w takich analizach zapomina, że ludzie pragną różnych rzeczy, mają odmienne wartości i cele i dlatego, każdy zdefiniuje "sukces" po swojemu.
Wysoka inteligencja utrudnia osiąganie głupich sukcesów 🤪
Ludzie inteligentni? Nie w Polsce. Tutaj jeszcze ludzie żyją standardami zeszłego stulecia. To nie ta era.
Czekamy na ocenę inteligencji człowieka przez "gadająca "sztuczną" inteligencję 😁
"Inteligencja pomaga mi rano wstać" 🤔😺
Rozumiem, ze to dla Pana zrodlo dochodu, ale wkurzaja mnie te marketingowe wstawki. Rozprasza mnie to w przekazie. I nie interesuje
Dokładnie, właśnie dlatego w tym momencie odsubskrybowałam kanał. Istnieją kanały o tym samym i bez reklam.
Pa Pa 👋
No tak, bo to wstyd zarabiać xd
Jeżeli będąc osobą wysoce inteligentną wiem, że od moich umiejętności interpersonalnych oraz od tego, jak układają mi się relacje z innymi ludźmi, zależy mój własny sukces, moje powodzenie, a jednocześnie jestem osobą wysoce etyczną i wiem, że nieetycznie jest być nieprawdziwym względem innych ludzi, oszukiwać ich w jakiś sposób, nie będąc sobą, a do tego, nie jest to w zgodzie również ze mną samą, to jedyny logiczny wniosek jaki się nasuwa to to, że jako osoba wysoce inteligentna, będę unikać innych ludzi. (Przed obejrzeniem tego filmu zrobiłam sobie 3 testy IQ - w jednym wyszło mi 150, w drugim 132, a w trzecim po prostu 10 poprawnych odpowiedzi na 10 pytań.)
Ja zaznacze, ze jakies 90% testow internetowych to zwykly szajs, powiedz mi jakie byly te trzy testy IQ>
JESTEM PO PROSTU ZBYT INTELIGENTNY
Czy inteligentni ludzie, mają tendencje do przesadzania z sarkazmem?
:)
Nie
No nie. A jak oni odbierają sarkazm?
Raczej dbają o komfort psychiczny innych ludzi, chyba że komuś się zdecydowanie należy...😉😃 i może to wywołać u tej osoby niezbędną autorefleksję.
Ciekawe rozważania. Moim zdaniem inteligencja to rodzaj talentu. A talent to zaledwie jakieś 10% wagi w sukcesie. Reszta to wytrwałość i praca. Sukces to społecznie widziany cel. Indywidualnie traktowany sukces to relatywizacja. Człowiek to zwierze stadne i powinno się jego działania rozpatrywać pod kontem wartości dla stada (społeczeństwa). W innym przypadku możemy dojść do wniosku że bardzo uzdolniony matematyk/matematyczka uważa za sukces zgwałcenie jak największej liczby ludzi. Seryjne gwałty są dla takiej osoby dążeniem do sukcesu. Czy oby pewno z nim się zgodzimy?
555👍
Człowiek był głupi i będzie głupi w obliczu Boga
... tylko ze Bog byl wymyslony przez ludzi ...
Czy ktoś zauważył, że katolicy mają problem z moralnością?
Nie rozumiem, co ma piernik do wiatraka (tzn., poziom inteligencji, a sukces zawodowy)? Czy jak przeglądasz ogłoszenia o pracę, to w wymaganiach pojawia się "oczekujemy wysokiego poziomu IQ"? Wysoka inteligencja to tylko jedna z multum cech, która w jednych okolicznościach się przydaje, w innych nie, i tyle.
Może chodzi o progresowanie / własny biznes?