Bu hayatın benim olduğunu, bu noktaya gelmek için harcadığım çabaları ve hiçkimsenin benim hayallerim için benim kadar çaba harcayamayacağını hatırlatıyorum :)
Hoş geldin Nini. Şu an hayatımda en dağınık olduğum zamandayım. Bu hayatta ne istiyorum diye düşündüğüm zamanlardayım. Sen fakültedeyken seni hep izliyordum ben de hukuk okumak istiyordum. Senin çalışmanı izleyerek sanki ben de kazanmış ve okumuş gibi oluyordum. Ve kazandım da 3.sınıfa geçtim. Yıllarca çabaladığım bölümdeyim fakat kırılma noktama geldim. Hayallerimi, isteklerimi unuttum. Yolumu bulamıyorum. Böyle olduğum zamanlarda seni izleyerek ya işte meslek aşkı, okul aşkı bu diyerek motive oluyorum. Şu an hiçbir şeyden emin değilim ama çabalıyorum. Ve düştüğümde buralara nasıl geldiğimi hatırlıyorum, sevdiğim şeylere yöneliyorum. Bu benim için müzik mesela. Son olarak senin çaban ve isteklerin benim için hep rol model oldu bunun için teşekkür ederim :) Sen de ben de hepimiz düştüğümüz bu zamanlarda daha iyi kalkarız umarım.
Her dağılışımda daha mükemmel toparlanıyorum. O nedenle toparlanmak kadar dağılmakta çok güzel. Çalışabilmek.. belkide en güzel çalışan şey kalbimizdir. Kalbimizin çalışma şekli de ritim gibi inişli ve çıkışlı. Yaşamak böyle bir şey sanırım. O nedenle dağıldığımda nini, indiğimde ya da çıktığımda kendime olan şefkati hiç kaybetmediğim sürece yaşıyorum ve böyle bir yaşam çok güzel…
Mezun oldum , yüksek lisans çok istiyordum sonra maddi kaygılar yüzünden hemen işe başlamak zorunda kaldım aynı anda ikisini yapamazdım. İş hayatında ve üstüne sürekli okuyarak kendimi geliştireyim dedim. İş kısmı mecbur ilerliyor ama oturup da mesleki iki sayfa bir şey okuyamıyorum. Dağıldım okuma çalışma anlamında verimim çok düşük , önümde çalışmak zorunda olduğum bir sınav da olmadığı için o sorumluluğu alıp toparlanamıyorum. İş dışında kalan kısıtlı vaktimi yönetemiyorum. Yine de kendimle aramı iyi tutmaya çalışıyorum, kendi paramı ilk defa rahatça kendime harcıyorum, terapi ve diyet desteği alıyorum. İşe alışınca rutinim oturunca ufak ufak bi yerden çalışmaya başlayacağıma da inanıyorum. Hatta bu video üstüne yarım saatlik de olsa çalışabilmek için yerimde kalkıyorum
nasıl bir tevafuksa bu bölümü tam da verimimin düştüğü, kendimi hiç, sahiden hiç iyi hissetmediğim bi zamanda yayınladın nini.. ne kendimi, ne etrafımdaki insanları anlayamadığım, tembelleştiğim bi dönemdeyim. anlam aradıkça daha da yorulduğum bi dönemdeyim verimim düştüğünde, iyi hissetmediğimde her şeyden ve herkesten sıyrılıp kendimle kalmaya gayret ediyorum. zihnimdeki kalabalıkla düzenime devam etmek imkansız oluyor. sevdiğim, huzur bulduğum bazı yerler var. buralara gidip sadece yürüyorum, nefes alıyorum, durup izliyorum. neden iyi hissetmediğimi soruyorum kendime. neler oldu, neler yaptın diyorum. kendimle konuşuyorum, konuşmazsam anlaşamam çünkü. kendime anlatıyorum, kendimle dertleşiyorum, yüzleşiyorum. sonra; ''hayatta her zaman her şey yolunda gitmez, iyi olmamak sorun değil, bazen iyi olmamak gerekir. bazen öfkeli hissetmek, ağlamak gerekir. bunları yaşadıkça insan olduğumuzu, yaşadığımızı hissederiz.'' bak bunlar senin cümlelerin, öyle dokunmuştu ki zamanında yüreğime mıh gibi aklımda hala. sonra bu cümleleri hatırlıyorum. iskender pala kalp isimli kitabında diyor ki, ..bir insanın kalbini anlamak için yüz gün; insanın kendi kalbini anlaması içinse biraz daha fazla zaman gerekiyormuş, sonsuza kadar...'' benim bu kadar vaktim olmadığına göre anlayabildiğim kadarıyla yetinmeliyim diyorum. ve devam ediyorum kaldığım yerden
hayatımı düzene koymaya çalıştığım şu dönemde senin videolarını izlemek beni gerçekten motive ediyor. hatta üniversite sınavına hazırlanırken de seninle motive oluyordum. şu an önümde kpss ve yüksek lisans var, yine seninle motive olup masaya geçiyorum. senin motive olmadığın, içine kapanık hissettiğin anları paylaşman yalnız olmadığımı hissettiriyor, teşekkür ederim 🤍✨
bence hayat bize her şeyin "mükemmel" olmadan da iyi olabileceğini bu şekilde öğretiyor Nini. planlar yapıp ona sadık kalabilmek gerçekten özveri isteyen ve sonunda insana kendisini iyi hissettiren bir şey fakat hayatın iniş-çıkışlarla dolu bir serüven olduğunu unutmayarak esneklikler de sağlamalıyız diye düşünüyorum. hem her şey zıttıyla anlam kazanmıyor mu zaten ? belki de "olabilir" ve "normal" leri artırmalıyız hayatımızda :) bu sayede toparlanmak daha kolay olacaktır gibi. fighting!
Merhaba Nini, umarım paylaşımlarına devam edersin. Daha hukuk kazanmadan önce takip ederdim seni şimdi okulum bitti. Stajımı henüz başlatmadım ve koca bir boşluk içindeyim. Savaştığını görmek bana da motive kaynağı oluyor. Sürekli paylaşımlara devam edersin umarım ve bir gün ben de güzel şeyler başardığımı (mesleki) gelip buraya yazarım. Çağın ekonomik, mesleki sıkıntıları ve belirsizlikleri içinde boğuluyormuş gibi hissediyorum seni görünce umudum tazeleniyor. Hissettirdiğin tüm güzel duyguların daha fazlası senin olsun.
Uzun yıllar boyunca verimim düştüğü her an kendime inanılmaz kötü davranırdım. Bu davranmam da iyi olduğum şeyleri yapamamak olarak hep dönerdi bana. Bir gün çok iyi yaptığım bir şeyi bile kendime bu kadar kötü davrandığım için yapamadığımı farkettiğimde gerçekler yüzüme tokat gibi çarptı. Daha kötüsü ise istediğim başarıyı da elde edememiş olup hayatımdaki büyük bir fırsatı kaçırmış olmuştum. O günden beri an'da kalmaya önem veriyorum. Verimimin düştüğünü hissediyorsam evet şu anda bunu yapmak için senin için uygun zaman değil şeklinde dizginleyip bazen 3 gün bazen 1 hafta bazen 1 ay ise uzaklaşıyorum. Bu sorumluluklarım özelinde ise baby steplerle bir haftadan sonra yapmakta olduğum işlere geri dönüyorum. Güçsüz ve kötü hissettiğinde ise ağlıyorum, ağlamaktan kaçmıyorum artık ve her seferinde daha güçlü ayağa kalktığımı deneyimliyorum.
olması gereken tempodan düştüğümü, o işten yorulduğumu ya da sıkıldığımı hissettiğimde şu ayeti rehber edinmeye çalışıyorum; "bir işi bitirince diğerine koyul." dinlenmenin de kendime faydalı başka bir uğraşla gelebileceğine inancım var. tam o anda yorulduğum bir işi (maddi manevi) bırakarak rahatlama modunu açacak farklı bir uğraşa dönüyorum. bu sayede süreç içerisinde hem kendimi çok yıpratmamış oluyorum hem de çevremi. yeni şeyler deneme ve kendimi geliştirme ise en avantajlı yanı. ❤
Nini düzenim bozulunca odağımı asla toparlayamıyorum. Kafam çok dolu oluyor ve kendime odaklanamadığım için daha fazla kızıyorum. Şu an hayatımda ufak kırılmalar yaşadığım bir dönemdeyim ve yorumları okudum çoğu kişi öyleymiş. Şu an ben de senin gibi daha sessizim. Kimseyle konuşmak dahi istemiyorum. Böyle dönemlerde bize iyi gelen şeyleri yapma taraftarıyım. Evet insan bazen sessizleşebilir ama biz dağılmış durumdayken devam eden bir hayat var sonuçta. O yüzden kendimize şefkat duyup bize iyi gelen şeyleri yapıp yola daha güçlü bir şekilde yeniden koyulmak gerektiğine inanıyorum. Bana bu aralar en iyi gelen sey aklıma gelen her anda dua etmek. Kalbim bir nebze ferahlıyor en azından. Allah herkesin yardımcısı olsun. Bu süreçler de hayatın bir parçası sonuçta.❤
Bazen sadece durmak nefes almak ve bulunduğun anın farkına varmak gerekiyor. Zaman kavramının farkında olmadan yaşayabiliyoruz. Yani neyi neden yaptığınızı hayatın hangi noktasında olduğunuzu bilin o zaman ilerlemek daha kolay olabilir. Her ne kadar zor olsa da insan kendini tanımalı bu "nefes alması" gereken zamanı bilmeli yoksa işler çok daha kötü hale gelebiliyor. ❤
Ben bu yıl kpssye hazırlandım ve uzun soluklu bir düzen kurmam gerekiyordu ama bazı sebeplerden dolayı düzenimi sağlayamadım ilk zamanlar ve kendime inanılmaz hırçın davrandım, hor gördüm. Sonlara doğru daha fazla panik oldum haliyle ve panik oldukça daha da sarpa sardı her şey maalesef. Ama bir gün kendimi sevmem, kendimin yanında olabilmem için her zaman başarılı olmak zorunda olmadığımı fark ettim. Ben sadece başarısızlıklarımın toplamı da değilim, başarılarım da başarısızlıklarım da bana ait ve beni ben yapan şeyler. Bunu idrak edince tüm karamsarlığıma rağmen daha verimli oldu çalışmalarım. Bir de insanı o yola çıkartan şeyi düşünmek ya da kendince onu simgeleyen bir şey bulmak da çok motive edici. Kendimi ne zaman kötü hissetsem (özellikle son bir aylık süreçte) atandığımda kendi evimin balkonunda yetiştireceğim renk renk sardunyalarımı düşündüm hep :') Sonuçlar açıklandı, Allah nasip ederse bu yıl balkonuma kavuşacağım :'))
Öyle zamanlarda beni motive eden insanların videolarını izliyorum, hesaplarını stalklıyorum. Eğer çalıştığım/okuduğum şeye odaklanamıyorsam biraz ara veriyorum. Kafamı dağıtacak şeylerle ilgileniyorum. Genelde dizi izlemek ya da biraz yürüyüş yapmak iyi geliyor ✨️ Kendimi çalışmak için zorlamıyorum. Ertesi gün için bir çalışma planı hazırlamak verimli oluyor genelde🌻🌸
Öncelikle o kadar tatlısın ki ses tonun bunun da kanıtı tabi… Bazen böyle motivasyonun kaybolması düzenin bozulması ki o düzeni kurmak sağlamak bu denli zorken bozulmasının kolay olması beni çıldırtıyor. Ben çoğu zaman bocalıyorum ama birisi ya da bir olay/şey bi anda geri toparlanmamı sağlayabiliyor. Ama işte o olumsuz durumları yaşarken her şey zor geldiğinden biraz çetrefilli oluyor bu süreci atlatmak. Sorunu bu şekilde yanıtlamış olayım. Kesinlikle videolarını daha uzun tutmalısın bence çünkü bize de her konuda (hayat,giyim,yabancı dil çalışma,sağlıklı beslenme, kitap okuma vb. çoğu konuda) ilham kaynağı oluyorsun. En önemlisi de bazen insanın başkasından alması gerektiğini düşündüğüm bir söz SEVİLİYORSUN❤ bunu sakın ama sakın unutma🫶🏻🥹
videonun sonuna kadar kooocaman sarı ayıcığı aldımmmm demeni bekledimm :( toparlanmak içinde kendime şunları kulağıma küpe ettim. Ben her zaman kendimi toparlayacağım ve yine dağılacağım öncelikle bunu kafama vura vura öğrettim. sonrasında da benim yaşadığım bu olayda ağlamam bir şeyleri değiştiriyor mu ? hayır , o zaman ağlamayı kesmeliyim.' bunu kendime öğrettim. en son olarakta her zaman bir çıkış yolu oluyor bazen hemen buluyorum çıkışı, bazen biraz zaman sonra o çıkış yolunu buluyorum bunun için sabrederek akışına bırakmam gerektiğini kendime öğrettim. hayatta her zaman hemencicik çıkış yoluna ulaşman dileğiyle ♥♥
Aynı dönemde ingilizce sınavına hazırlanmaya başladık. Daha önce yanlış çalıştığım için defalarca başarısız olduğum bir sınav olan yökdil'e geçen pazar girdim (artık doğru çalışma stilini uyguladığım için öncekilere yanlış diyebiliyorum). Sınavdan çıktığımda geçebilecek kadar doğru yapıp yapmadığımı bilmiyordum ama elimden gelenin en iyisini yaptığımı ve bu zamana kadar ki yaptığım sınavlardan daha iyi olduğunu biliyordum ve bu yeterdi. Bugüne kadar dinlenmek için, hiçbir şey yapmamak için kendime izin verdim. Bugün ekim yds için tekrar kaldığım yerden devam etme planını hazırlayacağım. 'Ya bir yol bulacağız, ya da bir yol yapacağız'. Yeniden başlamalar bitmez, umudun daim olsun nini
ben mental olarak iyi hissetmediğim zamanlarda kendime şefkat göstermek yerine genelde daha da yükleniyorum🥹 ama gerçekten artık bu şekilde davranmayacağım çünkü bu işleri daha da zorlaştırıyor. senin dediğin ve yaptığın gibi ben de kendime biraz alan tanıyıp daha şefkatli olacağım✨ bir sonraki bölümde görüşmek üzere nini🙋🏻♂️
Mental olarak yorulduğumda kendime ilk önce bu durumu yaşamak için izin veriyorum çünkü nefes almak için nefes vermek gerekir. İkinci adımda kendimle güzel bir date sonrasında günlüğümle baş başa kalıp sorunumu düşünürüm ve çözüm ararım. Bu süreç her sorunumda farklı bir uzunlukta oluyor🤷🏼♀️ Çözüm bulduğumda (bazen uzun süre bulamasam da) bir şekilde kendimi çalışmaya itiyorum çünkü devam etmek bana her zaman daha kolay gelir. sonra yavaş yavaş aşarım bu durumu. böyle işte 🫠 niniloglara tekrar lütfennn ara verme niniko çünkü seni izlemek de beni çok dinlendiriyo seviliyosunn🩷
Kötü hissedip hiçbir şey yapmak istemediğimde kendime biraz dinlenmek için zaman tanırım. Bu dinlenme süreci içinde genellikle beni içinde bulunduğum durumdan çıkaran dizilere yöneliyorum. Çok kötü bir dönem geçirmiyorsam yazıyorum çünkü gerçekten kötü hissettiğimde yazmak onları bir yere kaydetmek dahi istemiyorum. O dinlenmeyi kendime tanıdıktan sonra da yavaş yavaş bir şeylerin ucundan tutarak yeniden başlamaya çalışıyorum. Beni en çok yeniden başlamaya iten şey de "neden başladığımı hatırlamak" oluyor geriye dönüp kat ettiğim mesafeye bakıyorum ve bunca yolu vazgeçmek için gelmediğimi kendime hatırlatıyorum. İnsanız elbette düşeceğiz ama önemli olan düştüğümüz yerden daha güçlü bir şekilde kalkıp yola devam etmek diye düşünüyorum.
nasıl toparlıyorum bilmiyorum da dibine kadar dağıldığım oluyo nini..sanırım bildiğim tek bi şey var bu konuda, dağıtan şey bırak seni sonuna kadar dağıtsın, üzsün, ağlatsın ve öğretsin. Kısaca kabulleniyorum yaşadıklarımı, beni dağıtanları sonra kayıplarımı kabulleniyorum. bu çok zor biliyorum ama kabullenip onlarla birlikte kendi hayatımı yaşamaya devam ediyorum, geride kalan eksiklerle, eksilerle.. bazen ağır geldiği de oluyo ancak devam etmeliyim diyorum kendi kendime.. hayallerin, hedeflerin için devam etmelisin diyorum. ben dağıldığım, üzüldüğüm an senin yaptığın gibi kendime sarıldım hep, kendimle aramı iyi tutmaya çalıştım, en çok kendimle konuştum ki yasım bitince ayağa kalkıp, gözyaşımı silip kaldığım yerden savaşmaya devam edeyim.. sanırım bu kadardı.. bir sonraki ninilogu dört gözle bekliyorum ninişkoo 💚
ben de zor olsa da en sonunda dinlenmeyi, yürüdüğüm yola kafamı kaldırıp bakmayı, bir nefes alıp öyle devam etmeyi öğrendim. hâlâ buna ihtiyacım olduğunu fark edemediğim anlarda hemen kendime kızıp küsüp suçlamaya başladığım oluyor :) ama sonra diyorum ki bu hayat dediğimiz şey oldukça kişisel, başka birinin vermeyeceği savaşlarımız var, başka birinin yürümeyeceği yollarımız var, arayıp arayıp bulmak belki de mesele, tam buldum derken o olmadığını fark etmek, yeniden yola düşmek.. yasamak galiba hep bir arayış, kâh içimizde kâh dışımızda arayıp duruyoruz, bazen durup bakmak gerekiyor bazen durup nefeslenmek gerekiyor.. ama ne olursa olsun yürümek güzel, aramak güzel :) ya hiç içimizde böyle bir ateş yanmasaydı?
1-2 gün mola veririm dünyayla bağlantımı keserim, sevdiğim şeyleri izlerim yerim bolca dinlenirim zaten 2. günün sonunda aktif olarak bir seyler yapmayı özlemeye basladıgımdan bebek adımlarıyla sorumluluklarıma geri dönerim (mola vermekte sorun yoktur, mola vermemek sorundur. ileride sistemin hepten çökmesine sebep olabilir.)
Özellikle şu an içinde bulunduğum ruh hâlini yansıtmam gerekirse kendime izin veriyorum ve tekrar bir şeylere (örneğin kpss ye çalışmaya) başladığımda bunu bir başkasına söylemeden yaptığım şeylerden kimseye bahsetmeden (ailem hariç) ilerlemeyi tercih ediyorum yoksa diğer türlüsü beni çok yoruyor ve beklenti içerisindeki insanlara hesap vermek gibi oluyor bir nevî. O yüzden kendime izin verip hiç kimseye hiçbir şeyden bahsetmiyorum benim için daha iyi oluyor
Öncelikle çok mükemmeliyetçi bi duyguya sahip olduğumdan, aynı zamanda her günümün verimli geçmesi gerekiyormuş gibi davrandığımdan kırılma dönemleri olsun, iyi hissetmediğim zamanlar olsun benim için kat ve kat zor geçiyor.. ama son zamanlarda bu konuda biraz daha rahatlamış hissediyorum kendimi, çünkü istemsizce kendi düzenimin dışına çıktım, hayatımda ilk defa 30 iş günü okuduğum bölüm adına staj yaptım ve bu süreçte her gün kitap okuyamadım, ajanda dolduramadım sonra hiç olmadık insan tipleri ile karşı karşıya geldim bazen sustum bazen dilimi tutamadım... Benim de yeni yeni bildiğim bence böyle zamanlarda sevdiğimiz, yani bizi iyi hissettiren başka şeylere yönelmeliyiz ( sürekli kitap mı okuyoruz, o zaman biraz da sürekli film izlemeliyiz, hep kahve mi içiyoruz çay'a da şans vermeliyiz, duygularımızla hareket ediyorsak mantığmızı da devreye koymalıyız) Ben daraldığımda ve kendimce küçük şeyleri yapamayınca, nini'nin hesabına bakıyorum gönderiler adına yazılan yazıları tekrar tekrar okuyorum, sonra öne çıkanlarda öğr. nini kısımlarına defalarca bakıyorum, çünkü bu bana hep iyi geliyor 😢❤️
ben çok uzun zamandır kendimi hiç iyi hissetmiyorum nini. yaşıyorum, düzenime de dönüyorum ama o düzenin içerisinde “ben napıyorum ya” diye düşünmemek elimde değil. söyledin ya hepimizde olan bir durum mu diye, ben seni her izlediğimde, instagramda fotoğrafların altına yazdığın metinlere bakınca aaa ben de tam olarak böyle hissediyorum diyorum, hatta senin gibi düşüyorum, üzülüyorum, kırılıyorum, bazen bu şehri bırakıp gidesim de geliyor sonra bavula aynı senin gibi kendimi de koyacağım…
Ben bi konuya üzüldüğümde 5-10 dakika o konuya üzülmeye fırsat veriyorum. Duygularımı yaşamayı severim bu ağlamak da olsa. Kaçmaya çalışmam üstünü kapatmaya calısmam. Daha sonra kendimi hazır hissettiğimde gidip elimi yüzümü yıkayıp o masaya oturuyorum. Çünkü bir yerde hayat devam ediyor, etmeli.
kendime o an’da hissettiği şeyler için kızmıyorum, mentalimi toparlayamayacak durumdaysam bunu normal karşılıyor, bu durumun yaşattıkları ve yaşatacaklarına izin veriyorum. Biraz akışta kalarak sevdiğim şeyleri yapmaya, bana iyi gelen insanları daha sık görmeye özen gösteriyorum. Baktım olmuyor kendime biraz agresif davranıyorum😅 Çünkü benim hissettiklerimi benden başka kimse gerçekten iyi bilemez. Ben bile kendime kızmaya başladıysam toparlan! uyarısı geliyor bünyeye. Bir şekilde geçip gidiyor o günler. Güzelliği de burada sanırım🌪️
Ayy nini bazen o kadar ruh hâlim karmaşık oluyor ki. Bazen aniden üzgün oluyorum. Bu ölü toprağı üstümden atmak gerçekten çok zor oluyor benim için. Bazı şeyler gerçekten zaman alıyor ama beklemek, geleceği görememek, belirsizlik de insanı çok yoruyor. Tabii bunu neden yazıyorum bilmiyorum sadece yazmak istedim. Ama senin vloglarını izlemeyi çok seviyorum
Ben de benim için zor olan zamanlardan geçiyorum. Yks'ye girdim ve istediğim hukuk fakültesi için tekrar çalışmaya karar verdim. Ama bu süreç epey sancılı geçti ve geçiyor. Bir emek ve onun alınamamış karşılığı... Üstüne yıpratıcı arkadaşlıklar, yapılmış ve yine karşılığı alınamamış fedakarlıklar silsilesi... Ben yanlışı yaparak kendimden ve duygularımdan kaçtım. Hep kaçar ve kendimle kavga ederim ama bunun olmaması gerektiğini de biliyorum. Bomboş geçen günlerimde artık kaçamadım çünkü yapacak hiçbir şeyim yoktu herkes Üniversite heyecanı yaşarken benim hiçbir heyecanım yoktu ve taktım kulaklığı baktım tavana düşündüm... Günlerce ve gecelerce düşünüp kendimle konuştum. Kendime sarıldım hatalar olabilir başarısızlıklar olabilir ama ben mutsuzum diye gezdiğim bu günleri de hak etmediğimi fark ettim. Mutsuzum dedikçe dibe çekildiğimi fark ettim çünkü ve bana iyi gelen şeylere ve en önce kendime yöneldim... Kendimden kaçmamak ilaç oldu bana e tabii seni anlayan bir dost da olunca düşe kalka toparlandım hazır olmaya çalışıyorum yeni sürecim için. Çünkü fark etyim ki ben mutsuz olunca da değişmiyor ve dünya dönüyor...
ilginç bir şekilde dağılmaya başladığım bir dönemime denk geldi bu vlog, üstelik senin eski videolarını hatmediyor iken süpriz gibi fjhfd geçen dediğin gibi hepimizin hayatı aynı esasen. oluyor bazen böyle in - çık. sen düşüncelerin ve vloglarınla dengeye geliyorum neyse ki
Benim sene içerisinden çok fazla düşüşlerim oluyor özellikle de çok çalıştığım dönemlerin hemen sonunda sıklıkla yaşıyorum. Böyle zamanlarda kendime zaman tanımaya çalışıyorum çünkü üzerine gittiğimde çalışma motivasyonumu bir kenara bırakırsam ayrıca da günlük modumda bir hayli düşüyor. Çözüm olarak kendime birkaç günlük zaman tanımanın yanında bir de ya çok sevdiğim bir mekan ya da gitmek istediğim bir yere giderek kendimle yalnız bir vakit geçiriyorum. Böyle olduğunda hem rahatlamış oluyorum hem de gitmek istediğim bir yere giderek aslında kendimi de ödüllendirmiş oluyorum.
Ben Yl dönemleriyle alakalı bir şeyler söylemek istiyorum. En yakın yds 22 ekimde ve sonrasında kasımda bir ales olur. Aynı zamanda her ay, e yds oluyor. Ekim ve kasım ayında edinilen puanlarla okulların bahar dönemi (başvuruları ocakta,eğitim dönemi şubatta başlayan şekilde) yüksek lisans programlarına başvuru yapılabilir. Evet güz dönemi başvuruları genellikle eğitim döneminden 4 ay önce alınıyor ama bahar dönemi daha kısa bir süreç. İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü'nde böyle oluyor. Yani aslında çok da kaçırılmış veya yanlış bir dönem değil.
Böyle hissettiğimimin farkına vardığımda bunun geçici olduğunu da biliyorum böyle hissetmek ben de çok oluyor ve genelde 1 hafta sürüyor bunun farkında oluyorum ve her seferinde daha iyi ayağa kalkıyorum bu yüzden biraz kendime zaman ayırıp zamanı geldiğinde kaldığım yerden devam ediyorum böyle olduğunda hep bir öncekine göre daha iyi bir ben oluyor
Ben dürüst olmak istiyorum kendime fazla yükleniyorum. Onu aşmaya çalışıyorum biraz uzaklaşıyorum sonra yeniden başlamak istiyorum ve başladım İnşaAllah sınavdan geçerim hayalime biraz daha yaklaşırım ❤
Bu gibi durumlarda ne istiyorsam onu yapıyorum ki sonrasında tüm istediğini yaptın şimdi tekrar yola koyulma vakti diyebilmek için. Aynı zamanda kendime yüklenmek yerine geçmişte böyle durumlardan nasıl çıktığımı hatırlatıyorum kendime.
Benden Sevgili Nini'ye YILDIZLAR Seni karanlıkta yatırıyorlar Korkuyorsun geceden Bakıp bakıp pencereden Yatağına sokuluyorsun. Ben hep eski yerimdeyim biliyorsun Hava açık olduğu zamanlar Beni seyrediyor seviniyorsun. Ah ne olurdu ben de Sana göründüğüm şekilde Odana gelseydim, Ateşböcekleri gibi Küçücük avucunda Yanıp yanıp sönseydim. Seneler geçer gider büyürsün. Bir gün olur hepsi biter Endişeler o çocuk üzüntün Hepsi biter Aydınlanır seninçin geceler, Güneş gibi görünürsün! Biraz sabır, küçük çocuk, biraz sabır Ama Allah'ın koyduğu yerde Yıldızlar daima yalnızdır. Behçet Necatigil
Ben çok kötü hissettiğimde şunu soruyorum yarın ölsem şu an ne yapmak isterdim çünkü kötü hissetmekle yarın öleceğini bilmek hemen aynı duygular benim için.Uzun süre kötü hissettikleri için insanlar ölümü seçiyor bence.Neyse sorum cevabı şu oluyor kahveni al kore dizisi izlemeye devam et.mkdfdlkfkfdlf
Bu gibi durumlarda ne istiyorsam onu yapıyorum ki sonrasında tüm istediğini yaptın şimdi tekrar yola koyulma vakti diyebilmek için. Aynı zamanda kendime yüklenmek yerine geçmişte böyle durumlardan nasıl çıktığımı hatırlatıyorum kendime.
![I.N "HALLUCINATION" | [Stray Kids : SKZ-PLAYER]](http://i.ytimg.com/vi/n5B5q1Hwt_U/mqdefault.jpg)
Bu hayatın benim olduğunu, bu noktaya gelmek için harcadığım çabaları ve hiçkimsenin benim hayallerim için benim kadar çaba harcayamayacağını hatırlatıyorum :)
Hoş geldin Nini. Şu an hayatımda en dağınık olduğum zamandayım. Bu hayatta ne istiyorum diye düşündüğüm zamanlardayım. Sen fakültedeyken seni hep izliyordum ben de hukuk okumak istiyordum. Senin çalışmanı izleyerek sanki ben de kazanmış ve okumuş gibi oluyordum. Ve kazandım da 3.sınıfa geçtim. Yıllarca çabaladığım bölümdeyim fakat kırılma noktama geldim. Hayallerimi, isteklerimi unuttum. Yolumu bulamıyorum. Böyle olduğum zamanlarda seni izleyerek ya işte meslek aşkı, okul aşkı bu diyerek motive oluyorum. Şu an hiçbir şeyden emin değilim ama çabalıyorum. Ve düştüğümde buralara nasıl geldiğimi hatırlıyorum, sevdiğim şeylere yöneliyorum. Bu benim için müzik mesela. Son olarak senin çaban ve isteklerin benim için hep rol model oldu bunun için teşekkür ederim :) Sen de ben de hepimiz düştüğümüz bu zamanlarda daha iyi kalkarız umarım.
Her dağılışımda daha mükemmel toparlanıyorum. O nedenle toparlanmak kadar dağılmakta çok güzel. Çalışabilmek.. belkide en güzel çalışan şey kalbimizdir. Kalbimizin çalışma şekli de ritim gibi inişli ve çıkışlı. Yaşamak böyle bir şey sanırım. O nedenle dağıldığımda nini, indiğimde ya da çıktığımda kendime olan şefkati hiç kaybetmediğim sürece yaşıyorum ve böyle bir yaşam çok güzel…
Mezun oldum , yüksek lisans çok istiyordum sonra maddi kaygılar yüzünden hemen işe başlamak zorunda kaldım aynı anda ikisini yapamazdım. İş hayatında ve üstüne sürekli okuyarak kendimi geliştireyim dedim. İş kısmı mecbur ilerliyor ama oturup da mesleki iki sayfa bir şey okuyamıyorum. Dağıldım okuma çalışma anlamında verimim çok düşük , önümde çalışmak zorunda olduğum bir sınav da olmadığı için o sorumluluğu alıp toparlanamıyorum. İş dışında kalan kısıtlı vaktimi yönetemiyorum. Yine de kendimle aramı iyi tutmaya çalışıyorum, kendi paramı ilk defa rahatça kendime harcıyorum, terapi ve diyet desteği alıyorum. İşe alışınca rutinim oturunca ufak ufak bi yerden çalışmaya başlayacağıma da inanıyorum. Hatta bu video üstüne yarım saatlik de olsa çalışabilmek için yerimde kalkıyorum
nasıl bir tevafuksa bu bölümü tam da verimimin düştüğü, kendimi hiç, sahiden hiç iyi hissetmediğim bi zamanda yayınladın nini.. ne kendimi, ne etrafımdaki insanları anlayamadığım, tembelleştiğim bi dönemdeyim. anlam aradıkça daha da yorulduğum bi dönemdeyim
verimim düştüğünde, iyi hissetmediğimde her şeyden ve herkesten sıyrılıp kendimle kalmaya gayret ediyorum. zihnimdeki kalabalıkla düzenime devam etmek imkansız oluyor. sevdiğim, huzur bulduğum bazı yerler var. buralara gidip sadece yürüyorum, nefes alıyorum, durup izliyorum. neden iyi hissetmediğimi soruyorum kendime. neler oldu, neler yaptın diyorum. kendimle konuşuyorum, konuşmazsam anlaşamam çünkü. kendime anlatıyorum, kendimle dertleşiyorum, yüzleşiyorum. sonra;
''hayatta her zaman her şey yolunda gitmez, iyi olmamak sorun değil, bazen iyi olmamak gerekir. bazen öfkeli hissetmek, ağlamak gerekir. bunları yaşadıkça insan olduğumuzu, yaşadığımızı hissederiz.'' bak bunlar senin cümlelerin, öyle dokunmuştu ki zamanında yüreğime mıh gibi aklımda hala. sonra bu cümleleri hatırlıyorum. iskender pala kalp isimli kitabında diyor ki, ..bir insanın kalbini anlamak için yüz gün; insanın kendi kalbini anlaması içinse biraz daha fazla zaman gerekiyormuş, sonsuza kadar...'' benim bu kadar vaktim olmadığına göre anlayabildiğim kadarıyla yetinmeliyim diyorum. ve devam ediyorum kaldığım yerden
hayatımı düzene koymaya çalıştığım şu dönemde senin videolarını izlemek beni gerçekten motive ediyor. hatta üniversite sınavına hazırlanırken de seninle motive oluyordum. şu an önümde kpss ve yüksek lisans var, yine seninle motive olup masaya geçiyorum. senin motive olmadığın, içine kapanık hissettiğin anları paylaşman yalnız olmadığımı hissettiriyor, teşekkür ederim 🤍✨
bence hayat bize her şeyin "mükemmel" olmadan da iyi olabileceğini bu şekilde öğretiyor Nini. planlar yapıp ona sadık kalabilmek gerçekten özveri isteyen ve sonunda insana kendisini iyi hissettiren bir şey fakat hayatın iniş-çıkışlarla dolu bir serüven olduğunu unutmayarak esneklikler de sağlamalıyız diye düşünüyorum. hem her şey zıttıyla anlam kazanmıyor mu zaten ? belki de "olabilir" ve "normal" leri artırmalıyız hayatımızda :) bu sayede toparlanmak daha kolay olacaktır gibi. fighting!
kendimi iyi hissetmediğimde ya kuran meali okuyorum ya da kore dizisi izliyorum beni gerçek dünyadan uzaklaştırıyor ve mutlu ediyor🩷
Merhaba Nini, umarım paylaşımlarına devam edersin. Daha hukuk kazanmadan önce takip ederdim seni şimdi okulum bitti. Stajımı henüz başlatmadım ve koca bir boşluk içindeyim. Savaştığını görmek bana da motive kaynağı oluyor. Sürekli paylaşımlara devam edersin umarım ve bir gün ben de güzel şeyler başardığımı (mesleki) gelip buraya yazarım. Çağın ekonomik, mesleki sıkıntıları ve belirsizlikleri içinde boğuluyormuş gibi hissediyorum seni görünce umudum tazeleniyor. Hissettirdiğin tüm güzel duyguların daha fazlası senin olsun.
Uzun yıllar boyunca verimim düştüğü her an kendime inanılmaz kötü davranırdım. Bu davranmam da iyi olduğum şeyleri yapamamak olarak hep dönerdi bana. Bir gün çok iyi yaptığım bir şeyi bile kendime bu kadar kötü davrandığım için yapamadığımı farkettiğimde gerçekler yüzüme tokat gibi çarptı. Daha kötüsü ise istediğim başarıyı da elde edememiş olup hayatımdaki büyük bir fırsatı kaçırmış olmuştum. O günden beri an'da kalmaya önem veriyorum. Verimimin düştüğünü hissediyorsam evet şu anda bunu yapmak için senin için uygun zaman değil şeklinde dizginleyip bazen 3 gün bazen 1 hafta bazen 1 ay ise uzaklaşıyorum. Bu sorumluluklarım özelinde ise baby steplerle bir haftadan sonra yapmakta olduğum işlere geri dönüyorum. Güçsüz ve kötü hissettiğinde ise ağlıyorum, ağlamaktan kaçmıyorum artık ve her seferinde daha güçlü ayağa kalktığımı deneyimliyorum.
olması gereken tempodan düştüğümü, o işten yorulduğumu ya da sıkıldığımı hissettiğimde şu ayeti rehber edinmeye çalışıyorum; "bir işi bitirince diğerine koyul." dinlenmenin de kendime faydalı başka bir uğraşla gelebileceğine inancım var. tam o anda yorulduğum bir işi (maddi manevi) bırakarak rahatlama modunu açacak farklı bir uğraşa dönüyorum. bu sayede süreç içerisinde hem kendimi çok yıpratmamış oluyorum hem de çevremi. yeni şeyler deneme ve kendimi geliştirme ise en avantajlı yanı. ❤
Nini düzenim bozulunca odağımı asla toparlayamıyorum. Kafam çok dolu oluyor ve kendime odaklanamadığım için daha fazla kızıyorum. Şu an hayatımda ufak kırılmalar yaşadığım bir dönemdeyim ve yorumları okudum çoğu kişi öyleymiş. Şu an ben de senin gibi daha sessizim. Kimseyle konuşmak dahi istemiyorum. Böyle dönemlerde bize iyi gelen şeyleri yapma taraftarıyım. Evet insan bazen sessizleşebilir ama biz dağılmış durumdayken devam eden bir hayat var sonuçta. O yüzden kendimize şefkat duyup bize iyi gelen şeyleri yapıp yola daha güçlü bir şekilde yeniden koyulmak gerektiğine inanıyorum. Bana bu aralar en iyi gelen sey aklıma gelen her anda dua etmek. Kalbim bir nebze ferahlıyor en azından. Allah herkesin yardımcısı olsun. Bu süreçler de hayatın bir parçası sonuçta.❤
Bazen sadece durmak nefes almak ve bulunduğun anın farkına varmak gerekiyor. Zaman kavramının farkında olmadan yaşayabiliyoruz. Yani neyi neden yaptığınızı hayatın hangi noktasında olduğunuzu bilin o zaman ilerlemek daha kolay olabilir. Her ne kadar zor olsa da insan kendini tanımalı bu "nefes alması" gereken zamanı bilmeli yoksa işler çok daha kötü hale gelebiliyor.
❤
Ben bu yıl kpssye hazırlandım ve uzun soluklu bir düzen kurmam gerekiyordu ama bazı sebeplerden dolayı düzenimi sağlayamadım ilk zamanlar ve kendime inanılmaz hırçın davrandım, hor gördüm. Sonlara doğru daha fazla panik oldum haliyle ve panik oldukça daha da sarpa sardı her şey maalesef. Ama bir gün kendimi sevmem, kendimin yanında olabilmem için her zaman başarılı olmak zorunda olmadığımı fark ettim. Ben sadece başarısızlıklarımın toplamı da değilim, başarılarım da başarısızlıklarım da bana ait ve beni ben yapan şeyler. Bunu idrak edince tüm karamsarlığıma rağmen daha verimli oldu çalışmalarım. Bir de insanı o yola çıkartan şeyi düşünmek ya da kendince onu simgeleyen bir şey bulmak da çok motive edici. Kendimi ne zaman kötü hissetsem (özellikle son bir aylık süreçte) atandığımda kendi evimin balkonunda yetiştireceğim renk renk sardunyalarımı düşündüm hep :') Sonuçlar açıklandı, Allah nasip ederse bu yıl balkonuma kavuşacağım :'))
Bu arada 8.58'deki animasyonun adını söyleyebilir misin, vlogta göremedim de 😌
Öyle zamanlarda beni motive eden insanların videolarını izliyorum, hesaplarını stalklıyorum. Eğer çalıştığım/okuduğum şeye odaklanamıyorsam biraz ara veriyorum. Kafamı dağıtacak şeylerle ilgileniyorum. Genelde dizi izlemek ya da biraz yürüyüş yapmak iyi geliyor ✨️ Kendimi çalışmak için zorlamıyorum. Ertesi gün için bir çalışma planı hazırlamak verimli oluyor genelde🌻🌸
Öncelikle o kadar tatlısın ki ses tonun bunun da kanıtı tabi…
Bazen böyle motivasyonun kaybolması düzenin bozulması ki o düzeni kurmak sağlamak bu denli zorken bozulmasının kolay olması beni çıldırtıyor. Ben çoğu zaman bocalıyorum ama birisi ya da bir olay/şey bi anda geri toparlanmamı sağlayabiliyor. Ama işte o olumsuz durumları yaşarken her şey zor geldiğinden biraz çetrefilli oluyor bu süreci atlatmak. Sorunu bu şekilde yanıtlamış olayım.
Kesinlikle videolarını daha uzun tutmalısın bence çünkü bize de her konuda (hayat,giyim,yabancı dil çalışma,sağlıklı beslenme, kitap okuma vb. çoğu konuda) ilham kaynağı oluyorsun.
En önemlisi de bazen insanın başkasından alması gerektiğini düşündüğüm bir söz SEVİLİYORSUN❤ bunu sakın ama sakın unutma🫶🏻🥹
videonun sonuna kadar kooocaman sarı ayıcığı aldımmmm demeni bekledimm :( toparlanmak içinde kendime şunları kulağıma küpe ettim. Ben her zaman kendimi toparlayacağım ve yine dağılacağım öncelikle bunu kafama vura vura öğrettim. sonrasında da benim yaşadığım bu olayda ağlamam bir şeyleri değiştiriyor mu ? hayır , o zaman ağlamayı kesmeliyim.' bunu kendime öğrettim. en son olarakta her zaman bir çıkış yolu oluyor bazen hemen buluyorum çıkışı, bazen biraz zaman sonra o çıkış yolunu buluyorum bunun için sabrederek akışına bırakmam gerektiğini kendime öğrettim. hayatta her zaman hemencicik çıkış yoluna ulaşman dileğiyle ♥♥
Aynı dönemde ingilizce sınavına hazırlanmaya başladık. Daha önce yanlış çalıştığım için defalarca başarısız olduğum bir sınav olan yökdil'e geçen pazar girdim (artık doğru çalışma stilini uyguladığım için öncekilere yanlış diyebiliyorum). Sınavdan çıktığımda geçebilecek kadar doğru yapıp yapmadığımı bilmiyordum ama elimden gelenin en iyisini yaptığımı ve bu zamana kadar ki yaptığım sınavlardan daha iyi olduğunu biliyordum ve bu yeterdi. Bugüne kadar dinlenmek için, hiçbir şey yapmamak için kendime izin verdim. Bugün ekim yds için tekrar kaldığım yerden devam etme planını hazırlayacağım. 'Ya bir yol bulacağız, ya da bir yol yapacağız'. Yeniden başlamalar bitmez, umudun daim olsun nini
ben mental olarak iyi hissetmediğim zamanlarda kendime şefkat göstermek yerine genelde daha da yükleniyorum🥹 ama gerçekten artık bu şekilde davranmayacağım çünkü bu işleri daha da zorlaştırıyor. senin dediğin ve yaptığın gibi ben de kendime biraz alan tanıyıp daha şefkatli olacağım✨ bir sonraki bölümde görüşmek üzere nini🙋🏻♂️
Mental olarak yorulduğumda kendime ilk önce bu durumu yaşamak için izin veriyorum çünkü nefes almak için nefes vermek gerekir. İkinci adımda kendimle güzel bir date sonrasında günlüğümle baş başa kalıp sorunumu düşünürüm ve çözüm ararım. Bu süreç her sorunumda farklı bir uzunlukta oluyor🤷🏼♀️ Çözüm bulduğumda (bazen uzun süre bulamasam da) bir şekilde kendimi çalışmaya itiyorum çünkü devam etmek bana her zaman daha kolay gelir. sonra yavaş yavaş aşarım bu durumu. böyle işte 🫠 niniloglara tekrar lütfennn ara verme niniko çünkü seni izlemek de beni çok dinlendiriyo seviliyosunn🩷
Kötü hissedip hiçbir şey yapmak istemediğimde kendime biraz dinlenmek için zaman tanırım. Bu dinlenme süreci içinde genellikle beni içinde bulunduğum durumdan çıkaran dizilere yöneliyorum. Çok kötü bir dönem geçirmiyorsam yazıyorum çünkü gerçekten kötü hissettiğimde yazmak onları bir yere kaydetmek dahi istemiyorum. O dinlenmeyi kendime tanıdıktan sonra da yavaş yavaş bir şeylerin ucundan tutarak yeniden başlamaya çalışıyorum. Beni en çok yeniden başlamaya iten şey de "neden başladığımı hatırlamak" oluyor geriye dönüp kat ettiğim mesafeye bakıyorum ve bunca yolu vazgeçmek için gelmediğimi kendime hatırlatıyorum. İnsanız elbette düşeceğiz ama önemli olan düştüğümüz yerden daha güçlü bir şekilde kalkıp yola devam etmek diye düşünüyorum.
Vee yoğun is günlerini izlemek müthiş keyif veriyoor
O kadar çalışkan ve istikrarlısın🎉ki çok özeniyorum size😊
Ninivlog devami ne zaman gelecek çok özledik🥺❤️
nasıl toparlıyorum bilmiyorum da dibine kadar dağıldığım oluyo nini..sanırım bildiğim tek bi şey var bu konuda, dağıtan şey bırak seni sonuna kadar dağıtsın, üzsün, ağlatsın ve öğretsin. Kısaca kabulleniyorum yaşadıklarımı, beni dağıtanları sonra kayıplarımı kabulleniyorum. bu çok zor biliyorum ama kabullenip onlarla birlikte kendi hayatımı yaşamaya devam ediyorum, geride kalan eksiklerle, eksilerle.. bazen ağır geldiği de oluyo ancak devam etmeliyim diyorum kendi kendime.. hayallerin, hedeflerin için devam etmelisin diyorum.
ben dağıldığım, üzüldüğüm an senin yaptığın gibi kendime sarıldım hep, kendimle aramı iyi tutmaya çalıştım, en çok kendimle konuştum ki yasım bitince ayağa kalkıp, gözyaşımı silip kaldığım yerden savaşmaya devam edeyim.. sanırım bu kadardı.. bir sonraki ninilogu dört gözle bekliyorum ninişkoo 💚
ben de zor olsa da en sonunda dinlenmeyi, yürüdüğüm yola kafamı kaldırıp bakmayı, bir nefes alıp öyle devam etmeyi öğrendim. hâlâ buna ihtiyacım olduğunu fark edemediğim anlarda hemen kendime kızıp küsüp suçlamaya başladığım oluyor :) ama sonra diyorum ki bu hayat dediğimiz şey oldukça kişisel, başka birinin vermeyeceği savaşlarımız var, başka birinin yürümeyeceği yollarımız var, arayıp arayıp bulmak belki de mesele, tam buldum derken o olmadığını fark etmek, yeniden yola düşmek.. yasamak galiba hep bir arayış, kâh içimizde kâh dışımızda arayıp duruyoruz, bazen durup bakmak gerekiyor bazen durup nefeslenmek gerekiyor.. ama ne olursa olsun yürümek güzel, aramak güzel :) ya hiç içimizde böyle bir ateş yanmasaydı?
1-2 gün mola veririm dünyayla bağlantımı keserim, sevdiğim şeyleri izlerim yerim bolca dinlenirim zaten 2. günün sonunda aktif olarak bir seyler yapmayı özlemeye basladıgımdan bebek adımlarıyla sorumluluklarıma geri dönerim (mola vermekte sorun yoktur, mola vermemek sorundur. ileride sistemin hepten çökmesine sebep olabilir.)
Evimizin kızı hoşgeldin öyle bir zamanda geldin ki konuşman çok rahatlattı emeğine sağlık ❤
Özellikle şu an içinde bulunduğum ruh hâlini yansıtmam gerekirse kendime izin veriyorum ve tekrar bir şeylere (örneğin kpss ye çalışmaya) başladığımda bunu bir başkasına söylemeden yaptığım şeylerden kimseye bahsetmeden (ailem hariç) ilerlemeyi tercih ediyorum yoksa diğer türlüsü beni çok yoruyor ve beklenti içerisindeki insanlara hesap vermek gibi oluyor bir nevî. O yüzden kendime izin verip hiç kimseye hiçbir şeyden bahsetmiyorum benim için daha iyi oluyor
Öncelikle çok mükemmeliyetçi bi duyguya sahip olduğumdan, aynı zamanda her günümün verimli geçmesi gerekiyormuş gibi davrandığımdan kırılma dönemleri olsun, iyi hissetmediğim zamanlar olsun benim için kat ve kat zor geçiyor.. ama son zamanlarda bu konuda biraz daha rahatlamış hissediyorum kendimi, çünkü istemsizce kendi düzenimin dışına çıktım, hayatımda ilk defa 30 iş günü okuduğum bölüm adına staj yaptım ve bu süreçte her gün kitap okuyamadım, ajanda dolduramadım sonra hiç olmadık insan tipleri ile karşı karşıya geldim bazen sustum bazen dilimi tutamadım...
Benim de yeni yeni bildiğim bence böyle zamanlarda sevdiğimiz, yani bizi iyi hissettiren başka şeylere yönelmeliyiz ( sürekli kitap mı okuyoruz, o zaman biraz da sürekli film izlemeliyiz, hep kahve mi içiyoruz çay'a da şans vermeliyiz, duygularımızla hareket ediyorsak mantığmızı da devreye koymalıyız)
Ben daraldığımda ve kendimce küçük şeyleri yapamayınca, nini'nin hesabına bakıyorum gönderiler adına yazılan yazıları tekrar tekrar okuyorum, sonra öne çıkanlarda öğr. nini kısımlarına defalarca bakıyorum, çünkü bu bana hep iyi geliyor 😢❤️
ben çok uzun zamandır kendimi hiç iyi hissetmiyorum nini. yaşıyorum, düzenime de dönüyorum ama o düzenin içerisinde “ben napıyorum ya” diye düşünmemek elimde değil. söyledin ya hepimizde olan bir durum mu diye, ben seni her izlediğimde, instagramda fotoğrafların altına yazdığın metinlere bakınca aaa ben de tam olarak böyle hissediyorum diyorum, hatta senin gibi düşüyorum, üzülüyorum, kırılıyorum, bazen bu şehri bırakıp gidesim de geliyor sonra bavula aynı senin gibi kendimi de koyacağım…
Ben bi konuya üzüldüğümde 5-10 dakika o konuya üzülmeye fırsat veriyorum. Duygularımı yaşamayı severim bu ağlamak da olsa. Kaçmaya çalışmam üstünü kapatmaya calısmam. Daha sonra kendimi hazır hissettiğimde gidip elimi yüzümü yıkayıp o masaya oturuyorum. Çünkü bir yerde hayat devam ediyor, etmeli.
kendime o an’da hissettiği şeyler için kızmıyorum, mentalimi toparlayamayacak durumdaysam bunu normal karşılıyor, bu durumun yaşattıkları ve yaşatacaklarına izin veriyorum. Biraz akışta kalarak sevdiğim şeyleri yapmaya, bana iyi gelen insanları daha sık görmeye özen gösteriyorum. Baktım olmuyor kendime biraz agresif davranıyorum😅 Çünkü benim hissettiklerimi benden başka kimse gerçekten iyi bilemez. Ben bile kendime kızmaya başladıysam toparlan! uyarısı geliyor bünyeye. Bir şekilde geçip gidiyor o günler. Güzelliği de burada sanırım🌪️
Ayy nini bazen o kadar ruh hâlim karmaşık oluyor ki. Bazen aniden üzgün oluyorum. Bu ölü toprağı üstümden atmak gerçekten çok zor oluyor benim için. Bazı şeyler gerçekten zaman alıyor ama beklemek, geleceği görememek, belirsizlik de insanı çok yoruyor. Tabii bunu neden yazıyorum bilmiyorum sadece yazmak istedim. Ama senin vloglarını izlemeyi çok seviyorum
Ben de benim için zor olan zamanlardan geçiyorum. Yks'ye girdim ve istediğim hukuk fakültesi için tekrar çalışmaya karar verdim. Ama bu süreç epey sancılı geçti ve geçiyor. Bir emek ve onun alınamamış karşılığı... Üstüne yıpratıcı arkadaşlıklar, yapılmış ve yine karşılığı alınamamış fedakarlıklar silsilesi... Ben yanlışı yaparak kendimden ve duygularımdan kaçtım. Hep kaçar ve kendimle kavga ederim ama bunun olmaması gerektiğini de biliyorum. Bomboş geçen günlerimde artık kaçamadım çünkü yapacak hiçbir şeyim yoktu herkes Üniversite heyecanı yaşarken benim hiçbir heyecanım yoktu ve taktım kulaklığı baktım tavana düşündüm... Günlerce ve gecelerce düşünüp kendimle konuştum. Kendime sarıldım hatalar olabilir başarısızlıklar olabilir ama ben mutsuzum diye gezdiğim bu günleri de hak etmediğimi fark ettim. Mutsuzum dedikçe dibe çekildiğimi fark ettim çünkü ve bana iyi gelen şeylere ve en önce kendime yöneldim... Kendimden kaçmamak ilaç oldu bana e tabii seni anlayan bir dost da olunca düşe kalka toparlandım hazır olmaya çalışıyorum yeni sürecim için. Çünkü fark etyim ki ben mutsuz olunca da değişmiyor ve dünya dönüyor...
Tamamen bebek adımları atarak minik hedefler oluşturmaya çalışıyorum ve kendimi ödüllendiriyorum. (Kendime çok kızıyorum ne kadar yanlış olsada) :(
ilginç bir şekilde dağılmaya başladığım bir dönemime denk geldi bu vlog, üstelik senin eski videolarını hatmediyor iken süpriz gibi fjhfd geçen dediğin gibi hepimizin hayatı aynı esasen. oluyor bazen böyle in - çık. sen düşüncelerin ve vloglarınla dengeye geliyorum neyse ki
üniversite vloglarını izliyordum dönüp dönüp arada güncele gelmek garip geliyor nini:’)
Benim sene içerisinden çok fazla düşüşlerim oluyor özellikle de çok çalıştığım dönemlerin hemen sonunda sıklıkla yaşıyorum. Böyle zamanlarda kendime zaman tanımaya çalışıyorum çünkü üzerine gittiğimde çalışma motivasyonumu bir kenara bırakırsam ayrıca da günlük modumda bir hayli düşüyor. Çözüm olarak kendime birkaç günlük zaman tanımanın yanında bir de ya çok sevdiğim bir mekan ya da gitmek istediğim bir yere giderek kendimle yalnız bir vakit geçiriyorum. Böyle olduğunda hem rahatlamış oluyorum hem de gitmek istediğim bir yere giderek aslında kendimi de ödüllendirmiş oluyorum.
Ben Yl dönemleriyle alakalı bir şeyler söylemek istiyorum. En yakın yds 22 ekimde ve sonrasında kasımda bir ales olur. Aynı zamanda her ay, e yds oluyor. Ekim ve kasım ayında edinilen puanlarla okulların bahar dönemi (başvuruları ocakta,eğitim dönemi şubatta başlayan şekilde) yüksek lisans programlarına başvuru yapılabilir. Evet güz dönemi başvuruları genellikle eğitim döneminden 4 ay önce alınıyor ama bahar dönemi daha kısa bir süreç. İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü'nde böyle oluyor. Yani aslında çok da kaçırılmış veya yanlış bir dönem değil.
Yürürsen yakın bakarsan uzak anlayışıyla ufak ufak başlamaya çalışıyorummm...
Böyle hissettiğimimin farkına vardığımda bunun geçici olduğunu da biliyorum böyle hissetmek ben de çok oluyor ve genelde 1 hafta sürüyor bunun farkında oluyorum ve her seferinde daha iyi ayağa kalkıyorum bu yüzden biraz kendime zaman ayırıp zamanı geldiğinde kaldığım yerden devam ediyorum böyle olduğunda hep bir öncekine göre daha iyi bir ben oluyor
Ben dürüst olmak istiyorum kendime fazla yükleniyorum. Onu aşmaya çalışıyorum biraz uzaklaşıyorum sonra yeniden başlamak istiyorum ve başladım İnşaAllah sınavdan geçerim hayalime biraz daha yaklaşırım ❤
Bu gibi durumlarda ne istiyorsam onu yapıyorum ki sonrasında tüm istediğini yaptın şimdi tekrar yola koyulma vakti diyebilmek için. Aynı zamanda kendime yüklenmek yerine geçmişte böyle durumlardan nasıl çıktığımı hatırlatıyorum kendime.
6:12 deki kalemlerin linkini bilen lütfen yazabilir mi? 🥺🥺
Konudan bağımsız 5:04 deki kalem hangi markanın? Yazarsanız çok sevinirim
Benden Sevgili Nini'ye
YILDIZLAR
Seni karanlıkta yatırıyorlar
Korkuyorsun geceden
Bakıp bakıp pencereden
Yatağına sokuluyorsun.
Ben hep eski yerimdeyim biliyorsun
Hava açık olduğu zamanlar
Beni seyrediyor seviniyorsun.
Ah ne olurdu ben de
Sana göründüğüm şekilde
Odana gelseydim,
Ateşböcekleri gibi
Küçücük avucunda
Yanıp yanıp sönseydim.
Seneler geçer gider büyürsün.
Bir gün olur hepsi biter
Endişeler o çocuk üzüntün
Hepsi biter
Aydınlanır seninçin geceler,
Güneş gibi görünürsün!
Biraz sabır, küçük çocuk, biraz sabır
Ama Allah'ın koyduğu yerde
Yıldızlar daima yalnızdır.
Behçet Necatigil
Videolarını ne ile çekiyorsun niniii
Migrenin için elinde tutduğun pembe şey ne acaba?❤
Buz. Renkli buzlar satılıyor tedi gibi mağazalarda.
Ne iş yapıyorsunuz?
Ben çok kötü hissettiğimde şunu soruyorum yarın ölsem şu an ne yapmak isterdim çünkü kötü hissetmekle yarın öleceğini bilmek hemen aynı duygular benim için.Uzun süre kötü hissettikleri için insanlar ölümü seçiyor bence.Neyse sorum cevabı şu oluyor kahveni al kore dizisi izlemeye devam et.mkdfdlkfkfdlf
Bu gibi durumlarda ne istiyorsam onu yapıyorum ki sonrasında tüm istediğini yaptın şimdi tekrar yola koyulma vakti diyebilmek için. Aynı zamanda kendime yüklenmek yerine geçmişte böyle durumlardan nasıl çıktığımı hatırlatıyorum kendime.