Μέσα στα μάτια μας εικόνες κι οι πιο πολλές δεν είναι όμορφες. Αναρωτιέμαι συχνά στον δρόμο τι πρόσεχες! Εγώ συνήθως κοιτάζω ψηλά, χάνομαι σε γειτονιές γνώριμες. Πες μου ό,τι θες για μας, είμαστε οντότητες χαλασμένες με κώδικες τιμής και ζωές πρόχειρες... Σε μια στιγμή σχεδόν απόλυτης χαράς η προσμονή μου τεταμένη μένει. Τι θέλεις, ας πρόσεχες! Ασπρόμαυρες οι προσευχές της μάνας για δυο ψυχές ποικιλόχρωμες που έφαγαν τόσο damage. Πόσο να 'μουν; Από τόσος δα δεν ανήκα. Να που τα καταφέραμε εντάξει, ο Αλέξανδρος κι η Άρτεμις. Νιώθω σαν άλλος Άτλας μα πολύ μικρός, συσσωρεύω δυνάμεις, έχω στο νου μου το άστρο μας. Άσε το ραπ, εδώ που ζω μπορεί να χάσεις την ζωή σου σ' ενα βράδυ ή να σε στριμώξουν οι μπάτσοι. Για ποια φάση μου μιλάς, ποιος από σας θα 'ταν έτοιμος να πεθάνει; Ποιος από σας είναι αλάνι, ε; Από την γη των δαιμονισμένων είναι κι άλλοι που αγαπώ πολύ γιατί μένουν ζωντανοί στην νεκρόπολη και πίνουμε από την ίδια φιάλη... Αισθάνομαι τόσα που δεν είπα καθώς προσπαθώντας δεν βρήκα ρήμα γι αυτά που μέσα μας νιώσαμε, τι κρίμα! Τιμή μας ήταν σχεδόν πάντοτε μα ποιοι γίναμε στην τελική μαν; Είμαι περήφανος για την δύναμή μας. Είμαι ερωτευμένος με την Αθήνα κι είμαι θύμα της. Αντί να την κάψω σαν φυλακή, γίνομαι φύλακας: Προστατεύω τις νύχτες που εσύ φταις. Μέσα στα μάτια μας εικόνες κι οι πιο πολλές δεν είναι όμορφες, μα οι δικές σου ήταν όλες όσες έχτιζες επειδή θες, επίτηδες! Οι υπόλοιπες επίπεδες. Τέλος πάντων, από την αρχή Το πρώτο πακέτο ήταν σκληρό, καπνίζαμε σα μαλάκες λοιπόν Πες (σ)το πεπρωμένο Μπορείς να το κάνεις, στο υπόσχομαι Εύχομαι να ρέεις στο χρόνο με χάρη Οι ψυχές μας μαύρος αχινός στις σφιγμένες γροθιές μας Αφενός, φαινόταν αναπόφευκτο Αφετέρου γίνεται κι αλλιώς Στο υπόσχομαι Τα παιδιά μας θα 'ναι πιο σοφά από μας Ονειρεύομαι πως όλα θα γίνουν όπως τα θες, αλλά ντάξει Ξέρεις, όλα πληρώνονται κάποτε Πιο καλά νωρίς, σκέφτομαι Εκλογικεύοντας όσα συνέβησαν στα Πατήσια μεγαλώνοντας γίναμε εμείς Μη, σταματάς ποτέ παρόλα αυτά, μέσα μας ήλιος Λουλούδια, θάλασσα, δεν θα άλλαζα κάτι Φίλος με το παρελθόν, όχι δούλος ή σκλάβος Έκανα λάθη Πέθανα πάντως, οπότε τι; Το ποτό φετίχ, τα μυαλά κονφετί Ιχθύς απ' τις 8 Μαρτίου, 11 το βράδυ μια Τετάρτη στο Μητέρα Δεν άργησα να 'ρθω, δεν ήρθα νωρίς, ήμουν Άγγλος Οι μοίρες με μισούν το ίδιο κι οι τρεις Πάλι καλά που μεγάλωσα με σκύλο γιατί, δεν είχα γονείς Αγωνίες, το μυαλό μου γεμάτο γωνίες Σκέψου σφαιρικά! Επιτρέπω κάποιους περιμετρικά μα στην μέση αν μπήκες κι επιλέγεις άλλοθι, απογοήτευση Προσδοκώ μα δε προδικάζω το πώς, αποπροσανατολισμένος επίτηδες Χάραζα μύθους Είμαστε χαρακτήρες Αλλά χανόμαστε εύκολα, σαν αναπτήρες Σαν να μας πήρες αλλά χωρίς να το θέλεις απ' το κοινό μας τραπέζι Εκ παραδρομής Εντελώς μηχανικά, έτσι Χωρίς λόγο, καταλάθος Μαλακία
«Σαν άλλος Ατλας μα πολύ μικρός, στους ώμους μου έχω το άστρο μας» -19/3/22 «Νιώθω σαν Ατλας μα πολύ μικρός, συσσωρεύω δυνάμεις, Έχω στο νου μου το άστρο μας» -10/10/23
"Αναρωτιέμαι συχνά στο δρόμο τι πρόσεχες;! Εγώ συνήθως κοιτάζω ψηλά, χάνομαι σε γειτονιές γνώριμες" Σαν να έκλεισε τον δίσκο, αυτό το κομμάτι, ελπίζω να ειναι απλά η ιδέα μου..
Μέσα στα μάτια μας εικόνες κι οι πιο πολλές δεν είναι όμορφες.
Αναρωτιέμαι συχνά στον δρόμο τι πρόσεχες!
Εγώ συνήθως κοιτάζω ψηλά, χάνομαι σε γειτονιές γνώριμες.
Πες μου ό,τι θες για μας, είμαστε οντότητες χαλασμένες με κώδικες τιμής και ζωές πρόχειρες...
Σε μια στιγμή σχεδόν απόλυτης χαράς η προσμονή μου τεταμένη μένει.
Τι θέλεις, ας πρόσεχες!
Ασπρόμαυρες οι προσευχές της μάνας για δυο ψυχές ποικιλόχρωμες που έφαγαν τόσο damage.
Πόσο να 'μουν; Από τόσος δα δεν ανήκα.
Να που τα καταφέραμε εντάξει, ο Αλέξανδρος κι η Άρτεμις.
Νιώθω σαν άλλος Άτλας μα πολύ μικρός, συσσωρεύω δυνάμεις, έχω στο νου μου το άστρο μας.
Άσε το ραπ, εδώ που ζω μπορεί να χάσεις την ζωή σου σ' ενα βράδυ ή να σε στριμώξουν οι μπάτσοι.
Για ποια φάση μου μιλάς, ποιος από σας θα 'ταν έτοιμος να πεθάνει;
Ποιος από σας είναι αλάνι, ε;
Από την γη των δαιμονισμένων είναι κι άλλοι που αγαπώ πολύ γιατί μένουν ζωντανοί στην νεκρόπολη και πίνουμε από την ίδια φιάλη...
Αισθάνομαι τόσα που δεν είπα καθώς προσπαθώντας δεν βρήκα ρήμα γι αυτά που μέσα μας νιώσαμε, τι κρίμα!
Τιμή μας ήταν σχεδόν πάντοτε μα ποιοι γίναμε στην τελική μαν;
Είμαι περήφανος για την δύναμή μας.
Είμαι ερωτευμένος με την Αθήνα κι είμαι θύμα της.
Αντί να την κάψω σαν φυλακή, γίνομαι φύλακας:
Προστατεύω τις νύχτες που εσύ φταις.
Μέσα στα μάτια μας εικόνες κι οι πιο πολλές δεν είναι όμορφες,
μα οι δικές σου ήταν όλες όσες έχτιζες επειδή θες, επίτηδες!
Οι υπόλοιπες επίπεδες.
Τέλος πάντων, από την αρχή
Το πρώτο πακέτο ήταν σκληρό, καπνίζαμε σα μαλάκες λοιπόν
Πες (σ)το πεπρωμένο
Μπορείς να το κάνεις, στο υπόσχομαι
Εύχομαι να ρέεις στο χρόνο με χάρη
Οι ψυχές μας μαύρος αχινός στις σφιγμένες γροθιές μας
Αφενός, φαινόταν αναπόφευκτο
Αφετέρου γίνεται κι αλλιώς
Στο υπόσχομαι
Τα παιδιά μας θα 'ναι πιο σοφά από μας
Ονειρεύομαι πως όλα θα γίνουν όπως τα θες, αλλά ντάξει
Ξέρεις, όλα πληρώνονται κάποτε
Πιο καλά νωρίς, σκέφτομαι
Εκλογικεύοντας όσα συνέβησαν στα Πατήσια μεγαλώνοντας γίναμε εμείς
Μη, σταματάς ποτέ παρόλα αυτά, μέσα μας ήλιος
Λουλούδια, θάλασσα, δεν θα άλλαζα κάτι
Φίλος με το παρελθόν, όχι δούλος ή σκλάβος
Έκανα λάθη
Πέθανα πάντως, οπότε τι;
Το ποτό φετίχ, τα μυαλά κονφετί
Ιχθύς απ' τις 8 Μαρτίου, 11 το βράδυ μια Τετάρτη στο Μητέρα
Δεν άργησα να 'ρθω, δεν ήρθα νωρίς, ήμουν Άγγλος
Οι μοίρες με μισούν το ίδιο κι οι τρεις
Πάλι καλά που μεγάλωσα με σκύλο γιατί, δεν είχα γονείς
Αγωνίες, το μυαλό μου γεμάτο γωνίες
Σκέψου σφαιρικά!
Επιτρέπω κάποιους περιμετρικά μα στην μέση αν μπήκες κι επιλέγεις άλλοθι, απογοήτευση
Προσδοκώ μα δε προδικάζω το πώς, αποπροσανατολισμένος επίτηδες
Χάραζα μύθους
Είμαστε χαρακτήρες
Αλλά χανόμαστε εύκολα, σαν αναπτήρες
Σαν να μας πήρες αλλά χωρίς να το θέλεις απ' το κοινό μας τραπέζι
Εκ παραδρομής
Εντελώς μηχανικά, έτσι
Χωρίς λόγο, καταλάθος
Μαλακία
8 Μαρτίου κι εγώ αλάνι μου….
Ήσουν είσαι και θα είσαι.... Στην καρδιά μας!
🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥
«Σαν άλλος Ατλας μα πολύ μικρός, στους ώμους μου έχω το άστρο μας»
-19/3/22
«Νιώθω σαν Ατλας μα πολύ μικρός, συσσωρεύω δυνάμεις,
Έχω στο νου μου το άστρο μας»
-10/10/23
!!!
Είναι και άλλοι που αγαπώ πολύ γιατί είναι ζωντανοί στη νεκρόπολη …
Άλλο ένα χαλαρό εύθυμο κομμάτι, ωραίος
Επίτηδες γάμησε ! ❤
Αισθάνομαι τόσα που δεν είπα καθώς προσπαθώντας δεν βρήκα ρήμα για αυτα που μέσα μας νιώσαμε , τι κρίμα .
Αντι είσαι απίστευτος ρε αδερφέ πραγματικά αγάπη και σεβασμός
Background mousiki akougete full TLOU, ekanes re-imagine to original song gia auto to beat? Kinda slaps se antithesi me to game gia mena
Μπηκα στα σχόλια να δω αν ειμαι η μόνη που το ακούω αυτο 🫠
pame ligo
Θυμίζει αρκετά Jolly Roger το παλικάρι! 🔥
"Αναρωτιέμαι συχνά στο δρόμο τι πρόσεχες;!
Εγώ συνήθως κοιτάζω ψηλά, χάνομαι σε γειτονιές γνώριμες"
Σαν να έκλεισε τον δίσκο, αυτό το κομμάτι, ελπίζω να ειναι απλά η ιδέα μου..
Επιτρέπω κάποιους περιμετρικά μα στην μεση…🫠
The last of us 🫠🫠🫠🫠