Wiele lat temu , będąc na Fundamencie rekolekcji ignacjańskich w Gdyni odkryłam Thomasa Mertona. Pierwszą , bardzo ważną dla mnie książką była ,, Nikt nie jest samotną wyspą '' Później przeczytałam ,,Siedmiopiętrową górę'' i ,,Nowy posiew kontemplacji''.Merton stał się dla mnie duchowym przyjacielem w poszukiwaniu mojego powołania. Mam te książki do dzisiaj , czasami wracam do tego co mnie poruszyło w nich kilkanaście lat temu. Bardzo poruszyła mnie też książka Jamesa Martina SJ ,, Być sobą to być świętym '' . Dzięki niej zrozumiałam ,że nie muszę stawać się nikim innym , po prostu powinnam być sobą . Dla mnie książki, są jedną z dróg jaką Bóg chce się z nami komunikować.
Dziękuję Ci za podzielenie się! Też bardzo lubię Mertona. Czytałem "Nowy posiew kontemplacji" i fragmenty "Nikt nie jest samotną wyspą". Jamesa Martina SJ wiele osób mi polecało. Muszę kiedyś po niego sięgnąć.
A co do treści tego rozdziału w książce, mi spodobał się uniwersalny przekaz zdania, że Bóg jest obecny w każdym szczególe tego, jak traktujemy się wzajemnie. Drobne gesty, słowa czułości, miłości, wdzięczności. Nie odpuszczać tylko działać, czasem wbrew. W każdej jednej relacji- wobec starszych rodziców, wrednego rodzeństwa, trudnego klienta, ale i uważnego spowiednika (to dopiero intymna, choć chwilowa, relacja!). Zaklinać rzeczywistość drobnymi gestami uprzejmości, takimi minirandkami:)
Super, bardzo mi się to podoba! 😀 Po nagraniu tego odcinka zapisałem sobie na kartce myśl "Bóg zamieszkuje w naszych ludzkich relacjach miłości". To, co piszesz, jeszcze bardziej trafia w punkt. On jest nie tylko tam, gdzie dwoje ludzi obdarza się miłością, ale jest ze mną wszędzie tam, gdzie ja obdarzam drugiego człowieka bezinteresowną życzliwością i dobrocią. On zamieszkuje w każdym takim geście. To naprawdę piękne. 🙂
Przemo, tak bardzo jestem Ci wdzięczna za to, że tworzysz w sieci przestrzeń na rozmowę o tych trudnych tematach. To wiele dla mnie znaczy i bardzo pomaga na duchowej drodze. A w kwestii dbania o swoje źródło, odpoczynek, reset, to, moim zdaniem, nie jest to możliwość ani przywilej, z którego mogę skorzystać lub nie. W moim doświadczeniu codzienności kontakt ze źródłem, dbanie o wewnętrzne zasoby to mój obowiązek, jeśli chcę w pełni i świadomie smakować życie, budować trwałe relacje oraz być dla moim bliskich, dla dzieci oparciem, źródłem i przykładem. Tak często zapominam o sobie, o dbanie o siebie, a potem tak boleśnie uświadamiam sobie, że "zajechana" nie wnoszę niczego dobrego do relacji. Kontakt ze Źródłem jest jak potrzeba wzięcia głębokiego wdechu po wysiłku. Dla mnie taką podstawą jest medytacja i joga 😊
Kontakt ze Źródłem - to jest to, o co chodzi. Ostatnio zachęcałem moich rekolektantów do pomodlenia się fragmentem z Listu do Rzymian: "Stworzenie z upragnieniem oczekuje objawienia się synów Bożych." Ja to rozumiem właśnie w ten sposób, że synowie (i córki) Boga to Ci, którzy odnaleźli siebie w Jego pełnym miłości spojrzeniu, w Jego miłującej obecności, poznali Źródło swojego życia i szczęścia i wciąż do niego powracają. Każdy człowiek i całe stworzenie tęskni za spotykaniem takich właśnie ludzi, więc najlepszym, co mogę zrobić dla innych, to nieustannie czerpać życie z boskiego Źródła i dzielić się moim życiem wolnego, szczęśliwego syna / córki Boga z każdym, kogo napotkam. Dziękuję Ci za Twój komentarz i za dzielenie się życiem! 😊
To co mnie zatrzymało, to ludzka zdolność do kategoryzowania dziedzin, na te w których Pan Bóg może działać oraz na te, w których nie może. Rodzi to takie wyobrażenie, jakby w niektórych przestrzeniach Panu Bogu nie wypadało się pojawiać. Ostatnio na kanwie rzeczywistości przoduje u mnie pewna myśl. Skoro Pan Bóg powołał mnie do życia, to najlepszym co mogę zrobić w tym momencie, to zaprosić Go do pomocy w każdej części i roli, jaką mam do spełnienia dla innych osób - wspólnoty. Uznaję za najbardziej istotne pytanie: Kim jestem dla Pana Boga? Czy mam spełniać jakąś rolę dla Niego, czy dzięki Niemu? Czy we wszystkich aspektach mojego życia, to czym się zajmuję, powinno być niejako tylko skutkiem ubocznym zanurzenia się w Jego miłości. 3 książki zamówione - może część drzew jest powołanych do niesienia treści xD
Mam podobnie - też chcę zapraszać mojego Stwórcę do każdej przestrzeni mojego życia i każdej roli, którą pełnię. Chrystus to nie Królowa Angielska - nie obowiązuje Go dworski ceremoniał. Narodził się w stajence, więc nie pogardzi też i moim życiem, takim, jakie ono jest. Czuję, że tym, co otworzyło mnie na takie spotykanie się z Nim wszędzie, było odkrycie, że On nie jest sędzią, który by ciągle sprawdzał i oceniał czy Jego stworzenia postępują dobrze czy źle, ale że jest Miłością, która kocha nawet tych, którzy uważają samych siebie za Jej nieprzyjaciół.
Hehe jako dziecko moim ulubionym momentem w szkolnym życiu był czas kiedy mama kupowała mi nowe książki i tak jak Ty brałam je i "sztachałam" się ich zapachem 😅🤪 A z ważnych dla mnie książek to "Chcę być kochana jak chcę" Katarzyny Miller i Ewy Konarzewskiej, "Żyć i przetrwać w rodzinie" Skinnera i Clease'go oraz "Bóg vs cierpienie. Dlaczego Bóg nie chce abyś cierpiał?" księdza Dziewieckiego. To książki które naprawdę zmieniły coś w moim życiu.
Wąchacze książek, łączcie się! 😂 Dzięki za podzielenie się tytułami inspirujących książek! Obczaję. Szczególnie zainteresował mnie tytuł "Żyć i przetrwać w rodzinie". Kiedyś widziałem komediowo-socjologiczny film "Jak wkurzać ludzi" Johna Cleese'ego z 1969 roku i bardzo mnie zainspirował w kwestii tego, czego NIE robić innym. ;)
Zacznę od czegoś co mnie rozbawiło. Piotruś zobaczył unboxing i orzekł "ojciec Przemo umie ładnie książkę pokazać i jest tak samo dziwny jak ty, bo je wącha" 😂 też mam w domu książki papierowe, pracuje tylko z takimi, choć ich nie kolekcjonuję, ale puszczam dalej w świat. Zdecydowanie bardziej wolę papier niż ebook. Co do dalszej części to u nas z randkami w małżeństwie jest strasznie trudno, bo nie mamy aktualnie opieki dla dzieci. Przyjaciele, którzy ostatnio zajmowali się dziećmi są chętni, ale nie chcemy ich zbytnio wykorzystywać. Ostatnio bardzo nam pomogli, gdy my zajmowaliśmy się moją mamą... I tak jakoś trudno zwyczajnie się wyrwać. Ja mam potrzebę wychodzić sama - na mszę w tygodniu, do przyjaciółki, na spacer. I dbam o to bardzo, bo kilka lat temu bardzo tę sferę zaniedbałam i mocno odbiło się to nie tylko na mnie, ale i na moich chłopakach. Dziękuję za ten odcinek - nieustannie budzi się we mnie duży podziw za Twoją otwartość i szczerość.
Bardzo ważną dla mnie książką, do której wracałam chyba 3krotnie, jest "Podróż kobiety" Katriny J. Zeno. Bazująca na jej życiu osobistym oraz na teologii ciała JP II. Bardzo dużo wartościowych treści dla każdej kobiety. Podobnie jak w książce "D I S" którą Ojcze przetłumaczyłeś, za co bardzo Ci dziękuję. Właśnie ją połknęłam. Dużo ważnych tematów.
Też jestem za książkami , też dobry sposób taka biblioteczkę zostawić potem lub przekazać komuś .Poza tym można podkreślać wersy i można do niej wracać .
był czas kiedy w papierowej wersji kupowalam wznowione wydania książek z dzieciństwa z genialnymi ilustracjami , np. Bohdana Butenki w Andronach J. Brzechwy!
bardzo fajny przekaz , podoba mi się również to ze wiem gdzie mogę znaleźć temat który najbardziej mnie interesuje ( chodzi o rozpiskę czasowa ). Pytanie ; co zrobić jak przemówić do drugiej osoby ażeby zrozumiała ze każda osoba ma swoje własne potrzeby aby się zatrzymać , przemyśleć lub spędzić czas z Bogiem albo ze swoimi myślami. Ja wiem ze to jest mega ważne to funkcjonowania niestety brakuje mi już argumentacji aby to samo zrozumiała moja druga połówka. Help
Dziękuję za komentarz i dobre słowo! Jeśli chodzi o to, jak przemówić do swojej "drugiej połówki"... Myślę, że nie ma konieczności, by druga osoba zrozumiała nas w pełni z naszymi potrzebami. Wystarczy, że uszanuje nasze potrzeby i nasze granice. Podobnie i my - jeśli druga osoba ma inne potrzeby od nas - nie musimy za wszelką cenę starać się zrozumieć. Wystarczy po prostu uszanować, i zobaczyć na ile mogę pomóc tej mojej drugiej połówce z zaspokajaniu jej potrzeb, a na ile musi ona sobie poradzić sama, bo to już przekracza moje możliwości. Bo tak naprawdę w związku nie jesteśmy dwiema połówkami jednej całości. Jesteśmy dwiema wolnymi istotami, które postanowiły razem wędrować przez życie, ramię w ramię, solidarnie, ale nie w całkowitym wzajemnym uzależnieniu się od siebie.
Życie duchowe wymaga czasu , zawsze we mnie był ten konflikt jak to pogodzić,to jest straszne ,że ludzie muszą zmagać się z takimi rzeczami jak brak czasu ,żeby pomyśleć .Dlatego od jakiegoś czasu ,,instynkt pochodzący od Boga ,, mówi mi Ewa bezżenność jest dla ciebie ,co nie znaczy ,że na tej drodze ma nie zniknąć moje ego i ja ...owszem ,ma zniknąć .Ale rozumiem przeładowanych rodziców ,tacy potrzebują rozrywki bardziej niż rozwoju .Mam koleżanki samotne matki ,takie ciężko namówić na rozwój ,raczej myślą jak wyrwać się z kieratu .Jakoś tak działa u nich instynkt samozachowawczy .
Myślę, że każdy człowiek ma swoją drogę rozwoju. Rozwijamy się różnie i przez to mamy czym siebie nawzajem ubogacać. Gdybyśmy wszyscy byli tak samo rozwinięci na wszystkich polach, to nie byłoby o czym gadać, bo wszyscy wiedzieliby już wszystko. ;) Ja, mając więcej czasu na życie duchowe, czuję się wezwany do tego, by dzielić się nim z innymi. A od rodziców mogę się uczyć np. właśnie tego, jak można wyrwać się z kieratu i dobrze, zdrowo wypocząć.
Tego niestety nie ma na RUclips. To był live na ich profilu na FB, którego fragment sobie nagrałem. Ale polecam śledzić ich profil, bo fajni, mądrzy i wierzący ludzie z nich są. 🙂
Książkę można kupić tu: wydawnictwowam.pl/prod.duchowosc-intymnosc-i-seksualnosc.30233.htm?sku=87207 Polecam! 🙂 Zachęcam również żeby odwiedzić Ludzi Pełnych Życia: ludziepelnizycia.pl/
Książka do której ciagle wracam to On i ja Gabrieli Bossis… szczególnie 2 tom… Jezus mówi do Gabrieli Słowa, które prawie zawsze Jezus mówi do mnie o problemie, który akurat przeżywam…
Ja myślę że skoro unizenie to skrucha duchowa znaczy że duch swiety zaczął oświęcać dusze Magdaleny i ona nie czuła już skrepowania. Czesto to skrupuly nas wiążą i nie możemy inaczej. Że osoba uwolniona od tego jest w stanie być ponad to . Trzeba prosić ducha sw aby nie patrzec cielesne. Dzis jeden z księży mówił że aby dokonała się w pelni cale misterium jezusa to najpierw musiał psychicznie cierpieć wiec i my musimy psychicznie się uwolnić od tego co psychiczne dzieki lasce. Taka myśl :-)
@@DuchCiel proszę cieszę się że poruszasz takie tematy. Myślę że dzienniki duchowe mogą ci rozjaśnić np polecam Roberte Babiak ma imprimatur kościoła. :-)
Próbowałam dwukrotnie, jednak jednak już po zalogowaniu się przez Google okazuje się, że do darmowej dostawy pozostało jednak ok. 49 zł (nie jest ona darmowa od 0 zł, jak napisano pierwotnie)...😉
@@paulanowak5359 Oł, to niefajnie. Ja kiedyś (dawno) zamawiałem książkę na stronie WAMu z wysyłką jako list polecony, i z tego co pamiętam było za 0 zł. Może coś się zmieniło od tego czasu, a oni nie zmienili informacji na stronie, nie wiem 🤷🏻♂️
![Toksyczne matki i teściowe. Grzegorz Łęcicki [Rozmowy o apologetyce #76]](http://i.ytimg.com/vi/59MW8z8I8d0/mqdefault.jpg)
Super. Dziękuję za inspirujące wskazówki ♥️
Wiele lat temu , będąc na Fundamencie rekolekcji ignacjańskich w Gdyni odkryłam Thomasa Mertona. Pierwszą , bardzo ważną dla mnie książką była ,, Nikt nie jest samotną wyspą '' Później przeczytałam ,,Siedmiopiętrową górę'' i ,,Nowy posiew kontemplacji''.Merton stał się dla mnie duchowym przyjacielem w poszukiwaniu mojego powołania. Mam te książki do dzisiaj , czasami wracam do tego co mnie poruszyło w nich kilkanaście lat temu. Bardzo poruszyła mnie też książka Jamesa Martina SJ ,, Być sobą to być świętym '' . Dzięki niej zrozumiałam ,że nie muszę stawać się nikim innym , po prostu powinnam być sobą . Dla mnie książki, są jedną z dróg jaką Bóg chce się z nami komunikować.
Dziękuję Ci za podzielenie się! Też bardzo lubię Mertona. Czytałem "Nowy posiew kontemplacji" i fragmenty "Nikt nie jest samotną wyspą". Jamesa Martina SJ wiele osób mi polecało. Muszę kiedyś po niego sięgnąć.
A co do treści tego rozdziału w książce, mi spodobał się uniwersalny przekaz zdania, że
Bóg jest obecny w każdym szczególe tego, jak traktujemy się wzajemnie. Drobne gesty, słowa czułości, miłości, wdzięczności. Nie odpuszczać tylko działać, czasem wbrew. W każdej jednej relacji- wobec starszych rodziców, wrednego rodzeństwa, trudnego klienta, ale i uważnego spowiednika (to dopiero intymna, choć chwilowa, relacja!). Zaklinać rzeczywistość drobnymi gestami uprzejmości, takimi minirandkami:)
Super, bardzo mi się to podoba! 😀
Po nagraniu tego odcinka zapisałem sobie na kartce myśl "Bóg zamieszkuje w naszych ludzkich relacjach miłości". To, co piszesz, jeszcze bardziej trafia w punkt. On jest nie tylko tam, gdzie dwoje ludzi obdarza się miłością, ale jest ze mną wszędzie tam, gdzie ja obdarzam drugiego człowieka bezinteresowną życzliwością i dobrocią. On zamieszkuje w każdym takim geście. To naprawdę piękne. 🙂
Przemo, tak bardzo jestem Ci wdzięczna za to, że tworzysz w sieci przestrzeń na rozmowę o tych trudnych tematach. To wiele dla mnie znaczy i bardzo pomaga na duchowej drodze.
A w kwestii dbania o swoje źródło, odpoczynek, reset, to, moim zdaniem, nie jest to możliwość ani przywilej, z którego mogę skorzystać lub nie. W moim doświadczeniu codzienności kontakt ze źródłem, dbanie o wewnętrzne zasoby to mój obowiązek, jeśli chcę w pełni i świadomie smakować życie, budować trwałe relacje oraz być dla moim bliskich, dla dzieci oparciem, źródłem i przykładem. Tak często zapominam o sobie, o dbanie o siebie, a potem tak boleśnie uświadamiam sobie, że "zajechana" nie wnoszę niczego dobrego do relacji. Kontakt ze Źródłem jest jak potrzeba wzięcia głębokiego wdechu po wysiłku. Dla mnie taką podstawą jest medytacja i joga 😊
Kontakt ze Źródłem - to jest to, o co chodzi.
Ostatnio zachęcałem moich rekolektantów do pomodlenia się fragmentem z Listu do Rzymian: "Stworzenie z upragnieniem oczekuje objawienia się synów Bożych." Ja to rozumiem właśnie w ten sposób, że synowie (i córki) Boga to Ci, którzy odnaleźli siebie w Jego pełnym miłości spojrzeniu, w Jego miłującej obecności, poznali Źródło swojego życia i szczęścia i wciąż do niego powracają. Każdy człowiek i całe stworzenie tęskni za spotykaniem takich właśnie ludzi, więc najlepszym, co mogę zrobić dla innych, to nieustannie czerpać życie z boskiego Źródła i dzielić się moim życiem wolnego, szczęśliwego syna / córki Boga z każdym, kogo napotkam.
Dziękuję Ci za Twój komentarz i za dzielenie się życiem! 😊
To co mnie zatrzymało, to ludzka zdolność do kategoryzowania dziedzin, na te w których Pan Bóg może działać oraz na te, w których nie może. Rodzi to takie wyobrażenie, jakby w niektórych przestrzeniach Panu Bogu nie wypadało się pojawiać.
Ostatnio na kanwie rzeczywistości przoduje u mnie pewna myśl. Skoro Pan Bóg powołał mnie do życia, to najlepszym co mogę zrobić w tym momencie, to zaprosić Go do pomocy w każdej części i roli, jaką mam do spełnienia dla innych osób - wspólnoty.
Uznaję za najbardziej istotne pytanie: Kim jestem dla Pana Boga? Czy mam spełniać jakąś rolę dla Niego, czy dzięki Niemu? Czy we wszystkich aspektach mojego życia, to czym się zajmuję, powinno być niejako tylko skutkiem ubocznym zanurzenia się w Jego miłości.
3 książki zamówione - może część drzew jest powołanych do niesienia treści xD
Mam podobnie - też chcę zapraszać mojego Stwórcę do każdej przestrzeni mojego życia i każdej roli, którą pełnię. Chrystus to nie Królowa Angielska - nie obowiązuje Go dworski ceremoniał. Narodził się w stajence, więc nie pogardzi też i moim życiem, takim, jakie ono jest.
Czuję, że tym, co otworzyło mnie na takie spotykanie się z Nim wszędzie, było odkrycie, że On nie jest sędzią, który by ciągle sprawdzał i oceniał czy Jego stworzenia postępują dobrze czy źle, ale że jest Miłością, która kocha nawet tych, którzy uważają samych siebie za Jej nieprzyjaciół.
Dziękuję bardzo 💙 pozdrawiam serdecznie.
Szczęśliwości z Panem Bogiem 🤗😇♥️
Dzięki, dzięki! Duchowość cielesności nawet w kontakcie z książką!! Też tak mam!
Hehe jako dziecko moim ulubionym momentem w szkolnym życiu był czas kiedy mama kupowała mi nowe książki i tak jak Ty brałam je i "sztachałam" się ich zapachem 😅🤪
A z ważnych dla mnie książek to "Chcę być kochana jak chcę" Katarzyny Miller i Ewy Konarzewskiej, "Żyć i przetrwać w rodzinie" Skinnera i Clease'go oraz "Bóg vs cierpienie. Dlaczego Bóg nie chce abyś cierpiał?" księdza Dziewieckiego. To książki które naprawdę zmieniły coś w moim życiu.
Wąchacze książek, łączcie się! 😂
Dzięki za podzielenie się tytułami inspirujących książek! Obczaję. Szczególnie zainteresował mnie tytuł "Żyć i przetrwać w rodzinie". Kiedyś widziałem komediowo-socjologiczny film "Jak wkurzać ludzi" Johna Cleese'ego z 1969 roku i bardzo mnie zainspirował w kwestii tego, czego NIE robić innym. ;)
Zacznę od czegoś co mnie rozbawiło. Piotruś zobaczył unboxing i orzekł "ojciec Przemo umie ładnie książkę pokazać i jest tak samo dziwny jak ty, bo je wącha" 😂 też mam w domu książki papierowe, pracuje tylko z takimi, choć ich nie kolekcjonuję, ale puszczam dalej w świat. Zdecydowanie bardziej wolę papier niż ebook. Co do dalszej części to u nas z randkami w małżeństwie jest strasznie trudno, bo nie mamy aktualnie opieki dla dzieci. Przyjaciele, którzy ostatnio zajmowali się dziećmi są chętni, ale nie chcemy ich zbytnio wykorzystywać. Ostatnio bardzo nam pomogli, gdy my zajmowaliśmy się moją mamą... I tak jakoś trudno zwyczajnie się wyrwać. Ja mam potrzebę wychodzić sama - na mszę w tygodniu, do przyjaciółki, na spacer. I dbam o to bardzo, bo kilka lat temu bardzo tę sferę zaniedbałam i mocno odbiło się to nie tylko na mnie, ale i na moich chłopakach. Dziękuję za ten odcinek - nieustannie budzi się we mnie duży podziw za Twoją otwartość i szczerość.
Dziękuję Ci za szczere podzielenie się swoim życiem!
Pozdrowienia dla Piotrusia... i dla wszystkich "książkowąchaczy"! 😁😉
Bardzo ważną dla mnie książką, do której wracałam chyba 3krotnie, jest "Podróż kobiety" Katriny J. Zeno. Bazująca na jej życiu osobistym oraz na teologii ciała JP II. Bardzo dużo wartościowych treści dla każdej kobiety. Podobnie jak w książce "D I S" którą Ojcze przetłumaczyłeś, za co bardzo Ci dziękuję. Właśnie ją połknęłam. Dużo ważnych tematów.
Dziękuję Ci! Nie znałem wcześniej tej książki. Z pewnością po nią sięgnę.
Dziękuję.
Dziękuję
Też jestem za książkami , też dobry sposób taka biblioteczkę zostawić potem lub przekazać komuś .Poza tym można podkreślać wersy i można do niej wracać .
był czas kiedy w papierowej wersji kupowalam wznowione wydania książek z dzieciństwa z genialnymi ilustracjami , np. Bohdana Butenki w Andronach J. Brzechwy!
bardzo fajny przekaz , podoba mi się również to ze wiem gdzie mogę znaleźć temat który najbardziej mnie interesuje ( chodzi o rozpiskę czasowa ).
Pytanie ; co zrobić jak przemówić do drugiej osoby ażeby zrozumiała ze każda osoba ma swoje własne potrzeby aby się zatrzymać , przemyśleć lub spędzić czas z Bogiem albo ze swoimi myślami. Ja wiem ze to jest mega ważne to funkcjonowania niestety brakuje mi już argumentacji aby to samo zrozumiała moja druga połówka. Help
Dziękuję za komentarz i dobre słowo!
Jeśli chodzi o to, jak przemówić do swojej "drugiej połówki"... Myślę, że nie ma konieczności, by druga osoba zrozumiała nas w pełni z naszymi potrzebami. Wystarczy, że uszanuje nasze potrzeby i nasze granice. Podobnie i my - jeśli druga osoba ma inne potrzeby od nas - nie musimy za wszelką cenę starać się zrozumieć. Wystarczy po prostu uszanować, i zobaczyć na ile mogę pomóc tej mojej drugiej połówce z zaspokajaniu jej potrzeb, a na ile musi ona sobie poradzić sama, bo to już przekracza moje możliwości. Bo tak naprawdę w związku nie jesteśmy dwiema połówkami jednej całości. Jesteśmy dwiema wolnymi istotami, które postanowiły razem wędrować przez życie, ramię w ramię, solidarnie, ale nie w całkowitym wzajemnym uzależnieniu się od siebie.
Życie duchowe wymaga czasu , zawsze we mnie był ten konflikt jak to pogodzić,to jest straszne ,że ludzie muszą zmagać się z takimi rzeczami jak brak czasu ,żeby pomyśleć .Dlatego od jakiegoś czasu ,,instynkt pochodzący od Boga ,, mówi mi Ewa bezżenność jest dla ciebie ,co nie znaczy ,że na tej drodze ma nie zniknąć moje ego i ja ...owszem ,ma zniknąć .Ale rozumiem przeładowanych rodziców ,tacy potrzebują rozrywki bardziej niż rozwoju .Mam koleżanki samotne matki ,takie ciężko namówić na rozwój ,raczej myślą jak wyrwać się z kieratu .Jakoś tak działa u nich instynkt samozachowawczy .
Myślę, że każdy człowiek ma swoją drogę rozwoju. Rozwijamy się różnie i przez to mamy czym siebie nawzajem ubogacać. Gdybyśmy wszyscy byli tak samo rozwinięci na wszystkich polach, to nie byłoby o czym gadać, bo wszyscy wiedzieliby już wszystko. ;) Ja, mając więcej czasu na życie duchowe, czuję się wezwany do tego, by dzielić się nim z innymi. A od rodziców mogę się uczyć np. właśnie tego, jak można wyrwać się z kieratu i dobrze, zdrowo wypocząć.
@Przemo, a dałbyś w opisie link do tego konkretnego odcinka Ludzi Pełnych Życia?
Tego niestety nie ma na RUclips. To był live na ich profilu na FB, którego fragment sobie nagrałem. Ale polecam śledzić ich profil, bo fajni, mądrzy i wierzący ludzie z nich są. 🙂
Książkę można kupić tu:
wydawnictwowam.pl/prod.duchowosc-intymnosc-i-seksualnosc.30233.htm?sku=87207
Polecam! 🙂
Zachęcam również żeby odwiedzić Ludzi Pełnych Życia: ludziepelnizycia.pl/
Na pewno książka do której będę wracać to Powierzenie się Opatrzności Jean - Pierre de Caussade SJ , książka jest tania i polecam wszystkim.
Dzięki! Zapisałem sobie i rzucę okiem. Pewnie mamy ją w naszej jezuickiej bliblioteczce w Gdyni.
Książka do której ciagle wracam to On i ja Gabrieli Bossis… szczególnie 2 tom… Jezus mówi do Gabrieli Słowa, które prawie zawsze Jezus mówi do mnie o problemie, który akurat przeżywam…
"Poemat Boga - Człowieka", Maria Valtorta
PS.
Kto przeczyta, ten zrozumie. 😇
Ja myślę że skoro unizenie to skrucha duchowa znaczy że duch swiety zaczął oświęcać dusze Magdaleny i ona nie czuła już skrepowania. Czesto to skrupuly nas wiążą i nie możemy inaczej. Że osoba uwolniona od tego jest w stanie być ponad to . Trzeba prosić ducha sw aby nie patrzec cielesne. Dzis jeden z księży mówił że aby dokonała się w pelni cale misterium jezusa to najpierw musiał psychicznie cierpieć wiec i my musimy psychicznie się uwolnić od tego co psychiczne dzieki lasce. Taka myśl :-)
Dziękuję Ci za podzielenie się tą myślą. :)
@@DuchCiel proszę cieszę się że poruszasz takie tematy. Myślę że dzienniki duchowe mogą ci rozjaśnić np polecam Roberte Babiak ma imprimatur kościoła. :-)
Proszę Ks., ale przecież Jezus nie miał grzechu pierworodnego, więc prawdopodobnie był bardziej wolny w tej materii niż my.
Gdzie można kupić tę książeczkę (tak, żeby, w miarę możliwości nie płacić za przesyłkę)? 🙂
wydawnictwowam.pl/prod.duchowosc-intymnosc-i-seksualnosc.30233.htm?sku=87207 🙂
Próbowałam dwukrotnie, jednak jednak już po zalogowaniu się przez Google okazuje się, że do darmowej dostawy pozostało jednak ok. 49 zł (nie jest ona darmowa od 0 zł, jak napisano pierwotnie)...😉
@@paulanowak5359 Oł, to niefajnie. Ja kiedyś (dawno) zamawiałem książkę na stronie WAMu z wysyłką jako list polecony, i z tego co pamiętam było za 0 zł. Może coś się zmieniło od tego czasu, a oni nie zmienili informacji na stronie, nie wiem 🤷🏻♂️
Za 0 zł wyświetla się w wydawnictwie przesyłka zwykła pocztą
Dziękuję za odpowiedź 🙂. Spróbowałam jeszcze raz, bez logowania się i w ten sposób mogłam łatwo zamówić darmowa wysyłkę. 👍
Akurat to jest moja mama :P
Dobra ale ja wolę zapach pieniędzy...
No tak, "pecunia non olet"... Co kto woli. Ja lubię kawę, książki i powietrze w lecie zaraz po burzy, a pieniążki nie aż tak.
@@DuchCiel Stara Biblia też pięknie wygląda i miło😋 pachnie!!