Αν μια ιδιοφυής μουσική προσωπικοτητα κληθεί να εκτελέσει επακριβώς ένα κείμενο τρίτου, τότε σίγουρα θα δυσφορησει (σαν να οδηγάει 3000κυβικα σε μποτιλιάρισμα). Λίγο ή πολύ διαφορετικά συμβαίνει αν εκτελείς του δασκάλου σου που θέλεις να ταυτιστείς. Ο Ξύδης είναι φίλος του αειμν.Άρχοντος
Ένα σχετικό με τους αυτοσχεδιασμούς του δημοσίευμα. Την Δευτέρα 7 Ιουνίου 1976 και ώρα 8η μ.μ. έγινε στην αίθουσα του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός από το ίδρυμα Βυζαντινής Μουσικολογίας παρουσίαση της ζωής και του έργου Γρηγορίου Πρωτοψάλτου του Βυζαντίου. Το πρόγραμμα μεταξύ των άλλων περιλάμβανε και εκτέλεση αντιπροσωπευτικών έργων του Γρηγορίου του Πρωτοψάλτου, από 25μελή χορό καλλίφωνων ιεροψαλτών της περιοχής Αθηνών, υπό την διεύθυνση του Άρχοντος Πρωτοψάλτου Θ. Στανίτσα. Σύμφωνα με άρθρο του Απόστολου Βαλληνδρά που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΙΕΡΟΨΑΛΤΙΚΑ ΝΕΑ τον Ιούλιο του 1976, η εκτέλεση των ύμνων ήταν ικανοποιητική . Αν εξαιρέσει κανένας ορισμένους ιδιωματισμούς του χοράρχη, (όπως το κόψιμο των λέξεων στην μέση, ή το χώρισμα των προσθέτων χρονικών μονάδων εκεί που υπάρχουν αυξάνοντες χαρακτήρες χρόνου) τα πάντα αποδόθηκαν καλά λέει ο Βαλληνδράς και συνεχίζει. Και ήταν η πρώτη φορά ίσως που ο Άρχοντας σεβάστηκε τα ψαλτέα και απέδωσε ό,τι ακριβώς βγαίνει από αυτά, όταν εκτελούνται με την υγιή παράδοση του ύφους της Μεγάλης Εκκλησίας. Κάτι δηλαδή που δεν μας είχε μέχρι τώρα ο Άρχοντας συνηθίσει. Ακούστηκε στο τέλος να μεμψιμοιρεί , ότι δεν τον άφησαν να αποδώσει όπως αυτός ξέρει, που σημαίνει, ο έχων την ευθύνη του αξίωσε να σεβαστεί τα κείμενα. Ήταν νομίζουμε καιρός, γιατί έτσι ακούσαμε Γρηγόριο εκατό τοις εκατό, ενώ αλλιώς θα χάναμε ένα μεγάλο ποσοστό…Στο σημείο αυτό θα πρέπει να εξάρομε την προσωπική συμβολή του Στανίτσα, που αρχίζει από το διάλεγμα των εκτελεστών, (λίγοι και καλοί),και επεκτείνεται στη σωστή διδασκαλία και την ακριβή διεύθυνση, λέγει μεταξύ των άλλων ο αρθρογράφος….
Petros Christodoulou Αυτοσχεδιασμοί κάνουν όλοι οι μεγάλοι ψάλτες. Αν αυτό ήταν που είχε να προσάψει ο Βαλλήνδρας στο Στανίτσα και να τον χαρακτηρίσει εκτός παράδοσης το θεωρώ αν μη τι άλλο άτοπο! Αν είναι δυνατόν να χαρακτηρίσει κανείς το Στανίτσα εξωπαραδοσιακό... Έχω την εντύπωση ότι άλλη ήταν η αφορμή για τα γραφόμενα αυτά... Κάποιους ίσους ενοχλούσε η άφιξη του Στανίτσα εν Αθήναις...
Τον ύμνο της συγκεκριμένης χρονολογίας είδα ότι τον ζήτησε κάπου κάποιος κ. Ξύδης και γιαυτό τον αναρτήσαμε. Τώρα αν παραθέτοντας, για ιστορικούς κυρίως λόγους, κάποιες πληροφορίες και κάποια δημοσιέυματα που ίσως να ενοχλούν ...απλά εμείς λέγουμε ότι τον Άρχοντα τον σεβόμαστε και τον εκτιμούσαμε αφάνταστα.
Μεγαλύνω τὰ Πάθη σου, ὑμνολογῶ καὶ τὴν Ταφήν σου σὺν τῇ Ἀναστάσει, κραυγάζων· Κύριε δόξα σοι." (5.20 κ.ε.) Ο άρχοντας αυτοσχεδίαζε γιατί πολύ απλά καταλάβαινε το γραπτό. Καλώς ή κακώς η παράδοση δε σώζει μόνο τα καλά αλλά και τα άσχημα. Ο Ραιδεστινός και ο Πρίγγος (κυρίως ο Πρίγγος που οι περισσότεροι ψάλλουμε) μας έβαζαν να κραυγάζουμε μετά της Αναστάσεως. Ορθά ο Στανίτσας, λοιπόν, αλλάζει τη μουσική φράση και σώζει το νόημα της ποιητικής φράσης, αφού το "σὺν τῇ Ἀναστάσει" συνοδεύει το "τὴν Ταφήν σου" και γραμματικά εξαρτώνται από το "ὑμνολογῶ". Πως "ὑμνολογῶ"; Κραυγάζοντας "Κύριε δόξα σοι". Να γιατί ο Στανίτσας άλλαζε τις θέσεις...
@stev nik Ο κορμός της γνωστής συνθεσης είναι του Π. Λαμπαδαρίου και τονίζει με βάση το μέτρο του ποιητικού κειμένου και όχι με τις σχολαστικές προσεγγίσεις διάφορων (εν οις δυστυχώς και οι Στανίτσας) οι οποίοι αγνοούν την ενότητα λόγου και μουσικής η οποία υπάρχει στην υμνογραφία μας.
Η τρίχα κάγκελο. Ο Θεός να σε αναπαύει.
ΕΥΓΕ.
Αν μια ιδιοφυής μουσική προσωπικοτητα κληθεί να εκτελέσει επακριβώς ένα κείμενο τρίτου, τότε σίγουρα θα δυσφορησει (σαν να οδηγάει 3000κυβικα σε μποτιλιάρισμα). Λίγο ή πολύ διαφορετικά συμβαίνει αν εκτελείς του δασκάλου σου που θέλεις να ταυτιστείς. Ο Ξύδης είναι φίλος του αειμν.Άρχοντος
Ένα σχετικό με τους αυτοσχεδιασμούς του δημοσίευμα.
Την Δευτέρα 7 Ιουνίου 1976 και ώρα 8η μ.μ. έγινε στην αίθουσα του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός από το ίδρυμα Βυζαντινής Μουσικολογίας παρουσίαση της ζωής και του έργου Γρηγορίου Πρωτοψάλτου του Βυζαντίου. Το πρόγραμμα μεταξύ των άλλων περιλάμβανε και εκτέλεση αντιπροσωπευτικών έργων του Γρηγορίου του Πρωτοψάλτου, από 25μελή χορό καλλίφωνων ιεροψαλτών της περιοχής Αθηνών, υπό την διεύθυνση του Άρχοντος Πρωτοψάλτου Θ. Στανίτσα.
Σύμφωνα με άρθρο του Απόστολου Βαλληνδρά που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΙΕΡΟΨΑΛΤΙΚΑ ΝΕΑ τον Ιούλιο του 1976, η εκτέλεση των ύμνων ήταν ικανοποιητική . Αν εξαιρέσει κανένας ορισμένους ιδιωματισμούς του χοράρχη, (όπως το κόψιμο των λέξεων στην μέση, ή το χώρισμα των προσθέτων χρονικών μονάδων εκεί που υπάρχουν αυξάνοντες χαρακτήρες χρόνου) τα πάντα αποδόθηκαν καλά λέει ο Βαλληνδράς και συνεχίζει. Και ήταν η πρώτη φορά ίσως που ο Άρχοντας σεβάστηκε τα ψαλτέα και απέδωσε ό,τι ακριβώς βγαίνει από αυτά, όταν εκτελούνται με την υγιή παράδοση του ύφους της Μεγάλης Εκκλησίας. Κάτι δηλαδή που δεν μας είχε μέχρι τώρα ο Άρχοντας συνηθίσει. Ακούστηκε στο τέλος να μεμψιμοιρεί , ότι δεν τον άφησαν να αποδώσει όπως αυτός ξέρει, που σημαίνει, ο έχων την ευθύνη του αξίωσε να σεβαστεί τα κείμενα. Ήταν νομίζουμε καιρός, γιατί έτσι ακούσαμε Γρηγόριο εκατό τοις εκατό, ενώ αλλιώς θα χάναμε ένα μεγάλο ποσοστό…Στο σημείο αυτό θα πρέπει να εξάρομε την προσωπική συμβολή του Στανίτσα, που αρχίζει από το διάλεγμα των εκτελεστών, (λίγοι και καλοί),και επεκτείνεται στη σωστή διδασκαλία και την ακριβή διεύθυνση, λέγει μεταξύ των άλλων ο αρθρογράφος….
Petros Christodoulou Αυτοσχεδιασμοί κάνουν όλοι οι μεγάλοι ψάλτες. Αν αυτό ήταν που είχε να προσάψει ο Βαλλήνδρας στο Στανίτσα και να τον χαρακτηρίσει εκτός παράδοσης το θεωρώ αν μη τι άλλο άτοπο! Αν είναι δυνατόν να χαρακτηρίσει κανείς το Στανίτσα εξωπαραδοσιακό... Έχω την εντύπωση ότι άλλη ήταν η αφορμή για τα γραφόμενα αυτά... Κάποιους ίσους ενοχλούσε η άφιξη του Στανίτσα εν Αθήναις...
Τον ύμνο της συγκεκριμένης χρονολογίας είδα ότι τον ζήτησε κάπου κάποιος κ. Ξύδης και γιαυτό τον αναρτήσαμε. Τώρα αν παραθέτοντας, για ιστορικούς κυρίως λόγους, κάποιες πληροφορίες και κάποια δημοσιέυματα που ίσως να ενοχλούν ...απλά εμείς λέγουμε ότι τον Άρχοντα τον σεβόμαστε και τον εκτιμούσαμε αφάνταστα.
Σαφώς εγώ δεν αναφέρθηκα σε εσάς. Εσείς μια μαρτυρία μεταφέρετε. Μίλησα για το αείμνηστο Βαλληνδρά και αυτά που έλεγε...
Σας ευχαριστούμε για τις σπουδαία ακούσματα και τις πληροφορίες που μας αναφέρατε καλό Πάσχα!!!
Μεγαλύνω τὰ Πάθη σου, ὑμνολογῶ καὶ τὴν Ταφήν σου σὺν τῇ Ἀναστάσει, κραυγάζων· Κύριε δόξα σοι." (5.20 κ.ε.) Ο άρχοντας αυτοσχεδίαζε γιατί πολύ απλά καταλάβαινε το γραπτό. Καλώς ή κακώς η παράδοση δε σώζει μόνο τα καλά αλλά και τα άσχημα. Ο Ραιδεστινός και ο Πρίγγος (κυρίως ο Πρίγγος που οι περισσότεροι ψάλλουμε) μας έβαζαν να κραυγάζουμε μετά της Αναστάσεως. Ορθά ο Στανίτσας, λοιπόν, αλλάζει τη μουσική φράση και σώζει το νόημα της ποιητικής φράσης, αφού το "σὺν τῇ Ἀναστάσει" συνοδεύει το "τὴν Ταφήν σου" και γραμματικά εξαρτώνται από το "ὑμνολογῶ". Πως "ὑμνολογῶ"; Κραυγάζοντας "Κύριε δόξα σοι". Να γιατί ο Στανίτσας άλλαζε τις θέσεις...
@stev nik Ο κορμός της γνωστής συνθεσης είναι του Π. Λαμπαδαρίου και τονίζει με βάση το μέτρο του ποιητικού κειμένου και όχι με τις σχολαστικές προσεγγίσεις διάφορων (εν οις δυστυχώς και οι Στανίτσας) οι οποίοι αγνοούν την ενότητα λόγου και μουσικής η οποία υπάρχει στην υμνογραφία μας.
Β ββ ήδη