შენ ჯვარს იწერდი იმ ღამეს, მერი! მერი, იმ ღამეს მაგ თვალთა კვდომა, სანდომიან ცის ელვა და ფერი მწუხარე იყო, ვით შემოდგომა! აფეთქებული და მოცახცახე იწვოდა ნათელ ალთა კრებული, მაგრამ სანთლებზე უფრო ეგ სახე იყო იდუმალ გაფითრებული. იწვოდა ტაძრის გუმბათი, კალთა, ვარდთა დიოდა ნელი სურნელი. მაგრამ ლოდინით დაღალულ ქალთა სხვა არის ლოცვა განუკურნელი. მესმოდა შენი უგონო ფიცი... მერი, ძვირფასო! დღესაც არ მჯერა... ვიცი წამება, მაგრამ არ ვიცი, ეს გლოვა იყო თუ ჯვარისწერა? ლოდებთან ვიღაც მწარედ გოდებდა და ბეჭდების თვლებს ქარში კარგავდა... იყო ობლობა და შეცოდება, დღესასწაულს კი ის დღე არ ჰგავდა. ტაძრიდან გასულს ნაბიჯი ჩქარი სად მატარებდა? ხედვა მიმძიმდა! ქუჩაში მძაფრი დაჰქროდა ქარი და განუწყვეტლად წვიმდა და წვიმდა. ნაბადი ტანზე შემოვიხვიე, თავი მივანდე ფიქრს შეუწყვეტელს... ოჰ! შენი სახლი! მე სახლთან იქვე ღონემიხდილი მივაწექ კედელს. ასე მწუხარე ვიდექი დიდხანს და ჩემს წინ შავი, სწორი ვერხვები აშრიალებდნენ ფოთლებს ბნელხმიანს, როგორც გაფრენილ არწივის ფრთები. და შრიალებდა ტოტი ვერხვისა რაზე - ვინ იცის! ვინ იცის, მერი! ბედი, რომელიც მე არ მეღირსა, - ქარს მიჰყვებოდა, როგორც ნამქერი. ვთქვი: უეცარი გასხივოსნება რად ჩაქრა ასე? ვის ვევედრები? რად აშრიალდა ჩემი ოცნება, როგორც გაფრენილ არწივის ფრთები? ან ცას ღიმილით რად გავცქეროდი, ან რად ვიჭერდი შუქს მოკამკამეს? ან “მესაფლავეს” რისთვის ვმღეროდი, ან ვინ ისმენდა ჩემს “მე და ღამეს”? ქარი და წვიმის წვეთები ხშირი წყდებოდნენ, როგორც მწყდებოდა გული, და... მე ავტირდი, ვით მეფე ლირი, ლირი, ყველასგან მიტოვებული.
ყოველ დღე ვუსმენ ჩემს გალას ლექსებს, გავიცისკრივნო მე ალიონი!!! ერთხელ გავჩნდი და ისიც იმ ქვეყნად სადაც ცხოვრობდა გალაქტიონი..... ბედნიერებააა დაიბადო ქართველად და ისიც გალაქტიონის ქვეყანაში.....
გურამ საღარაძე, გოგი ხარებაძე, ზინაიდა კვერენჩხილაძე, მარინა საღარაძე და მურმან ჯინორია.... აი, ბუმბერაზი ადამიანები, რომლებმაც გენიალური პოეტების ლექსები ქართულ ყოფიერებაში დაამკვიდრეს...... ათასი მადლობა მათ და დიდება წასულთა ხსოვნას..........
ყოველდღე ვისმენ ! ყოველდღე ერთი და იგივე შეგრძნება ❤️ გალაკტიონი ისეთია სიტყვბით ვერ აღწერ ... ემოციები ემოციები ❤️❤️❤️ (ვინც ამას დისლაიქი დაუწერა არც კი ვიცი როგორი ადამიანია ან ძალიან ვერ ერკვევიამ პოეზიაში ზოგადად თორემ ეს რომ არ მოგეწონება ....)
ubralood genialuria xaalxo da amis shefaseebiis ufleeba mxolood am geniosze dzliers sheudzlia magraam ar meguleebaa me meoree nu gamlandzgaavt exa chemi azristviis
მე მომწონს გალაკტიონ ტაბიძე ჩემი საყვარელი მწერალია მან ბევრი კარგი ლექსი დაწერა და დარწმუნებული ვარ რომ ცოცხალი რომ იყოს კიდევ ბევრ კარგ ლექს დაწერდა .
ეს ლექსი ქალზე არ არის დაწერილი, არა და დიდი უმრავლესობას მასე გონია. ლესში ძალიან მაღალი ოსტატობით გამოთქმულია სულისა (ცნობიერის) და გრძნობების (არა ცნობიერის) კავშირზე, გათვიცნობიერებაზე (ჯვრისწერა), რომელიც უთუოდ პირადად განიცადა გალაქტიონმა და მიხვდა, რომ მოუმზადებელი ამაღლდა მაგხელა დონეზე
ეს ლექსი იმიტო დაწერა რო გამოემშვიდობა თავის სიყვარულს, და არა იმიტო რო მერი გათხოვდა უბრალოდ აღარ უყვარდა, ხოლო მერი 3 წლის შემდეგ გათხოვდა ლექსი დაწერიდან,
გალაკტიონი ყოველთვის დიდი იყო და ასეთი იქნება ყოველთვის! გურამ საღარაძემ კი ძალიან დამწყვიტა გული... ალბათ ვეღარავინ წაიკითხავს მისნაირად ვერცერთ ლექსს...
Венчалась Мери в ночь дождей, и в ночь дождей я проклял Мери. Не мог я отворить дверей, восставших между мной и ей, и я поцеловал те двери. Я знал - там упадают ниц, колечком палец награждают. Послушай! Так кольцуют птиц! Рабынь так рабством утруждают! Но я забыл твое лицо! Твой профиль нежный, твой дикарский, должно быть, темен, как крыльцо ненастною порой декабрьской? И ты, должно быть, на виду толпы заботливой и праздной проносишь белую фату, как будто траур безобразный? Не хорони меня! Я жив! Я счастлив! Я любим судьбою! Как запах приторен, как лжив всех роз твоих... Но бог с тобою. Не ведал я, что говорю, - уже рукою обрученной и головою обреченной она склонилась к алтарю. И не было на них суда - на две руки, летящих мимо... О, как я молод был тогда. Как стар теперь. Я шел средь дыма, вкруг дома твоего плутал, во всякой сомневался вере. Сто лет прошло. И, как платан, стою теперь. Кто знает, Мери, зачем мне показалось вдруг, что нищий я? - И в эту осень я обезумел - перстни с рук я поснимал и кинул оземь? Зачем "Могильщика" я пел? Зачем средь луж огромных плавал? И холод бедственный терпел, и "Я и ночь" читал и плакал? А дождик лил всю ночь и лил все утро, и во мгле опасной все плакал я, как старый Лир, как бедный Лир, как Лир прекрасный. Галактион Табидзе 1915
გალაკტიონს ვერ გაუგეს და ვერც გაუგებდნენ ის სხვაგან იყო ჩვენგან ძალიან შორს! გენია ხარ მარტოსულო გალაკტიონ
და სამწუხაროდ სკოლებში ნაკლებად ისწავკება და არა მარტო ეს.
რამდენი ადამიანი არსებობს გალაქტიონიც იმდენივეა...
ჩემთვის გალაქტიონი ამოუცნობი ცისფერი სამყაროა სადაც ვეძებ,ვეძებ
და ვიკარგები ფიქრებში...
❤❤❤
სიამაყეა ეს კაცი მთელი ქვეყნის , გენიაააა და ყველა დროის უკვდავი გენია .
შენს იქით აღარ არსებობს პოეზია ბატონო გალაკტიონ :) შენ პირველი ხარ ) მთელ მსოფლიოში
ნამდვილად.
გალაკტიონის მსგავსი აღარ დაიბადება ♥️
შენ ჯვარს იწერდი იმ ღამეს, მერი!
მერი, იმ ღამეს მაგ თვალთა კვდომა,
სანდომიან ცის ელვა და ფერი
მწუხარე იყო, ვით შემოდგომა!
აფეთქებული და მოცახცახე
იწვოდა ნათელ ალთა კრებული,
მაგრამ სანთლებზე უფრო ეგ სახე
იყო იდუმალ გაფითრებული.
იწვოდა ტაძრის გუმბათი, კალთა,
ვარდთა დიოდა ნელი სურნელი.
მაგრამ ლოდინით დაღალულ ქალთა
სხვა არის ლოცვა განუკურნელი.
მესმოდა შენი უგონო ფიცი...
მერი, ძვირფასო! დღესაც არ მჯერა...
ვიცი წამება, მაგრამ არ ვიცი,
ეს გლოვა იყო თუ ჯვარისწერა?
ლოდებთან ვიღაც მწარედ გოდებდა
და ბეჭდების თვლებს ქარში კარგავდა...
იყო ობლობა და შეცოდება,
დღესასწაულს კი ის დღე არ ჰგავდა.
ტაძრიდან გასულს ნაბიჯი ჩქარი
სად მატარებდა? ხედვა მიმძიმდა!
ქუჩაში მძაფრი დაჰქროდა ქარი
და განუწყვეტლად წვიმდა და წვიმდა.
ნაბადი ტანზე შემოვიხვიე,
თავი მივანდე ფიქრს შეუწყვეტელს...
ოჰ! შენი სახლი! მე სახლთან იქვე
ღონემიხდილი მივაწექ კედელს.
ასე მწუხარე ვიდექი დიდხანს
და ჩემს წინ შავი, სწორი ვერხვები
აშრიალებდნენ ფოთლებს ბნელხმიანს,
როგორც გაფრენილ არწივის ფრთები.
და შრიალებდა ტოტი ვერხვისა
რაზე - ვინ იცის! ვინ იცის, მერი!
ბედი, რომელიც მე არ მეღირსა, -
ქარს მიჰყვებოდა, როგორც ნამქერი.
ვთქვი: უეცარი გასხივოსნება
რად ჩაქრა ასე? ვის ვევედრები?
რად აშრიალდა ჩემი ოცნება,
როგორც გაფრენილ არწივის ფრთები?
ან ცას ღიმილით რად გავცქეროდი,
ან რად ვიჭერდი შუქს მოკამკამეს?
ან “მესაფლავეს” რისთვის ვმღეროდი,
ან ვინ ისმენდა ჩემს “მე და ღამეს”?
ქარი და წვიმის წვეთები ხშირი
წყდებოდნენ, როგორც მწყდებოდა გული,
და... მე ავტირდი, ვით მეფე ლირი,
ლირი, ყველასგან მიტოვებული.
მე სულ ვამბობდი გალაკტიკის გალაკტიონია მიყვარს და მუხლს ვიხრი მის ხსოვნის წინაშე 🙏🏻
საქართველოს სიამაყე ეს
კაცი!!!💚 ძალიან მიყვარს ეს ლექსი და საერთოდ მისი ყველა შემოქმედება
Maladec
გალაკტიონ ტაბიძე, უბრალოდ შეუდარებელი ♥️♥️ პირველია და იქნება ყოველთვის!!
შეუდარებელია!, არაამქვეყნიურია! 👏👏💚💚
მე ავტირდი ვით მეფე ლირი ლირი ყველასგან მიტოვებული💔😢😢
ყოველ დღე ვუსმენ ჩემს გალას ლექსებს,
გავიცისკრივნო მე ალიონი!!!
ერთხელ გავჩნდი და ისიც იმ ქვეყნად
სადაც ცხოვრობდა გალაქტიონი.....
ბედნიერებააა დაიბადო ქართველად და ისიც გალაქტიონის ქვეყანაში.....
Sagol
ვავ..დამამუნჯა! ერთს ვიტყვი, ვალდებულნი ვართ ეს და მთელი ქართული საგანძური, სამყაროს აღსასრულამდე დავიცვათ.
ამის არ მოწონება საქართველოს ღალატის ტოლფასია
და მაინც აქვს 48 დისლაიქი :(
ჰაჰაჰაჰაჰა პატრიოტიზმი სხვა ფასეულობებთან გააიგივეთ, ბრბოს წევრებო!!!!!✨
გურამ საღარაძე, გოგი ხარებაძე, ზინაიდა კვერენჩხილაძე, მარინა საღარაძე და მურმან ჯინორია.... აი, ბუმბერაზი ადამიანები, რომლებმაც გენიალური პოეტების ლექსები ქართულ ყოფიერებაში დაამკვიდრეს......
ათასი მადლობა მათ და დიდება წასულთა ხსოვნას..........
სერგო ზაქარიაძე ნუ გავიწყდებათ :) მითუმეტეს, ამ ლექსს ბატონი სერგო კითხულობს.
nino chorgolashvili ტარიელ საყვარელიძე და დიდი სერგო ზაქარიაძე ყველაზე კარგად კითხულობდნენ.
სერგო ზაქარიაძე კითხულობს და ვერ მიხვდით!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
@@gugakavtaradze8375 და ყველაზე უკეთესად !!!!!!!
erti am leqsebshi iseti ra unda naxo ro kai gulze dedakactan ar moisurvo? mara sada scaliat magistvis da vinaa...
დაუბერებელი🖤
ტკივილი დაწერა გალაკტიონმა
გენიალური პოეტის ფანტასტიური ლექსი.❤❤❤❤❤💖💖💖💖🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹
ლეგენდები არ კვდებიან ! ❤
გალაკტიონი ხო საოცრებაა მაგრამ ეს საოცარი კაციც რა საოცრად კითხულობს ❤
სერგო ზაქარიაძეა
მხოლოდ გალაქტიონს შეეძლოასეთი სიყვარული და ასეთი ლექსი დაეწერა.განუმრორებელია!
Suls mishpotebs es qvitini guli mtkiva guli mtkiva ❤
საოცრებაა! რამდენი გენიუსი ცხოვრობდა საქართველოში , ეს დიდად საამაყოა.
კიდევ უფრო მეტად დავრწმუნდი რომ სერგო ზაქარიაძე განუმეორებელია პერსონაა.
"უძიროა კაცის სევდა, უძიროა კაცის გული"
ra bednierebi vart qartvelebi aseti genia rom gvyavda!
giorgi7135 ქართული სიმღერები
გალაქტიკონი
Svani
@@MSmtiula გალაქტიონი არა, გალაკტიონი!
საოცრებააა
გენიალური ლექსის გენიალური შესრულებული უდიდესი ემოციაა
This is hardcore poetry, I swear.
დროში მოგზაური!,, დღესასწაულს კი, ის დღე, არ ჰგავდა! " ,, მწუხარე იყო, ვით, . შემოდგომა!"
ყველა დროის უკვდავი გენია!!!
უძლიერესი და უმაგრესი პოეტი......
გრძნობათა დაუოკებელი ემოცია ვერ იტევს ამ შედევრს 💛
საოცრებაა,სულ გამაჟრიალა და ცრემლები წამომივიდა
ყოველდღე ვისმენ ! ყოველდღე ერთი და იგივე შეგრძნება ❤️
გალაკტიონი ისეთია სიტყვბით ვერ აღწერ ... ემოციები ემოციები ❤️❤️❤️
(ვინც ამას დისლაიქი დაუწერა არც კი ვიცი როგორი ადამიანია ან ძალიან ვერ ერკვევიამ პოეზიაში ზოგადად თორემ ეს რომ არ მოგეწონება ....)
სულ დამბურძგლა, საოცრებაა
ubralood genialuria xaalxo da amis shefaseebiis ufleeba mxolood am geniosze dzliers sheudzlia magraam ar meguleebaa me meoree nu gamlandzgaavt exa chemi azristviis
მე მომწონს გალაკტიონ ტაბიძე ჩემი საყვარელი მწერალია მან ბევრი კარგი ლექსი დაწერა და დარწმუნებული ვარ რომ ცოცხალი რომ იყოს კიდევ ბევრ კარგ ლექს დაწერდა .
შენ ჯვარს იწერდი იმ ღამეს მერი..... ეს ფრაზა სულ ეხსომებათ საქართველოში , 5000 წლის მერეც :)
ვითომ??რაღაც არ მჯერაამ თაობბის და მომავალი თაობის მითუმეტეს...არადა რას კარგავს ხალხი როცა გალაქტიონი არ იცის ვინ არის
@@zuramchedlishvili9322 რას კარგავს კი არა, თვით ხალხი იკარგება
удивительное чувствование, до слёз...
es addamiani ar aris mkvdari is cventvis yoveltvis cocxali iqneba is iyo geniosi misi leqsis dros dagburdzlavs
Zaqariadze kitxulobs, Genialuria!
🥹 უბრალოდ, გასაოცარია!!!
ღმერთოო როგორი კარგია😔😔😔😔❤❤❤
აი როდაგაჟრიალებს და აღარ გამოგაჟრიალებს ისეთი წაკითხულია საღოლ
რაღაც ღრმა და ხელშეუხებელს ეხება…🥹❤️🙏
ეს ლექსი ქალზე არ არის დაწერილი, არა და დიდი უმრავლესობას მასე გონია.
ლესში ძალიან მაღალი ოსტატობით გამოთქმულია სულისა (ცნობიერის) და გრძნობების (არა ცნობიერის) კავშირზე, გათვიცნობიერებაზე (ჯვრისწერა), რომელიც უთუოდ პირადად განიცადა გალაქტიონმა და მიხვდა, რომ მოუმზადებელი ამაღლდა მაგხელა დონეზე
მეფე პოეზიის
საოცრებააა ❤️❤️❤️
საოცრად კითხულობს ... :(
საღარაძე კი არა სერგო ზაქარიაძე კითხულობს და ძალიან მაგარია!
❤❤genialuria
აუ რამაგარი კაცია და რალამაზად კითხულობს..გალაქტიონი ღმერთმა აცხონოს
saocrad kitxulobs. magaria(y)
მე უბრალოდ არვიცი რა ვთქვა ან ვინ ვარ რომ ვაკადრო ასეთ გენიას რამის დაწერა
შენ ხარ სიყვარულის სახე გალაქტიონო
me vabob ramaz mawarashvili rom galaqtioni msoflio genia iyo.
bzalian momewona meri😊😃☺😮👑🍷asewe galaktionis takitxyli❤
სერგო ზაქარიაძეა :)
მიყვარს😢
უდიდესი გენიოსი ❤❤❤❤
დიდება შენსულს
მეფე
გენიოსი უშანგი კითსულობს გენიოსის გენიალურს!
es adamiani znelia agiaro mokdavad es adamiani aris ukdavi ukdavi!!!!!
რა დიდი ემოციაა ))
ჩემი საყვარელი პოეტი
არ იყო ახალგაზრდა მგონი 67 წლის იყო ტავი რომ მოიკლა
ეს ლექსი იმიტო დაწერა რო გამოემშვიდობა თავის სიყვარულს, და არა იმიტო რო მერი გათხოვდა უბრალოდ აღარ უყვარდა, ხოლო მერი 3 წლის შემდეგ გათხოვდა ლექსი დაწერიდან,
amaze didi saqartvelos ar yoliaa
შოთა
@@giorgikucha1131 შოთა მსოფლიომ ინატროს... :))
შოთა
@@giorgikucha1131გალაკტიონი ის ერთი განუმეორებელია
მსგავსი აღარ იქნება
ყველა მაგრები არიან მაგრამ გალა საერთოდ სხვაა საერთოდ
genacvalos mteli qveyanaa shen galaqtiono
shen genacvaleee galaqtionoo.dgevadeli taoba ver igebss shen siyvarulsss
აზერი ხარ მეგობარო?
geniosiiiiiiiii :*
ლექსი ხოა გენიალური, მაგრამ ასეთი გრძნობით წაკითხული კიდევ უფრო ახლოს მოდის გულთან. შედევრია ეს ჩანაწერი.
უბრალოდ შეფასების უფლებასაც ვერ მივცემ საკუთარ თავს...ეს გალაქტიკა გალაკტიონისაა..
Გალაკტიონი გენიაა რათქმაუნდა. Და ტერენტი გრანელიც საოცრება იყო . Მისი ლექსებიი სულში ურტყამს
გალაკტიონი ყოველთვის დიდი იყო და ასეთი იქნება ყოველთვის! გურამ საღარაძემ კი ძალიან დამწყვიტა გული... ალბათ ვეღარავინ წაიკითხავს მისნაირად ვერცერთ ლექსს...
o
magari leqsia zaan, vanelebi mainc magrebi vart
magaria ametiraa
ra silamazea
ეს ლექსი როცა დაიწერა შერვაშიძე არ იყო გათხოვილი, რამოდენიმე წლის მერე გაყვა რაჟდენას.
ბაზარიარაა
modigliani soundtrack musika :)
ბრწყინვალე მაგალითი თუ როგორ უნდა გადმოსცე შენი ტანჯვა ლექსად... მაგრამ ეს მხოლოდ ერთეულებს შეუძლიათ
ux shen genacvale :*:*:*:*
gtxovt am melodiis linki momecitra!
ნათელი და სანთელი გალაკტიონსს
vamayob tqvenit
Umagresi poeti 💚💙💜
sagaradze kitxulobs!
Ulamazesi leqsia qartvelebma unda viamayot!!!!
miyvars es lecsi!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Magari KAcia
Венчалась Мери в ночь дождей,
и в ночь дождей я проклял Мери.
Не мог я отворить дверей,
восставших между мной и ей,
и я поцеловал те двери.
Я знал - там упадают ниц,
колечком палец награждают.
Послушай! Так кольцуют птиц!
Рабынь так рабством утруждают!
Но я забыл твое лицо!
Твой профиль нежный, твой дикарский,
должно быть, темен, как крыльцо
ненастною порой декабрьской?
И ты, должно быть, на виду
толпы заботливой и праздной
проносишь белую фату,
как будто траур безобразный?
Не хорони меня! Я жив!
Я счастлив! Я любим судьбою!
Как запах приторен, как лжив
всех роз твоих... Но бог с тобою.
Не ведал я, что говорю, -
уже рукою обрученной
и головою обреченной
она склонилась к алтарю.
И не было на них суда -
на две руки, летящих мимо...
О, как я молод был тогда.
Как стар теперь. Я шел средь дыма,
вкруг дома твоего плутал,
во всякой сомневался вере.
Сто лет прошло. И, как платан,
стою теперь. Кто знает, Мери,
зачем мне показалось вдруг,
что нищий я? - И в эту осень
я обезумел - перстни с рук
я поснимал и кинул оземь?
Зачем "Могильщика" я пел?
Зачем средь луж огромных плавал?
И холод бедственный терпел,
и "Я и ночь" читал и плакал?
А дождик лил всю ночь и лил
все утро, и во мгле опасной
все плакал я, как старый Лир,
как бедный Лир, как Лир прекрасный.
Галактион Табидзе
1915
ორივე გენიოსია, დამწერიცა და წამკითხველიც, არა?
Жаль грузинского не знаю.,но как поэт поэта понима
45parallel.net/galaktion_tabidze_i_slovno_lir
vot zdes nemnogo istorii i etot stix na ruskom.
ara sergo guramia sagaradzee
როგორ. მიყვარს
Galaqtioni xo geniosi iyo ulaparakod da sergo zagariadzec. pantastiurad kitxulobs
39 მა პიტალომ დისლაიქი მისცა !!!
Dzalian kargi leqsebis krebuliaqvs
რა უნდა ითქვას ამ სიტყვების შემდეგ ?