შენ ჯვარს იწერდი იმ ღამეს, მერი! მერი, იმ ღამეს მაგ თვალთა კვდომა, სანდომიან ცის ელვა და ფერი მწუხარე იყო, ვით შემოდგომა! აფეთქებული და მოცახცახე იწვოდა ნათელ ალთა კრებული, მაგრამ სანთლებზე უფრო ეგ სახე იყო იდუმალ გაფითრებული. იწვოდა ტაძრის გუმბათი, კალთა, ვარდთა დიოდა ნელი სურნელი. მაგრამ ლოდინით დაღალულ ქალთა სხვა არის ლოცვა განუკურნელი. მესმოდა შენი უგონო ფიცი... მერი, ძვირფასო! დღესაც არ მჯერა... ვიცი წამება, მაგრამ არ ვიცი, ეს გლოვა იყო თუ ჯვარისწერა? ლოდებთან ვიღაც მწარედ გოდებდა და ბეჭდების თვლებს ქარში კარგავდა... იყო ობლობა და შეცოდება, დღესასწაულს კი ის დღე არ ჰგავდა. ტაძრიდან გასულს ნაბიჯი ჩქარი სად მატარებდა? ხედვა მიმძიმდა! ქუჩაში მძაფრი დაჰქროდა ქარი და განუწყვეტლად წვიმდა და წვიმდა. ნაბადი ტანზე შემოვიხვიე, თავი მივანდე ფიქრს შეუწყვეტელს... ოჰ! შენი სახლი! მე სახლთან იქვე ღონემიხდილი მივაწექ კედელს. ასე მწუხარე ვიდექი დიდხანს და ჩემს წინ შავი, სწორი ვერხვები აშრიალებდნენ ფოთლებს ბნელხმიანს, როგორც გაფრენილ არწივის ფრთები. და შრიალებდა ტოტი ვერხვისა რაზე - ვინ იცის! ვინ იცის, მერი! ბედი, რომელიც მე არ მეღირსა, - ქარს მიჰყვებოდა, როგორც ნამქერი. ვთქვი: უეცარი გასხივოსნება რად ჩაქრა ასე? ვის ვევედრები? რად აშრიალდა ჩემი ოცნება, როგორც გაფრენილ არწივის ფრთები? ან ცას ღიმილით რად გავცქეროდი, ან რად ვიჭერდი შუქს მოკამკამეს? ან “მესაფლავეს” რისთვის ვმღეროდი, ან ვინ ისმენდა ჩემს “მე და ღამეს”? ქარი და წვიმის წვეთები ხშირი წყდებოდნენ, როგორც მწყდებოდა გული, და... მე ავტირდი, ვით მეფე ლირი, ლირი, ყველასგან მიტოვებული.
ყოველ დღე ვუსმენ ჩემს გალას ლექსებს, გავიცისკრივნო მე ალიონი!!! ერთხელ გავჩნდი და ისიც იმ ქვეყნად სადაც ცხოვრობდა გალაქტიონი..... ბედნიერებააა დაიბადო ქართველად და ისიც გალაქტიონის ქვეყანაში.....
გურამ საღარაძე, გოგი ხარებაძე, ზინაიდა კვერენჩხილაძე, მარინა საღარაძე და მურმან ჯინორია.... აი, ბუმბერაზი ადამიანები, რომლებმაც გენიალური პოეტების ლექსები ქართულ ყოფიერებაში დაამკვიდრეს...... ათასი მადლობა მათ და დიდება წასულთა ხსოვნას..........
ubralood genialuria xaalxo da amis shefaseebiis ufleeba mxolood am geniosze dzliers sheudzlia magraam ar meguleebaa me meoree nu gamlandzgaavt exa chemi azristviis
მე მომწონს გალაკტიონ ტაბიძე ჩემი საყვარელი მწერალია მან ბევრი კარგი ლექსი დაწერა და დარწმუნებული ვარ რომ ცოცხალი რომ იყოს კიდევ ბევრ კარგ ლექს დაწერდა .
ეს ლექსი ქალზე არ არის დაწერილი, არა და დიდი უმრავლესობას მასე გონია. ლესში ძალიან მაღალი ოსტატობით გამოთქმულია სულისა (ცნობიერის) და გრძნობების (არა ცნობიერის) კავშირზე, გათვიცნობიერებაზე (ჯვრისწერა), რომელიც უთუოდ პირადად განიცადა გალაქტიონმა და მიხვდა, რომ მოუმზადებელი ამაღლდა მაგხელა დონეზე
ყოველდღე ვისმენ ! ყოველდღე ერთი და იგივე შეგრძნება ❤️ გალაკტიონი ისეთია სიტყვბით ვერ აღწერ ... ემოციები ემოციები ❤️❤️❤️ (ვინც ამას დისლაიქი დაუწერა არც კი ვიცი როგორი ადამიანია ან ძალიან ვერ ერკვევიამ პოეზიაში ზოგადად თორემ ეს რომ არ მოგეწონება ....)
ეს ლექსი იმიტო დაწერა რო გამოემშვიდობა თავის სიყვარულს, და არა იმიტო რო მერი გათხოვდა უბრალოდ აღარ უყვარდა, ხოლო მერი 3 წლის შემდეგ გათხოვდა ლექსი დაწერიდან,
Венчалась Мери в ночь дождей, и в ночь дождей я проклял Мери. Не мог я отворить дверей, восставших между мной и ей, и я поцеловал те двери. Я знал - там упадают ниц, колечком палец награждают. Послушай! Так кольцуют птиц! Рабынь так рабством утруждают! Но я забыл твое лицо! Твой профиль нежный, твой дикарский, должно быть, темен, как крыльцо ненастною порой декабрьской? И ты, должно быть, на виду толпы заботливой и праздной проносишь белую фату, как будто траур безобразный? Не хорони меня! Я жив! Я счастлив! Я любим судьбою! Как запах приторен, как лжив всех роз твоих... Но бог с тобою. Не ведал я, что говорю, - уже рукою обрученной и головою обреченной она склонилась к алтарю. И не было на них суда - на две руки, летящих мимо... О, как я молод был тогда. Как стар теперь. Я шел средь дыма, вкруг дома твоего плутал, во всякой сомневался вере. Сто лет прошло. И, как платан, стою теперь. Кто знает, Мери, зачем мне показалось вдруг, что нищий я? - И в эту осень я обезумел - перстни с рук я поснимал и кинул оземь? Зачем "Могильщика" я пел? Зачем средь луж огромных плавал? И холод бедственный терпел, и "Я и ночь" читал и плакал? А дождик лил всю ночь и лил все утро, и во мгле опасной все плакал я, как старый Лир, как бедный Лир, как Лир прекрасный. Галактион Табидзе 1915
გალაკტიონი ყოველთვის დიდი იყო და ასეთი იქნება ყოველთვის! გურამ საღარაძემ კი ძალიან დამწყვიტა გული... ალბათ ვეღარავინ წაიკითხავს მისნაირად ვერცერთ ლექსს...
....его me da ghame послушай тоже,именно в его исполнении..знаешь, перевод прекрасный, один из любимых стихов.вот сижу и пишу, лунный свет словно дым.и колеблет свечу, ветерок нелюдим.
რამდენი ადამიანი არსებობს გალაქტიონიც იმდენივეა...
ჩემთვის გალაქტიონი ამოუცნობი ცისფერი სამყაროა სადაც ვეძებ,ვეძებ
და ვიკარგები ფიქრებში...
❤❤❤
გალაკტიონს ვერ გაუგეს და ვერც გაუგებდნენ ის სხვაგან იყო ჩვენგან ძალიან შორს! გენია ხარ მარტოსულო გალაკტიონ
და სამწუხაროდ სკოლებში ნაკლებად ისწავკება და არა მარტო ეს.
შენს იქით აღარ არსებობს პოეზია ბატონო გალაკტიონ :) შენ პირველი ხარ ) მთელ მსოფლიოში
ნამდვილად.
გალაკტიონის მსგავსი აღარ დაიბადება ♥️
სიამაყეა ეს კაცი მთელი ქვეყნის , გენიაააა და ყველა დროის უკვდავი გენია .
გალაკტიონ ტაბიძე, უბრალოდ შეუდარებელი ♥️♥️ პირველია და იქნება ყოველთვის!!
საქართველოს სიამაყე ეს
კაცი!!!💚 ძალიან მიყვარს ეს ლექსი და საერთოდ მისი ყველა შემოქმედება
Maladec
შენ ჯვარს იწერდი იმ ღამეს, მერი!
მერი, იმ ღამეს მაგ თვალთა კვდომა,
სანდომიან ცის ელვა და ფერი
მწუხარე იყო, ვით შემოდგომა!
აფეთქებული და მოცახცახე
იწვოდა ნათელ ალთა კრებული,
მაგრამ სანთლებზე უფრო ეგ სახე
იყო იდუმალ გაფითრებული.
იწვოდა ტაძრის გუმბათი, კალთა,
ვარდთა დიოდა ნელი სურნელი.
მაგრამ ლოდინით დაღალულ ქალთა
სხვა არის ლოცვა განუკურნელი.
მესმოდა შენი უგონო ფიცი...
მერი, ძვირფასო! დღესაც არ მჯერა...
ვიცი წამება, მაგრამ არ ვიცი,
ეს გლოვა იყო თუ ჯვარისწერა?
ლოდებთან ვიღაც მწარედ გოდებდა
და ბეჭდების თვლებს ქარში კარგავდა...
იყო ობლობა და შეცოდება,
დღესასწაულს კი ის დღე არ ჰგავდა.
ტაძრიდან გასულს ნაბიჯი ჩქარი
სად მატარებდა? ხედვა მიმძიმდა!
ქუჩაში მძაფრი დაჰქროდა ქარი
და განუწყვეტლად წვიმდა და წვიმდა.
ნაბადი ტანზე შემოვიხვიე,
თავი მივანდე ფიქრს შეუწყვეტელს...
ოჰ! შენი სახლი! მე სახლთან იქვე
ღონემიხდილი მივაწექ კედელს.
ასე მწუხარე ვიდექი დიდხანს
და ჩემს წინ შავი, სწორი ვერხვები
აშრიალებდნენ ფოთლებს ბნელხმიანს,
როგორც გაფრენილ არწივის ფრთები.
და შრიალებდა ტოტი ვერხვისა
რაზე - ვინ იცის! ვინ იცის, მერი!
ბედი, რომელიც მე არ მეღირსა, -
ქარს მიჰყვებოდა, როგორც ნამქერი.
ვთქვი: უეცარი გასხივოსნება
რად ჩაქრა ასე? ვის ვევედრები?
რად აშრიალდა ჩემი ოცნება,
როგორც გაფრენილ არწივის ფრთები?
ან ცას ღიმილით რად გავცქეროდი,
ან რად ვიჭერდი შუქს მოკამკამეს?
ან “მესაფლავეს” რისთვის ვმღეროდი,
ან ვინ ისმენდა ჩემს “მე და ღამეს”?
ქარი და წვიმის წვეთები ხშირი
წყდებოდნენ, როგორც მწყდებოდა გული,
და... მე ავტირდი, ვით მეფე ლირი,
ლირი, ყველასგან მიტოვებული.
მე სულ ვამბობდი გალაკტიკის გალაკტიონია მიყვარს და მუხლს ვიხრი მის ხსოვნის წინაშე 🙏🏻
შეუდარებელია!, არაამქვეყნიურია! 👏👏💚💚
გენიალური პოეტის ფანტასტიური ლექსი.❤❤❤❤❤💖💖💖💖🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹
მე ავტირდი ვით მეფე ლირი ლირი ყველასგან მიტოვებული💔😢😢
ვავ..დამამუნჯა! ერთს ვიტყვი, ვალდებულნი ვართ ეს და მთელი ქართული საგანძური, სამყაროს აღსასრულამდე დავიცვათ.
მხოლოდ გალაქტიონს შეეძლოასეთი სიყვარული და ასეთი ლექსი დაეწერა.განუმრორებელია!
გალაკტიონი ხო საოცრებაა მაგრამ ეს საოცარი კაციც რა საოცრად კითხულობს ❤
სერგო ზაქარიაძეა
ყოველ დღე ვუსმენ ჩემს გალას ლექსებს,
გავიცისკრივნო მე ალიონი!!!
ერთხელ გავჩნდი და ისიც იმ ქვეყნად
სადაც ცხოვრობდა გალაქტიონი.....
ბედნიერებააა დაიბადო ქართველად და ისიც გალაქტიონის ქვეყანაში.....
Sagol
ამის არ მოწონება საქართველოს ღალატის ტოლფასია
და მაინც აქვს 48 დისლაიქი :(
ჰაჰაჰაჰაჰა პატრიოტიზმი სხვა ფასეულობებთან გააიგივეთ, ბრბოს წევრებო!!!!!✨
ლეგენდები არ კვდებიან ! ❤
დაუბერებელი🖤
უძლიერესი და უმაგრესი პოეტი......
გურამ საღარაძე, გოგი ხარებაძე, ზინაიდა კვერენჩხილაძე, მარინა საღარაძე და მურმან ჯინორია.... აი, ბუმბერაზი ადამიანები, რომლებმაც გენიალური პოეტების ლექსები ქართულ ყოფიერებაში დაამკვიდრეს......
ათასი მადლობა მათ და დიდება წასულთა ხსოვნას..........
სერგო ზაქარიაძე ნუ გავიწყდებათ :) მითუმეტეს, ამ ლექსს ბატონი სერგო კითხულობს.
nino chorgolashvili ტარიელ საყვარელიძე და დიდი სერგო ზაქარიაძე ყველაზე კარგად კითხულობდნენ.
სერგო ზაქარიაძე კითხულობს და ვერ მიხვდით!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
@@gugakavtaradze8375 და ყველაზე უკეთესად !!!!!!!
erti am leqsebshi iseti ra unda naxo ro kai gulze dedakactan ar moisurvo? mara sada scaliat magistvis da vinaa...
ყველა დროის უკვდავი გენია!!!
გენიალური ლექსის გენიალური შესრულებული უდიდესი ემოციაა
удивительное чувствование, до слёз...
Suls mishpotebs es qvitini guli mtkiva guli mtkiva ❤
საოცრებაა! რამდენი გენიუსი ცხოვრობდა საქართველოში , ეს დიდად საამაყოა.
ra bednierebi vart qartvelebi aseti genia rom gvyavda!
giorgi7135 ქართული სიმღერები
გალაქტიკონი
Svani
@@MSmtiula გალაქტიონი არა, გალაკტიონი!
es addamiani ar aris mkvdari is cventvis yoveltvis cocxali iqneba is iyo geniosi misi leqsis dros dagburdzlavs
დროში მოგზაური!,, დღესასწაულს კი, ის დღე, არ ჰგავდა! " ,, მწუხარე იყო, ვით, . შემოდგომა!"
საოცრებაა,სულ გამაჟრიალა და ცრემლები წამომივიდა
This is hardcore poetry, I swear.
საოცრებააა
ubralood genialuria xaalxo da amis shefaseebiis ufleeba mxolood am geniosze dzliers sheudzlia magraam ar meguleebaa me meoree nu gamlandzgaavt exa chemi azristviis
მე მომწონს გალაკტიონ ტაბიძე ჩემი საყვარელი მწერალია მან ბევრი კარგი ლექსი დაწერა და დარწმუნებული ვარ რომ ცოცხალი რომ იყოს კიდევ ბევრ კარგ ლექს დაწერდა .
კიდევ უფრო მეტად დავრწმუნდი რომ სერგო ზაქარიაძე განუმეორებელია პერსონაა.
"უძიროა კაცის სევდა, უძიროა კაცის გული"
რაღაც ღრმა და ხელშეუხებელს ეხება…🥹❤️🙏
ეს ლექსი ქალზე არ არის დაწერილი, არა და დიდი უმრავლესობას მასე გონია.
ლესში ძალიან მაღალი ოსტატობით გამოთქმულია სულისა (ცნობიერის) და გრძნობების (არა ცნობიერის) კავშირზე, გათვიცნობიერებაზე (ჯვრისწერა), რომელიც უთუოდ პირადად განიცადა გალაქტიონმა და მიხვდა, რომ მოუმზადებელი ამაღლდა მაგხელა დონეზე
🥹 უბრალოდ, გასაოცარია!!!
ტკივილი დაწერა გალაკტიონმა
აი როდაგაჟრიალებს და აღარ გამოგაჟრიალებს ისეთი წაკითხულია საღოლ
შენ ჯვარს იწერდი იმ ღამეს მერი..... ეს ფრაზა სულ ეხსომებათ საქართველოში , 5000 წლის მერეც :)
ვითომ??რაღაც არ მჯერაამ თაობბის და მომავალი თაობის მითუმეტეს...არადა რას კარგავს ხალხი როცა გალაქტიონი არ იცის ვინ არის
@@zuramchedlishvili9322 რას კარგავს კი არა, თვით ხალხი იკარგება
გრძნობათა დაუოკებელი ემოცია ვერ იტევს ამ შედევრს 💛
ღმერთოო როგორი კარგია😔😔😔😔❤❤❤
შენ ხარ სიყვარულის სახე გალაქტიონო
ყოველდღე ვისმენ ! ყოველდღე ერთი და იგივე შეგრძნება ❤️
გალაკტიონი ისეთია სიტყვბით ვერ აღწერ ... ემოციები ემოციები ❤️❤️❤️
(ვინც ამას დისლაიქი დაუწერა არც კი ვიცი როგორი ადამიანია ან ძალიან ვერ ერკვევიამ პოეზიაში ზოგადად თორემ ეს რომ არ მოგეწონება ....)
Zaqariadze kitxulobs, Genialuria!
საოცრებააა ❤️❤️❤️
მიყვარს😢
es adamiani znelia agiaro mokdavad es adamiani aris ukdavi ukdavi!!!!!
me vabob ramaz mawarashvili rom galaqtioni msoflio genia iyo.
სულ დამბურძგლა, საოცრებაა
მეფე
უდიდესი გენიოსი ❤❤❤❤
დიდება შენსულს
bzalian momewona meri😊😃☺😮👑🍷asewe galaktionis takitxyli❤
სერგო ზაქარიაძეა :)
საოცრად კითხულობს ... :(
მეფე პოეზიის
აუ რამაგარი კაცია და რალამაზად კითხულობს..გალაქტიონი ღმერთმა აცხონოს
მე უბრალოდ არვიცი რა ვთქვა ან ვინ ვარ რომ ვაკადრო ასეთ გენიას რამის დაწერა
shen genacvaleee galaqtionoo.dgevadeli taoba ver igebss shen siyvarulsss
აზერი ხარ მეგობარო?
გენიოსი უშანგი კითსულობს გენიოსის გენიალურს!
❤❤genialuria
amaze didi saqartvelos ar yoliaa
შოთა
@@giorgikucha1131 შოთა მსოფლიომ ინატროს... :))
შოთა
@@giorgikucha1131გალაკტიონი ის ერთი განუმეორებელია
მსგავსი აღარ იქნება
ყველა მაგრები არიან მაგრამ გალა საერთოდ სხვაა საერთოდ
ეს ლექსი იმიტო დაწერა რო გამოემშვიდობა თავის სიყვარულს, და არა იმიტო რო მერი გათხოვდა უბრალოდ აღარ უყვარდა, ხოლო მერი 3 წლის შემდეგ გათხოვდა ლექსი დაწერიდან,
საღარაძე კი არა სერგო ზაქარიაძე კითხულობს და ძალიან მაგარია!
Венчалась Мери в ночь дождей,
и в ночь дождей я проклял Мери.
Не мог я отворить дверей,
восставших между мной и ей,
и я поцеловал те двери.
Я знал - там упадают ниц,
колечком палец награждают.
Послушай! Так кольцуют птиц!
Рабынь так рабством утруждают!
Но я забыл твое лицо!
Твой профиль нежный, твой дикарский,
должно быть, темен, как крыльцо
ненастною порой декабрьской?
И ты, должно быть, на виду
толпы заботливой и праздной
проносишь белую фату,
как будто траур безобразный?
Не хорони меня! Я жив!
Я счастлив! Я любим судьбою!
Как запах приторен, как лжив
всех роз твоих... Но бог с тобою.
Не ведал я, что говорю, -
уже рукою обрученной
и головою обреченной
она склонилась к алтарю.
И не было на них суда -
на две руки, летящих мимо...
О, как я молод был тогда.
Как стар теперь. Я шел средь дыма,
вкруг дома твоего плутал,
во всякой сомневался вере.
Сто лет прошло. И, как платан,
стою теперь. Кто знает, Мери,
зачем мне показалось вдруг,
что нищий я? - И в эту осень
я обезумел - перстни с рук
я поснимал и кинул оземь?
Зачем "Могильщика" я пел?
Зачем средь луж огромных плавал?
И холод бедственный терпел,
и "Я и ночь" читал и плакал?
А дождик лил всю ночь и лил
все утро, и во мгле опасной
все плакал я, как старый Лир,
как бедный Лир, как Лир прекрасный.
Галактион Табидзе
1915
saocrad kitxulobs. magaria(y)
genacvalos mteli qveyanaa shen galaqtiono
ჩემი საყვარელი პოეტი
არ იყო ახალგაზრდა მგონი 67 წლის იყო ტავი რომ მოიკლა
რა დიდი ემოციაა ))
Жаль грузинского не знаю.,но как поэт поэта понима
45parallel.net/galaktion_tabidze_i_slovno_lir
vot zdes nemnogo istorii i etot stix na ruskom.
ლექსი ხოა გენიალური, მაგრამ ასეთი გრძნობით წაკითხული კიდევ უფრო ახლოს მოდის გულთან. შედევრია ეს ჩანაწერი.
ეს ლექსი როცა დაიწერა შერვაშიძე არ იყო გათხოვილი, რამოდენიმე წლის მერე გაყვა რაჟდენას.
ბრწყინვალე მაგალითი თუ როგორ უნდა გადმოსცე შენი ტანჯვა ლექსად... მაგრამ ეს მხოლოდ ერთეულებს შეუძლიათ
Გალაკტიონი გენიაა რათქმაუნდა. Და ტერენტი გრანელიც საოცრება იყო . Მისი ლექსებიი სულში ურტყამს
modigliani soundtrack musika :)
geniosiiiiiiiii :*
ბაზარიარაა
უბრალოდ შეფასების უფლებასაც ვერ მივცემ საკუთარ თავს...ეს გალაქტიკა გალაკტიონისაა..
magaria ametiraa
გალაკტიონი ყოველთვის დიდი იყო და ასეთი იქნება ყოველთვის! გურამ საღარაძემ კი ძალიან დამწყვიტა გული... ალბათ ვეღარავინ წაიკითხავს მისნაირად ვერცერთ ლექსს...
o
Ulamazesi leqsia qartvelebma unda viamayot!!!!
magari leqsia zaan, vanelebi mainc magrebi vart
Umagresi poeti 💚💙💜
ორივე გენიოსია, დამწერიცა და წამკითხველიც, არა?
მუსიკა:Modigliani Suite
როგორ. მიყვარს
Galaqtioni xo geniosi iyo ulaparakod da sergo zagariadzec. pantastiurad kitxulobs
ნათელი და სანთელი გალაკტიონსს
ra silamazea
Dzalian kargi leqsebis krebuliaqvs
❤❤❤❤❤❤
gtxovt am melodiis linki momecitra!
miyvars es lecsi!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Magari KAcia
ertaderti usazizgresi grdznoba rodesac giyvars uimedod da ici rom verafers miaggwev............................ :(
ბედი რომელიც მე არ მეღირსა 😞
🖤!!!!
Жаль грузнского ,но как поэт поэта понимаю
....его me da ghame послушай тоже,именно в его исполнении..знаешь, перевод прекрасный, один из любимых стихов.вот сижу и пишу, лунный свет словно дым.и колеблет свечу, ветерок нелюдим.