บรรยากาศการทำบุญถวายอาหารเพล และชุดสังฆทาน ณ วัดสุวรรณาราม

วัดสุวรรณารามนี้ถือเป็นอีกหนึ่งวัดโบราณในย่านบางกอกน้อย เก่าแก่แค่ไหนไม่แน่ใจแต่ก็เชื่อว่าน่าจะมีมาตั้งแต่สมัยอยุธยา แต่วัดนี้เดิมน่าจะเป็นวัดราษฎร์ สังเกตได้จากชื่อเดิมของวัดคือ ‘วัดทอง’ อีกหนึ่งชื่อวัดสุดโหลที่เจอได้ทั่วไป เอาแค่กรุงเทพฯ จังหวัดเดียวก็มีวัดทองเกือบ 10 วัดเลยนะ
แต่ตัววัดที่เห็นในปัจจุบันแทบจะไม่เหลืออะไรที่เก่าถึงอยุธยาสักเท่าไหร่แล้ว เพราะวัดผ่านการปฏิสังขรณ์ครั้งใหญ่ในสมัยรัชกาลที่ 1 โดย พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช ซึ่งพระองค์โปรดฯ ให้สร้างทั้งพระอุโบสถ พระวิหาร พระเจดีย์ เก๋ง และอาคารเสนาสนะต่าง ๆ ในวัดขึ้นมาใหม่แทบทั้งหมด เสมือนเป็นการยกสถานะของวัดนี้จากวัดราษฎร์สู่วัดหลวง ยิ่งเมื่อ สมเด็จพระบวรราชเจ้ามหาสุรสิงหนาท ได้โปรดฯ ให้สร้างฌาปนสถานสำหรับเจ้านายและขุนนางผู้ใหญ่หรือเมรุหลวงที่วัดนี้ ยิ่งทำให้ความสำคัญของวัดนี้เพิ่มขึ้นไปอีก
พอถึงสมัยรัชกาลที่ 3 มีการปฏิสังขรณ์วัดเพิ่มเติมทั้งสร้างศาลาการเปรียญ สร้างกุฏิพระ แต่ที่สำคัญที่สุดคือการเขียนจิตรกรรมฝาผนังภายในพระอุโบสถที่ถือเป็นเพชรน้ำงามชิ้นหนึ่งแห่งยุคด้วย ก่อนที่วัดนี้จะเปลี่ยนชื่อจากวัดทองเป็น ‘วัดสุวรรณาราม’ ในสมัยรัชกาลที่ 4
แต่วัดสุวรรณารามยังมีอีกเรื่องที่น่าสนใจ ซึ่งเรื่องนี้ถูกเล่าเอาไว้ใน พระราชพงศาวดาร ฉบับหมอบรัดเล เล่าว่า หลังศึกบางแก้ว สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช จับเชลยชาวพม่ามาได้กว่า 1,300 คนมาขังไว้ในกรุงธนบุรี พอต่อมา อะแซหวุ่นกี้ ยกทัพมา พระเจ้าตากจึงสั่งให้รวบรวมพล รวมถึงสั่งให้เชลยศึกชาวพม่าที่จับมาไปรบด้วย แต่เชลยศึกเหล่านี้ปฏิเสธเพราะไม่อยากรบกับพวกเดียวกัน พระองค์เลยสั่งให้เอาเชลยชาวพม่าทั้งหมดไปประหารที่ลานวัดสุวรรณารามก่อนจะนำไปฝังบริเวณป่าช้าเก่าของวัด ซึ่งปัจจุบันคือสนามของโรงเรียนวัดสุวรรณารามครับ