Κι όμως, Αττίκ ΗΛΙΑΣ

Ευχαριστώ αυτόν τον Υπέροχο Μουσικό που μου έδωσε την ευκαιρία με αυτό του το παίξιμο να τραγουδήσω για τους φίλους μου..
Λησμόνησα το χρώμα των μαλλιών της
μπερδεύω αν ήταν μαύρα ή καστανά
λησμόνησα τη γλύκα των φιλιών της
ξεχνώ αν είχε μάτια γαλανά.
Ο καιρός επέρασε
η καρδιά μου γέρασε
κι η μαύρη λησμονιά με το φτερό της.
Έσβησε τα γράμματα
που έγραψα με κλάματα
στην πλάκα της αγάπης μου της πρώτης.
Κι όμως κι όμως
κάτι μέσα μου έχει μείνει
ούτε χρόνος ούτε λησμονιά δε σβήνει
κάτι που κλαίει μυστικά
σα φαντάστηκα μες στα σωθικά
κάτι που όλο μου μιλάει για κείνη
μελαγχολικά.

[@arisadanis937]

ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟΝ ΗΛΙΑ ΣΤΑΪΚΟ ΠΟΥ ΤΟ ΕΦΕΡΕ ΣΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ. ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΤΟΣΟ ΩΡΑΙΑ. Η ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΠΑΕΙ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΞΑΝΑΡΧΙΣΟΥΝ ΟΙ ΧΟΡΩΔΙΑΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ, ΟΠΟΤΕ ΜΙΑ ΙΔΕΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΣΤΑ ΠΑΛΙΟ ΚΑΛΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ. Ο ΗΛΙΑΣ ΣΤΑΪΚΟΣ ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΑΡΚΕΤΑ ΕΤΟΙΜΑ. ΕΥΓΕ.

[@lingkongjin]

Muy bonito. Me gusta también la versión de Danai Stratigopoulou.