Ένα ακόμα καλοκαίρι, με συναυλίες αποστειρωμενες. Ρε πότε θα αγκαλιαστουμε πάλι, άγνωστοι μεταξύ μας, με μόνη ένωση τις μουσικαρες αυτών των δύο, με μπύρες στο χέρι, μεθυσμένοι από τις μελωδίες τους...; Άι σιχτιρ, αποστειρωμενοι γίναμε και εμείς!
Γυμνός ο κόσμος όταν κυλιούνται δυο , από τον ίλιγγο πάνω στη χλόη Λύνονται οι κάβοι, σαλπάρουν οι ψυχές , ο χώρος είναι σιωπή και φως μονάχα. Πόσες εικόνες αυτοί οι στίχοι!!!
Μόλις μπήκαμε σε στενά δρομάκια ξανά καραντινάτα και ΔΈΝ βρέθηκαμε σε ένα Life τού!!! Τόσο απλώς και διαχρονικός!!!! Κριμα μεγαλώσαμε στήν ίδια ξενιτιά και δέν υπήρξα ποτέ σε συναυλία του,LEIDER...
Γεννιέται ο κόσμος όταν φιλιούνται δυο Η αγάπη πόλεμος, πόρτα που ανοίγει Μέσα στα σπλάχνα σταλάζει λίγο φως Είναι φεγγίτες τα σώματα που σμίγουν. Πλάι μου βαδίζεις σαν δέντρο σκιερό Κάτω από έναν ήλιο δίχως ηλικία Τα μάτια σου είναι κρήνες ονείρου όπου παν Συχνά και ξεδιψάν τα άγρια θηρία. Αλλάζει ο κόσμος όταν φιλιούνται δυο Μεταμορφώνεται, όλα αγιάζουν Ο σκλάβος βγάζει στους ώμους του φτερά Παύεις να είσαι ένας ακόμα ίσκιος. Ζητάω το πρόσωπό σου, ξανά παραληρώ Βραγιά των γιασεμιών και στην πληγή αλάτι Αγκάθι του θανάτου, αυγή του φεγγαριού Γραφή θαλασσινή απάνω στον βασάλτη. Μικραίνει ο κόσμος όταν φιλιούνται δυο Γίνεται η κάμαρα κέντρο του κόσμου Και μισανοίγεις σαν φρούτο ώριμο Ή σαν αστέρι εκρήγνυται και σβήνει. Η φούστα σου παφλάζει φτιαγμένη από νερό Τα κόκαλά μου βρέχει με τη μία Μα όσο και να βρέχεις δε θα φοβηθώ Γιατί είναι η κοιλιά σου ηλιόλουστη πλατεία. Γυμνός ο κόσμος όταν κυλιούνται δυο Από τον ίλιγγο πάνω στη χλόη Λύνονται οι κάβοι, σαλπάρουν οι ψυχές Ο χώρος είναι σιωπή και φως μονάχα.
Ηταν ενα μουσικα μαγικο καλοκαιρι και με αυτα βιντεο θα το νοσταλγισουμε ακομα περισσοτερο!! Αναμένουμε τις φετινες εμφανισεις, γιατι οχι και σε κοινη περιοδεια🙌
Στίχοι Γεννιέται ο κόσμος όταν φιλιούνται δυο Η αγάπη πόλεμος, πόρτα που ανοίγει Μέσα στα σπλάχνα σταλάζει λίγο φως Είναι φεγγίτες τα σώματα που σμίγουν. Πλάι μου βαδίζεις σαν δέντρο σκιερό Κάτω από έναν ήλιο δίχως ηλικία Τα μάτια σου είναι κρήνες ονείρου όπου παν Συχνά και ξεδιψάν τα άγρια θηρία. Αλλάζει ο κόσμος όταν φιλιούνται δυο Μεταμορφώνεται, όλα αγιάζουν Ο σκλάβος βγάζει στους ώμους του φτερά Παύεις να είσαι ένας ακόμα ίσκιος. Ζητάω το πρόσωπό σου, ξανά παραληρώ Βραγιά των γιασεμιών και στην πληγή αλάτι Αγκάθι του θανάτου, αυγή του φεγγαριού Γραφή θαλασσινή απάνω στον βασάλτη. Μικραίνει ο κόσμος όταν φιλιούνται δυο Γίνεται η κάμαρα κέντρο του κόσμου Και μισανοίγεις σαν φρούτο ώριμο Ή σαν αστέρι εκρήγνυται και σβήνει. Η φούστα σου παφλάζει φτιαγμένη από νερό Τα κόκαλά μου βρέχει με τη μία Μα όσο και να βρέχεις δε θα φοβηθώ Γιατί είναι η κοιλιά σου ηλιόλουστη πλατεία. Γυμνός ο κόσμος όταν κυλιούνται δυο Από τον ίλιγγο πάνω στη χλόη Λύνονται οι κάβοι, σαλπάρουν οι ψυχές Ο χώρος είναι σιωπή και φως μονάχα.
Μα πόσο με ταξιδεύει αυτό το τραγούδι, άγγιγμα ψυχής! Κάθε φορά που το ακούω φορτίζεται η ψυχή και οι στίχοι γίνονται εικόνες !!!!!!! Συγχαρητήρια στον ποιητή Κο Παπακωνσταντίνου, στον Κο Μάλαμα και την Κα Καραπατάκη για τις ερμηνείες αλλα και στην καταπληκτική ορχήστρα!!! 'Ολοι σας ΑΞΙΟΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!! Ευχαριστούμε από καρδιάς!!!!
Πολύ ωραίο τραγούδι! Και η ερμηνεία επίσης! Αυτό που είναι άσχημο είναι να βλέπεις το τραγουδιστή με το τσιγάρο στο χέρι να τραγουδά. Δεν είναι τίποτε άλλο παρά επιτήδευση. Ο καλλιτέχνης έχει διαλέξει ως προσωπικό στύλ να εμφανίζεται στο κοινό του με τα ρούχα που θα πήγαινε για καφέ στο καφενείο. Δεκτό! Δεν αρκείται όμως μόνο σε αυτό. Βάζει και το τσιγάρο στο παιχνίδι να μας δείξει πόσο άνετος είναι. Τώρα θα μου πεις εάν δεν είναι μία προσωπικότητα ατελείς πως θα γίνει καλλιτέχνης.....
Γεννιέται ο κόσμος όταν φιλιούνται δυο Η αγάπη πόλεμος, πόρτα που ανοίγει Μέσα στα σπλάχνα σταλάζει λίγο φως Είναι φεγγίτες τα σώματα που σμίγουν Πλάι μου βαδίζεις σαν δέντρο σκιερό Κάτω από έναν ήλιο δίχως ηλικία Τα μάτια σου είναι κρήνες ονείρου όπου παν Συχνά και ξεδιψάν τα άγρια θηρία Αλλάζει ο κόσμος όταν φιλιούνται δυο Μεταμορφώνεται, όλα αγιάζουν Ο σκλάβος βγάζει στους ώμους του φτερά Παύεις να είσαι ένας ακόμα ίσκιος Ζητάω το πρόσωπό σου, ξανά παραληρώ Βραγιά των γιασεμιών και στην πληγή αλάτι Αγκάθι του θανάτου, αυγή του φεγγαριού Γραφή θαλασσινή απάνω στο βασάλτη Μικραίνει ο κόσμος όταν φιλιούνται δυο Γίνεται η κάμαρα κέντρο του κόσμου Και μισανοίγει σαν φρούτο ώριμο Ή σαν αστέρι εκρήγνυται και σβήνει Η φούστα σου παφλάζει φτιαγμένη από νερό Τα κόκαλά μου βρέχει με τη μία Μα όσο και να βρέχεις δε θα φοβηθώ Γιατί είναι η κοιλιά σου ηλιόλουστη πλατεία Γυμνός ο κόσμος όταν κυλιούνται δυο Από τον ίλιγγο πάνω στη χλόη Λύνονται οι κάβοι, σαλπάρουν οι ψυχές Ο χώρος είναι σιωπή και φως μονάχα
Θα μας πάρει 100 χρονια ,να το ξεπεράσουμε αυτό το καλοκαίρι
και βάλε.. Τουλάχιστον θα τους ακούμε στα "πρώτα πιο δύσκολα"!
Και λίγα λες!
αστα να πανε !
Τη ζει ο Σωκράταρος αυτή την τραγουδάρα, την ερμηνεύει με τα όλα του!
Ένα από τα πιο ερωτικά τραγούδια!!!
Και μακράν η καλύτερη εκτέλεση του τραγουδιού!!!
Μόλις τελειώσει η καραντινα ετοίμαστε μας μια συναυλία να γράψουμε ιστορία !!!
ναι ναι!!!!!
Πολύ σύντομα. Μέσα στη δεκαετία.
Στην Κύπρο περάσαμε τέλεια, παλι ξανά του χρόνου με το καλό!
Καλά πήγε αυτό 😂
Σωκράτης σε εξαιρετική σκηνοθεσία του εαυτού του! Ανέκαθεν.. Πουλάκια.
Οταν λεει "γεννιεται ο κοσμος" στην αρχη με το τσιγαρο στο χερι, πραγματικα ανατριχιαζω
ααααα τον παπα λες? και εγω λεω τι τσιγαρο λεει το παλικαρι
Ένα ακόμα καλοκαίρι, με συναυλίες αποστειρωμενες. Ρε πότε θα αγκαλιαστουμε πάλι, άγνωστοι μεταξύ μας, με μόνη ένωση τις μουσικαρες αυτών των δύο, με μπύρες στο χέρι, μεθυσμένοι από τις μελωδίες τους...;
Άι σιχτιρ, αποστειρωμενοι γίναμε και εμείς!
Η καλύτερη εκτέλεση που υπηρξε ποτέ
Την ψυχή μας για ένα εισιτήριο σε συναυλία σου, είσαι ο ορισμός του ρομαντισμού
Γυμνός ο κόσμος όταν κυλιούνται δυο
, από τον ίλιγγο πάνω στη χλόη
Λύνονται οι κάβοι, σαλπάρουν οι ψυχές
, ο χώρος είναι σιωπή και φως μονάχα.
Πόσες εικόνες αυτοί οι στίχοι!!!
Ήταν η καλύτερη περιοδεία του Θανάση και του Σωκράτη!!!!!!
Love from Turkey! ❤
Κ εκεί που διαβάζεις για την εξεταστική σου έρχεται ειδοποίηση για την πρεμιέρα.. Και μετά το χάος... Α ρε Σωκράτηη😍😍😍
Ποσο σε νιωθω Ελευθ. αστα να πανε !!!
Πόση ομορφιά προσωπικότητας σε έναν άνθρωπο!
Μόλις μπήκαμε σε στενά δρομάκια ξανά καραντινάτα και ΔΈΝ βρέθηκαμε σε ένα Life τού!!!
Τόσο απλώς και διαχρονικός!!!! Κριμα μεγαλώσαμε στήν ίδια ξενιτιά και δέν υπήρξα ποτέ σε συναυλία του,LEIDER...
μου λειπει τοσο πολυ αυτο το συναισθημα, των συναυλιων, θελω τοσο πολυ να ανταμωσουμε ξανα..το εχω αναγκη ρε
Αχ Σωκράτη αχ Θανάση καθαρίζουν τα αυτιά μα κ οι ψυχές μας όταν σας ακούμε 💖💖💖
Οι κρίσεις πανικού δεν με αφήνουν να χαρώ αυτές τις συναυλίες
Θα συμβεί κάποια στιγμή! Υπομονή και θα έρθουν πιο όμορφες μέρες, αλήθεια 🙏
Καλο θα ηταν αμα δεν το εχεις ηδη, να πας σε ενα ψυχολογο να σε βοηθησει.
Γεννιέται ο κόσμος όταν φιλιούνται δυο
Η αγάπη πόλεμος, πόρτα που ανοίγει
Μέσα στα σπλάχνα σταλάζει λίγο φως
Είναι φεγγίτες τα σώματα που σμίγουν.
Πλάι μου βαδίζεις σαν δέντρο σκιερό
Κάτω από έναν ήλιο δίχως ηλικία
Τα μάτια σου είναι κρήνες ονείρου όπου παν
Συχνά και ξεδιψάν τα άγρια θηρία.
Αλλάζει ο κόσμος όταν φιλιούνται δυο
Μεταμορφώνεται, όλα αγιάζουν
Ο σκλάβος βγάζει στους ώμους του φτερά
Παύεις να είσαι ένας ακόμα ίσκιος.
Ζητάω το πρόσωπό σου, ξανά παραληρώ
Βραγιά των γιασεμιών και στην πληγή αλάτι
Αγκάθι του θανάτου, αυγή του φεγγαριού
Γραφή θαλασσινή απάνω στον βασάλτη.
Μικραίνει ο κόσμος όταν φιλιούνται δυο
Γίνεται η κάμαρα κέντρο του κόσμου
Και μισανοίγεις σαν φρούτο ώριμο
Ή σαν αστέρι εκρήγνυται και σβήνει.
Η φούστα σου παφλάζει φτιαγμένη από νερό
Τα κόκαλά μου βρέχει με τη μία
Μα όσο και να βρέχεις δε θα φοβηθώ
Γιατί είναι η κοιλιά σου ηλιόλουστη πλατεία.
Γυμνός ο κόσμος όταν κυλιούνται δυο
Από τον ίλιγγο πάνω στη χλόη
Λύνονται οι κάβοι, σαλπάρουν οι ψυχές
Ο χώρος είναι σιωπή και φως μονάχα.
Όποτε έρχομαι σε συναυλίες σας είναι σαν ταξιδεύω! Άιντε και σε πολλά ταξίδια ακόμα! Σας αγαπάμε!
Ηταν ενα μουσικα μαγικο καλοκαιρι και με αυτα βιντεο θα το νοσταλγισουμε ακομα περισσοτερο!! Αναμένουμε τις φετινες εμφανισεις, γιατι οχι και σε κοινη περιοδεια🙌
Α ρε Σωκράτη , έρωτας είσαι έρωτας!
Στίχοι
Γεννιέται ο κόσμος όταν φιλιούνται δυο
Η αγάπη πόλεμος, πόρτα που ανοίγει
Μέσα στα σπλάχνα σταλάζει λίγο φως
Είναι φεγγίτες τα σώματα που σμίγουν.
Πλάι μου βαδίζεις σαν δέντρο σκιερό
Κάτω από έναν ήλιο δίχως ηλικία
Τα μάτια σου είναι κρήνες ονείρου όπου παν
Συχνά και ξεδιψάν τα άγρια θηρία.
Αλλάζει ο κόσμος όταν φιλιούνται δυο
Μεταμορφώνεται, όλα αγιάζουν
Ο σκλάβος βγάζει στους ώμους του φτερά
Παύεις να είσαι ένας ακόμα ίσκιος.
Ζητάω το πρόσωπό σου, ξανά παραληρώ
Βραγιά των γιασεμιών και στην πληγή αλάτι
Αγκάθι του θανάτου, αυγή του φεγγαριού
Γραφή θαλασσινή απάνω στον βασάλτη.
Μικραίνει ο κόσμος όταν φιλιούνται δυο
Γίνεται η κάμαρα κέντρο του κόσμου
Και μισανοίγεις σαν φρούτο ώριμο
Ή σαν αστέρι εκρήγνυται και σβήνει.
Η φούστα σου παφλάζει φτιαγμένη από νερό
Τα κόκαλά μου βρέχει με τη μία
Μα όσο και να βρέχεις δε θα φοβηθώ
Γιατί είναι η κοιλιά σου ηλιόλουστη πλατεία.
Γυμνός ο κόσμος όταν κυλιούνται δυο
Από τον ίλιγγο πάνω στη χλόη
Λύνονται οι κάβοι, σαλπάρουν οι ψυχές
Ο χώρος είναι σιωπή και φως μονάχα.
Επικό - η ποίηση, η μουσική, οι ερμηνείες όλα μαζί ένας υμνος στη ζωή
Παπακωνσταντίνου είσαι τεράστιος!!
Μα πόσο με ταξιδεύει αυτό το τραγούδι, άγγιγμα ψυχής! Κάθε φορά που το ακούω φορτίζεται η ψυχή και οι στίχοι γίνονται εικόνες !!!!!!! Συγχαρητήρια στον ποιητή Κο Παπακωνσταντίνου, στον Κο Μάλαμα και την Κα Καραπατάκη για τις ερμηνείες αλλα και στην καταπληκτική ορχήστρα!!! 'Ολοι σας ΑΞΙΟΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!! Ευχαριστούμε από καρδιάς!!!!
Το αγαπημένο μου τραγούδι από τον αγαπημένο μου καλλιτέχνη ❤️
Ένα από τα ωραιότερα τραγούδια
Δεν θα σχολιάσω την ερμηνεία 😍,απλά θα πω πως το περίμενα γιατί καθημερινά το ακούω από συναυλίες που ακούγονται και άλλοι ήχοι ❤️❤️❤️
Δώστε και άλλα βίντεο στο λαό
Ευτυχώς ζούμε μετά απο αυτό το καλοκαίρι.
υπέροχο!!!!
Σωκράτη, ζούμε Σεπτέμβρη να σε δούμε!!!!
Αγαπώ ρε! 😍🎶❤️
Θανάση μην βαριέσαι μας λείπεις κάνε κάτι 😁😁
ΤΕΡΑΣΤΙΟς
Μόνο ο Σωκράτης γιστι ο Θανάσης?
Τεράστιος!!!
Μεγάλη επιτυχία! Μπράβο😍❤👍👏🎶
Σαν χθες...
Σωκράτηηηηη μου! ΟΛΑ για παρτη σου!!!
Ε ρε τι έχει να γίνει μετά την καραντίνα!!!!!!!
ΜΟΝΟΠΕΤΡΟ ΥΨΗΛΗΣ ΑΞΙΑΣ. 10/8/2020
Γίνεται καθε βδομαδα να πηγαίνω σε συναυλια τους;
Στάχτη όλα.
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
💜
respect
ΒΑΛΤΕ Κ ΑΛΛΑ ΝΑ ΤΡΕΛΑΘΟΥΜΕ ΕΝΤΕΛΩΩΩΩΣ
Παύεις να είσαι ένας ακόμα ίσκιος....
Σωκράτης ρεεεε
Α ρε σωκραταρε!!
Λέτε να γίνει το καλοκαίρι του 2021 το comeback ;;;; 🙏🙏
Gio Pap δεν ήταν προγραμματισμένο για φέτος να ξαναπαιξουν μαζί Σωκράτης και Θανάσης...
Michalis Petrinolis δεν πειράζει ας ελπίσουμε να προγραμματιστεί στην επόμενη συναυλία όποτε αυτή γίνει 🙏🙏🙏🙏
αυτά καλό είναι να γίνονται...
!!!!!
Ε Υ Γ Ε
θέλουμε και άλλα βίντεο από την συγκεκριμένη συναυλία ΟΠΩΣΔΉΠΟΤΕ . . . Ας με ακούσει κάποιος από τους διαχειριστές του καναλιού!!!!
💎
eksooooo to nato
Γι' αυτά ζούμε γαμωτοοο
Αχ, αλλάζει ο κόσμος🤍
Ι
Συναυλίες 2020 θα γίνουν;
Αμε...ο Ιούνιος δεν αργεί
@@ΜΑΝΟΣΝΙΚΟΛΟΥΔΑΚΗΣ-μ2χ φίλε ξέρεις extra πληροφορίες; Μεγάλο ή μικρό σχήμα; Με άλλον μαζί; Γυναικεία φωνή;
Θανασαρας σίγουρα ,χωρίς Σωκραταρα όμως..για γυναικεία φωνή
δεν ξέρω κατι
Ρε παιδιά Γιατί χωρίς Σωκράτη; δεν ξέρω τι έχει παιχτεί ακριβώς
Πολύ ωραίο τραγούδι! Και η ερμηνεία επίσης!
Αυτό που είναι άσχημο είναι να βλέπεις το τραγουδιστή με το τσιγάρο στο χέρι να τραγουδά.
Δεν είναι τίποτε άλλο παρά επιτήδευση.
Ο καλλιτέχνης έχει διαλέξει ως προσωπικό στύλ να εμφανίζεται στο κοινό του με τα ρούχα που θα πήγαινε για καφέ στο καφενείο. Δεκτό!
Δεν αρκείται όμως μόνο σε αυτό.
Βάζει και το τσιγάρο στο παιχνίδι να μας δείξει πόσο άνετος είναι.
Τώρα θα μου πεις εάν δεν είναι μία προσωπικότητα ατελείς πως θα γίνει καλλιτέχνης.....
Έχετε ορθάνοιχτα θέματα και επίσης κλικάρατε προφανώς σε ακατάλληλο βίντεο για τον εύθραυστο ψυχισμό σας.
Γεννιέται ο κόσμος όταν φιλιούνται δυο
Η αγάπη πόλεμος, πόρτα που ανοίγει
Μέσα στα σπλάχνα σταλάζει λίγο φως
Είναι φεγγίτες τα σώματα που σμίγουν
Πλάι μου βαδίζεις σαν δέντρο σκιερό
Κάτω από έναν ήλιο δίχως ηλικία
Τα μάτια σου είναι κρήνες ονείρου όπου παν
Συχνά και ξεδιψάν τα άγρια θηρία
Αλλάζει ο κόσμος όταν φιλιούνται δυο
Μεταμορφώνεται, όλα αγιάζουν
Ο σκλάβος βγάζει στους ώμους του φτερά
Παύεις να είσαι ένας ακόμα ίσκιος
Ζητάω το πρόσωπό σου, ξανά παραληρώ
Βραγιά των γιασεμιών και στην πληγή αλάτι
Αγκάθι του θανάτου, αυγή του φεγγαριού
Γραφή θαλασσινή απάνω στο βασάλτη
Μικραίνει ο κόσμος όταν φιλιούνται δυο
Γίνεται η κάμαρα κέντρο του κόσμου
Και μισανοίγει σαν φρούτο ώριμο
Ή σαν αστέρι εκρήγνυται και σβήνει
Η φούστα σου παφλάζει φτιαγμένη από νερό
Τα κόκαλά μου βρέχει με τη μία
Μα όσο και να βρέχεις δε θα φοβηθώ
Γιατί είναι η κοιλιά σου ηλιόλουστη πλατεία
Γυμνός ο κόσμος όταν κυλιούνται δυο
Από τον ίλιγγο πάνω στη χλόη
Λύνονται οι κάβοι, σαλπάρουν οι ψυχές
Ο χώρος είναι σιωπή και φως μονάχα
💘