Hele mooie documentaire, ik ben geboren en getogen in omgeving Rotterdam, maar woon nu in het oosten van het land (vlakbij Ommen/voormalig kamp Erika) en er liggen hier ook Stolpersteine waar de namen van mensen, omgekomen in WO2 en vermoedelijk ook kamp Erika opstaan. Erg indrukwekkend. Bedankt voor het maken van deze docu en wellicht ook weer het doorstaan van (intergenerationeel) trauma. ❤ Belangrijk dat deze verhalen verteld blijven worden.
Naja de verhalen zijn nog over. En in die end is dat het enige wat het levend maakt. Sommige gebouwen staan er altijd al wel. Maar zonder het verhaal weet je niet wat het gebouw betekend en wat er heeft plaatsgevonden...
Respect voorTon voor het delen van dit verhaal en zijn vader. Kinderen moeten verder leven .et het verleden van hun ouders, die aan verschikkelijk ontberingen meewerkten.
Mijn Opa heeft in kamp Erika gezeten. Voor de oorlog een boom van een kerel. Werkte in de haven. Scheepsbouw. Klinknagels slaan. Toen hij terug kwam uit het kamp herkende mijn vader zijn vader niet meer. Brood mager. Al zijn tanden waren met een schep uit zijn mond geslagen.
Een gitzwarte bladzijde in mijn familie. Al jaren probeer ik uit te zoeken wat hier gaande is geweest. Mijn opa kwam voor de oorlog als Amsterdamse werkloze te werken in Kamp Erika. Doordat mijn grootouders na de oorlog van elkaar scheiden. En mijn moeder opgroeide in een gezin met een pleegvader heeft zij tot in haar touwen haar biologosche vader niet gekend. Na ruim 20 mjaar kwamen mijn grootouders weer bij elkaar en hertrouwden. Ik herinner mij dat ik op 10 jarige leeftijd een lijst met namen in weekblad de Panorama onder ogen kwam . Waarop voormalig "verkeerde nederelanders"op voort kwamen. Waaronder de naam van mijn opa. Ik probeerde weleens bij hem los te krijgen wat er allemaal voorgevallen is. Maar tot zijn overlijden in 1996 heeft hij nooit verder hierover gesproken. Hij belandde uiteindelijk in Vogelenzang eenzaam en alleen op een kamertje. Mijn moeder kon niet van hem houden. Ook voor ons en de naaste omgeving was praten over die donkere periode niet mogelijk. Het enige wat hij uitbracht was: Ik hoop dat mijn kinderen dit nooit hoeven mee te maken. Het heeft mij ook beperkt in mijn keuzes. Ik wilde niet in militaire dienst en geen gebruik maken van mijn stemrecht. Waarom weet ik nog steeds niet. UIteindelijk heeft opa zijn geheimen meegenomen in het graf. En onbewust heeft het schuldgevoel altijd een rol blijven spelen. Vaak speelt mij in gedachten WAAROM opa deze keuze heeft gemaakt. En was het wel een keuze ? Of speelden er andere dingen een rol waardoor hij als bewaker zichzelf als een gevangene van zijn eigen leven uiteindelijk werd ? Het leed is niet te verzachten voor al diegene die op een meest onmenslijke wijze dit wrede regime van Bikker en zijn knokploeg werden mishandeld, afgemaakt als slachtvee. De vraag zal altijd blijven.
Wat moedig, Eric, om het levensverhaal van je opa onder ogen te zien. Ik denk inderdaad dat sommige daders ook slachtoffers waren. Hester den Boer schrijft daar over in haar boek over kamp Erika. Je vragen zullen misschien niet worden beantwoord, ik hoop wel dat je eerlijke houding mag leiden tot een draagbaar verleden.
Komt iets overeen met mijn opa de lange, hij was te werk gesteld in een kamp ergens tijdens de oorlog. In mijn jeugd gingen mijn andere opa en oma oa op vakantie naar Ommen naar een vakantie park. Oma de Lange leek dat ook wel een mooie vakantie bestemming, maar resoluut antwoorde opa de Lange: “ komt niks van in!” En daar kon oma het mee doen….Opa de lange heeft nooit gesproken over de oorlog, het enige dat we wisten dat hij verschrikkelijke dingen had gezien of moeten doen/ondergaan. Na een hartaanval op latere leeftijd vertelde de cardioloog dat zijn hart vol onverklaarbare littekens zat. De oorlog? Het kamp? We weten het niet, er werd gewoon niet over gepraat. Nu na deze andere tijden te hebben gezien, kan t best zijn dat Opa de Lange dus in kamp Erica heeft gezeten. Navragen is niet mogelijk, waarschijnlijk zou er zelfs geen antwoord op werden gegeven. Het enige dat wij wisten dat hij daar als gevangene zat en dus niet als bewaker. Maar zoals de reactie hierboven : de gelijkenis in het verhaal is dat er dus naderhand niet meer over gesproken werd
Enkele jaren geleden, zeg acht jaar, bracht ik een bezoek aan het vakantiepark waar ik met mijn ouders in de zestiger jaren van de vorige eeuw fijne vakanties had gevierd. Geen idee gehad van wat er in de oorlog zich afspeelde. De enige getuige was een verhoging langs de spoorlijn, als een soort perron. Nu snap ik het doel van de verhoging. Zeer bedankt voor de film en de uitzending! Nu vallen een hoop dingen op hun plaats.
Führererlass van 19 mei 1943. Deze wet gaf voormalige SS-leden zoals Herbertus Bikker het recht op Duits staatsburgerschap . Dit verklaart waarom Bikker na de oorlog in West-Duitsland kon verblijven en daar relatieve vrijheid genoot, ondanks zijn veroordeling voor oorlogsmisdaden, Het is een voorbeeld van hoe bepaalde wetten uit de oorlogstijd langdurige gevolgen hadden voor de nasleep en de juridische behandeling van oorlogsmisdadigers.
Ja snap ik ook niet zo goed. Denk dat ze geen concreet bewijs hadden. En deeps hebben ze uitgelegd omdat hij in duitsland is gaan wonen geen represailles heeft gekregen wat die in Nederland had gedaan.
Vanwege een wet heeft hij Duits staatsburgerschap gekregen. Ik kan alleen verzekeren dat Herbertus Bikker alleen is gestorven, uitgekots door zijn eigen familie
Meerdere keren per week loop ik in dit gebied. Erg vreemd om over het terrein van het kamp te lopen. Tegenwoordig is het onderdeel van een camping. Er zijn in het bos nog meer markeringen en herdenkingsplekken over het kamp
Niet over de inhoud maar de vorm: Wat is er met Andere Tijden gebeurd? Dat afgezaagde Netflix docu shot waarbij de te interviewen persoon plaats neemt en zegt dat het spannend is om het verhaal te vertellen(mist alleen nog het opspelden van de microfoon). De overheersende, leidende muziek. Een enkele (secundaire!) bron. Andere Tijden was altijd een beschouwing van een tijdsgeest, of in ieder geval een blik in het verleden. Prima weergave van hoe een kind van de oorlog de confrontatie opzoekt met de gebeurtenissen en het verdriet die zijn jeugd vorm hebben gegeven. Maar was dit nou een andere tijd, of is het toch de onze?
Het is een andere vorm, voor een ander platform. Een kortere aflevering en sneller gemonteerd, om te publiceren op RUclips. De klassieke vorm voor televisie, met langere shots, meer verhaallijnen en geinterviewden bestaat nog altijd. Maar omdat NPO heeft besloten dat we op televisie nog maar ruimte krijgen voor 10 afleveringen per jaar in plaats van 35, publiceren we een kortere vorm op RUclips.
Hartelijk dank aan Ton voor het vertellen van dit verhaal. Een zeer verschrikkelijk verhaal maar toch mooie reportage.
Hele mooie documentaire, ik ben geboren en getogen in omgeving Rotterdam, maar woon nu in het oosten van het land (vlakbij Ommen/voormalig kamp Erika) en er liggen hier ook Stolpersteine waar de namen van mensen, omgekomen in WO2 en vermoedelijk ook kamp Erika opstaan. Erg indrukwekkend. Bedankt voor het maken van deze docu en wellicht ook weer het doorstaan van (intergenerationeel) trauma. ❤ Belangrijk dat deze verhalen verteld blijven worden.
Prachtige reportage!
Geweldige video, heb jarenlang in Ommen gewoond en vaak verhalen gehoord over Kamp Erika, jammer dat er niks van over is gebleven ter impressie,
Een van de barakken heeft nog jaren op de camping gestaan.
Alle kampen in Nederland zijn zo snel mogelijk gesloopt.
Naja de verhalen zijn nog over. En in die end is dat het enige wat het levend maakt. Sommige gebouwen staan er altijd al wel. Maar zonder het verhaal weet je niet wat het gebouw betekend en wat er heeft plaatsgevonden...
De kleinzoon van het beest van kamp Erika is elke dag in het nieuws.
Opa Hendrik de Jonge zou trots geweest zijn op Hugo.
@@jansmit4690 Dat is niet de grootvader van Hugo. Zijn opa heette Marinus Izaac de Jonge.
Wat een indrukwekkend verhaal. Veel dank aan Ton voor het delen van dit verhaal.
verhalen om stil van te worden. respect.
Mooie documentaire. Wat een verhaal. Mooi dat dit bewaard blijft
Dank u voor deze intresante reportage ,vreselijk wat zich daar heeft afgespeeld !
Dank je wel voor je reactie, Petra.
Prachtige documentaire. Triest verhaal maar zeer mooi ten gehore gebracht. Fijn dat alles zo rustig wordt verteld.
Mooie docu
Wat een nieuwe edit stijl. Weer is wat anders. Wauw wat goed
Bedankt voor deze documentaire
Goede docu. Bedankt.
Respect voorTon voor het delen van dit verhaal en zijn vader.
Kinderen moeten verder leven .et het verleden van hun ouders, die aan verschikkelijk ontberingen meewerkten.
Helaas..maar inmiddels is dit al 2 generaties door gegeven.
Damn super heftig! RIP een legende, wat een sterke man
Een heel interessante Docu
Mijn Opa heeft in kamp Erika gezeten. Voor de oorlog een boom van een kerel. Werkte in de haven. Scheepsbouw. Klinknagels slaan. Toen hij terug kwam uit het kamp herkende mijn vader zijn vader niet meer. Brood mager. Al zijn tanden waren met een schep uit zijn mond geslagen.
Deze vreselijke oorlog ervaring eindigde met een nummer van Grosby,Stills,Ness&yound een goed nummer
Bedankt voor het vertellen
@@chrismohlmann2961 hoe heet dat nummer?
Ook overleefd ? Het waren werk kampen geen vernietigen kampen… arbeid Mach frei …
Heel interessant. Weer iets bijgeleerd.
Mooie reportage van een heftig verhaal.
Een gitzwarte bladzijde in mijn familie. Al jaren probeer ik uit te zoeken wat hier gaande is geweest. Mijn opa kwam voor de oorlog als Amsterdamse werkloze te werken in Kamp Erika. Doordat mijn grootouders na de oorlog van elkaar scheiden. En mijn moeder opgroeide in een gezin met een pleegvader heeft zij tot in haar touwen haar biologosche vader niet gekend. Na ruim 20 mjaar kwamen mijn grootouders weer bij elkaar en hertrouwden. Ik herinner mij dat ik op 10 jarige leeftijd een lijst met namen in weekblad de Panorama onder ogen kwam . Waarop voormalig "verkeerde nederelanders"op voort kwamen. Waaronder de naam van mijn opa. Ik probeerde weleens bij hem los te krijgen wat er allemaal voorgevallen is. Maar tot zijn overlijden in 1996 heeft hij nooit verder hierover gesproken. Hij belandde uiteindelijk in Vogelenzang eenzaam en alleen op een kamertje. Mijn moeder kon niet van hem houden. Ook voor ons en de naaste omgeving was praten over die donkere periode niet mogelijk. Het enige wat hij uitbracht was: Ik hoop dat mijn kinderen dit nooit hoeven mee te maken. Het heeft mij ook beperkt in mijn keuzes. Ik wilde niet in militaire dienst en geen gebruik maken van mijn stemrecht. Waarom weet ik nog steeds niet. UIteindelijk heeft opa zijn geheimen meegenomen in het graf. En onbewust heeft het schuldgevoel altijd een rol blijven spelen. Vaak speelt mij in gedachten WAAROM opa deze keuze heeft gemaakt. En was het wel een keuze ? Of speelden er andere dingen een rol waardoor hij als bewaker zichzelf als een gevangene van zijn eigen leven uiteindelijk werd ? Het leed is niet te verzachten voor al diegene die op een meest onmenslijke wijze dit wrede regime van Bikker en zijn knokploeg werden mishandeld, afgemaakt als slachtvee. De vraag zal altijd blijven.
Wat een verhaal. Dat zal moeilijk zijn. Sterkte, Eric.
Wat moedig, Eric, om het levensverhaal van je opa onder ogen te zien. Ik denk inderdaad dat sommige daders ook slachtoffers waren. Hester den Boer schrijft daar over in haar boek over kamp Erika. Je vragen zullen misschien niet worden beantwoord, ik hoop wel dat je eerlijke houding mag leiden tot een draagbaar verleden.
Komt iets overeen met mijn opa de lange, hij was te werk gesteld in een kamp ergens tijdens de oorlog. In mijn jeugd gingen mijn andere opa en oma oa op vakantie naar Ommen naar een vakantie park. Oma de Lange leek dat ook wel een mooie vakantie bestemming, maar resoluut antwoorde opa de Lange: “ komt niks van in!” En daar kon oma het mee doen….Opa de lange heeft nooit gesproken over de oorlog, het enige dat we wisten dat hij verschrikkelijke dingen had gezien of moeten doen/ondergaan. Na een hartaanval op latere leeftijd vertelde de cardioloog dat zijn hart vol onverklaarbare littekens zat. De oorlog? Het kamp? We weten het niet, er werd gewoon niet over gepraat. Nu na deze andere tijden te hebben gezien, kan t best zijn dat Opa de Lange dus in kamp Erica heeft gezeten. Navragen is niet mogelijk, waarschijnlijk zou er zelfs geen antwoord op werden gegeven. Het enige dat wij wisten dat hij daar als gevangene zat en dus niet als bewaker. Maar zoals de reactie hierboven : de gelijkenis in het verhaal is dat er dus naderhand niet meer over gesproken werd
Respect voor uw verhaal
🎉 i@@frankdelange540
Indrukwekkende reportage, mijn opa heeft ook in kamp erika gezeten. Is ook gemarteld door Hermannes Bikker
Bizar goede video weer
mooie video!
Indrukwekkend
Mooie video
Mooi dat hert op 8:26
Tegenwoordig zit er een vacantie park op die plek, vacantievreugd, een troostig vacantiepark met sjacherijnig personeel en ouwe zooi
Enkele jaren geleden, zeg acht jaar, bracht ik een bezoek aan het vakantiepark waar ik met mijn ouders in de zestiger jaren van de vorige eeuw fijne vakanties had gevierd. Geen idee gehad van wat er in de oorlog zich afspeelde. De enige getuige was een verhoging langs de spoorlijn, als een soort perron. Nu snap ik het doel van de verhoging.
Zeer bedankt voor de film en de uitzending! Nu vallen een hoop dingen op hun plaats.
Dan hou je het niet droog. Bedankt Jezus want het toont dat de haat niet won.
Onze vriend heeft wel een hoop toegelaten voordat het omdraaide. Ergens redelijk masochistisch als je het mij vraagt.
Heftig, alleen snap ik niet dat een man als Bikker nog zoveel vrijheid heeft gekregen. Dat had hij oprecht niet verdiend.
Führererlass van 19 mei 1943. Deze wet gaf voormalige SS-leden zoals Herbertus Bikker het recht op Duits staatsburgerschap . Dit verklaart waarom Bikker na de oorlog in West-Duitsland kon verblijven en daar relatieve vrijheid genoot, ondanks zijn veroordeling voor oorlogsmisdaden, Het is een voorbeeld van hoe bepaalde wetten uit de oorlogstijd langdurige gevolgen hadden voor de nasleep en de juridische behandeling van oorlogsmisdadigers.
Ja snap ik ook niet zo goed. Denk dat ze geen concreet bewijs hadden. En deeps hebben ze uitgelegd omdat hij in duitsland is gaan wonen geen represailles heeft gekregen wat die in Nederland had gedaan.
Vanwege een wet heeft hij Duits staatsburgerschap gekregen. Ik kan alleen verzekeren dat Herbertus Bikker alleen is gestorven, uitgekots door zijn eigen familie
Indrukwekkende documentaire. Tegenwoordig zijn er trauma teams. Vroeger, na de oorlog moesten de overlevenden zelf maar zien ermee om te gaan.
wat kan hij toch mooi vertellen!
mooi verhaal en moedige vader
Meerdere keren per week loop ik in dit gebied. Erg vreemd om over het terrein van het kamp te lopen. Tegenwoordig is het onderdeel van een camping. Er zijn in het bos nog meer markeringen en herdenkingsplekken over het kamp
Die pet van Bikker in 1995 leek wel een oude pannenkoek.
Die Bikker was ook een pannenkoek
Niet over de inhoud maar de vorm:
Wat is er met Andere Tijden gebeurd? Dat afgezaagde Netflix docu shot waarbij de te interviewen persoon plaats neemt en zegt dat het spannend is om het verhaal te vertellen(mist alleen nog het opspelden van de microfoon). De overheersende, leidende muziek. Een enkele (secundaire!) bron.
Andere Tijden was altijd een beschouwing van een tijdsgeest, of in ieder geval een blik in het verleden.
Prima weergave van hoe een kind van de oorlog de confrontatie opzoekt met de gebeurtenissen en het verdriet die zijn jeugd vorm hebben gegeven.
Maar was dit nou een andere tijd, of is het toch de onze?
Het is een andere vorm, voor een ander platform. Een kortere aflevering en sneller gemonteerd, om te publiceren op RUclips. De klassieke vorm voor televisie, met langere shots, meer verhaallijnen en geinterviewden bestaat nog altijd. Maar omdat NPO heeft besloten dat we op televisie nog maar ruimte krijgen voor 10 afleveringen per jaar in plaats van 35, publiceren we een kortere vorm op RUclips.
een pracht van een opname.
Deze verhalen zouden ze op scholen moeten tentoonstellen. Word weer rijd dat kinderen weten wat er is geweest.
❤
3:14 gelukkig wordt de weg aangewezen
jammer dat ik te jong was in die tijd na de oorlog anders was ik even op visite geweest bij bikker
Wat een indrukwekkend verhaal, heel triest maar ook prachtig.
De echte helden. Dat kunnen we van die uitgedoste uniformen 😅 niet zeggen.
Die vluchten met hun vermogen naar Engeland. 😅
👍
Antisemitisme neemt weer toe 😢
Poh.
Volkert en extreem links. Toeval.
Een beetje flauw, vind je zelf ook niet?