ฉุยฉายพราหมณ์

การแสดงนาฏศิลป์ไทยจากรายการศรีสุขนาฏกรรม ปี 2562 ครั้งที่ 3 ประจำเดือนมิถุนายน วัน ศุกร์ ที่ 28 มิถุนายน พ.ศ. 2562 ณ โรงละครแห่งชาติ
Cr. www.youtube.co....
ฉุยฉายพราหมณ์ เป็นการแสดงรำเดี่ยวจากแสดงเบิกโรง เรื่องดึกดำบรรพ์ ตอนพระคเณศร์เสียงา บทพระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระรามาธิบดีศรีสินทรมหาวชิราวุธ พระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว การแสดงชุดนี้ได้ถูกนำออกแสดงครั้งแรกเมื่อ วันที่ 20 ธันวาคน พ.ศ. 2464 ในงานฉลองโอกาสที่หม่อมหลวงเฟื้อ พึ่งบุญ ได้รับโปรดเกล้าฯ ให้สถาปนาจากพระยาประสิทธิ์ศุภการ ขึ้นเป็นเจ้าพระยารามราฆพ กำกับการแสดงและประดิษฐ์ท่ารำโดยพระยานัฏกานุรักษ์ (ทองดี สุวรรณภารต) ผู้แสดงบทพราหมณ์น้อยท่านแรกคือ หลวงไพจิตรนันทการ (ทองแล่ง สุวรรณภารต) ต่อมา อ.เสรี หวังในธรรม ศิลปินแห่งชาติ ได้นำบทพระราชพนธ์ ตอนพระคเณศร์เสียงานี้มาปรับปรุงให้เป็นไปในรูปแบบของการแสดงโขน
รูปแบบของการแสดงรำฉุยฉายพราหมณ์นี้ เป็นการรำเดี่ยวอวดฝีมือ ตีบทตามคำร้อง ในทำนองเพลงฉุยฉายและเพลงแม่ศรี
นำแสดงโดย
พราหมณ์น้อย - อ. เอกนันท์ พันธุรักษ์
The Chui Chai Phram (ฉุยฉายพราหมณ์) is one among many Chui Chai dances in Thai dramatic and dance repertoire. In general the word Chui Chai is an adverb following the word "Doen" (Thai: เดิน; Walk), meaning a style of strolling or gait that celebrates the grace and attractiveness of the walker - a narcissistic type of expression.
The Chuichai Phram (ฉุยฉายพราหมณ์) is a detached dance which was created in the early 1920s as part of an opening dance-drama performance, the story of Mythology of Hindu God, the episode of the god Ganesha's tusk is broken (Thai: พระคเณศเสียงา, Phra Khanet Sia Nga). The lyrics was the royal writing of the H.M. King Maha Vajiravudh, King Rama VI, and published in 1921. The Chui Chai Phram was first performed in 1921 by Luang Phaichait Nantakarn (Mr.Thonglaeng Suwannaphat) on the occasion that M.L. Fue Phungbun was appointed Chao Phraya Ramrakhop. Directed and choreographed the dance by Phra Ya Nattakanuraksa (Mr.Thongdee Suwannaphat).
In this story, an ascetic named Prasuram meditates until he gains potency and is blessed by Phra Isuan (Shiva). Shiva gives him a special permission to see him when he likes. He also rewards the ascetic with a mighty diamond axe. One day he decides to go and have an audience with Shiva. When he gets to mount Kailat, Shiva's residence, he meets Phra Khanet, or Ganesha, the elephant-headed son of Shiva. Ganesha informs him that Shiva is resting with Phra Uma, his consort. They ain’t to be disturbed. Prasuram insists that he be granted a right to see Shiva whenever he comes. An argument soon develops and turns into a fight. Unable to subdue Ganesha, Prasuram resorts to using the divine diamond axe. Ganesha recognizes the axe as belonging to his father and, out of respect, does not resist. He receives the blow with his head.
The axe falls on his tusk and severs it. The noise wakes Shiva and Uma. Upon learning what happens, Uma is furious and determined to teach Prasuram a lesson. Her curse strips Prasuram of all his power and strength, and leaves him immobile, lying like a log on the ground.
The god Shiva takes pity on Prasuram and suggests that he ask for Phra Narai (Vishnu) help. Prasuram focuses his mental strength on Vishnu to come to his rescue.
Vishnu is sympathetic. He reasons that as Uma is a kind goddess, the appearance of a beautiful adolescent may bring out the mercy in her heart. So he transforms himself into a young ascetic on his way to Shiva's residence. Strolling and dancing on the mountain path all on his own, yet he positions himself so that he is within sight of Uma. Hence the
Chui Chai Phram dance.
The young ascetic comes across the motionless Prasuram. Upon learning of Prasuram's punishment, he pretends to feel sorry for him and cries. Uma appears before them. She has seen the dance, and already feels attracted to the young ascetic. She tells him she is willing to grant him a blessing in return for the pleasure his dance has given her. The young ascetic asks her to forgive Prasuram, and restore him to his original strength. Prasuram has been using his power to protect the ascetics on earth against evil forces. Without him, the world would be in chaos.
Uma consents and is about to grant Prasuram his previous power when the young ascetic intervenes. He asks for the power to be halved, one to be returned to Prasuram, the other to Ganesha. Uma realizes then that the ascetic is none other than Vishnu. She admonishes Prasuram to use his force only against unjust causes. Vishnu praises Ganesha as the god of knowledge and divine power. From now on, any human who wishes to invoke mystic power on any undertaking, especially those to do with controlling elephants, should always pay homage and make an offering to the god Ganesha. The play ends with all the gods returning to their abodes.
#KHON #ThaiPerformance #UNESCO_IntangibleHeritagelist
*เพิ่มเติม/See also
www.facebook.c...